(၁)
အိပ္ရာမွအထ မ်က္စိပြင့္သည္မွစ၍ ေဇယ်သူ၏ စိတ္တို႕ ေလးလံေနပါသည္။ ဒီေန႕ကိစၥ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေအာင္ျမင္လိမ့္မည္ဟု သူ မထင္ပါ။ ေမေမကေတာ့ သူ႕ကို ေႏွာက္ယွက္ေနသည့္ အေႏွာက္အယွက္ အားလံုး ဖယ္႐ွားျပီးျပီ ဟုဆိုသည္။ ဒီတစ္ခါ အလြဲအေခ်ာ္ မ႐ွိ အဆင္ေျပလိမ့္မည္ဟု ဆရာမ်ား အားကိုးႏွင့္ ေမေမက ေျပာသည္။ သူကေတာ့ သိပ္မထင္ပါ။ အရင္တစ္ခါကလည္း ဒီလိုပဲ ေဗဒင္ဆရာမ်ားစြာႏွင့္ ေမးျပီး ေန႕နံ သင့္မသင့္ ၾကည့္ျပီးမွ အခါေကာင္း ရက္ေကာင္း ေ႐ြး၍ လုပ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့…။
***
သူတို႕၏ မဂၤလာပြဲကို သတို႕သမီး ေနထိုင္ရာ ျခံ၀န္းက်ယ္ၾကီးမွာပဲ လုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ အဓိက ကေတာ့ ေမ့ေမ့ အစီအစဥ္ ျဖစ္သည္။ အခုလည္း သူ႕ကို ေဖေဖႏွင့္ တျခား လူၾကီးမ်ားႏွင့္ အတူလာရန္ စီစဥ္ျပီး ေမေမကေတာ့ အေစာၾကီးကပင္ သြားႏွင့္ျပီ ျဖစ္သည္။ သတို႕သမီးကို ေစာင့္ၾကည့္ ဂ႐ုစိုက္လိုေသာေၾကာင့္ပင္။
သူႏွင့္ ေဖေဖက ကားတစ္စီး၊ အျခား ေဆြမ်ိဳးမ်ားက ကားႏွစ္စင္း ႏွင့္ သတို႕သမီး အိမ္သို႕ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ သူ႕စိတ္ထဲတြင္ သတို႕သမီးကို က်န္းမာ ခ်မ္းသာေစရန္ ေမတၱာပို႕ေနမိသည္။ တျခားလူ သိလွ်င္ေတာ့ ရယ္ခ်င္စရာပါ။ သူ႕အတြက္ကေတာ့ ႏွစ္ၾကိမ္ ႏွစ္ခါ ေသခဲ့ဖူးျပီးမွ ပ်ဥ္ဖိုးကို နားမလည္ခ်င္ လို႕လည္း မရပါ။ အိမ္မွ မထြက္ခင္ ဘုရားေ႐ွ႕မွာလည္း ဆုေတာင္းခဲ့ပါေသးသည္။ သူ႕မွာ ေမတၱာပို႕လို႕သာ ပို႕ရသည္။ သတို႕သမီး မ်က္ႏွာကိုပင္ ေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိ ခ်င္ပါ။ သူတို႕ အခ်င္းခ်င္း ႏွစ္ခါပဲ ေတြ႕ဖူးပါသည္။ ဒုတိယ အၾကိမ္မွာ သူက သူ႕အေၾကာင္းေတြ အားလံုးေျပာျပလိုက္ပါသည္။ သူႏွင့္ ပတ္သက္ခဲ့သမွ် မိန္းကေလးတိုင္း တစ္ခုခု ျဖစ္ရသည္ကို သူမက တိုက္ဆိုင္မႈ ဟုသာ သေဘာထား ပါသတဲ့။ သူမက ပညာတတ္ ႐ိုး႐ိုးေအးေအး တကၠသိုလ္ ဆရာမေလး တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ဒီထက္ပိုျပီး သူဘာမွ မသိ။ ႏွစ္ေယာက္လံုးက မိဘေတြ ဆႏၷကို လိုက္ေလ်ာရျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံၾကီးႏွင့္အတူ သူ႕ေဘးကို အ႐ိွန္ျပင္းေသာ အရာတစ္ခု လာေဆာင့္သလို ထင္လိုက္ရျပီး ဘာဆိုဘာမွ မသိေတာ့ အေမွာင္ထုထဲသို႕ က်ေရာက္သြားခဲ့သည္။
***
ကားအက္ဆီးဒင့္ ျဖစ္ျပီးေနာက္ သူ ေဆး႐ံုတြင္ တစ္လနီးပါး ေနခဲ့ရသည္။ ေဆး႐ံုမွ ဆင္းျပီး ေနာက္လည္း သူ႕ေျခေထာက္မ်ားမွာ ျပန္ေကာင္းမလာခဲ့ပဲ ဘီးတပ္ကုလားထိုင္ျဖင့္ တစ္သက္လံုး ေနရေတာ့မလို ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ သူ႕ လက္ထပ္ပြဲ မွာလည္း ပ်က္သြားခဲ့ရျပီး မိန္းကေလး ဘက္မွ မိဘမ်ားက ဒုကၡိတ ဘ၀ ေရာက္သြားေသာ သူႏွင့္ လံုး၀ သေဘာမတူေတာ့ပဲ လက္ထပ္ပြဲကို အျပီး ဖ်က္သိမ္းလိုက္သည္။ အဲဒီအတြက္ေတာ့ သူ႕အေနႏွင့့္ ဘာမွမခံစားရပါ။ တစ္ဖက္မိန္းကေလးကို မထိခိုက္ပဲ လက္ထပ္ပြဲ ပ်က္သြားခဲ့ရသည့္အတြက္ ၀မ္းသာမိပါသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးကေလးမွာ ဘာသာတရား အေတာ္ပင္ ကိုင္း႐ိႈင္းသူ ျဖစ္သည့္အတြက္ သူသာလွ်င္ ထိခိုက္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
ပထမဆံုး တစ္ေခါက္ကေတာ့ သူ႕ခ်စ္သူ မိန္းကေလးႏွင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ႐ႊင္႐ႊင္ လက္ထပ္ပြဲ ဆင္ႏြဲၾကဖို႕ ျဖစ္သည္။ လက္ထပ္ဖို႕ စီစဥ္ ေနၾကသည့္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး သူတို႕ႏွစ္ေယာက္မွာ အိပ္မက္ဆိုးမ်ားႏွင့္ ညဘက္တိုင္း လန္႕လန္႕ႏိုးခဲ့ရသည္။ အိပ္မက္ထဲတြင္ အဘြားၾကီး တစ္ေယာက္က မဂၤလာပြဲကို ဖ်က္သိမ္း ရမည္၊ မဖ်က္ပါက ဒုကၡ ေတြ႕လိမ့္မည္ဟု ျခိမ္းေျခာက္သည္။ မဂၤလာပြဲ က်င္းပမည့္ မနက္ခင္း မွာေတာ့ သတို႕သမီးေလာင္း သည္ စိတ္႐ူးေပါက္၍ ၀ရံတာမွ ခုန္ခ်သြားခဲ့ေလသည္။
