ေရဆံုး ေရဖ်ား

စိမ္းဝတီ သည္ အျမဲတေစ ဆံပင္အတိုႏွင့္ ေယာက်္ားေလးလို ဝတ္တတ္ေသာ္လည္း ေယာက်္ားစိတ္ေပါက္ေနသူေတာ့ မဟုတ္ပါ။ သူမ အရပ္ကလည္း ၅ေပ ၈လက္မမို႕ ရုတ္တရက္ၾကည့္လွ်င္ ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္လိုပင္ ထင္ရသည္။ သူမ၏ ကားကလည္း မီးခိုးေရာင္ ေနာက္ဆံုးေပၚေမာ္ဒယ္ Sport ကားကေလး။ သူမ၏ ထံုးစံအတိုင္း ဂ်င္းေဘာင္းဘီရွည္ႏွင့္ တီရွပ္ေပၚက ရွပ္အက်ႌတစ္ထည္ ထပ္ဝတ္ထားသည္။ ပခံုးသိုင္း အိတ္ထဲမွာေတာ့ သူမ၏ လက္စြဲေတာ္ ပစၥတိုတစ္လက္ ပါသည္။

အမွန္တကယ္ေတာ့ ဒီေန႕က သူမ၏ နားရက္။ သို႕ေသာ္ သူမတို႕ အၾကီးအကဲ အန္ကယ္ၾကီး က ေခၚသျဖင့္ လာရျခင္း ျဖစ္သည္။ အစည္းအေဝးခန္းထဲတြင္ ရဲစြမ္းႏိုင္ကေတာ့ ေရာက္ႏွင့္ေနျပီ။ ခဏေနေတာ့ ထက္အာကာ ေရာက္လာသည္။ ေနထြဋ္ ႏွင့္ ႏြယ္နီခ်ိဳကေတာ့ စစ္ဆင္ေရးတစ္ခုႏွင့္ တစ္ေနရာ ေရာက္ေနသည္။

“ဒီေန႕ သားတို႕ကို ေခၚလိုက္ရတာ အေရးၾကီးတဲ့ ေက့စ္တစ္ခု ေျပာစရာရွိလို႕ကြယ့္၊ ဆယ္ေက်ာ္သက္ မိန္းကေလး ၅ ေယာက္၊ အေပ်ာ္ခရီး ထြက္ရင္းနဲ႕ လူကုန္ကူးတဲ့ အဖြဲ႕ရဲ႕ လက္ထဲကို ေရာက္သြားတယ္။ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါလို႕ သိတာက ၅ ေယာက္ ဆိုေပမယ့္ စုစုေပါင္း သူတို႕ လက္ထဲမွာ ရွိေနတာ ၁၀ ေယာက္ေလာက္ ရွိတယ္လို႕ သတင္းရတယ္။ အခု တို႕ သတင္းရတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႕က နယ္စပ္ကို ေရာက္ေနေလာက္ျပီ။ အဲဒီေတာ့ ဟိုဘက္ကို ေရာက္မသြားခင္ အျမန္ဆံုး တားရမယ္”

“ဒီလို လူကုန္ကူးတဲ့ အဖြဲ႕ေတြကို လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္၊ ငါးႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူေဆာင္ရြက္ခဲ့တာ သားတို႕ အသိပဲ၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အဖမ္းအဆီး ခံခဲ့ရလို႕ ျငိမ္သြားတယ္၊ အခုကိစၥကို စီစဥ္တာက မိန္းကေလးေတြကို လိမ္လည္ေခၚေဆာင္မႈနဲ႕ ေထာင္က်ေနရာက လြန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္လေလာက္က ေထာင္က လြတ္လာတဲ့ ႐ိုစီတာသိမ့္ ပဲ၊ သူက ခုတေလာ နယ္စပ္မွာ ျပန္ထလာတဲ့ မူးယစ္ေဆးနဲ႕ လက္နက္ေရာင္းတဲ့ အဖြဲ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ေစာေအာင္လ နဲ႕ ေပါင္းျပီး ၾကံတာပဲ”

အန္ကယ္ၾကီးက powerpoint ထဲမွ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ျပရင္း ေျပာသည္။

“ပိုျပီး အေရးၾကီးသြားတာက အခုအဖမ္းခံရတဲ့ မိန္းကေလးေတြ ထဲမွာ အစိုးရအရာရွိၾကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ သမီးလည္း ပါတယ္၊ ဒီေတာ့ မင္းတို႕ အေနနဲ႕ ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီမိန္းကေလးေတြကို ကယ္ႏိုင္ရမယ္၊ တို႕ရဲ႕ သတင္းေပး တစ္ေယာက္ အေျပာအရ ဆိုရင္ ေကာင္မေလးေတြက ေစာေအာင္လရဲ႕ စခန္းထဲကို ေရာက္ေနျပီ၊ ဒီညေနမွာ မင္းတို႕ကို အဲဒီစခန္းကေန မျမင္ႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာ ေလထီးနဲ႕ ခ်ေပးမယ္၊ အဲဒီမွာ ရွိတဲ့ တို႕လူတစ္ေယာက္ လမ္းျပလိမ့္မယ္၊ မင္းတို႕ သံုးေယာက္ အေျခအေနၾကည့္ျပီး လႈပ္ရွားဖို႕ပဲ”

အန္ကယ္ၾကီးက ေနာက္ထပ္ Slide မ်ားကို ထပ္ျပသည္။

“ဒါေတြက Satellite က ရထားတဲ့ ေစာေအာင္လရဲ႕ စခန္းပဲ၊ ေနာက္ ေလးရက္ေလာက္ ေနရင္ ဒီစခန္းကို သိမ္းဖို႕ စီစဥ္ေနတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တို႕က အဲဒီအခ်ိန္ထိ ေစာင့္လို႕မရဘူး၊ မိန္းကေလးေတြကို အခ်ိန္မီ ကယ္ႏိုင္ဖို႕ အေရးၾကီးတယ္၊ သူတို႕ စခန္းရဲ႕ အင္အားကလည္း မေသးဘူး၊ ဒါေပမယ့္ တို႕ဘက္က အဖြဲ႕လိုက္သြားျပီး လူသိေအာင္ လုပ္လို႕လည္း မျဖစ္ဘူး၊ နားလည္တယ္ေနာ္၊ မင္းတို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ဘယ္သူမွ မရိပ္မိေစနဲ႕၊ တိတ္တဆိတ္ လႈပ္ရွားပါ၊ ဟုတ္ျပီလား”

“ဟုတ္ကဲ့ နားလည္ပါတယ္ အန္ကယ္ၾကီး”

******

(၂)

