ခ်ယ္ရီ ကိုု ခ်စ္တဲ့ ညီမေလး

ေဝတစ္ခ်ိဳ႕ ေၾကြတစ္ခ်ိဳ႕ ပန္းနုုေရာင္ ခ်ယ္ရီပြင့္ၾကီးၾကီးမ်ားကိုု ျမင္လိုုက္ရေတာ့ ခ်ယ္ရီကိုု ခ်စ္ေသာ ညီမေလးကိုု သတိရသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေယာက်္ားေလးမိုု႕ ပန္းေတြ ဘာေတြ သိပ္ခံစားတတ္သူ မဟုုတ္ေသာ္လည္း ရႈခင္းလွလွေတြကိုု ဓာတ္ပံုုရိုုက္ဖိုု႕ေတာ့ ဝါသနာပါသူျဖစ္ရာ ခ်ယ္ရီေတြကိုု အေဝး အနီး ရိုုက္ရင္း ညီမေလးကို ျပင္းျပင္းပ်ပ် သတိရလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ခ်ယ္ရီေတြ ျမင္မွ သတိရသည္ ