“သံုးေယာက္စလံုးကေတာ့ မသတ္ဘူးလို႕ ျငင္းေနၾကတာပဲ၊ တို႕မွာလည္း ေသခ်ာေပါက္ စြပ္စြဲဖုိ႕ သက္ေသက မ႐ွိဘူး”
စိမ္းဝတီက စေျပာသည္။
“ေဒါက္တာ ဇလပ္ျဖဴ အေျပာအရေတာ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ အားနဲ႕ လည္မ်ိဳညွစ္သတ္တာလို႕ ေျပာတာပဲ၊ အဲဒီေတာ့ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ေလာေလာဆယ္ ဖယ္ထုတ္လိုက္မယ္ေလ”
ရဲစြမ္းႏိုင္က ေျပာသည္။
“ေဒါက္တာသီဟေအာင္ ကလည္း မသကၤာစရာ၊ ေဇာ္ထြဋ္ေအာင္ကလည္း မသကၤာစရာ၊ ဆိုေပမယ့္ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ အေျပာအရ ႏွစ္ေယာက္လံုးက မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနတယ္၊ အဲဒီေတာ့ လူသတ္သမားက ဘယ္သူလဲ”
ေနထြဋ္ကလည္း ေမးခြန္းထုတ္သည္။
“သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္လာျပီး သတ္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ”
စိမ္းက သူ႕အျမင္ကို ေျပာလိုက္သည္။
“ခိုင္ခိုင္သီ့ အစ္ကို ေျပာတဲ့ လူပံုစံကို ပံုၾကမ္း ထုတ္ၾကည့္ျပီးျပီလား ကိုေန”
“ေနကာမ်က္မွန္ တပ္ထားတယ္ ဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာပံုစံ မေသခ်ာတာနဲ႕ မထုတ္ရေသးဘူး၊ စိမ္း”
“အဲဒါ လုပ္ခိုင္းလိုက္ဦးေလ၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ အေလာင္းရဲ႕ လည္ပင္းကေရာ လက္ေဗြရာ မရႏိုင္တာ ေသခ်ာလား စြမ္းႏိုင္”
“ေသခ်ာတယ္၊ အသားေပၚက လက္ေဗြက ဘယ္လိုမွ မထင္႐ွားဘူး၊ သူ႕အက်ႌေပၚမွာလည္း သူနဲ႕ သူ႕အစ္ကိုရဲ႕ လက္ေဗြေတြပဲ ႐ွိတယ္”
“သူ႕အစ္ကို ဟုတ္လား၊ သူ႕အစ္ကို ဆိုလို႕ သူ႕အစ္ကိုကေရာ ယံုရပါ့မလား၊ အဲဒီ လူသတ္သမား ဆိုတာကလည္း သူ႕အစ္ကုိရဲ႕ ေျပာစကားပဲေလ”
“သူ႕အစ္ကိုေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္တာပဲ၊ လူသတ္သမားနဲ႕ သူနဲ႕ေတာင္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕လိုက္ေသးတယ္ ဆိုေတာ့...”
“ျပီးေတာ့ သူ႕အစ္ကိုမွာ သတ္စရာ အေၾကာင္းလည္း ဘာမွမ႐ွိဘူးေလ စိမ္းရဲ႕၊ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္က အေမြလည္း အျပီးခြဲျပီးသား၊ ခုတေလာမွာ ခိုင္ခိုင္သီကသာ အေၾကြးေတြတင္ေနျပီး ေက်ာ္ခိုင္စိုးရဲ႕ စီးပြားေရးကေတာ့ ေကာင္းေနတယ္၊ အေမြလိုခ်င္လို႕ သတ္ခ်င္ရင္ ခိုင္ခိုင္သီကသာ ေက်ာ္ခိုင္စိုးကို သတ္ခ်င္မွာပဲ”
“ဒါေပမယ့္ ခိုင္ခိုင္သီက သတ္ခ်င္ရင္ေတာင္ သူ႕အခန္းကိုေတာ့ ေခၚျပီး သတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး”
“ခက္တာက အဲဒီအခန္းထဲ ဝင္တာ ထြက္တာေတြကို ျမင္လိုက္တဲ့လူကလည္း ဘယ္သူမွ မ႐ွိဘူး ျဖစ္ေနတယ္”
“ေနဦး ငါတို႕ ညေစာင့္ကို မေမးရေသးဘူးေနာ္”
“ဟုတ္တယ္ စိမ္း၊ ဂ်ဴတီ ခ်ိန္းသြားျပီ ဆိုလို႕ေလ၊ သူ႕လိပ္စာကိုလည္း မနက္ပိုင္း တစ္ေယာက္က မသိဘူး ဆိုလို႕”