အဲဒီေနာက္ သူ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ေလလြင့္ေနခဲ့သည္။ သူ႕အျဖစ္ကို မၾကည့္ရက္ေသာ သူ႕အေမက သင့္ေတာ္ေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ စပ္ဟပ္ ေပးစားရန္ စီစဥ္ေလေတာ့သည္။ သူ အေၾကာက္အကန္ ျငင္းခဲ့သည္။ သူ႕အိပ္မက္မ်ား အေၾကာင္းကို ေျပာျပခဲ့သည္။ သူ႕မိဘ အသိုင္းအ၀န္းမ်ားက မယံုၾကည္ခဲ့ၾကပါ။ သူႏွင့္ သေဘာတူထားေသာ မိန္းကေလးကို ေျပာေတာ့လည္း မယံုၾကည္။ အဲဒီထက္ ထပ္ေျပာလွ်င္လည္း သူ႕ကိုသာ စိတ္အေျခအေန မမွန္ဟုထင္ၾကေတာ့မည္။ အဲဒီလိုႏွင့္ပင္ ဖိတ္စာ႐ိုက္ျပီးသည္ အထိျဖစ္ခဲ့ရသည္။ မဂၤလာပြဲ မတိုင္ခင္ ႏွစ္ရက္ အလိုတြင္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွ ထြက္ျပီး ကားရပ္ထားရာသို႕ အကူး မူး႐ူးျပီး ေမာင္းလာေသာ ကားတစ္စီးက ၀င္တိုက္ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။ အဲဒီတုန္းက သူက သူမႏွင့္ အတူပါမသြားခဲ့။ သတင္းၾကားမွ ေဆး႐ံုသို႕ အေျပးအလႊား သြားခဲ့ေသာ္လည္း သူမက သတိပင္ ျပန္လည္မလာခဲ့ေတာပါ့။
သူႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္ ေသဆံုးျပီး လက္ထပ္ပြဲ ပ်က္သြားခဲ့တာ ႏွစ္ၾကိမ္ ႐ွိခဲ့ျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႕မိဘမ်ားက က်ိန္စာ ဆိုေသာ အယူအဆကို လက္မခံခ်င္ၾကပါ။ အဲဒါေၾကာင့္သာ ယခုတစ္ခါကို စီစဥ္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႕ကို ႐ူးတယ္ေျပာခ်င္ေျပာပါေစ၊ ေနာက္တစ္ခါဆိုတာေတာ့ လံုး၀မ႐ွိေစရေတာ့ပါ။ သူ အက္ဆီးဒင့္ေၾကာင့္ သတိလစ္ေနစဥ္ အၾကိမ္မ်ားစြာ မက္ဖူးေသာ အိပ္မက္ကို မက္ေနေသးသည္။ သူမွတ္မိေသာ အိပ္မက္ အပိုင္းအစမ်ားကို ဆက္စပ္လိုက္လွ်င္ သူကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္ေနေသာ အတိတ္ဇာတ္လမ္း တစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေနသည္။
***
(၂)
သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ား ေပၚတြင္ မွတ္တမ္းတင္ မခံရေသးမီ ေခတ္တစ္ေခတ္။ တိုင္းႏိုင္ငံငယ္ မ်ားစြာ ကြဲျပားေနသည့္ အထဲတြင္ သိႏၶရပူရ တိုင္းျပည္သည္ အင္အား အၾကီးမားဆံုးျဖစ္သည္။ သိႏၶရပူရ ႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေသာ ႏိုင္ငံငယ္ႏွစ္ခုမွာ ဣသိနာဂရ ႏွင့္ ရမၼာပူရ တို႕ျဖစ္သည္။ သူသည္ ရမၼာပူရႏိုင္ငံမွ အိမ္ေ႐ွ႕မင္းသား ျဖစ္သည္။ ဣသိနာဂရ တြင္ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ က်င္းပေသာ နဂါးမင္းကို ပူေဇာ္သည့္ ပြဲေတာ္တစ္ခု သို႕ သြားေရာက္လည္ပတ္ရာမွ ႐ုပ္ဖ်က္ကာ ပြဲေတာ္လည္ေသာ ဣသိနာဂရ မင္းသမီးေလးႏွင့္ ေတြ႕ဆံု ခ်စ္ၾကိဳက္ခဲ့ၾကသည္။
ဣသိနာဂရ ႏွင့္ ရမၼာပူရ ဘုရင္ႏွစ္ပါးမွာ ငယ္စဥ္ကပင္ မတည့္ခဲ့ၾကေသာ ညိွးသူရန္ဘက္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သူတို႕ႏွစ္ဦး၏ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို သိသြားၾကေသာ အခါ ႏွစ္ဖက္စလံုးက သေဘာမတူႏိုင္ပဲ ခါးခါးသီးသီး ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ဣသိနာဂရ ဘုရင္ အေနျဖင့္ သမီးေတာ္ကို သိႏၶရပူရ မင္း၏ သားေတာ္ၾကီးႏွင့္ လက္ဆက္ေပးရန္ ရည္ရြယ္ထားခဲ့သည္။ သို႕မွသာ သိႏၶရပူရ က က်ဴးေက်ာ္မည့္ ရန္ကို စိုးရိမ္စရာမလိုပဲ ႏွစ္ႏိုင္ငံ ဆက္ဆံေရး ပိုမို ေကာင္းမြန္လာလိမ့္မည္ ဟုယူဆသည္။ ထို႕ေနာက္ ရမၼာပူရကို သိမ္းပိုက္ရန္ သိႏၶရပူရ မင္းကို အားေပးကူညီမည္ဟု မွန္းထားသည္။ သူ႕အၾကံအစည္ ေအာင္ျမင္ရန္ အတြက္ ဣသိနာဂရ ဘုရင္သည္ သမီးေတာ္ကို အက်ယ္ခ်ဳပ္ျဖင့္ထားကာ ရမၼာပူရ မင္းသားႏွင့္ အဆက္ျဖတ္ထားလိုက္သည္။ သမီးေတာ္က ခ်စ္သူႏွင့္မွ မေပါင္းရလွ်င္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသမည္ဟု အက်ပ္ကိုင္ေသာ အခါ သမီးကို ခ်စ္ေသာ မယ္ေတာ္က ခမည္းေတာ္ကို ဆန္႕က်င္၍ ကူညီရန္ ဆံုးျဖတ္သည္။
သူသည္လည္း သူ႕ကို ကူညီေသာ ရမၼာပူရ နန္းေတာ္မွ သူ႕လူမ်ား၏ အကူအညီျဖင့္ ရမၼာပူရ နန္းထဲတြင္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ထားရာမွ လြတ္လာခဲ့သည္။ သူတို႕ႏွစ္ဦး သည္ သံုးႏိုင္ငံ နယ္နမိတ္မွ လြတ္ကင္းရာ အထိ ထြက္ေျပးၾကရန္ ရည္ရြယ္ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ဆံုရာအထိ မင္းသမီး၏ မယ္ေတာ္ၾကီးက ႐ုပ္ဖ်က္ကာ လိုက္ပို႕ေပးခဲ့သည္။ မယ္ေတာ္ၾကီးသည္ ေမွာ္ပညာကို အဆင့္ျမင့္ျမင့္ တတ္ကၽြမ္းသည္ လူအမ်ားက ဆိုၾကသည္။ မယ္ေတာ္ၾကီး ကူညီ၍သာ သူတို႕ ထြက္ေျပးသည့္ အဆင့္ကို ေရာက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အတန္ငယ္ လွမ္းေသာ ေနရာတြင္ ႏိုင္ငံ ႏွစ္ႏိုင္ငံမွ စစ္တပ္မ်ား ကလည္း သူတို႕ကို ျပန္လည္ ဖမ္းဆီးရန္ ခ်ီတက္လာေန ၾကျပီ ျဖစ္သည္။ မယ္ေတာ္ၾကီးက မျပန္ခင္ သူတို႕ႏွစ္ဦးကို ေသြးေဖာက္၍ သစၥာျပဳခိုင္းသည္။
