ဗိုင္းရပ္စ္

(၁)
ကူးစက္ေရာဂါ ဟူသမွ်ကို ကာကြယ္ႏိုင္ခဲ့ျပီးျဖစ္ေသာ ၂၀၂၅ ခုႏွစ္။
ဒီဇင္ဘာ ၃၊ ည ၁၁ နာရီ။

ေဒါက္တာသက္ထားသည္ ကူးစက္ေရာဂါ ဆိုင္ရာ ပါရဂူဘြဲ႕ကို မၾကာေသးခင္ကမွ ႏိုင္ငံရပ္ျခား တိုင္းျပည္က ရယူလာသူ ျဖစ္သည္။ သူမသည္ သူမ၏ စာတမ္းတစ္ခု အတြက္ ျပင္ဆင္ေနခိုက္ ပါရဂူဘြဲ႕ အတူတက္ခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္း ဆရာဝန္ ေဒါက္တာ ဆူထရာဆင္း ထံမွ Message တစ္ခု ဝင္လာသည္ကို ဖတ္လိုက္ရသည္။ သူမတို႕ ႏွစ္ေယာက္သည္ တိရိစာၦန္မွ တစ္ဆင့္ စတင္ခဲ့ေသာ ကူးစက္ေရာဂါမ်ား၏ ဆင့္ပြားေျပာင္းလဲ ျဖစ္စဥ္မ်ားကို အတူတူ သုေတသန ျပဳခဲ့ၾကသည္။ ယခု မိခင္ႏိုင္ငံမ်ားသို႕ ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ သူ႕Message ပါ အေၾကာင္းအရာမွာ သူ႕ဆီမွ နမူနာ ဗိုင္းရပ္စ္ ႏွင့္ ေျဖေဆးမ်ားကို ခိုးယူသြားျခင္း ခံရေၾကာင္း ပင္။ Message က တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ႏွင့္ ရပ္သြားခဲ့သည္။ အက်ိဳးအေၾကာင္း ဘာမွ ျပန္ေမးလို႕မရ။ သူကိုယ္တိုင္ အႏၱရာယ္ႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ျပီ ထင္သည္။
*****

ဒီဇင္ဘာ ၄၊ နံနက္ ၈ နာရီ ၄၅။

အဆိုးဝါးဆံုး ကူးစက္ေရာဂါ တစ္ခု ကူးစက္ခံထားရေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ TG 5431 ႏွစ္ထပ္ေလယာဥ္ ၾကီးေပၚတြင္ ပါလာသည္ကို ဘယ္သူမွ သတိမထားမိၾက။ သူမကိုယ္ သူမလည္း မသိ။ သူမ စီးလာေသာ ေလယာဥ္ေပၚတြင္ လူေပါင္း ၄၀၀ ေက်ာ္ ပါလာခဲ့သည္။ ေလယာဥ္ေပၚတြင္ အေအးမိသကဲ့သို႕ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာေသာ္လည္း ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္း ဟုပင္ထင္သည္။ ေလယာဥ္ေပၚမွ ဆင္း၍ အိမ္သို႕ ျပန္လာခဲ့သည္။ အေအးမိေပ်ာက္ေဆး ေသာက္ေသာ္လည္း မသက္သာပါ။
*****

ဒီဇင္ဘာ ၄၊ နံနက္ ၁၀ နာရီ။

ေဒါက္တာသက္ထားသည္ ညက ေဒါက္တာ ဆူထရာဆင္း ထံမွ Message ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး စဥ္းစားရင္း စိတ္႐ႈပ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အိပ္ရာဝင္ေနာက္က်ခဲ့ရသည္။ အိပ္ရာထလည္း ေနာက္က်သြားေသာေၾကာင့္ သုေတသနဌာနသို႕ သြားရန္ အခ်ိန္ေနာက္က်ေနသျဖင့္ အရင္လိုေနခဲ့သည္။ ဟိုေရာက္မွ သူမ၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေဒါက္တာရဲစိုးထက္ ကို ေျပာျပရမည္ ဟု စဥ္းစားရင္း သူမ၏ Sport ကားအနီေလးကို လမ္းမၾကီးေပၚသို႕ အတက္မွာပင္ ကုန္တင္ကား တစ္စီးက ျဖတ္တိုက္သြားသည္။ ေဒါက္တာသက္ထားသည္ ပြဲခ်င္းျပီး ဆံုးသြားခဲ့သည္။
*****

ဒီဇင္ဘာ ၄၊ ေန႕လည္ ၁ နာရီ။

National Security Agency (NSA) ႐ွိ Server Computer သို႕ Firewall မ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္၍ Message တစ္ေစာင္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ျပီးခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္က အၾကမ္းဖက္မႈႏွင့္ ဖမ္းဆီးထားခဲ့ေသာ ေဒးဗစ္ေက်ာ္ေဇာ ကို ေဒၚလာေငြ သန္း ၃၀၀ ႏွင့္ အတူ လႊတ္ေပးရန္ ႏွင့္ ထိုကဲ့သို႕ မလုပ္ပါက ျမိဳ႕ေတာ္ တစ္ခုလံုးကို ဗိုင္းရပ္စ္ ျပန္႕ပြားေစမည္ ဟူေသာ ျခိမ္းေျခာက္စာ ျဖစ္သည္။ ထိုစာႏွင့္ ပတ္သက္၍ အားလံုး အလုပ္႐ႈပ္သြားသည္။ ဘယ္ကပို႕သလဲ။ တမင္သက္သက္ ေနာက္ေျပာင္ေသာ စာလား။ အမွန္တကယ္ ျခိမ္းေျခာက္ျခင္းလား ဆိုသည္ကို သိေအာင္ လုပ္ရေတာ့မည္။ Agent စိမ္းဝတီ အတြက္ ေဒးဗစ္ေက်ာ္ေဇာႏွင့္ ပတ္သက္၍ အရင္ဆံုး သိေအာင္ စံုစမ္းရမည္။ သူမ ကြန္ပ်ဴတာေလး ႏွင့္ Central Database ကို ခ်ိတ္ဆက္ကာ သံသယ႐ွိသူမ်ား စာရင္းကို ႐ွာေဖြရသည္။ ေဒးဗစ္ေက်ာ္ေဇာ ၏ ဇာတိ႐ုပ္ အစစ္အမွန္ႏွင့္ သူ႕ အဆက္အသြယ္မ်ား...။ သူသည္ ေနာက္ေျပာင္႐ံုသက္သက္ေတာ့ ျခိမ္းေျခာက္မည့္သူ မဟုတ္။
*****

ဒီဇင္ဘာ ၄၊ ည ၉ နာရီ။

ေရာဂါ တစ္ခု ကူးစက္ခံထားရေသာ ထိုမိန္းကေလးသည္ အေအးမိ ေရာဂါလကၡဏာမ်ား ပိုျပင္းထန္လာသည္။ သူမကိုယ္ သူမ ဘာျဖစ္မွန္း မသိခင္မွာပင္ ဆံုးသြားသည္။ သူမ အေဖက ေဆး႐ံုအုပ္ၾကီးတစ္ေယာက္။ ေသဆံုးျပီးေနာက္မွ ဘာေရာဂါဆိုတာ ေသခ်ာစမ္းသပ္ စစ္ေဆးသည္။ ေနာက္တစ္ေန႕ နံနက္ ၁၀ နာရီမွာ သူမ၏ ေရာဂါသည္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္က ျဖစ္ေပၚခဲ့ဖူးေသာ ဗိုင္းရပ္စ္ တစ္ခုထက္ ပို၍ ျပင္းထန္ေသာ မူကြဲ ဗိုင္းရပ္စ္ တစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေတြ႕႐ွိရသည္။

TG 5431 ႏွင့္ ျပန္လာသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ ေဒါက္တာေဒၚလြင္လြင္သည္ တကၠသိုလ္ဆရာမ တစ္ဦးျဖစ္ျပီး ျပန္လာေသာ ေန႕မွာပင္ ေက်ာင္းသို႕သြားခဲ့သည္။ စာသင္ခန္းသံုးခန္းမွာ စာဝင္သင္ခဲ့သည္။ ဆရာမ နားေနခန္းတြင္ အျခားဆရာမမ်ားႏွင့္ ထမင္း အတူစားခဲ့သည္။ သူမေနမေကာင္း ျဖစ္ခ်င္ေနသျဖင့္ ေက်ာင္းမဆင္းခင္မွာပင္ ျပန္လာခဲ့သည္။ ထိုေန႕ညပိုင္းမွာပင္ သူမ ဆံုးသြားသည္။

TG 5431 ႏွင့္ ျပန္လာေသာ အသည္းအထူးကု ေဒါက္တာသူရ သည္လည္း မနက္ပိုင္း ေဆး႐ံုသို႕ သြား၍ လူနာၾကည့္ခဲ့သည္။ ေန႕လည္ဘက္ ေဆးခန္းထိုင္ရင္း အေအးမိခ်င္ သလို ျဖစ္လာသည္။ လူနာေတြကို ေစာေစာ ျဖတ္၍ ျပန္လာခဲ့သည္။ ညနက္ပိုင္းမွာ ႐ုတ္တရက္ ေဖာက္လာျပီး ဆံုးသြားသည္။

သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္သည္ ဗိုင္းရပ္စ္ကူးစက္ခံလာသူ မိန္းကေလး၏ ဘယ္ႏွင့္ ညာတြင္ ထိုင္ခဲ့သူမ်ားျဖစ္သည္။

ဝတ္မႈံသည္ ေဒၚလြင္လြင္ သင္ေသာ အတန္းတစ္တန္းတြင္ ေ႐ွ႕ဆံုးတန္းမွ ထိုင္ေသာ ေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူမတြင္ အထက္တန္း အ႐ြယ္ႏွင့္ အလယ္တန္း အ႐ြယ္ ညီမ ႏွစ္ေယာက္႐ွိသည္။ ေက်ာင္းမွ ျပန္လာျပီး ညပိုင္းတြင္ ေနထိုင္မေကာင္း စျဖစ္လာသည္။ ေဆးခန္းသြားျပေသာ အခါ ကူးစက္ေရာဂါ ဟု သံသယ႐ွိသျဖင့္ ေဆး႐ံုတင္ခိုင္းသည္။
*****

(၂)

