ေနရပ္ေဒသ မသိေသာ ၾကယ္

သူက ကၽြန္မ ကမၻာကို ခဏ အလည္လာေသာ ၾကယ္တစ္စင္းသာ ျဖစ္သည္။ စၾကဝဠာထဲမွာ သြားခ်င္ရာ သြားေနေသာ ၾကယ္တစ္စင္းႏွင့္ ကၽြန္မက အမွတ္မထင္ ၾကံဳျခင္းမွ်သာ။ မေတာ္တဆ စိတ္ကူးယဥ္ ကမၻာမွာ ေတြ႔ခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ရွသြားသည္။ ၾကယ္တစ္စင္းသာ ျဖစ္ခဲ့လွ်င္ သူ႕ ပတ္လမ္းေၾကာင္းထဲသို႕ ျပန္ေရာက္ သြားျခင္းသာ ျဖစ္ပါေစ ဟု ကၽြန္မ ဆုေတာင္းသည္။ ကၽြန္မကလည္း ၾကယ္တစ္စင္း ဆိုလွ်င္ ဆြဲငင္အားျပင္းေသာ ၾကယ္ထက္ တြန္းကန္အား မ်ားေသာ ၾကယ္တစ္စင္းသာ ျဖစ္သည္။

★★★

ခ်စ္ျခင္းဆိုေသာ စကားလံုး၏ အဓိပၸါယ္ကို ကၽြန္မ ေသခ်ာ နားမလည္ခဲ့ပါ။ အခ်စ္ဆိုေသာ အရာကို စစ္၏ မစစ္၏ ေျပာႏိုင္ဖို႕ရာ ဘယ္လို အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ တိုင္းတာရမည္ကို ကၽြန္မ မသိခဲ့။ လူတစ္ေယာက္ကို တကယ္ ခ်စ္သလား၊ မခ်စ္သလား ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ ဘယ္တုန္းကမွ မဆန္းစစ္တတ္ခဲ့ပါ။ ကၽြန္မ ဘဝမွာ ကၽြန္မ ပါးစပ္က ခ်စ္တယ္ လို႕  ပထမဆံုး ေျပာဖူးသူ သူ႕ကိုလည္း ဘယ္ေလာက္အထိ ခ်စ္ခဲ့ မခ်စ္ခဲ့ ခုထက္ထိ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ ေသခ်ာ မသိပါ။

ကၽြန္မ ဘဝ တစ္ေလွ်ာက္ အသက္ ၃၀ေက်ာ္မွာ အခ်စ္ဆိုေသာ အရာႏွင့္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ပတ္သတ္ခဲ့ဖူးတာလည္း မရွိေတာ့ မခံစားတတ္တာကလည္း ကၽြန္မ အျပစ္လို႕ မဆိုသာဘူး မဟုတ္လား။ ကၽြန္မ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ေယာက္်ားသား ရွားသည္။ ကၽြန္မကလည္း ေယာက်္ားေတြ ၾကိဳက္တတ္သည့္ ပံုစံမ်ိဳး မဟုတ္။ ေဟသာထက္ ဆိုေသာ နာမည္က အစ မိန္းမမဆန္။ မ်က္ႏွာေပၚမွာ နႈတ္ခမ္းနီ တစ္စက္ မတင္တတ္သည့္ ကၽြန္မ ပံုစံက မိန္းမ မဆန္။ ပခံုးအထက္ ဆံပင္ကေန ဘယ္ေတာ့မွ အရွည္မထားတတ္သူ၊ အက်ႌကို မိန္းမ မဆန္ေသာ ခပ္ပြပြ ေတြသာ အျမဲ ဝတ္တတ္သူ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မလည္း ဘယ္တုန္းကမွ မိန္းမ တစ္ေယာက္လို လွပသည္ဟု မထင္ခဲ့ပါ။ အဲဒီေတာ့ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္လာသည့္တိုင္ ခ်စ္ခြင့္ ေတာင္းခံသူ တစ္ေယာက္မွ မရွိခဲ့တာ အဆန္းတၾကယ္ မဟုတ္ပါ။

တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ရိုးရိုးစင္းစင္း ဘဝက ပ်င္းစရာ ေကာင္းသည္ ထင္ခဲ့သည္။ ျပင္ပက အစစ္အမွန္ ကၽြန္မ ဘဝကို စိတ္တိုင္းမက်သည့္အခါ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားမွာ online ေပၚ အခ်ိန္ကုန္တတ္လာသည္။ အခုလို သိပ္မ်ားမ်ားစားစား internet မသံုးႏိုင္ၾကေသးသည့္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္မ်ားကတည္းက ကၽြန္မမွာ online ေပၚက သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိခဲ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ေယာက်္ားေလးေတြေရာ မိန္းကေလးေတြေရာ ပါသည္။ အေစာပိုင္း သံုးကာစ ကာလ ေလာက္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ ကၽြန္မအေပၚ ရိုးသားၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ကၽြန္မအေပၚ မရိုးမသား ေျပာဆိုခ်င္သူေတြ ေတြ႕လာသည္။ ကၽြန္မ စိတ္ထဲ ဆုိးဆိုးဝါးဝါး မၾကိဳက္သူမ်ားကိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္း block လိုက္တာ မ်ားသည္။ ကၽြန္မ စိတ္ထဲ သူတို႕  identity ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျပာသည္ ထင္သူ၊ ကၽြန္မ ခင္မိသူမ်ားကိုေတာ့ ေတြ႕ ခ်ိန္တိုင္းမွာ စကားေျပာျဖစ္သည္။ အဲသလို လူကေတာ့ သိပ္မ်ားမ်ား စားစား မရွိခဲ့ပါ။

သူငယ္ခ်င္းကေန ခ်စ္သူ ျဖစ္လိုေၾကာင္း ေျပာလာသူ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ မက ရွိခဲ့ေပမယ့္ သူတို႕ ဘက္က အေပ်ာ္သေဘာ သက္သက္ မဟုတ္ပဲ ကၽြန္မကို နည္းနည္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္တာေတာ့ ေသခ်ာသည္ဟု ခံစားမိခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္မဘက္ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ ဆက္လက္ ခင္ဖို႕သာ ေျပာျဖစ္ခဲ့တာပင္။ ကၽြန္မက အားနာတတ္တာလား၊ မျပတ္သားတာလား ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မေတာ့ မေဝဖန္လိုပါ။ ကၽြန္မ စိတ္ထဲ သူတို႕ကို မခ်စ္ဖူး ထင္ေပမယ့္ သူတို႕ က ကၽြန္မကို ခ်စ္သည့္အေပၚမွာ သာယာသလိုလို ျဖစ္မိတာ မိန္းကေလး အမ်ားစု သဘာဝပါလို႕  ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ေပါ့ေပါ့ ေတြးျဖစ္သည္။

တနလၤာသားတစ္ေယာက္ ႏွင့္ေတာ့ အမ်ားထက္ပိုျပီး နည္းနည္း ရင္းႏွီးမိခဲ့သည္။ online မွာပါပဲ။ သူလည္း ညေနဘက္ ညဘက္ေတြ အိမ္မွာ အျမဲတမ္းသံုး။ ကၽြန္မကလည္း အိမ္ႏွင့္ အေဝး ေရာက္ေနခ်ိန္မွာ စကားေျပာေဖာ္ မရွိပဲ online ေပၚ အျမဲတက္။ အဲလိုႏွင့္ သူေရာ ကၽြန္မေရာ စာေရးတာ စာဖတ္တာကလည္း ဝါသနာ တူသူေတြမို႕ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ ၾကသည္။ သူက ကၽြန္မကို ခ်စ္သည္ ေျပာသည္။ ကၽြန္မကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ ခင္သည္ လို႕ ျပန္ေျပာခဲ့သည္။ သူက ခ်စ္သည္ လို႕ ခဏခဏ ေျပာတာကို ကၽြန္မက ဘာမွ ပစ္ပစ္ခါခါ ျပန္မျငင္းပဲ (တကယ္ေတာ့ အားနာလို႕) smile ေလးေတြ ရိုက္ျပီး မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနသည့္အခါ သူ႕ဘက္က ကၽြန္မကို ခ်စ္သူလို႕ သတ္မွတ္လာသည္။ ကၽြန္မဘက္ကလည္း တစ္ျခားလူေတြထက္ သူ႕ကို ပိုျပီး စိတ္ထဲမွာ ရင္းႏွီးလာသည္။ ခ်စ္သည္ မထင္ေပမယ့္ ကၽြန္မ အေတြးထဲမွာ သူ႕အတြက္ ေနရာေပးလာမိသည္။ ကၽြန္မက ဘယ္အေၾကာင္းအရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေတြးေနတတ္သူမို႕  ကၽြန္မ အေတြးထဲ ပါလာတိုင္းလည္း ခ်စ္ေနမိသူလို႕ေတာ့ မဆိုႏိုင္ပါ။

