27 June, 2010

တစ္ဖက္သက္ညေနခင္း

အေရာင္ေျပာင္းတတ္တဲ့တိမ္ေတြကို
မျမင္ရမေနႏိုင္ေအာင္
ငါ အားအားယားယား ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။
ဒါေပမယ့္
သူမကေတာ့ အဲဒီလိုထင္ခဲ့တယ္။


ငါခ်စ္တဲ့ သူမက
ညေနခင္းမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျမင္ေနႏိုင္မယ့္
ေတာပန္းတစ္ပြင့္လည္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး။
 

ငါခ်စ္တဲ့ သူမက
ေျမျပင္ကို ငံုၾကည့္တတ္တဲ့
ပန္းတစ္ပြင့္လည္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး။


ငါခ်စ္တဲ့ သူမက
ေတာ္ဝင္သဇင္လိုမ်ိဳး
ဝင့္ၾကြားတဲ့ အသြင္သ႑န္နဲ႕
လွပတဲ့ ေမႊးရနံ႕နဲ႕
အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ပန္းတစ္ပြင့္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ညေနခင္းမွာ
ေနမင္းက ေတာင္တန္းေတြကို ႏႈတ္ဆက္
တိမ္ေတြကလည္း ေတာက္ေတာက္ပပ လက္ျပၾကရင္း
အစိမ္းေရာင္ ေတာ႐ိုင္းပင္ေတြ ျခံရံတဲ့
ညေနခင္း လမ္းမက သာသာယာယာနဲ႕။
ဒါေပမယ့္
ငါခ်စ္တဲ့ သူမကေတာ့
ငါလြမ္းေနတာကို မသိခဲ့ဘူး။

သိဂၤါေက်ာ္

19 comments:

ေန၀သန္ said...

ဓါတ္ပံုကဗ်ာေလးေပါ့ဗ်ာ...။ ပံုၾကည့္ရင္း ကဗ်ာခံစားရင္းျဖင့္....


ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္

ခုိင္နုငယ္ said...

ကဗ်ာရွဳ႕ခင္းေလးေတြ
အေရာက္လာလုိ႕ဖတ္သြားပါတယ္။

လသာည said...

ပန္းနဲ႔ ကဗ်ာေလး ေကာင္းလိုက္တာ.။ ပန္းေလးေတြ ေတာ္ေတာ္လွတယ္ေနာ္။
အခု ဘေလာ့ဒီဇိုင္းေလးကလည္း ဒီပိုစ္က ဓါတ္ပံုေလးေတြနဲ႔ တအားပဏာရတာပဲ။

Maung Myo said...

လွပတဲ့ စာသားေတြနဲ႔ ပံုေတြတြဲဖတ္ျပီး ဆက္သြားတဲ့ ကဗ်ာေလးက တယ္လွပါ့ ။

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ပုံကုိ ကဗ်ာနဲ႔အလွျခယ္
ကဗ်ာကုိ ပုံနဲ႔ေရာင္စုံတင္
အဆင္အျပင္ေတြ ခန္းနားပါဘိ။

ကုိေအာင္ said...

ကဗ်ာက လွတယ္၊ အားေပးလ်က္။

linn said...

ပံုေတြနဲ႕ ကဗ်ာေဖၚ သြားတာေပါ့ ... သဇင္ပန္းထက္ ေတာပန္းေလးက လွေနျပန္ေရာ ... :)

ကိုေဇာ္ said...

ကဗ်ာ ၊ ပံု သရုပ္ေဖာ္ေလးနဲ႔ပဲ . .
ဂြတ္. . .

SHWE ZIN U said...

ဖတ္သြားပါတယ္ဗ်ာ

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ငါခ်စ္ေနတဲ႕ သူမက ဘာေၾကာင္႕မသိတာပါလိမ္႕..
ပန္းကေလးေတြလွတယ္..
ကဗ်ာေလးက ပိုေတာင္လွေသး

သဒၶါလိႈင္း said...

ခ်စ္တဲ့သူေတြ လြမ္းေနတာကို သိႏို္င္ပါေစ...။
ႏွစ္သက္ခံစားမိပါတယ္သိဂၤါေရ..
ခင္တဲ့
သဒၶါ

Cameron said...

ညေနခင္းမွာ
ေနမင္းက ေတာင္တန္းေတြကို ႏႈတ္ဆက္
တိမ္ေတြကလည္း ေတာက္ေတာက္ပပ လက္ျပၾကရင္း
အစိမ္းေရာင္ ေတာ႐ိုင္းပင္ေတြ ျခံရံတဲ့
ညေနခင္း လမ္းမက သာသာယာယာနဲ႕။
ဒါေပမယ့္
ငါခ်စ္တဲ့ သူမကေတာ့
ငါလြမ္းေနတာကို မသိခဲ့ဘူး။

အဲဒီအပိုဒ္ေလးၾကိဳက္တယ္ ျပီးေတာ့ ေန၀င္ခ်ိန္ဆည္းဆာနဲ႔သိပ္လုိက္ဖက္ျပီး လြမ္းေမာဖြယ္ေကာင္းလြန္းလို႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္အဲဒီေနရာေရာက္ေနသလားခံစားမိတယ္..။
စာေရးသူေတြဆိုေတာ့ အသည္းကႏုတယ္ေလ း)

ခင္မင္စြာျဖင့္
မိုးေငြ႔

sosegado said...

ကဗ်ာ သရုပ္ေဖၚေလးဖတ္သြားပါတယ္၊ အလြမ္းေတြခံစားသြားတယ္

ခ်ိဳက် said...

ျဖစ္ပံုျခင္းေတာင္လာတူေနပါေပါ့လား ကိုသိဂၤါေရ....
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ အဖြဲ႕အႏြဲ႕ေတြကေလ

ခင္တဲ့(ခ်ိဳက်)

ေရသန္ ့ said...

ညာဘက္ကဘားကိုဆြဲခ်တဲ ့အခါ ညေနခင္းေနလံုး က
ေနာက္ခံျမစ္ ေတာင္တန္းေတြေၾကာင္ ့ ေန၀င္လာသလို
ျမင္ရတယ္...လႈပ္ရွားေနသလို အသက္ပါတယ္
ေတာ္ေတာ္လွတယ္

ေပါ့ဆိမ့္ said...

အယ္ ... အိမ္ ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ေရာက္ႏွင့္ ၾကပါလား။ ကဗ်ာေလး နဲ႔ ပံုေလးေတြ က ၾကည့္ရင္း ဖတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ လည္း ကဗ်ာ စပ္ခ်င္ စိတ္ ေပါက္သြားတယ္ ..

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

''ဒါေပမယ့္
ငါခ်စ္တဲ့ သူမကေတာ့
ငါလြမ္းေနတာကို မသိခဲ့ဘူး။''

အဲဒါ အဆုိးဆုံးပဲ။

အျဖဴေရာင္နတ္သမီး said...

ဒီေလာက္ခ်စ္တတ္တဲ႔သူ
သူမကို လြမ္းေနတာ ကိုေတာင္...
သူမက မသိဘူးတဲ႔လား...
...........................
ကဗ်ာေလးေရာ...ပံုေလးေတြေရာ...
အရမ္းလွပါတယ္....

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

“အေရာင္ေျပာင္းတတ္တဲ့တိမ္ေတြကို
မျမင္ရမေနႏိုင္ေအာင္
ငါ အားအားယားယား ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။”

ဆိုတာေလးက ရွတတနဲ႔လွတယ္ အစ္မသိဂၤါေက်ာ္ေရ...