လက္ထပ္ျခင္း၏ ေနာက္ပိုင္း စာမ်က္ႏွာမ်ား

 

ျမင့္ေနာင္ က အစိုးရ ဓါတ္ဆီဆိုင္က ဝန္ထမ္း၊ ရီမာခ်ိဳ က အလယ္တန္းျပ ဆရာမ ဘဝမွာ စေတြ႕ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမင့္ေနာင္တို႕ ဓါတ္ဆီဆိုင္က ရီမာခ်ိဳတို႕ အိမ္နဲ႕ မ်က္ေစာင္းထိုးေလာက္မွာ ႐ွိသည္။ ျမင့္ေနာင္က ဆယ္တန္းေတာင္ မေအာင္ေသာ ဆီထည့္ဝန္ထမ္းေပမယ့္ သူ႕မိသားစုကေတာ့ သူ႕အေျခအေနနဲ႕ သူ ႐ွိပါသည္။ သို႕ေပမယ့္ ရီမာခ်ိဳ႕ အေဖၾကီးကေတာ့ သူ႕သမီးကို ဆယ္တန္းမေအာင္သည့္ အလုပ္သမားသာသာႏွင့္ လံုးဝသေဘာမတူပါ။ ေ႐ွးလူၾကီးမို႕ ဓါတ္ဆီဆိုင္ ဝန္ထမ္းက ဘယ္ေလာက္ အပိုဝင္ေငြ ရတယ္ပဲ ေျပာေျပာ သူ႕သမီးနဲ႕ မတန္ဘူးပဲ ထင္သည္။ ပံုမွန္ေတာ့ ရီမာခ်ိဳက သူ႕အေဖကို အေသအလဲ ေၾကာက္ရေသာ္လည္း အခ်စ္နဲ႕ ပတ္သက္လာေတာ့ မေၾကာက္ေတာ့။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေနရာကို ခိုးေျပးၾကသည္။ ခဏပဲ ေနျပီး ရီမာခ်ိဳတို႕ ရပ္ကြက္ထဲမွာပဲ အိမ္ငွားေနဖို႕ ျပန္လာၾကသည္။ ျမင့္ေနာင္တို႕ အိမ္က ရီမာခ်ိဳ႕ အေဖကို ျပန္လာအပ္ေသာ္လည္း သူ႕အေဖက လံုးဝ အိမ္ေပၚတက္မလာဖို႕ ေျပာသည္။ သူတို႕ မဂၤလာပြဲလည္း ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းနဲ႕ ပဲ ျပီးသြားသည္။

***

ေနာက္ေတာ့ ရီမာခ်ိဳ ေယာက်္ားရ ကံေကာင္းခဲ့ေၾကာင္း သူ႕အေဖလည္း လက္မခံခ်င္ေပမယ့္ လက္ခံလာရတာပါပဲ။ ျမင့္ေနာင္က အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါးမ႐ွိ အလုပ္ၾကိဳးစားသူ ျဖစ္သည္။ သူအလုပ္လုပ္ေသာ ဓါတ္ဆီဆိုင္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ရသည္။ သူကလည္း ရသမွ် မိန္းမကို အပ္သည္။ ရီမာခ်ိဳကလည္း သံုးသင့္တာပဲ သံုးျပီး စုသင့္တာ စုတတ္သူမို႕ သူတို႕ မိသားစု ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပေနသည္။ သမီးေလး တစ္ေယာက္ ေမြးျပီးေနာက္ ရီမာခ်ိဳ႕ အေဖ အိမ္မွာပဲ ေပါင္းေနလိုက္ၾကသည္။ သူ႕ အေမကေတာ့ ရီမာခ်ိဳ ငယ္ငယ္ကပင္ ဆံုးခဲ့ျပီ။

