Blog မွာ ဝတၱဳ မတင္ျဖစ္တာ အေတာ္ၾကီးကို ၾကာခဲ့ပါျပီ။ ဒီ စံုေထာက္ ဝတၱဳေလးကိုလည္း ၂၀၁၄ ေအာက္တိုဘာ မွာ စထားခဲ့တာပါ။
ဖုန္တက္ေနတဲ့ ဒီ blog ေလးမွာ တင္သမွ်ကို မပ်က္မကြက္ လာအားေပးၾကတဲ့ blog ခ်စ္သူမ်ားကိုလည္း ေက်းဇူး တင္ပါတယ္။
ေငြဆည္းဆာ ဟိုတယ္
လုပ္ငန္းစုသည္ လအေတာ္ၾကာ ဝယ္ယူႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ရေသာ ႏွစ္ထပ္ တိုက္ခံအိမ္ေဟာင္း
တစ္လံုးပါဝင္သည့္ ေျမကြက္ကို ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဝယ္ယူႏိုင္ခဲ့ေလျပီ။ သူတို႕သည္ ဤေနရာတြင္
အပန္းေျဖ စခန္းႏွင့္ ဟိုတယ္ အသစ္ ေဆာက္လုပ္ရန္ လြန္ခဲ့ေသာ လမ်ားကပင္ စီစဥ္ခဲ့ျပီး ဝယ္ယူရန္
သတ္မွတ္ထားသည့္ ေျမကြက္ အားလံုးကိုလည္း ဝယ္ယူႏိုင္ခဲ့ျပီး ဤေျမကြက္ တစ္ခုသာ က်န္ေနခဲ့ျခင္းပင္။
ယခုေတာ့ ဤျခံကြက္ ပိုင္ရွင္၏ မ်ိဳးဆက္ မိသားစု ထံမွ ဝယ္ယူႏိုင္ခဲ့ျပီ ျဖစ္သျဖင့္ သူတို႕၏
ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ခ်က္ခ်င္းပင္ စတင္ေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။
တိုက္အိမ္သည္ လူမေနသည္မွာ
ၾကာျပီ ျဖစ္သျဖင့္ ေဟာင္းႏြမ္းေနပံုေပါက္ေသာ္လည္း တိုက္၏ အုတ္နံရံထုမ်ားမွာ ေရွးလက္ရာ
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခိုင္ခံလွသည္။ သူတို႕သည္ စီမံကိန္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္သာ ျဖိဳဖ်က္ရျခင္း
ျဖစ္ျပီး လူေနရန္သာ ဆိုပါက ေဆးအသစ္ ျပန္သုတ္ရံုႏွင့္ ေကာင္းေကာင္း ေန၍ ရပါသည္။ သူတို႕သည္
တိုက္အေဟာင္းၾကီးကို ျဖိဳဖ်က္လိုက္ျပီးေနာက္မွ ျခံေနာက္ဘက္ရွိ ေရတြင္းေဟာင္းတစ္တြင္းကို
ျမင္မိၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ေရတြင္းေပၚတြင္ သြပ္အေဟာင္းမ်ားကို ဖံုးထားျပီး လူေနစဥ္ကတည္းကပင္
ထိုေရတြင္းကို သံုးခဲ့ပံု မေပၚပါ။ သို႕ေသာ္ ေရတြင္းသည္ ေကာေနသည္ မဟုတ္ပဲ ေရမ်ားစြာ
ထြက္ေနဆဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေဆာက္လုပ္ေရး ကာလအတြင္း ထိုေရတြင္းမွ ေရသံုးစြဲရန္ ဆံုးျဖတ္ၾကျပီးေနာက္
ေရတြင္းကို ဆယ္ခဲ့ၾကသည္။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ထိုေရတြင္းထဲမွ လူအရိုးစု တစ္ခုကို ေတြ႕ ရွိခဲ့ၾကျခင္း
ျဖစ္သည္။
အရိုးစု ေတြ႕ရာေနရာသို႕
မႈခင္းတပ္ဖြဲ႕ မွ စိမ္းဝတီ၊ ရဲစြမ္းႏိုင္ တို႕ ႏွင့္ အတူ မႈခင္းဆရာဝန္ ေဒါက္တာ ဇလပ္ျဖဴလည္း
ပါလာသည္။ (ေဒါက္တာဇလပ္ျဖဴသည္ ခႏၶာေဗဒဆိုင္ရာ ပါရဂူဘြဲ႕ ရရွိထားသူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။) ေရတြင္းထဲမွ
အရိုးစုသည္ ေျမေပၚသို႕ ေရာက္ေနေလျပီ။ အသား အရိအရြဲ တို႕ တစ္စမွ မရွိေတာ့ ေသာ္လည္း အရိုးတို႕ကေတာ့ ေတာင့္တင္း
ခိုင္မာေနလွ်က္ ရွိေသးသည္။ ဆယ္ယူသူတို႕သည္ နားလည္မႈ ရွိစြာျဖင့္ ဆယ္ယူထားေသာေၾကာင့္
အရိုးစုသည္ ပံုပ်က္ေနျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျပန္ဆက္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ရုပ္လံုးေပၚလာသည္။ အတိုအစကေလးကအစ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆယ္ယူရရွိျပီး ေဒါက္တာက ျပန္ဆက္ေပးထားသည္။ တာလပတ္စ တစ္ခုေပၚတြင္ အရိုးစုကို
ပံုစံမပ်က္ တင္ထားသည္။ ေသသူ၏ အရပ္သည္ ၆ေပ နီးပါးမွ် ရွိသည္။
စိမ္းသည္ ခႏၶာေဗဒ
ကၽြမ္းက်င္သူ တစ္ဦးမဟုတ္ေသာ္လည္း အေလာင္းေပါင္းမ်ားစြာကို ျမင္ဖူးခဲ့သူ အေနႏွင့္ ဤအရိုးစုသည္
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏ အရိုးစုဟု ထင္သည္။ စိမ္းထင္သည့္ အတိုင္းပင္ ေဒါက္တာဇလပ္ျဖဴ ကလည္း
လူရြယ္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္၏ အေလာင္းျဖစ္လိမ့္မည္ ထင္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ သူမ၏ ခန္႕မွန္းခ်က္အရ
ဤအရိုးစု ေသဆံုးခဲ့သည္မွာ အနည္းဆံုး ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္
ၾကာခဲ့ျပီ ဟု ဆို၏။ မူူလ ျခံပိုင္ရွင္မွာလည္း မရွိေတာ့သျဖင့္ စေတြ႕ ခဲ့ေသာ ေရတြင္းေဖာ္သည့္
အလုပ္သမားမ်ားကိုသာ အနည္းအပါး ေမးျမန္း၍ အရိုးစုကို သယ္ယူခဲ့ရသည္။
#####
စိမ္းဝတီ တို႕သည္
ဌာနသို႕ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ပထမဆံုး အေနႏွင့္ ထိုအရိုးစုသည္ မည္သူ မည္ဝါ ျဖစ္သည္ကို ေဖာ္ထုတ္ၾကရမည္
ျဖစ္သည္။ အရိုးစု၏ မ်က္ႏွာပိုင္းကို ဓါတ္ပံုရိုက္ယူ၍ ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ အသားမ်ားျဖည့္စြက္တာ
မ်က္ႏွာတစ္ခုကို ရုပ္လံုးေပၚေစျပီးလွ်င္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္အရြယ္ အမ်ိဳးသားမ်ား၏