“ကၽြႏု္ပ္သည္ ယခုဘ၀ မွစ၍ ဘ၀ဆက္တိုင္း ေဟမမာလာ မင္းသမီး မွလြဲ၍ အျခားသူ တစ္စံုတစ္ဦး ႏွင့္မွ် လက္ထပ္ မဂၤလာပြဲ ဆင္ႏႊဲ၍ မရပါေစသား၊ အိမ္ေထာင္ျပဳ၍ မရပါေစသား၊ အကယ္၍ ၾကံစည္မိပါက ေဘးဒုကၡဆိုး ၾကံဳ၍ လြဲပါေစသား”
မယ္ေတာ္ၾကီး ေျပာသည့္အတိုင္း သူလိုက္ဆိုခဲ့ရသည္။ မင္းသမီးေလးလည္း ထိုကဲ့သို႕ပင္ ဆိုခဲ့ရသည္။ ထို႕ေနာက္ မယ္ေတာ္ၾကီး ျပန္သြားသည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္တည္း ဆက္သြားခဲ့သည္။ ႏွစ္ရက္ခန္႕ အၾကာတြင္ ေတာနင္း၍ လိုက္လာေသာ တပ္မ်ားက မီသြားကာ ျပန္ေခၚသြားခဲ့ၾကသည္။
သူ႕ကို ေ၀းကြာေသာ တစ္ျပည္တစ္ရြာမွ မင္းသမီး တစ္ပါးႏွင့္ လက္ဆက္ေပးရန္ အျမန္ဆံုး စီစဥ္ၾကသလို ေဟမမာလာ မင္းသမီးေလးကိုလည္း သိႏၶရပူရ အိမ္ေ႐ွ႕မင္းသား ႏွင့္ လက္ဆက္ရန္ စီစဥ္ေနသည္ဟု ၾကားရသည္။ တိုက္ဆိုင္စြာပင္ လက္ထပ္မဂၤလာပြဲ ဆင္ႏြဲမည့္ရက္မွာ တစ္ရက္တည္း ျဖစ္ေနသည္။ က်ပ္တည္းစြာ ၾကည့္႐ႈထားေသာေၾကာင့္ ထြက္ေျပးရန္ လံုး၀ အခြင့္မသာပါေခ်။ လက္ထပ္ပြဲ မတိုင္ခင္ တစ္ရက္အလိုတြင္ သူ ႏွင့္ လက္ထပ္မည့္ မင္းသမီးေလးမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသသြားခဲ့သည္။ သိႏၶရပူရ အိမ္ေ႐ွ႕မင္းသားကို ညီေတာ္က လုပ္ၾကံျပီး ေဟမမာလာ မင္းသမီး ႏွင့္ လက္ဆက္ရန္ ၾကံသည္။ လက္ထပ္ပြဲ ရက္တြင္ အိမ္ေ႐ွ႕မင္းသား၏ သစၥာ႐ွိ လူယံုမ်ားက ညီေတာ္ကို လုပ္ၾကံၾကသည္။ သိႏၶရပူရ ဘုရင္သည္ သူ၏ အမတ္မ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္၍ မင္းသမီးေလးမွာ ခိုက္သည္ဟု ယူဆကာ ခ်က္ခ်င္း ကြပ္မ်က္ပစ္လိုက္သည္။
ေဟမမာလာ မင္းသမီးေလး၏ သတင္းကို ၾကားသည္ႏွင့္ သူသည္ နန္းတြင္းမွ ထြက္ေျပးကာ ျမိဳ႕အစြန္႐ွိ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထိပ္မွ ခုန္ခ်ကာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ကို အဆံုးစီရင္ခဲ့သည္။ လူအမ်ားကေတာ့ ေဟမမာလာ မင္းသမီး ၏ မယ္ေတာ္က သမီးေသသလို သူ႕ကိုပါ ေသေစရန္ ဖန္တီးခဲ့သည္ ဟုေျပာၾကသည္။
***
(၃)
သံုးႏွစ္ဆိုေသာ အခ်ိန္ကာလသည္ လဲ့၀တ္ရည္ အတြက္ အတိတ္မွ အနာတရမ်ားကို ေျပေပ်ာက္ေစဖို႕ရာ သိပ္ေတာ့ မလံုေလာက္ခ်င္ေသးပါ။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ဒီပလိုမာ တစ္ႏွစ္၊ မာစတာ ႏွစ္ႏွစ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ စာၾကိဳးစားခဲ့သည္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေမေမကလည္း က်န္းမာေရးမေကာင္း ဟုဆိုျပီး ျပန္ေခၚသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပန္ခဲ့ရသည္။ တကယ္ေတာ့ ေမေမက သမီးကို လြမ္းျပီး ျပန္ေခၚျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
ၾကာခဲ့ျပီ ဆိုေပမယ့္လည္း အတိတ္ႏွင့္ ေ၀းရာမွာသာ ေနခ်င္ေသာေၾကာင့္ ေမြးရပ္ေျမမွာ မေနပဲ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္၀င္လုပ္ခဲ့သည္။ လစာေကာင္း ေသာ္လည္း ဘာကိုမွ မေတြးႏိုင္ မေငးႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ အလုပ္မ်ားလွသည္။ ေဘာ့စ္ ကိုယ္တိုင္က အလြန္အလုပ္လုပ္သူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႕အတြင္းေရးမႈး လဲ့၀တ္ရည္ မွာလည္း ပင္ပန္းလွသည္။ သူမ၏ ေဘာ့စ္သည္ အသက္ သိပ္မၾကီးေသး ေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလး တည္ၾကည္သည္။ အမ်ိဳးသမီး ၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္ လံုး၀ အပို စကား မေျပာ။ သူ႕ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ ဂုဏ္ၾကီး႐ွင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ကိုလည္း လံုး၀ မပတ္သက္မိေအာင္ ေ႐ွာင္သည္ ဟု သတင္းေတြ ျဖစ္ေနသည္။ သူ႕ အတိတ္က အသည္းကြဲဒဏ္ရာ ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သည္ ဟု ခန္႕မွန္းၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကလည္း မာနၾကီးျပီး ဘ၀င္ကိုင္သည္ ဟုထင္ၾကသည္။ သူမ အတြက္ေတာ့ သူ႕ကို စျမင္လိုက္စဥ္ကပင္ ရင္းႏွီးခင္မင္ သလို ခံစားရသည္။ သို႕ေသာ္ တကယ္တမ္းေတာ့ ငါးလေက်ာ္ အလုပ္၀င္ျပီးသည့္ ခုခ်ိန္တိုင္ေအာင္ပင္ မရင္းႏွီးေသးပါ။ သူကလည္း