ရီမာခ်ိဳ႕မွာ ေျပာစရာအျပစ္ ဆို၍ ဆရာမ အဆင့္အတန္းႏွင့္ေတာင္ မလိုက္ေအာင္ ႏႈတ္ၾကမ္း လွ်ာၾကမ္း မၾကိဳက္ရင္ မၾကိဳက္သလုိ ေျပာတတ္ ဆိုတတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အဲလို ေျပာေပါက္ေတြနဲ႕ပဲ ျမင့္ေနာင္ႏွင့္ အျမဲ ရန္ျဖစ္ရသည္။ အျမဲလိုလိုကေတာ့ ျမင့္ေနာင္ကပဲ ေလ်ာ့လိုက္ရတာပင္။ ျမင့္ေနာင္ကလည္း သူ ဝင္ေငြေကာင္းေနေသာ အခ်ိန္မွာ မိဘႏွင့္ ေက်ာင္းမျပီးေသးေသာ ညီမမ်ားကို ေထာက္ပံခ်င္သည္။ နည္းနည္း ပါးပါး ေထာက္ပံ့တာကို ရီမာခ်ိဳက မသိသလို ေနႏိုင္ေပမယ့္ အခ်ီၾကီးေတြ ေပးလွ်င္ေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အၾကီးအက်ယ္ ရန္ျဖစ္ရျပီ။ ရီမာခ်ိဳက ကိုယ့္သားသမီးေတြ ေနာင္ေရးအတြက္ စုေဆာင္းထားခ်င္သည္။ သူ႕အေဖ နဲ႕ စိတ္ေဝဒနာသည္ သူ႕အစ္မကိုေတာင္ သူက ဘာမွ သိပ္ေထာက္ပံစရာမလိုပဲ သူတို႕ စုေဆာင္းစာနဲ႕ သူတို႕ စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘက္ကို မေပးသလို သူ႕ဘက္ကိုလည္း မေပးေစခ်င္။ ျမင့္ေနာင္ကေတာ့ ရီမာခ်ိဳလည္း သူ႕ဘက္ကို ေပးခ်င္သေလာက္ ေပးလို႕ရသည္။ သူ႕ဘက္ကို ေပးတာကိုလည္း လိုက္မပိတ္ပင္ေစခ်င္။ ရီမာခ်ိဳ အေပါက္ဆိုးမႈေၾကာင့္ သူ႕ဘက္က မိသားစုႏွင့္ သိပ္ခင္ခင္မင္မင္ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ မ႐ွိ။ အဲဒီ ျပႆနာတစ္ခုကလြဲျပီးေတာ့ သူတို႕လင္မယားမွာ တစ္ျခား ျပႆနာ မ႐ွိပါ။ ျမင့္ေနာင္က သားသမီးကိုလည္း ခ်စ္တတ္သည္။ ဇနီးကိုလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ သည္းခံသည္။