မ်က္ႏွာမ်ားျဖင့္ တိုက္ဆိုင္ စစ္ေဆးၾကည့္ရသည္။ ႏြယ္နီႏိုင္က နာရီ အေတာ္ၾကာဦးမည္ ျဖစ္ေသာ
ထို တိုက္ဆိုင္ စစ္ေဆးမႈကို ေစာင့္ၾကည့္ေနခိုက္ စိမ္းဝတီသည္ ေဒါက္တာဇလပ္ျဖဴႏွင့္ အတူ
အရိုးစု၏ ေသဆံုးေသာ အေၾကာင္းအရာကို သိရွိဖို႕ရန္ ေလ့လာလွ်က္ ရွိသည္။ ရဲစြမ္းႏိုင္ ကေတာ့
အရိုးစုကို ေတြ႕ ခဲ့သည့္ မူလ ျခံပိုင္ရွင္မ်ား အေၾကာင္းကို စံုစမ္းရွာေဖြရန္ ျပင္လွ်က္ရွိသည္။
ေဒါက္တာ ဇလပ္ျဖဴသည္
ေစ့စပ္ေသခ်ာသူ ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ မၾကာခင္ အခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ အရိုးစုကို ေလ့လာရင္း
သူမ ေတြ႕ရွိသမွ်ကို ေျပာျပသည္။
“ဦးေခါင္းခြံေနာက္ဘက္မွာ
အက္ရာေလးတစ္ခု ေတြ႕တယ္၊ ေသသူကို ေနာက္ဘက္ကေန သစ္သားတုတ္လို မာတဲ့အရာနဲ႕ အရိုက္ခံခဲ့ရတဲ့
ပံုပဲ၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ဒဏ္ရာက ေသေလာက္တဲ့ အထိေတာ့ မဟုတ္ဘူး.. စိမ္းရဲ႕ ”
“အဲဒီေတာ့ ေသသူကို
ေနာက္ကေန တစ္ခုခုနဲ႕ ရိုက္ျပီး ေမ့သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေရတြင္းထဲ ပစ္ခ်လိုက္တာ ေနမွာေပါ့”
“ေျခေထာက္မွာလည္း
ဒဏ္ေတြ ရွိေနတယ္၊ ေျခဖဝါးတစ္ခုကလည္း ျပတ္ေနတယ္၊ ေရထဲပစ္ခ်တာ ဒီအတိုင္းမဟုတ္ဘူး၊ ေရေပၚျပန္ေပၚ
မလာေအာင္ ေျခေထာက္မွာ ခဲဆြဲျပီး ခ်ထားတာ”
ေဒါက္တာ ဇလပ္ျဖဴက
ေျပာသည္။
“အင္း…၊ ဘယ္သူကမ်ား
လုပ္ပါလိမ့္ေနာ္”
“အဲဒီျခံရဲ႕ ေရတြင္းထဲမွာ
ဆိုေတာ့ အဲဒီ ျခံရွင္ေတြပဲ တရားခံ ျဖစ္ဖို႕ မ်ားမွာေပါ့”
ဟု ေဒါက္တာ ဇလပ္ျဖဴက
ေျပာသည္။
#####
(၂)
ရဲစြမ္းႏိုင္သည္
ေငြဆည္းဆာ ဟိုတယ္ ပိုင္ရွင္ကေျပာျပသျဖင့္ ျခံေရာင္းခဲ့သည့္ ပိုင္ရွင္မ်ားကို သိရွိခဲ့ျပီး
လိုက္လံစံုစမ္းခဲ့သည္။ ထိုျခံ ပိုင္ရွင္မ်ားမွာ ဦးသာအိုး၊ ေဒၚခင္ခင္ တို႕ ျဖစ္ျပီး
သားတစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ခင္ ေဆးလိပ္ခံုသည္ ထိုေခတ္က နာမည္ၾကီး ေဆးလိပ္ခံု
ျဖစ္သည္။ သားၾကီးက တစ္နယ္တစ္ေက်းတြင္ အိမ္ေထာင္က်ျပီးေနထိုင္ရာ သမီးငယ္ ခင္ခင္သာ တစ္ေယာက္သာ
မိဘမ်ားႏွင့္အတူ ေနထိုင္ေလသည္။ ထိုေခတ္က ထိုအရပ္တြင္ သေဌးဟု ေခၚႏိုင္သူမ်ားမွာ သိပ္မရွိပါ။
ဦးသာအိုးတို႕ မိသားစုႏွင့္ ဦးအုပ္စိုးတို႕ မိသားစုတို႕ ေလာက္သာ ရွိသည္။ ဦးအုပ္စိုးသည္
ဇနီးသည္ ဆံုးျပီးေနာက္ ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္မျပဳပဲ သားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူ ေနထိုင္သည္။
သားၾကီးသည္ မိဘမ်ား စပ္ဟပ္မႈျဖင့္ လူကံုထံ သမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ျပီး သားငယ္ကို
ဦးသာအိုး၏ သမီး ခင္ခင္သာ ႏွင့္ ႏွစ္ဖက္မိဘက သေဘာတူထားၾကသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ႏွစ္မိသားစုလံုးမွာ
ယခုအခါ ထိုအရပ္ရွိ အိမ္ယာမ်ားကို ေရာင္းခ်ကာ ျမိဳ႕ၾကီးတြင္ အေျခခ် ေနထိုင္ ေနၾကျပီ
ျဖစ္သည္။ ျမိဳ႕ ေပၚတြင္ လူေတြက မ်ားလွသည္။ ဘယ္ေနရာတြင္ ေနထိုင္ျပီး ဘာအလုပ္လုပ္ကိုင္သည္ကို
သိရန္ စံုစမ္းၾကရဦးမည္ ျဖစ္၍ ဌာနသို႕ ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။
ရဲစြမ္းႏိုင္သည္
အိမ္ရွင္ မိသားစုမ်ား အေၾကာင္း စိမ္းဝတီႏွင့္ ႏြယ္နီႏိုင္တို႕ကို ေျပာျပေနစဥ္မွာပင္
ေဒါက္တာ ဇလပ္ျဖဴဆီမွ ဖုန္းဝင္လာသည္။ ေဒါက္တာ ဇလပ္ျဖဴသည္ အရိုးစုကို စစ္ေဆး ေနရင္းမွ
ထူးျခားမႈ တစ္ခုကို ေတြ႕သျဖင့္ စိမ္းဝတီကို ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။
“စိမ္းေရ ေသသူရဲ႕ ပခံုးရိုး ေအာက္ဘက္မွာ ဒဏ္နည္းနည္းေတြ႕တယ္၊ သိပ္မထင္ရွားလို႕
ေသခ်ာၾကည့္မွ ေတြ႕တာ”
“အဲဒါက ဘာသေဘာလဲ”
“ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုတာ
ကိုယ္ စဥ္းစားေနတာ၊ ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္တာလဲ ဆိုတာ ၾကည့္ေနတာ”
ေျပာရင္းႏွင့္ပင္
ေဒါက္တာ ဇလပ္ျဖဴက မွန္ဘီလူးျဖင့္ သူမ ေျပာေသာ ေနရာကို ေသခ်ာ ၾကည့္ေနျပန္သည္။
“အေလးအပင္ မ ရင္းနဲ႕ ခါးမ်က္သြားတာတို႕ ဘာတို႕ မွာ တစ္ခါတစ္ေလ အရိုးအက္တဲ့အထိ
ျဖစ္တတ္တယ္၊ အဲသလို ပံုစံမ်ိဳး၊ ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာက အေလးအပင္ ဆြဲလို႕ ျဖစ္တာ၊ အေလးတံုး
မ လို႕ ျဖစ္တဲ့ ေနရာနဲ႕ မတူဘူး”
စိမ္းက သူမ ျပေသာ
ေနရာကို ၾကည့္ရင္း
“ပခံုးေပၚမွာ ထမ္းရင္ေရာ
”
“ဘာ..”
“ပခံုးေပၚမွာ အေလးအပင္
ထမ္းတဲ့လူေတြေလ၊ ကုန္ထမ္းတဲ့ အလုပ္သမားေတြ ျမင္ဘူးတယ္ မဟုတ္လား၊ ဇလပ္ရဲ႕ အဲသလိုေရာ..”
“ဟုတ္တယ္၊ အဲဒါပဲ
ကုန္ထမ္းတဲ့လူ၊ ဆန္အိတ္တို႕ ပဲအိတ္တို႕ ထမ္းတဲ့
အလုပ္သမား ျဖစ္ႏိုင္တယ္”
“အဲဒီ အိမ္က ပြဲရံု
ဖြင့္ခဲ့တာေလ၊ ေရတြင္းရွိတဲ့ ျခံက မိသားစုေတြက၊ သူတို႕ အလုပ္သမားေဟာင္းေတြထဲက ဘယ္သူ
ေပ်ာက္ခဲ့သလဲ ဆိုတာ စံုစမ္းရမယ္”
#####
ႏြယ္နီႏိုင္က ဦးသာအိုး၊
ေဒၚခင္ခင္ ႏွင့္ ခင္ခင္သာ တို႕ အေၾကာင္း အခ်က္အလက္ သိမ္းဆည္းထားရာ မွတ္တမ္း (Database)
ထဲတြင္ ရွာေနစဥ္ ရဲစြမ္းႏိုင္ႏွင့္ စိမ္းဝတီတို႕က အခင္း ျဖစ္ပြားရာ ေနရာသို႕ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။
ထိုအရပ္ရွိ ပြဲရံုမ်ား အေၾကာင္းႏွင့္ ပြဲရံုတြင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့သူမ်ား အေၾကာင္းကို ေနရာ
အႏွံ လိုက္စံုစမ္းၾကသည္။ အလုပ္သမား အမ်ားအျပား ရွိေသာ ပြဲရံု ဆို၍ ဦးအုပ္စိုးႏွင့္
သားႏွစ္ေယာက္ ပိုင္ဆိုင္ေသာ စိုးမိသားစု ပြဲရံုသာ ရွိခဲ့သည္။
ေန႕တစ္ဝက္ ကုန္ျပီးေနာက္
စိုးမိသားစု ပြဲရံုမွ ထြက္သြားေသာ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ အေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရသည္။ ထိုသူမွ
လြဲ၍ ေပ်ာက္ေနသည္ ဆိုသူ ဘယ္သူမွ မရွိပါ။ ယခုတိုင္ေအာင္ အားလံုး အသက္ရွင္လွ်က္ ရွိၾကသည္။
ထိုသူ႕ နာမည္က ေအာင္ျမ ျဖစ္သည္။ ပြဲရံု အလုပ္သမား လုပ္ေနေသာ္လည္း အတန္းပညာ ၁၀ တန္းအထိ
တက္ဖူးသူ ျဖစ္သည္။ ဦးအုပ္စိုး၏ ကြယ္လြန္သူ ဇနီး ဘက္မွ တူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ မိဘမ်ား
ဆံုးပါးသြားျပီးေနာက္ ဦးအုပ္စိုးတို႕ အိမ္သို႕ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ဦးအုပ္စိုး၏ ဇနီး ေဒၚျမင့္ျမင့္
ကြယ္လြန္ျပီးေနာက္ ေမာင္ေအာင္ျမကို ေက်ာင္းဆက္မထားေတာ့ပဲ ပြဲရံုတြင္ အလုပ္သမားအျဖစ္
လုပ္ကိုင္ေစခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ေသသူသည္ ဦးသာအိုးတို႕
ျခံထဲရွိ ေရတြင္းထဲတြင္ ေရာက္ေနေသာ္လည္း ဦးသာအိုးတို႕ အလုပ္သမား မဟုတ္ပဲ ဦးအုပ္စိုးတို႕
ပြဲရံုမွ အလုပ္သမား ျဖစ္ေနသည္။ စိမ္းဝတီ တို႕ အေနႏွင့္ မိသားစု ႏွစ္ခုစလံုးကို ရွာေဖြ၍
ေမးျမန္းရန္ လိုအပ္ေနျပီ ျဖစ္သည္။
#####
(၃)
ဦးသာအိုးတို႕ မိသားစု
အေၾကာင္း မေတြ႕ရွိေသးေသာ္လည္း ႏြယ္နီႏိုင္၏ ၾကိဳးစားရွာေဖြမႈျဖင့္ ဦးအုပ္စိုးတို႕ႏွင့္
ပတ္သက္၍ သိလာရသည္။ စိုးထေရးဒင္း ကုမၸဏီ ၏ ဖုန္းနံပါတ္ကို သိျပီးေနာက္ ဦးစိုးျမင့္ဦးႏွင့္
ေတြ႕ ရန္ ခ်ိန္းဆိုကာ စိမ္းဝတီႏွင့္ ရဲစြမ္းႏိုင္ တို႕ ႏွစ္ေယာက္က သြားေတြ႕ လိုက္ၾကသည္။
ႏြယ္နီႏိုင္ကေတာ့ ေသဆံုးသူသည္ ကိုေအာင္ျမ ဆိုသူ ျဖစ္ေၾကာင္း အတည္ျပဳႏိုင္ရန္ ၾကိဳးစားေနသည္။
စိမ္းဝတီတို႕ သြားေတာ့
ဦးစိုးျမင့္ဦးကို အဆင္သင့္ ေတြ႕ရသည္။
“ဒီလိုပါ ဦးစိုးျမင့္ဦးတို႕
မိသားစု အရင္တုန္းက လုပ္ခဲ့တဲ့ ပြဲရံု က ကိုေအာင္ျမ ဆိုတဲ့ အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း
သိခ်င္လို႕ပါ” ဟု ရဲစြမ္းႏိူင္က ေမးေတာ့
“ေအာင္ျမ… ေအာင္ျမ
ဆိုတာ ဘယ္သူလဲ မသိဘူး၊ အလုပ္သမားေတြက အမ်ားၾကီး ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္နဲ႕ က်ဴပ္တို႕
မသိပါဘူး”
ဟု ဆိုသည္။ သူ႕
မ်က္ႏွာကို ၾကည့္၍ သူ လိမ္ေနသည္ကို စိမ္း သိပါသည္။
“ဟုတ္ရဲ႕လား၊ စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး
ကိုေအာင္ျမ ဆိုတာ ဦးစိုးျမင့္ဦး အေမ ေဒၚျမင့္ျမင့္ရဲ႕ တူေလ ခင္ဗ်ားတို႕ အိမ္မွာေတာင္
အတူ ေနခဲ့တာ မဟုတ္လား”
စိမ္းဝတီက ထပ္ေမးေတာ့
စိုးျမင့္ဦး မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားသည္။ ဘူးခံ ျငင္းေန၍ မျဖစ္ေၾကာင္း သိသြားပံုရသည္။
“ေၾသာ.. အဲဒီ ေအာင္ျမလား
သူက အိမ္က ထြက္သြားတာ ၾကာျပီ၊ ပြဲရံုကလည္း ထြက္သြားတယ္၊ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ က်ဴပ္တို႕ မသိဘူး၊
အဆက္အသြယ္လည္း မရွိပါဘူး”
“ဦးသာအိုးကို ေတာ့
သိတယ္ မဟုတ္လား၊ သူတို႕ ျခံထဲက ေရတြင္းေဟာင္းထဲမွာ အရိုးစု တစ္ခု ေတြ႕တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕က
ကိုေအာင္ျမ အေလာင္းလို႕ ထင္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ လာေမးၾကည့္တာပါ”
ရဲစြမ္းႏိူင္က ရွင္းျပသည္။
“ဟုတ္လား၊ က်ဴပ္ေတာ့
သိပ္မထင္ဘူး၊ သူက ျမိဳ႕ က ထြက္ေတာ့မယ္ ဆိုျပီး ပြဲရံုကေရာ၊ အိမ္ကေရာ ထြက္သြားတာပဲေလ၊
ၾကာလွျပီ၊ အေမက ေခၚလာေပမယ့္ သူနဲ႕ က်ဴပ္တို႕က အေပါင္းအသင္း မဟုတ္ဘူး၊ သူ႕အေၾကာင္း က်ဴပ္
သိပ္မသိဘူး”
“သူ ဘာလို႕ ပြဲရံုကေရာ အိမ္ကပါ ထြက္သြားတယ္ ဆိုတာေတာ့ သိရမွာေပါ့ေနာ္၊
ခင္ဗ်ားတို႕နဲ႕ မေျပလည္တာေရာ ရွိခဲ့လား၊ ခင္ဗ်ားတို႕က ႏွင္ထုတ္ခဲ့တာလား”
“မရွိပါဘူး၊ သူ
တစ္ျခားျမိဳ႕ကို ေျပာင္းျပီး အလုပ္လုပ္မယ္ လို႕ ေျပာသြားတာပဲေလ၊ သူ႕စိတ္နဲ႕ သူ ထြက္သြားတာပါ၊
က်ဴပ္တို႕ ဘာမွ မေျပာခဲ့ဘူး”
“သူ႕မွာ တစ္ျခားျပႆနာေတြ
ဘာေတြ ရွိတာေရာ ၾကားမိလား၊ သူ႕ကို မေက်နပ္တဲ့ လူေတြ ဘာေတြေရာ ရွိလား”
“က်ဴပ္တို႕ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ရဲ႕
ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ျပႆနာေတြကို လိုက္သိေနရေလာက္ေအာင္ မအားဘူး ဗ်၊ ဒီေလာက္ဆို ေတာ္ေလာက္ျပီ
ထင္တယ္၊ က်ဴပ္မွာ အလုပ္ေတြ ရွိေသးတယ္၊ ဒီလူနဲ႕ က်ဴပ္တို႕ ဘာမွ မပတ္သတ္ေတာ့ဘူး ဆိုတာပဲ
မွတ္ထားေပးပါ”
“ဟုတ္ပါျပီ၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
စိမ္းဝတီ ႏွင့္
ရဲစြမ္းႏိုင္ တို႕ ျပန္ခဲ့ရသည္။ အေၾကာင္းေတာ့