“ဝရံတာကတက္လာတယ္ ဆိုတာကေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္တယ္”
“ဟုတ္တယ္၊ ကိုေန ေျပာတာမွန္တယ္၊ ငါလည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ထင္တယ္၊ ဒါဆို ဘာလို႕ ေက်ာ္ခိုင္စိုးက လိမ္ေျပာရတာလဲ”
“ဒါေပမယ့္ စိမ္း၊ ဝရံတာမွာ အၾကာၾကီးေနခဲ့တဲ့ လူ တစ္ေယာက္ေတာ့ ႐ွိတယ္ေလ၊ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္၊ သူဝင္လာတာကို ေက်ာ္ခိုင္စိုးက ျမင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ေနာက္ျပီး စြမ္းႏိုင္ ေျပာသလို ဖယ္ထုတ္လို႕ မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး၊ သူက ေယာက်္ားေလးလိုေနတာ၊ သတ္မယ္ ဆိုရင္ သတ္ႏိုင္တဲ့ အင္အားလည္း ႐ွိမွာပဲ”
“သူ သတ္ခဲ့႐ိုးမွန္ရင္ ဘာလို႕ အဲဒီညက ဝရံတာမွာ ေနခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းကို ဖြင့္ေျပာရတာလဲ”
“ေက်ာ္ခိုင္စိုးနဲ႕ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ လိမ္ေနျပီ၊ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို မုသားေဖာ္စက္ေ႐ွ႕မွာ ထပ္ျပီး စစ္ၾကည့္ဖို႕လိုျပီထင္တယ္”
“သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ပဲလား၊ ေဒါက္တာသီဟေအာင္ကိုေတာ့ ခဏ ဖယ္ထားလိုက္ပါ၊ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ကိုေရာ…၊ သတ္ႏိုင္တဲ့ motive က သူ႕မွာ ပိုမ်ားေနတာေနာ္”
“စြမ္းႏိုင္ ေျပာတာ ဟုတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ငါ့ စိတ္ထဲမွာ သူ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ထင္ေနတယ္၊ သူ ေျပာတာ ဆိုတာက လိမ္ေနတဲ့ပံု မေပါက္ဘူး၊ သူက ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး”
“ကိုေနက ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ကို နည္းနည္း ထပ္ေမးၾကည့္လိုက္ပါလား၊ ငါနဲ႕ စြမ္းႏိုင္နဲ႕ ခိုင္ခိုင္သီတို႕ တိုက္ကို သြားလိုက္ဦးမယ္၊ ညေစာင့္ၾကီးကိုလည္း ႐ွာရဦးမယ္”
***
စိမ္းဝတီသည္ ရဲစြမ္းႏိုင္ကို အေပၚထပ္အရင္လႊတ္လိုက္ျပီး ေရပိုက္လိုင္းမွ တြယ္၍ တတိယထပ္သို႕ တက္ဖို႕ၾကိဳးစားၾကည့္သည္။ တိုက္က အသစ္ ျဖစ္ေနေသးေသာေၾကာင့္ အက္ရာျပဳရာ မ႐ွိသည့္အတြက္ လက္ႏွစ္ဖက္မွာ အုတ္နံရံအေခ်ာကို တြယ္ဖို႕ရာ မလြယ္ကူႏိုင္ပါ။ တက္လို႕ရသည့္တိုင္ တတိယထပ္ဝရံတာ ကို ခုန္ကူးဖို႕ရာ သာမန္ လူတစ္ေယာက္အဖို႕ ေဝးလြန္းသည္။ သိပၸံကာတြန္းမ်ားထဲက ပစၥည္းမ်ိဳးေတြ ပါမွသာ တက္လို႕ရမည့္ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ဒုတိယထပ္ ဝရံတာႏွင့္ တတိယထပ္ ဝရံတာမွာလည္း တစ္ေနရာတည္းမွာမဟုတ္ပဲ ႏွစ္ခန္းတြဲမွာ တစ္ခန္းသာလွ်င္ ဝရံတာပါေသာေၾကာင့္ တိုက္ခန္းဒီဇိုင္းအရ တတိယထပ္က ဒီဘက္အခန္းမွာ ပါလွ်င္ ဒုတိယထပ္က ဟိုဘက္အခန္းမွာ ပါေနသည္။ စိမ္းလည္း ဒုတိယထပ္ မေရာက္ခင္ တစ္ဝက္ေလာက္အထိ တက္ၾကည့္ျပီး ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ႐ိုး႐ိုးေလွကားကပဲ ခိုင္ခိုင္သီ အခန္းေရာက္ေအာင္ ျပန္တက္ခဲ့သည္။