ေတာအုပ္ထဲမွ အခ်က္ျပမီး ထြက္ေပၚလာေသာ ေနရာ အေပၚမွာ စိမ္းဝတီ တို႕ သံုးေယာက္သား ေလထီးျဖင့္ ခုန္ဆင္းခဲ့ၾကသည္။ ေကာင္းကင္က ေမွာင္စျပဳေနျပီ။ ကံေကာင္းေထာက္မ သျဖင့္ သံုးေယာက္သား ေဘးရန္ကင္းကင္းႏွင့္ ေျမျပင္ေရာက္သြားသည္။ စိမ္းတို႕ကို အခ်က္ျပသူမွာ စိမ္းတို႕၏ သတင္းေပး ဦးေစာထီး ပင္ ျဖစ္သည္။ ေလထီးမ်ားကို ကိုယ္ေပၚမွ ျဖဳတ္၍ ခ်ံဳမ်ားၾကားတြင္ ဝွက္ထားလိုက္ၾကသည္။ စိမ္းတို႕မွာ ေစာေအာင္လ စခန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေသးစိတ္ ေျမပံုမ်ား ပါလာေသာ္လည္း အခုလို ေမွာင္ေနျပီ ျဖစ္ေသာ ညအခါတြင္ ဦးေစာထီး လမ္းျပသည့္ေနာက္ကို လိုက္သည္က ပို၍ ျမန္မည္ ျဖစ္သည္။

တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ညက ပို၍ ပီျပင္လာသည္။ ပိုးေကာင္သံ စိုးစိုးစီစီ မွအပ ညက တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ လ ကလည္း မထြက္ေသး။ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး အေသးစားေလးမ်ား အလင္းေရာင္ႏွင့္သာ ေရွ႕သို႕တိုးသြားေနရသည္။ ဦးေစာထီးက ေရွ႕မွသြားသည္။ စိမ္းဝတီက ေနာက္ဆံုးက လိုက္သည္။ ဘာအေစာင့္ တစ္ေယာက္တစ္ေလ ႏွင့္မွ မေတြ႕ရ။ စခန္းကို ျမင္ရေသာ ေနရာသို႕ ေရာက္သည္ႏွင့္ ဦးေစာထီးက ျပန္သြားသည္။

ညက ေစာေသးသည္။ စခန္းထဲတြင္ မီးမ်ား လင္း၍ လႈပ္ရွားသြားလာေနတုန္းပင္ ရွိေသးသည္။ စိမ္းဝတီတို႕သည္ ခ်ံဳထဲတြင္ ဝပ္၍ ညအနည္းငယ္ နက္သည္အထိ ေစာင့္ရမည္။ စိမ္းသည္ သူမ၏ ဖုန္းကိုဖြင့္ျပီး စခန္း အေနအထားကို ျပန္ၾကည့္ေနသည္။ Settelite က ရိုက္ထားေသာ ပံုမ်ားျဖစ္သည္။ ခက္တာက မိန္းကေလးမ်ားကို ဘယ္မွာ ထားသည္ကို အတိအက် မသိရျခင္းပင္။ အန္ကယ္ၾကီးကို ဆက္သြယ္၍ အေျခအေနကို ေျပာလိုက္သည္။

“Engle မွ အသိုက္သို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အစာနားကို ေရာက္ေနျပီ၊ အေျခအေန အားလံုးေကာင္းတယ္၊ ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ ေနရင္ ဝင္ယူမယ္”

“အသိုက္ မွ Engle သို႕ ၊ ေကာင္းတယ္၊ Settelite ကရိုက္ထားတဲ့ အနီးကပ္ပံုေတြ ထပ္ရထားတယ္..၊ မင္းကို ပို႕ေပးလိုက္မယ္၊ တို႕ မွန္းဆရသေလာက္ကေတာ့ အတြင္းဘက္ သံုးခုေျမာက္ အေဆာင္မွာ မိန္းကေလးေတြကို ထားမယ္လို႕ ထင္ရတယ္”

စိမ္းဝတီတို႕ ဆက္ေစာင့္ေနတုန္း ထိုေနရာနားသို႕ အေစာင့္တစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာသည္။ သံုးေယာက္သား ခ်ံဳပုတ္ထဲမွာ အသံမၾကားေအာင္ ဝပ္ေနလိုက္ရသည္။ ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္ ထပ္ေလွ်ာက္လာျပန္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား စကားေျပာျပီး အတြင္းဘက္သို႕ျပန္ေလွ်ာက္သြားၾကသည္။ အခ်ိန္မတိုင္ေသးသျဖင့္ ျငိမ္ေနလိုက္ရသည္။

ညက တျဖည္းျဖည္း ရင့္လာသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕အေဆာင္မ်ားမွာ မီးမွိတ္သြားသည္။ သံုးေယာက္သား ခြဲ၍ မီးမွိတ္သြားေသာ အေဆာင္မ်ားဆီသို႕ ခ်ဥ္းကပ္လိုက္ျပီး ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာ အသင့္ယူလာေသာ ကပ္မိုင္းေလးမ်ားကို ကပ္လိုက္ၾကသည္။ ေသးငယ္ေသာ္လည္း ေပါက္ကြဲအားေကာင္းေသာ အေသးစား ဗံုးငယ္မ်ား ျဖစ္သည္။ တတ္ႏိုင္သမွ် ဗံုးမ်ားကပ္ျပီးေနာက္ စြမ္းႏိုင္ ႏွင့္ ထက္အာကာကို တစ္ခုခု ျဖစ္လွ်င္ ကာပစ္ဖို႕ထားျပီး စိမ္းက အတြင္းဘက္သို႕ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့သည္။ ဒုတိယေျမာက္ အေဆာင္ေဘးသို႕ အဆင္ေျပေျပ ေရာက္သြားသည္။ အေစာင့္ တစ္ေယာက္မွ အနီးအနားမွာ မရွိပါ။ အေဆာင္ အေပါက္ဝမွာ အေစာင့္ တစ္ေယာက္ ထိုင္ျပီး ငိုက္ေနသည္။ ဆိုင္လင္ဆာ တပ္ ပစၥတိုႏွင့္ အေစာင့္ကို ရွင္းလိုက္သည္။ အေစာင့္က ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ကာ ငိုက္ေနသလို ပံုပဲမို႕ အျပင္က ၾကည့္လွ်င္ ေသေနသည္ဟု မသိႏိုင္။

ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ ထိုအေဆာင္က မိန္းကေလးေတြကို ထားေသာ အေဆာင္ ျဖစ္ေနသည္။ အတြင္းမွာ ေသာ့ခတ္ထားေသာ အခန္းေလးမ်ား ရွိသည္။ စိမ္းသည္ ေသာ့မ်ားကို ေသနတ္ႏွင့္ ပစ္၍ ဖ်က္ျပီးေနာက္ မိန္းကေလးမ်ားကို ထြက္ခိုင္းလိုက္သည္။ ထို အခန္းထဲတြင္ ရွိေသာ မိန္းကေလးမ်ားကို စစ္ေဆးၾကည့္ေသာအခါ အရာရွိၾကီး၏ သမီးမွာ ထိုအထဲတြင္ မပါဝင္ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ မိန္းကေလးမ်ား ေျပာတာကေတာ့ ဒီည ဧည့္သည္ တစ္ေယာက္ ေရာက္ေန၍ ဧည့္သည္ေဆာင္သို႕ ေခၚသြားသည္ ဟု ဆိုသည္။ ဤမိန္းကေလးမ်ားကို စြမ္းႏိုင္တို႕ ရွိရာ အျပင္ဘက္သို႕ အရင္ပို႕ျပီးမွ က်န္ေသာ မိန္းကေလးကို ရွာရမည္ ျဖစ္သည္။