သိပ္မထူးခဲ့ပါ။ သို႕ေသာ္ ထိုလူ၏ ေျပာပံု ဆိုပံုကို စိမ္း သိပ္မၾကိဳက္ပါ။ ေသခ်ာေပါက္
သူတို႕ မိသားစု ႏွင့္ ေအာင္ျမ ဆိုသူတို႕ အၾကား တစ္ခုခုေတာ့ ရွိကို ရွိလိမ့္မည္ ဟု စိမ္း
ထင္ေနသည္။
စိမ္းတို႕ ျပန္လာေသာအခါ
ႏြယ္နီႏိုင္က ေသဆံုးသူမွာ ကိုေအာင္ျမ ဆိုသူ ျဖစ္ေၾကာင္း အတည္ျပဳႏိုင္ျပီ ဟု ဆိုသည္။
အရိုးစု၏ မ်က္ႏွာ ပံုစံကို ျဖည့္စြက္ ပံုေဖာ္ျပီး ႏိုင္ငံသား အခ်က္အလက္မ်ား သိမ္းဆည္းရာ
Database ႏွင့္ တိုက္စစ္ၾကည့္ေသာအခါ ကိုေအာင္ျမ ဆိုသူႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး တူေနသည္ကို
ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ေသဆံုးသူ မည္သူ ျဖစ္သည္ ေသခ်ာေသာအခါ ထိုလူ႕ အေၾကာင္းကို လိုက္လံ စံုစမ္းရေတာ့မည္
ျဖစ္သည္။
#####
(၄)
စိမ္းဝတီႏွင့္ ရဲစြမ္းႏိုင္သည္
စံုစမ္းရင္းႏွင့္ ကိုေအာင္ျမႏွင့္ ပြဲရံုတြင္ အလုပ္အတူ လုပ္ဖူးေသာ အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ကို
ေတြ႕သြားသည္။ ထိုလူ႕ နာမည္က ကိုျမင့္ဆိုင္ ျဖစ္သည္။ ဆင္ေျခဖုံုး ရပ္ကြက္တစ္ခုတြင္ ေနထိုင္ရင္း
ပြဲရံုတစ္ခုတြင္ စာေရးလုပ္ေနသည္။ ကိုျမင့္ဆိုင္ဆီမွ ကိုေအာင္ျမႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အေၾကာင္းစံုကို
သိလိုက္ရသည္။
ကိုေအာင္ျမသည္ ရြာေက်ာင္းတြင္
အလယ္တန္းေအာင္ျပီးေနာက္ အေဖ ပိုးကိုက္၍ ဆံုးပါးျပီးေနာက္ အေဒၚျဖစ္သူက ေခၚယူေမြးစားခဲ့ျခင္း
ျဖစ္သည္။ တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္ျပီး သူ႕ အေမကလည္း အေဖ မဆံုးမီကပင္ ေရာဂါျဖင့္ ဆံုးပါးခဲ့သည္။
ေဆြမရွိ မ်ိဳးမရွိသူမို႕ ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့ေသာ္လည္း ဘယ္သူကမွ လူေပ်ာက္တိုင္ၾကားမွဳ မရွိခဲ့ျခင္းပင္။
ေအာင္ျမႏွင့္ ဦးသာအိုး၏သမီး
ခင္ခင္သာ တို႕သည္ အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းေနဘက္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ျပီး လူငယ္သဘာဝ ခ်စ္ၾကိဳက္ခဲ့ၾကသည္။
ဦးအုပ္စိုး၏ သားငယ္ စိုးျမင့္ဦးႏွင့္လည္း အရြယ္တူ ျဖစ္ေသာ္လည္း စိုးျမင့္ဦးက ရွစ္တန္းတြင္
စာေမးပြဲ တစ္ႏွစ္က်ျပီး တစ္တန္းငယ္ခဲ့သည္။ စိုးျမင့္ဦးကလည္း ခင္ခင္သာကို ခ်စ္ၾကိဳက္ခဲ့ေသာ္လည္း
ခင္ခင္သာက ေအာင္ျမကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ နဂိုကတည္းက မိခင္ျဖစ္သူက
အိမ္ေခၚထားျခင္းကို သေဘာမက်ေသာ သားအဖ သံုးေယာက္က ေအာင္ျမက ပို၍ အျမင္မၾကည္ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ေအာင္ျမကို ၁၀ တန္း ဆက္မတက္ျဖစ္ေအာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေႏွာက္ယွက္ကာ ပြဲရံုတြင္ အလုပ္သမား
ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္ၾကသည္။
မိဘမ်ားမသိေအာင္
တိတ္တဆိတ္ အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္ၾကေသာ္လည္း စိုးျမင့္ဦး ၾကားဝင္ေသာေၾကာင့္ ခင္ခင္သာ၏ မိဘမ်ား
သိရွိသြားျပီး ေအာင္ျမႏွင့္ လံုးဝ သေဘာမတူေၾကာင္း ခင္ခင္သာကို ဆူပူၾကျပီး ေအာင္ျမကိုလည္း
ပက္ပက္စက္စက္ ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။ ခင္ခင္သာကို ေက်ာင္းမွ ထုတ္ျပီး အိမ္ထဲတြင္ ပိတ္ထားမည္
လုပ္ေသာေၾကာင့္လည္း ေအာင္ျမက သူပဲ အနစ္နာခံကာ ေက်ာင္းထြက္ ေပးလိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။
ထို႕အျပင္ ခင္ခင္သာႏွင့္ လမ္းခြဲပါမည္ဟု ကတိပါေပးျပီး သူ႕ ဦးေလး ပြဲရံုတြင္ အလုပ္သမား
ဝင္လုပ္ခဲ့သည္။ သူ႕အေဒၚ အိမ္တြင္လည္း မေနေတာ့ပဲ ပြဲရံုႏွင့္ နီးေသာ ေနရာမွာ အိမ္ခန္းေလး
ငွားေနခဲ့သည္။ ခင္ခင္သာက ေက်ာင္းဆက္တက္ျပီး ဆယ္တန္းေအာင္သြားခဲ့သည္။ စိုးျမင့္ဦးက
ကိုးတန္းေအာင္သည္။
ခင္ခင္သာသည္ သူ႕အိမ္မွ
အိမ္ေဖာ္အမ်ိဳးသမီး အကူအညီႏွင့္ ေအာင္ျမႏွင့္ ျပန္ဆက္သြယ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းေတြ ဖြင့္ေတာ့
ခင္ခင္သာ့ မိဘမ်ားက တစ္ႏွစ္လံုး ျမိဳ႕ၾကီးမွာ ထားရမည္ကို စိတ္မခ်ေသာေၾကာင့္ အေဝးသင္တကၠသိုလ္
တက္ခိုင္းခဲ့သည္။ ခင္ခင္သာသည္ ေအာင္ျမႏွင့္ တိတ္တဆိတ္ ဆက္သြယ္ျမဲ ျဖစ္သည္။ စိုးျမင့္ဦး
ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးေနာက္ ခင္ခင္သာကို စိတ္မခ်ဟု ဆိုကာ သူ႕ မိဘမ်ားကို ေတာင္းရမ္း ေစခဲ့သည္။
ခင္ခင္သာ့ မိဘမ်ားကလည္း ဦးအုပ္စိုး၏ သား ဆိုလွ်င္ေတာ့ ေျပာစရာ မရွိပဲ သေဘာတူခဲ့သည္။
ခင္ခင္သာသည္ ေအာင္ျမႏွင့္
မျပတ္ေသးေၾကာင္း စိုးျမင့္ဦးအစ္ကို စိုးတင့္ဦးက မေတာ္တဆ သိရွိသြားခဲ့သည္။ စိုးတင့္ဦးကလည္း
ေစာေစာစီးစီး မိန္းမယူႏွင့္ ျပီးေသာေၾကာင့္သာ တည္တည္တံ့တံ့ ျဖစ္ေနရေသာ္လည္း ခင္ခင္သာကို
တိတ္တခိုး ခ်ိတ္ေနသူ ျဖစ္သည္။ ညီျဖစ္သူက ၾကိဳက္ေနေသာေၾကာင့္သာ ဦးစားေပးလိုက္ရေသာ္လည္း
ေအာင္ျမႏွင့္ ျဖစ္သြားမည္ကိုေတာ့ စိုးတင့္ဦးလည္း သေဘာမတူႏိုင္ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ ညီျဖစ္သူကို
ေျပာျပလိုက္ရာ စိုးျမင့္ဦးက ေအာင္ျမကို ထိုးၾကိတ္ ရန္လုပ္ခဲ့သည့္အျပင္ အျမန္ဆံုး လက္ထပ္ျဖစ္ရန္
ၾကိဳးစားခဲ့သည္။ ကိုျမင့္ဆိုင္သည္ ေအာင္ျမႏွင့္ အရင္းႏွီးဆံုး သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သျဖင့္
ထိုအေၾကာင္းမ်ား အားလံုးကို သိရွိေနျခင္း ျဖစ္သည္။
တစ္ညတြင္ ေဒၚျမင့္ျမင့္၏
ေမြးေန႕ ပြဲ က်င္းပေသာေၾကာင့္ ပြဲရံုမွ အလုပ္သမား အခ်ိဳ႕ပါ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ကိုျမင့္ဆိုင္လည္း
ေမြးေန႕ပြဲ က်င္းပရာ သူတို႕ ျခံၾကီးထဲ ေရာက္ေနခဲ့သည္။ ဦးသာအိုး၊ ေဒၚခင္ ႏွင့္ သမီးျဖစ္သူ