ခုိင္ခိုင္သီ့ အခန္းႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အခန္းကို ထပ္ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း ညနက္သည္အထိ တီဗြီကို အသံက်ယ္က်ယ္ ဖြင့္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ ဘာသံမွမၾကားေၾကာင္း ေျပာသည္။ အခန္းထဲတြင္ သူတို႕ေမ့က်န္ခဲ့ေသာ သဲလြန္စလည္း တစ္ခုမွ ထပ္မေတြ႕ရပါ။ သို႕ေသာ္ ျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ ေက်ာ္ခိုင္စိုး၏ ထြက္ဆိုခ်က္က မတိမက် ျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္မိသည္။ သို႕ေသာ္ သူက ဘာအေၾကာင္းႏွင့္ လိမ္စရာ ႐ွိသလဲ။
ပထမအေခါက္က တာဝန္ခ်ိန္မဟုတ္သျဖင့္ မေတြ႕ခဲ့ရေသာ လံုျခံဳေရးအေစာင့္ၾကီးက ဂ်ဴတီျပန္ဝင္ေနသျဖင့္ အိမ္လိုက္႐ွာစရာ မလိုပဲ ေတြ႕ရသည္။ သူက ဒီတိုက္ခန္းတြဲတြင္ အလုပ္လုပ္သည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္ျပီး စပ္စုတတ္ေသာ ညဥ္လည္း ႐ွိေသာေၾကာင့္ လာေနက် လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မွတ္မိေနသည္။ အခင္းျဖစ္ေသာညက သူကညေစာင့္ဂ်ဴတီ က်ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ခိုင္ခိုင္သီ ေသဆံုးသည္ကို မသိလိုက္ပဲ မနက္ ၅ နာရီေလာက္မွာပင္ ဂ်ဴတီခ်ိန္းခဲ့သည္။ ေက်ာ္ခိုင္စိုး အေၾကာင္းၾကား၍ စိမ္းဝတီတို႕အဖြဲ႕ ေရာက္လာသည့္ အခ်ိန္က နံနက္ ၆နာရီေက်ာ္ေနေလျပီ။
“ဦးေလး မေန႕ညက ၁၁ နာရီ နဲ႕ ၁၂ နာရီ ဝန္းက်င္မွာ ဘယ္သူေတြ ဝင္ထြက္တာ ေတြ႕ေသးလဲ၊ မွတ္မိသေလာက္ ေျပာျပပါလား”
“တတိယထပ္မွာ ေနတဲ့ ေယာက်္ားလ်ာမေလး က ၁၁ နာရီ မထိုးခင္ေလာက္မွာ ေရာက္လာတယ္၊ ေနာက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတာ့ လာၾကတယ္၊ တိုက္ခန္းေတြကလည္း မ်ားတာကိုးကြယ့္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီတိုက္ခန္းတြဲေတြမွာ ညနက္ပိုင္း ဧည့္သည္လာတာ သိပ္မ႐ွိတတ္ေတာ့ မွတ္မိေနတာပါ၊ တတိယထပ္က ေကာင္မေလးဆီ လာေနက် သူ႕ရည္စား ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးလည္း လာတယ္၊ ေနာက္ျပီး ဟို တိုင္းရင္းေဆးဆရာလည္း လာေသးတယ္၊ ေနာက္ ဒုတိယထပ္က အမ်ိဳးသမီးက အဲဒီအခ်ိန္မွ ျပန္လာတယ္၊ ေနာက္ထပ္ အမ်ိဳးသားႏွစ္ေယာက္လာေသးတယ္၊ ဘယ္အထပ္လဲ ေမးတာကို မေျဖပဲ တက္သြားတယ္”
“အဲဒီ အမ်ိဳးသား ႏွစ္ေယာက္က ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးလဲ၊ ဘယ္အ႐ြယ္ေလာက္႐ွိျပီလဲ”
