အထင္မွား အျမင္မွား (၁)

ေသသူက အသက္ ၂၆ ႏွစ္ အ႐ြယ္႐ွိ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ျပီး တစ္ကိုယ္တည္း ေနထိုင္ေသာ တိုက္ခန္းတြင္ အသတ္ခံရျခင္း ျဖစ္သည္။ စိမ္းဝတီတို႕ မႈခင္းတပ္ဖြဲ႕ ေရာက္လာသည္ အထိ ေျခရာ လက္ရာ မပ်က္ ထားေပးၾကသည္။ သူတို႕ တိုက္ခန္းအေ႐ွ႕မွာ ဝရံတာတစ္ခုပါျပီး ထိုဝရံတာသို႕ ထြက္ရန္ မွန္တံခါးတစ္ခု တပ္ထားသည္။ ထိုမွန္တံခါးမွာ အနက္ေရာင္ျဖစ္ျပီး ကြဲအက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အမ်ိဳးသမီးမွာ ထိုမွန္တံခါးအနီးတြင္ လဲက်ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမ အစ္ကိုကေတာ့ လူသတ္သမားမွာ ထိုတံခါးမွ ဝင္လာျခင္း ျဖစ္သည္ ဟုဆိုသည္။ သူမအစ္ကုိ ေရာက္ေနခိုက္ အသတ္ခံလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ျပီး လူသတ္သမားကို သူမ၏ အစ္ကိုကလည္း ျမင္လိုက္ရသည္။ ေသဆံုးသူအနီးတြင္ ကြဲေၾကေနေသာ မွန္ကြဲစ တစ္စ ႏွစ္စ ႐ွိေနျပီး ေသြးစြန္းေနသည္။

***

စိမ္းဝတီက သူမ၏ အေလာင္းကို အေသအခ်ာ စစ္ၾကည့္ေသာအခါ လည္ပင္းညွစ္ခံရ၍ ေသဆံုးေၾကာင္း ေတြ႕႐ွိရသည္။ မေသဆံုးခင္ ခုခံ႐ုန္းကန္ထားဟန္ ႐ွိေသာ္လည္း သိပ္ၾကာၾကာေတာ့ ခုခံႏိုင္ဟန္မတူေပ။ ဧည့္ခန္းတြင္း႐ွိ ဆိုဖာမ်ား၊ မွန္ဘီ႐ိုမ်ားမွာ နဂိုအတိုင္း ႐ွိေနပါသည္။

ရဲစြမ္းႏိုင္ကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း မွန္ကြဲစမွ ေသြးမ်ားကို စစ္ေဆးရန္ ထည့္ယူသည္။ အေလာင္း ၏ ကိုယ္ေပၚႏွင့္ အနီးဝန္းက်င္မွ လက္ေဗြရာ မ်ားကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ရေအာင္ယူသည္။ ကြဲေနေသာ တံခါးႏွင့္ ဝရံတာေဘာင္ေပၚမွ လက္ေဗြရာမ်ားကိုလည္း ယူရသည္။

ေနထြဋ္က ေသသူ၏ လည္ပင္းမွ လက္ရာမ်ားကို ဓါတ္ပံု႐ိုက္ေနသည္။ အေလာင္းကိုလည္း ေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ဓါတ္ပံု႐ိုက္သည္။ ေနထြဋ္က တံခါးေပါက္ မွ ထြက္၍ ဝရံတာဘက္ကို စစ္ၾကည့္ေတာ့ သူဘဝင္မက် ျဖစ္သြားသည္။ လူသတ္သမား က ဝရံတာကို ဘယ္လိုတက္လာသလဲဟု သူစဥ္းစားေနသည္။ ဤအထပ္က တတိယထပ္ျဖစ္သည္။ ေအာက္ထပ္က ေလွကားေထာင္၍ တက္လာျခင္းေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္။ ေရပိုက္လိုင္းက ဝရံတာႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးလွမ္းသည္ ဟုထင္ရေသာ္လည္း ဝရံတာေဘးဘက္မွ ခုန္ဆင္းမည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေသာ အကြာအေဝးမွာ ႐ွိသည္။ တက္ဖို႕ရာေတာ့ သိပ္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။