***

ရီမာခ်ိဳက သားေလး တစ္ေယာက္ ထပ္ေမြးသည္။ သမီးတစ္ေယာက္၊ သားတစ္ေယာက္ ဆိုေတာ့ သူတို႕အတြက္ ျပည့္စံုသြားျပီ။ နည္းနည္းလည္း စုမိေဆာင္းမိ ႐ွိလာေသာေၾကာင့္ တစ္ျခား အဆင္ေျပေသာ ရပ္ကြက္ တစ္ခုမွာ အိမ္ကေလး ဝယ္ျပီး သူတို႕ သီးသန္႕ ေျပာင္းေနၾကသည္။ စီးပြားေရး အဆင္ေျပသေလာက္ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တက်က္က်က္ ရန္ျဖစ္လုိက္ ျပန္ခ်စ္လိုက္ အျမဲ ျဖစ္ေနၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ရီမာခ်ိဳ႕ကို ေယာက်ၤားကို ဒီေလာက္ မေျပာဆိုဖို႕ သတိေပးၾကသည္။ ေယာက်ၤားက အိမ္မွာ မေပ်ာ္လွ်င္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ညာျဖစ္မယ္ ဆိုလည္း ရီမာခ်ိဳကေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္ပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမင့္ေနာင္ကလည္း သူ႕မိန္းမႏွင့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကလြဲလွ်င္ က်န္တာ အေပ်ာ္အပါး ဘာမွ စိတ္မဝင္စားပါ။ အေပါင္းအသင္းေကာင္းလို႕ အရက္ကေလး ဘာေလး ေသာက္ရင္သာ ေသာက္မည္။ အေပ်ာ္အပါးကေတာ့ လံုးဝမလုပ္။ အရက္ေသာက္လာရင္ေတာင္ မိန္းမႏွင့္က ရန္ျဖစ္ရေသးသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူ အရက္လည္း သိပ္မေသာက္ျဖစ္ပါ။ မိန္းမႏွင့္ ရန္မျဖစ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ မိသားစုကို ေထာက္ပံ့တာလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ မိန္းမ မသိေအာင္သာ ခိုးေပးရသည္။ အဲဒါ သိသြားလွ်င္ေတာ့ ပြဲၾကီးပြဲေကာင္း ရန္ျဖစ္ၾကျပီသာ မွတ္ေပေတာ့။ တစ္ခုေကာင္းတာက ဘယ္ေလာက္စိတ္ဆိုးဆိုး ျမင့္ေနာင္က မိန္းမကို နာေအာင္ၾကင္ေအာင္ ႐ိုက္တာ ႏွက္တာေတာ့ တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးပါ။ တစ္ခါတေလ ရီမာခ်ိဳကေတာင္ လက္ပါတတ္ေသးသည္။ ျမင့္ေနာင္က မေက်နပ္လွ်င္ နံရံကို ထိုးတာ ဘာညာသာ လုပ္ရင္လုပ္မည္။ မိန္းမကိုေတာ့ မလုပ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ရီမာခ်ိဳ႕ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူမကို နည္းနည္း ေလ်ာ့ဖို႕ ေျပာၾကတာျဖစ္သည္။ မလိုသူေတြကလည္း ဒီေလာက္ေတာင္ ေယာက်္ားအေပၚ မၾကင္နာတတ္တဲ့ မိန္းမ က်န္ခဲ့ရလိမ့္မည္ လို႕ အတင္းေျပာၾကတာေတြလည္း ရီမာခ်ိဳၾကားပါသည္။

ဘယ္သူေတြ ဘယ္လို ေျပာပါေစ ရီမာခ်ိဳတို႕ကေတာ့ ျပည့္စံုေသာ မိသားစု ဘဝေလးထဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ေနေနဆဲ။ ျမင့္ေနာင္ အလုပ္ကလည္း အရင္ကေလာက္ေတာ့ မေကာင္းသည့္ျပင္ သူ႕ညီမေတြကလည္း ေက်ာင္းေတြျပီးလို႕ အလုပ္အကိုင္ကိုယ္စီႏွင့္ ျဖစ္ကုန္ျပီမို႕ အေထာက္အပံေပးစရာ သိပ္မလိုေတာ့။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လည္း အရင္ေလာက္ေတာ့ စကားမမ်ားေတာ့ပါ။ သမီးနဲ႕ သားကလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကီးလာျပီမို႕ ရီမာခ်ိဳကလည္း သူတို႕ကို သိပ္ဂ႐ုစိုက္စရာ မလိုေတာ့၍ က်ဴ႐ွင္ ဘာေလး ျပျပီး အပိုဝင္ေငြ႐ွာသည္။ အစစ အဆင္ေျပေနေသာ မိသားစု ဘဝမွာ သမီး အထက္တန္း စတက္ေသာ ႏွစ္က်မွ မေမွ်ာ္လင့္တာေတြ ျဖစ္လာျခင္း ျဖစ္သည္။