“၅၀ ေက်ာ္ ေလာက္ပဲ ကာရာအိုေက ခန္းက ျပန္လာပံုရပါတယ္၊ မူးလည္း မူးေနတယ္၊ အေပၚဆံုးထပ္ကို တက္သြားတာပဲ”
“ခိုင္ခိုင္သီ အခန္းက ေယာက်္ားလ်ာမေလး ျပန္သြားတာေကာ ဦးေလး ေတြ႕လိုက္ေသးလား၊ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ ျပန္သြားလဲ”
“တစ္နာရီေလာက္ေတာ့ ၾကာမယ္ထင္တယ္၊ ျပန္သြားတာပဲ၊ ဦးေလးေတာင္ အံ့ၾသသြားေသးတယ္၊ သူက အရင္ ဒီမွာေနတာေလ”
“ေနကာမ်က္မွန္အနက္တပ္ထားတဲ့ ဆံပင္ေထာင္ေထာင္နဲ႕ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ လာတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ျပန္ထြက္သြားတာေရာ ေတြ႕မိေသးလား”
“မေတြ႕မိပါဘူး၊ ေနကာမ်က္မွန္တပ္လာတာ တစ္ေယာက္မွ မ႐ွိပါဘူး”
“တိုင္းရင္းေဆးဆရာ နဲ႕ ခိုင္ခိုင္သီ ရည္စား ျပန္သြားျပီးမွ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္လာတာေရာ ႐ွိလား”
“မ႐ွိပါဘူး၊ ျပန္မလာပါဘူး”
“ေသခ်ာတယ္ေနာ္ ဦးေလး၊ ႏွစ္ေခါက္ ျပန္လာတဲ့လူ ဘယ္သူမွ မ႐ွိဘူးေနာ္”
“မ႐ွိပါဘူး၊ ေသခ်ာပါတယ္”
“ဟုတ္ကဲ့၊ ခုလို ေျဖတာ ေက်းဇူးပဲ ဦးေလးၾကီး၊ ေနာင္ သက္ေသ ထြက္ဖို႕လိုအပ္ရင္လည္း ထြက္ေပးေနာ္”
***
ေနထြဋ္က ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ကို ေနာက္သြားေသာ အခါ သူ႕ထြက္ဆိုခ်က္ကို စိမ္းဝတီကို ထြက္ဆိုခဲ့သည့္ ထြက္ဆိုခ်က္ႏွင့္ ကြဲလြဲခ်က္မ႐ွိပါ။ ေနထြဋ္က ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ႏွင့္ ေလာေလာဆယ္ တြဲေနေသာ ခ်ိဳခ်ိဳကိုပါ ေတြ႕၍ စကားေျပာၾကည့္ေတာ့ သူမက ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္၏ အရင္ရည္စားအေၾကာင္း၊ သူ႕အက်င့္စ႐ိုက္ အားလံုးကို သိျပီးသား ျဖစ္ေနသည္။ သိလ်က္ႏွင့္ မျဖတ္ႏိုင္ပဲ တြဲေနသူ ျဖစ္သည္။ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္က စတင္၍ သူ႕အရင္ ရည္းစား ဆံုးသြားသည့္ အေၾကာင္း ဝန္ခံေသာေၾကာင့္ သူမကလည္း သူမ အစကတည္းက သိျပီးသား ျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံရာ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က ပိုျပီးေတာင္ ေျပလည္ေနၾကသည္။ သူမကေတာ့ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္မွာ လူတစ္ေယာက္ကို သတ္ရဲသည့္ သတၱိမ်ိဳး မ႐ွိေၾကာင္း ေျပာသည္။
***
ေက်ာ္ခိုင္စိုးကို မုသားေဖာ္စက္ ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားျပီး ေမးခြန္းမ်ား ထပ္ေမးခဲ့သည္။
“ခင္ဗ်ား အခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ လူသတ္သမားကို ဘယ္ေနရာမွာ ေတြ႕တာလဲ”
“ဝရံတာ မွန္တံခါးက ဝင္လာတာ ေတြ႕တာပါ”
“သူက ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးလဲ”