စိမ္းကေတာ့ ဧည့္ခန္းအတြင္း မူမမွန္တာ တစ္ခုခု ေတြ႕လိုေတြ႕ျငား ေလွ်ာက္ၾကည့္သည္။ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ပံုစံမပ်က္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ဓါတ္ပံုေဘာင္ေလး တစ္ခုကေတာ့ ေအာက္က်၍ ကြဲအက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ လက္အိတ္စြပ္ထားေသာ လက္ႏွင့္ပင္ ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသသူမိန္းကေလးႏွင့္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ တြဲ႐ိုက္ထားေသာပံုျဖစ္ေနသည္။ အမ်ိဳးသားမွာ သူမ၏အစ္ကို မဟုတ္ပါ။ သူ႕ခ်စ္သူပင္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ေသသူအမ်ိဳးသမီး၏ နာမည္မွာ ခိုင္ခိုင္သီ ျဖစ္ျပီး စတိုးဆိုင္တစ္ဆိုင္ ဖြင့္ထားသူျဖစ္သည္။ သူမ၏ အစ္ကို ေက်ာ္ခိုင္စိုးကေတာ့ မိဘလက္ငုတ္ ကုမၸဏီလုပ္ငန္းကို ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ေနသည္။ မိဘမ်ားက လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က ဆံုးသြားခဲ့ၾကျပီး ခိုင္ခိုင္သီ ဆႏၵအရ မိဘမ်ား ထားခဲ့ေသာ အိမ္ကို ေရာင္းခ်ျပီး ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ အေမြခြဲကာ လုပ္ငန္းကိုယ္စီ လုပ္ျပီး သီျခားစီေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သီျခားေနေသာ္လည္း အျမဲတမ္းေတာ့ အဆက္အသြယ္႐ွိၾကသည္။ ခိုင္ခိုင္သီက သူမ သူငယ္ခ်င္း ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ ႏွင့္ အတူေနသည္။ အသတ္ခံရေသာ အခ်ိန္ကေတာ့ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္က ခရီးတစ္ခု သြားေနသျဖင့္ မ႐ွိပါ။

ခုိင္ခိုင္သီ၏ အစ္ကို ေက်ာ္ခိုင္စိုးမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္ထိခုိက္ေနပံုရသည္။ ဟန္ေဆာင္ေနပံုမရပါ။ စိမ္းက သူ႕အတြက္ စာနာေသာ္လည္း မေမးမျဖစ္ ေမးခြန္းမ်ား ေမးရပါသည္။

“အမႈျဖစ္ပြားပံုကို ေသခ်ာျပန္ေျပာပါဦး ကိုေက်ာ္ခိုင္စိုး”

“သူ႕သူငယ္ခ်င္း ခရီးသြားလို႕ သူတစ္ေယာက္တည္း လို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖုန္းဆက္တာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ လာအိပ္ေပးတာပါ၊ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ စကားေလး ဘာေလး ေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း အေစာၾကီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္၊ တေရးႏိုးလို႕ ထၾကည့္ေတာ့ သူဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ျပီး တီဗြီၾကည့္ေနတုန္းပဲ၊ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕ဆီသြားမလို႕လုပ္တုန္းမွာပဲ အဲဒီလူက ဝရံတာ တံခါးေပါက္ကေန ဝင္လာတာပါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီလူဆီေျပးသြားေသးတယ္ ဒါေပမယ့္ ညီမေလးက လဲက်ေနျပီး သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို တြန္းတိုက္ သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိလစ္သြားသလိုပဲ၊ သူဘယ္လို ျပန္ထြက္သြားလည္းေတာ့ မသိေတာ့ဘူး၊ အဲဒီ ဝရံတာ ကပဲ ျပန္ထြက္သြားတာ ျဖစ္မယ္”