ခင္ခင္သာလည္း ေရာက္ေနသည္။ ထိုညတြင္ ဦးအုပ္စိုးက စိုးျမင့္ဦးႏွင့္ ခင္ခင္သာ တို႕ ကို
ေစ့စပ္ပြဲ အေနႏွင့္ ေၾကျငာဖို႕ စီစဥ္ထားခဲ့သည္။
သို႕ေသာ္ ဦးအုပ္စိုးက ေၾကျငာလိုက္စဥ္မွာပင္ ခင္ခင္သာက သူ သေဘာမတူေၾကာင္း လူအမ်ားေရွ႕တြင္
ထကန္႕ကြက္လိုက္သည္။ ဦးအုပ္စိုးႏွင့္ ဦးသာအိုးမွာ အၾကီးအက်ယ္ ေဒါသထြက္ခဲ့ျပီး ဦးသာအိုးက
ထိုလက္ထပ္ပြဲကို သေဘာမတူလွ်င္ သူ႕ သမီး အျဖစ္မွ စြန္႕ လႊတ္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္။
ေဒၚခင္က တားေနစဥ္မွာပင္ ခင္ခင္သာက ထိုျခံထဲမွ ထြက္ေျပး သြားခဲ့သည္။ အားလံုးက ခင္ခင္သာသည္
သူမတို႕ အိမ္ကို အရင္ ျပန္ေျပးသြားျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ထင္လိုက္ၾကသည္။
ထိုညက ခင္ခင္သာ
ထြက္ေျပးသြားျပီးေနာက္ ေဒၚျမင့္ျမင့္၏ ေမြးေန႕ပြဲလည္း ရုတ္ရုတ္သဲသဲ လို ျဖစ္သြားသည္။
ကိုျမင့္ဆိုင္တို႕ အလုပ္သမားတစ္စုကေတာ့ ေမြးေန႕ပြဲ ျပီးမွ သိမ္းဆည္းျပီး ျပန္ခဲ့ၾကျခင္း
ျဖစ္သည္။ ထိုသို႕ သိမ္းဆည္း ၾကသူမ်ားတြင္ ေအာင္ျမ မပါေၾကာင္း ကိုျမင့္ဆိုင္ သတိထားမိခဲ့သည္။
ေအာင္ျမလည္း မ်က္ႏွာပူသျဖင့္ ေစာေစာစီးစီး ျပန္သြားျပီ ဟုသာ ထင္လိုက္သည္။ စိုးျမင့္ဦးတို႕
ညီအစ္ကိုလည္း အရွက္ရသြား၍ ထင္သည္။ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ျပီးကတည္းက ဧည့္သည္ေတြ ေရွ႕ကို
ျပန္ေရာက္ မလာေတာ့ပါ။
ေနာက္မွ သိၾကရသည္မွာ
ခင္ခင္သာသည္ ထိုညက အိမ္သို႕ ျပန္မေရာက္ခဲ့ပါ။ ထို႕အတူ ေအာင္ျမသည္လည္း အိမ္မွ ထြက္သြားျပီဟု
ဦးအုပ္စိုးတို႕ သားအဖမ်ားက ေၾကျငာခဲ့ျပီး ေနာက္ရက္မွ စ၍ ပြဲရံုသို႕ ေရာက္မလာခဲ့ေတာ့ပါ။
ကိုျမင့္ဆိုင္ႏွင့္ တကြ ပတ္ဝန္းက်င္က ေအာင္ျမႏွင့္ ခင္ခင္သာတို႕ ခိုးရာ လိုက္ေျပးသြားျပီဟု
ထင္ခဲ့ၾကသည္။ ယခု စိမ္းဝတီတို႕က ေအာင္ျမ၏ အရိုးစု အေလာင္းကို ေတြ႕ခဲ႔ ေၾကာင္း ေျပာေသာအခါ
ကိုျမင့္ဆိုင္မွာ ထင္မထားသည္ကို ၾကားရသျဖင့္ အံၾသသြားရသည္။
ျဖစ္ႏိုင္သည္မွာ
ကိုေအာင္ျမသည္ ထို ေမြးေန႕ ညတြင္ အသတ္ခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ခင္ခင္သာကမူ ဘယ္သို႕
ေရာက္ေနသည္ မသိႏိုင္ပါ။ ေရတြင္းပ်က္ထဲမွ အရိုးမွာ တစ္ေယာက္တည္းသာ ျဖစ္ျပီး ႏွစ္ေယာက္
မဟုတ္ပါ။ ခင္ခင္သာသည္ ထိုညက ေသဆံုးခဲ့ျခင္း မဟုတ္လွ်င္ တစ္ေနရာရာတြင္ေတာ့ ရွိေနရမည္။
ခင္ခင္သာ့ ဖခင္ ဦးသာအိုးသည္ ခင္ခင္သာ ေအာင္ျမႏွင့္ ခိုးရာ လိုက္ေျပးသည္ ထင္၍ သမီးကို
စိတ္နာျပီး လံုးဝ လိုက္မရွာ၊ သတင္းလည္း မစံုစမ္းခဲ့ဟု သိရသည္။
ဦးသာအိုးသည္ ေအာင္ျမကို
သမီးႏွင့္ သေဘာမတူသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူႏွင့္ သူ႕ တပည့္မ်ားက ေအာင္ျမကို သတ္ျပီး သူတို႕
ျခံထဲရွိ ေရတြင္းပ်က္ထဲတြင္ ျမွဳပ္ထားႏိုင္သည္။ သမီးကိုေတာ့ တစ္ေနရာရာသို႕ ပို႕ျပီး
ဇာတ္ျမွဳပ္ ထားႏိုင္သည္။ သို႕မဟုတ္ ခင္ခင္သာက ျငင္းသျဖင့္ အရွက္ရသြားေသာ စိုးျမင့္ဦးသည္လည္း
ေအာင္ျမကို ရန္လုပ္ႏိုင္သည္။ တစ္ခါတုန္းကပင္ ေအာင္ျမကို စိုးျမင့္ဦးႏွင့္ အေပါင္းအသင္းမ်ားက
ဝိုင္းဝန္း ရိုက္ႏွက္ဖူးေသးသည္ မဟုတ္လား။
ထိုအခ်က္မ်ားက စိမ္းဝတီ၏
ေတြးဆခ်က္သက္သက္သာ ျဖစ္ေနေသးသည္။ ဦးသာအိုး၊ ေဒၚခင္ ႏွင့္ ခင္ခင္သာ တို႕ ဘယ္ေရာက္ေနသည္ကို
သိေအာင္ စံုစမ္းရဦးမည္။ ေနာက္ထပ္ သက္ေသ ျဖစ္ႏိုင္မည့္ အခ်က္အလက္မ်ားကို ထပ္မံ စုေဆာင္းရဦးမည္။
စိုးျမင့္ဦး သတ္သည္ မွန္လွ်င္ပင္ သူ႕ကို အေရးယူႏိုင္သည့္ သက္ေသ အေထာက္အထားက ဘာမွ မရွိပါ။
လူသတ္မႈကလည္း ႏွစ္ေပါင္းၾကာခဲ့ျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိမ္းဝတီတို႕ အေနႏွင့္ တရားခံရွာဖို႕
ခက္ေနဦးမည္ပင္။
#####
(၅)
စိမ္းဝတီတို႕အတြက္
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေရတြင္းဆည္ေသာ အလုပ္သမားမ်ားထဲက တစ္ေယာက္က ေရတြင္းပ်က္ထဲမွ ရေသာ လက္စြပ္တစ္ကြင္းကို
လာေရာက္ အပ္ႏွံျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေရတြင္းပ်က္ကို ဆယ္ေသာ ေန႕ကပင္ ပါလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း
ထိုအလုပ္သမားက အျခားလူမ်ား မျမင္ခင္ တစ္ေယာက္တည္း ျမင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ မသိေအာင္
ေကာက္ယူထားခဲ့သည္။ ခ်က္ခ်င္းၾကီး သြားမေရာင္းရဲေသာေၾကာင့္ အိမ္မွာ သိမ္းထားစဥ္ ညဘက္
အိပ္မက္ထဲတြင္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က လက္စြပ္ကို လူသတ္မႈ စံုစမ္းေရး အဖြဲ႕ထံသို႕ ေပးအပ္ရန္
ေျပာသည္ ဆို၏။ ညတိုင္း အိပ္မက္ေပးသည့္အျပင္ ကုတင္ေပၚမွ ဆြဲခ်ျခင္း ပါးရိုက္ျခင္းတို႕ပါ
လုပ္လာေသာေၾကာင့္ မထားရဲေတာ့ပဲ လာအပ္ရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ထိုသူက ဆိုသည္။
လက္စြပ္က ေရွးလက္ရာ
ေယာက်္ားဝတ္ လက္စြပ္ျဖစ္ျပီး အရည္အေသြး ေကာင္းေသာ ေက်ာက္မ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ နဝရတ္
လက္စြပ္တစ္ကြင္း ျဖစ္သည္။ လက္စြပ္အတြင္းဘက္တြင္ အက္စ္ အကၡရာ ပံုစံ ခပ္ေရးေရး ထြင္းထားသည္ကိုလည္း
ေတြ႕ ရသည္။ နဝရတ္ လက္စြပ္ဆိုသည္ကို လူတိုင္းမဝတ္တတ္ၾကပါ။ ျပဳလုပ္ေပးသူက ေသခ်ာ အစီအရင္ျဖင့္
အေဆာင္ေကာင္း တစ္ခု ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္ၾကသည္ ဟုလည္း ၾကားဖူးသည္။ ထိုလက္စြပ္ ပိုင္ရွင္သည္
ေသဆံုးသူႏွင့္ ပတ္သက္မည္မွာ ေသခ်ာသည္။
စိမ္းဝတီသည္ အရင္ေခတ္က
ထိုရပ္ကြက္ထဲတြင္ နာမည္ၾကီးခဲ့ေသာ ပန္းထိမ္ဆိုင္မ်ားကို လိုက္စံုစမ္းသည္။ တခ်ိဳ႕ ဆိုင္မ်ားမွာ
