ေနေရာင္ကိုက ေႏြးေထြးေနခဲ့တာ
ခ်စ္ေသာသူမ်ား ရွိရာမို႕ပါ၊
အျမဲ လက္ျဖန္႕ေတာင္းလို႕ရတဲ့
အေမရင္ခြင္လည္း လက္လွမ္းမီတယ္၊
ေအးအတူ ပူအမွ် မွ်ေဝေနက်
သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အနီးအနားရွိတယ္၊
ကိုယ့္ကိုယ္ကို လံုျခံဳေနတယ္ ထင္ရတဲ့ စိတ္နဲ႕
ေနသာသလို ေနေနတဲ့ ဇံုထဲက
အျပင္ထြက္ဖို႕ မစဥ္းစားခ်င္ခဲ့သူေပါ့။
တစ္လွမ္း ထြက္လိုက္တာနဲ႕
မသိနားမလည္မႈေတြက
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိမ္ငယ္ေစမယ္၊
ပံုမွန္ ေနထိုင္ေနသူေတြ အေပၚလည္း
ကိုုယ့္ကို စိမ္းကားေနတယ္ ခံစားခ်က္မ်ိဳးနဲ႕
ေတြးရင္း ေတြးရင္း
ဇံုအျပင္ကို လွမ္းထြက္ဖို႕ ဝန္ေလးေနသူေပါ့။
ေနထိုင္ ရွင္သန္မႈ အစ အဆံုး
အားလံုးပဲ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး ရလိမ့္မယ္
အျပင္မွာ မိုးေတြ ရြာေနသလို
ေအးစက္ စိုစြတ္တဲ့ ခံစားမႈေတြ ေထြးပိုက္ရင္း
အိမ္ျပန္မယ့္ ေန႕ကို ေစာင့္စား ေနရလိမ့္မယ္။
အဲဒီ ဇံုအျပင္မွာ
ေဖာ္ေရြစြာ ၾကိဳဆိုၾကရင္ေတာင္
အားလံုးက သူစိမ္းေတြပဲ ျဖစ္ရဲ႕။
ကိုယ့္မိခင္ဘာသာစကားနဲ႕ေတာင္
စကားစျမည္ ေျပာေဖာ္ မရွိမယ့္ ေနရာတဲ့၊
အထီးက်န္မႈကို မေၾကာက္ရြံဘူး ေျပာဖူးတဲ့သူေတာင္
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေတာင့္ခံႏိုင္မတဲ့လဲ။
ဘယ္ေတာ့မွ မသံုးဖူးတဲ့
သတၱိေတြ ထုတ္သံုးလိုက္ပါ၊
ကိုယ့္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္း ကိုယ္
ယံုၾကည္ေနရင္းနဲ႕ပဲ
ေနသာသလို မေနရေတာ့မွာ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕
႐ံုးကန္လႈပ္႐ွားဖို႕ အားအင္မျပည့္မွာ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕
အဲဒီ ဇံုအျပင္ဘက္ကို
လွမ္းၾကည့္ရင္း ေတြေဝေနသူေပါ့။
သိဂၤါေက်ာ္
(ေနာက္လမွာ သင္တန္းတစ္ခု တက္ဖို႕ရွိလို႕ အိမ္ကိုလည္း တစ္ပတ္ျပန္မယ္၊ လုပ္စရာေလးေတြလည္း ရွိေနလို႕ ဘေလာ့ကို ပစ္ထားပါဦးမယ္ေနာ္။ ေရးလက္စ ဝတၱဳေလး ျပီးရင္ေတာ့ သင္တန္းမသြားခင္ တင္လိုက္ပါဦးမယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေနရာသစ္မွာ stable ျဖစ္မွပဲ ဘေလာ့ေပၚ ျပန္လာျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။)
17 comments:
အစ
အလယ္
အဆုံးထိေအာင္စာသားေလးေတြၾကိဳက္တယ္
ေရျခားေျမျခားေရာက္ေနသူတစ္ေယာက္ရဲ့
ခံစားခ်က္ေတြက ကြက္တိပဲ
ခင္မင္တဲ႔ jasmine
မေတြ႔တာၾကာျပီ ေနေကာင္းလား မသိဂါၤ...။ ကဗ်ာေလးကိုခံစားသြားတယ္...။
အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေတြကို ခဏေမ့ထားတယ္...
ေတြးမိတိုင္း အိမ္ကို လြမ္းလို ့...