***

ျမင့္ေနာင္ အလုပ္ေျပာင္းရသည္။ ေဝးေဝးလံလံ မဟုတ္ေသာ္လည္း အိမ္နဲ႕ နည္းနည္းေတာ့ လွမ္းသြားသည္။ အဲဒီမွာ အဲဒီ မိန္းမ ႏွင့္ ေတြ႕ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၾကားကာစကေတာ့ ရီမာခ်ိဳက မယံုေသး။ သူနဲ႕ ကိုယ္ အိမ္ေထာင္ သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ရန္တခ်ိန္းခ်ိန္း ျဖစ္ေနေပမယ့္ အဲဒီလို ကိစၥမ်ိဳးေတာ့ တစ္ခါမွ မပါခဲ့ပါ။ သူ အဲဒီလို ကိစၥမ်ိဳး ဝါသနာ မပါဘူးပဲ ထင္ခဲ့သည္။ ကိုယ့္အေပၚကို အဲဒီလို လုပ္ရက္လိမ့္မယ္ လို႕လည္း တစ္ခါမွ မေတြးစဖူး။ သူ႕ကို မဟုတ္ပဲ ဖြင့္ေမးမိရင္ေတာင္ သူစိတ္ဆိုးမလား လို႕ ထင္ေနသည္။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ္တိုင္ သြားၾကည့္ေတာ့မွ ကိုယ့္မ်က္စိနဲ႕ကိုယ္ ျမင္လာရမွ ယံုေတာ့သည္။ ျမင့္ေနာင္က အိမ္တစ္အိမ္ ငွားျပီး အဲဒီ မိန္းမ ႏွင့္ အတူတူ ေနေနသည္။ တစ္ခါတရံ သူအေၾကာင္း႐ွာျပီး ညဘက္ အိမ္မျပန္ခဲ့တာေတြကို ခုမွ သေဘာေပါက္သည္။

ျမင့္ေနာင္ အိမ္ျပန္လာခ်ိန္မွာ ကေလးေတြ တစ္ျခား လႊတ္ျပီး ႏွစ္ေယာက္သား ပြဲၾကမ္းၾကေတာ့သည္။ ရီမာခ်ိဳ က ကိုယ့္ကို ေၾကာတယ္ ထင္ရင္ တစ္ျခား ကိစၥ အေသးအဖြဲေတာင္ သည္းမခံခဲ့တာ...။ ဒီလို ကိစၥမ်ိဳးကေတာ့ ဘယ္ရလိမ့္မလဲေလ။ သူ႕ကို ဖြင့္ေမးလို႕ သူကဝန္ခံေတာ့ ရီမာခ်ိဳ ေဒါသ ထြက္လိုက္တာ ေျပာမေနပါနဲ႕ေတာ့။ အဲဒီ မိန္းမကို ျဖတ္မလား၊ ငါ့ကို ကြာမလား ဆိုေတာ့ အဲဒီ မိန္းမကိုလည္း မျဖတ္ႏိုင္ပါ၊ ကေလး ေတြ ႐ွိေနလို႕ ကိုယ့္ကိုလည္း မကြာႏိုင္ပါ တဲ့။ ကေလးေတြ မ႐ွိရင္ေတာ့ ကြာမယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာ။

သူ႕ကို ရီမာခ်ိဳ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်စ္ခ်စ္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ လိုအပ္လိုအပ္၊ ဒီကိစၥမွာေတာ့ လံုးဝ အသနားလည္း မခံႏိုင္၊ မ်က္ရည္ခံလည္း မထိုးႏိုင္၊ အ႐ံႈးလည္း မေပးႏိုင္ပါ။ ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ျမင့္ေနာင္ မ႐ွိတဲ့အခ်ိန္ အဲဒီမိန္းမကို သြားေတြ႕ေတာ့ သူမလည္း ခပ္မာမာပါ။ ၾကည့္ရတာကေတာ့ ေၾကးၾကီးစား ပံုစံမ်ိဳး။ အဲဒီမိန္းမက အရင္က ေၾကးၾကီးစား ရယ္လို႕ ပတ္ဝန္းက်င္က ေျပာတာလည္း ရီမာခ်ိဳ ၾကားပါသည္။ သိပ္ လည္း အသက္မငယ္ေတာ့။ ရီမာခ်ိဳထက္ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ ေလာက္ပဲ ငယ္မည္။ မ်က္ႏွာကေတာ့ အေပါစား မိတ္ကပ္ မ်က္ႏွာႏွင့္။ ခုေတာ့ အေကာင္းစား မိတ္ကပ္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္ေပါ့။ ေခ်ာသလား ဆိုေတာ့လည္း ေျပာရေလာက္ေအာင္ အေခ်ာအလွၾကီး မဟုတ္။ ျမင့္ေနာင္ ဘာကို ၾကိဳက္သြားသလဲ လို႕ ရီမာခ်ိဳ စဥ္းစားလို႕ပင္မရ။ အေတာ္ အံၾသမိသည္။