ကၽြန္မ ရန္ကုန္ျပန္လာလွ်င္ ေလဆိပ္ကေန ေစာင့္ၾကိဳမည္ ဆိုေသာ အဲဒီတစ္ေယာက္က ကၽြန္မ ျပန္မလာခင္ ႏွစ္လေလာက္မွာပင္ online ေပၚက မေျပာမဆိုႏွင့္ ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္သြားခဲ့သည္။ တစ္လေလာက္ ၾကာမွ သူ နယ္စပ္မွာ အလုပ္အသစ္ ေျပာင္းသြားလို႕ online မသံုးျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း mail အတိုေလး တစ္ေစာင္သာ ေရာက္လာသည္။ ကၽြန္မ ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူေတာင္းထားဖူးေသာ ကၽြန္မ ဖုန္းနံပါတ္ကို mail နဲ႕ ပို႕ေပးျဖစ္သည္။ အေတာ္ၾကီး ၾကာေတာ့မွ တစ္ခါ ဆက္လာသည္။ ေနာက္လည္း ထပ္မဆက္။ သူ ကၽြန္မကို ခ်စ္စကား ေျပာခဲ့ဖူးေသာ ခ်စ္သူမ်ားေန႕မွာ message ပို႕ေတာ့ သူက ဖုန္းျပန္ဆက္သည္။ အဲဒါ သူမ်ားဖုန္းမို႕ မဆက္ျဖစ္တာပါတဲ့။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရလွ်င္ ကၽြန္မ သူ႕ရဲ႕  ျပင္ပသ႑န္ကို မခ်စ္ပါ။ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ခ်င္ေသာ သူငယ္ခ်င္း သံေယာဇဥ္သာလွ်င္ ရွိပါသည္။ သူႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေနတာ ကၽြန္မ စိတ္မေကာင္းေပမယ့္ သူႏွင့္ အျမဲမေျပာျဖစ္ေတာ့ ပ်င္းသည္ႏွင့္ ေနာက္ထပ္ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြ ရွာထားခဲ့ပါသည္။ သူကလည္း ကၽြန္မကို လြယ္လြယ္ေျပာခဲ့ျပီး ေလးေလးနက္နက္ ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိခဲ့သူပဲ မဟုတ္လား။ သို႔ေပမယ့္ သူ႔ကိုလည္း ခုခ်ိန္ထိ အေၾကာင္း တိုက္ဆိုင္ခ်ိန္မ်ားမွာ သတိရေနပါေသးသည္။

အဲဒီေနာက္ ကၽြန္မကို ခ်စ္သည္ ဆိုသူ ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ေလာက္ online မွာေတြ႕သည္။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူတစ္ခါ ေျပာ ကၽြန္မက တစ္ခါ ျငင္းျပီးသည့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ထပ္မေျပာေတာ့ပဲ ကၽြန္မ အလိုအတိုင္း သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ ဆက္ဆံေနခဲ့သည္။ ခုထက္ထိလည္း အဆက္အသြယ္မျပတ္။ ကၽြန္မကို ရိုးရိုးသားသား ေျပာဆို ဆက္ဆံသူကို (သူ႕ဘက္က မရိုးမသား ျဖစ္ေနႏိုင္တာ သိေပမယ့္လည္း) ကၽြန္မ ဘက္က မိတ္ပ်က္ေအာင္ လုပ္စရာ မလို ဟုထင္သည္။ မနက္တိုင္းလိုလို သူက viber က morning message ပို႕ေလ့ ရွိသည္။ ကၽြန္မက internet သံုးဖို႕ အားလွ်င္ ျပန္နႈတ္ဆက္သည္။ မအားလွ်င္လည္း ျပန္နႈတ္မဆက္ျဖစ္။ သူ မအားေသာ ညဘက္က်မွ good night လုပ္ခ်င္ လုပ္လိုက္သည္။ ကၽြန္မတို႕ၾကားမွာ အလာပ သလာပ ႏႈတ္ဆက္စကား ကလြဲျပီး ဘာမွ မေျပာသည့္အတြက္ ကၽြန္မလည္း အေႏွာက္အယွက္ မျဖစ္ပါ။ သူကလည္း ကၽြန္မ စိတ္ဆိုးမွာ ေၾကာက္ရွာသည္။ ကၽြန္မ internet လိုင္း ျပတ္သြားလို႕  ေျပာေနရင္းႏွင့္ အဆက္ျပတ္သြားလွ်င္ပင္ ကၽြန္မ စိတ္ဆိုးသည္ ထင္ျပီး မေနတတ္သူ ျဖစ္သည္။ သူ႔ကိုေတာ့ ကၽြန္မက ဘယ္လိုမွကို မခ်စ္တာပါ။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္လိုသာ ခံစားခ်က္ ရွိပါသည္။

ေနာက္ထပ္က ကၽြန္မထက္ အေတာ္ငယ္မယ့္ ေကာင္ကေလး တစ္ေယာက္ (စေတြ႕ စဥ္က သူေျပာေသာ အသက္အရေပါ့)။ ေနာက္ေတာ့ သူေျပာသေလာက္ မငယ္တာ သူ႕ ပံုေတြ ေတြ႕လို႕ သိသည္။ အစကတည္းက စိတ္ထား သိပ္ မစစ္မွန္တာ သိေပမယ့္ သူ႕ ပလီပလာ အေျပာမ်ားမွာ ကၽြန္မကလည္း အားနာပါနာ သာယာျပီး ျပန္ပတ္သက္ေနခဲ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕  တစ္ေယာက္ေသာ သူႏွင့္ ေတြ႕သည္။ အဲဒါကလည္း အဲဒီ ေကာင္ကေလးက သူ႕  gmail account ကို ေဆာက္ေပးျပီး ကၽြန္မ account ကို invite လုပ္ေပးလိုက္သည္ ထင္သည္။ သူႏွင့္ ေတြ႕ ျပီး နည္းနည္း ၾကာေတာ့ အဲဒီ ေကာင္ကေလးက အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာျပီး ကၽြန္မကို ျဖတ္သည္။ ကၽြန္မက တစ္ျခားလူႏွင့္ chat တာ အဲဒီ ေကာင္ကေလးကို သစၥာေဖာက္တာ ျဖစ္ရသလား။ အဲဒီ ေကာင္ကေလးကို ခ်စ္ပါသည္ လို႕ ကၽြန္မဘက္က တစ္ခါမွ တိတိက်က် မေျပာခဲ့ဖူးပါ။ ကၽြန္မက သူငယ္ခ်င္းလို ဆက္လက္ခင္ခ်င္ေသာ္လည္း သူ႕ ဘက္က အဆက္အဆံ မလုပ္လိုပံု ေပၚသည္ႏွင့္ ကၽြန္မက အဲဒီ ေကာင္ကေလးကို block ခဲ့ေတာ့သည္။ အဲဒီ ေကာင္ကေလးက သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္အတူ facebook account ကိုလည္း အတူတူ သံုးကာ ေကာင္မေလး မွန္သမွ်ကို ၾကဴေနတာကိုလည္း ကၽြန္မက ေသခ်ာ သိေနသည္။ ကၽြန္မ ဘက္ကလည္း အေလးအနက္ ခ်စ္ျခင္း မဟုတ္သည္မို႕ သူ႕ကို အလိုက္သင့္ ဆက္ဆံခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး သူ႕ ဘက္က စိတ္သေဘာထားေၾကာင့္ ကၽြန္မလည္း ျဖတ္ခဲ့ရသည္ပင္။ အဲဒီလို ေကာင္ကေလးႏွင့္ ပတ္သက္ျပီးမွ သိလာေသာ သူ႕ကိုလည္း ကၽြန္မက ယခုထိတိုင္ကို စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ်ျပီး မယံုႏိုင္ခဲ့ပါ။

★★★

ကၽြန္မက အေပ်ာ္အပါး မက္ေသာ ၾကယ္တစ္စင္း ဆုိလွ်င္ သူကလည္း ကၽြန္မလိုပင္ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ကၽြန္မက ကၽြန္မ စိတ္ကူးယဥ္ online ကမၻာမွာ ၾကယ္တစ္စင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြန္မ မၾကိဳက္ႏွစ္သက္ပဲ ေရွ႕ဆက္ေနရေသာ အသက္ေမြးမႈဘဝ၊ ကၽြန္မ လက္မခံခ်င္ေသာ မိသားစု အတြင္းေရးမ်ားကို ေမ့ထား၍ ရေသာ ေနရာသည္ online ေပၚမွာသာ ရွိသည္။ ကၽြန္မကို online ေပၚမွာ ဇာတ္လမ္းရႈပ္သည္ဟု ေျပာလိုလွ်င္ အျပင္မွာ ရႈပ္သူေတြထက္ေတာ့ အျပစ္ကင္းသည္ဟု ထင္သည္။ သူလို ကိုယ္လို အတူတူ လူမ်ား ပတ္သက္ျခင္းသည္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ နစ္နာ ေစျခင္း မရွိဟု ကၽြန္မ ထင္သည္။ ကၽြန္မကို အျပင္မွာ ေတြ႕လိုသည္ဟု ေတာင္းဆိုသူမ်ားကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပ၍ ျငင္းခဲ့သည္သာ ျဖစ္သည္။

သူႏွင့္ ကၽြန္မက မေတာ္တဆ ဆံုမိသည့္ ၾကယ္ႏွစ္စင္း။ သူ႕ဘက္က ၾကိဳတင္ ၾကံစည္မႈ ရွိခဲ့သည္လားလို႕ ကၽြန္မက သကၤာမကင္း ရွိခဲ့ေပမယ့္ သူက ျငင္းေတာ့ ကၽြန္မက ဆက္ျပီး ျပႆနာ မရွာျဖစ္ခဲ့ပါ။ သူက ကၽြန္မလို စာဖတ္ ဝါသနာ ပါသူ ဆို၍ ကၽြန္မက သူ႕ကို သူငယ္ခ်င္းလိုခင္မင္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့မိတာပင္။ သူက အခ်ိန္တိုအတြင္း ကၽြန္မကို ခ်စ္သည္ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မကလည္း ထံုးစံအတိုင္း သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ ဆက္ခင္ဖို႕ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျပာခဲ့တာပါ။ ကၽြန္မ ကိုယ္၌က သံသယ မ်ားလြန္းသူမို႕  ကၽြန္မကို ခ်စ္သည္ ဆိုသူတိုင္းကို မယံုၾကည္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ အခ်စ္ဆိုေသာ အရာက ကၽြန္မကို လာပတ္သက္တဲ့အခါမ်ားကလည္း တစ္ခါမွ တစ္သက္တာ မဆန္ခဲ့ေတာ့ ကၽြန္မက အခ်စ္ကို မယံုၾကည္ျခင္းမွာလည္း သဘာဝက်သည္ ထင္သည္။