“အဲဒီလူက ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးလဲ ကိုေက်ာ္စိုးခိုင္စိုး၊ ခင္ဗ်ား မွတ္မိသေလာက္ ေျပာပါဦး”

“အခုေခတ္ လူငယ္ေတြ ပံုစံပဲ၊ ဆံပင္ အေထာင္နဲ႕၊ သားေရဂ်ာကင္ နဲ႕ ေဘာင္းဘီအနက္ ဝတ္ထားတယ္၊ ဒီဇိုင္းကလည္း ႐ိုး႐ိုးမဟုတ္ဘူး၊ အက်ႌေရာ ေဘာင္းဘီေရာ အမွ်င္ေတြ တံဆိပ္ေတြနဲ႕ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနတဲ့ ပံုမ်ိဳးနဲ႕ ၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ ညဘက္ၾကီးကို ေနကာမ်က္မွန္ကလည္း တပ္ထားေသးတယ္”

“ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ား သူ႕မ်က္ႏွာကိုေတာ့ ေသခ်ာ မမွတ္မိဘူးေပါ့”

“ဟုတ္ကဲ့ ေသခ်ာေတာ့ မျမင္ရဘူး”

“အရပ္အေမာင္းကေရာ”

“အရပ္ကေတာ့ ႐ွည္တယ္၊ ၅ ေပ ၁၀ ေလာက္ ႐ွိမယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ေလာက္ပဲ”

“အင္း၊ ေနဦး တစ္ခုေလာက္ ေမးစရာ႐ွိေသးတယ္၊ ဟိုဓါတ္ပံုထဲကလူကို ခင္ဗ်ားသိလား၊ ခင္ဗ်ားညီမနဲ႕ တြဲ႐ိုက္ထားတာေလ၊ သူ႕ခ်စ္သူလား”

“ဟုတ္တယ္၊ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ တဲ့ ကားပြဲစား ေယာင္ေယာင္ ဘာေယာင္ေယာင္နဲ႕မို႕ ကၽြန္ေတာ္က သိပ္သေဘာမတူေပမယ့္လည္း ဘာေျပာႏုိင္မလဲဗ်ာ၊ သူက စိတ္ပါေနေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ေလွ်ာ့ေပးလိုက္ရတာေပါ့”

“ဟုတ္ျပီေလ၊ အခုလို ေျဖေပးတာ ေက်းဇူးပါပဲ၊ ခုရက္ပိုင္း ဘယ္မွေတာ့ မသြားပါနဲ႕ဦး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သိခ်င္တာ႐ွိရင္ လာေမးပါဦးမယ္”

အနီးအနား တိုက္ခန္းမွ လူမ်ားကို ေမးေတာ့ ရန္ကုန္ တိုက္ခန္းမ်ား၏ ထံုးစံအတိုင္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္လည္း သိပ္မသိၾကပဲ ဖာသိဖာသာ ေနၾကသည့္အျပင္ ကိုယ့္တံခါးကိုယ္ ပိတ္ျပီးေနလွ်င္ အျပင္မွ အသံကို ၾကားဖို႕မလြယ္သည့္ ကြန္ဒို တိုက္ခန္းမ်ား ျဖစ္သည့္အတြက္ ထိုညက ေအာ္သံ ဟစ္သံ ၾကားသူ ဟူ၍ တစ္ေယာက္မွပင္ မ႐ွိခဲ့ေပ။

***

ႏြယ္နီခ်ိဳက စြမ္းႏိုင္ယူလာေသာ မွန္ကြဲစမွ ေသြးမ်ားကို ဓါတ္ခြဲခန္းတြင္ စစ္ေနသည္။ ထိုေသြးမ်ားမွာ ေသသူ၏ေသြးမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ မွန္ကြဲျပီးေနာက္ သူမကို ထိခိုက္မိသြားျခင္းပင္ ျဖစ္လိမ့္မည္။ မွန္ကြဲစႏွင့္ ထိုး၍ ေသရျခင္းေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။

