ခရမ္းရင့္ႏွလံုးသား

မယံုၾကည္တတ္ဘူးလို႕ေျပာတိုင္းလည္း
ခဲမွန္ဖူးတဲ့ စာသူငယ္လို႕ မထင္ေစခ်င္ဘူး။
ငါက ေလ့လာသူ သက္သက္ပါ၊
Interview လုပ္ဖို႕
ေဝးေဝးလံလံေတာင္ သြား႐ွာစရာ မလိုဘူး၊
အသည္းကြဲဖူးသူေတြ
လမ္းသြားရင္းေတာင္ ခလုတ္တိုက္မိေလာက္တယ္။

အစစ္အမွန္အခ်စ္နဲ႕ သစၥာဘာသာစကားကို
ေလ့လာခ်င္ေပမယ့္လည္း
ငါမသိႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ေဝးလို႕ေနဆဲပါပဲ...။

ေလာကၾကီးကိုက အေရာင္ေတြစံုေနမွေတာ့
ႏွလံုးသားတစ္ခုတည္း တစ္သမတ္တည္း႐ွိေၾကးဆို
မတရားရာမ်ား က်ေနေလမလား...။
ငါကလည္း
အေကာင္းျမင္ဝါဒကို အားေပးသူေလ။

ဧည့္သည္လာခ်င္လာပါ...
မေတြ႕ဆံုလိုလို႕ တံခါးပိတ္ထားတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊
Welcome လုပ္ျပီး ဖြင့္ထားခ်င္တဲ့သူလည္း မဟုတ္ဘူး၊
ပံုမွန္ပါပဲ...
ေစ့႐ံုေစ့ထားတာပါ။
တံခါးလာေခါက္ရင္ေတာ့
အလာပ သလာပ ေျပာဖို႕ အဆင္သင့္႐ွိပါရဲ႕။
ႏွလံုးေသြးေတြ ပူေႏြး ဆူပြက္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ဖို႕ေတာ့
ခဲယဥ္းေကာင္း ခဲယဥ္းလိမ့္မယ္။
ငါ့ႏွလံုးသားကိုက
ခရမ္းရင့္ေရာင္သမ္းေနျပီးသားမို႕ပဲ။

အဲဒါေၾကာင့္ပဲလားမသိ
ဆဌမအာ႐ံု႐ွိသူေတြကလည္း
တံခါးလာမေခါက္ၾကေလဘူး။

သိဂၤါေက်ာ္