သူ႕ အငယ္မကို သြားေတြ႕တာ သိေတာ့ ျမင့္ေနာင္က စိတ္ဆိုးေသးသည္။ ကေလးေတြကို အစက ဖုံးထားေသးေသာ္လည္း အခုေတာ့ အားလံုး သိေနၾကျပီ။ သားက ဘာသိဘာသာ ေနေပမယ့္ သမီးကေတာ့ ႐ွက္လို႕ ငို႐ွာသည္။ အစကေတာ့ သူေနာင္တ ရလာရင္ ျပန္လက္ခံဖို႕ စိတ္ကူးေသာ္လည္း သူက ေတာ္ေတာ္ကို မႊန္ေနျပီမို႕ ေဆးမမီေတာ့ ေသာ အေျခအေန ျဖစ္ေနသည္။ အဲဒီေတာ့လည္း ရီမာခ်ိဳက ကြာေပးဖို႕ပဲ ေျပာလိုက္သည္။ “ကေလးေတြကို ငါ့ဟာငါ ရေအာင္ ႐ွာေကၽြးမယ္၊ ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႕၊ ကြာျပီးရင္ နင္လည္း ကေလးေတြကို လံုးဝ ေတြ႕စရာ မလိုေတာ့ဘူး၊ ငါတို႕မိသားစု နဲ႕ နင္နဲ႕ ဒီဘဝ ဒီမွ်ပဲ ၊ အျပီး ျပတ္ျပီ” ရယ္လို႕ ျမင့္ေနာင္ကို ေျပာလိုက္သည္။ ရီမာခ်ိဳ႕ အတြက္ ငိုရမွာေတာင္ မ်က္ရည္ခမ္းေနသည္။ ျမင့္ေနာင္ကို မုန္းတီးေသာ အမ်က္သည္ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပႏိုင္ ဟု ထင္မိသည္။

***

ျမင့္ေနာင္ ဝယ္ေပးထားေသာ အိမ္မွာ မေနခ်င္ေသာေၾကာင့္ ရီမာခ်ိဳတို႕ သားအမိတေတြ အေဖ့အိမ္ ျပန္ေနၾကသည္။ အေဖ့အိမ္က ရီမာခ်ိဳ႕ေက်ာင္းႏွင့္လည္း ပိုနီးသည္ေလ။ သူကလည္း ထိုအိမ္မွာ ျပန္လာမေနေတာ့ပဲ သားႏွင့္ သမီးအတြက္ ေပးလိုက္ျပီ ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ထိုအိမ္ကို အငွားထားထားသည္။ ကြာ႐ွင္းျပီးေတာ့ ျမင့္ေနာင္က ကေလးေတြ စားရိတ္ကိုေတာ့ လစဥ္ေထာက္ပံ့သည္။ ရီမာခ်ိဳက ကေလးေတြကို အေဖႏွင့္ မေတြ႕ရဟု ေျပာထားေသာ္လည္း သားငယ္ကေတာ့ အေမ မသိေအာင္ တစ္ခါတရံ သြားသြားေတြ႕သည္။ သမီးကေတာ့ အေမလိုပဲ စိတ္နာေနပံုႏွင့္ အေဖကို အေတြ႕မခံ။ သမီး စိတ္ထဲမွာလည္း ခံစားမႈတစ္ခုေတာ့ ဝင္ေနမွာ ေသခ်ာသည္။ ငယ္ကတည္းက စာအသင့္အတင့္ ေတာ္ခဲ့ေသာ သမီးက ကိုးတန္းကို က်ေသာေၾကာင့္ ဆပ္ပလီ ျပန္ေျဖလိုက္ရသည္။