အေလာင္းကိုေတာ့ ေဒါက္တာဇလပ္ျဖဴက စစ္ေဆးေနသည္။ သူတို႕ထင္သည့္အတိုင္းပင္ လည္ပင္းညွစ္ခံရ၍ အသက္႐ႈက်ပ္ကာ ေသဆံုးရျခင္း ျဖစ္သည္။ မွန္ကြဲစ႐ွရာမ်ားမွာ မည္မည္ရရမ႐ွိပါ။ ေသဆံုးေသာ အခ်ိန္မွာ ည ၁၂ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ျဖစ္ႏိုင္သည္ ဟု ခန္႕မွန္းရသည္။ သူမ ခႏၶာကိုယ္ကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ စစ္ေဆးရာ ေသဆံုးျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထူးျခားခ်က္တစ္စံုတစ္ရာ ထပ္မေတြ႕ေတာ့ေသာ္လည္း ေဆးထိုးအပ္ရာ အေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတာ့ လက္ဖ်ံႏွင့္ လက္ေမာင္းမ်ားမွာ ေတြ႕ရသည္။ မူးယစ္ေဆး သံုးစြဲျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။ ေရာဂါ တစ္စံုတစ္ရာအတြက္ အပတ္စဥ္ ေဆးထိုးျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္သည္။

စြမ္းႏိုင္ကေတာ့ ဝရံတာ၊ မွန္တံခါး၊ ဧည့္ခန္းထဲႏွင့္ အေလာင္းေပၚမွ ရေသာ လက္ေဗြရာမ်ားကို သူ႕ဘာသာသူ ထုတ္ယူျပီး တစ္ႏိုင္ငံလံုးစုထားေသာ Database မွ Data မ်ားႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ စစ္ေဆးေနသည္။ ထိုလက္ေဗြရာမ်ားထဲတြင္ ခိုင္ခိုင္သီ၏ လက္ေဗြရာ၊ ေက်ာ္ခုိင္စိုး၏ လက္ေဗြရာ၊ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္၏ လက္ေဗြရာ၊ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္၏ လက္ေဗြရာတို႕အျပင္ ေဒါက္တာသီဟေအာင္၏ လက္ေဗြရာကိုပါ ေတြ႕ရသည္။ ေဒါက္တာသီဟေအာင္မွာ တိုင္းရင္းေဆးပညာ Ph.D ဘြဲ႕ရထားျပီး သီဟ ေဆးတိုက္ကို ဖြင့္လွစ္ကာ ကုသေနသူ ျဖစ္သည္။ တစ္ခု ထူးဆန္းသည္က ဝရံတာ လက္ရမ္းတြင္ ေတြ႕ရေသာ လက္ေဗြရာမ်ားမွာ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္၏ လက္ေဗြရာမ်ားသာ ျဖစ္ေနျခင္းပင္။ က်န္လက္ေဗြရာမ်ားကိုမူ ဧည့္ခန္းထဲမွ ေတြ႕ရျခင္း ျဖစ္သည္။

ရဲစြမ္းႏိုင္က သီဟ ေဆးတိုက္သို႕ သြားလိုက္သည္။ လူနာ႐ွင္းေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ ေဒါက္တာသီဟကို အလြယ္တကူပင္ ေတြ႕ရသည္။ သူက တိုင္းရင္းေဆးဆရာ ဆိုေသာ္လည္း ေခတ္မီေအာင္ေဖာ္စပ္ထားေသာ ထိုးေဆး၊ ေသာက္ေဆးမ်ားျဖင့္ ကုသေသာေၾကာင့္ နာမည္ၾကီးသည္။ ေဒါက္တာသီဟမွာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ခန္႕သာ ႐ွိေသးျပီး ေဆးဆရာ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အတိုင္း ေဖာ္ေရြ ပ်ဴငွာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ စြမ္းႏိုင္က သူ႕ကတ္ျပားကို ထုတ္ျပလိုက္ျပီး ေမးခြန္းမ်ား စေမးသည္။