“ဆံပင္ေထာင္ေထာင္နဲ႕ ေနကာမ်က္မွန္အနက္ တပ္ထားတယ္၊ ေခတ္လူငယ္ပံုမ်ိဳးပဲ၊ အရပ္က ကၽြန္ေတာ့္ေလာက္႐ွိမယ္”
“ေနာက္ေတာ့ ဘာျဖစ္ေသးလဲ”
“ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီကို ေျပးသြားတယ္၊ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ထိုးၾကိတ္ျပီး ထြက္ေျပးသြားတယ္”
“ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ား ညီမကို သူသတ္တာကို မျမင္လိုက္ရဘူးေပါ့”
“ညီမေလးနားက သူလာတာပဲ၊ ညီမေလးက လဲက်ေနတယ္”
“သူ ဘယ္က ျပန္ထြက္သြားတာလဲ”
“တံခါးေပါက္က ျပန္ထြက္သြားတယ္ ထင္တာပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိလစ္သြားသလိုပဲ ေသခ်ာမသိေတာ့ဘူးဗ်”
“ေအာက္ထပ္က အေစာင့္ဦးေလးၾကီးကေတာ့ ေနကာမ်က္မွန္ တပ္ထားတဲ့လူ ဘယ္သူမွ ဝင္တာ ထြက္တာ မေတြ႕ဘူးလို႕ ေျပာတယ္”
“ဝရံတာဘက္က တက္လာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား”
“မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႕ ေနတဲ့ အခန္းက တတိယထပ္ေလ၊ ေရပိုက္လိုင္းနဲ႕ ဝရံတာနဲ႕လည္း ေဝးတယ္ဗ်”
“ဒါေတာ့ မသိေတာ့ဘူး၊ ျဖစ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္ ႐ွာဖို႕က ခင္ဗ်ားတို႕အလုပ္ပဲေလ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာျဖစ္လုိ႕ ဒီလို ျပန္ေမးေနတာလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ့္ညီမကိုယ္ ျပန္သတ္တယ္ ထင္ေနတာလား၊ အဓိပၸါယ္မ႐ွိလိုက္တာဗ်ာ”
“ခင္ဗ်ား သတ္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မေျပာပါဘူး၊ ခင္ဗ်ား ေျပာသမွ်လည္း မွန္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မယူဆလို႕ ထပ္ေမးခ်င္တာပါ”
ေက်ာ္ခိုင္စိုးကို စစ္ေမးေသာ အခန္းထဲမွ ထုတ္ျပီး တစ္ျခားအခန္း တစ္ခုတြင္ ေခတၱ ထိုင္ခိုင္း ထားလိုက္သည္။ မွန္နံရံေနာက္မွ ေစာင့္ၾကည့္နားေထာင္ေနေသာ စြမ္းႏိုင္ ႏွင့္ ေနထြဋ္ လည္း စစ္ေမးခန္းထဲ ဝင္လာျပီး မုသားေဖာ္စက္မွ အေျဖမ်ားကို လာၾကည့္သည္။ စကားလံုးတိုင္းအတြက္ အမွန္ဟု ျပေနေတာ့ သူတို႕အတြက္ ခက္ေနသည္။ စိမ္းဝတီတို႕က ေက်ာ္ခိုင္စိုး ေျပာတာေတြ မမွန္ဟု ထင္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာကေတာ့ အမွန္ဟုျပေနသည္။ စက္ကပဲ မွားေနသလား၊ စိမ္းတို႕ပဲ အေတြးလြန္ေနသလား မသိပါ။
ေနာက္ထပ္ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ကို စစ္ေမးခန္းထဲ ေခၚ၍ မုသားေဖာ္စက္ႏွင့္ ဆက္ကာ ေမးခြန္းမ်ား ထပ္ေမးရျပန္သည္။ သူက အရင္တစ္ခါ အတိုင္းပင္ ျပန္ေျပာသည္။ မုသားေဖာ္စက္က အေျဖကလည္း အမွန္ဟုပင္ ျပေနျပန္သည္။ ေက်ာ္ခိုင္စိုး ေရာ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ေရာ ႏွစ္ေယာက္လံုးကလည္း တည္ျငိမ္သည္။ လိမ္ေျပာ၍ စိတ္လႈပ္႐ွားေနပံုမ်ိဳးလည္း မ႐ွိပါ။ ဤအမႈကို အစေန ျပန္လိုက္ရမလိုပင္ ျဖစ္ေနျပီ။