သူမကို ဆိုလွ်င္ အတြင္းေရးမႈး ျဖစ္လွ်က္ႏွင့္ အျခား၀န္ထမ္းမ်ား ထက္ပင္ ခပ္တည္တည္ ဆက္ဆံသည္ ဟု ထင္ရသည္။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ အျမဲတမ္း ေအးစက္ခဲ့ေသာ သူ႕ဆီမွ အေလးထားမႈ တစ္ခု ကို ရခဲ့ပါသည္။ အဲဒီေန႕က သူမေမြးေန႕ ဆိုတာကို တကယ္ပင္ ေမ့ေနခဲ့ပါသည္။ ျပန္ကာနီးေတာ့ သူက ေခၚျပီး “’ဒီေန႕ မင္းေမြးေန႕ မဟုတ္လား လဲ့၀တ္ရည္” ဟု ပံုမွန္ အသံႏွင့္ ေမးျပီး “ေရာ့ ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္” ဆိုျပီး ဘူးေလးတစ္ဘူး ေပးသည္။ အဲဒီေတာ့မွပဲ ကိုယ့္ေမြးေန႕ကိုယ္ သတိရေတာ့တာပင္။ သူကေတာ့ ေပးျပီးတာႏွင့္ “ေစာေစာ ျပန္ခ်င္လည္း ျပန္ေတာ့ေလ” ဆိုျပီး သူ႕အလုပ္သူ ဆက္လုပ္ေနေတာ့သည္။ ဆရာ့ကို တစ္ခုခုေကၽြးပါရေစ လို႕လည္း မေျပာရဲေတာ့ပဲ ယူျပီး ျပန္ခဲ့ရသည္။
သူ႕ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္က စိန္ပြင့္ ကေလးႏွင့္ ခရမ္းစြဲေက်ာက္ေလး စပ္ထားေသာ ဆြဲသီး ပိစိေလးႏွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ပလက္တီနန္ ဆြဲၾကိဳးကေလး တစ္ကံုးပါ။ ဒီလို တန္ဖိုးၾကီးတာကို သူက သာမန္ လက္ေဆာင္လို၊ ေဘာနပ္စ္ ေပးသလို ေပးခဲ့သည္။ ဒီေလာက္ တန္ဖိုးၾကီးတာၾကီး မေပးပါနဲ႕လို႕လည္း မေျပာရဲပါဘူး။ သူမ ေမြးေန႕ကိုေတာ့ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ထဲက သိထားပဲ ျဖစ္မည္။ သူက သူ႕အတြင္းေရးမႈးတိုင္းကို ဒီလိုပဲ ေဘာနပ္စ္ အေနႏွင့္ တန္ဖိုးၾကီးၾကီး ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ ေပးတတ္သလားပဲ။ သူမ အတြက္ ရည္ရြယ္ျပီး သတိတရ ၀ယ္ထားတာမ်ိဳး ျဖစ္ေစခ်င္ေပမယ့္လည္း ဟုတ္မယ္မထင္ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမကေတာ့ ဆြဲၾကိဳးေလးကို သေဘာက်သည္။ ဒီလိုပဲ ဆြဲၾကိဳး လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ဖူးေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ကိုလည္း သတိရမိသြားသည္။ အခုေတာ့လည္း အရင္လို မခံစားရေတာ့ပဲ ျပန္ေတြးႏိုင္ေနပါျပီ။
***
ကိုကို ႏွင့္ လဲ့၀တ္ရည္က ငယ္ငယ္ကတည္းက ျခံခ်င္းကပ္ရက္ ေနလာခဲ့ၾကျပီး ေမာင္ႏွမလို ခင္ခဲ့ၾကသည္။ ၾကီးလာေတာ့လည္း သဘာ၀အတိုင္း အေရာင္ေျပာင္း ခဲ့ၾကသည္။ တကၠသိုလ္ ဒုတိယႏွစ္မွာ ေနာက္ထပ္ သူမ အခ်စ္ကို ရယူလိုသူ တစ္ေယာက္ ေပၚလာသည္။ သူ႕ကို သူမက သူငယ္ခ်င္းလိုေတာ့ ခင္ခဲ့ပါသည္။ သူမမွာ ကိုကို ႐ွိျပီးသား ျဖစ္သည့္ အေၾကာင္းလည္း သူ႕ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာထားျပီးသား။ သို႕ေပမယ့္ သူက စိတ္မေလွ်ာ့ခဲ့။ သူမကို အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ရေလာက္ေအာင္ မဟုတ္ေပမယ့္ သူ႕အခ်စ္ကို သိေအာင္ေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အျမဲျပတတ္သည္။ ႏွင္းဆီပန္း စည္းေတြကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေပးတတ္သည္။ သူ႕ခံစားခ်က္ႏွင့္ ဆင္တူသည့္ သီခ်င္းေတြပါ ဆိုျပီး အဂၤလိပ္သီခ်င္းေရာ ျမန္မာသီခ်င္းေတြပါ selection သြင္းထားေသာ Mp3 player တစ္ခုလည္း ေပးဖူးေသးသည္။ သီခ်င္းၾကိဳက္ေသာ သူမက အဲဒါေလးကို ကိုကို မသိေအာင္ ယူထားျပီး ကိုကို ျမင္ေတာ့ ကိုယ္ဟာကိုယ္ ၀ယ္တာပါလို႕ ညာခဲ့ေသးသည္။ ကိုကို ကေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာ ပီပီ လက္ေတြ႕သမား၊ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တာမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္တတ္။ သူမက ကိုကို႕ တကယ္ခ်စ္ေသာ္လည္း သူ႕ အေျပာ ႏွင့္ သူ႕ဂ႐ုစိုက္မႈမ်ားမွာ သာယာခ်င္မိသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ ဆိုျပီး ခါတိုင္းလိုပဲ ပံုမွန္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေနမိတာ သူ႕ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေပးမိသလို ျဖစ္ေနတာကို သတိမထားမိခဲ့။
