မိုးဦးညေန

ေႏြေနပူကိုမုန္းလို႕

ေသြး႐ူးေသြးတန္းေမွ်ာ္ေနတဲ့

မိုးတိမ္ေတြ မလာခင္

ေခတၱခဏ ကင္းစင္တဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္၊

ေဆာင္းရာသီတုန္းက

ႏွင္းျမဴေတြရဲ႕ ျပန္ေပးဆြဲခံထားရတဲ့

ဟိုေဝးေဝးက ေတာင္တန္းေတြ

လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ညေန။

မေန႕ကမိုးက လန္းဆန္းေစလို႕

ပုရစ္ဖူးေတြ စိမ္းစိုတဲ့ေတာတန္းထဲ

ေတာပန္းေတြ အစြမ္းကုန္ပြင့္ေနတာ

ပြင့္ဖတ္ေတြ မေၾကြေတာ့မယ့္အတိုင္း။

အလင္းမေပ်ာက္တေပ်ာက္ေကာင္းကင္ထဲ

လျခမ္းေကြးကို ေငးေနတုန္းမွာပဲ

ေတာင္တန္းေတြကို ေပြ႕ဖက္နမ္းလို႕ အားရသြားတဲ့

အဲဒီမိုးတိမ္ေတြက

ေကာင္ကင္ကို အပိုင္စီးလိုက္ေလတယ္။

ေျခခင္းလက္ခင္း မဆန္႕ရေတာ့မယ့္ ညေနေတြ

မ်ားလာမွာ ၾကိဳသိေနေပမယ့္

မိုးကို ေဝးေဝး ေခၚေဆာင္ေစမယ္ဆို

အဲဒီေလၾကမ္းေတြကိုလည္း မေမွ်ာ္ပါဘူး။

ငါ့ပတ္ဝန္းက်င္ကို ကႏၱာရသဲေတြ မသယ္ေဆာင္လာပါနဲ႕၊

တဖြဲဖြဲမိုးကိုပဲ ငါေမွ်ာ္ခဲ့တာပါ၊

အစိမ္းေရာင္ေတြကို မက်ိဳးပဲ့ေစခ်င္ဘူး၊

သနားစရာ တဲအိုေတြကို မျပိဳေစခ်င္ဘူး၊

တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွည့္လာမယ့္ သီးကင္းေတြကိုလည္း မေၾကြေစခ်င္ဘူး။

ငါ့ဘာသာ ဘယ္လိုပဲစိတ္ကူးကူး

အဲဒီညေနကေတာ့

မၾကာခဏ ေလျပင္းကို သူငယ္ခ်င္းဖြဲ႕တယ္၊

အံုနဲ႕က်င္းနဲ႕ မိုးစက္ေတြေခၚျပီး ပါတီလုပ္ျမဲလုပ္ဆဲပဲ။

သိဂၤါေက်ာ္ 

(ပံုကို ဒီေနရာက ယူပါတယ္)