ေမ သို႕ လြမ္းခ်င္း

ဘယ္တုန္းက နမ္းသြားမွန္းမသိတဲ့
ႏွင္းစက္ေတြေၾကာင့္
လမ္းမၾကီးက စိုစြတ္ေနေပမယ့္
ငါ့ႏွလံုးသားကေတာ့ ေျခာက္ေသြ႕ေနဆဲပဲ ေမ။

ဘယ္တုန္းကမွ မၾကည့္ခ်င္ခဲ့တဲ့
ငါ့ အထီးက်န္ဘဝလို ရြက္ေၾကြပင္ေတြ
တစ္လမ္းလံုး ျပန္႕က်ဲလို႕
ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္ မဟုတ္ခဲ့ေတာ့လည္း
ငါ မသာယာႏိုင္ဘူး ေမ။

တစ္ေန႕ ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္လို႕ ေျပာခဲ့ဖူးတာ
အားနာပါးနာ စကား ဆိုတာလည္း သိပါရဲ႕နဲ႕
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့ ရင့္ေနဆဲပဲ ေမ။

ေအးစက္တဲ့ လမ္းမတေလွ်ာက္
တြဲလက္ေတြနဲ႕ ေႏြးခဲ့ဖူးခ်ိန္ေတြ
ဆန္႕က်င္ဘက္ေတြ ေတြးဆလို႕
အတူသံုးခဲ့ဖူးတဲ့ ေကာ္ဖီခ်ိန္ေတြ
မေန႕တစ္ေန႕ကလို က်န္ေနဆဲပါ ေမ။

ငါျပန္မလာႏိုင္ခဲ့တာ သိပါရဲ႕နဲ႕
ထားသြားရက္ေတာ့လည္း
ႏွင္းေတြ အုပ္မိုးထားတဲ့ ဘူတာ႐ံုထဲ
ငါ့ႏွလံုးသား ေရခဲစစ္စစ္ ျဖစ္လို႕ ေနခဲ့႐ံုအျပင္
အတၱဝတ္႐ံုေတြ မခြာခ်ခ်င္ခဲ့တဲ့
မင္း အမွားေတြလို႕ ငါ မေတြးခ်င္ခဲ့ဘူး ေမ။

ႏွင္းေတြ ပိုစိပ္လာတဲ့ ေန႕ေတြ
တစ္ေန႕ျပီး တစ္ေန႕ ျဖတ္သန္းရင္း
ဘယ္ေတာ့မွ ေနြးမွာ မဟုတ္ေတာ့တဲ့
ႏွလံုးသား တစ္စံုနဲ႕ လူတစ္ေယာက္
ဒီျမိဳ႕ေလးရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ က်န္ေနခဲ့တာ
မင္း ဘယ္အခ်ိန္ထိ သတိရေနမလဲ ေမ။

ငါျပန္လာႏိုင္မယ့္ တစ္ေန႕က်ရင္
မင္း ႏွလံုးသားမွာ ေနရာလြတ္ပါဦးမလားလည္း
မေပးခဲ့တဲ့ ကတိေတြကိုု သိမ္းပိုက္ရင္း
အ႐ူးတစ္ေယာက္လို သိခ်င္ေနေသးရဲ႕ ေမ။

(သိဂၤါေက်ာ္)