မိဘမ်ား လက္ထက္က လုပ္ကိုင္ခဲ့ျပီး ယခု မလုပ္ေတာ့သျဖင့္ စံုစမ္းမရ ျဖစ္ရသည္။ အရင္ေခတ္က
ပန္းထိမ္လုပ္ခဲ့ေသာ မိဘမ်ား ဆံုးပါးသျဖင့္ ဘာမွ ေမးမရသည္လည္း ရွိသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္
ေနရာသစ္သို႕ ေျပာင္းလဲျပီး တိုးတက္ေအာင္ျမင္ေနေသာ ပန္းထိမ္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္သို႕ ေရာက္ခဲ့သည္။
ထိုဆိုင္သည္ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ပန္းထိမ္ လုပ္လာေသာ ဆိုင္ျဖစ္ျပီး ထိုအရပ္တြင္ နာမည္အၾကီးဆံုး
ဆိုင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ယခု အနားယူေနျပီ ျဖစ္ေသာ ပန္းထိမ္ဆရာ အဘိုးၾကီးက သူလုပ္ေပးခဲ့ေသာ
နဝရတ္ လက္စြပ္ကို ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိသည္။ ကိုးပါးသီလခံယူကာ အဓိဌာန္ဝင္ျပီး အေဆာင္အေနႏွင့္
ေသခ်ာလုပ္ေပးခဲ့ေသာ လက္စြပ္ျဖစ္ေၾကာင္း ဇာတ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပသည္။ လက္စြပ္ပိုင္ရွင္မွာ
ဦးအုပ္စိုးပင္ ျဖစ္သည္။ ဦးအုပ္စိုးသည္ ထိုလက္စြပ္ ေပ်ာက္သြားျပီး ေနာက္ထပ္ လက္စြပ္တစ္ကြင္းကို
ထိုဆိုင္မွာပင္ လာအပ္ခဲ့ေၾကာင္းလည္း သိရသည္။ ေနာက္ထပ္ အပ္ေသာ လက္စြပ္မွာေတာ့ အက္စ္
အမွတ္အသား ထြင္းမေပးလိုက္ေၾကာင္း ပန္းထိမ္ဆရာ အဘိုးၾကီးက ေျပာျပသည္။
စိမ္းဝတီသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္
ေရတြင္းပ်က္ထဲတြင္ ေတြ႕ရေသာ အရိုးစုကို သတ္သည့္ တရားခံ ဝတ္ထားခဲ့သည္ဟု ယူဆခဲ့ေသာ လက္စြပ္တစ္ကြင္းကို
သက္ေသ အေနႏွင့္ ရွာေတြ႕ ထားေၾကာင္း သတင္းျဖန္႕ လိုက္သည္။ ဦးစိုးျမင့္ဦး မိသားစု ဆီသို႕
သတင္းေရာက္ေစရန္ ရည္ရြယ္ျပီး ျဖန္႕ျခင္း ျဖစ္သည္။
ရဲစြမ္းႏိုင္ကေတာ့
ဦးသာအိုးတို႕ မိသားစု ေနာက္သို႕ လိုက္ေနဆဲျဖစ္သည္။ Facebook ႏွင့္ internet ေပၚမွာလည္း
ရွာသည္။ အျပင္မွာလည္း ရွာသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ facebook ေပၚတြင္ ဦးသာအိုး ေျမးဟု ထင္ရေသာ
မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရာမွ အစရွာေတြ႕ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဦးသာအိုး၏ သားျဖစ္သူကို
စံုစမ္း၍ ရခဲ့သည္။ ခင္ခင္သာမွာ ထိုညကစ၍ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ျခင္းမွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္သည္။ ေဒၚခင္သည္
သမီးစိတ္ႏွင့္ ေစာစီးစြာ ဆံုးပါးသြားခဲ့သည္။ ဦးသာအိုးကေတာ့ လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္ေလာက္ကမွ
ဆံုးသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ သားျဖစ္သူသည္ အခင္းျဖစ္စဥ္က ထိုအရပ္မွာ မေနခဲ့သူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ထိုသူႏွင့္ေတာ့ မသက္ဆိုင္ခဲ့ပါ။ သူတို႕ မိသားစုသည္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ခင္ခင္သာကို လိုက္လံ
စံုစမ္းရွာေဖြ ခဲ့ေသာ္လည္း လံုးဝ စံုစမ္း မရခဲ့ေၾကာင္း သိခဲ့ရသည္။
#####
စိမ္းဝတီတို႕ ဌာနသို႕
သူခိုး ႏွစ္ခါ ဝင္သည္။ ပထမ တစ္ညက မမိလိုက္ပဲ လြတ္သြားေသာ္လည္း ဘာပစၥည္းမွေတာ့ ပါမသြားပါ။
ရဲဌာနသို႕ ဝင္ခိုးျခင္းသည္ အဖိုးတန္ပစၥည္း လိုခ်င္၍ မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာသည္။ ဒုတိယညမွာေတာ့
သူခိုးကို မိလိုက္သည္။ စိမ္းဝတီႏွင့္ ရဲစြမ္းႏိုင္က ရံုးခန္းတြင္ ရွိေနဆဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။
စိမ္းဝတီတို႕ လႊင့္လိုက္ေသာ သတင္းသည္ ဦးစိုးျမင့္ဦးတို႕ မိသားစုဆီ ေမွ်ာ္လင့္သည္ထက္ပင္
ေစာစီးစြာ ေရာက္သြားခဲ့ပံုရသည္။ သူခိုးသည္ ေဖာက္ထြင္း ကၽြမ္းက်င္ေသာ နာမည္ၾကီး ေဖာက္ထြင္းဝိဇၨာ
ျဖစ္သည္။ ထိုသူ႕ကို စစ္ေမးလိုက္ေသာအခါ ဦးစိုးျမင့္ဦးက ေငြေပး၍ ေစခိုင္းေၾကာင္း ေဖာ္ေတာ့သည္။
ဦးအုပ္စိုးသည္
အသက္္ ၆၅ ႏွစ္ ေက်ာ္ျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း သန္တုန္း ျမန္တုန္း ျဖစ္သည္။ ကုမၸဏီကိုလည္း သားကို
ဦးစီးခိုင္းထားေသာ္လည္း သူက ေနာက္ကြယ္က ညႊန္ၾကားေနဆဲ ျဖစ္သည္။ စိမ္းဝတီသည္ ဦးအုပ္စိုးႏွင့္
တစ္ေခါက္ေလာက္ ေတြ႕ ၾကည့္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ဦးအုပ္စိုးသည္ သူ႕ အိမ္တြင္ စိမ္းဝတီကို
ေကာင္းေကာင္းပင္ လက္ခံေတြ႕ဆံုသည္။ ေသဆံုးသူ ကိုေအာင္ျမႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ေမးေသာအခါတြင္ေတာ့
သူ႕သား ဦးစိုးျမင့္ဦး ႏွင့္ တစ္ေလသံတည္း ထြက္ဆိုသည္။ ကိုေအာင္ျမသည္ သူတို႕အိမ္က ထြက္သြားခဲ့သည္မွာ
ၾကာျပီ ျဖစ္ျပီး သူတို႕ လံုးဝ မသိေၾကာင္း၊ သူတို႕ႏွင့္ လံုးဝ မပတ္သက္ေၾကာင္း ရုပ္မပ်က္ပဲ
ေျပာႏိုင္သည္။
ဦးအုပ္စိုး၏ လက္တြင္
နဝရတ္ လက္စြပ္တစ္ကြင္း ဝတ္ထားသည္ကို စိမ္းဝတီက သတိထားမိလိုက္သည္။ အဘိုးၾကီးသည္ နဝရတ္
လက္စြပ္ ၾကိဳက္ပံုရသည္။ စိမ္းဝတီက ေရတြင္း ဆယ္ယူရာမွ ရခဲ့ေသာ လက္စြပ္ကို အဘိုးၾကီးကို
ျပလိုက္သည္။ အဘိုးၾကီးက ပထမေတာ့ သာမန္လက္စြပ္ဟု ထင္ကာ သိပ္မၾကည့္ပါ။ စိမ္းဝတီက အတြင္းဘက္သို႕
ၾကည့္ရန္ ေျပာေတာ့မွ အတြင္းဘက္က အမွတ္အသားကို ၾကည့္ကာ အဘိုးၾကီး ထိပ္ထိပ္ျပာျပာ ျဖစ္သြားသည္။
စိမ္းက ထိုလက္စြပ္ကို ဦးသာအိုးတို႕ အိမ္ေနာက္ ေရတြင္းပ်က္ထဲက ရခဲ့ေၾကာင္း ေျပာေသာအခါ
အဘိုးၾကီး မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။ စိမ္းက မေမးရေသးပဲႏွင့္ သူ႕ လက္စြပ္မဟုတ္ေၾကာင္း ျငင္းေတာ့သည္။
လက္စြပ္သက္ေသႏွင့္ ဖမ္းဆီးစစ္ေဆး၍ ရေၾကာင္း ေျပာခဲ့ေသာ္လည္း တကယ္တမ္းေတာ့ ျပစ္ဒဏ္ ရရန္