အင္း မမေရ ေျပာခ်င္တာေတြကြက္တိျဖစ္ေနတာ
ဘယ္ကိုလစ္ဦးမလို႕လဲ အဲေလာက္အၾကာၾကီးပစ္မထားပါနဲ႕မမရယ္
ေမွ်ာ္ေနပါ႔မယ္
ညီမ
မဒိုးကန္
စာေတြကို ဆိုက္မွာ မတင္ႏိုင္ေသးလည္း အျပင္မွာ ခ်ေရးထားေပါ့ေနာ္..။ တင္ႏိုင္ခ်ိန္ၾကရင္ ဆက္တိုက္သာ တင္ပစ္ေပါ့..။ သင္တန္းမွာ အစစအဆင္ေျပပါေစညီမေရ..။
မသိဂါၤေရ.. ခုေတာ့လဲ ေအးျမ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ comfort zone ေလးက အေ၀းမွာ အိပ္ေမာက်လို႔ရယ္။
ေပ်ာက္ေနလိုက္တာ သိဂၤါေရ။ ေတြ႔မဲ့ေတြ႔ေတာ့လည္း ကဗ်ာေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔အတူ ေရာက္လာပါလား။
အဆင္ေျပတဲ့အခါမွာတင္မည့္ စာေလးေတြကို အားေပးေနမယ္ေနာ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ျပန္လာရင္တာ အေၾကာင္းၾကားလုိက္ပါ
ခင္မင္လွ်က္။
အမၾကီး........
ပိုစ့္ေတြ တက္မလာတာ ၾကာပါေပါ့
တက္လာေတာ့လည္း ပစ္ေျပးအံုးမယ္တဲ့။
ဒီလိုပဲေပါ့ဗ်ာ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းကို
လုပ္ေဆာင္ေနရတာပဲ မဟုတ္လား ၾကိဳးစားပါဗ်ာ။
သင္တန္းအသစ္ရဲ႕ ေနရာသစ္မွာ အစစအဆင္ေျပပါေစ သိဂၤါ။
တစိမ္းေတြရွိတဲ႔အရပ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ဘဲ တိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေနေပမဲ႔ ခ်စ္ခင္ရသူတို႕ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ေဝးတဲ႔အရပ္မို႔ ေနေပ်ာ္ခ်င္စရာလို႔ မျမင္မိပါဘူး
ဟုတ္တယ္ေနာ္
ပတ္၀န္းက်င္သစ္ ေနရာသစ္မွာ အစစအရာရာအဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႔ပါေစဗ်ာ။
မိုးျမင္႔တိမ္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လံုးႏွစ္သက္မိပါတယ္..
ပထမဆံုးစာပိုဒ္က အရမ္းထိမိတယ္
အိမ္ကိုတပါတ္ၿပန္ရင္ေအာက္ေမ႔
တမ္းတမိတာအားလံုး မေမ႔ေလ်ာ႔ဘဲ
လုပ္ၿဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ႔ပါဗ်ာ...
ေနရာသစ္မွာ...အဆင္ေၿပဖို႔အတြက္
ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
ကဗ်ာေလးခံစားရင္း သင္တန္းသစ္ ေနရာသစ္မွာ အဆင္ေၿပေခ်ာေမြ႕ပါေစ မမ...
အထီးက်န္မႈ ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိုးရိမ္မႈေလးေတြျဖစ္လာရင္ အားေပးဖို႔ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းလိုအပ္တယ္။
ျပန္လာရင္ တဝၾကီးဖတ္ရဖို႔ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္ေနာ္။ အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစ။
ခင္တဲ့
ေမသိမ့္
တကယ္ေရာ က်ေနာ္တို႔ ဇံု ထဲကေန ဇံုျပင္ကို လွမ္းထြက္ဖို႔ ေနေနသာသာ လွမ္းေတာင္မွ ၾကည့္မိရဲ႕လား လို႔ ျပန္သံုးသပ္မိတယ္။
အခုမွလာဖတ္ျဖစ္တယ္ဗ်ာ႔
ေပ်ာ္ရႊင္စရာအိမ္ျပန္လမ္းေလးျဖစ္ပါေစ
ျမန္ျမန္ဘေလာ႔ျပန္ဂင္းပါ း)
ေမာင္ဘႀကိဳင္
ေနေကာင္းအဆင္ေျပပါရဲ႔လားရွင့္။
ပို႔စ္ေတြ ေမွ်ာ္ေနပါတယ္။ း)
jr
Post a Comment