မိန္းကေလးမ်ားကို ေရွ႕ကသြားခိုင္းျပီး စိမ္းက အေဆာင္ေဘးက ကာပစ္ေပးရန္ အေျခအေနၾကည့္ေနသည္။ မိန္းကေလး မ်ား ကြင္းတစ္ဝက္ေလာက္ အေရာက္မွာမွ တစ္ျခား အေဆာင္က အေစာင့္အခ်ိဳ႕ သိသြားၾကသည္။ မထူးေတာ့ျပီမို႕ ပစၥတိုကို သိမ္းကာ  စက္ေသနတ္ကေလး ကို ထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ စြမ္းႏိုင္ ႏွင့္ ထက္အာကာ ကလည္း ပုန္းခိုေနရာမွ ကာပစ္ေပးသည္။ စိမ္းတို႕ ေထာင္ထားခဲ့ေသာ ဗံုးမ်ားကို အေဝးထိန္း စနစ္ႏွင့္ ေဖာက္ခြဲပစ္လိုက္သည္။ ထိုဗံုး မ်ား ေပါက္ကြဲသြားေသာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္သြားသည္။ သူတို႕ဘက္က ကစဥ့္ကလ်ား ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ မိန္းကေလးမ်ားလည္း အကာအကြယ္ေနာက္သို႕ ေရာက္သြားသည္။

စိမ္းကေတာ့ ေနာက္ဘက္က အေဆာင္ကို ကူးခဲ့သည္။ အေစာင့္ ႏွစ္ေယာက္ကို အသံတိတ္ ရွင္းပစ္လိုက္ျပီး အိမ္တြင္းသို႕ ဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။ အတြင္းခန္း ဘက္မွ အသံတစ္ခ်ိဳ႕ ၾကားရသည္။ ထို အခန္းအတြင္းသို႕ ဝင္လိုက္ေတာ့ တဏွာဘီလူး မ်က္ႏွာႏွင့္ တစ္ဘက္ ႏိုင္ငံသား ေယာက်္ားၾကီး တစ္ေယာက္ႏွင့္ တုန္တုန္ရီရီ အက်ႌခၽြတ္ေနေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရသည္။ စိမ္းကို ျမင္သည္ႏွင့္ ထိုလူက ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္သည္။ သို႕ေသာ္ စိမ္းက သူ႕ထက္ ပိုျမန္ပါသည္။ ျပႆနာက မိန္းကေလး ကို စိမ္းဝတီ မတားလိုက္ႏိုင္ခင္မွာ အခန္းအျပင္သို႕ ထြက္ေျပးသြားသည္။

စိမ္းဝတီ အခန္းအျပင္သို႕ ထြက္လိုက္ေတာ့ ေသနတ္သံမ်ားက ၾကိဳဆိုေနသည္။ ေထာင့္စြန္းတစ္ခုကို အျမန္ေျပးကပ္လိုက္ရသည္။ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထြက္ေျပးသြားေသာ မိန္းကေလးကို လူတစ္ေယာက္က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထိုသူမွာ ေစာေအာင္လ ျဖစ္ေနသည္။ စက္ေသနတ္ႏွင့္ လက္တစ္ဘက္က ပစ္ရင္း တစ္ဘက္က မိန္းကေလး၏ လည္ပင္းကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည္။ မိန္းကေလး သူ႕လက္မွာ ရွိေနေသာေၾကာင့္ စိမ္းမွာ သူ႕ကို ျပန္လွန္ ပစ္လို႕ မရပဲ ျဖစ္ေနသည္။

ေစာေအာင္လက မိန္းကေလးကို ေခၚေဆာင္ရင္း ရဟတ္ယာဥ္ကြင္း ဆီသို႕ သြားေနသည္။ စိမ္းကလည္း ေနာက္မွ လိုက္သြားသည္။ ေသနတ္ကို ေစာေအာင္လ တို႕ ႏွစ္ေယာက္ဆီသို႕ ခ်ိန္ထားေသာ္လည္း ျမင္ကြင္းက မရွင္း။ မိန္းကေလးကို ထိသြားမည္ စိုးသျဖင့္ စိမ္းမွာ မပစ္ရဲပဲ ျဖစ္ေနသည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ အေဆာက္အအံုေဘးမွ ကြင္းထဲတြင္ ရပ္ထားေသာ ရဟတ္ယာဥ္ဆီသို႕ ေရာက္သြားသည္။ ရဟတ္ယာဥ္တြင္ ေမာင္းမည့္သူ ကလည္း အဆင္သင့္ ရွိေနပံုရသည္။ ေစာေအာင္လ က မိန္းကေလးကို ခံုတစ္ခံုတြင္ လက္ထိပ္ခတ္ ထားလိုက္ျပီး သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ရဟတ္ယာဥ္ အေပါက္ဝမွ စက္ေသနတ္ႏွင့္ ရမ္းပစ္ေနသည္။ စိမ္း ကြင္းျပင္သို႕ ထြက္လိုက္ေသာ အခါမွာ အေစာင့္ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ထြက္လာျပီး ပစ္သည္။ သို႕ေသာ္ စိမ္း လွမ္းဆြဲလိုက္ေသာ စက္ေသနတ္အတြဲက သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို မွန္သြားျပီး သူတို႕ ပစ္လိုက္ေသာ က်ည္ဆံက စိမ္း၏ ဘယ္ဘက္ ပခံုးစြန္း အနီးမွ ျဖတ္သြားသည္။

ေစာေအာင္လ၏ ေသနတ္ပစ္ကြင္းမွ လြတ္ကင္းရာ အျခမ္းကို ေကြ႕ပတ္၍ သြားလိုက္သည္။ စိမ္းဝတီ ရဟတ္ယာဥ္ေဘးသို႕ ေရာက္သည့္အခ်ိန္မွာ ရဟတ္ယာဥ္က စက္ႏိႈးျပီး၍ ေျမျပင္မွ ေတာ္ေတာ္ျမင့္တက္ေနေလျပီ။ သို႕ေသာ္ စိမ္းက ေအာက္ဘက္ ေထာက္တန္းကို ခုန္ဆြဲ၍ လိုက္ပါသြားႏိုင္ခဲ့သည္။ ေထာက္တန္းကို လက္တစ္ဘက္ႏွင့္ ခိုတြယ္ထားရင္း စြမ္းႏိုင္ကို ဆက္သြယ္လိုက္သည္။