“ေဒါက္တာ၊ ခိုင္ခိုင္သီကို သိလားမသိဘူး၊ သူက ေဒါက္တာရဲ႕ လူနာတစ္ေယာက္လို႕ ကၽြန္ေတာ္သိထားတယ္၊ သူ႕ေရာဂါ အေျခအေနက ဘယ္လို႐ွိသလဲ၊ ဘယ္လိုမ်ား ကုသမႈေပးရသလဲ”

“ဟုတ္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့လူနာပါ၊ အသည္းေရာဂါ စီပိုင္း ႐ွိေနလို႕၊ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ပတ္တစ္ခါ လာျပရတယ္”

“အိမ္ေတြ ဘာေတြ သြားလည္တဲ့ အထိကို ခင္သလား ေဒါက္တာ”

“ဗ်ာ၊ ဘာေျပာတာလဲ၊ သူ႕အိမ္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သြားမလည္ဖူးပါဘူး”

“ဟုတ္ရဲ႕လား ေဒါက္တာ၊ ခိုင္ခိုင္သီ့ အိမ္ကို ခင္ဗ်ား ေရာက္ခဲ့တာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သက္ေသ႐ွိတယ္ဗ်၊ ခင္ဗ်ား ဘာေၾကာင့္ ညာရတာလဲ၊ ဘာကိစၥ႐ွိလို႕သြားတာလဲ”

“လမ္းၾကံဳလို႕ အလည္အပတ္ ေရာက္ျဖစ္တာ ေနပါလိမ့္မယ္၊ ဘာျဖစ္လို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒါေတြ လာေမးေနတာတုန္း”

“ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ ခိုင္ခိုင္သီ ေသသြားျပီ ေဒါက္တာ၊ မေန႕ညက အသတ္ခံလိုက္ရတယ္”

“အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္ သတ္တယ္လို႕ထင္တာလား၊ အဓိပၸါယ္မ႐ွိတာဗ်ာ”

“ခင္ဗ်ားသတ္တယ္လို႕လည္း ကၽြန္ေတာ္က မေျပာရေသးပါလား ေဒါက္တာ၊ ခင္ဗ်ား လက္ေဗြရာေတြ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ခိုင္ခိုင္သီ့ အိမ္ထဲမွာ ေတြ႕တယ္၊ အဲေတာ့ ခင္ဗ်ား အဲဒီအိမ္ကို ဘာသြားလုပ္သလဲ၊ အဲဒါပဲ သိခ်င္တာပါ”

“ေကာင္းျပီေလ၊ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္လူနာရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို မေျပာခ်င္လို႕ပါ၊ သူအခုတေလာ ေငြေရးေၾကးေရး အေျခအေနမေကာင္းဘူး၊ သူ႕အေကာင္ကို ဖို႕ေနရတာလည္း ပါတာေပါ့၊ ကၽြန္ေတာ့္ ေဆးဖိုးေတြေတာင္ မေပးႏိုင္တာ ႏွစ္လစာေလာက္ ႐ွိေနျပီ၊ အဲဒါေၾကာင့္ သူ႕ကို သြားေတာင္းတာပဲ၊ ဒီလမွ မ႐ွင္းႏိုင္ရင္ ေနာက္မလာနဲ႕ေတာ့လို႕ ေျပာဖို႕သြားတာပဲ”

“အဲဒီမွာ ခင္ဗ်ားတို႕ စကားမ်ားျပီး လက္လြန္သြားတာလား”