ေကသရီ ဆိုေသာ နာမည္ကို အေမက ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အေဖ ေပးထားေသာ နာမည္က တစ္ခု႐ွိသည္။ တကယ္က ေကသရီ အေဖကလည္း လမ္းေဘး လူမိုက္တစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္သည္။ အေမကေတာ့ ေရာင္းစားခံရ၍ အေဖတို႕ ႏိုင္ငံကို ေရာက္လာသူ ျဖစ္သည္။ အေမက ေရာင္းစားသူတို႕ လက္မွ ထြက္ေျပးလာစဥ္ အေဖႏွင့္ ေတြ႕ျခင္းျဖစ္သည္။ အေဖကလည္း အေမ့ကိုေတာ့ တကယ္ခ်စ္ခဲ့သည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အတူေနခဲ့ၾကသည္။ ေကသရီကို ေမြးသည္။ တစ္ႏွစ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ အေမ့မိဘမ်ား က စံုစမ္း႐ွာေဖြ ေတြ႕႐ွိ၍ ေခၚယူသြားသည္။ တစ္ႏွစ္သား ေကသရီကို ထားခဲ့ျပီး အေဖ မသိေအာင္ လိုက္ပါသြားျခင္း ျဖစ္သည္။

ေကသရီ ၾကီးလာေတာ့ အေဖက လူမိုက္ မလုပ္ေတာ့ပဲ မူးယစ္ေဆး အေရာင္းအဝယ္ လုပ္သည္။ အေမတို႕ ႏိုင္ငံဘက္ထိ သြားလုပ္ရသည္။ တစ္ေန႕မွာ အဲဒီႏိုင္ငံက စစ္တပ္ႏွင့္ တိုးျပီး ပစ္ၾကခတ္ၾကရင္း အေဖ ေသသြားသည္။ အေဖပါသြားေသာ ပစၥည္းအားလံုးလည္း အသိမ္းခံလိုက္ရသည္။ ေကသရီမွာ တကၠသိုလ္တက္ကာနီး အခ်ိန္။ အေဖဆံုးသြားျပီးေနာက္ မတက္ႏိုင္ေတာ့။ အေဖ့ပါတနာမ်ားကလည္း အေဖဆီပါသြားျပီး သိမ္းခံလိုက္ရေသာ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ေကသရီကို ျပႆနာ ႐ွာခ်င္သည္။ အဲဒီလိုနဲ႕ ေကသရီ ကိုယ္တိုင္ အေဖ့ေနရာမွာ လႈပ္႐ွားရေတာ့သည္။ ေကသရီ႕ကို စြန္႕ပစ္သြားေသာ၊ အေဖ့ကို ေသေစခဲ့ေသာ အဲဒီႏိုင္ငံကို ေကသရီ မုန္းသည္။

ေကသရီ႕ ေနာက္ဆံုး အတြဲ ေဒါက္တာ ဆူထရာဆင္း ကေတာ့ ေကသရီ အေၾကာင္း ဘာမွမသိ။ မိဘမဲ့ အေရာင္းစာေရးမေလး တစ္ေယာက္ အျဖစ္သာ သိသည္။ သူ ႏွင့္ အတူေနရင္း သူ႕အလုပ္အေၾကာင္း သိလာသည္။ အဲဒီမွာတင္ ေကသရီ ဦးေႏွာက္ထဲသို႕ ဆိုးညစ္ေသာ အၾကံအစည္ တစ္ခု ဝင္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေကသရီ ၏ တိုက္ခန္းမွာ ငွားေနေသာ မိန္းကေလးကလည္း ေကသရီ မုန္းေသာ ႏိုင္ငံကပင္ ျဖစ္သည္။ သူမက မၾကာခင္ သူမ၏ ႏိုင္ငံသို႕ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ျပန္လိမ့္မည္။

ေဒါက္တာ ဆူထရာဆင္း ၏ ကိုယ္ပိုင္ ဓါတ္ခြဲခန္းတြင္ စမ္းသပ္ထား ေသာ ဗိုင္းရပ္စ္ ႏွင့္ ေျဖေဆးမ်ားကို ခိုးယူ႐ံု မက သူ႕ကိုပါ ဗိုင္းရပ္စ္ မ်ား ထိုးေပးခဲ့သည္။ ဗိုင္းရပ္စ္ ျပန္႕ခ်င္ ျပန္႕ပါေစ။ ဒီႏိုင္ငံကို လည္း ေကသရီက သိပ္ခင္တြယ္လွတာ မဟုတ္ပါ။ သို႕ေသာ္ သူမေသခင္မွာ Message တစ္ေစာင္ပို႕ခဲ့တာ ေကသရီ သိသြားသည္။ ဘယ္သူ႕ကို ပိုတယ္ ဆိုတာ သိျပီးေနာက္မွာေတာ့ ေကသရီ႕ ဆီက ပစၥည္းမ်ားကို ဝယ္ေနၾက ေဖာက္သည္ ရစ္ခ်တ္ေက်ာ္ေဇာ ဆီသို႕ ဆက္သြယ္ရေတာ့သည္။ ရစ္ခ်တ္ေက်ာ္ေဇာ၏ အဆက္အသြယ္မ်ားက အဲဒီ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ႐ွိသည္။
*****

ေဒါက္တာရဲထက္စိုးသည္ ေဒါက္တာသက္ထား၏ စီနီယာ ျဖစ္ျပီး သူတို႕ႏွစ္ေယာက္သည္ ဓါတ္ခြဲခန္း တစ္ခုတည္းတြင္ ကူးစက္ေရာဂါ ဆိုင္ရာ ဗိုင္းရပ္စ္မ်ားကို အတူတူ သုေတသန ျပဳေနသူ ျဖစ္သည္။ ေဒါက္တာသက္ထား ၏ မေတာ္တဆမႈကို ၾကားရေသာအခါ မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္မိသည္။ သူမကို တိုက္သြားေသာ ကုန္တင္ကားကို အစအနပင္ ႐ွာမရခဲ့။ အခင္းျဖစ္ပြားပံုကို ေမးျမန္းသိ႐ွိျပီးေသာအခါ ကားတိုက္မႈကို တမင္ဖန္တီးျခင္း မ်ားလားဟု သူက ထင္လာသည္။ ေဒါက္တာသက္ထား ၏ Mobile Phone ေလးမွာ ကြဲသြားေသာ္လည္း Memory card ကေတာ့ အေကာင္းအတိုင္း က်န္ရစ္ေသးသည္။ သူ႕ဖုန္းထဲသို႕ ထည့္ၾကည့္ေတာ့ ညကပို႕ထားေသာ Message ကို ေတြ႕ရသည္။ သူမ၏ laptop မွာေတာ့ ဘယ္လိုမွ recover ျပန္လုပ္လို႕ မရေလာက္ေအာင္ပင္ ပ်က္စီးသြားခဲ့သည္။ ေဒါက္တာသက္ထား ေသဆံုးရျခင္းမွာ မေတာ္တဆ လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။ သူမ ႏွင့္ ေဒါက္တာ ဆူထရာဆင္းတို႕ ေနာက္ဆံုးေတြ႕႐ွိထားေသာ ဗိုင္းရပ္စ္ႏွင့္ ပတ္သက္မည္မွာ ေသခ်ာသည္။

သူသည္ ဗိုင္းရပ္စ္ နမူနာႏွင့္ ေျဖေဆး နမူနာကို ယူ၍ လံုျခံဳေသာ ေနရာမွာ ထားရန္ စဥ္းစားမိသည္။ ဒီႏိုင္ငံမွာ မဟုတ္ေသာ္လည္း ဤကိစၥက ေပါ့၍ မျဖစ္ပါ။ သို႕ေသာ္ သူ စိုးရိမ္သည္မွာ ေနာက္က်ေနပါျပီ။ ဓါတ္ခြဲခန္းသို႕ သူတို႕လူတစ္ေယာက္ ေရာက္ေနျပီး ျဖစ္သည္။ သူက သတင္းပို႕လိုက္သည္ႏွင့္ သူ႕အေပါင္းအပါမ်ားပါ ေရာက္လာသည္။ လံုျခံဳေရးဂိတ္ကို တစ္ပတ္႐ိုက္၍ ေက်ာ္ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႕သည္ အထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ေဒါက္တာရဲထက္စိုး အပါအဝင္ သူ႕လက္ေထာက္ ႏွင့္ လူတစ္ခ်ိဳ႕ကို အခ်ိန္ အနည္းငယ္ အတြင္းမွာပင္ ထိန္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ေဒါက္တာရဲထက္စိုးႏွင့္အတူ ဗိုင္းရပ္စ္ ႏွင့္ ေျဖေဆး နမူနာမ်ားကိုပါ ယူေဆာင္၍ ျပန္ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ဓါတ္ခြဲခန္းထဲမွာလည္း ဗံုးတစ္လံုး လက္ေဆာင္အျဖစ္ ထားခဲ့သည္။
*****
(၃)
ဒီဇင္ဘာ ၅ ရက္

ရစ္ခ်တ္ေက်ာ္ေဇာ ျမိဳ႕ေတာ္သို႕ ေရာက္လာသည္။ သူတို႕၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို တရားဝင္ ထပ္ပို႕သည္။ ေကသရီလည္း ေရာက္လာသည္။ ေကသရီ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ဗိုင္းရပ္စ္ကို ျပန္႕ႏိုင္သမွ် ျပန္႕ေအာင္ လုပ္ဖို႕ပင္ ျဖစ္သည္။ ျမိဳ႕ေတာ္၏ လူအစည္ကားဆံုး ေနရာမ်ားကို သူမ ေရြးခ်ယ္ျပီးျဖစ္သည္။ သူမ၏ အၾကံအစည္ကို တစ္ဆင့္ခ်င္းစီ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမည္။ ထိုအၾကံအစည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ရစ္ခ်တ္ေက်ာ္ေဇာပင္ မသိေပ။ ေကသရီ တစ္ေယာက္တည္းသာ လုပ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ သူမကို္ယ္ သူမ ကာကြယ္ရန္ အတြက္ ေျဖေဆးလည္း ႐ွိထားသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထိုေန႕အဖို႕ သူမသည္ ပစ္မွတ္ ေနရာမ်ားကို သြားေရာက္ ၾကည့္႐ႈ၍ အစီစဥ္မ်ား အေသးစိတ္ ေရးဆြဲရမည္ ျဖစ္သည္။
*****

ဝတ္မႈံ ဆိုေသာ ေက်ာင္းသူေလး ေဆး႐ံုေပၚမွာ ဆံုးသြားသည္။ ဆရာဝန္မ်ား အံၾသတၾကီးႏွင့္ ေရာဂါ ႐ွာေဖြေသာ အခါမွ ကူးစက္ေရာဂါ ျဖစ္ေၾကာင္း သိသြားၾကသည္။ သူမ၏ ညီမ ႏွစ္ေယာက္မွာ ဘာမွ မျဖစ္ေသးပဲ ေက်ာင္းသို႕ သြားၾကသည္။

ထို႕ေနာက္ ေဆး႐ံုမ်ားသို႕ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ ေရာက္လာၾကသည္။
*****