“မိန္းကေလးေတြကို ေခၚျပီး ဆုတ္ေတာ့ စြမ္း၊ ငါ ေစာေအာင္လ ေနာက္ကို လိုက္သြားတယ္။ အဓိက မိန္းကေလးက ေစာေအာင္လ လက္ထဲမွာ ပါသြားတယ္ေလ၊ ဒါပဲ ေနာက္မွ ဆက္သြယ္မယ္ေနာ္”

*****

(၃)

စိမ္းဝတီ ကို မေစာင့္ရေတာ့မွန္း ေသခ်ာသြားေသာအခါ ရဲစြမ္းႏိုင္ ႏွင့္ ထက္အာကာက မိန္းကေလးေတြကို ေခၚျပီး ဆုတ္ဖို႕ ျပင္သည္။ မိန္းကေလးေတြက စုစုေပါင္း ၈ ေယာက္ ရွိသည္။ မိန္းကေလးေတြကို ေစာင့္ေနရေသာေၾကာင့္ ခရီးက မတြင္ပဲ ျဖစ္ေနသည္။ ေခါင္းေဆာင္၏ စီမံ ကြပ္ကဲမႈ မရွိေသာ္လည္း စြမ္းႏိုင္တို႕ ေနာက္မွာ လိုက္လာသူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိသည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ကိုင္၍ ပစ္ေနေသာ စက္ကေလးႏွစ္လက္မွာလည္း က်ည္ကပ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ကုန္ေနေလျပီ။ ကံေကာင္းသည္က မိန္းကေလးမ်ားကို ေရွ႕မွ သြားခိုင္းျပီး သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္က ေနာက္မွ ကာပစ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ အခုထိတိုင္ မိန္းကေလးမ်ားကို မထိခိုက္ေသးပါ။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ကို ရွပ္မွန္ သြားတာေလာက္သာ ရွိပါသည္။

ရဟတ္ယာဥ္ ကို message ပို႕၍ လာခိုင္းထားျပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ရဟတ္ယာဥ္ ဆင္းမည့္ ေနရာသို႕ ေရာက္ဖို႕က အေတာ္လိုေနေသးသည္။ မိန္းကေလးေတြထဲမွ တစ္ေယာက္က ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္ႏွင့္ က်န္သည့္ မိန္းကေလးမ်ားကို ဦးေဆာင္၍ ပုန္းကြယ္ဖို႕ ေျပးဖို႕ လိုက္လုပ္ေပးေနေသာေၾကာင့္သာ ေတာ္ေတာ့သည္။

စြမ္းႏိုင္ကေတာ့ သူ႕ စက္ကေလး တစ္လက္ကို လႊတ္ပစ္လိုက္ျပီး တစ္လက္ကို က်ည္ကပ္လဲေနရသည္။ သူတို႕ဘက္က ပစ္အားေလ်ာ့သြားသည့္ အခိုက္အတန္႕မွာ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို ထိသြားသည္။ သူမ အနားက တစ္ေယာက္က ေဖးမ၍ ရဟတ္ယာဥ္ဆီသို႕ တြဲေခၚသြားသည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ရဟတ္ယာဥ္နား ေရာက္ကာနီးမွ ပခံုးကို မွန္သြားသည္။ ေကာင္မေလးေတြ အားလံုးနီးပါး ရဟတ္ယာဥ္ေပၚသို႕ ေရာက္သြားသည့္ အခိုက္မွာ သူမတို႕ကို ဦးေဆာင္ခဲ့ေသာ ေကာင္မေလးက ေနာက္ခ်န္ေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ က်န္ေနသည္။ ဟိုဘက္မွလည္း ပစ္အားက ပိုေကာင္းလာေသာေၾကာင့္ သူမလည္း ေျပးေနဆဲမွာပင္ ေျခေထာက္ ထိမွန္ျပီး လဲက်သြားသည္။

ထက္အာကာက ေနာက္ကို လွည့္ပစ္ေနရင္း သူမဆီ ေျပးသြား၍ ထူရသည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ တြဲျပီး ေျပးေနေသာ အခ်ိန္မွာ စြမ္းႏိုင္က ကာပစ္ေပးထားသည္။ ရဟတ္ယာဥ္က အဆင္သင့္ စက္ႏိႈး၍ ပ်ံတက္ရန္ အသင့္ ျဖစ္ေနျပီ။ ထက္အာကာက ရဟတ္ယာဥ္ တံခါးေပါက္မွာ ထိုင္ရင္း စြမ္းႏိုင္ကို ကာပစ္ေပးရသည္။ ရဟတ္ယာဥ္ကို ဝိုင္းပစ္ေနေသာ က်ည္ဆံမ်ားက ပလူပ်ံေနသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရဲစြမ္းႏိုင္ ရဟတ္ယာဥ္နားသို႕ ေရာက္လာသည္။ သူေရာက္လာျပီကို သိသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ ရဟတ္ယာဥ္က ပ်ံတက္ေတာ့သည္။ ထက္အာကာက စြမ္းႏိုင္ကို ဆြဲတင္ေနစဥ္ ပစ္မည့္သူ မရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ လစ္ဟာသြားေသာ အခ်ိန္ကေလးအတြင္း က်ည္ဆံတစ္ခုက စြမ္းႏိုင္၏ ညာဘက္ ေက်ာ ပခံုးစြန္းကို လာေရာက္ထိမွန္သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့... ေအာက္ဘက္မွ ပစ္ေနေသာ က်ည္ဆံမ်ားၾကားမွပင္ သူတို႕ ရဟတ္ယာဥ္ လြတ္လြတ္ကင္းကင္း ပ်ံတက္လာႏိုင္ခဲ့သည္။

*****

(၄)

စိမ္း အေပၚဘက္သို႕ တက္ဖို႕ ၾကိဳးစားခြင့္ မရခင္မွာပင္ ရဟတ္ယာဥ္က ေျမျပင္သို႕ ဆင္းသက္ရန္ ျပင္သျဖင့္ စိမ္းလည္း ေအာက္ဘက္ ေဒါက္တန္းေပၚမွာပင္ အသာ ျငိမ္ေနလိုက္သည္။ ေစာေအာင္လ က စိမ္းဝတီ ပါလာမွန္း သိပံုမေပၚပါ။ ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းမွာ သိပ္မေဝးသျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေရာက္သြားသလို ထင္မိသည္။ ေစာေအာင္လ က မိန္းကေလးကို ေခၚျပီး ဆင္းသြားသည္။ စိမ္းဝတီက အေပါက္ဝ မဟုတ္သည့္ တစ္ဖက္ေဘးမွာ ကြယ္ေနသျဖင့္ ေစာေအာင္လေရာ လာၾကိဳသူ မ်ားပါ မျမင္လိုက္ေခ်။ ရဟတ္ယာဥ္ေမာင္းကေတာ့ မဆင္းေသး။ ရဟတ္ယာဥ္ေမာင္းသူ ဆင္းလွ်င္ စိမ္းကြယ္ေနေသာဘက္ရွိ ေရွ႕တံခါးေပါက္မွ ဆင္းရမည္ ျဖစ္သည္။