“မဟုတ္တာဗ်ာ ဘယ္နဲ႕၊ ဒါေလာက္ေလးနဲ႕ သတ္ရမွာလား၊ သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က အရင္ကတည္းက မိတ္ေဆြေတြ၊ သူ႕ေကာင္ေလးအတြက္နဲ႕ ေငြေတြကုန္ေနတာ၊ ကိုယ့္ေဆးဖိုးကိုယ္ေတာင္ မေပးႏိုင္ဘူးေလ၊ အဲဒါကို အျမင္ကပ္လို႕ကို သြားေတာင္းတာပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကို ဆက္ကုမေပးေတာ့ဘူး ဆိုျပီးထြက္လာေတာ့ သူက လက္ကို လွမ္းဆြဲတယ္ေလ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ သူ႕ကို တြန္းပစ္ခဲ့ေတာ့ ဆိုဖာေပၚ လဲက်က်န္ေနခဲ့တာပဲ၊ ဒါပဲ”

သူ႕ပံုစံႏွင့္ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားက တည္ျငိမ္သည္။ လိမ္ေျပာေနပံု မေပါက္။ သူ႕စကားမ်ားကလည္း က်ိဳးေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္သည္ဟု ထင္ရသည္။ သို႕ေသာ္ ခိုင္ခိုင္သီ အေပၚထားေသာ သူ႕သေဘာထားကေတာ့ သူေျပာသေလာက္ထက္ မကတာ ေသခ်ာသည္။

***

ေနထြဋ္ကေတာ့ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္၏အေဒၚ အိမ္သို႕ သြားျပီး ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ကို ေတြ႕လိုက္သည္။ ေက်ာ္ခိုင္စိုးက ခရီးသြားေနသည္ဟု ေျပာေသာ္လည္း အမွန္ေတာ့ ခိုင္ခိုင္သီ ႏွင့္ စိတ္ဆိုးျပီး ခိုင္ခိုင္သီ့အိမ္မွ ဆင္းလာကာ အေဒၚအိမ္ ျပန္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ခိုင္ခိုင္သီက သူ႕အစ္ကိုကို ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ ခရီးသြားေနလို႕ သူ႕အိမ္ လာေနဖို႕ အလြယ္ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္က ခိုင္ခိုင္သီႏွင့္ အတူလုပ္ျခင္း မဟုတ္ပဲ ဓါတ္ပံုစတူဒီယိုၾကီး တစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူမက ေယာက်္ားလ်ာမေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္လိုပင္ ဝတ္စားေနထိုင္သူ ျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ခိုင္စိုးေျပာေသာ ပံုစံအတိုင္း ဆံပင္ေထာင္ေထာင္ႏွင့္ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနေသာ အက်ႌ၊ ေဘာင္းဘီမ်ား ဝတ္ဆင္တတ္သူ ျဖစ္ေနသည္။ သို႕ေသာ္ ေက်ာ္ခိုင္စိုး ေျပာေသာ အရပ္အေမာင္းေလာက္ေတာ့ မ႐ွိပါ။ သူမအရပ္က သာမန္ မိန္းကေလး အရပ္ ၅ေပ ၃လက္မ၊ ၄ လက္မ ေလာက္သာ ႐ွိမည္။ မ်က္ႏွာကေတာ့ ေလာေလာလတ္လတ္ ငိုထားပံုမ်ိဳးႏွင့္။

“ခင္ဗ်ားတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဘာကိစၥနဲ႕ စကားမ်ားခဲ့တာလဲ”

“သူ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္နဲ႕ တြဲေနတာ ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳက္ဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ခဏခဏ စကားမ်ားရတာပဲ၊ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ ဆိုတဲ့ေကာင္က ေကာင္းတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ပိုင္လံုးပဲ၊ အဲဒါကို ေျပာတာလည္း နားမေထာင္ဘူးေလ၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ အဲဒီေကာင္နဲ႕ မျဖတ္ရင္ အိမ္ေပၚက ဆင္းေတာ့မယ္ ဆိုျပီး ဆင္းလာခဲ့တာပဲ”

“ခင္ဗ်ား မေန႕ညက ခိုင္ခိုင္သီ့တိုက္ခန္းကို ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္ မဟုတ္လား”

“မေရာက္ပါဘူး၊ ဘာလုပ္ဖို႕လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဆင္းလာကတည္းက တစ္ခါမွ ျပန္မသြားဘူး”