သူမ ေမြးေန႕မွာ သူက ပလက္တီနန္ ဆြဲၾကိဳးေလး တစ္ကံုး လက္ေဆာင္ ေပးေတာ့လည္း ျငင္းဆန္ မရပဲ ယူလိုက္ရတာပင္။ ကိုကို ကေတာ့ လက္စြပ္ကေလး ေပးျပီး လက္ထပ္ရေအာင္ဟု ဆိုလာသည္။ အဲဒီႏွစ္က ကိုကို က ေက်ာင္းျပီးျပီ။ သူမက ေနာက္ဆံုးႏွစ္ တက္ေနတုန္း။ ႏွစ္ဖက္မိဘ ကလည္း သေဘာတူျပီးသားမို႕ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ စာေမးပြဲ ေျဖအျပီးမွာ ကိုကို ႏွင့္ သူမ လက္ထပ္ၾကရန္ စီစဥ္ထားသည္။ သူအရမ္းခံစား ေနရသည္ ဟု သူငယ္ခ်င္းမ်ားက သတင္းေပးၾကသည္။ သူမ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါ။ သူ႕ကို အရင္ကတည္းက သူမ လက္ထပ္မည့္သူ အျဖစ္ ကိုကို ကို႕ မိတ္ဆက္ ေပးထားျပီးသားပဲေလ။ သူ႕ကို သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ သဘာထားတယ္ ဆိုတာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ေျပာခဲ့ျပီးသားပဲ။ သို႕ေပမယ့္ သူ႕ဘက္မွာ အၾကံအစည္ ႐ွိေနတာကို သူမ လံုး၀ မရိပ္မိခဲ့ပါ။
စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးေန႕မွာ သူက သူမကို ညာေခၚျပီး ကားတင္ ေျပးခဲ့ပါသည္။ ျမိဳ႕အထြက္မွာ သူမက ႐ုန္းကန္ျပီး စတီရာရင္ကို အတင္းဆြဲလွည့္ရာမွ ကုန္ကားၾကီး တစ္စင္းႏွင့္ တိုက္မိျပီး သူက ေဆး႐ံုအေရာက္မွာ ဆံုးသြားခဲ့သည္။ သူမကေတာ့ ႏွစ္ရက္ သတိေမ႕ေနျပီးေနာက္ အေကာင္းပကတိ ျပန္လည္ က်န္းမာလာခဲ့သည္။ သူေသကာနီးတြင္ အိပ္မက္ထဲက အဘြားၾကီး ငါ့ကို လာေခၚေနျပီ ဟု ကေယာင္ကတမ္း ေျပာခဲ့သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ကိုကို ႏွင့္ လက္ထပ္ဖို႕ ႏွစ္ဖက္မိဘ ညိွႏိႈင္းၾကသည့္ ရက္က သူမလည္း အဘြားၾကီး တစ္ေယာက္ကို အိပ္မက္မက္ဖူးသည္။ ကိုကို က သူမရဲ႕ ဖူးစာ႐ွင္ မဟုတ္သည့္ အတြက္ လက္ထပ္လို႕ မရပါ ဟု ဆိုသည္။ သမီး ရဲ႕ ဖူးစာ႐ွင္ မဟုတ္ပဲ သမီးကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ရင္ အဲဒီလူ ဒုကၡေရာက္လိမ့္မယ္ ဟု ေျပာသြားသည္။ ကိုကို႕ ကို ျပန္ေျပာျပေတာ့ ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ ကေယာက္ကယက္ ဆိုျပီး ရယ္ခဲ့ေသးသည္။ အခုလည္း သူက သူမကို အတင္းအဓမၼ ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားသူ ဆိုေတာ့ အိပ္မက္ထဲက အဘြားၾကီး ေျပာသလိုမ်ား ျဖစ္သလား။ သူ႕ အိပ္မက္ေတြမွာ ေရာ အဲဒီလိုမ်ား မက္ဖူးခဲ့သလား။ သူမ မသိႏိုင္ပါ။
အရင္ရက္ကို ေနာက္ေရႊ႕လိုက္ရျပီး ေလးလေလာက္ၾကာေတာ့မွ သူမတို႕ မဂၤလာပြဲကို က်င္းပဖို႕ စီစဥ္ခဲ့သည္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြမွာ သူမ အရင္မက္ဖူးသည့္ အိပ္မက္ကို မက္ျပန္သည္။ သူမက ကိုကို႕ အတြက္ စိုးရိမ္ခဲ့ျပီး မိဘေတြကိုပါ ေျပာျပခဲ့မိသည္။ အားလံုးက မယံုၾကည္ၾကပဲ အစြဲအလမ္း မထားဖို႕ ေျဖာင္းျဖ ၾကသည္။ အဲဒီရက္ေတြမွာ အိပ္မက္ဆိုးေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးမက္သည္။ အဘြားၾကီးရဲ႕ ျခိမ္းေျခာက္ေသာ အိပ္မက္မ်ား အျပင္ ရာဇ၀င္ ဇာတ္လမ္း ၾကည့္ရသလို အိပ္မက္မ်ိဳးလည္း မက္ေသးသည္။
မဂၤလာပြဲ မတိုင္ခင္ ႏွစ္ရက္အလိုသို႕ ေရာက္လာသည္။ ကိုကို က သူအလုပ္လုပ္ရာ ဆိုက္ထဲသို႕ ခဏဆိုျပီး သြားသည္။ သူမက မ်က္ႏွာႏွင့္ ဆံပင္ ေပါင္းတင္ဖို႕ အလွျပင္ဆိုင္ကို သြားသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့မွ ကိုကို အလုပ္ခြင္မွာ ထိခိုက္ေၾကာင္း ၾကားရသည္။ ဘယ္တုန္းကမွ ျပဳတ္မက်ဖူးတဲ့ ေက်ာက္ျပားတစ္ခ်ပ္ ျပဳတ္က်ျပီး ကိုကို႕ကို ထိသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ေဆး႐ံုကို လိုက္သြားေတာ့ ကိုကိုက သတိျပန္လည္ မလာေတာ့ပဲ သူမကို ထားသြားခဲ့သည္။ သူမ ေျဖဆည္ရာ မရႏိုင္ေအာင္ ခံစားနာက်င္ခဲ့ရသည္။ သူမေၾကာင့္ ကိုကို႕ကို ခိုက္တာ ဟုလည္း ထင္ျပီး ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
***
(၄)
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ မဂၤလာေဆာင္ မွာ လဲ့၀တ္ရည္တို႕ မေတြ႕တာၾကာျပီ ျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ၾကသည္။ သူမ အေၾကာင္း အတြင္းသိ အစင္းသိေတြလည္း ပါသည္။ အဲဒီမွာ သူမ ရဲ႕ ေဘာ့စ္ အေၾကာင္းကို မသိေသးတာေတြ ၾကားလာရသည္။ သူမတို႕ တစ္ဖြဲ႕တည္း သူငယ္ခ်င္း ေမ၏ အမ်ိဳးသားက ေဘာ့စ္ ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနသည္။ ေမ က သူ႕ေယာက်ၤားထံမွ သိထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ေဘာ့စ္ မွာလည္း သူမလုိပင္ ေမ့ထားခ်င္သည့္ အတိတ္ဆိုး တစ္ခု ႐ွိေနသည့္ အေၾကာင္းပင္။ ေမ က လဲ့၀တ္ရည္၏ ေနာက္ေၾကာင္း အားလံုးသိသူေတြ ထဲမွာ ပါသည္။ မ်က္ရည္ခံမွဲ႕ မ႐ွိပါပဲ သူမႏွင့္ ပတ္သတ္သူ ႏွစ္ေယာက္လံုး အျဖစ္ဆိုးႏွင့္ ေသဆံုးခဲ့ရသည္မွာ တိုက္ဆိုင္မႈ မဟုတ္ႏိုင္ဟု ေမက အရင္ကတည္းက ထင္ျမင္ ခဲ့သည္။ အခု အဲဒီအျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ေနာက္ထပ္ သိလာရေသာ အခါ ေမက လဲ့၀တ္ရည္ကို ေျပာျပခ်င္ခဲ့တာ ၾကာလွေခ်ျပီ။ ေမက အဲဒီ အိပ္မက္မ်ားရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္း ရာဇ၀င္ကို အေသအခ်ာ သိလိုလွသည္။ သို႕ေသာ္ လဲ့၀တ္ရည္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေသခ်ာမသိပါ။ (သူ႕ အမ်ိဳးသား ေျပာေသာ ဇာတ္လမ္းမွာလည္း အိပ္မက္ ထဲက ဇာတ္လမ္းေတာ့ မပါ၀င္ပါ။)