စိမ္းဝတီသည္ ရဟတ္ယာဥ္ေမာင္းကို ရွင္းျပီး အနီးက ျခံဳထဲသို႕ သြင္းထားခဲ့သည္။  ရဟတ္ယာဥ္ေမာင္း၏ ဝတ္စံုကို ဝတ္၍ ထိုလူ၏ ေနကာမ်က္မွန္ အၾကီးၾကီးကို တပ္ကာ ပါလာေသာ ဦးထုပ္ကို ေဆာင္းလိုက္ေသာအခါ စိ္မ္းကို ဘယ္သူမွန္း မသိႏိုင္ေတာ့ပါ။ စိမ္းလည္း ခပ္တည္တည္ပင္ စခန္းအတြင္းသို႕ ဝင္လာခဲ့သည္။ အေဆာင္ တစ္ခု ေဘးမွ အေစာင့္တစ္ေယာက္က စိမ္းကို ဘယ္သူလဲ ဟု ေမးသျဖင့္ ေစာေအာင္လ ၏ ရဟတ္ယာဥ္ေမာင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာရာ သူက ခပ္ေဝးေဝးမွ အေဆာင္တစ္ခုကို ညႊန္ျပ၍ သြားေနရန္ ေျပာသည္။ သူေျပာသည့္ အေဆာင္ဘက္သို႕ ဣေျႏၵမပ်က္ ေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕မ်က္ကြယ္ ေရာက္သည္ႏွင့္ အေဆာင္ နံရံ ေမွာင္ရိပ္တစ္ခု တြင္းသို႕ ဝင္ေနလိုက္သည္။

အခ်ိန္က လင္းအားၾကီး သံုးနာရီေလာက္ ျဖစ္ေနေလျပီ။ စိမ္းက ရဟတ္ယာဥ္ေမာင္းကို ရွင္းေနခ်ိန္တြင္ ေစာေအာင္လက အေဆာင္တစ္ခု အတြင္းသို႕ ဝင္သြားေသာေၾကာင့္ ဘယ္အေဆာင္ကို ဝင္သြားသည္ကိုေတာ့ ေသခ်ာမျမင္လိုက္ရေပ။ ၾကားထားေသာ သတင္းအရ မနက္လင္းလွ်င္ မိန္းကေလးမ်ားကို ေလလံတင္မည့္ ပြဲတစ္ခု ရွိပံုေပၚသည္။ အခုခ်က္ခ်င္း မိန္းကေလးကို ေခၚထုတ္သြားမည့္ အစား မနက္လင္းမွ ေလလံပြဲကို ဖ်က္ရလွ်င္ ပိုေကာင္းမည္ဟု စိမ္းထင္သည္။ သို႕ေသာ္ အႏၱရာယ္ေတာ့ ပိုမ်ားလိမ့္မည္။ မနက္မလင္းခင္မွာပင္ လုပ္စရာ ရွိတာကိုလည္း လုပ္ထားရလိမ့္မည္။

ဖုန္းကို ဖြင့္၍ ယခုေရာက္ေနေသာ စခန္း၏ တည္ေနရာကို ရွာရင္း စခန္းႏွင့္ ပတ္သက္သည္မ်ားကို ရွာေဖြၾကည့္ေတာ့ ဒီဘက္ပိုင္းမွာ နာမည္ၾကီးေသာ မူးယစ္ေဆး ႏွင့္ မေကာင္းတာ မွန္သမွ် အကုန္လုပ္ေသာ ဂိုဏ္းၾကီး တစ္ခု ျဖစ္မွန္းသိရသည္။ ဒီဘက္ နယ္စပ္ရွိ စစ္တပ္မ်ားကိုပါ ေပါင္းထားႏိုင္ေသာေၾကာင့္ အတိုက္အခိုက္မရွိပဲ ၾကာရွည္တည္တံ့ေနေသာ ဂိုဏ္းၾကီး တစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။

စိမ္းဝတီ၏ ကိုယ္ေပၚမွာ ပစၥတိုတစ္လက္ အျပင္ က်ည္ပို အနည္းငယ္သာ ပါလာသည္။ ရဟတ္ေပၚခိုတြယ္လိုက္စဥ္  လက္ထဲမွ စက္ေသနတ္ကေလးကို ခ်ပစ္ခဲ့မိသည္။ လက္နက္သိုေလွာင္ေသာ စတိုခန္းကို ရွာ၍ လက္နက္ႏွင့္ ေပါက္ကြဲေစေသာ ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ရႏိုင္လွ်င္ ေကာင္းမည္ဟု ေတြးမိသည္။ Setallite မွ ေျမပံုကို ၾကည့္၍ ျဖစ္ႏိုင္မည့္ အေဆာင္ကို ရွာလိုက္သည္။ အျပင္ထြက္ျပီး အေျခအေနၾကည့္ေတာ့ အစြန္နားရွိ စတိုခန္းသေဘာ လုပ္ထားေသာ အေဆာင္တစ္ခုကို ေတြ႕သည္။ ေရွ႕တြင္ ေစာင့္ေနေသာ အေစာင့္က အိပ္ေမာက်ေနသျဖင့္ အတြင္းဘက္သို႕ ခပ္လြယ္လြယ္ပင္ ဝင္လို႕ ရသြားသည္။ စိမ္းထင္သည့္ အတိုင္း လက္နက္ခန္းပင္ ျဖစ္သည္။ မိုင္းအနည္းငယ္ ယူျပီး ေမွာင္ရိပ္ခို၍ မိုင္းမ်ားကို လိုက္ကပ္သည္။ တည့္တည့္တိုးေသာ အေစာင့္ကို ရွင္းမျပႏိုင္သျဖင့္ ရွင္းလိုက္ရသည္ကလြဲ၍ ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ပါ။ အေဆာင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေပါက္ကြဲအား ျပင္းထန္ေသာ မိုင္းမ်ား ကပ္ျခင္းကို တတ္ႏိုင္သမွ် ျမန္ျမန္ လုပ္လိုက္သည္။ အရုဏ္ မတက္ခင္မွာပင္ အားလံုး ျပီးသြားသည္။