“ခင္ဗ်ား ေရာက္ပါတယ္၊ ဝရံတာမွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ရပ္ေနခဲ့တယ္၊ ျပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား သူ႕ကို လည္ပင္းညစ္ျပီး သတ္ခဲ့တယ္၊ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ သူက ခင္ဗ်ားထက္ တစ္ျခား ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ကို ပိုခ်စ္ေနတာကို ခင္ဗ်ားမၾကိဳက္ဘူး မဟုတ္လား”

“ခင္ဗ်ား ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကို ဒီေလာက္ခ်စ္တာ ဘာလို႕သတ္ရမွာလဲ၊ မေန႕ညက အဲဒီတိုက္ခန္းကို ေရာက္တာေတာ့ မွန္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း တံခါးဖြင့္တဲ့ code ကို သိျပီးသားဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဝင္ေနၾကပဲေလ။ သူတို႕ အိပ္ေနတုန္း ဧည့္ခန္းမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ MP4 ေလး ျပန္ယူဖို႕ သြားတာဗ်ာ၊ မနက္ျဖန္အျပီး ကူးရမယ့္ ဓါတ္ပံုေတြ အဲဒီထဲမွာ ပါေနလို႕၊ အဲဒါယူျပီးေတာ့ ျပန္ေတာ့မလို႕လုပ္ေတာ့ သူထြက္လာသံ ၾကားတာနဲ႕ ဝရံတာ ထြက္ေနလိုက္တာ၊ လူတစ္ေယာက္ ဝင္လာသံၾကားတယ္၊ ေဒါက္တာ သီဟေအာင္ပဲ၊ သူတို႕ စကားမ်ားၾကေသးတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ျပန္သြားတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ သူက ထိုင္ေနတုန္းပဲမို႕ မဝင္ေသးပဲ ေနရတယ္၊ ခဏေနေတာ့ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ လာတယ္၊ သူက သူ႕အစ္ကို ႐ွိတယ္ ျပန္သြားလို႕ ေျပာတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့လို႕ တံခါးနားက ခြာျပီး ဝရံတာလက္ရမ္းနားကေန အျပင္ဘက္ကို ၾကည့္ေနလိုက္တယ္၊ တစ္ခုခု က်သြားသံလည္း ၾကားတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူအထဲဝင္သြားတာနဲ႕ ျမန္ျမန္ထြက္ျပီး ျပန္လာလိုက္တယ္၊ အဲဒါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာတုန္းက သူ ဘာမွ မျဖစ္ေသးဘူး”

“ဝရံတာမွာ ခင္ဗ်ား ႐ွိေနတာ ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ဘူးေပါ့”

“ညဘက္ဆိုေတာ့ တံခါးနား ကပ္ၾကည့္မွ ျမင္ရမွာေလ၊ ဘယ္သူမွ တံခါးနား မလာၾကေတာ့ မသိဘူးေပါ့”

“ဟုတ္ျပီေလ၊ ခုလို အမွန္အတိုင္းေျဖတာ ေက်းဇူးပဲေနာ္၊ ေနာက္ ေမးစရာေပၚလာမွပဲ လာေတာ့မယ္”

***

စိမ္းဝတီက ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ကို ကားပြဲစားတန္းေတြမွာ လိုက္႐ွာေသာ္လည္း သူ႐ွိေသာ ေနရာႏွင့္ လြဲေနျပီး မေတြ႕ခဲ့ရ။ သူ႕အေဆာင္မွာ သြားေမးေတာ့လည္း မနက္ကတည္းက ထြက္သြားသည္ဟု ဆိုသည္။ ေနဝင္ကာနီးမွ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုမွ ထြက္လာေသာ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ ကို ေတြ႕ရသည္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ား အေျပာအရ အခုရက္ပိုင္း ေကာင္မေလး အသစ္တစ္ေယာက္ကို စလုိက္ေနသည္ ဟုဆိုသည္။ ေကာင္မေလးက ခပ္ငယ္ငယ္ စတိုင္လ္ ခပ္မိုက္မိုက္၊ သေဌးသမီးမွန္းေတာ့ ပံုစံၾကည့္တာႏွင့္ သိသာသည္။ ခိုင္ခိုင္သီမွာ သူ႕အတြက္ ေပးစရာ မ႐ွိေတာ့မွန္း သိသြားေသာ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္က ေနာက္ သေဌးသမီးတစ္ေယာက္ ႐ွာတြဲေနပံုရသည္။ သူ႕ပံုစံကလည္း ေခတ္လူငယ္ တစ္ေယာက္ပံုစံ ျဖစ္သျဖင့္ ခိုင္ခိုင္သီ့ အစ္ကို ေျပာေသာ လူပံုစံႏွင့္ နီးစပ္သည္။ သူ႕အရပ္ကလည္း ႐ွည္သည္။