သူက မိန္းကေလးေတြႏွင့္ စကားေျပာဆိုရာမွာ ကၽြမ္းက်င္သူ ျဖစ္ပံုရတာ ကၽြန္မ ခန္႔မွန္းမိပါသည္။ သူ ေျပာလွ်င္ ကၽြန္မမွာ မျငင္းခ်င္၊ မျငင္းႏိုင္ ျဖစ္ရသည္။ သူႏွင့္ online မွာ သိတာ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာေသးပါပဲ သူက ဖုန္းနံပါတ္ ေတာင္းေတာ့လည္း ကၽြန္မက ေပးလိုက္မိသည္။ ကၽြန္မ ဖုန္းနံပါတ္ကို ေပးမိေသာ online သူငယ္ခ်င္း ဆိုလို႕ သူ႔အရင္ ေလးေယာက္သာ ရွိတာ ကၽြန္မ မွတ္မိသည္။ အဲဒီလူေတြကလည္း တစ္ခါေလာက္စီသာ ကၽြန္မဆီ ဖုန္းဆက္ဖူး တာမို႔ ဖုန္းနံပါတ္ ေပးလိုက္လည္း သိပ္ၾကီး ျပႆနာ မရွိလွဘူးလို႕  ထင္ခဲ့သည္။ သူကေတာ့ chat ရတာထက္ ဖုန္းေျပာရတာ ပို ဝါသနာ ပါသူမွန္း ေနာက္မွ သိရသည္။ ျပီးေတာ့ ညဘက္က်မွ ဆက္သည္။ ကၽြန္မက အစ္မျဖစ္သူႏွင့္ အိပ္ခန္း တစ္ခန္းထဲ အတူ အိပ္သူမို႕ အားနာရသည္။ သူကေတာ့ သူ႔မိသားစုႏွင့္ပင္ အတူမေနပဲ တစ္ေယာက္တည္း ေနသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖုန္းေျပာလို႔ ရသည္ထင္သည္။ သူ ကၽြန္မကို သံုးၾကိမ္ ေလာက္ ဆက္အျပီးမွာ သူ႕ ဖုန္းကို reject list ထဲ ထည့္လိုက္သည္။ ေနာက္ေန႕ မနက္က်ေတာ့ သူ႕ miss call ေတြ အမ်ားၾကီး ေတြ႕ရတာမို႕  ႏွစ္ရက္ေလာက္ ေနေတာ့ အားနာတာႏွင့္ ျပန္ျဖဳတ္လိုက္မိသည္။ အဲဒီကစျပီး ကၽြန္မ စိတ္ကို ကၽြန္မ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ပဲ သံေယာဇဥ္ အမွားေတြ ျငိမိေတာ့တာပင္။

သူႏွင့္ ကၽြန္မ သိကာစက သူက ကၽြန္မကို ညတိုင္း ဖုန္းဆက္သည္။ ကၽြန္မက ဖုန္းေျပာတာ ဝါသနာမပါလို႕ ညတိုင္း မဆက္ဖို႕ ေျပာေသာ္လည္း မရပါ။ ခဏပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ေျပာလိုက္ရမွ ေက်နပ္သည္။ ကၽြန္မက ဘယ္လိုပဲ သူငယ္ခ်င္းလို သေဘာထားတယ္ ေျပာေျပာ သူကေတာ့ ကၽြန္မကို ခ်စ္သည့္ အေၾကာင္း ညတိုင္းေျပာသည္။ အစ္မကေတာ့ ကၽြန္မကို နွာေခါင္း ရံႈလွျပီ။ ညပိုင္းမွ ဆက္တယ္ ဆိုကတည္းက အီစီကလီ လုပ္ခ်င္သူ မို႕တဲ့။ ကၽြန္မက အားနာလို႕ ေျပာေနတာပါ ဆိုေတာ့ ဘာမွ အားနာစရာ အေၾကာင္း မရွိဘူးတဲ့။ ကၽြန္မအစ္မက သူမခ်စ္သူႏွင့္ ယူမည္ ဆံုးျဖတ္ထားသည့္ႏွစ္မွာ မယူလိုက္ႏိုင္သည့္ေနာက္ ခ်စ္သူကို အဆက္ျဖတ္ကာ အပ်ိဳၾကီး လုပ္မည္ ေၾကြးေၾကာ္ေနသူ ျဖစ္သည့္အတြက္ ဘယ္ေယာက်္ားကိုမွ အေကာင္းျမင္ေပးမည္ မဟုတ္ပါ။  

တစ္ခါတစ္ရံေတာ့လည္း ဖုန္းကို silent လုပ္ကာ အိပ္ရာထဲမွာ သူႏွင့္ အျပန္အလွန္ sms message ပို႕ျဖစ္ၾကသည္။ (အစ္မကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း မ်က္စိပ်က္မည္ ဆိုျပီး ကၽြန္မကို မ်က္ေစာင္းတစ္ထိုးထိုးႏွင့္ေပါ့)။ စကားေျပာျဖစ္သည့္ အၾကိမ္ မ်ားလာလွ်င္ ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္မက ကၽြန္မအေၾကာင္းေတြ အမွန္အတိုင္း ေျပာမိျပန္ကာ သူ႕အေၾကာင္းကိုေတာ့ စပ္စုရာ က်မည္ စိုးသည္ႏွင့္ ဘာမွ သိပ္မေမးျဖစ္ပါ။ သူေျပာသေလာက္သာ ကၽြန္မ သိသည္။ ကၽြန္မ သိသေလာက္ သူ႕ အေၾကာင္းေတြကလည္း ကၽြန္မအတြက္ ၾကိဳက္ခ်င္စရာ တစ္ကြက္မွ မရွိပါ။ သူက ႏိုင္ငံေရး လုပ္သျဖင့္ ရွစ္တန္းႏွင့္ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ရျပီး ဘြဲ႕မရ ဟု ဆိုသည္။ တကယ္ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ ကၽြန္မ မသိပါ။ သူ ႏိုင္ငံေရး စိတ္ဝင္စားတာေတာ့ သူ႕ ေျပာစကားမ်ားအရ ကၽြန္မ သိသည္။ ေက်ာင္းဆက္မတက္ျဖစ္သည္အထိ ႏိုင္ငံေရး လုပ္သည္ ဆိုေတာ့ သူ ေထာင္မ်ား က်ခဲ့ေသးသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ထြက္ေျပး ပုန္းေရွာင္ ေနခဲ့ရသူလား ကၽြန္မ အေသးစိတ္ ထပ္မေမးခဲ့ပါ။ သူက အစိုးရဝန္ထမ္း မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ဘြဲ႕မရမွေတာ့ အစိုးရဝန္ထမ္းလည္း ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ သို႕ေပမယ့္ သူ ဘယ္မွာ ဘယ္လို အလုပ္လုပ္သည္ ဆိုတာ ကၽြန္မ တစ္ခါမွ ေသေသခ်ာခ်ာ မေမးမိ။ သူ႕ အိမ္ ကို သြားဖို႕ စိတ္ကူးမရွိသည္ႏွင့္ သူ႕အိမ္ ဘယ္ေနရာမွာ ဆိုတာလည္း ကၽြန္မ တစ္ခါမွ မေမးျဖစ္။ သူေျပာလို႕ သူက ကၽြန္မထက္ ၅ႏွစ္ ၾကီးတယ္ ဆိုတာေတာ့ သိသည္။ သူ႔မွာ ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္ ရွိဖူးသည္ ဆိုတာလည္း သူေျပာလို႔ သိသည္။ ဆရာမ တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး သေဘာထားခ်င္း မတိုက္ဆိုင္လို႔ ကြဲခဲ့တာ ၾကာျပီတဲ့။