ေသခ်ာေလာက္သည့္ သက္ေသေတာ့ မဟုတ္ေသးေပ။ ဘယ္လိုပင္ ျဖစ္ေစ ဦးအုပ္စိုးတို႕ သားအဖကိုေတာ့
လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ေက်ာ္က လူသတ္မႈႏွင့္ တရားစြဲဆို ရမည္ ထင္သည္။
#####
(၆)
ဆရာေလး ေဒၚေခမာစာရီ
သည္ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ခန္႕ ရွိမည္ဟု ခန္႕မွန္းရသည္။ သို႕ေသာ္ သူမ၏ ေမြးေန႕ကို မည္သူမွ မသိၾကပါ။
သူမ ေက်ာင္းသို႕ ေရာက္ေနသည္မွာေတာ့ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ျပီဟု ဆရာေတာ္က ေျပာျပ၍ သိၾကရသည္။ ျမစ္ေရထဲတြင္ ေမ်ာပါလာသျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္က
ဆယ္ယူ ေဆးရံုပို႕ျပီးေနာက္ ဘာ စကားမွလည္း ေမးမရ၊ ျပန္စရာ အိမ္လည္း မရွိေသာေၾကာင့္ ဆရာေတာ္
ေက်ာင္းကို ပို႕ ၍ သီလရွင္ ဝတ္ေပးလိုက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္ ေက်ာင္းတြင္ သီလရွင္
ဆရာၾကီး ဆရာေလး စုစုေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ခန္႕ ရွိသည္။ ဆရာေလးသည္ အေနေအးျပီး အားလံုးအေပၚ
က်ိဳးႏြံေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းရွိ သီလရွင္ ေယာဂီ အားလံုးကလည္း ခ်စ္ခင္ၾကသည္။ ဆရာေလးသည္
သူ႕ဘဝ အတိတ္အေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ဘာတစ္ခုမွ မမွတ္မိေတာ့သည္လား၊ မေျပာလိုသည္လား
မသိ၊ ဘာတစ္ခြန္းမွ ေျပာဆိုျခင္း မရွိပါ။ ဘာတစ္ခုမွ ေမးျမန္း၍ မရပါ။ တရားခ်ိန္ကို မွန္မွန္တက္သည္။
ကူလုပ္စရာရွိလွ်င္ ကူလုပ္သည္။ ဘယ္သူ ခိုင္းခိုင္း မညည္းမညဴ လုပ္ေပးသည္။ သို႕အတြက္ သူမကို
ဘယ္သူကမွလည္း ဘာမွ စပ္စုမေနၾကေတာ့ေပ။ ဤေက်ာင္းရွိ အျမဲတမ္း သီလရွင္ စာရင္းတြင္သာ သြင္းထားလိုက္ၾကသည္။
တစ္ညတြင္ေတာ့ ဆရာေလး
ေဒၚေခမာစာရီသည္ အိပ္မက္တစ္ခုကို ျမင္မက္ခဲ့သည္။ ထိုအိပ္မက္ထဲတြင္ သူသည္ ျခံၾကီး တစ္ခု
ေနာက္တြင္ ေရာက္ေနျပီး လူသံုးေယာက္က လူတစ္ေယာက္ကို ဝိုင္းဝန္း ရိုက္ပုတ္ေနသည္ကို ၾကည့္ေနရသည္။
သံုးေယာက္ထဲမွ တစ္ေယာက္က အုတ္ခဲျဖင့္ ထိုလူ၏ ေခါင္းကို ထုခ်လိုက္ျပီး မလႈပ္မယွက္ ျဖစ္ေနေသာ
ထိုလူကို ေရတြင္းထဲ ပစ္ခ်လိုက္သည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ အိပ္မက္ထဲတြင္ သူမသည္ အသံမထြက္ေအာင္
ၾကိတ္၍ ငိုရိႈက္ေနသည္ကို သိေနရသည္။ ထိုလူသံုးေယာက္ ျမင္မသြားေအာင္ သူမက သစ္ပင္ေနာက္တြင္
ပုန္းေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုလူ သံုးေယာက္ မသိေအာင္ သူမသည္ တစ္ျခား တစ္ဘက္သို႕ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ေမာၾကီးပန္းၾကီး ငိုရိႈက္ရင္း အိပ္ရာမွ လန္႕ႏိူးလာခဲ့သည္။ ထို အျဖစ္အပ်က္ကို
သူမ မသိပါ။ အိပ္မက္ထဲတြင္ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုလို ျမင္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ မနက္ ၂နာရီခြဲတြင္
အိပ္မက္မွ ႏိူးလာေသာ ဆရာေလးသည္ ျပန္မအိပ္ေတာ့ပဲ တရားထိုင္ေနလိုက္သည္။
ဆရာေလးသည္ ေနာက္ႏွစ္ညေလာက္
ထိုအိပ္မက္ကို ဆက္တိုက္မက္ေလသည္။ ေနာက္ညမွာေတာ့ လူတစ္ေယာက္က “ဆရာေလး၊ တပည့္ေတာ္ကို
မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား၊ တပည့္ေတာ္ကို သတ္ခဲ့တဲ့ လူေတြကို အျပစ္ရေအာင္ လုပ္ေပးပါ ဆရာေလး”
ဟု ဆရာေလးကို ေတာင္းပန္ေလသည္။ “တပည့္ေတာ္ အေလာင္းကို ရဲေတြ ေတြ႕သြားျပီ၊ ဘယ္သူ သတ္လဲ
ဆိုတာ သူတို႔ ရွာေနၾကတယ္၊ အဲဒီတုန္းက ဆရာေလး ျမင္ခဲ့တာေတြကို ျပန္ေျပာႏိုင္မယ္ ဆိုရင္
တပည့္ေတာ္ကို သတ္ခဲ့တဲ့ လူေတြကို သူတို႔ အျပစ္ေပးႏိုင္မွာပဲ” ဟု သူက ေျပာသြားသည္။ သို႔ေသာ္
ဆရာေလး စိတ္ထဲတြင္ ထိုလူကို သိသလိုလို၊ မသိသလိုလို ျဖစ္ေနသည္။ ထိုလူ၏ ေျပာပံုအရ တစ္ေန႔ညက
မက္ေသာ အိပ္မက္ထဲမွ အသတ္ခံလိုက္ရသူသည္ ထိုသူ ျဖစ္မည္ဟု ထင္သည္။ ထိုသူသည္ ဆရာေလးႏွင့္
မည္သို႔ ပတ္သက္ခဲ့ဖူးသည္ မသိပါ။
ေနာက္တစ္ညမွာေတာ့
ဆရာေလး အိပ္မက္ထဲတြင္ ဝတ္ျဖဴစင္ၾကယ္ႏွင့္ အဘိုးအို တစ္ေယာက္ကို ေတြ႔ရသည္။ ထိုအဘိုးက
“သမီး၊ သနားစရာ ေကာင္းတဲ့ ၃၁ ဘံုသား တစ္ေယာက္ကို ကူညီရမယ္၊ သူ႔ကို သတ္ခဲ့တဲ့ သူေတြကို
အျပစ္မေပးႏိုင္မခ်င္း သူက ဘယ္က အမွ်ေပးေပး သာဓု မေခၚတဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့ ဘဝကေန မကၽြတ္လြတ္ႏိုင္ဘူး
ျဖစ္ေနတယ္ကြယ္။ အခု သူ႕ကို သတ္ခဲ့တဲ့ လူေတြ တရားဥပေဒက ေပးတဲ့ အျပစ္ကို ခံရဖို႔ အခ်ိန္
က်ေရာက္လာျပီ၊ သမီး ကူညီရမယ္၊ အဘိုး ျပတာကို ၾကည့္ပါ” ဟု ေျပာျပီး ျမင္ကြင္းမ်ားကို
ျပသည္။ ဆရာေလး စိတ္ထဲတြင္ မွတ္ဥာဏ္ သိစိတ္မ်ား အလိုလို ဝင္လာသည္။ သီလရွင္ ဘဝ မေရာက္ခင္က
လူအမည္ ခင္ခင္သာ ျဖစ္ခဲ့သည့္ အေၾကာင္း၊ သူမ၏ ခ်စ္သူ အသတ္ခံရသည့္ အေၾကာင္းမ်ားကို အလိုလို
မွတ္မိလာသည္။
#####
(၇)
မွဳခင္း ရဲတပ္ဖြဲ႔က
တရားလို ျပဳလုပ္၍ ဦးအုပ္စိုးႏွင့္ ဦးစိုးျမင့္ဦးကို လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ ႏွစ္က လူသတ္မွဳ
အတြက္ တရားခံ အေနႏွင့္ တရားစြဲဆိုခဲ့ပါသည္။ ေသဆံုးသူ ကိုေအာင္ျမႏွင့္ ဦးအုပ္စိုးတို႕
ပတ္သက္မွဳကို ကိုျမင့္ဆိုင္က သက္ေသ ထြက္ဆိုေပးသည္။ ေသဆံုးသူ၏ အေလာင္းႏွင့္ အတူ တစ္ေနရာတည္းမွ
ရရွိခဲ့ေသာ နဝရတ္ လက္စြပ္ ကို ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ေသာ ပန္းထိမ္ဆရာ အဘိုးၾကီးကလည္း ဦးအုပ္စိုး
လက္စြပ္ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသ ခံႏိုင္သည္။ ထိုသက္ေသ လက္စြပ္ ကို လာေရာက္ ခိုးယူရန္ ဦးစိုးျမင့္ဦးက
ၾကိဳးစားခဲ့ျခင္း လည္း ရွိေသးသည္။