သူေပးေသာ ပိုက္ဆံကို ကေလးေတြ အတြက္ကလြဲလို႕ ရီမာခ်ိဳက က်န္တဲ့ ေနရာမွာ လံုးဝမသံုး။ က်ဴ႐ွင္ျပျပီး အိမ္စားရိတ္ ႐ွာသည္။ အဲလို ႐ွာျပန္ေတာ့ ကေလးေတြကို မ်က္ႏွာလႊဲ သလို ျဖစ္ျပီး သမီးက ဆယ္တန္း ႏွစ္မွာ က်ျပန္သည္။ မျဖစ္ဘူး ဆိုျပီး သမီးဘက္ကို အာ႐ံုစိုက္ကာ Guide ေလး ဘာေလး ငွား႐ံုမက ကိုယ္ကလည္း ၾကပ္မတ္ေပးရေတာ့သည္။ သားကိုလည္း လမ္းမွားေရာက္မွာ စိုးေသာေၾကာင့္ ဂ႐ုစိုက္ရေသးသည္။ သားကေတာ့ သူ႕အေဖႏွင့္ အဆင္ေျပသည္။ သူ႕အေဖကလည္း သူ႕သားသူေတာ့ ဆံုးမပံုရပါသည္။ ရီမာခ်ိဳကေတာ့ သူ႕အေၾကာင္းကို လံုးဝ မသိခ်င္ေသာေၾကာင့္ သူ႕အေၾကာင္း ေျပာမယ္ ဆိုသူေတြကို တားျမစ္၍ လံုးဝ မသိခဲ့ဘူးသူလို ေမ့ေပ်ာက္ထားသည္။ သား နဲ႕ သမီးကိုေတာ့ အေဖ နဲ႕ မေတြ႕ရဘူး ဘာညာ တားျမစ္မေနခ်င္ေတာ့လို႕ ဒီတိုင္းပဲ လႊတ္ထားလိုက္သည္။ သူ႕ နာမည္ကို ပါးစပ္ထဲကို ထည့္မေျပာခ်င္တာလည္း ပါသည္။

ျမင့္ေနာင္ ထိုမိန္းမ ႏွင့္ ကြဲသြားျပီ ဟု ေျပာသံလည္း ၾကားရသည္။ ရီမာခ်ိဳကေတာ့ ဘာမွ ေမးျမန္းစံုစမ္း မေနပါ။ သား ႏွင့္ သမီးက အေဖ အေၾကာင္း သိပံုရေသာ္လည္း အေမ ေ႐ွ႕မွာ မေျပာရဲၾက။ သမီး က တကၠသိုလ္ တက္ေနစဥ္ သား ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ DSA ပါသြားသည္။ သား နဲ႕ သမီးက လိမၼာၾကေသာေၾကာင့္ ရီမာခ်ိဳ စိတ္ခ်မ္းသာရသည္။ ကိုယ့္သမီးေလးကို အိမ္ေထာင္ေရး ကံမေကာင္းမွာေတာ့ ရီမာခ်ိဳ အရမ္း စိုးရိမ္သည္။ သား ခ်ည္း ေမြးထားမိရင္ ေကာင္းမွာလို႕ေတာင္ ေတြးမိသည္။ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ေရးကလည္း စတင္ကာစကေတာ့ ကံေကာင္းလိုက္တာ လို႕ အမ်ားက ေျပာၾကရတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးပါပဲ။ ခုလို ျပိဳကြဲလိမ့္မယ္လို႕ ဘယ္သူက ထင္ခဲ့မလဲ။ ေလာကၾကီးက မထင္တာေတြလည္း ျဖစ္တတ္သည္။ ေယာက်္ားမ်ားရဲ႕ စိတ္ကိုလည္း တသမတ္တည္း တြက္ထားလို႕မရ။ ရီမာခ်ိဳ အခုေတာ့ အခ်စ္ကိုလည္း မယံုၾကည္ေတာ့။ အခ်စ္ႏွင့္ တည္ေဆာက္ေသာ အိမ္ေထာင္ေပမယ့္လည္း လက္ထပ္ျပီးေနာက္မွာ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္အထိ တည္ျမဲေနႏိုင္ပါသလဲ။ ဘယ္သူမွ မေသခ်ာပါ။