စိမ္းဝတီသည္ ဗိုင္းရပ္စ္ေၾကာင့္ ပထမဆံုး ေသဆံုးခဲ့ရေသာ မိန္းကေလးကို သြားေရာက္စစ္ေဆးခဲ့သည္။ သူမ၏ လက္ေမာင္းမွ ေဆးထိုးအပ္ရာကို ေတြ႕ခဲ့သျဖင့္ တမင္သက္သက္ လုပ္ၾကံျခင္း ျဖစ္သည္မွာ ေသခ်ာသည္။ ထိုမိန္းကေလး၏ ကိုယ္ေရးရာဇဝင္ကို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လိုက္ ၾကည့္ရသည္။ သူမ တက္ခဲ့ေသာေက်ာင္း၊ အတူေနခဲ့သူမ်ား…။ စံုစမ္းရင္းႏွင့္ သူမ ငွားေနေသာ အိမ္႐ွင္မိန္းကေလး၏ ကိုယ္ေရးရာဇဝင္ကိုလည္း သိလာသည္။ ယခု ေလာေလာဆယ္သူမ၏ ေနအိမ္တြင္ မ႐ွိပါ။ သူမ နယ္စပ္သို႕ သြားသည္ဟု ယူဆရသည္။ သူမကို အျမန္ဆံုး ႐ွာေတြ႕မွ ျဖစ္မည္။ ဤဇာတ္လမ္း၏ တရားခံ အရင္းအျမစ္မွာ သူမပင္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သူမတြင္ ဗိုင္းရပ္စ္မ်ား ႐ွိေနသည္ ဆိုပါက ပိုမို ျပန္႕ႏွံေအာင္ လုပ္ေကာင္းလုပ္ႏိုင္သည္။ ေဒါက္တာရဲထက္စိုး ကို ေခၚေဆာင္၍ ဗိုင္းရပ္စ္မ်ား ခိုးယူသြားသူတို႕ႏွင့္ လည္း အဆက္အစပ္ ႐ွိႏိုင္သည္။ ထိုလူမ်ားမွာ ရစ္ခ်တ္ေက်ာ္ေဇာ၏ အဖြဲ႕ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သူတို႕က သူတို႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ ရလွ်င္ ဗိုင္းရပ္စ္ကို ျဖန္႕ခ်င္မွ ျဖန္႕မည္။ သို႕ေသာ္ ေကသရီ ဆိုေသာ မိန္းကေလးကေတာ့ အေၾကာင္းမဲ့ ျဖန္႕ႏိုင္သည္။

စိမ္းဝတီသည္ လူစည္ကားရာ အရပ္မ်ားႏွင့္ ကူးစက္ေရာဂါ ျပန္႕ႏွံလြယ္ေသာ အထင္ကရ ေနရာမ်ားသို႕ လံုျခံဳေရးမ်ား လႊတ္၍ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းလိုက္သည္။ စိမ္းကိုယ္တိုင္ကေတာ့ Satellite ႏွင့္ သာမက ေနရာအႏွံ႐ွိ CCTV ကင္မရာမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားေသာ Face Tracking System အတြင္းသို႕ ဝင္ေရာက္၍ ေကသရီ၏ ဓါတ္ပံုကို ထည့္ ၍ ႐ွာခိုင္းလိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ ေတြ႔မွာ မဟုတ္။ ႐ွာရေသာ အခ်ိန္ကေတာ့ ၾကာႏိုင္ေပမယ့္ သူမ ဤႏိုင္ငံ အတြင္းသို႕ ေရာက္ေနတာ ေသခ်ာလွ်င္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ေတြ႔မွာ ေသခ်ာသည္။
*****

(၄)
ဒီဇင္ဘာ ၆ ရက္

NSA မွ မုန္းေအာင္သည္ ေကသရီကို စံုစမ္းရန္ တာဝန္ေပးခံရသူမ်ားမွာ တစ္ေယာက္ အပါအဝင္ ျဖစ္သည္။ လူမ်ားမ်ားကို အခ်ိန္တို အတြင္း ကူးဖို႕ဆိုလွ်င္ ေရသန္႕စက္႐ံုမ်ားက အေကာင္းဆံုး ဟု သူက စိတ္ကူးမိသည္။ တစ္ႏိုင္လံုး အေသာက္ အမ်ားဆံုး ေရသန္႕ စက္႐ံုတစ္ခု သို႕ သူသြားခဲ့သည္။ သူ႕ကတ္ကို ျပ၍ စက္႐ံု အတြင္းအျပင္ လွည့္လည္ေနခဲ့သည္။ သူက ပင္မ ေရေလွာင္ကန္ကို ဦးတည္၍ ေစာင့္ ၾကပ္ေနခဲ့သည္။ ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္... သူ႕စိတ္ထဲ ထင္မိ၍ လာေစာင့္ၾကည့္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ စက္႐ံု၏ လံုျခံဳေရးက စိတ္ခ်ရဖြယ္ ႐ွိသည္။ သူစိတ္ခ်သြားသည္။ ဤေနရာမွာ အခ်ိန္မျဖဳန္းပဲ တျခားေနရာသြားလွ်င္ ေကာင္းမည္ဟု ေတြးလိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ remote control ႏွင့္သြားေသာ ကားေလးတစ္စီးသည္ ပင္မ ေရေလွာင္ကန္ေပၚသို႕ တက္သြားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကေလး တစ္ေယာက္ေယာက္ ေဆာ့ေနျခင္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ သို႕ေသာ္ အနီးအနားမွာ ကေလး တစ္ေယာက္မွ မျမင္ရပါ။ ကားကေလးက ထရပ္ကား ပံုစံ ျဖစ္ျပီး ေနာက္တြဲကို လွန္၍ရေသာ ပံုစံ ျဖစ္သည္။ ေရေလွာင္ကန္၏ တစ္ခုတည္းေသာ အဆက္ေနရာ။ အနည္းငယ္မွ်ေသာ ေလဟာနယ္ တစ္ခု ႐ွိေနသည္။ ကားကေလးက ထိုေနရာသို႕ ဦးတည္ သြားေနျခင္း ျဖစ္သည္။ မုန္းေအာင္ ရိပ္မိသြားသည့္ အခ်ိန္မွာ ေနာက္က်သြားေလျပီ။ ကားကေလးက ေနာက္တြဲကို လွန္ခ်လိုက္သည္။ တစ္စံုတစ္ရာက ေရေလွာင္ကန္ထဲသို႕ ျပန္႕ႏွံသြားျပီ ျဖစ္သည္။

Remote control ကိုင္သူကို ႐ွာဖို႕ၾကိဳးစားရာေသာ္လည္း ဘယ္သူမွ မ႐ွိ။ ဝန္းအျပင္တြင္ ရပ္ထားေသာ ကားတစ္စီးကို သတိထားမိခ်ိန္မွာ ကားက ေမာင္းထြက္သြားျပီ ျဖစ္သည္။ ဌာနခ်ဳပ္ကို ခ်က္ခ်င္း အေၾကာင္းၾကားလိုက္သည္။ စက္႐ံု တာဝန္႐ွိသူမ်ားကို ေျပာဆိုရာတြင္ သူတို႕က မယံုၾကည္ၾက။ သက္ေသ အျဖစ္ ကစားစရာ ကားကေလးကေတာ့ က်န္ခဲ့သည္။ စက္႐ံု ေခတၱ ပိတ္ဖို႕ကိုေတာ့ အထက္မွ အမိန္႕ႏွင့္မွ ျဖစ္မည္။ မုန္းေအာင္ကေတာ့ ေနာက္ထပ္ အစားအေသာက္ စက္႐ံု မ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ရန္ ကားကို ေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။
*****

ေကသရီသည္ ကားတစ္စီး ငွား၍ သူမ၏ အစီအစဥ္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေနသည္။ ေရသန္႕စက္႐ံုမွာ လူသိသြားေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ သံုးေနရာကို ေတာ့ ဘာမွ အေႏွာက္အယွက္ မ႐ွိပဲ ျဖန္႕ေဝႏိုင္ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံတကာ ေလဆိပ္မွ ပင္မ အဲကြန္းၾကီး တစ္ခု၊ လူစည္ကားရာ ေစ်းၾကီး တစ္ေစ်းႏွင့္ Shopping Mall ၾကီး တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္ လူၾကိဳက္အမ်ားဆံုး အခ်ိဳရည္ စက္႐ံုတစ္ခုႏွင့္ ေရသန္႕ စက္႐ံုၾကီး တစ္ခုသို႕ သြားရန္ စီစဥ္ထားသည္။

ေကသရီ ေရြးထားေသာ အခ်ိဳရည္ စက္႐ံုက လံုျခံဳေရး မတင္းက်ပ္လွ။ သူမ မွာ ဝင္ခြင့္ကတ္ မ႐ွိေသာ္လည္း ဝတ္စံု တစ္စံု ႐ွိထားသည္။ လူ႐ွင္းေသာ ေဘးဘက္ အုတ္တံတိုင္းကို ေက်ာ္ဝင္ခဲ့သည္။ remote control ကားကို မသံုးပဲ သူမ ကိုယ္တိုင္ သြား၍ ေသခ်ာေအာင္ လုပ္မည္ ျဖစ္သည္။ အေႏွာက္အယွက္ မ႐ွိ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ျပီးေနာက္ အထြက္ကိုေတာ့ ဝင္ေပါက္မွပင္ ထြက္ရန္ ဆံုးျဖတ္သည္။ အထြက္မွာ ကတ္ကို မစစ္။ အဝင္မွာသာ စစ္သည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ မုန္းေအာင္ ေရာက္လာသည္။ စက္႐ံုထဲ မဝင္ခင္ လမ္းေဘးမွ ကားတစ္စီးကို သတိထားမိသြားသည္။ ထိုကားသည္ ေရသန္႕ စက္႐ံုမွ ေမာင္းေျပးသြားေသာ ကားႏွင့္ အေတာ္ဆင္သည္။ ထိုကားသာ ဆိုလွ်င္ေတာ့ အေတာ္ကို အတင့္ရဲသည္ ဟု ဆိုရမည္။ သူၾကည့္ေနဆဲမွာပင္ စက္႐ံုထဲမွ ဝန္ထမ္း အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္။ ထမင္းခ်ိဳင့္၊ ျခင္း စသည္ျဖင့္ ဘာမွ မပါ။ သူမက ဝင္ေပါက္ႏွင့္ အေတာ္ေဝးေသးေသာ ထိုကားဆီသို႕ ေလွ်ာက္လာသည္။ မုန္းေအာင္ ေခါင္းထဲတြင္ အခ်က္ေပးသံမ်ား မည္သြားသည္။ သူက စိမ္းဝတီကို သတင္းပို႕လုိက္ျပီး ထုိကားဆီသို႕ သြားသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အလြတ္ခံ၍ မျဖစ္။
*****