ပတ္သက္သူတိုင္း ခိုက္တတ္သည္ ဆိုေသာသူ ႏွစ္ေယာက္သာ ပတ္သက္မိလွ်င္ ဘယ္သူ႕ကို ခိုက္မလဲ ဆိုတာကို ေမက သိခ်င္လွသည္။ သို႕ေသာ္ ဒီလိုေတာ့ ေျပာလို႕မေကာင္းပါ။ ေျပာလို႕ေကာင္းတာက သူတို႕ကို အိပ္ေမြ႕ခ် စစ္ေဆး ေစခ်င္သည္။ ေမ ကိုယ္တိုင္က စိတ္ေရာဂါ အထူးကု ျဖစ္ဖို႕ တက္ေနသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေမ့ ဆရာၾကီးမ်ား ဆီမွာ စစ္ေဆးေစခ်င္သည္။ သို႕ေပမယ့္ ဘယ္လိုစေျပာ ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနသည္။ အမ်ိဳးသား ကိုလည္း သူ႕သူငယ္ခ်င္းကို ေျပာဖို႕ ေျပာထားသည္။ သူလည္း ေျပာရေသးဟန္ မတူပါ။ ေမသိရသေလာက္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အိပ္မက္ေတြထဲမွာ အဘြားၾကီး တစ္ေယာက္ပါတာလည္း တူေနသည္။ တစ္ျခားလူႏွင့္ ဖူးစာဖက္ မဟုတ္ဟု ေျပာတာခ်င္းလည္း တူေနသည္။ ဇာတ္လမ္း အတိအက်ကို မသိရေပမယ့္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ပတ္သက္ႏိုင္သည္ဟု ေမက ထင္ေနသည္။
ေမက တိုက္တြန္းေသာ္လည္း လဲ့၀တ္ရည္က အတိတ္အေၾကာင္းေတြ လံုး၀မသိခ်င္ပါ ဆိုျပီး အိပ္ေမြ႕ခ် စစ္ေဆးရန္ သေဘာမတူပါ။ သူမက တစ္ခါမွ အိပ္မက္ထဲက ဇာတ္လမ္းကို ျပီးဆံုးေအာင္ မမက္ဖူးေပမယ့္ ဇာတ္သိမ္း မေကာင္းမွာကို ခံစားမိသျဖင့္ ဇာတ္သိမ္းကို သိခ်င္စိတ္လည္း မ႐ွိေတာ့ပါ။
***
(၅)
ေဇယ်သူ သည္ အရင္ကတည္းက မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာတတ္သူ မဟုတ္ေသာ္လည္း တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ အျဖစ္အပ်က္ အျပီးမွာေတာ့ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ပို၍ ခပ္ကင္းကင္း ေနခဲ့သည္ မွာ တစ္ခ်ိဳ႕က မာနၾကီးသည္ ဟု အထင္အျမင္လြဲခံရသည္ အထိပင္။ သူဘက္ကလည္း ဘယ္သူ႕ကိုမွ သံေယာဇဥ္ မျဖစ္ခ်င္။ သူ႕ကိုလည္း ဘယ္သူကမွ မတြယ္ျငိေစခ်င္ပါ။ သူေျခေထာက္ မေကာင္းတုန္းကပင္ အမ်ိဳးသား သူနာျပဳသာ ငွားခဲ့သည္။ သူ႕ အတြင္းေရးမႈး အေနႏွင့္လည္း အမ်ိဳးသားႏွင့္ အသက္ၾကီးၾကီး အမ်ိဳးသမီးၾကီး မ်ားကိုသာ ထားခ်င္ခဲ့ေသာ္လည္း အဆင္မေျပ သျဖင့္ မလႊဲသာပဲ အသက္ငယ္ငယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ထားခဲ့ရသည္။ ထို အတြင္းေရးမႈး အပါအ၀င္ သူ႕႐ံုးက တစ္ျခားအမ်ိဳးသမီး ၀န္ထမ္းမ်ားကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မဆို တည္တည္ မွန္မွန္သာ ဆက္ဆံခဲ့သည္။ အတိတ္ဆိုး မ်ားကို ေမ့ႏိုင္ဖို႕ အလုပ္ကိုသာ ဖိလုပ္ခဲ့ပါသည္။
သူ႕ဘ၀မွာ အခ်စ္ဆိုတာ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ႐ွိလာလိမ့္ဦးမယ္ လို႕လည္း မထင္ခဲ့မိပါ။ သို႕ေပမယ့္လည္း သူ မသိလိုက္ခင္ မွာပင္ အခ်စ္က ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ေနရာယူ ျပီးေနေလျပီ။ ဒါကို သူမေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မသိေစရ ဟု သူဆံုးျဖတ္ ထားပါသည္။ သူ႕ဘ၀ရဲ႕ က်ိန္စာဆိုးထဲ သူမကို မပါေစခ်င္ပါ။
အခုတေလာမွာ သူ႕စိတ္ေတြ ေဖာက္ျပန္လို႕လား မဆိုႏိုင္၊ မမက္တာ ၾကာျပီျဖစ္ေသာ သူ႕အတိတ္ဘ၀ဟု ထင္ရသည့္ အိပ္မက္ကို မက္ေနျပန္သည္။ ဇာတ္လမ္းထဲက မင္းသားဟာ သူပဲ ဆိုတာ စိတ္ထဲက သိေနေသာ္လည္း အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ ဘယ္သူ႕မ်က္ႏွာကိုမွ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရပါ။ သူ႕သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႕အမ်ိဳးသမီး၏ ဆရာ စိတ္ေရာဂါ အထူးကု တစ္ေယာက္ေယာက္ ဆီမွာ အိပ္ေမြ႕ခ် စစ္ၾကည့္ဖို႕ ေျပာေနသည္။ သူက အတိတ္ ဇာတ္လမ္းကို အစအဆံုး သိျပီးသားမို႕ လုပ္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ပါ။ အတိတ္က သစၥာတစ္ခုက ဘ၀ဆက္တိုင္း လို္က္ေနမည္ ဆိုတာ… သူ႕အတြက္ေတာ့ မယံုလို႕ မရသည့္ အေနအထားကို ေရာက္ခဲ့ျပီးျပီ မို႕သာ ယံုရသည္။ တကယ္တန္းေတာ့ ယံုႏိုင္စရာလည္း မဟုတ္ပါ။