***

ႏွစ္ေတြ ၾကာခဲ့တာ ၅ ႏွစ္ေပမယ့္ ဒီထက္မက ၾကာေနျပီ လို႕ေတာင္ စိတ္ထဲထင္ခ်င္သည္။ အဲဒီႏွစ္ေတြ အတြင္း အေဖႏွင့္ အစ္မ လည္း ဆံုးခဲ့ၾကသည္။ ေလာကၾကီးမွာ ရီမာခ်ိဳ တစ္ေယာက္တည္းပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။ သမီး ႏွင့္ သား ႐ွိလို႕ ေတာ္ေသးသည္။ ျမင့္ေနာင္ အေပၚ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရေသာ အမုန္းတရားမ်ားလည္း ရီမာခ်ိဳ႕မွာ မ႐ွိေတာ့ပါ။ ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း မဟုတ္ေသာ ဥေပကၡာတရား ထားႏိုင္လာသည္။ ကိုယ္ႏွင့္ မသိသူ တစ္ေယာက္လို သူ ေကာင္းေကာင္း ဆိုးဆိုး ဘယ္လိုမွ မေနေသာ စိတ္ကို ေမြးဖို႕ ၾကိဳးစားထားသည္။ မၾကားခ်င္ေပမယ့္လည္း ျမင့္ေနာင္ သတင္းေတြက ၾကားေနရသည္။

သူ ပထမ ေနေသာ မိန္းမႏွင့္ ကြဲသြားၾကသည္။ ထိုမိန္းမ အက်င့္မေကာင္းမွန္း သူ ေနာက္သိလာေတာ့ သူတို႕ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပၾကေတာ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသတင္းေတြကို ရီမာခ်ိဳ၏ ေယာကၡမအိမ္က ေဖာက္သည္ခ် ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတို႕ကလည္း အရင္က ရီမာခ်ိဳကို သိပ္ၾကည့္မရေပမယ့္လည္း သားအတြက္ အိမ္ေထာင္ဘက္ေကာင္းရယ္လို႕ လက္ခံထားရာကေန ဒီလို ျဖစ္လာေတာ့ သူတို႕ သားကို ၾကည့္မရၾကေတာ့။ ညီမမ်ားကလည္း ကန္႕ကြက္သည္။ ေနာက္ထပ္ မိန္းမကို သူတို႕အိမ္က လံုးဝ အသိအမွတ္မျပဳခဲ့။ အဲလို ေျပာဆိုပါမ်ားေတာ့ သူတို႕ အိမ္ကိုပါ အလာက်ဲသြားသည္။ အလုပ္မေကာင္းတာ အေၾကာင္းျပ၍ ေထာက္ပံ့တာမ်ိဳးလည္း လံုးဝ မ႐ွိေတာ့။ ပထမအိမ္ေထာင္က ကေလးေတြလည္း ေထာက္ပံ့ရေသးသည္ ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းႏွင့္ မိဘ ဘက္ကို လံုးဝ လွည့္မလာေတာ့ပါ။

ထို မိန္းမ ႏွင့္ ကြဲျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ ေနာက္ထပ္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ ထပ္ေတြ႕သည္ ဟုဆိုသည္။ ဒီတစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႕ထက္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ငယ္သည္။ ပညာကေတာ့ မတတ္။ သူမ်ား ဆိုင္မွာ အကူဝန္ထမ္း လုပ္ရေသာ မိန္းကေလး။ အရင္ တစ္ေယာက္ထက္ေတာ့ ႐ိုး႐ိုးသားသား ႐ွိပံုရသည္။ အဲဒီ မိန္းကေလး ႏွင့္ ေတာ့ အတည္အတံ့ ျဖစ္ေနသည္။ အိမ္ကို ငွားေနရာက အပိုင္ဝယ္လိုက္သည္။ ေနာက္ထပ္ သားတစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္လည္း ထပ္ရသည္။ ဒါေတြကေတာ့ ရီမာခ်ိဳ မစံုစမ္းလည္း လူသတင္း လူခ်င္းေဆာင္ျပီး ၾကားေနရပါသည္။ သူ႕မိသားစုႏွင့္လည္း သူမ႐ွိမွပင္ ပိုေျပလည္ေနပါသည္။ သူတို႕မွာလည္း ေျမးဆို၍ ရီမာခ်ိဳ႕ သားႏွင့္ သမီးပဲ ႐ွိတာမို႕ ခ်စ္ၾကပါသည္။ သမီး ႏွင့္ သားက အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ပိုနားလည္လာလို႕လား မသိ။ သူတို႕ အေဖ အေၾကာင္းကို ရီမာခ်ိဳ မတားပါပဲႏွင့္ မေျပာၾကေတာ့ပါ။ သူတို႕ အေဖကို လမ္းေတြ႕လွ်င္ ေကာင္းေကာင္း ႏႈတ္ဆက္ၾကေသာ္လည္း ငယ္ငယ္တုန္းကလို သူ႕အေဖအလုပ္ကို လိုက္သြားျပီး တကူးတက သြားေတြ႕တာမ်ိဳး မလုပ္ေတာ့ပါ။ သူတို႕ အေပၚ အေဖ ႏွင့္ အေမ ဘယ္သူ႕ ေမတၱာက စစ္မွန္သည္ကို သိလာျပီ ဟုထင္သည္။