ထို စတိုခန္းထဲမွာပဲ ခဏေနျပီး ဌာနခ်ဳပ္သို႕ ဆက္သြယ္ျပီး ဤစခန္းႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို ေတာင္းလိုက္သည္။ မိန္းကေလးမ်ားကို ဘယ္လို ေရာင္းဝယ္ ၾကသည္ကိုလည္း ေမးၾကည့္ရာ တစ္ပတ္တစ္ခါ ေလလံပြဲ အၾကီးအက်ယ္ လုပ္ရာ မနက္ျဖန္ မနက္သည္ ေလလံပြဲ လုပ္မည့္ ရက္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ သို႕ေသာ္ မိန္းကေလးကို ကယ္ႏိုင္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မကယ္ႏိုင္သည္ ျဖစ္ေစ၊ စိမ္းကို ဘာမွ မလႈပ္ရွားပဲ ျပန္လာခဲ့ဖို႕ သတိေပးသည္။ သူတစ္ပါး နယ္ေျမတြင္ ဒုကၡေရာက္လွ်င္ ဘယ္သူမွ မကယ္ႏိုင္ေၾကာင္း အန္ကယ္ၾကီးက ေျပာသည္။ စိမ္း ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပဲ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အႏၱရာယ္ၾကီးလွေသာ ထိုစခန္းထဲမွ ျမန္ျမန္ထြက္ခဲ့ဖို႕ ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ အန္ကယ္ၾကီး ဘာပဲေျပာေျပာ စိမ္းဝတီကေတာ့ ထိုေလလံပြဲကို ေႏွာက္ယွက္ဖ်က္ဆီးျပီးမွ ျပန္လာဖို႕ ဆံုးျဖတ္ျပီး ျဖစ္သည္။

*****

(၅)

စိမ္းဝတီသည္ နယ္စပ္ စခန္းထဲတြင္ ေမွာင္ရိပ္ခို၍ သြားလာေနရင္း ေစာေအာင္လ ေနေသာ အေဆာင္ကို ရွာေတြ႕သြားသည္။ အရုဏ္ မတက္ခင္ ၄ နာရီေလာက္မို႕ အေစာင့္အားလံုးက အိပ္ေမာက်ေနၾကသည္။ ထိုအေဆာင္ထဲသို႕ စိမ္း ဝင္သြားျပီး ေစာေအာင္လ အခန္းကို ရွာသည္။ ပထမဆံုး စိမ္း ဖြင့္လိုက္ေသာ ႏွစ္ခန္းက ေစာေအာင္လ မဟုတ္ေသာ အရာရွိႏွစ္ေယာက္က မိန္းကေလး ကိုယ္စီႏွင့္ အိပ္ေမာက်ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ တစ္ခန္းကေတာ့ ဖြင့္ရံုဖြင့္ၾကည့္ရာမွာ မႏိုးေသာေၾကာင့္ ျပန္ပိတ္ထားခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ခန္းကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ႏိုးသြားေသာေၾကာင့္ ေသနတ္ျပျပီး ျခိမ္းေျခာက္၍ ၾကိဳးတုပ္ထားခဲ့ရသည္။ သံုးခန္းေျမာက္မွာေတာ့ ေစာေအာင္လ ကို ေတြ႕ရသည္။ သူေခၚလာေသာ မိန္းကေလးကိုေတာ့ မေတြ႕ရပါ။

ေစာေအာင္လက ေသနတ္ထုတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေသးေသာ္လည္း စိမ္းက ခ်ိန္ထားျပီး ျဖစ္သည္ကို ျမင္ေသာအခါ လက္ေလွ်ာ့သြားသည္။ ေစာေအာင္လလို လူမ်ိဳးက ဘာမွ သတၱိရွိသူ မဟုတ္။ ေသနတ္ႏွင့္ ခ်ိန္ထားေတာ့ သူသိသမွ် အားလံုး ေျပာသည္။ မိန္းကေလးကို တစ္ျခား မိန္းကေလးေတြႏွင့္ အတူ ထားလိုက္ေၾကာင္း သိရသည္။ ေလလံခ်ိန္က မနက္ ၉ နာရီ။ စိမ္းအတြက္ အၾကာၾကီး ေစာင့္စရာ မလိုတာ ကံေကာင္းသည္။ ေစာေအာင္လကို ေလလံခ်ိန္ အထိ ၾကိဳးတုပ္ျပီး ထိန္းထားႏိုင္သည္။

စိမ္းဝတီသည္ ေစာေအာင္လ ဆီက ဝတ္စံု တစ္စံု ယူဝတ္လိုက္သည္။ ေစာေအာင္လကိုလည္း အဝတ္အစား လဲခိုင္းလိုက္သည္။ ထို႕ေနာက္ စိမ္း ၏ ကုတ္အက်ႌေအာက္တြင္ ေစာေအာင္လ ကို ေသနတ္ႏွင့္ ခ်ိန္ထားလွ်က္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ေလလံပြဲသို႕ သြားသည္။ တမင္ပင္ အနည္းငယ္ ေနာက္က်ျပီးမွ သြားသျဖင့္ ေလလံပြဲက စတင္ေနေလျပီ။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ဘယ္သူကမွ သတိမထားမိၾက။ အျပင္မွ အေစာင့္မ်ားကလည္း အတြင္းဘက္သို႕ ေခ်ာင္းၾကည့္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနၾကသည္။

စိမ္းတို႕ ဝင္သြားေတာ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို ေလလံတင္ေနေလျပီ။ ျမန္မာ မိန္းကေလး ပင္ ျဖစ္သည္။ စိမ္း ရွာေနေသာ မိန္းကေလးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ထို တစ္ေယာက္ ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္။ မိန္းကေလး အားလံုးက အရွက္လံု႐ံုေလာက္သာ ဝတ္ထားၾကသည္။ တစ္ဖက္ႏိုင္ငံမွ သေဌးမ်ားက အျပိဳင္အဆိုင္ ေလလံဆြဲယူေနၾကသည္။ ထုိကဲ့သို႕ ဝယ္ယူျခင္း ခံရေသာ မိန္းကေလးမ်ား၏ ဘဝမွာ ကယ္မည့္သူသာ မရွိပါက ျပန္လမ္းမရွိေသာ ဘဝသို႕ ေရာက္ရရွာေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ အလုပ္ၾကမ္းမ်ား အဆမတန္ ခိုင္းသလို သားေဖာက္စက္လို အိပ္ရာဝင္ အေဖာ္လို ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဆက္ဆံခံရကာ သူတို႕လက္မွ လြတ္ေအာင္လည္း ထြက္မေျပးႏိုင္ပဲ ဒုကၡဆင္းရဲ ခံေနၾကရသည္။

ေနာက္ထပ္ ေလလံပစ္ခံရေသာ မိန္းကေလးမွာ စိမ္း ရွာေနေသာ မိန္းကေလး ျဖစ္သည္။ မိန္းကေလးမွာ ကိုယ္လံုးတီး ျဖစ္လုနီးနီး အခၽြတ္ခံထားရေသာ ေၾကာင့္ ခ်မ္းလည္း ခ်မ္း ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္ျပီး တုန္ေနသည္။ စိမ္းဝတီ လည္း သေဌးမ်ားႏွင့္ အျပိဳင္ဝင္ျပီး ေလလံဆြဲရသည္။ တစ္ဖက္ႏိုင္ငံ စကားကို ထမင္းစားေရေသာက္ေလာက္ သင္ထားေသာေၾကာင့္သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ စိမ္းက သူတို႕ထက္ အမ်ားၾကီး ပိုေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ထို မိန္းကေလးကို စိမ္း ရလိုက္သည္။ ပိုက္ဆံကို ဘယ္လို ပံုစံမ်ိဳးႏွင့္ ေပးရမလဲေတာ့ မသိေသး။ ေကာင္မေလးကေတာ့ စိမ္း လက္ထဲ ေရာက္လာသည္။ တစ္ျခား မိန္းကေလးေတြကို ဆက္ျပေနတုန္း မသိမသာႏွင့္ စိမ္း ထြက္လာခဲ့သည္။ ေလလံအခန္းကို သူတို႕က မီးမွိတ္ထားျပီး မိန္းကေလး ကို ျပေသာ တစ္ေနရာတည္းကိုသာ မီးထိုးေပးထားေသာေၾကာင့္ စိမ္းအတြက္ အခြင့္အေရး ပိုရေနသည္။