ေက်ာ္ခိုင္စိုးကေတာ့ သူ႕ကို အခုလို စစ္ေမးခန္းထဲ ေခၚေမး၍ ေဒါသ အနည္းငယ္ ထြက္ေနပံုရသည္။ သူ႕ကို အခန္းတစ္ခုထဲ ပိတ္ထားေတာ့ ပိုေတာင္ ေဒါသထြက္ေနေသးသည္။ သူ႕ကို ထားေသာ အခန္းကလည္း တစ္ဖက္ျမင္မွန္မ်ားႏွင့္ ကာထားေသာ အခန္းျဖစ္သည္။ သူ႕ကို စိမ္း တို႕ကသာ ျမင္ရျပီး သူကၾကည့္လွ်င္ေတာ့ မွန္နံရံမွာ သူ႕ပံုရိပ္ကိုသာ ျမင္ရလိမ့္မည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေက်ာ္ခိုင္စိုးက ထုိင္ရာက ထလာသည္။ နံရံကို လက္ညိႈးထိုးျပီး တစ္ခုခု ေျပာေနသည္။ စိမ္းတို႕အားလံုး သူ႕ထံသို႕ အာ႐ံုေရာက္သြားၾကသည္။ ေဒါက္တာ ဇလပ္ျဖဴ ေရာက္လာသည္ကိုပင္ သတိမထားမိၾက။
“မင္းပဲ မင္းပဲ ငါ့ညီမေလးကို သတ္တဲ့ေကာင္၊ မင္းဘာလို႕ ဒီကိုေရာက္လာတာလဲ၊ ေၾသာ္ ဟုတ္ျပီ မင္းကိုလည္း စစ္ဖို႕ ေခၚထားတာလား၊ ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ မင္းလို လူသတ္ေကာင္ကို မိမွ ျဖစ္မွာ”
သူက မွန္နံရံကို ၾကည့္၍ ေျပာေနျခင္း ျဖစ္သည္။ စိမ္းတို႕ အားလံုးလည္း အံ့ၾသေနၾကသည္။
ထို႕ေနာက္ သူက ေျပာ႐ံုႏွင့္ အားမရေတာ့ပဲ မွန္နံရံကို သြားျပီး ထိုးၾကိတ္ဖို႕ လုပ္ေနျပန္သည္။
“မင္းကို သတ္မယ္၊ ငါ့ကို အျမဲတမ္း လာလာျပီး အေႏွာက္အယွက္ေပးေနတဲ့ေကာင္၊ ငါ့ညီမေလးကိုလည္း ဒုကၡေပးတယ္၊ မင္းကို သတ္မယ္ သတ္မယ္ကြ၊ အဲဒါမွ ေနာက္တစ္ခါ မလာႏိုင္ေတာ့မွာ”
“သူက သူ႕ကိုယ္သူ ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္လို႕ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ျပီး ေျပာေနတာ၊ သူအရိပ္ကိုသူ ပံုတစ္မ်ိဳးနဲ႕ ျမင္ေနပါလိမ့္မယ္၊ တကယ္မ႐ွိပဲနဲ႕ အ႐ွိထင္ျပီး အထင္မွားအျမင္မွား ျဖစ္တဲ့ ေရာဂါမ်ိဳး သူ႕မွာ ႐ွိေနတာပဲ”
ေဒါက္တာဇလပ္ျဖဴက ေျပာသည္။ စိမ္းဝတီလည္း အျဖစ္မွန္ကို ခုမွပင္ နားလည္သြားပါေတာ့သည္။
“အဲဒီညကလည္း ဝရံတာ မွန္တံခါးက သူ႕အရိပ္ကိုသူ ပံုတစ္မ်ိဳးနဲ႕ ျမင္ျပီး ရန္သူ ရယ္လို႕ ထင္သြားတာ၊ တစ္ျခားလူထင္ျပီး မွန္ကိုထိုးေတာ့ သူ႕ညီမက တားမွာေပါ့၊ အဲဒီမွာတင္ သူ႕ညီမကို မွားျပီး လည္ပင္းညွစ္မိတယ္၊ သူ႕ညီမက ႐ံုးရင္းကန္ရင္းနဲ႕ မွန္နဲ႕တိုက္မိျပီး မွန္ကြဲသြားတယ္၊ အဲဒီလို ျဖစ္တာကို သူ႕ကိုယ္သူလည္း မသိဘူး၊ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္မ်ိဳး သူ႕မသိစိတ္ထဲမွာ ဝင္ေနတာ၊ ျပီးေတာ့ သူေမ့လဲသြားတယ္၊ သတိရလာေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ ဘာျဖစ္ခဲ့လည္း မမွတ္မိပဲနဲ႕ သူ႕ သိစိတ္ထဲမွာ ထင္ေနတဲ့ အတိုင္း ေျပာတာပဲ၊ သူ လိမ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ မုသားေဖာ္စက္ကို ေက်ာ္ႏိုင္တာေပါ့”