ေတာ္ေတာ္ေလး ခင္မင္မိျပီးမွ မေမွ်ာ္လင့္ သိလုိက္ရသည္က သူက လူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခား ျဖစ္ေနသည္ ဆိုတာပါ။ သူက ကၽြန္မ ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ျပီးမွ ပဌာန္းရြတ္တာကို ေမတၱာလည္း ပို႕ေသး ႏွင္လည္း ႏွင္ေသး မလုပ္သင့္ပါဘူး ဘာညာ ေျပာတတ္သျဖင့္ ကၽြန္မ စိတ္ထဲ ဗုဒၶဘာသာပဲ ထင္ခဲ့သည္။ ကၽြန္မ မိုးကုတ္ တရားစခန္း ဝင္သည္ဆိုေတာ့ သူက ၇ ေလာက္ႏွင့္ တရားေရာ ရခဲ့ရဲ႕လား ဘာညာ ဆိုေတာ့လည္း သာမန္ပဲ ထင္ခဲ့ျပန္သည္။ သူကလည္း မိုးကုတ္ တရားေခြေတြ သူ အကုန္ နားေထာင္ဖူးသည္ ဆိုခဲ့ေသးသည္ကိုး။ ျဖစ္ပ်က္ ရႈမွတ္တာထက္ ဘုရားကို အာရံုျပဳျပီး ဝင္သက္ ထြက္သက္ မွတ္တာက ပိုမေကာင္းဘူးလား ဆိုေတာ့ သူ႕ အေတြးအေခၚက နည္းနည္းေတာ့ တစ္မ်ိဳးပဲလို႕သာ ထင္လွ်က္ သူႏွင့္ အျပန္အလွန္ ျငင္းမိေသးသည္။ သူက သူလည္း တရားထိုင္ဖူးသည္ လို႕ပင္ ဆိုေသးသလားလို႕။ အဲဒီလိုႏွင့္ အဲဒီ ျငင္းခုန္သည့္ ေန႕မွာပဲ သူက သူဘာသာျခား မ်ိဳးႏြယ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာေတာ့ ကၽြန္မမွာ အံ့ၾသ မင္သက္လို႕  ဘာမွကို မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ သူက သူ ဘာကိုမွ မယံုၾကည္ မသက္ဝင္ေၾကာင္းလည္း ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ ကၽြန္မကပင္ သူ႕ကို ဘာသာမဲ့လို႕ ေျပာဖူးေသးသည္။ တကယ္တမ္းက် ေတာ္ေတာ္ အံ့ၾသဖို႕ ေကာင္းသည့္အျဖစ္ပါလား။ ကၽြန္မက သူေတာင္းသျဖင့္ ကၽြန္မ ဓါတ္ပံု ပို႔ခဲ့မိဖူးေသာ္လည္း သူပို႕ေသာ ဓါတ္ပံုက ဝါးတားတားႏွင့္ ရုပ္ကိုမွ ဖမ္းလို႕မရေသာ ပံု ျဖစ္ေနခဲ့သည္ကိုး။

သူ ဘာသာျခားမွန္း သိကတည္းက သူ႕ကို ကၽြန္မ ဒီထက္ပိုျပီး အကၽြမ္းတဝင္ မဆက္ဆံသင့္မွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတိေပးခဲ့သည္။ သို႕ေပမယ့္လည္း သူ႕ ဖုန္းလာလွ်င္ ကၽြန္မ အားနာျပီး မကိုင္ပဲ မေနႏိုင္ျပန္ပါ။ သူက စကားေျပာေကာင္းသူ၊ ဆြဲေဆာင္မႈေကာင္းသူ၊ ယံုခ်င္စရာ မေကာင္းသူမွန္း ကၽြန္မ နားလည္သည္။ ခ်စ္သူူ အေနႏွင့္ အတိအလင္း ပတ္သက္လို႕ မျဖစ္ႏိုင္သူ မွန္းလည္း သိသည္။ သို႕ေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းလို ခင္လို႕ ရသည္ပဲ ရယ္လို႕ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ ေလွ်ာ့ေပါ့ စိတ္ေျဖကာ သူႏွင့္ ဆက္လက္ ပတ္သက္မိခဲ့သည္။ အခ်စ္ႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ ကၽြန္မက အရိုင္း၊ သူက လူလည္။ ကၽြန္မက သူ႕ကိုလည္း ေလွ်ာ့တြက္ခဲ့မိသည္။ သူက ကၽြန္မကို “ေယာက်္ားေတြကို မယံုနဲ႕ေနာ္ ေဟ” လို႕ ေျပာတတ္ေသးသည္။ အရင္ေကာင္ကေလးနွင့္ ကၽြန္မရဲ႕ online ပတ္သက္မႈကို သူလည္း သိခ်င္ သိလိမ့္မည္။ “ကၽြန္မက ဘယ္ေယာက်္ားကိုမွ မယံုပါဘူး” ဆိုေတာ့ “ကိုယ့္ကိုေတာ့ ယံုပါကြာ” တဲ့။ တတ္လည္း တတ္ႏိုင္သည္။

သူက ကၽြန္မကို ထူးထူးျခားျခား စေတြ႕ကတည္းက “ေဟ” လို႕ ေခၚသည္။ online ေရာ အျပင္ကေရာ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္း အားလံုးက ေဟသာထက္ ဆိုသည့္ ကၽြန္မနာမည္ကို ထက္ထက္ လို႕သာ ေခၚၾကသည္။ သူ႕ကို ထက္ထက္လို႕ ေခၚဖို႕ ေျပာတာ ဘယ္လိုမွကို မရပါ။ သူက ေဟ မွ ေဟ ပဲ။ ကၽြန္မ နားထဲ စၾကားကာစကေတာ့ တစ္မ်ိဳးၾကီး ျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ေတာ့လည္း သူ႕ ေခၚသံကို အကၽြမ္းတဝင္ႏွင့္၊ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ လြမ္းမိေနေလျပီ။

သူ ကၽြန္မကို ဖုန္းေခၚသည့္ အခါတိုင္းမွာ “ေဟ၊ အရမ္းခ်စ္တာပဲ ကြာ” ဆိုသည့္ စကားတစ္ခြန္းကေတာ့ အျမဲတမ္း ပါသည္။ ကၽြန္မက အေျဖျပန္မေပးလွ်င္ ဖုန္းမခ်ဘူး ဆိုတာမ်ိဳးလည္း လုပ္တတ္ေသးသည္။ “သူငယ္ခ်င္းလိုပဲ ခ်စ္တာ..၊ ညီမေလး လိုပဲ ခ်စ္တာ..” ဆိုျပီး ကၽြန္မက ဖုန္းကို အရင္ ခ်ခ် ပစ္ခဲ့တာ ညေပါင္းမနည္းခဲ့ပါ။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မ သူ႕ အေျပာေတြမွာ ေမ်ာပါမိသည္။ သူ႕ အသံကပဲ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိတာလား၊ သူကပဲ အေျပာေကာင္းလြန္းတာလားေတာ့ မသိ။ (သူကေတာ့ အေျပာေကာင္းလိုက္တာလို႕ ေျပာလွ်င္ တစ္ခါမွ ျငိမ္မေန၊ ရင္ထဲက လာတဲ့ စကားေတြပါ လို႕ ဆိုတတ္ေသးသည္။) သူက ဖုန္းမခ်ပဲ အၾကာၾကီး ေျပာျပီး ဂ်ီက်ေနတာ ရစ္ေနတာကို မခံႏိုင္တာလည္း ပါသည္။ ကၽြန္မက အစ္မ အျငိဳအျငင္ခံျပီး မီးဖိုခန္းထဲ အစ္မ မၾကားေအာင္ ေျပာရပါသည္ ဆိုမွ အရစ္ႏွင့္ေတြ႕ေတာ့ ခက္သည္။ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္မ အရံႈးေပးလိုက္ရသည္။ သူ႕ကို အေျဖ ျပန္ေပးျဖစ္ခဲ့သည္။ သူက ကၽြန္မကို စကားအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာျပီး လွည့္ပတ္ေတာင္းခဲ့တာေလ။ ကၽြန္မက မခ်စ္ပါဘူး၊ ခ်စ္လား မခ်စ္လား ေသခ်ာလည္း မသိဘူး ဆိုေတာ့ သူက “စကားေလးနဲ႕ ခ်စ္တယ္ ေျပာတာပဲ ဘာျဖစ္လဲ ေျပာပါ” တဲ့။ “တကယ္ ခ်စ္ခ်စ္ မခ်စ္ခ်စ္ သူ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ခ်စ္တယ္ ေျပာပါ” ဆိုတာမ်ိဳးႏွင့္ တစ္ဂ်ီဂ်ီ လုပ္တတ္သည္။ ကၽြန္မ အေျဖျပန္မေပးလွ်င္ တစ္ညလံုး ဖုန္းေခၚေနမွာ ဆိုတာမ်ိဳးက လာေသးသည္။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္မဘဝမွာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မေျပာဘူးေသးတဲ့ အေျဖတစ္ခုကို သူ႕ကို ေပးျဖစ္ခဲ့သည္။ သူ႕ကို ကၽြန္မ တကယ္ခ်စ္မခ်စ္ မေသခ်ာပါ။ သူ ကၽြန္မကို တကယ္ ခ်စ္မခ်စ္လည္း မေသခ်ာပါ။ သို႕ေပမယ့္ သူ႕ကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္သည္။ အဲဒါနဲ႕ပဲ သူ႕ကို ခ်စ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာခဲ့မိသည္။ သူကလည္း ေျပာသည္ေလ။ သူလည္း အေပ်ာ္ ခ်စ္တာပါပဲ တဲ့။ ကၽြန္မ မၾကိဳက္လွ်င္ အျပင္မွာလည္း လာမရွာပါဘူးတဲ့။ အေပ်ာ္ ခ်စ္ရံုပဲ ခ်စ္ပါ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မကလည္း အီစီကလီ ျပန္လုပ္မိသည္ေပါ့။