Face Tracking System ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ ကြန္ပ်ဴတာ ကၽြမ္းက်င္ မာမာစိုး က Shopping Mall တစ္ခုမွ CCTV ကင္မရာတြင္ ေကသရီ၏ ပံုရိပ္ကို ေတြ႕သည္ ဟု system က ျပေၾကာင္း သတင္းပို႕လာသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ မုန္းေအာင္ကလည္း ေကသရီကို ေတြ႕ျပီဟု သတင္းပို႕ျပီး ခ်က္ခ်င္းခ်သြားသည္။ စိမ္းဝတီလည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ သူမ၏ sport ကားကေလးေပၚ တက္ျပီး မုန္းေအာင္၏ ဖုန္း တည္ေနရာကို ကားထဲ႐ွိ GPS system မွ ႐ွာျပီး လိုက္သြားသည္။

စိမ္း ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ လမ္းေဘးတြင္ လဲက်ေနေသာ မုန္းေအာင္မွ အပ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေတြ႕ရေတာ့ပါ။ မုန္းေအာင္သည္ ဓားဒဏ္ရာ ေၾကာင့္ ေသရျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႕ကို ေပြ႕မည္ျပဳျပီးမွ သူ႕ လက္အေနအထားကို သတိထားမိသြားသည္။ စိမ္းတို႕၏ လ်ိဳ႕ဝွက္ ေျခဟန္ လက္ဟန္ တစ္ခု။ သူ႕အနား မကပ္ပါႏွင့္ ဆိုသည့္ အဓိပၸါယ္။ စိမ္း လက္တြန္႕သြားသည္။ ဘာေၾကာင့္ သူ႕အနားမကပ္ဖို႕ သတိေပးသြားရသလဲ။ ျဖစ္ႏိုင္သည္မွာ သူ႕လည္း ဗိုင္းရပ္စ္ ကူးစက္ ခံခဲ့ရတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ စိမ္း လည္း သူ႕ကို မကိုင္ေတာ့ပဲ လူနာတင္ကားႏွင့္ ဌာနခ်ဳပ္ကို သတင္းေပးရသည္။ ေနရာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခ်ိဳရည္ စက္႐ံု တစ္ခု အနီးမွာ ျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ဆက္တြဲ ထိန္းခ်ဳပ္ရမည့္ ေနရာတစ္ေနရာ ႐ွိေနျပန္ျပီ။ စိမ္းဝတီ မေရာက္ေသးခင္ေလး မွာပင္ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ထည့္သြင္း ပက္ကင္ပိတ္ျပီးေသာ အခ်ိဳရည္ဗူးမ်ားကို တင္ထားေသာ ျဖန္႕ေဝေရး ကားတစ္စီး ထြက္သြားခဲ့သည္ကိုေတာ့ စိမ္းဝတီလည္း မသိလုိက္ပါ။

ေကသရီ ၏ ကားႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အနီးအနား ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သိႏိုင္သေလာက္ေမးသည္။ ထိုကားကို ေတြ႕လိုက္သူ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ ႐ွိေသာ္လည္း ကားနံပါတ္ကို မမွတ္မိၾက။ ဘာမွ အတိအက် မေျပာႏိုင္ၾက။ မီးပြိဳင့္မ်ား႐ွိ ကင္မရာမ်ားမွ ပံုရိပ္မ်ားကို သိမ္းဆည္းထားေသာ central database ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္၍ စံုစမ္းေသာ္လည္း ကိုယ့္ဘက္က ကားႏွင့္ ပတ္သက္၍ တိက်ေသာ အခ်က္အလက္ မ႐ွိေသာေၾကာင့္ ဘာမွ မထူးျခား။

စိမ္းဝတီလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေရသန္႕စက္႐ံုေတြ၊ အခ်ိဳရည္ စက္႐ံုေတြ ဘက္သို႕ ကားပတ္ေမာင္းရင္း စံုစမ္းေသာ္လည္း ထိုေန႕အဖို႕ ထူးျခားမႈ တစ္စံုတစ္ရာ ႐ွိမလာခဲ့ပါ။

မုန္းေအာင္ကို ေဆး႐ံုမွာ စစ္ေဆးရင္း သိ႐ွိရသည္မွာ ထင္သည့္ အတိုင္းပင္ ဓားျဖင့္ အထိုးခံရျပီးမွ ဗိုင္းရပ္စ္ကို လက္ေမာင္းရင္းတြင္ ေဆးထိုးအပ္ျဖင့္ အထိုးခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။
*****

ေကသရီကေတာ့ သူမ အစီအစဥ္ အတိုင္း ေနာက္ဆံုးပိတ္ အျဖစ္ ေရသန္႕ စက္႐ံု တစ္ခုအနီးသို႕ သြားျပီး remote control ကားေလး တစ္စီးႏွင့္ အရင္လိုပင္ အစီအစဥ္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္လိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ သူမ တည္းခိုေသာ ရစ္ခ်တ္ေက်ာ္ေဇာ တို႕ စခန္းသို႕ ျပန္လာခဲ့သည္။
*****
မာမာ ကေတာ့ Shopping Mall မွ ထြက္ခြာသြားေသာ ပံုရိပ္ကို recognize လုပ္ႏိုင္ျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ tracking လိုက္ဖို႕ၾကိဳးစားေနသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအဆင့္မွာ မလြယ္လွပါ။

(၄)
ဒီဇင္ဘာ ၇ ရက္

ဗိုင္းရပ္စ္ မွာ စတင္ျပန္႕ႏွံေနျပီ ျဖစ္သည္။ တစ္ျမိဳ႕လံုး လည္း ဗိုင္းရပ္စ္ အေၾကာင္း သိ႐ွိသြားျပီ။ လူတိုင္း လူတိုင္း Mask မ်ားႏွင့္ ျဖစ္ကုန္ျပီ။ လူစည္ကားရာေနရာမ်ားလည္း ခါတိုင္းေလာက္ မစည္ကားေတာ့။ တစ္ခ်ိဳ႕က အျပင္ထြက္ရမွာကိုပင္ ေၾကာက္လာၾကျပီ။ က်န္းမာေရးဌာနမွ တာဝန္႐ွိသူမ်ားေရာ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ အၾကီးအကဲ မ်ားလည္း အေျခအေနကို သိကုန္သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ ေဆးဝါးသုေတသနဌာနကို ေျဖေဆး အျမန္ဆံုး ထုတ္ခိုင္းေသာ္လည္း ဘယ္ကစလို႕ စရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနသည္။ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ဌာနမ်ားကလည္း ဗိုင္းရပ္စ္ မကူးစက္ေအာင္ ဘယ္လို ေနရထိုင္ရမည္ ဆိုတာ ထုတ္လႊင့္ ေပးေနသည္။

ရစ္ခ်တ္ေက်ာ္ေဇာ ၏ ျခိမ္းေျခာက္မႈသည္ အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း သိသာေနျပီ။ တာဝန္႐ွိသူမ်ားက ညိွႏိႈင္းရန္ ၾကိဳးစားေနၾကျပီ။ သူ႕ဆီမွာ ေျဖေဆး အမွန္တကယ္ ႐ွိမ႐ွိ ေသခ်ာရန္ ေဆာင္ရြက္ေနၾကသည္။ သူတို႕ကလည္း ေဒါက္တာရဲထက္စိုးႏွင့္အတူ ဗိုင္းရပ္စ္ေရာ ေျဖေဆးပါ ရွိေၾကာင္း ဗီဒီယို Message ႏွင့္ သက္ေသျပသည္။
*****

ရစ္ခ်တ္ေက်ာ္ေဇာက ေဒါက္တာရဲထက္စိုးကို ဖမ္းဆီးလာခဲ့ျခင္းမွာ ျခိမ္းေျခာက္ရန္ သက္သက္ သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေကသရီ ေရာက္လာေသာအခါ ေျဖေဆး ႏွင့္ ဗိုင္းရပ္စ္ကို ထပ္မံ ပြားမ်ားေအာင္ ထုတ္လုပ္ခိုင္းသည္။ ေဒါက္တာရဲထက္စိုး ကေတာ့ ျငင္းဆန္ႏိုင္ဆဲ ျဖစ္သည္။ သူမက ေသြးေအးေအးႏွင့္ ရက္ရက္စက္စက္ ႏိွပ္စက္၍ မရရေအာင္ လုပ္ခိုင္းရန္ ဆံုးျဖတ္ထားသည္။ သူမမွာ ႐ွိေသာ ဗိုင္းရပ္စ္က ကုန္သြားျပီ ျဖစ္သည္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုး ျပန္႕ပြားေစဖို႕ဆိုလွ်င္ ေနာက္ထပ္ ထပ္လိုဦးမည္။ ထိုကိစၥတြင္ ရစ္ခ်တ္ႏွင့္ သေဘာထားျခင္း မတိုက္ဆိုင္။ ရစ္ခ်တ္က ဗိုင္းရပ္စ္ကို မျပန္႕ပြားေစခ်င္။ သူ႕အစ္ကို လြတ္လာလွ်င္ ဗိုင္းရပ္စ္ႏွင့္ ေျဖေဆးကို ျပန္ေပးလိုက္ခ်င္သည္။ သူတို႕ ဖ်က္ဆီးခဲ့သျဖင့္ ေျဖေဆးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ မွတ္တမ္း မွတ္္ရာ လည္း ဘာမွ မက်န္ေတာ့ပါ။ သူတို႕ဆီမွာပဲ နမူနာက ႐ွိေတာ့သည္။