စိမ္းးဝတီက ႐ွင္းျပလိုက္သည္။ ေက်ာ္ခိုင္စိုးမွာ ဆံပင္ေထာင္ေထာင္ႏွင့္ ေခတ္လူငယ္ ပံုစံမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ စတိုင္လ္ေဘာင္းဘီ (သို႕) ပုဆိုး ႏွင့္ ႐ွပ္အက်ႌ စသျဖင့္ လူၾကီးလူေကာင္းဆန္ဆန္သာ ဝတ္ဆင္တတ္သူ ျဖစ္သည္။ သူ႕ မသိစိတ္ထဲမွ ကိုယ္ပြားတစ္ေယာက္၏ ပံုစံမွာေတာ့ သူေျပာေသာ ပံုစံအတိုင္း ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ သို႕ေၾကာင့္ပင္ သူက လူသတ္သမား၏ အရပ္မွာ သူ႕အရပ္ေလာက္ ႐ွိသည္ဟု ေျပာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
သိသလိုလို မသိသလိုလို ျဖစ္ေနေသာ စြမ္းႏိုင္ႏွင့္ ေနထြဋ္လည္း ခုမွပင္ ႐ွင္းသြားသည္။ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ကို အိမ္ျပန္ပို႕ေပးလိုက္သည္။ ေက်ာ္ခိုင္စိုးကေတာ့ လံုးဝကို ဆိုး႐ြားသြားျပီး စိတၱဇေဆး႐ံုသို႕ ပို႕လိုက္ရသည္။ စံုစမ္းသိ႐ွိရေသာ သူ႕မိသားစု ေနာက္ေၾကာင္းမ်ားအရ ဆံုးပါးသြားျပီျဖစ္ေသာ သူ႕မိဘမ်ား၏ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ားက သူ႕ကို ဒီေရာဂါမ်ိဳး ခံစားရေအာင္ တြန္းပို႕လိုက္ျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သူ အရြယ္ေရာက္စကတည္းက သူ႕အေဖ၏ စီးပြားေရးကို ကူခဲ့ရသည္။ သူမ်ားတကာလို လူငယ္ဘဝ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး မေနခဲ့ရပဲ အေမကလည္း ဝတ္စားဆင္ယင္မႈကအစ လိုက္လံခ်ဳပ္ခ်ယ္သည္။ ခိုင္ခိုင္သီကေတာ့ အျမဲတမ္း အဆူခံျပီး မိဘစကားကို ပယ္႐ွားသူ ျဖစ္သည္။ သူကသာ သားလိမၼာမို႕ အျမဲ လိုက္နာခဲ့ရသည္။ တကၠသိုလ္မွာ ၾကိဳက္ခဲ့ေသာ ခ်စ္ဦးသူ ကိုလည္း အေဖ ႏွင့္ အေမက မၾကိဳက္သျဖင့္ လမ္းခြဲခဲ့ရသည္။ အေဖ ႏွင့္ အေမ ဆံုးသြားသည့္တိုင္ သူ႕သိစိတ္က ပံုစံခြက္ထဲက ဘဝကို ႐ံုးမထြက္ခ်င္ပဲ အက်င့္ပါသြားသည္။ ေအာင္ျမင္ေသာ လူေကာင္းလူေတာ္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ မသိစိတ္ကေတာ့ လူငယ္ဆန္ဆန္ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း လုပ္ခ်င္စိတ္ ႐ွိေနသည္။ အဲဒီမွာတင္ သူ႕ကိုယ္ပြားတစ္ေယာက္ကို ျမင္လာရျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
(CSI ဇာတ္လမ္းတြဲေတြၾကည့္ရင္း အားက်လို႕ေရးတာပါ၊ CSI NY ဇာတ္လမ္း တစ္ခုမွ idea အနည္းငယ္ ယူပါတယ္)
သိဂၤါေက်ာ္
16 comments:
ဟူး.. တရားခံကို သိေတာ့မွပဲ သက္ျပင္းခ်နိုင္ေတာ့တယ္..။
သူၾကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္(မိဘ)ရဲ့ အရိပ္က သူ႔ကို လူသတ္သမားျဖစ္ေအာင္ လႊမ္းမိုးသြားတဲ့အထိေနာ္..။ သံေ၀ဂ ရစရာပါပဲ။
အဆံုးပုဒ္ကို ျမန္ျမန္တင္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးေနာ္။
ဝင္းဦး ရဲ့ ေဆာင္းအိပ္မက္လို ဇတ္လမ္းပဲ..