ကၽြန္မတို႕ အိမ္က တစ္ခါတစ္ေလ ရက္ပိုင္းေလာက္ ညပိုင္း ဖုန္းမမိတာမ်ိဳး ရွိတတ္သည္။ အဲဒီအခါ သူက မယံုမၾကည္ႏွင့္ ျပႆနာ ရွာတတ္ေသးသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္မက တစ္ခုခု လုပ္ေနလို႔၊ ဖုန္းသံ မၾကားလို႔ သူ႔ဖုန္းကို ခ်က္ခ်င္း မကိုင္မိလွ်င္လည္း “ဘယ္သူနဲ႕ chat ေနလို႕႔ အၾကာၾကီး ေနမွ ကိုင္တာလဲ” ဆိုျပီး ရစ္တတ္ေသးသည္။ ကၽြန္မက စိတ္မေကာက္ရပဲ သူက ေယာက်္ားတန္မဲ့ စိတ္ေကာက္တတ္သည္။ ကၽြန္မ ဖုန္း လိုင္းမမိတာကိုလည္း မယံုမၾကည္ႏွင့္ ကၽြန္မက တမင္လုပ္ထားတယ္ ထင္ေသးသည္။ သူ စိတ္ေကာက္လွ်င္ ကၽြန္မကပဲ မေနႏိုင္သူမို႕ အျမဲတမ္း အေလွ်ာ့ေပးျပီး စေခၚရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူက စကားတတ္သူဆိုေတာ့ သူစိတ္ေကာက္တယ္ စိတ္ဆိုးတယ္ လို႕ ဘယ္ေတာ့မွ ဝန္မခံ။ ကၽြန္မ ဥေပကၡာကို မခံစားႏိုင္လို႕ပါတဲ့။ ဘာမဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္းေလး တစ္ခုတစ္ေလေလာက္န႔ဲလည္း “ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ဖုန္းမဆက္ပါနဲ႕ေတာ့၊ မခံစားႏိုင္လုိ႕ပါ၊ message ေတြလည္း မပို႕ပါနဲ႕” ဆိုတာမ်ိဳး message ပို႕တတ္ေသးသည္။ ကၽြန္မက အျမင္ကတ္ကတ္ႏွင့္ ပစ္ထားလိုက္လွ်င္ တစ္ရက္ေလာက္ ေနေတာ့ သူပဲ sms message ျဖစ္ျဖစ္ viber message ျဖစ္ျဖစ္ စပို႕ ျပီး ေခၚတတ္တာပင္။

ကၽြန္မက တစ္မနက္မွာ ပ်င္းပ်င္း ရွိသည္ႏွင့္ သူ႕ကို Good Morning ဆိုျပီး sms ပို႔ျပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေတာ့ သူကလည္း “morning honey” ဆိုျပီး reply ျပန္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူက ကၽြန္မ message ေလးမွ မရလွ်င္ သူ႕မနက္ခင္းေတြပဲ မျပည့္စံုေတာ့သလို ေျပာသည္ႏွင့္ ကၽြန္မကလည္း အက်င့္ပါျပီး ပို႕မိသည္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူက ညတိုင္း ဖုန္းမဆက္ေတာ့ေပမယ့္ ကၽြန္မတို႕ ႏွစ္ေယာက္ မနက္တိုင္းေတာ့ sms message ပို႔ျဖစ္ၾကသည္။ သူ႕ကို အျပင္မွာ တစ္ခါမွ သူေခၚခိုင္းသလို ကို လို႕ မေခၚဘူးေပမယ့္ sms ထဲမွာေတာ့ မဂၤလာပါ ကိုကို ေတြ ဘာေတြ လုပ္မိသည္။ ကိုကို ဆိုတာကေတာ့ အစ္ကို တစ္ေယာက္လို ခင္မင္မႈႏွင့္လည္း ေခၚလို႕ ရတာပဲ မဟုတ္လား။ သူကလည္း အဲဒါကိုပဲ သေဘာတက်ႏွင့္။ သူက တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ ေျပာေသးသည္။ သူ႕ကို ဖုန္း ဆက္ ဆက္ေနသည့္ ေကာင္မေလးေတြ အမ်ားၾကီး ရွိသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေလာက္ သူ႕ကို ဂရုစိုက္သူ မရွိဖူးဘူး တဲ့။ သူကလည္း ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ကိုပဲ ခ်စ္တာပါတဲ့။ ဟုတ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ ျဖစ္ေစ။ နားဝင္ခ်ိဳေအာင္ ေျပာေသာ စကားဆိုေတာ့လည္း နားဝင္ခ်ိဳမိသည္ပင္။

★★★

ကၽြန္မတို႕ ဖုန္းေျပာျဖစ္ၾကသည္ ဆိုေပမယ့္ သူ႔အေၾကာင္းကို ကၽြန္မ ဘာတစ္ခုမွ တိတိက်က် မသိလွပါ။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ကလည္း သူငယ္ခ်င္း မိန္းကေလး အခ်င္းခ်င္းမွာေတာင္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ စပ္စုဖို႔ ဝန္ေလးလွသူ ျဖစ္ရာ သူစိမ္းတစ္ေယာက္အေပၚလည္း စပ္စု မေနခ်င္ပါ။ သူကလည္း သူ႔အေၾကာင္းကို သိပ္မေျပာတတ္။ သူ႔မွာ အစ္မေတြ ညီမေတြ တူမေတြ ရွိတာေတာ့ သူ႔စကားေတြမွ တစ္ဆင့္ သိရသည္။ သူ႔အေမက သူ႔ကို ေကာင္မေလးေတြႏွင့္ ဖုန္းဆက္တာ online မွာ ရႈပ္တာကို မၾကိဳက္ေၾကာင္းလည္း ေျပာဖူးသည္။ သူဖုန္းဆက္လွ်င္ အီစီကလီ လုပ္သူမ်ားရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း မေရမရာတာေတြသာ ေျပာသည္ဟု ကၽြန္မက ထင္သည္။ ကၽြန္မကို ခ်စ္သည့္အေၾကာင္း ေျပာသည္။ ကၽြန္မဆီက အေျဖကို မရမက ျပန္ေတာင္းသည္။ ကၽြန္မကေတာ့ ဒီအတိုင္း သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ေျပာသလို ဘာလုပ္ေနလဲ၊ ထမင္းစားျပီးျပီလား စသည့္ အလာပ သလာပ ေလာက္သာ ျပန္ေျပာတာမ်ားသည္။ ဒါကိုပဲ သူက သူ႔ဆီ ဖုန္းဆက္သည့္ ေကာင္မေလးေတြထဲမွာ သူ႔ကို ထမင္း စားျပီးမျပီး ဂရုစိုက္သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိ၊ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္တည္းသာ သူ႔ကို ဂရုစိုက္တာ ဟု ဆိုဖူးသည္။ ကၽြန္မကေတာ့ အဲဒီလို စကားမ်ိဳးမေျပာလွ်င္ သူတို႕ အခ်င္းခ်င္း ဘာေတြမ်ား အီစီကလီ ေျပာေနၾကပါလိမ့္ဟု ေတြးမိခဲ့သည္။ သူက ကၽြန္မကို အဲဒီလို ေျပာျပီး ေကာင္မေလးေတြႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး သဝန္တိုေစခ်င္ေသးသည္။ ကၽြန္မက ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကားကို ေကာင္မေလးေတြကို ေျပာေနက်ပဲ မဟုတ္လား ဆိုလွ်င္ေတာ့ ကိုယ္က ေတြ႔ရာလူကို ခ်စ္တယ္ ေျပာတတ္တဲ့လူ မဟုတ္ဘူးတဲ့၊ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္တယ္ ေျပာဖူးတာပါ တဲ့။ ကၽြန္မကလည္း စိတ္ထဲက မယံုၾကည္ခ်င္လွ်က္ႏွင့္ပင္ သူေမးလွ်င္ေတာ့ ယံုပါတယ္ ပဲ ျပန္ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။

သူႏွင့္ ကၽြန္မ ဆံုခဲ့တာ ရွစ္လေက်ာ္ ကိုးလေလာက္ ရွိသည့္ အခ်ိန္အတြင္း အၾကီးအက်ယ္ စိတ္ဆိုးခဲ့ၾကတာ ႏွစ္ၾကိမ္ သံုးၾကိမ္ ေလာက္ေတာ့ ရွိမည္။ အမ်ားဆံုးက သံုးညေလာက္ပဲ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ မေခၚပဲ ေနၾကသည္။ တစ္ခါကေတာ့ ကၽြန္မက သူ႕ကို ျဖတ္ခ်င္ေနတာ ၾကာျပီ ေျပာမိ၍ သူက စိတ္ဆိုးျပီး မေခၚပဲ ေနသည္။ သူ႔အေျပာကေတာ့ စိတ္ထိခိုက္သြားတာပါတဲ့။ သူက စိတ္ဆိုးျပီး ဘာမွ ျပန္မေျပာလွ်င္ ကၽြန္မကလည္း ကၽြန္မ ေျပာခ်င္တာေတြ viber ထဲကေန message ပို႕ျပီး ေျပာသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူက မ်က္ရည္က်ေနသည့္ smile ေလးေတြ ပို႕သည္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မကပဲ အေလ်ာ့ေပးလိုက္ရျပန္သည္။ “ေဟ့ ကို တကယ္ ခ်စ္တာပါ” တဲ့။ ကၽြန္မက ရုပ္ဆိုးတယ္ အျပင္မွာေတြ႕ရင္ ခ်စ္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုေတာ့ ဓါတ္ပံုထဲက ေဟက အျပင္က ေဟ နဲ႕ မတူဘူးလားတဲ့။ ဓါတ္ပံုက အတုၾကီးလား လို႕ ဆိုျပန္ေသးသည္။ ဘာလို႕ အတု ရမွာလဲ ကၽြန္မ ပံုပဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီ ဓာတ္ပံုထဲက ကၽြန္မကို ခ်စ္တာတဲ့။ ကၽြန္မကို အျပင္မွာ ေတြ႕ခ်င္တယ္ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မက အျပင္မွာ ကၽြန္မ ရုပ္ဆိုးတာ ျမင္ရင္ ခ်စ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႕ ၊ ကၽြန္မကလည္း သူ႕ အျပင္က ပံုကို မၾကိဳက္ပါဘူး လို႕ ဆိုေတာ့ သူက မေတြ႕ေသးလို႕ပါ တဲ့။