ေကသရီ႕မွာ ေနာက္ထပ္ အၾကံအစည္ေတြ ႐ွိေသးသည္။ သူမ၏ အဆက္အသြယ္ ဗံုးလုပ္ျခင္းႏွင့္ ေဖာက္ခြဲျခင္း ကၽြမ္းက်င္သူ တစ္ေယာက္၏ အကူအညီျဖင့္ ဗိုင္းရပ္စ္ ထည့္ထားေသာ ဗံုးမ်ားကို ေကာင္းကင္ေပၚမွ ၾကဲခ်ရန္ွ စဥ္းစားထားသည္။ ထိုအၾကံအစည္ အထေျမာက္ရန္ အတြက္ ဗိုင္းရပ္စ္မ်ားကို အျပင္မွာ မပြားခင္ ဓါတ္ခြဲခန္းတြင္ ပြားမ်ားရန္ အေရးၾကီးသည္။ သူမကိုယ္ သူမ ကာကြယ္ရန္ အတြက္လည္း ေျဖေဆး ထပ္လိုသည္။ ထိုအလုပ္ကို သူမ မလုပ္တတ္သျဖင့္ ေဒါက္တာရဲထက္စိုး ကို အတင္းအက်ပ္ လုပ္ခိုင္းေနရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သူတို႕ ေနေသာ ေနရာတြင္ မူးယစ္ေဆးဝါး ထုတ္လုပ္ေသာ ဓါတ္ခြဲခန္း တစ္ခုလည္း အဆင္သင့္ ႐ွိေနသည္။ ဓါတ္ခြဲခန္းျခင္း မတူညီေသာ္လည္း လုပ္၍ ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ဗိုင္းရပ္စ္ အေၾကာင္းကို ေသခ်ာ ဃဃနန သိ႐ွိထာားေသာ ေဒါက္တာ ရဲထက္စိုးမွာေတာ့ အေျခအေနကို အလြန္အမင္း စိုးရိမ္ ေနရပါျပီ။ သူ႕ကို ခံုတစ္လံုးေပၚတြင္ လက္ျပန္ၾကိဳးတုပ္ျပီး ေျခေထာက္ကိုလည္း ခံုႏွင့္ တုပ္ထားသည့္ျပင္ တစ္ခ်ိန္လံုး ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသျဖင့္ ဘယ္လိုမွလည္း လြတ္ေျမာက္လမ္း မျမင္ပါ။ ညေနမွ ျပန္ေရာက္လာေသာ ေကသရီ ဆိုေသာ မိန္းကေလးက သူ႕ကို ႏွိပ္စက္လို႕ အားရသြားေသာေၾကာင့္ သူမ အိပ္ခန္းထဲသို႕ ဝင္သြားခ်ိန္မွာပင္ သူ႕ကို ေစာင့္ရေသာ အေစာင့္ထံသို႕ ဖုန္းဝင္လာသျဖင့္ ေျပာသည္။ ေျပာအျပီးမွာပင္ သူ႕ဆရာက ေခၚေသာေၾကာင့္ ဖုန္းကို ခ်ျပီး ဧည့္ခန္းထဲ သြားသည္။ ရဲထက္စိုးလည္း အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံပဲ လက္ျပန္ၾကိဳးတုပ္ထားေသာ သူ႕လက္ကို စားပြဲေပၚသို႕ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ဆြဲယူ၍ အေရးေပၚ message တစ္ခု ပို႕လုိက္သည္။ အေစာင့္ ျပန္လာေသာအခါ ေနျမဲအတိုင္း ျဖစ္ေအာင္ မနည္းၾကိဳးစားလိုက္ရသည္။
*****

ေဒါက္တာရဲထက္စိုး ပို႕သည္ဟု ယူဆရေသာ message တစ္ခု ဝင္သည္ကို စိမ္းဝတီတို႕ သိသိခ်င္း ေနရာကို trace လိုက္ျပီး ခ်က္ခ်င္း ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ေပၚေပၚတင္တင္ ဝင္တိုက္ဖို႕ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ သူတို႕ဆီမွာ ဓားစာခံက ႐ွိေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ သူတို႕ေနရာ အေသးစိတ္ကို ကားေပၚက screen မွာပင္ ၾကည့္႐ႈ၍ အစီအစဥ္ ဆြဲသြားရသည္။ ျခံဝင္းထဲမွ အေစာင့္ ႏွစ္ေယာက္ကို အသံတိတ္ ႐ွင္းလုိက္ၾကသည္။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဝိုင္းဖြဲ႕ေနသူမ်ားထဲတြင္ ရစ္ခ်တ္ေက်ာ္ေဇာလည္း ပါသည္။ စိမ္းဝတီကေတာ့ ေနာက္ဘက္မွ ဝင္သည္။ ေဒါက္တာရဲထက္စိုး ကို ထားသည္ဟု မွန္းထားေသာ အခန္းသို႕သာ ဦးတည္သည္။ မီးဖိုခန္းထဲမွ ထြက္လာသူ တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ သိပ္လုိက္ရေသးသည္။ ေဒါက္တာရဲထက္စိုးကို ေစာင့္ေနေသာ အေစာင့္မွာလည္း သူ႕ေသနတ္ကို ထုတ္ခ်ိန္ မရလိုက္ပဲ စိမ္းလက္ခ်က္မိသြားရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ပါးနပ္ေသာ ေကသရီက အေျခအေနကို သိသြားျပီး ေခါင္မိုးထပ္ကို တက္သြားသည္။ တိုက္ ေဘးနံရံမွ ဆင္းခ်ိန္တြင္ လာေရာက္ဖမ္းဆီးေသာ တပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ား အားလံုးက အိမ္ထဲသို႕ ေရာက္႐ွိေနျပီျဖစ္သျဖင့္ သူမ ထြက္ဖို႕ အခြင့္သာသြားသည္။ ဧည့္ခန္းထဲမွ ထြက္ေျပးလာေသာ ရစ္ခ်တ္ကလည္း အခ်ိန္မီ ေကသရီ႕ ကားအနီးသို႕ ေရာက္လာသည္။ ေဒါက္တာရဲထက္စိုးကို ၾကိဳးေျဖေပးျပီးေနာက္ ေျပးထြက္လာေသာ စိမ္းဝတီမွာ ေကသရီတို႕ ကားကို မမွီလိုက္ေတာ့ပါ။ ဗိုင္းရပ္စ္ ႏွင့္ ေျဖေဆးမွာ ေကသရီ ေနာက္ ပါသြားသည္မွာ ေသခ်ာသည္။

စိမ္းက သူမ ကားေပၚတက္ျပီး စက္ႏိႈးစဥ္မွာပင္ ရဲထက္စိုးကလည္း ကားေပၚတက္လာသည္။ သူတို႕ ေကသရီတို႕ ကားေနာက္သို႕ လိုက္ခဲ့ၾကသည္။ အားလံုးကိုလည္း အေၾကာင္းၾကားလိုက္သည္။ ကင္းလွည့္ ရဲကားေတြလည္း ထိုလမ္းေၾကာကို ဦးတည္၍ လိုက္လာၾကသည္။ ႐ုပ္႐ွင္ေတြထဲကလိုပင္ သူတို႕ ကားခ်င္း လိုက္တမ္း ေျပးတမ္း ကစားၾကသည္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္ အထိပင္။ မီလုမီခင္ ျဖစ္လာေသာ္လည္း ကြန္တိန္နာ ကားၾကီး တစ္စီး၏ အပိတ္ကို ေခတၱခံလုိက္ရျပီးေနာက္ ေကသရီတို႕ ကားကို မ်က္ေျချပတ္သြားသည္။ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္။
*****
ရစ္ခ်တ္ ဆီမွ ျခိမ္းေျခာက္ေသာ message ထပ္ေရာက္လာသည္။ သူ႕ဆီတြင္ ဗိုင္းရပ္စ္ ႐ွိေနတုန္းပဲ ဆိုသည္ကို မေမ့ေအာင္ ပို႕ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေဒါက္တာရဲထက္စိုးကို ေျဖေဆးထုတ္ရန္ ေျပာေသာ အခါ သူ႕တို႕ စမ္းသပ္ခဲ့ေသာ မွတ္တမ္းအားလံုး ဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရ ေၾကာင္း ေျပာသည္။ သူ႐ံုးမွာ သံုးေနက် laptop မွာလည္း ဖ်က္ဆီးခံရသည့္ အထဲ ပါသြားျပီ။ ေျဖေဆး formula ကို ျပန္မရပဲႏွင့္ သူဘယ္လိုမွ အခ်ိန္တိုအတြင္း ျပန္မေဖာ္ႏိုင္။ တစ္ခုေတာ့ ႐ွိသည္။ သူ႕ အိမ္မွ laptop မွာေတာ့ ေနာက္ဆံုး update မဟုတ္ေသာ formula file တစ္ခု ႐ွိေနႏိုင္သည္။

စိမ္းတို႕ ႏွစ္ေယာက္ သူ႕ laptop ကို ျပန္ယူရန္ ေဒါက္တာရဲထက္စိုးအိမ္ သို႕ သြားၾကေသာ္လည္း ေနာက္က်သြားခဲ့သည္။ သူတို႕ မလာခင္မွာပင္ သူ႕အိမ္ကို ဝင္ေမႊ သြားၾကသည္။ laptop ကိုလည္း ယူသြားၾကသည္။ ဤ ေဖာ္ျမဴလာမ်ားမွာ ေဒါက္တာရဲထက္စိုး ထက္ပင္ တန္ဖိုး႐ွိပါသည္။ အေျခအေနမွာ ဆိုးေနဆဲ ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ဗိုင္းရပ္စ္ ကူးစက္ခံရေသာ လူနာမ်ားမွာလည္း ေဆး႐ံုမ်ားသို႕ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ ေရာက္လာေနၾကသည္။ ေဆး႐ံုမွာလည္း ထိန္းထား႐ံုကလြဲျပီး ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသမေပးႏိုင္ပါ။
*****

(၅)
ဒီဇင္ဘာ ၈ ရက္

ရစ္ခ်တ္ Warning ေပးထားေသာ ေနာက္ဆံုးေန႕ ျဖစ္သည္။ လဲလွယ္ရန္ အစီအစဥ္ အားလံုး လုပ္ျပီးျပီ။ ၅၅ ထပ္ ဟိုတယ္၏ ေခါင္မိုးထပ္တြင္ ရဟတ္ယာဥ္၊ ေဒးဗစ္ႏွင့္ ေဒၚလာ သန္း ၃၀၀ အလဲအလွယ္လုပ္ရန္စီစဥ္ထားသည္။ အခ်ိန္က နံနက္ ၁၀ နာရီ။ လိုလိုမည္မည္ စႏိုက္ပါ သမားမ်ားလည္း အားလံုး စီစဥ္ျပီးသြားျပီ။ ေဒးဗစ္ေက်ာ္ေဇာ က်ခံေနရေသာ အက်ဥ္းေထာင္မွ ေထာင္မႈးၾကီး တစ္ေယာက္တည္း လာေရာက္၍ အလဲအလွယ္ လုပ္ရမည္ ျဖစ္သည္။

ေကသရီ တို႕ဘက္ကလည္း ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ထားသည္။ နာရီဝက္ အလိုက်မွ သူတို႕ ျပင္ဆင္ထားေသာ အလဲအလွယ္ ေနရာကို ေျပာင္းခိုင္းလိုက္သည္။ တစ္ဖက္က မေျပာင္းခ်င္ ေသာ္လည္း မတတ္သာ သျဖင့္ သေဘာတူလိုက္ရသည္။ ေစာင့္ၾကည့္သူမ်ား မထားရန္ သူတို႕က ေတာင္းဆိုသည္။