ေစာေအာင္လကို တစ္ဖက္က ေသနတ္ႏွင့္ ခ်ိန္ရင္း မိန္းကေလးကို တစ္ဖက္က ဆြဲ၍ ေနာက္ဘက္ အေပါက္မွ ထြက္လာခဲ့သည္။ ရဟတ္ယာဥ္ ဆီသို႕ သြားေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ရဟတ္ယာဥ္ဆီသို႕ ေရာက္သြားေတာ့ ေစာေအာင္လကို ရဟတ္ယာဥ္ေပၚ တက္ခိုင္းျပီး ေသနတ္ဒင္ႏွင့္ ထုကာ ေမ့ေအာင္လုပ္လိုက္သည္။ မိန္းကေလးကို နားလည္ေအာင္ ေျပာျပီး ရဟတ္ယာဥ္ေရွ႕ခန္းမွာ ထိုင္ခိုင္းထားခဲ့သည္။ စိမ္းက က်န္ေနေသာ မိန္းကေလးမ်ားထဲမွ ရႏိုင္သေလာက္ ကယ္သြားခ်င္ေသးသည္။

ေလလံပြဲ က်င္းပေနေသာ အခန္း ေရွ႕မွ အေစာင့္ ႏွစ္ေယာက္ကို လွဲသိပ္ျပီး သူတို႕ဆီက စက္ေသနတ္မ်ားကို ယူလိုက္သည္။ ေလလံပြဲ အခန္းတြင္းသို႕ ဝင္ျပီး ေခါင္မိုးကို ပစ္ကာ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္သည္။ အခန္းထဲတြင္ လက္နက္ကိုင္ အနည္းငယ္သာ ရွိေနရာ စိမ္းက စက္ေသနတ္ ႏွစ္လက္ႏွင့္ ခ်ိန္ထားရာတြင္ လက္နက္ခ် လိုက္ရသည္။ စိမ္းက ခပ္တည္တည္ပင္ မိန္းကေလးမ်ားကို ေခၚျပီး အခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့သည္။ မိန္းကေလးမ်ား အခန္းျပင္သို႕ ေရာက္မွ အခန္းတြင္းသို႕ တစ္ခ်က္ေလာက္ ဆြဲပစ္ခဲ့ရာ ဘယ္သူမွ ေခါင္းေထာင္ မလာရဲေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။

ျမန္မာ မိန္းကေလးက စုစုေပါင္း ၄ေယာက္ သာ ရွိသည္။ စိမ္းက သူတို႕ကို ရဟတ္ယာဥ္ ဆီသို႕ သြားခိုင္းလိုက္ျပီး က်န္ေသာ မိန္းကေလးမ်ားကိုေတာ့ သြားလိုရာ သြားခိုင္းလိုက္သည္။ ေလလံပြဲ က်င္းပရာ အေဆာင္မွ ေသနတ္သံမ်ားကို ၾကားျပီး တစ္ျခား အေဆာင္မ်ားမွ လက္နက္ကိုင္မ်ား ထြက္လာၾကသည္။ စိမ္းက ညက တပ္ထားခဲ့ေသာ ဗံုးမ်ားကို ခလုတ္ႏွိပ္ျပီး ခြဲလိုက္ရာ ဟိုေနရာ ဒီေနရာမွ ထ ေပါက္ကြဲကုန္သျဖင့္ သူတို႕က သူတို႕ စခန္းကို တစ္ဖြဲ႕ဖြဲ႕က လာတိုက္သည္ ဟု ထင္သြားျပီး ျပာယာခတ္ကုန္သည္။ မိန္းကေလး ေလးေယာက္လံုး ရဟတ္ယာဥ္ေပၚ တိုးေဝွ႕ တက္ေရာက္ သြားၾကသည္။ သို႕ေသာ္ စိမ္းက လက္ထဲမွ စက္ေသနတ္ကို ရပ္ျပီး ရဟတ္ယာဥ္ေမာင္း ဖို႕ရာ အခက္ေတြ႕ေနရသည္။ အကြယ္တစ္ခုမွ စိမ္းကို လိုက္ပစ္ေနေသာ လက္နက္ကိုင္သံုးေယာက္ကို ရပ္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္လွ်င္ ရဟတ္ယာဥ္ ထြက္ႏိုင္ဖို႕လည္း မလြယ္ကူႏိုင္ေပ။