ေနာက္ဆံုး တစ္ၾကိမ္ ကၽြန္မတို႕ႏွစ္ေယာက္ အၾကီးအက်ယ္ စိတ္ဆိုးျပီး ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူလည္း မေခၚမေျပာ စိတ္ဆိုးတာမ်ိဳး မရွိေတာ့ပါ။ ကၽြန္မတို႕ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ပိုျပီး နားလည္ေပးတတ္လာသည္ ထင္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလက် သူက ကၽြန္မ စိတ္မေကာက္တတ္တာကိုပင္ သူ႕ကို သိပ္မခ်စ္လို႕ သဝန္မတိုတာ၊ စိတ္မေကာက္တာ စသျဖင့္ ကၽြန္မကို ဂ်ီက်ေသးသည္။ ကၽြန္မလည္း တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ သူ႕ကို စိတ္ခုမိတာမ်ိဳး၊ မယံုႏိုင္တာမ်ိဳး ရွိေပမယ့္ အဲဒါမ်ိဳးေတြကို လိုက္ေျပာေနရမည့္ အေျခအေနမ်ိဳး မဟုတ္ဟု ထင္သျဖင့္ မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါ။ ကၽြန္မတို႕ ႏွစ္ေယာက္က အတည္တက် ခ်စ္သူေတြမွ မဟုတ္တာ။ online ေပၚမွာ၊ ဖုန္းေပၚမွာ အီစီကလီ အေပ်ာ္ခ်စ္ အဆင့္သာ ရွိသည္ မဟုတ္လား။ သူ႕ကိုေတာ့ အဲဒီလုိ မေျပာျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မေတာ့ အဲဒီလိုပဲ နားခ်ထားသည္။ သူ ကၽြန္မကို အေလးမထားဘူး လို႕ ခံစားရလွ်င္လည္း သူ႕ကို နားလည္ ေပးလိုက္ပါသည္။ ကၽြန္မက ဘယ္သူ႕ကိုမွ ျပႆနာ မရွာတတ္သည့္ သူမ်ိဳးပါ။ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မလည္း အေကာင္းသမား ျဖစ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနသူလို႕ သေဘာထားသည္။

ကၽြန္မ အဘိုးအဘြားအိမ္ ျပန္သည့္အခါ သူ ညဘက္ၾကီး ဖုန္းဆက္လွ်င္ လူၾကီးေတြ သိမည္ စိုးသည့္အတြက္ သူ႕ကို မဆက္ဖို႕ ေျပာခဲ့ရသည္။ သူက ဖုန္းမဆက္ေပမယ့္ message ေတာ့ ပို႕ေသးသည္။ အဲဒီေတာ့လည္း ကၽြန္မက အိမ္က cordless ဖုန္းကို မီးဖိုခန္းထဲ ယူျပီး လူၾကီးေတြ မသိေအာင္ ခိုးဆက္ရသည္။ ဖုန္းဆက္ျပီးလွ်င္ တာဝန္တစ္ခု ျပီးတာေပါ့။ ညနက္မွ သူဖုန္းေခၚမွာ၊ message ပို႕မွာ ေစာင့္စရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့။ တစ္ညတစ္ေလထက္ပိုျပီး သူႏွင့္ အဆက္အသြယ္ မရလွ်င္ ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္ကလည္း တစ္ခုခု လိုေနသလို ခံစားတတ္ေနေလျပီ။ ကၽြန္မ ဖုန္းဆက္တိုင္း သူက “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေဟရယ္” လို႕ အျမဲ ေျပာတတ္သည္။ ခုေနာက္ပိုင္း သူက ကၽြန္မ သူ႕ကို ခ်စ္တာကို ေက်းဇူးတင္သည့္အေၾကာင္းပါ ထည့္ေျပာတတ္သည္။ “ကိုက ေဟ့ကို တကယ္ခ်စ္တာ.. ေဟ မယံုရင္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူးကြာ” လို႕ ေျပာတိုင္း ကၽြန္မကလည္း သူ႕ကို ယံုခ်င္မိသည္။ အစတုန္းကေတာ့ အေပ်ာ္ခ်စ္တာပါလို႕ သူကလည္း ေျပာခဲ့တာေၾကာင့္ ခုေနာက္ပိုင္း “တကယ္ခ်စ္တာပါ” လို႕ ျပန္ေျပာေနသည္ ထင္၏။ ကေလးကလား စကားေတြ အျမဲေျပာမေနပါနဲ႕ ဆိုေသာ္လည္း သူက မရပါ။ ခ်စ္တာ အသက္အရြယ္နဲ႕ မဆိုင္ပါဘူး တဲ့။ အျမဲတမ္းလိုလို “ေဟ” “အရမ္းခ်စ္တာပဲ ကြာ” ဆိုတာမ်ိဳးကို ေျပာျမဲ။ ကၽြန္မက သူမ်ားၾကားမွာ စိုးရိမ္လို႕ ဒါမ်ိဳး မေျပာခ်င္ေပမယ့္ သူက မရပါ။ သူေျပာတိုင္းမွာ ကၽြန္မကိုပါ ျပန္ေျပာေစခ်င္သည္။ ကၽြန္မကေတာ့ သူေျပာေစခ်င္သလို နူးနူးညံညံ ဖြဲ႔ဖြဲ႔ ႏြဲ႔ႏြဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ေျပာေလ့ မရွိပါ။

ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူနဲ႕ ကၽြန္မက တစ္ေန႕ေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပီးဆံုးသြားမယ့္ ဇာတ္လမ္းတို တစ္ပုဒ္ပါပဲေလ။ ကၽြန္မက အေလးအနက္ ခံစားမေနသင့္ဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆံုးမထားသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူနဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႕ေတာ့မယ့္ ဇာတ္လမ္း အဆံုးသတ္မယ့္ ေန႕ကို ေတြးမိလွ်င္ ကၽြန္မ ရင္ထဲမွာ ဟာ လာသလိုပင္။ သူ႔မွာ ကၽြန္မ မၾကိဳက္ေသာ အခ်က္ေတြသာ ရွိသည္။ သူေျပာသည့္အတိုင္း ကၽြန္မ သိထားသမွ်ေပါ့ေလ။ ဘြဲ႕ေလးတစ္ခုမွ မရ ဆိုတာကို မၾကိဳက္။ သူ႔ပို႕ထားသည့္ ဓါတ္ပံုထဲက သူ႕ရုပ္ရည္ကို မၾကိဳက္။ သူ လူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခား ျဖစ္ေနတာကို မၾကိဳက္။ သူ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္ဝင္စားျပီး ပါတီ တစ္ခုမွာ အဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္ေနတာကို မၾကိဳက္။ သူ စိတ္သေဘာထား မၾကီးတာကို မၾကိဳက္။ ဘာကိုမွ မၾကိဳက္ပဲႏွင့္ ကၽြန္မ ဘာေၾကာင့္ သူႏွင့္ ဆက္သြယ္ ျဖစ္ေနသလဲ။ သူ ေျပာသမွ် ခ်စ္စကားကို နားေထာင္ေကာင္းေနသလဲ ကၽြန္မ ကိုယ္ ကၽြန္မလည္း နားမလည္ႏိုင္ပါ။ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုႏွင့္ gmail address တစ္ခုသာ သိေသာ လူတစ္ေယာက္္ကို ကၽြန္မ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ သံေယာဇဥ္ ထားလို႕ မရႏိုင္ဘူး ဆိုတာ ကၽြန္မ သိပါသည္။

ကၽြန္မ သူ႔ကို ျဖတ္ခ်င္သည္။ သူ႔ကို တစ္ခ်ိန္မွာ ျဖတ္ကို ျဖတ္ရမည္ ဆိုတာသိသည္။ သို႕ေပမယ့္လည္း မျဖတ္ႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ သူငယ္ခ်င္း အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ေပၚေပၚထင္ထင္ တြဲျပဖို႕ရာ ကၽြန္မမွာ သတၱိမရွိပါ။ သူကလည္း သတၱိရွိရွိႏွင့္ ဇြတ္တိုးျပီး ကၽြန္မအနားကို ေပၚမလာခဲ့ပါ။ ကၽြန္မေမြးေန႕ကို သူေမ့ေနခဲ့တာကိုလည္း ကၽြန္မက စိတ္မေကာက္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ ခ်စ္သူ အစစ္ေတြမွ မဟုတ္တာေလ လို႕ ေတြးခဲ့သည္။ ခ်စ္သူ အစစ္ေတြမွ မဟုတ္ပဲ ကၽြန္မ သူ႕ ဆီက ဘာမွ အမ်ားၾကီး မေမွ်ာ္လင့္လိုပါ။ သူ႕ေမြးေန႕တုန္းကေတာ့ သူက သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေကၽြးမွာ၊ ကၽြန္မပါ လာမလား လို႕ ဖိတ္ဖူးသည္။ ကၽြန္မက မလာေတာ့ပါဘူး ေျပာေတာ့ သူလည္း စိတ္မဆိုးပါ။ သူ႕ကိုလည္း တကူးတက ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ပို႔မေပးျဖစ္ပါ။ သူကေတာ့ ကၽြန္မေမြးေန႕ သူေမ့သြားတာကို ေတာင္းပန္သည္ ဆိုျပီး ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ ပို႔မည္ ဟု ဆိုသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္မေျပာသလို အရုပ္ၾကီးၾကီး တစ္ရုပ္ ဝယ္ထားျပီးျပီ၊ သူကိုယ္တိုင္ လာေတြ႕ မွ ေပးမည္ ဟုဆိုျပန္သည္။ ထုိေမြးေန႕ လက္ေဆာင္ကလည္း ခုခ်ိန္ထိ ေရာက္မလာခဲ့ေတာ့ပါ။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မႏွင့္ သူက တစ္နာရီေက်ာ္ ႏွစ္နာရီေလာက္ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ လာရံုႏွင့္ ေရာက္သည့္ အကြာအေဝးမွာ ေနထိုင္ၾကတာပါ။ သူ မလာခ်င္လို႕သာ မေရာက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူက အရင္ကတည္းကေတာ့ ကၽြန္မကို ေတြ႕ခ်င္သည္ ဟု ခဏခဏ ေျပာဖူးပါရဲ႕။ ခ်စ္သူေတြလို ေတြ႔ခ်င္သည္ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မကလည္း ဟိုဟို ဒီဒီ အေၾကာင္းျပျပီး ျငင္းခဲ့ဖူးသည္။ ရန္လည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးျပီမို႕ သူကလည္း ကၽြန္မ စိတ္ဆိုးမွာ ေၾကာက္သလား သူပဲ အလုပ္မ်ားျပီး မလာႏိုင္သလားေတာ့ မသိႏိုင္၊ ေတြ႕ဖို႕ကိစၥကို သိပ္မေျပာေတာ့ပါ။