သတ္မွတ္ထားေသာ အခ်ိန္အတြင္း ႏွစ္ဖက္စလံုး လဲလွယ္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနျပီ။ ေျခာက္လမ္းသြား လမ္းဆံု တစ္ေနရာ။ ရဟတ္ယာဥ္ကို မယူေတာ့ ဟု ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ထိုအေျပာင္းအလဲကို ရစ္ခ်တ္က သိပ္သေဘာမတူခ်င္ေသာ္လည္း ေကသရီ အေျပာေကာင္းသျဖင့္ လက္ခံလိုက္ရသည္။ ေထာင္မႈးၾကီးက ေဒးဗစ္ ႏွင့္ သန္း ၃၀၀ ကို ယူလာသည္။ ရစ္ခ်တ္က ဗိုင္းရပ္စ္ ႏွင့္ ေျဖေဆးကို အသင့္ျပင္ထားသည္။ (ေဒါက္တာရဲထက္စိုး ၏ laptop ကို ယူသြားသည္ကိုေတာ့ ရစ္ခ်တ္ တို႕က ဝန္မခံပါ၊ ဝန္မခံ သျဖင့္ အလဲအလွယ္ လုပ္ရန္လည္း ေျပာ၍ မရႏိုင္ပါ။ ထိုကိစၥကလည္း တကယ္ေတာ့ ေကသရီ တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ခဲ့တာသာ ျဖစ္သည္။) အခု အခ်ိန္းအခ်က္မွာ ေကသရီက ကားေမာင္းဖို႕ တာဝန္ယူထားသည္။

စိမ္းဝတီက ေထာင္မႈးၾကီးကို ကားေမာင္းပို႕သည္။ ကားဒ႐ိုင္ဘာ တစ္ေယာက္ႏွင့္ အလဲအလွယ္လုပ္မည့္သူ တစ္ေယာက္စီသာ ပါရမည္ဟု သူတို႕ သေဘာတူထားၾကသည္။ ေထာင္မႈးၾကီး က ေဒးဗစ္ကို ေခၚလာ၍ လက္ထိတ္ျဖဳတ္ေပးျပီး ေဒၚလာ သန္း ၃၀၀ ေသတၱာႏွင့္ အတူ ေပးအပ္သည္။ ရစ္ခ်တ္ က ဗိုင္းရပ္စ္ႏွင့္ ေျဖေဆး ေသတၱာကို ဖြင့္ျပသည္။ အစစ္အမွန္ ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုၾကည့္ရမည္ ဆိုသည္ကို ေထာင္မႈးၾကီးကို ရဲထက္စိုးက ေျပာျပထားျပီးသား။ စိမ္းဝတီ ကလည္း ကားထဲမွ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။

ျဖစ္ပ်က္သြားေသာ အျဖစ္အပ်က္က ျမန္ဆန္လွသည္။ ေကသရီက ကားအနားမွာပင္ ႐ွိေသးေသာ ရစ္ခ်တ္ဆီမွ ေသတၱာကို ယူ၍ ပစၥတိုကို ထုတ္ကာ ေဒးဗစ္ႏွင့္ ေထာင္မႈးၾကီးကို ပစ္လိုက္သည္။ တစ္ဆက္တည္းပင္ ေၾကာင္ၾကည့္ေနေသာ ရစ္ခ်တ္ကို ပစ္လိုက္သည္။ သူမသည္ အစကတည္းကပင္ ဤ အလဲအလွယ္ကို လုပ္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ မ႐ွိပါ။ ထို႕ေနာက္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ကားကို တရၾကမ္း ေမာင္းထြက္သြားသည္။ ေကသရီ အဲလို လုပ္မည္ဟု ထင္မထားေသာ စိမ္းဝတီ မွာလည္း ဘယ္လိုမွ မတားဆီးလိုက္ႏိုင္ပါ။ ေကသရီ ကားေနာက္က လိုက္႐ံုပင္ ႐ွိေတာ့သည္။

စိမ္းဝတီ အခ်က္ေပးလိုက္သျဖင့္ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ ကင္းလွည့္ ရဲကားမ်ား စုေရာက္လာသည္။ ေကသရီ က ကားေမာင္းကၽြမ္းသည္။ သူမ ကားထဲမွ ကြန္ပ်ဴတာ စနစ္ကလည္း လမ္းေၾကာင္းမွန္ကို ႐ွာေဖြ၍ အတားအဆီးမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ရန္ အကူအညီေပးသည္။ သူမ အကူအညီ ေတာင္းထားေသာ ကြန္တိန္နာ ကား သံုးစီးကလည္း ရဲကားမ်ားကို အေႏွာက္အယွက္ေပးသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရဲကားမ်ား အားလံုး က်န္ခဲ့ျပီး စိမ္းဝတီ၏ ကားတစ္စီးသာ က်န္ေတာ့သည္။ ႏွစ္စီး စလံုးက sport ကားေတြမို႕ ကားျပိဳင္ပြဲ ဝင္ေနသေလာက္ကို ေမာင္းၾကသည္။

ေကသရီက ကုန္တိုက္ၾကီး တစ္ခု၏ ေျမညီထပ္ထဲသို႕ ေမာင္းဝင္သြားေတာ့ လူေတြ အားလံုးက ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ေ႐ွာင္ၾကသည္။ သူမက ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ပဲ တိုးဝင္သြားသည္။ စိမ္းဝတီက လုိက္ဝင္ေသာ္လည္း လူေတြကို ေ႐ွာင္ေနရသျဖင့္ ခရီးမတြင္ပဲ ျဖစ္ေနသည္။ ေကသရီကေတာ့ ကားေတြတက္၍ ရေသာ ပထမထပ္ ကားရပ္နားစခန္း သုိ႕ပင္ ေရာက္သြားျပီ။ ဆိုင္ခန္း မွန္မ်ားကိုလည္း တိုက္ခြဲပစ္ခဲ့သည္။ ေကသရီက တစ္ဖက္ အေဆာက္အအံုသို႕ ဒုတိယထပ္မွ ကူးရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ သူမကားကို ကားတက္ေသာ ဓာတ္ေလွကားထဲသို႕ ေမာင္းဝင္သြားလုိက္သည္။ စိမ္းဝတီ ေရာက္လာေတာ့ မမွုီေတာ့။ ထုိေနရာက ကုန္တိုက္ၾကီးမ်ား အတြဲလိုက္ ဆက္စပ္ေနေသာ ေနရာ။ ပထမထပ္မွာ တစ္တိုက္ႏွင့္ တစ္တိုက္ အလွအပ အေနႏွင့္ ဆက္ထားေသာ အဂၤေတလမ္းမ်ား ႐ွိျပီး ဒုတိယထပ္မွာမွ ကားကူးႏိုင္ေသာ မိုးပ်ံလမ္း ႐ွိသည္။ စိမ္းဝတီက ေကသရီ႕ အၾကံကို သိေသာ္လည္း ဓါတ္ေလွကား မမွီေတာ့ သျဖင့္ ပထမထပ္ စၾကၤန္လမ္းမွ ကူးရန္ ျပင္သည္။ စိမ္းကားက သိပ္အေလးခ်ိန္ မ႐ွိေလာက္ ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရပါသည္။ စိမ္းက အ႐ွိန္ျမွင့္၍ အကာအရံ အုတ္တံတိုင္းကို ဝင္တိုက္ျပီး လမ္းက်ဥ္းက်ဥ္းကို အ႐ွိန္ႏွင့္ ျဖတ္လိုက္သည္။ လမ္းက သိပ္ေတာ့ မ႐ွည္သျဖင့္ အဆင္ေျပေျပႏွင့္ တစ္ဖက္သို႕ ေရာက္သြားသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေကသရီကလည္း ဒုတိယထပ္ ကားကူးလမ္းမွ ျဖတ္လာေနျပီ။ ေကသရီ ေအာက္သို႕ ဆင္းလာလိမ့္မည္ ဟု စိမ္းကထင္သျဖင့္ ဒုတိယထပ္သို႕ တက္မလိုက္ပဲ ပထမထပ္မွ ေစာင့္ေနသည္။ ထင္သည့္အတိုင္း ေကသရီ၏ ကားအနီေရာင္ေလး ေပၚလာသည္။ စိမ္းက သူမကားကို ေ႐ွ႕မွ ျဖတ္ပိတ္လိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ ကားအနီကို ေမာင္းလာေသာ မိန္းကေလးမွာ ေကသရီ မဟုတ္ပါ။ ေၾကာက္လန္႕ေနေသာ ေစ်းဝယ္တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္။ ထိုမိန္းကေလးကို စစ္ေမးေနစဥ္မွာပင္ ေကသရီက စက္ေလွကားမွ ခပ္တည္တည္ ဆင္းသြားေလျပီ။

ရဲကားမ်ားလည္း ကုန္တိုက္ စကြဲယား သို႕ ေရာက္ေနျပီ စိမ္းက သတင္းပို႕သျဖင့္ ေကသရီကို ေစာင့္ဖမ္းရန္ ျပင္ေနၾကသည္။ သို႕ေသာ္ ေငြေရာင္ဆံပင္တိုႏွင့္ တ႐ုတ္အဘြားၾကီး တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ သူတို႕ သတိထားမၾကည့္မိလိုက္ၾကပါ။ ထိုအဘြားၾကီးမွာ ေကသရီ ႐ုပ္ဖ်က္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ေကသရီ တစ္ေယာက္ ရဲေတြအမ်ားၾကီး ၾကားမွ လြတ္ေျမာက္ သြားျပန္ေလျပီ။ ကားဂိတ္၊ ေလဆိပ္ အပါအဝင္ ေနရာအႏွံ ေကသရီ၏ ပံုကို ပို႕ျပီး ေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထားသည္။ စိမ္းဝတီ လည္း ျဖစ္ႏုိင္မည့္္ သတင္းရႏိုင္မည့္ ေနရာမ်ားသို႕ လိုက္လံ စံုစမ္းေနရသည္။
*****

ေရာဂါ ကူးစက္မႈကလည္း လွ်င္ျမန္စြာ ျပန္႕ပြားလာေနသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က တစ္ျခားတစ္ျမိဳ႕ တစ္ရြာသို႕ပင္ ေျပာင္းေရႊ႕၍ ေရွာင္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း လူစည္ကားရာကို ေၾကာက္သျဖင့္ ဘယ္မွ မသြားပဲ အိမ္တြင္းေအာင္းေနသူမ်ားလည္း ႐ွိသည္။ က်န္းမာေရး ဌာနကလည္း ကုသရန္ ေျဖေဆးကို ခုထိ ႐ွာမေတြ႕ေသးပါ။ ကူးစက္ႏႈန္းမွာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ တိုးပြားလာေနျပီး အနီးအနား ျမိဳ႕မ်ားသို႕ပင္ စတင္ေရာက္႐ွိ ေနေပျပီ။

