18 February, 2010

လရဲ႕အေဝး



အဲဒီတစ္ခ်ိန္ကေတာ့

သူ႕အရိပ္ကို
ကိုယ္ ခိုခြင့္ ႐ွိခဲ့ပါတယ္။

ကိုုယ္႐ံႈးနိမ့္ေမာပန္းတဲ့ အခါေတြတိုင္း
သူ႕ေခၽြးသိပ္စကားေတြနဲ႕
ေအးျမေစခဲ့တာေပါ့။

ကိုယ္လက္ေလွ်ာ့့မယ္ ၾကံတုိင္းလည္း
သူ႕ရင္ခြင္မွာ လံုျခံဳေစျပီး
အားသစ္ေတြ ထည့္ေပးခဲ့ျမဲ။

သူမ႐ွိရင္ ကိုယ္မျဖစ္ႏိုင္ဘူး…
ကိုယ္မ႐ွိရင္လည္း သူမျဖစ္ႏိုင္ဘူး..လုိ႕
ဖြင့္မေျပာပဲ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ သစၥာေတြနဲ႕။

ဒါေပမယ့္ေလ
ဘဝဆိုတာ
ဝတၱဳတစ္ပုဒ္လို
ဇာတ္သိမ္းကို ၾကိဳေတြးလို႕မွ မရႏိုင္တာ…။
တစ္ခါတစ္ရံ
ဇာတ္လမ္းတြဲေတြလိုလည္း
ရင္နင့္စရာ ေဝးကြာမႈေတြ
႐ွိတတ္တာ သဘာဝေပါ့။

သူ႕ရဲ႕ အရိပ္ေအာက္
ဟိုအေဝးမွာ…
သူ႕အလင္းကို တမ္းတရင္းနဲ႕
မေရႏိုင္တဲ့ အိပ္ပ်က္ညေတြ…။

ကို္ယ္လည္း မမွားဘူး၊
သူလည္း မမွားဘူး၊
ကံၾကမၼာကပဲ မွားခဲ့တာပါ။

အဆံုးသတ္ မဟုတ္ေသးဘူးလို႕ေတာ့…
ေမွ်ာ္ခ်င္မိေသးရဲ႕၊
ကိုယ့္ဘဝကို
သူ႕ရင္ခြင္ကလြဲလို႕
ဘယ္မွာမွ မျမွဳပ္ႏွံခ်င္ခဲ့တာ…
ကိုယ့္လမင္းလည္း အသိပါ။

အိပ္မက္ေတြ တူခဲ့ရင္
သစၥာေတြ သိမ္းထားႏိုင္ခဲ့ရင္
တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့
လရဲ႕ အလင္းေအာက္ကို
ကိုယ္အေရာက္လာခဲ့မွာပါ။

သိဂၤါေက်ာ္
18.2.2010
10:10 PM


12 comments:

ကိုလူေထြး said...

“ဘဝဆိုတာ
ဝတၱဳတစ္ပုဒ္လို
ဇာတ္သိမ္းကို ၾကိဳေတြးလို႕မွ မရႏိုင္တာ”

ဒီစာတပိုဒ္ထဲနဲ႕တင္ ကဗ်ာလာဖတ္ရတာ တန္သြားျပီ...

းဝ)

(ပံုကၾကည့္လို႕မရေသးဘူး)

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

မႀကီး...
ကဗ်ာေလး အရမ္းလွတယ္...
ကူးယူသြားတယ္ေနာ္..
ၿပန္ဖတ္မလို႕....
ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ႕ပါေစ...

~ဏီလင္းညိဳ~ said...

မသိဂၤါေက်ာ္ေရ...
လေရာင္ေအာက္ကို ျမန္ျမန္ေလးေရာက္ပါေစေနာ့ ဆုေတာင္းေပးသြားတယ္....း)
ကဗ်ာေလးကိုလည္း...ခံစားသြားတယ္ဗ်ာ....။
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ

မ်က္မွန္ေလး said...

လရဲ႕အေ၀းကို ခံစားခ်က္အၿပည္႔နဲ႔ဖတ္သြားပါတယ္ေနာ္။

လသာည said...

လရဲ့ အေ၀း တဲ့လား..
လရိပ္ကို ႏွစ္သက္သူဆိုေတာ့ ဒီေခါင္းစဥ္ျမင္ရံုနဲ႔ ေဆြးခ်င္သြားတယ္..

“အိပ္မက္ေတြ တူခဲ့ရင္
သစၥာေတြ သိမ္းထားႏိုင္ခဲ့ရင္
တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့
လရဲ႕ အလင္းေအာက္ကို
ကိုယ္အေရာက္လာခဲ့မွာပါ။”

လေရာင္ေအာက္ကုိ အျမန္ဆံုး ခိုလံႈခြင့္ရပါေစေနာ္...

ေႏြဆူးလကၤာ said...

ေရာက္ရမွာေပါ့ တစ္ေန႔ေတာ့ ........

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ဆိုတာ ရိွေနတာပဲ မဟုတ္လား။
က်ေနာ္တို႔ေတြလည္း ကိုယ္စီ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အရာေတြ ရိွေနၾကတယ္။
ျပည့္တာ မျပည့္တာထက္ ေမွ်ာ္လင့္ေနရတာ ကိုက ဘဝရဲ႕ အဓိပၸါယ္ တခုပါပဲ ။

Angel Shaper said...

မႀကီးေရ......လေရာင္ေအာက္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ခိုလံႈခြင့္ရမွာပါ။ ကဗ်ာေလး ဖတ္ျပီး ရင္ထဲထိေရာက္သြားတယ္။ ဆြ႔ံအသြားတယ္ဆို ပိုမွန္မလား မသိဘူးေနာ္။

ၾကည္ျဖဴပိုင္ said...

အဆံုးသတ္ မဟုတ္ေသးဘူးလို႕ေတာ့…ေမွ်ာ္ခ်င္မိေသးရဲ႕၊ကိုယ့္ဘဝကို သူ႕ရင္ခြင္ကလြဲလို႕ဘယ္မွာမွ မျမွဳပ္ႏွံခ်င္ခဲ့တာ…ကိုယ့္လမင္းလည္း အသိပါ။

အိပ္မက္ေတြ တူခဲ့ရင္သစၥာေတြ သိမ္းထားႏိုင္ခဲ့ရင္တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့လရဲ႕ အလင္းေအာက္ကိုကိုယ္အေရာက္လာခဲ့မွာပါ။

<<<<<<အဲဒိစာသားေလးေတြအရမ္းၾကိဳက္တယ္။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုးေျပာစရာမလိုေအာင္ေကာင္းလုိက္တယ္။ သိပ္ၾကိဳက္တယ္မသိဂၤါေရ

Nge Naing said...

ညီမေရ ကဗ်ာေလးကို လာခံစားသြားပါတယ္။

ညလင္းအိမ္ said...

“ဘဝဆိုတာ
ဝတၱဳတစ္ပုဒ္လို
ဇာတ္သိမ္းကို ၾကိဳေတြးလို႕မွ မရႏိုင္တာ”

ဒီစာသားေလးကုိ အရမ္းၾကိဳက္တယ္...

Unknown said...

တူတူပဲ