သူႏွင့္ အရင္ကတည္းက အလုပ္တြဲ လုပ္ခဲ့ဖူးသူ ကျပား မိန္းကေလး ႐ွယ္ရီ ေရာက္လာသျဖင့္ ထမင္းလိုက္ေကၽြးရ၊ လိုက္ပို႕ရ ႏွင့္ တတြဲတြဲလို ျဖစ္သြားသည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ သူမက ပြင့္လင္းျပီး ေယာက်ၤားဆန္ သျဖင့္ သူကလည္း တျခား မိန္းကေလးေတြလို မဟုတ္ပဲ ပိုရင္းႏွီးမိတာပင္။ သူမမွာလည္း အတူေနသူ ႐ွိျပီးသားျဖစ္ျပီး သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္္ ကေတာ့ တကယ့္ကို ႐ိုးသားစြာ ခင္မင္ၾကတာျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕စိတ္ထဲကိုေတာ့ အိပ္မက္မ်ား ဖန္တီး႐ွင္က သိဟန္မတူပါ။
ထိုေန႕ေတြမွာ အရင္ကႏွင့္ သိပ္မတူေသာ အိပ္မက္ကို မက္သည္။ အဘြားၾကီး အသံက သူ႕ဖူးစာ႐ွင္သည္ သူ႕အနားသို႕ ေရာက္ေနျပီ ဟု ဆိုသည္။ တစ္ျခား တစ္ေယာက္ အေပၚ စိတ္မကစား ပါနဲ႕ ဒုကၡေတြ႕သြားမည္ ဟု ျခိမ္းေျခာက္သည္။ ႐ွယ္ရီ တစ္ခုခုျဖစ္မွာကိုေတာင္ စိုးရိမ္မိသည္။ ဘာမွမျဖစ္ပဲ ျပန္သြားမွပင္ သူ႕မွာ စိတ္ေအးရသည္။
***
(၆)
ေနာက္သံုးပတ္ အၾကာမွာ သူတို႕ ကုမၸဏီ ႏွစ္ပတ္လည္ပြဲ အခ်ိန္သို႕ ေရာက္ေတာ့မည္။ ႏွစ္ပတ္လည္ အခ်ိန္တိုင္း ၀န္ထမ္းေတြ စုျပီး ခရီးတစ္ခုခု သြားေနၾကျဖစ္သည္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ အရင္ႏွစ္ေတြႏွင့္ မတူေအာင္ ေတာခရီးတစ္ခု တစ္ခုသြားဖို႕ စီစဥ္ထားသည္။
အဲဒီခရီးက ဘယ္ကိုမွန္း ေသခ်ာ မသိေသးခင္မွာ လဲ့၀တ္ရည္ အိပ္မက္ တစ္ခု မက္သည္။ စိမ္းလန္းေသာ ေတာခရီး တစ္ခု၊ ဘုရားေလးတစ္ဆူႏွင့္ ဇရပ္တစ္ေဆာင္…။ အဲဒီေနရာကို ေရာက္သြားခိုက္မွာ သူမစိတ္ေတြ ေအးခ်မ္းသြားသည္ဟု ခံစားရသည္။ အရင္ကတည္းက ေရာက္ဖူးခဲ့သလိုလည္း စိတ္ကထင္မိသည္။
ေဘာစ္ အပါအ၀င္ တစ္ဖြဲ႕လံုး Express ကားၾကီး တစ္စီး စီးလံုးငွားျပီး ေတာင္တက္ခရီး ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ဟိုအရင္ ႏွစ္ေတြကေတာ့ ေဘာစ္က ဘယ္ေတာ့မွ မလိုက္ခဲ့ဖူးပဲ ဒီႏွစ္မွ ထူးထူးျခားျခား လိုက္လာျခင္းျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ လဲ့၀တ္ရည္ အပါအ၀င္ အားလံုးက အလုပ္ခြင္ႏွင့္ ေ၀းသျဖင့္ စိတ္လက္ ေပါ့ပါးျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္။
ေဇယ်သူ ကိုယ္တိုင္လည္း သူတို႕ႏွင့္ ေရာျပီး ေပ်ာ္ေနမိသည္။ ရင္းႏွီး ကၽြမ္း၀င္ဖူးေသာ ေနရာတစ္ေနရာကို သြားရသလိုလည္း ခံစားရသည္။ ပတ္၀န္းက်င္၏ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ အတိတ္က စိတ္ညစ္စရာ အားလံုးကိုလည္း အျပီးတိုင္ လႊင့္ပစ္လိုက္မိသည္။ ခရီးလမ္း တစ္ေလွ်ာက္က ဘုရားေတြကိုလည္း ၀င္ဖူးခဲ့ၾကသည္။ သူ႕ကို လဲ့၀တ္ရည္တို႕ အုပ္စုက ေခၚသျဖင့္ သူက သူမတို႕ႏွင့္ တစ္အုပ္စုတည္း ျဖစ္သြားသည္။ သူ႕ဘက္က တကူးတက မေ႐ွာင္ေတာ့ သျဖင့္ လဲ့၀တ္ရည္ႏွင့္ ပိုရင္းႏွီးလာသည္။ ေတာင္တက္ၾကေတာ့လည္း အတူတူပင္။ လဲ့၀တ္ရည္ကလည္း အပင္ပန္းခံႏိုင္သူ တစ္ေယာက္မို႕ ေတာင္ထိပ္ေပၚက ဘုရားအျပင္ တျခားေတာင္ထြတ္တစ္ခု ကို သြားၾကေတာ့လည္း ပါတာပင္။ တခ်ိဳ႕ အပင္ပန္း မခံႏိုင္သူမ်ားက ေတာင္ေျခက ဘုရားမွာတင္ က်န္ခဲ့ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ေတာင္ထိပ္ေပၚက ဘုရားမွာ က်န္ခဲ့ၾကသည္။
ဒီဘက္ ေတာင္ေပၚကို လာၾကတာ ေဇယ်သူႏွင့္ လဲ့၀တ္ရည္ အပါအ၀င္ ငါးေယာက္ေလာက္သာ ျဖစ္သည္။ ထိုလမ္းကေလး ကိုျမင္ေတာ့မွ အိပ္မက္ထဲက လမ္းကေလးကို သတိရသည္။ ဒီေတာအုပ္ အစပ္ကို ေရာက္လာ ကတည္းက သူတို႕စိတ္ထဲ တမ်ိဳးတမည္ ခံစားလာရသည္။ ဟိုအရင္ တခ်ိန္ခ်ိန္က ဒီေနရာ တ၀ိုက္ကို ေရာက္ဖူးသလိုလို စိတ္ထဲ ထင္လာသည္။
ထိုေတာင္စြယ္ ထိပ္တြင္ ဘုရားကေလး တစ္ဆူႏွင့္ ဇရပ္တစ္ေဆာင္ ရွိသည္။ ဇရပ္ထဲတြင္ သီလ႐ွင္ဆရာၾကီး တစ္ဦးႏွင့္ ေယာဂီ သံုးေလးေယာက္ ရွိသည္။ တရားအားထုတ္ဖို႕ လာေနၾကသူ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း႐ွိသည္။ သူတို႕ ၀င္သြားေတာ့ သီလ႐ွင္ ဆရာၾကီးက အသီးအႏွံေတြ ခ်ေကၽြးျပီး သူတို႕လာမွာကို သိေနသည္ ဟုဆိုသည္။ ျပန္ကာနီး တျခားလူေတြက ေတာင္ ပတ္၀န္းက်င္ကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနၾကတုန္း သီလ႐ွင္ ဆရာၾကီးက သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို ခဏလာပါဦးဟု ျပန္ေခၚသည္။ လဲ့၀တ္ရည္ စိတ္ထဲတြင္ သီလ႐ွင္ၾကီးကို ရင္းႏွီးေနမိသည္။
