24 May, 2011

ေန႕ ရဲ႕ ေခၚသံ



ႏိုးထေတာ့ေလ
တစ္ေန႕တာက မင္းကို ေခၚေနျပီ
မင္းရဲ႕ ဘဝဆီ..
မင္းရဲ႕ တာဝန္ဝတၱရားေတြဆီ..
မင္းရဲ႕ ရွင္သန္မႈဆီ..
ဒီထက္ ဘာမွ မပိုပါဘူး။

မင္း ကိုယ္ေပၚ ဖံုးလႊမ္းထားတဲ့
ဝမ္းနည္းမႈ၊ ညနဲ႕ အေမွာင္ထု
အဲဒီၾကားက တိုးထြက္လာတဲ့ ေရေသာက္ျမစ္
အ႐ုဏ္ရဲ႕ အလင္းကို ငံ့လင့္ေန..။

ထရပ္လိုက္ပါေတာ့
႐ိုးစင္းမႈဆီ တစ္ေျဖာင့္တန္းသြားပံုက
သန္႕စင္တဲ့ အပ်ိဳစင္ရဲ႕ ေသးသြယ္တဲ့ ခႏၶာလို
ျဖစ္ေစမယ္။

မင္းရဲ႕ သတၱဳလို ခႏၶာကို စမ္းသပ္္လိုက္..
ေအးစက္သလား
ပူေလာင္သလား...
မင္းရဲ႕ ေသြးက ေျပာလိမ့္မယ္
ႏွင္းေတြရဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ဆီ
ဒါမွမဟုတ္
ျပတင္းေပါက္ရဲ႕ ေနာက္ဘက္ဆီ။

မင္း ပါးျပင္ရဲ႕ အေသြးအေရာင္က
ေျပာလိမ့္မယ္။
လူေတြကိုသာ ၾကည့္လိုက္ပါ၊
မင္းရဲ႕ ျပည့္စံုမႈကို
ေနာက္တစ္ေန႕ထဲ ေပါင္းထည့္တာထက္
ထပ္ျပီး ဘာမွမလို။

မင္းရဲ႕ အလုပ္က
မင္းဘဝကို ျမင့္ျမင့္မားမား ပို႕ေဆာင္ဖို႕
ဒါနဲ႕ပဲ ကစား၊
ဒါကိုပဲ အားၾကီးၾကီးနဲ႕ ပစ္လႊတ္လိုက္
တိမ္ေတြဆီ ေရာက္မယ့္ အသံတစ္ခုလိုမ်ိဳးေလ။

ဒါဆိုရင္ေတာ့
တို႕ဆီက ထြက္သြားျပီးသား
အလင္းေရာင္ကို ျပန္ထုတ္ယူႏိုင္မယ္။
ဒါ ၾကိဳတင္သတ္မွတ္ျပီးသား ကံၾကမၼာပဲ
ရွင္သန္ ေနထိုင္ဖို႕...
ဘာမွ လုပ္စရာမလိုပါဘူး၊
မင္း အလုပ္က မင္းပဲ
ဒါထက္ ဘာမွ မပိုပါဘူး။

သိဂၤါေက်ာ္

Wake Up. Day calls you by Pedro Salinas (1891-1951)
English translation by Willis Barnstone

10 comments:

ေစာ(အဝါေရာင္ေျမ) said...

ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ ေၾကာက္ခ်ာၾကီး
ေအာက္ကစာသားေတြကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

မမေရ ကဗ်ာေလး ခံစားအားေပးလွ်က္ ေကာင္းေသာေန႕ေလး ၿဖစ္ပါေစမမ။

ကိုေဇာ္ said...

ေတာ္ေတာ္လွတယ္။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

မာန္ပါတဲ႔ ကဗ်ာေလးဘဲ..
ဖတ္ရတာ ရင္ထဲ ေႏြးသြားသလိုဘဲ

ကုိေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) said...

ကဗ်ာလာဖတ္တယ္ ဗ်ဳိ႕၊ ေနေကာင္းပါစ ...

မိုးယံ said...

ေနရဲ႕ေခၚသံေနာက္မွာ တာ၀န္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာကို သတိျပဳမိတယ္။

Anonymous said...

ထရပ္လိုက္ေတာ့မယ္။ ေတာင္ေဝွးသြားယူေခ် :P

ေန၀သန္ said...

ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ျဖစ္တဲ့

ရွင္သန္ေနထိုင္ဖို႕
ဘာမွ လုပ္စရာမလိုပါဘူး...
မင္းအလုပ္က မင္းပဲ
ဒါထက္ ဘာမွ မပိုပါဘူး..


ဆိုတာကို အေတာ္ေလး ေတြးယူသြားတယ္.....

KMC@ခ်င္းေလး said...

မာနေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္လို႔ထင္တာပဲ.. မညာတမ္းေျပာရရင္သံုးေခါက္တိတိဖတ္ျပီးမွ ခုလိုမန္႔လိုက္တာပါ..။ ေလးစားစြာျဖင့္(ခ်င္းကေလး)

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ကဗ်ာေလး လာဖတ္ပါတယ္။