သူက မထင္ရပဲ ကၽြန္မလိုပင္ စိတ္ကူးယဥ္တတ္သူ ျဖစ္သည္။ သူ႔စိတ္ကူးထဲမွာ ကၽြန္မနဲ႔ တူသည့္ သမီးေလး တစ္ေယာက္ပါ ဖန္တီးထားေသးသည္။ “သမီးေလး ေနေကာင္းလား၊ ဘာလုပ္ေနလဲ၊ ငိုေနလား၊ အိပ္ေနျပီလား” ဆိုတာမ်ိဳး ေျပာတတ္ေသးသည္။ အစပိုင္းေတာ့ ကၽြန္မက သေဘာမေပါက္ပဲ ေလွ်ာက္မေျပာပါနဲ႕ လို႔ ဆိုခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သူေမးလွ်င္ သူ႔လိုပင္ “သမီးေလး အိပ္ေနျပီ၊ မငိုပါဘူး၊ သမီးေလးက သိပ္သေဘာေကာင္းတာ” စသျဖင့္ ျပန္ေျပာတတ္လာသည္။ သူက ကၽြန္မဆီက morning message ကို ေန႔တိုင္း ေစာင့္စားတတ္သလို ကၽြန္မကလည္း သူ ညဘက္ ဖုန္းေခၚဖို႔၊ message ပို႔ဖို႕ကို ေမွ်ာ္ေနၾက ျဖစ္ေနသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူဖုန္းကဒ္သိပ္မရွိေတာ့လို႔ ဖုန္းေခၚပါလို႔ sms ပို႔တတ္ေသးသည္။ ဖုန္းကဒ္မရွိလည္း မေခၚနဲ႔ေတာ့ေပါ့ ဘာျဖစ္လဲ ဆိုေတာ့ “ေဟ့ အသံေလး ၾကားခ်င္လို႔ပါကြာ” လို႔ ဆိုတတ္ေသးသည္။ အစကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး အေပ်ာ္သေဘာထားခဲ့ေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အစစ္အမွန္ ခံစားခ်က္ ရွိလာသည္ဟု ခံစားမိလာသည္။

ၾကာလာရင္ သံေယာဇဥ္ ပိုၾကီးလာမွာ သိေပမယ့္ ကၽြန္မဘက္က ျပတ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာမ်ိဳး မေျပာခ်င္၊ မေျပာႏိုင္ခဲ့ပါ။ သူက ကၽြန္မကို စိတ္ကုန္ျပီး ျဖတ္သြားလွ်င္ ေကာင္းမွာပဲ လို႔ တစ္ခါတစ္ေလ စဥ္းစားသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အတူလက္တြဲလို႔ ျဖစ္ႏိုင္သူ မဟုတ္တာ ေသခ်ာေနခဲ့သည္ပဲ။ သူ႔ဘက္ကလည္း တစ္ခါမွ ေဟ့ကို လက္ထပ္ခ်င္သည္ ရယ္လို႔ မေျပာဖူးပါ။ အရင္တုန္းကပဲ ကၽြန္မကို လာေတြ႔ျပီး တစ္ခါတည္း ခိုးေျပးမည္ လိုက္မလား ဆိုျပီး စသလို ေနာက္သလိုသာ ေျပာဖူးသည္။ ကၽြန္မႏွင့္ သူ မျဖစ္ႏိုင္တာ တကယ္ေတာ့ သူလည္း သိမွာပါ။ တစ္ခါကေတာ့ သူက “အတူတူေနခ်င္တယ္ ေဟရယ္၊ တစ္သက္လံုး အတြက္ပါ”  လို႔ message အျပန္အလွန္ ပို႔ေနခိုက္မွာ ေျပာဖူးသည္။ ကၽြန္မရင္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားခဲ့သည္။ “မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ မေျပာပါနဲ႔ အေပ်ာ္ခ်စ္တာပဲ” လို႔ ျပန္ပို႔ေတာ့ “ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး ကြာ” ဆိုျပီး ဆက္မေျပာေတာ့။ ကၽြန္မကလည္း တစ္ျခားအေၾကာင္း ေျပာျပီး good night လုပ္လိုက္ၾကသည္။

★★★

New Year ညက ကၽြန္မတို႔အိမ္မွာ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ အစ္မ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ မုန္႔လုပ္စားၾကျပီး သူငယ္ခ်င္း တစ္ခ်ိဳ႔က ကၽြန္မတို႔အိမ္မွာ ညအိပ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ညလယ္စာ စားေနခိုက္ သူ႔ဆီက ဖုန္းလာေတာ့ မၾကားပဲ miss call ျဖစ္သြားသျဖင့္ ကၽြန္မပဲ ျပန္ေခၚလိုက္ရသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း မသိေစခ်င္သျဖင့္ ကၽြန္မမွာ အိမ္ေနာက္ဘက္ ျခံထဲ ထြက္ေခၚရျခင္း ျဖစ္သည္။ သူကလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ အတူရွိေနပံုရသည္။ နည္းနည္းလည္း ေသာက္ထားပံု ရသည္။ သူ႔ကိုေမးေတာ့ ဟုတ္တယ္ နည္းနည္းေသာက္ထားတာ၊ ဧည့္သည္ေတြလည္း ေရာက္ေနလို႔၊ ကၽြန္မဆီ တက္လာဖို႔ရာ မလာႏိုင္ျဖစ္ေနလို႔ စိတ္ညစ္ေနတယ္ လို႔ ဆိုသည္။ ကၽြန္မက ရယ္ေတာ့ သူ႔ကို မဟားပါနဲ႔ လို႔ စိတ္ဆိုးခ်င္ေသးသည္။ သူက အဲလိုပါပဲ ဘာမွမဟုတ္လည္း စိတ္လုပ္ခ်င္ေနတာ မဟုတ္လား။ သူ႔ေဘးမွာ လူေတြ ရွိေနသလားေတာ့မသိ၊ သူက ဘာမွ ထပ္မေျပာပဲ “ေဟ ေျပာေလ” ဆိုေတာ့ ဘာေျပာရမွာလဲ လို႔ ကၽြန္မက ေျပာမိသည္။ တကယ္ေတာ့ သူက သူ႔ကို ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ ေျပာေစခ်င္တာမွန္း သိသည္။ သူက “ေတာ္ပါျပီကြာ၊ ခ်ေတာ့မယ္” တဲ့။ “၁၂ မွ ျပန္ဆက္ေနာ္” တဲ့။ ကၽြန္မက “I love you” လို႔ ခပ္တိုးတိုး ေျပာတာကိုေတာင္ သူၾကားခ်င္မွ ၾကားမည္။ ၁၂ ထိုးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ တစ္အိပ္ရာထဲ အိပ္သျဖင့္ သူ႔ကို ဖုန္းျပန္မဆက္ျဖစ္ပါ။ Good Night message ေတာ့ ပို႔လိုက္သည္။ သူ႔ဘက္က ျပန္မပို႔ပါ။ ကၽြန္မလည္း စိတ္ထဲ မထားပဲ အိပ္လိုက္သည္။ အဲဒီညက သူႏွင့္ေတြ႔တာ ေနာက္ဆံုးမွန္း သိလွ်င္ ကၽြန္မ သူ႔ကို ခ်စ္သည္ ဆိုတာ သူၾကားေအာင္ ေသခ်ာ ေျပာလိုက္မိမည္ ထင္သည္။