“အရင္ အတိတ္ဘ၀ တစ္ခုက ဆုေတာင္း မွားခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္က အခု ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာတဲ့အထိ အက်ိဳးသက္ေရာက္ ေနတုန္းပဲ၊ ဒီဘ၀မွာေတာ့ ဒါကို အဆံုးသတ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္ကြယ့္”
သီလရွင္ၾကီး ရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ ေဇယ်သူက အားလံုးကို ဆက္စပ္ မိသြားသည္။ အိပ္မက္ထဲတြင္ ၀ါးတားတား ျဖစ္ေနေသာ မ်က္ႏွာမ်ားကို စိတ္အာ႐ံုထဲတြင္ ထင္ထင္လင္းလင္း ျမင္သြားသည္။ “မင္းဖူးစာ႐ွင္က မင္းအနားမွာ ေရာက္ေနျပီ” ဆိုေသာ အဘြားၾကီး စကားကို ၾကားေယာင္မိသည္။ သီလရွင္ၾကီးက ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ ေနတာကိုပင္ ၾကားတစ္ခ်က္ မၾကားတစ္ခ်က္။
လဲ့၀တ္ရည္ ကေတာ့ သီလ႐ွင္ၾကီး ေျပာျပမွပင္ ဇာတ္ရည္လည္သြားသည္။ သူမက ဘယ္တုန္းကမွ ဒီဇာတ္လမ္းကို အစအဆံုး အိပ္မက္ မမက္ဖူးခဲ့။ အပိုင္းပိုင္း အျပတ္ျပတ္သာ မက္ဖူးသည္။ သီလ႐ွင္ၾကီးမွာ တကယ္ေတာ့ သူမ၏ အတိတ္ဘ၀က မယ္ေတာ္ၾကီး ျဖစ္ေနသည္။ မယ္ေတာ္ၾကီး က်ိန္ဆိုေစခဲ့ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ သူတို႕ လက္ထပ္ဖို႕ စီစဥ္လိုက္တိုင္း အျဖစ္အပ်က္ဆိုးႏွင့္ ၾကံဳေတြ႕ရျခင္းပင္။ ဒီေနရာက သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ထြက္ေျပးျပီး ျပန္ဖမ္းမိခဲ့ေသာ ေတာအုပ္ တစ္ေနရာ ပင္ ျဖစ္သည္။
“ဒီ ႐ုပ္ပြားေတာ္က ဆုေတာင္းျပည့္တယ္ကြယ့္၊ အဲဒီေတာ့ ဒီက်ိန္စာဆိုးကို ေနာက္ဘ၀ေတြ အထိ မပါေအာင္ အသစ္ ျပန္ဆိုၾက”
သီလ႐ွင္ၾကီးက ဘုရားခန္းထဲမွ ႐ုပ္ပြားေတာ္ၾကီး ေ႐ွ႕တြင္ ဆုေတာင္းရန္ စကားကို တိုင္ေပးသည္။
“ကၽြန္ေတာ္/ကၽြန္မ တို႕ အတိတ္ဘ၀က ဆိုခဲ့ေသာ သစၥာစကား သည္ ယခုအခ်ိန္ မွစ၍ ပ်က္ျပယ္ပါေစ သတည္း”
သံုးၾကိမ္ ဆိုခိုင္းသျဖင့္ သူတို႕ကလည္း ဆိုလိုက္ၾကသည္။
“ကၽြန္ေတာ္/ကၽြန္မ တို႕ ၏ ဖူးစာေရစက္သည္ ယခုဘ၀ မွစ၍ ပ်က္ျပယ္ပါေစ သတည္း”
ဒါကိုေတာ့ သူတို႕က မဆိုခ်င္ၾက သျဖင့္ တိတ္သြားသည္။
“ကဲကဲ မဆိုခ်င္လည္း ေနၾကေတာ့၊ မင္းတို႕က ဒီဘ၀မွာလည္း ေရစက္က က်န္ေနေသးတာကိုး…အင္းေလ ဖူးစာ ဆိုတာကလည္း လြယ္လြယ္ကူကူ မပ်က္ႏိုင္တဲ့အရာပဲ”
ႏွစ္ေယာက္သား စိတ္ထဲမွာ… ေနာက္ဘ၀မွာ ဆံုစည္းပါေစလို႕လည္း ဆုမေတာင္းလို၊ မဆံုစည္းပါေစနဲ႕ လို႕ေတာ့ လံုး၀ ဆုမေတာင္းခ်င္။ ဒီဘ၀ ဖူးစာေရစက္ ကိုေတာ့ျဖင့္ ထိန္းသိမ္းထားခ်င္ပါေသးသည္။
သိဂၤါေက်ာ္
18.9.08. 11:35 pm.
(စာရြက္ေပၚမွာ တစ္ပိုင္းတစ္စ ေရးျပီး အဆံုးမသတ္ပဲ ထားခဲ့မိတာ ႏွစ္နဲ႕ခ်ီျပီးကို ၾကာေနျပီ ျဖစ္တဲ့ ၀တၱဳေလးကို ဆံုးေအာင္ ဆက္ေရးျပီး တင္လိုက္တာပါ။)
ပီနန္ေတာင္ကို ေရာက္ေတာ့ ပိတ္ထားတာနဲ႔ပဲ မတက္ခဲ့ရပါဘူး။ အနီးအနား လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လင္းႏို႕ဂူကို ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဂူထဲမွာ တကယ့္ကို လင္းႏို႕ေလးေတြ အမ်ားၾကီးပါ။
ေန႕လည္စာ စားရင္းနဲ႕ ေျမပံုၾကည့္ျပီး ျမန္မာဘုရားေက်ာင္းကို သြားဖို႕ျပင္ၾကပါတယ္။ ဘတ္စ္ဒ႐ိုင္ဘာကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ဂိတ္ကိုျပန္စီးရမယ္ဆိုလို႕ ျပန္စီးခဲ့ၾကပါတယ္။ ပီနန္ျမိဳ႕ေလးက သိပ္မက်ယ္ေပမယ့္ တစ္လမ္းေမာင္းေတြ မ်ားတာေၾကာင့္ ဘတ္စ္ကားနဲ႕ တစ္ပတ္ပတ္ ကားေျပာင္းစီးျပီးမွ ဘုရားကို ေရာက္ပါတယ္။
ေအာက္က ပံုက Asian ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ တိုးတက္မႈ ျပယုဂ္လို႕ ဆိုပါတယ္။
Twin Tower တက္ဖို႕ကေတာ့ မနက္ ၆ နာရီ မွာကိုပဲ Tower တက္ဖို႕ တန္းစီေနတဲ့လူတန္းၾကီးက ေတာ္ေတာ္ ႐ွည္ေနတာနဲ႕ ေအာက္ကေနပဲ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ျပီး ျပန္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ေအာက္ကပံုကေတာ့ KL Tower ေပၚက ႐ိုက္ထားတဲ့ပံုပါ။
ေနာက္တစ္ရက္မွာ Sentosa ကို သြားခဲ့တယ္။ Underwater လည္း မဝင္ပဲ မေနပါဘူး။ Underwater ထဲမွာ ရိုက္တဲ့ ပံုေတြကေတာ့ မရိုက္တတ္လို႕လား မသိဘူး၊ သိပ္မေကာင္းလို႕...။
ကုန္တိုက္ေတြကို အခ်ိန္ရသလိုဝင္ျပီး 