“မင္း ပစ္ႏိုင္မလား၊ ဒီ ေမာင္းခလုတ္ေလးကို ဆြဲလိုက္ရံုပဲ” စိမ္းက ေရွ႕ခန္းတြင္ ထိုင္ေနေသာ မိန္းကေလးကို ေမးလိုက္သည္။ “ကၽြန္မ တစ္ခါမွ မပစ္ဖူးဘူး” မိန္းကေလးက ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႕လန္႕ ႏွင့္ေျပာသည္။ စိမ္းလက္ထဲမွ စက္ေသနတ္ တစ္လက္က က်ည္ကုန္သြားသျဖင့္ ပစ္လိုက္ရသည္။ စိမ္းက က်န္ေသာ စက္ကေလး တစ္လက္ကို မိန္းကေလးကို ေပးရင္း ခါးၾကားက ပစၥတိုကို ထုတ္ပစ္လိုက္ရသည္။ ခဏေလာက္ အလြဲအေျပာင္းမွာပင္ က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္က စိမ္းလက္ေမာင္းကို ရွပ္မွန္သျဖင့္ ပစၥတို လြတ္က်မတတ္ ျဖစ္သြားရသည္။ သို႕ေသာ္ ေသနတ္ေပးလိုက္ေသာ မိန္းကေလးက ခလုတ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆြဲေနသျဖင့္ ပစ္မွတ္ကို မမွန္ေသာ္လည္း အတားအဆီးေတာ့ ျဖစ္ေန၍ ေတာ္ေသးသည္။ စိမ္းက ရဟတ္ယာဥ္ေပၚတက္ျပီး စက္ႏိႈးဖို႕ ၾကိဳးစားေနစဥ္မွာပင္ ေနာက္ခန္းမွ မိန္းကေလးကို ထိသြားသျဖင့္ ေအာ္သံတစ္ခ်က္ ၾကားလိုက္ရသည္။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ရဟတ္ယာဥ္ စက္ႏိုးသြားသည္။ မိန္းကေလး လက္ထဲမွ စက္ေသနတ္လည္း က်ည္ဆံကုန္သြားသည္။ ရဟတ္ယာဥ္ အေပၚတက္ သြားခ်ိန္မွာ ေအာက္ စခန္းက လူေတြလည္း စုစု စည္းစည္း ျဖစ္သြားေလျပီ။ သူတို႕က ရဟတ္ယာဥ္ကို ေလာင္ခ်ာႏွင့္ ပစ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနၾကသည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ စိမ္းေမာင္းေနေသာ ရဟတ္ယာဥ္မွာလည္း ေမာင္းသူ ကိုယ္တိုင္ ပစ္ႏိုင္ေသာ စက္ေသနတ္ၾကီး တစ္လက္ပါသည္။ စိမ္းက စခန္းေပၚ ပတ္ပ်ံရင္း စက္ေသနတ္ၾကီးႏွင့္ ေမႊ႕ယမ္း ပစ္ခတ္လိုက္သည္။ လြယ္တာေတာ့ မလြယ္။ စက္ၾကီးကို ထိန္းရေသာ လက္မွာ ဒဏ္ရာရေနေသာ လက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပစ္မွတ္ကို ေသခ်ာ ခ်ိန္မပစ္ႏိုင္သလို ျဖစ္ေနသည္။ သို႕ေသာ္ ေလာင္ခ်ာ ကိုင္ထားေသာ လူႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ဆက္မပစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္ႏိုင္သည္။ မိန္းကေလးက သူ႕လက္ကိုင္ပဝါျဖင့္ စိမ္း လက္ေမာင္းမွ ဒဏ္ရာကို စီးေပးေနသည္။ ေနာက္ခန္းမွ ေစာေအာင္လကေတာ့ သတိမရေသး။ သူ သတိျပန္ရလာလွ်င္လည္း ေနာက္ခန္းတြင္ ပါလာေသာ မိန္းကေလးမ်ားက ထိန္းထားမည္သာ ျဖစ္သည္။

 

ရဟတ္ယာဥ္က ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္သို႕ ဦးတည္၍ ပ်ံသန္းလာခဲ့သည္။ ဌာနခ်ဳပ္ကိုလည္း ဆက္သြယ္ျပီး အေျခအေနကို ေျပာျပလိုက္သည္။ သူတို႕က ရဟတ္ယာဥ္ ဆင္းဖို႕ ေနရာကို စီစဥ္ေပးသည္။ ရဟတ္ယာဥ္မွာ ေစာေအာင္လ၏ ရဟတ္ယာဥ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုရဟတ္ယာဥ္ကို သိေနျပီးသား နယ္စပ္ အေစာင့္္မ်ား က ဘာမွ မတားဆီးပါ။ အစိမ္းေရာင္ ျမစ္ေပၚမွ ျဖတ္၍ ပ်ံသန္းျပီးေနာက္ ျမန္မာပိုင္ အစိမ္းေရာင္ ေတာအုပ္မ်ား ရွိရာကို ေရာက္လာသည္။ နယ္စပ္မွ တပ္မ်ားကိုလည္း အေၾကာင္းၾကားထားျပီး ျဖစ္သျဖင့္ စိမ္းတို႕ ရဟတ္ယာဥ္ကို အတားအဆီးမရွိေခ်။ ေရဆံုးေရဖ်ား လိုက္တတ္ေသာ စိမ္းအက်င့္ေၾကာင့္ တစ္နယ္ေျမရပ္ျခားတြင္ ေရာင္းစားခံရေတာ့မည့္ မိန္းကေလးမ်ားကို ကယ္ႏိုင္ခဲ့ရံုသာမက ဘိန္းေမွာင္ခိုမႈ၊ လူေမွာင္ခိုမႈ တို႕ျဖင့္ အလိုရွိေနေသာ ေစာေအာင္လ ကိုလည္း ဖမ္းလာႏိုင္ခဲ့ျပီ ျဖစ္သည္။

*****

(၆)

သို႕ေသာ္ အန္ကယ္ၾကီးေတာ့ သူ႕အမိန္႕ကို ဖီဆန္၍ နယ္ျခားမွာ ထင္ရာစိုင္းခဲ့ေသာ စိမ္းကို အေတာ္ ေဒါသ ထြက္ေနခဲ့သည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ အန္ကယ္ၾကီးက သူ႕အဖြဲ႕မွ လူမ်ားကို ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ႏွာလႊဲ ခဲပစ္ မလုပ္တတ္ပဲ စိုးရိမ္ ၾကီးလွသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခု စစ္ဆင္ေရးမွာလည္း စိမ္းဘဝပ်က္မွာ စိုးရိမ္၍ တားဆီးျခင္းလည္း ပါသည္။ နယ္ျခားႏွင့္ ျပႆနာ တက္မွာ စိုးတာလည္း ပါသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထိုစစ္ဆင္ေရး အျပီးမွာေတာ့ စိမ္းဝတီကို ဝမ္နင္ေပးျပီး လႈပ္လႈပ္ရွားရွား သိပ္မလုပ္ရပဲ ေတြးေတာ ဆင္ျခင္ရသည့္ Crime Investigation ဘက္သို႕ ခဏ ေျပာင္းေရြ႕ ေစခဲ့ရာ စိမ္းဝတီ ၏ အေပါင္းအသင္းမ်ားကလည္း အန္ကယ္ၾကီးဆီက ခြင့္ျပဳမိန္႕ေတာင္းျပီး စိမ္း ဌာနေျပာင္းရာေနာက္ကို လိုက္ပါလာခဲ့ၾကသည္။

*****

(ဇာတ္လမ္းလည္း သိပ္မခိုင္ စြန္႕စားခန္း ခပ္ဆန္းဆန္း ေတြလည္း မပါတဲ့ သာမန္ Action ဝတၱဳေလးပါ။ စိမ္းဝတီ ပါတဲ့ ဝတၱဳေလးေတြ မေရးတာၾကာလို႕...။ ဒါေလးကိုလည္း စထားတာၾကာျပီ။ ကိုယ့္ဟာကုိယ္ သိပ္မၾကိဳက္တာနဲ႕ ခုမွပဲ အဆံုးသတ္ျဖစ္ပါတယ္။ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ဟာကြက္ေတြလည္း အမ်ားၾကီး ရွိမွာပါ။ “ဗိုင္းရပ္စ္” ဝတၱဳမွာ National Security Agency (NSA) က Agent စိမ္းဝတီကို “အေဝးေျပးကားေပၚက လူသတ္မႈ”နဲ႕“အထင္မွား အျမင္မွား” မွာ CSI ေရာက္သြားတဲ့ အဆက္အစပ္ေလး ယုတၱိရွိေအာင္ ေရးပါလို႕ ေျပာထားဖူးတဲ့သူလည္း ဒါနဲ႕ပဲ ေက်နပ္လိုက္ပါေနာ္...။)

သိဂၤါေက်ာ္