07 February, 2018

လမ္းမၾကီးရဲ႕ ေဘး



အဲဒီလမ္းမၾကီးက
၂၄ နာရီလံုးလံုး အသံုးေတာ္ခံေနရတယ္။
တေရြ႕ ေရြ႕  မ်ားမ်ား သြားတာနဲ႕
ခပ္က်ဲက်ဲ ခပ္ျမန္ျမန္ ပဲ ကြာတယ္။

တိတ္ဆိတ္မွ အိပ္ေပ်ာ္မယ့္သူဟာ
အဲဒီ လမ္းမၾကီးေဘးမွာ
ေနလို႕ မရႏိုင္ဘူး။

အရင္ေခတ္က 
ေဇာ္ဝင္းရွိန္ သီခ်င္းကို ျပန္သတိရတယ္
ကားေတြေပါတဲ့အထဲ 
တစ္စီးမွ ကိုယ္မပိုင္တာ ခုခ်ိန္ထိ။ 

ညဟာ
အိပ္စက္ျခင္းကို သိမ္းပိုက္ရမယ့္ တာဝန္ရွိရဲ႕
လမ္းေပၚက သြားလာမွဳေတြကေတာ့
အေပ်ာ္ေတြလား၊ ဘဝေတြလား
ေထြျပားစရာ။

ဘဝကို လက္လႊတ္ခ်င္စိတ္ေတြ
ျပည့္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္
သတၱိေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ ပဲ
အဲဒီ လမ္းမၾကီးေဘးမွာ ေနထိုင္ေနတယ္။

ဘယ္လိုပဲ
ဘာကိုမွ မၾကိဳးစားခ်င္ေတာ့ဘူး ဆိုေပမယ့္
ဘာကိုမွ မေမ ွ်ာ္လင့္ခ်င္ေတာ့ဘူး ဆိုေပမယ့္
အသက္ တစ္နွစ္ ၾကီးမလာခ်င္ေတာ့ဘူး ဆိုေပမယ့္
အဲဒီ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ လွဲမအိပ္ဝံ့ဘူး။
အေဆာက္အအံု အျမင့္ကလည္း ခုန္မခ်ဝံ့ဘူး။
အဲလိုနဲ႕
အဲဒီလူလည္း
အဲဒီ လမ္းမၾကီးေဘးမွာ ေနထိုင္ဆဲ။

သိဂၤါေက်ာ္
7.2.2018
11:00 PM

2 comments:

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ said...

ကဗ်ာေလးကေလးနက္တယ္

စံပယ္ခ်ိဳ said...

အလည္တေခါက္ရာက္ခဲ႔ျပီးကဗ်ာဖတ္ေနပါတယ္