ဇတ္အိမ္ကို ခ်ဳံ႔လိုက္ေတာ့ ဇတ္သိမ္းနဲနဲ့ျမန္သြားတယ္
ၾသ. . ဂလိုကိုး။
ဒါမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္။
ျမန္ျမန္တင္ေပးတာေက်းဇူးဘဲဗ်ာ ၿပီးေတာ႔လည္း ၿပီးတာေပါ႔
ခင္တဲ႔
ေရႊစင္ဦး
ဖတ္ေကာင္းတယ္ အစ္မေရ...ေရးဖို့အေတြးေလးရတာကိုလည္း ၾကိုက္တယ္...း)
အင္းးး မုိက္တယ္
ပထမပုိင္းတံုးက လာမဖတ္မိဘူး ခုမွပဲ ေပါင္းဖတ္သြားတယ္
မေရ တာ႕တာနာ္
ဂြတ္
ပထမပိုင္းေရာ ဒုတိယပိုင္းပါ
ျပန္ေပါင္းဖတ္သြားတယ္
ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႕ေပါ႕..
ညသန္းေကာင္ၾကီး ၁နာရီေလာက္လာဖတ္တာဆိုေတာ႕
ခပ္လန္႕လန္႕ရယ္ေပါ႕..
ေရွ႕ၾကည္႕ေနာက္ၾကည္႕နဲ႕ေလ...
အဲလို ၀တၳဳေတြကို
ၾကိဳက္လဲၾကိဳက္တယ္ ေၾကာက္လဲေၾကာက္တယ္ း)
စိတ္လႈပ္ရွားစရာဇာတ္လမ္းေလးပါ...
အပိုင္း ၁ေရာ..၂ေရာ..ဖတ္သြားတယ္..
ေနာက္လဲေရးပါလို႔..ဒါမ်ိဳးေလးေတြ..
တားလည္းဖတ္တယ္ း)ေၾကာက္ဖူး
ေန႔ခင္းၾကီး နက္ဆုိင္မွာဖတ္တာဆုိေတာ႔ေလ း)
ေကာင္းတယ္ဗ် း)
စာအုပ္ထုတ္လို႔ျဖစ္တယ္
ေကာင္းပါတယ္...
မုသားေဖာ္စက္ကလည္း အသုံးမက်ေတာ့ဘူးေပါ့..။
သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိတာ..။ လိမ္ရာဘယ္က်ေတာ့မလဲ..
အစကထင္ေတာ့ထင္ပါတယ္။ သူ႔အစ္ကိုလို႔ ဘာေၾကာင့္လို႔ စဥ္းစားမရတတ္တာ။ ေက်းဇူးပဲ ျမန္ျမန္တင္ေပးလို႔..
သိဂၤါေရ...အေတြး အေရးေကာင္းေလးနဲ႔ ႐ွားပါး စံုေထာက္ ဇာတ္လမ္းေလး, ေသသပ္တယ္....။ ေနာက္လည္း ဒါမ်ိဳးေလးေတြ ေရးပါအံုးေနာ္ အားေပးေနတယ္....:)
စိတ္လႈပ္ရွားစရာဇာတ္လမ္းေလး ဖတ္လုိ႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါသည္၊
ဇာတ္သိမ္းခန္းကိုဖတ္သြားတယ္သိဂၤါေရ..။စိတ္၀င္စား
စရာေကာင္းလိုက္တာ။မထင္မွတ္တဲ့သူကတရားခံ
ျဖစ္သြားတယ္။
ခင္တဲ့
သဒၶါ
စံုေထာက္၀တၱဳေတြေရးတဲ့အတြက္တအားကို ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ေက်းဇူးလဲ တင္ပါတယ္။
မ်ားမ်ားေလးေတြေရးေပးပါ။ အခ်ိတ္အဆက္ေတြပိုထိမိပီး ဇာတ္လမ္းေလး နဲနဲေလးေပပိုရွည္ရင္ ပိုန်ားဖတ္လို႔ ေကာင္းမလား သိဘူးေနာ္။ ေ၀ဖန္တာ မဟုတ္ပါ။ ေမးၾကည့္ျခင္းသတ္သတ္ပါ။
ျမတ္ႏိုး
ဘယ္သူျဖစ္မလဲ ဘယ္သူျဖစ္မလဲ နဲ႔ ဇာတ္ကို ဆံုးေအာင္ ဆြဲေခၚသြားႏိုင္ပါတယ္ဗ်ာ။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
ေရးထားတာေလး ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္ဗ်ာ...။ ဇာတ္လမ္းဆင္ထားတာေလး ကေသသပ္တယ္။ မထင္မွတ္တာေလးကို လုပ္ျပ ထားတယ္။ အစအဆံုး တခါတည္းဖတ္သြားပါတယ္။ အားေပးေနမယ္ဗ်ာ..။
ခင္မင္လ်က္.....
Post a Comment