၂၀၁၄ ရဲ႕ ႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန႔မွာ ကၽြန္မက ထံုးစံအတိုင္း သူ႔ကို Morning message ပို႔ေတာ့ ႏွစ္သစ္ ဆုေတာင္းပါ ထည့္ပို႔ျဖစ္သည္။ message ထဲမွာဆို ညြန္႔တတ္သည့္ ကၽြန္မက “တို႔ႏွစ္ေယာက္ အခ်စ္ေတြ ဆက္လက္ ရွင္သန္ပါေစ” ဆိုတာမ်ိဳးပါ ထည့္ပို႔လိုက္ေသးသည္။ သူ႔ဆီက ျပန္စာ မလာပါ။ ရွားရွားပါးပါး တစ္ခါတစ္ရံ သူ႔ဆီက message မျပန္တာမ်ိဳး ရွိဖူးသည္။ သူက message မပို႔ျဖစ္တာကို ညက်မွ ဖုန္းဆက္ေတာင္းပန္တတ္တာမ်ိဳး ရွိေတာ့ ကၽြန္မကလည္း ထူးထူးျခားျခား ခံစားမေနပါ။ ညဘက္အထိ သူက ဖုန္းမဆက္ေတာ့ ကၽြန္မလည္း ေနာက္ေန႔ မနက္မွာ message မပို႔ေတာ့။ သူက ေနာက္ေန႔ညလည္း ဖုန္းမဆက္ေတာ့မွ ကၽြန္မက မေနႏိုင္မထိုင္ျဖစ္ျပီး သူ႔ဆီ message စပို႔သည္။ သူ႔ဘက္မွ ဘာမွ ျပန္မလာပါ။ ကၽြန္မလည္း စိတ္ဆိုးျပီး ေနလိုက္သည္။ ႏွစ္သစ္မွာ သံေယာဇဥ္အေဟာင္းေတြ ျဖတ္ခ်င္သလား လို႕ message ပို႔ေတာ့လည္း ဘာမွ ျပန္မလာပါ။ ေနာက္ထပ္ သံုးရက္ေလာက္ေနေတာ့မွ မနက္ေစာေစာ သူ႔ဆီ ဖုန္းေခၚၾကည့္ေတာ့ “လူၾကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ ဖုန္းမွာ စက္ပိတ္ထားပါသျဖင့္… ” ႏွင့္ တိုးသည္။ ကၽြန္မလည္း အေတာ္ အံၾသသြားသည္။ သူ အိပ္ရာမႏိုးလို႔မ်ား ပိတ္ထားသလား ထင္ျပီး ေန႔လည္ တစ္ခါ ညေနတစ္ခါ ေခၚသည္။ ပိတ္ထားတုန္းပင္။ အဲဒီကတည္းက သူ႔ဖုန္းကို ဆက္တိုင္းမွာ စက္ပိတ္ထားသည္သာ ေျပာေတာ့သည္။

သူႏွင့္ ေနာက္ဆံုးေတြ႔တုန္းက ကၽြန္မတို႔ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး မေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကပါ။ သူ႕ဖုန္းကဒ္ ပိတ္သြားတာ၊ ပ်က္သြားတာ၊ လိုင္းမမိသည့္ေနရာ ေရာက္ေနတာ ဆိုလွ်င္လည္း ကၽြန္မကို တစ္ျခားဖုန္းႏွင့္ ဆက္သင့္သည္။ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုႏွင့္ gmail တစ္ခုသာ သိေသာ သူက ဖုန္းလည္းပိတ္ထား၊ online လည္း မဝင္ေတာ့သည့္အခါ သူႏွင့္ ကၽြန္မ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားသည္။ ကၽြန္မ ျဖစ္ေစခ်င္သည့္အတိုင္းပါပဲ။ ကၽြန္မျဖတ္စရာမလိုပဲ သူ႔ဘက္က စတင္၍ အဆက္အသြယ္ျဖတ္ခဲ့ျပီေလ။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီလိုပံုစံႏွင့္ သူ ေပ်ာက္ဆံုးသြားေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ထဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ဇာတ္လမ္းဆင္ျပီး ေတြးေနမိသည္။ ကၽြန္မဖုန္းကို reject list ထဲထည့္ထားသလား မသကၤာလို႔ အစ္မဖုန္းႏွင့္ တစ္ခါဆက္ၾကည့္ေတာ့လည္း ဖုန္းပိတ္ထားသည္ပဲ ေျပာသည္။ သူ ကၽြန္မကို အဲဒီလို လုပ္စရာ ဘာအေၾကာင္းမွေတာ့ မရွိပါ။ ကၽြန္မက သူ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ျပတ္ျပီ ေျပာလွ်င္လည္း ရသည့္သူပဲ၊ သူ႔ကို လိုက္တြယ္ကပ္ေနမွာမွ မဟုတ္ပဲ။ ဒီဖုန္းနံပါတ္ႏွင့္ ရႈပ္ခဲ့ေသာ ဇာတ္လမ္းေတြ အားလံုးကို ျဖတ္ခ်င္၍ ဖုန္းကဒ္အသစ္ ဝယ္ကိုင္ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သူ႔ရဲ႕ 91 ႏွင့္ စေသာ ဖုန္းက မမိေသာ ေနရာေတြလည္း မ်ားသည္။ ဖုန္းမမိေသာ အရပ္ေဒသကိုမ်ား ရုတ္တရက္ ထြက္သြားရလို႔ ကၽြန္မကို ဖုန္းမဆက္ေလသလား၊ ႏိုင္ငံရပ္ျခားပဲ သြားေလသလား ေတြးကာ သူ႔ကို နားလည္ေပးခ်င္ေသာ ကၽြန္မက ဘယ္အခ်ိန္ သူ႔ဖုန္း ျပန္လာမလဲလို႔ မသိစိတ္က ေမွ်ာ္ေနမိေသးသည္။

အစပိုင္းက ၂ ရက္တစ္ခါေလာက္ ဆက္ၾကည့္မိေသးေသာ္လည္း ဖုန္းပိတ္ထားသည္ ဆိုတာကို ၾကားရေသာ ရက္သတၱပတ္ေတြ မ်ားလာေသာအခါ ကၽြန္မလည္း သူ႔ဖုန္းကို မဆက္မိေတာ့ပါ။ ကၽြန္မ မျဖစ္ေစခ်င္ေသာ အေတြးကလည္း စိတ္ထဲမွာ ေပၚေပၚလာသည္။ သူ တစ္စံုတစ္ခုမ်ား ျဖစ္ေနေလသလား လို႔ပါ။ ဖုန္းေရာ လူေရာ တစ္ခုခု ျဖစ္သြားခဲ့သလား ဆိုေသာ အေတြးက ကၽြန္မစိတ္ကို ေႏွာက္ယွက္ေနသည္။ ကၽြန္မအသံေလး မၾကားရရင္ မေနႏိုင္ပါဘူး ဆိုသူက ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေအာင္ ဖုန္းမဆက္တာဟာ သူ တစ္ခုခု ျဖစ္သြားလို႔သာ ျဖစ္ရမည္။ အဲဒီလို ေတြးမိရင္ သူ႔ဖုန္းကိုလည္း မဆက္ခ်င္ေတာ့ပါ။ သူ မဟုတ္ေသာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကိုင္ျပီး တစ္ခုခု ေျပာလိုက္မွာလည္း ေၾကာက္ေနသည္။ အဲဒီလို ဆိုလွ်င္ သူ ကၽြန္မကို အေၾကာင္းမရွိပဲ ပစ္မထားဘူး။ ကၽြန္မကို တကယ္ခ်စ္တာပါ ဆိုတာကို သိလိုက္ရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္မက အဲဒီလိုမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္ေစလိုပါ။ ကၽြန္မကို လိမ္ညာကာ သစၥာေဖာက္သြားတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါေစ..၊ အေပ်ာ္သေဘာႏွင့္မို႔ ဇာတ္လမ္း အျပီးျဖတ္သြားတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါေစ..၊ သူ႕ကို သူ႔ေနရာမွာသူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ အဆင္ေျပေျပပဲ ရွိေနေစခ်င္ပါသည္။ သူ႔ေျခရာကို ကၽြန္မ ျပန္မရွာခ်င္ပါ။ viber ႏွင့္ message ပို႕စဥ္က သူ႔ location ကို ကၽြန္မ မွတ္ထားလိုက္မိတာ ရွိေသာ္လည္း လိုက္ရွာ စံုစမ္းဖို႔ စိတ္ကူး ကၽြန္မမွာ မရွိပါ။

ကၽြန္မထံသို႔ အလည္လာေသာ ၾကယ္ကေလး သူ႔ပတ္လမ္းေၾကာင္းထဲကို သူ ျပန္ေရာက္သြားတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ဖို႔ ကၽြန္မ ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။ သူ႔ကို ကၽြန္မ မေၾကြလြင့္ေစခ်င္ပါ။ ရုပ္ရွင္ေတြ ဝတၱဳေတြ ထဲကလို သူ အၾကာၾကီး သတိေမ့ေနျပီးမွ ကၽြန္မဆီ ျပန္ေရာက္လာဦးမလား လို႔ နတ္သမီးပံုျပင္လိုမ်ိဳး စိတ္ကူးကိုလည္း ကၽြန္မ မရပ္တန္႔ႏိုင္ေသးပါ။ သူမရွိလို႔ ကၽြန္မ အစားမပ်က္၊ အအိပ္မပ်က္၊ အေနအထိုင္ မပ်က္ပါ။ Morning message လည္း ပို႔စရာမလို၊ ညဘက္လည္း ဖုန္းေစာင့္စရာမလို၊ ကၽြန္မ ဖုန္းလိုင္း ပ်က္ေနလည္း စိတ္ပူစရာ မလိုေတာ့ပါ။ အရင္လို ခ်စ္သူမရွိေသာ လြတ္လပ္မႈကို ျပန္ရလို႔ ကၽြန္မ ေပ်ာ္ရမည္ မဟုတ္လား။ သူႏွင့္ ကၽြန္မ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္တာ သိလို႔ တစ္ေန႕ေန႕ ျပတ္ဖုိ႔ကို ကၽြန္မ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ျပီးသား မဟုတ္လား..။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္မ ၾကယ္ကေလး သူ႔အရပ္ေဒသမွာသူ လင္းေနတာကိုေတာ့ ေဝးေဝးကေနပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မ ျမင္ခ်င္ပါေသးသည္။

သိဂၤါေက်ာ္