သို႕ေသာ္ လြန္ခဲ့ေသာ
၁၀ႏွစ္က အမွဳကို ထိုမွ်ေလာက္ေသာ သက္ေသႏွင့္ေတာ့ က်ိန္းေသေပါက္ အျပစ္ေပးႏိုင္ဖို႔ရာ
မလြယ္မွန္းလည္း စိမ္းဝတီတို႕ သိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားဒကာ ေက်ာင္းဒကာ သေဌးၾကီးမ်ား အျဖစ္
လက္ရွိရပ္တည္ေနေသာ ဦးအုပ္စိုးတို႕ သားအဖ နာမည္ ပ်က္ျပီး အျပစ္ဒဏ္ အနည္းငယ္မွ် ခံရလွ်င္ပင္
ေသဆံုးသူ အတြက္ တစ္ခုခု လုပ္ေပးႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု စိမ္းဝတီတို႕အဖြဲ႕က ယူဆျပီး တရားစြဲျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။ တရားခံမ်ားက နာမည္ၾကီး ေရွ႕ ေန ငွား၍ အမွဳကို ခုခံၾကပါသည္။ တရားလို ေရွ႕
ေန ေဒၚေဝေဝထက္ကလည္း တရားခံ အစစ္အမွန္မ်ားကို အျပစ္ဒဏ္ က်ခံေစရန္ တရားလိုေရွ႕ေနအျဖစ္
ေဆာင္ရြက္ေနၾက အရည္အခ်င္းျပည့္ ေရွ႕ေန တစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
စိမ္းဝတီ ႏွင့္
ႏြယ္နီႏိုင္တို႔ လည္း တရားခြင္တြင္ နားေထာင္ေနၾကပါသည္။ လိုအပ္ပါက သက္ေသ အေနႏွင့္ ထြက္ဆို
ေပးရန္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ ရဲစြမ္းႏိုင္ႏွင့္ တရားရံုးတြင္ ခ်ိန္းထားေသာ္လည္း ခုထိ ေရာက္မလာေသးပါ။
စိမ္းဝတီသည္ ညက
ဘုရားရွိခိုးရင္း အမွန္တရား ဘက္က ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္း ခဲ့ပါေသးသည္။ ဦးအုပ္စိုး
တို႕ကို ပုဂၢဳိလ္ေရးအရ မုန္းလည္း မမုန္းပါ။ ေသဆံုးသူသည္လည္း အသိအကၽြမ္း မဟုတ္ပါ။ အမွန္တရားဘက္မွ
ႏိုင္ေစခ်င္၍ အျပစ္လုပ္ထားသူမ်ား အျပစ္ဒဏ္ ခံေစလိုျခင္းသာ ရွိပါသည္။ ညက စိမ္းဝတီသည္
အိပ္မက္တစ္ခု မက္ခဲ့သည္။ ဝတ္ျဖဴစင္ၾကယ္ႏွင့္ အဘိုးအို က စိမ္းဝတီကို “ဘာမွ မပူပါနဲ႕
သမီး တရားလို ဘက္က သက္ေသ တစ္ေယာက္ ေရာက္လာ ပါလိမ့္မယ္၊ အဲဒီအခါ အားလံုး ျပီးသြားမွာပါ”
ဟုေျပာသြားသည္။
ေဒၚေဝေဝထက္ တင္သြင္းသမွ်ကို
တရားခံေရွ႕ ေနက ခ်က္က် လက္က် ကာကြယ္ႏိုင္ေနေသာ္လည္း တရားသူၾကီးက မွန္ကန္ေသာ တရားသူၾကီး
ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေဒၚေဝေဝထက္ ေျပာေသာ အခ်က္အလက္ သက္ေသ မ်ားက မွန္ကန္ျပီး တရားခံေရွ႕ေနက
အတင္းၾကီး အကြက္ဆင္ ကာကြယ္ ေနေၾကာင္း သိေနပံုရသည္။ ေအာင္ျမႏွင့္ ရန္ျငိဳး မရွိေၾကာင္း
သူတို႔၏ ယခင္ အလုပ္သမားထဲမွ လူတစ္ေယာက္ကလည္း လာေရာက္ ထြက္ဆိုသြားခဲ့သည္။ တရားသူၾကီးက
တရားလို ေရွ႔ေနကို ေနာက္ထပ္ သက္ေသ သြင္းလိုသလား ဟု ေမးသည္။ ေဒၚေဝေဝထက္မွာ ေျပာရန္ ဆြံ႕
အ ေနသည္။ သူမမွာ ေနာက္ထပ္ ထုတ္စရာ ဝွက္ဖဲ မရွိပါ။ ရွိသမွ်ကို အေကာင္းဆံုး တင္ျပခဲ့ျပီးျပီ
ျဖစ္သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ရဲစြမ္းႏိုင္သည္
အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ခန္႕ အရြယ္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ႏွင့္ အတူ တရားခြင္ထဲသို႕ ေရာက္ရွိလာသည္။
အမ်ိဳးသမီး၏ မ်က္ႏွာသည္ ၾကည္လင္ေနသည္။ သီလရွင္ လူထြက္ ပံုစံ ေခါင္းတံုး ႏွင့္ ျဖစ္သည္။
“တရားလိုဘက္က သက္ေသကို
သြင္းခ်င္ပါတယ္” ဟု ရဲစြမ္းႏိုင္က ေျပာလိုက္သည္။ စိမ္းဝတီႏွင့္ ႏြယ္နီႏိုင္ပင္ ပါးစပ္
အေဟာင္းသားႏွင့္ သူတို႕ကို ၾကည့္ေနရသည္။
“ေသဆံုးသူ ဦးေအာင္ျမ
မေသဆံုးခင္က ခ်စ္သူ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေဒၚခင္ခင္သာ ပါ”
ရဲစြမ္းႏိုင္က တရားသူၾကီးႏွင့္
တကြ တရားခြင္မွ လူအားလံုး ၾကားေအာင္ အသိေပးလိုက္ပါသည္။ ဦးစိုးျမင့္ဦး ပါးစပ္မွ “ခင္ခင္”
ဟု အံၾသတၾကီး ထြက္သြားသည္။ ေဒၚခင္ခင္သာ ျဖစ္သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ တရားသူၾကီးက တရားလိုဘက္မွ
သက္ေသ အျဖစ္ လက္ခံ လိုက္ပါသည္။
ဆရာေလး ေဒၚေခမာစာရီသည္
ေသဆံုးသူ ခ်စ္သူေဟာင္း အတြက္ အမွန္တရား ျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ဘက္သားမ်ား အတြက္ ဒုကၡေပးရာ
ေရာက္ေသာ ကိစၥ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သီလရွင္ ဝတ္ႏွင့္ မေျပာ မဆိုခ်င္သည့္ အတြက္ ေခတၱ လူထြက္ကာ
လူဝတ္ေၾကာင္ အဝတ္ကို ဝတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အိပ္မက္ထဲက အဘိုး ညႊန္ၾကားေသာ အေဆာက္အအံု
သို႕ သြားေရာက္ခဲ့ရာ အထူးမွဳခင္းရဲတပ္ဖြဲ႔၏ ရံုးခန္း ျဖစ္ေနပါသည္။ ရံုးေရွ႕ တြင္ တရားရံုးသို႕
လာေရာက္ေတာ့မည့္ ရဲစြမ္းႏိုင္ႏွင့္ ေတြ႕ ဆံုခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ၁၄ ႏွစ္က
ဦးအုပ္စိုး၊ စိုးတင့္ဦး ႏွင့္ စိုးျမင့္ဦး သားအဖ သံုးေယာက္က ကိုေအာင္ျမကို မည္သို႕
မည္ပံု သတ္ခဲ့ျပီး ေရတြင္းေဟာင္းထဲသို႕ ပစ္ခ်ထားခဲ့သည့္ အေၾကာင္းမ်ားကို ေဒၚခင္ခင္သာက
တိတိက်က် ထြက္ဆိုခဲ့ရာ သားအဖ သံုးေယာက္မွာ မည္သို႕ မွ မျငင္းသာေတာ့ပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ၾကာခဲ့ေသာ္လည္း အရိုးစု သက္ေသ တစ္ခုမွ စတင္ကာ တရားခံမ်ားကို ထိုက္သင့္ေသာ အျပစ္ေပးႏိုင္ေတာ့မည္
ျဖစ္ပါသည္။
ေလာကီကိစၥမ်ား ျပီးဆံုးလွ်င္
ေဒၚခင္ခင္သာသည္ ေဒၚေခမာစာရီ ဘဝသို႕ ျပန္လည္ ကူးေျပာင္းမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ေသဆံုးသူ ကိုေအာင္ျမ
အတြက္လည္း ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳျပဳကာ အမွ်အတန္းေပးေဝ၍ ေကာင္းမြန္ရာ ဘံုဘဝသို႕ ကူးေျပာင္း
ေစရမည္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
(မွဳခင္းဆိုင္ရာ
စစ္ေဆးခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ရွိပါက နားလည္ ေပးေစလိုပါသည္။)
သိဂၤါေက်ာ္
19.10.2016
10:41 PM