*****

(၆)
ဒီဇင္ဘာ ၉ ရက္

မာမာကေတာ့ Face Tracking system ေကာင္းမြန္တိက်စြာ အလုပ္လုပ္ေနသည္ ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ ေကသရီ ႏွင့္ စိမ္းဝတီ လိုက္တန္းေျပးတန္း ကစားေနသည္ကိုလည္း သူမ၏ system က သိေနသည္။ ေကသရီ အေနႏွင့္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႐ုပ္ဖ်က္ထားပါေစ တစ္ခါ recognize လုပ္ျပီးလွ်င္ ဘယ္လိုမွ ညာလို႕ရမွာ မဟုတ္ပါ။ မာမာက စိမ္းဝတီ ႏွင့္ ဆက္သြယ္ျပီး အေျခအေနကို ေျပာသည္။ စိမ္းက သူေျပာသည့္ေနရာကို ေနာက္က လိုက္သည္။ သီသီကေလး လြဲလြဲသြားသည္။ စိမ္းႏွင့္ အတူ ရဲထက္စိုးလည္း ပါလာသည္။ သူ႕ကို ေနခဲ့ရန္ ေျပာေသာ္လည္း မရပဲ အတင္းလိုက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။

ေကသရီသည္ နယ္စပ္ကို ထြက္ဖို႕ ၾကံစည္ေနသည္ မဟုတ္။ အသစ္လဲထားေသာ ကားျဖင့္ ျမိဳ႕ထဲမွာ ပတ္ေမာင္းေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ျမိဳ႕ထြက္ေပါက္မ်ား ပိိတ္ထားမွန္းသိ၍ အၾကံအစည္ထုတ္ကာ ေလွ်ာက္သြားေနျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေကသရီက ေနာက္ဆံုး အခ်ီၾကီး အေနျဖင့္ ေနရာ တစ္ေနရာမွာ ဗိုင္းရပ္စ္ကို ျပန္႕ပြားေအာင္ လုပ္ခဲ့ရန္ ၾကံစည္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဗိုင္းရပ္စ္ကို ထပ္မံ ထုတ္လုပ္၍ ေနရာအႏွံအျပား ဗံုးျဖင့္ ေဖာက္ခြဲရန္ အၾကံအစည္ကို လက္ေလ်ာ့လုိက္ျပီး လက္က်န္ဗိုင္းရပ္စ္ ကိုသာ တစ္ေနရာမွာ ေဖာက္ခြဲခဲ့ျပီးလွ်င္ နယ္စပ္သို႕ ထြက္ေျပးရန္ စီစဥ္ထားသည္။

ရဲကားမ်ားႏွင့္ စိမ္းဝတီ၏ ကားက လိုက္႐ွာေနသလုိ ကင္းလွည့္ ရဟတ္ယာဥ္ ႏွစ္စီးကလည္း တစ္ျမိဳ႕လံုးပတ္၍ ေကသရီ၏ ကားကို ႐ွာေဖြေနသည္။

မိုးလံုေလလံု ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီ အားကစား႐ံုၾကီးတြင္ Asian ႏိုင္ငံမ်ား ဖိတ္ေခၚေဘာလံုးပြဲ ႐ွိသည္ကို စိမ္းဝတီ သတိရသြားသည္။ ျမန္မာက ဗိုလ္လုပြဲ တက္သည္မို႕ ယေန႕အဖို႕ ဤပြဲက လူအစည္ကားဆံုး ျဖစ္လိမ့္မည္။ အျခားျမိဳ႕ၾကီးမ်ားမွ ဝါသနာ႐ွင္မ်ားပါ လာၾကည့္ၾကလိမ့္မည္။ အကယ္၍မ်ား ေကသရီက သူမမွာ က်န္ေသာ ဗိုင္းရပ္စ္ကို ျပန္႕ႏွံေစခ်င္သည္ ဆိုလွ်င္ အေကာင္းဆံုး ေနရာပင္ ျဖစ္သည္။ စိမ္းဝတီသည္ ထိုေနရာသို႕ ကားကို ေမာင္းလာခဲ့သည္။ ပြဲစဖို႕ ႏွစ္နာရီ ေလာက္ လိုေသးေသာ္လည္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ာ ေရာက္ေနၾကျပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလံမ်ား ကိုင္ေဆာင္၍ စိတ္ဓာတ္တက္ၾကြ ေနေသာ လူမ်ားမွာ ႏွစ္နာရီ အလိုကပင္ ေရာက္႐ွိ ေနရာဦး ျပီးေနၾကျပီ။ စိမ္းဝတီ ႏွင့္ ရဲထက္စိုးသည္ အားကစား႐ံုၾကီး ထဲတြင္ ေျပးလႊား ႐ွာေဖြရင္း စိတ္ေမာလာသည္။ တိတိက်က် ဘာကို ႐ွာရမွန္းလည္း မသိေသာ အေျခအေန ျဖစ္သည္။ မာမာ့ ဆီမွလည္း ေနာက္ထပ္ အဆက္အသြယ္ ဝင္မလာ။ စဥ္းစားရင္း ေျပးလႊားေနစဥ္မွာပင္ မာမာ့ ဆီမွ ဖုန္းဝင္လာသည္။ ေကသရီ ဤ အားကစား႐ံုသို႕ ေရာက္ေနသည္တဲ့။

မာမာစိုး သည္ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ အေျခအေနကို ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ ေကသရီ အားကစား႐ံု ထဲမွာ ဆို႐ံုႏွင့္ စိမ္းဝတီကို အေထာက္အပံ့ သိပ္မေပးႏိုင္ေၾကာင္း သူမ သိသည္။ Satellite ခ်ိတ္ဆက္ထားေသာ Detail Tracking System ကို Run ၾကည့္လိုက္သည္။ Google Earth ထက္ အစေပါင္းမ်ားစြာ အေသးစိတ္ ဆင္း၍ ၾကည့္ႏိုင္ေသာ စနစ္ တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ေကသရီ ၏ ဓါတ္ပံု ႏွင့္ အားကစား႐ံု၏ တည္ေနရာ လတၱီက်ဳ၊ ေလာင္ဂ်ီက်ဳ စသည့္ Parameter အမ်ားအျပား ထည့္သြင္းေပးရသည္။ ထိုမွ်ေလာက္ အေသးစိတ္ကို တစ္ခါမွ မ႐ွာေဖြဖူးေသး ေသာ္လည္း ဒီတစ္ခါေတာ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ စမ္းသပ္ရမည္။ ပံုရိပ္မ်ား ရလာေသာ အခါတြင္လည္း ၾကည္လင္ေသာ အေသးစိတ္ ပံုမ်ား ျဖစ္ေအာင္ ထပ္မံခ်ဲ႕ ၾကည့္ရသည္။

ေကသရီကို အရိပ္အေရာင္မွ် မျမင္ရေသာ္လည္း ပြဲစဖို႕ အခ်ိန္က တျဖည္းျဖည္း နီးလာျပီ။ စိမ္းဝတီ ေခၚလိုက္သျဖင့္ သူမ အဖြဲ႕သားမ်ား လည္း ေရာက္လာျပီး ႐ွာေဖြေနျပီ။ ရဲထက္စိုးက ဘယ္လို ေနရာမွာ မဆို ႐ွင္သန္ႏိုင္ေသာ ဗိုင္းရပ္စ္ ၏ ခံႏုိင္ရည္အား အေၾကာင္း ေျပာျပျပီး ဗိုင္းရပ္စ္ကို ဘယ္ေနရာတြင္ သြားထည့္ထားႏိုင္မည္ကို စဥ္းစားၾကည့္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္္မွာပင္ မိုးပ်ံ ပူေဖာင္းမ်ားက အမိုးေပၚသို႕ ထိေအာင္ တက္လာသည္။ မိုးပ်ံပူေဖာင္းထဲထည့္ေသာ ဟိုက္ဒ႐ိုဂ်င္ ဓါတ္ေငြ႕ထဲတြင္လည္း ဗိုင္းရပ္စ္က ႐ွင္သန္ေကာင္း ႐ွင္သန္ႏိုင္လိမ့္မည္။ ပူေဖာင္းမ်ားကို ဘယ္သူ လႊတ္လိုက္သလဲ ဟု သြားေမးၾကည့္ၾကေသာ အခါ Happy Airbus ဆိုေသာ ပူေဖာင္း ကုမၸဏီမွ ကားႏွင့္ လာေသာ ဆံပင္႐ွည္႐ွည္ႏွင့္ လူတစ္ေယာက္ လာေရာက္ လုပ္ကိုင္သြားေၾကာင္း သိရသည္။ ထိုလူမွာ ႐ုပ္ဖ်က္ထားေသာ ေကသရီ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေသခ်ာသည္ထက္ ေသခ်ာသြားသည္မွာ မာမာက ဖုန္းဆက္၍ Happy Airbus ဆိုေသာ ကားအနီးတြင္ ေကသရီ ႐ွိေနေၾကာင္းပင္။ ထိုကားသည္ ယခု အားကစား႐ံု၏ ေနာက္ဘက္ ဝင္ေပါက္တြင္ ရပ္ထားဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။

စိမ္းဝတီက ေကသရီကို လြတ္မသြားေအာင္ အားကစား႐ံု ေနာက္ဘက္ အေပါက္သို႕ အားသြန္၍ ေျပးသည္။ ရဲထက္စိုးကေတာ့ မိုးပ်ံပူေဖာင္းမ်ားကို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဟု စဥ္းစားရင္း က်န္ခဲ့သည္။ သူသတိရသြားသည္မွာ ထိုအားကစား႐ံု၏ ဖန္အမိုးအၾကည္ သည္ ႏွစ္ျခမ္းခြဲျပီး ဖြင့္၍ ရေၾကာင္းပင္။ သူက တာဝန္႐ွိ အေစာင့္မ်ားကို ေမးျမန္း၍ အမိုးကို ဖြင့္ပစ္ရန္ သြားသည္။ သူ႕ကို မသိေသာ လံုျခံဳေရး အေစာင့္မ်ားက တားေသာ္လည္း သူက အတင္း ထိုးၾကိတ္ ျဖတ္ေျပးရေတာ့သည္။ ဤအမ်ိဳးအစား ပူေဖာင္းမ်ားမွာ မေဖာက္ပစ္ပါက ေတာ္ေတာ္ ျမင့္ျမင့္ အထိ တက္ေရာက္ႏိုင္ျပီး ေအာက္သို႕ ေတာ္႐ံုႏွင့္ က်လာမည္ မဟုတ္ေပ။

ေကသရီသည္ သူမ၏ ကားေပၚမွ ပြဲစမည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနသည္။ သူမ လႊင့္တင္ခဲ့ေသာ ပူေဖာင္းမ်ားထဲသို႕ ဗိုင္းရပ္စ္ ပါေသာ ဓါတ္ေငြ႕မ်ား ထည့္ထားျပီး သံုးလံုး မွာေတာ့ ပူေဖာင္းေတြကို ေပါက္ကြဲေစ႐ံု သက္သက္သာ အလြန္ေသးငယ္ေသာ ခဲေစ့ မ်ား ႏွင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ဗံုး ပိစိ ေလးမ်ား တပ္ဆင္ထားသည္။ ထို ဗံုးေလးမ်ားကို အေဝးထိန္းစနစ္ႏွင့္ ေဖာက္ခြဲရန္ သူမ ေစာင့္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ စိမ္းဝတီကို ျမင္လိုက္ေသာအခါ အေျခအေန မေကာင္းေတာ့မွန္း သိေသာေၾကာင့္ ခလုတ္ကို ႏွိပ္ျပီး ကားကို ေမာင္းထြက္သည္။ ေကသရီ၏ မူလ အစီအစဥ္မွာ ႐ုပ္ဖ်က္၍ အေဝးေျပးဂိတ္သို႕သြားျပီး Asian လမ္းမၾကီးမွသြားေသာ Express ကားတစ္စီးစီးကို စီးကာ သူမ ႏိုင္ငံသို႕ ျပန္ရန္ပင္ ျဖစ္သည္။