ေကာင္မေလးက သူ႕ကားသူ ေမာင္းျပီး ျပန္သြားေတာ့မွ စိမ္းဝတီ သူ႕နားသြားျပီး ကတ္ျပားထုတ္ျပရင္း လာရင္းအေၾကာင္းကို ေျပာရသည္။ သူတို႕ အနီးအနား ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲမွာ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။

“ခိုင္ခိုင္သီ အသတ္ခံရတာ ခင္ဗ်ား သိပါတယ္ေနာ္”

“ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါဘူး၊ ဘယ္တုန္းကလဲ”

သူ ဟန္ေဆာင္ေနသည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ အေတာ္ဟန္ေဆာင္ေကာင္းသည္ဟု ဆိုရမည္။

“ညတုန္းက ခင္ဗ်ားျပန္သြားျပီး မၾကာခင္မွာပဲ အသတ္ခံရတာ”

“ကၽြန္ေတာ္မသတ္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ မသတ္ဘူးေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာတုန္းက အေကာင္းၾကီးပဲဟာ”

“ခင္ဗ်ား သတ္ေတာ့ သတ္ခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား”

“သတ္ခ်င္တာေတာ့ သတ္ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ၊ သူက ခ်ိဳခ်ိဳ႕ကို ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း ေျပာျပမယ္လို႕ ျခိမ္းေျခာက္တယ္ေလ မေန႕ညက ေတာင္းပန္ျပီး သူ႕ကို လမ္းခြဲစကား ေျပာဖို႕သြားတာလည္း သူက သူ႕အစ္ကို ႐ွိေနတယ္၊ ဘာမွ မေျပာခ်င္ဘူး ဆိုလို႕ ျပန္ခဲ့ရတယ္၊ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လႊတ္မေပးဘူး ဆိုလို႕ စိတ္တိုျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ႐ိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုကိုေတာင္ ခ်ခြဲလိုက္မိေသးတယ္”

“သူ႕အစ္ကိုက အိပ္ေနျပီပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႕ ႏွစ္ေယာက္ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ျပီး လက္လြန္သြားတာမ်ားလား”

“မဟုတ္တာဗ်ာ၊ ဘာမွကို မလုပ္ခဲ့ရဘူး၊ သူ႕ကိုလည္း မလုပ္ရဲလို႕ ဓါတ္ပံုကိုပဲ လုပ္ခဲ့ရတာ၊ သူ႕အခန္းထဲမွာ ခဏေလးပဲ ျပန္ခဲ့တာ”

“ဟုတ္ပါျပီေလ၊ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ား ဟဲန္းဖုန္း နံပါတ္ေလးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပးထားပါဦး၊ လိုအပ္ရင္ ထပ္ေမးရေအာင္ပါ၊ ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ႐ွာရတာ တစ္ေနကုန္ သြားတယ္ဗ်ာ”

***

(CSI ဇာတ္လမ္းတြဲေတြၾကည့္ရင္း အားက်လို႕ေရးတာပါ၊ CSI NY ဇာတ္လမ္း တစ္ခုမွ idea အနည္းငယ္ ယူပါတယ္)

သိဂၤါေက်ာ္