***

ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ႏွင့္ပင္ ေယာက်္ားေတြရဲ႕ သစၥာကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္ျပီးေသာ ရီမာခ်ိဳသည္ ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႕ကိုလည္း လံုးဝ စိတ္ကူးထဲ မ႐ွိေတာ့ပါ။ ေယာက်္ားေတြရဲ႕ သစၥာ ဆိုေပမယ့္လည္း အားလံုးကိုေတာ့ မဆိုလိုပါ။ ရီမာခ်ိဳ႕ အေဖ ကေတာ့ ရီမာခ်ိဳ ႏွင့္ ဥာဏ္ရည္မမီေသာ အစ္မ တို႕ ခပ္ငယ္ငယ္ကပင္ အေမ ဆံုးပါးသြားခဲ့ေသာ္လည္း သမီးႏွစ္ေယာက္ကို လူလားေျမာက္ေအာင္ ႐ွာေဖြေကၽြးေမြး၍ ေနာက္အိမ္ေထာင္ မျပဳခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ရီမာခ်ိဳက “အခ်စ္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ စာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ အခ်စ္မဟုတ္ေတာ့ပဲ ေမတၱာေတြ သစၥာေတြ ပါလာရမွာေပါ့” ဆိုသည့္ ဝင္းဝင္းလတ္ ရဲ႕ ဝတၱဳထဲက စကားကို သေဘာက်ခဲ့ဖူးသည္။ လက္ထပ္ျပီး ေနာက္ပိုင္း စာမ်က္ႏွာမ်ားထဲက ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဘက္ရဲ႕ သစၥာ ႏွင့္ ေမတၱာက ဘယ္ေလာက္အထိ ၾကာ႐ွည္တည္တံ့မယ္ဆိုတာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္က လက္မထပ္ခင္ ဘယ္လိုမ်ား သိႏိုင္ပါ့မလဲေလ။ ဒါေၾကာင့္လည္း အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆိုတာ ကံစမ္းမဲ ႏႈိက္ရသလိုပဲလို႕ ေျပာၾကတာေပါ့။ ႐ိုးေျမက် ေပါင္းႏိုင္ မေပါင္းႏိုင္ ဆိုတာက ေပါက္ဖို႕ ခက္ခဲတဲ့ ကံစမ္းမဲ ျဖစ္ေနေပမယ့္လည္း ပိုးဖလံမ်ိဳးေတြကေတာ့ မီးကို မတိုးပဲမွ မေနႏိုင္ေလေတာ့ အဲဒီ ကံစမ္းမဲကို လည္း လူတိုင္းလို ႏိႈက္ေနၾကတုန္းပါပဲ။ ေပါက္တဲ့လူလည္းေပါက္၊ မေပါက္တဲ့လူလည္း ဘဝေတြ အ႐ံႈးခံၾကရင္းနဲ႕ေပါ့...။

(အရင္ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး ေရးတဲ့ Happy Ending ဝတၱဳမ်ားကို အျပင္ေလာကမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ေျပာၾကသူမ်ား အတြက္ တကယ့္ အျဖစ္ကို အေျခခံတဲ့ ဝတၱဳအတိုေလးပါ။ ေနာက္လည္း ေရးပါဦးမယ္။ တကယ့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားက စိတ္ကူးယဥ္ ဇာတ္လမ္းမ်ားလို မလွပၾကပါဘူး။)

သိဂၤါေက်ာ္

2.5.2010

5:20 PM