စိမ္းဝတီ၏ ကားက ေ႐ွ႕ေပါက္မွာ ရပ္ထားခဲ့ေသာေၾကာင့္ အနီးအနားတြင္ ရပ္ထားေသာ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးေပၚ တက္၍ လိုက္သည္။ ရဲထက္စိုးက အားကစား႐ံု ေခါင္မိုးကို ဖြင့္လိုက္ျပီး ျပန္လာေသာအခါ စိမ္းဝတီက ေကသရီေနာက္သို႕ လိုက္ေနမွန္း သိသြားသည္။ သူက စိမ္းဝတီ၏ ကားကို ေမာင္း၍ ေနာက္မွ လိုက္လာသည္။ မာမာ ကို ဆက္သြယ္ျပီး ေနရာကို ေမးရင္း လိုက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။

လူ႐ွင္းေသာ ကားလမ္းသို႕ ေရာက္လာၾကေသာအခါ ေကသရီက ကားျပတင္းမွ ေနာက္သို႕လွည့္ျပီး စိမ္းဝတီကို ပစ္သည္။ စိမ္းကလည္း ေကသရီ၏ ကားဘီးကို ခ်ိန္ရြယ္၍ ပစ္သည္။ အျပန္အလွန္ ပစ္ေနၾကရင္းႏွင့္ ေကသရီ၏ ကားဘီးကိုလည္း တည့္တည့္မတ္မတ္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ထိျပီး ကားက တ႐ြတ္ဆြဲကာ လမ္းေဘး အုတ္တိုင္ကို တိုက္မိျပီး တစ္ေစာင္းလဲသြားသည္။ ေကသရီ ပစ္ေသာ က်ည္ဆံကလည္း စိမ္း၏ ေသနတ္ကိုင္လက္ ပခံုးကို ထိကာ ေသနတ္လြတ္က်႐ံုမွ်မက ဆိုင္ကယ္ၾကီးကိုပါ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ကားေ႐ွ႕ဘက္နား ထိ သြားျပီးမွ လဲက်သြားသည္။ ဆိုင္ကယ္ၾကီးက ပိေနသျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ ထမရေသာ စိမ္းအနားသို႕ ေကသရီက အရင္ေရာက္လာသည္။
“ငါ ဒီကို လာကတည္းက ေသမွာ ႐ွင္မွာကို ဂ႐ုမစိုက္ပဲ လာခဲ့တာ၊ မင္းက ငါ့ အၾကံအစည္ကို ဖ်က္ဆီးတယ္၊ မင္းကိုေတာ့ ငါ့လက္နဲ႕ သတ္ရမွ ေက်နပ္မယ္” ေကသရီက ေျပာသည္။
စိမ္း ေသနတ္က အေဝးကို လြင့္စင္သြားျပီ ျဖစ္ျပီး ေနာက္ထပ္ ခါးၾကားမွ တစ္လက္ကလည္း မထုတ္ရေသး။ သူမေသနတ္ ကေတာ့ အသင့္ ခ်ိန္ျပီးသား ျဖစ္ေနျပီ။
“မင္း ငါ့ကို သတ္ရင္လည္း ေျပးလို႕ လြတ္မယ္လို႕ မထင္နဲ႕၊ မင္းဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွ ေျပးလို႕ မလြတ္ေတာ့ဘူး၊ မင္းဇာတ္လမ္း ဆံုးေနျပီ”

ထိုအခ်ိန္တြင္ ရဲထက္စိုး ေရာက္လာသည္။ ေရွ႕မွာ လဲက်ေနေသာ ကားမွာ ေကသရီ ၏ ကားျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္သည္ႏွင့္ သူ႕ကားကုိ အနီးအထိ မသြားေတာ့ပဲ ရပ္လိုက္ျပီး ဒက္႐ွ္ဘုတ္ထဲမွ ေသနတ္ တစ္လက္ကို ယူကာ ဆင္းလာခဲ့သည္။ ပူေဖာင္း ကုမၸဏီ ကားထဲသို႕ ေသနတ္ႏွင့္ ခ်ိန္ျပီး ၾကည့္ေတာ့ ေကသရီကို မေတြ႕ရပဲ သူ႕ laptop ေလးကိုသာ ေရွ႕ခံုေပၚမွာ ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ ဝမ္းသာအားရ ယူလိုက္သည္။ ေကသရီသည္ ကြန္ပ်ဴတာ ကၽြမ္းက်င္သူ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ဗိုင္းရပ္စ္ file ကို ကူးယူဖ်က္ပစ္ဖို႕ ေနေနသာသာ security ေကာင္းေသာ computer ကို ဖြင့္၍ပင္ မရပါေခ်။ ကၽြမ္းက်င္သူ ႐ွာရန္ အခ်ိန္လည္း မရေသာေၾကာင့္ ဒီအတိုင္း သယ္လာျခင္း ျဖစ္သည္။

ေ႐ွ႕ဘက္ နည္းနည္း ေက်ာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကသရီ ႏွင့္ စိမ္းဝတီကို ေတြ႕ရသည္။ သူ႕ကို ဘယ္သူမွ သတိမထားမိၾက။ သူက ေကသရီကို ေသနတ္ႏွင့္ ခ်ိန္ရင္း ေ႐ွ႕တိုးသြားသည္။
“ခင္ဗ်ား အၾကံအစည္ေတြ အကုန္ပ်က္သြားျပီ ေကသရီ၊ ရပ္တန္းက ရပ္လိုက္ပါေတာ့”
သူက ေျပာေတာ့မွ ေကသရီ၏ ေသနတ္က သူ႕ဘက္သို႕ လွည့္လာသည္။
ေကသရီက ဟားတုိက္ရယ္ျပီး သူ႕ အေပၚဝတ္ ကုတ္အက်ႌကို ဖြင့္ျပသည္။ ရင္ဘတ္တြင္ ဗံုးမ်ား ကပ္ခ်ည္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ Remote ကိုပါ ေသနတ္မကိုင္ေသာ လက္တစ္ဖက္က ကိုင္ျပီး “ပစ္လိုက္ေလ၊ သံုးေယာက္စလံုး ဗိုင္းရပ္စ္ ေျဖေဆးနဲ႕ အတူတူ သြားၾကမယ္” ဟု သူမက ျခိမ္းေျခာက္သည္။

သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ အေျခအတင္ ေျပာေနခ်ိန္တြင္ စိမ္းဝတီက သူ႕ေသနတ္ တစ္လက္ကို ထုတ္ဖို႕ အခ်ိန္ရသြားသည္။ ရဲထက္စိုးက ေကသရီကို ခ်ိန္ထားေသာ လက္ကို ေအာက္ျပန္ခ်လိုက္ခ်ိန္မွာပဲ ေကသရီက သူ႕ကို ပစ္ဖို႕ျပင္သည္။ သို႕ေသာ္ စိမ္းဝတီက လက္ဦးသြားသည္။ ေကသရီသည္ Remote ကို ႏွိပ္ခ်ိန္ မရလိုက္ပဲ မိုက္ဇာတ္သိမ္းသြားရသည္။
*****

၇ ရက္ ၾကာျပီးေနာက္

ေဒါက္တာရဲထက္စိုးက ဗိုင္းရပ္စ္ ေျဖေဆးကို ေအာင္ျမင္စြာ ထုတ္လုပ္ႏုိင္ခဲ့သည္။ အားကစား႐ံုမွ ပ်ံတက္ေစခဲ့ေသာ မိုးပ်ံပူေဖာင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ပတ္ဝန္းက်င္ ေနရာအႏွံကို သတိေပး ေၾကျငာကာ က်လာေသာ ပူေဖာင္းမ်ားအား သိမ္းဆည္းျခင္းျဖင့္ ဗိုင္းရပ္စ္ မျပန္႕ႏွံေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ဗိုင္းရပ္စ္ ကူးစက္ ခံရသူမ်ားကိုလည္း ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသေပးႏုိင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကူးစက္ျပန္႕ႏွံျခင္းကို အျမစ္ျဖတ္ တားဆီးရန္ လူထု အားလံုးကို ကာကြယ္ေဆး ထိုးေပးျခင္း အစီအစဥ္ကို ဆက္လက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္လ်က္႐ွိသည္။

ပခံုးတြင္ ေသနတ္ဒဏ္ရာ ရျပီး ေျခေထာက္ကေတာ့ ဆိုင္ကယ္ပိသျဖင့္ အနည္းငယ္နာသြားေသာ စိမ္းဝတီမွာ ေဆးရံု ခဏ တက္ခဲ့ရျပီး ဗိုင္းရပ္စ္ေျဖေဆး ထုတ္လုပ္ရန္ အလုပ္႐ႈပ္ေနေသာ ရဲထက္စိုးမွာလည္း လာေရာက္ မၾကည့္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ယခုေတာ့ ေဆး႐ံုမွ လြန္ခဲ့ေသာ သံုးရက္ကပင္ ဆင္းခဲ့ျပီးေနာက္ ခြင့္ရက္ကို ဆက္လက္ခံစားေနသည့္ စိမ္းဝတီ ႏွင့္ လြန္ခဲ့ေသာ ၇ ရက္လံုး ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ခဲ့ရျပီး ယခုမွ နားရေသာ ရဲထက္စိုးတို႕မွာ ေခ်ာင္းသာ ကမ္းေျခသို႕ အပန္းေျဖရန္ ေရာက္႐ွိေနခဲ့ေလျပီ။

ယခုေတာ့လည္း ေလာကၾကီးက ျပန္လည္ သက္ဝင္၍ သာယာလွပ လာျပီ ျဖစ္ေပသည္။

သိဂၤါေက်ာ္
25. 8. 2009
12:54 AM

(မည္သည့္ ႏိုင္ငံျခား ႐ုပ္႐ွင္ကို မွ မွီျငမ္းထားျခင္း မဟုတ္ပါ။ ၾကည့္ခဲ့ဖူးေသာ၊ ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ ႐ုပ္႐ွင္၊ ဝတၱဳတို႕၏ ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈ ေတာ့ ပါေကာင္း ပါႏိုင္ပါသည္။)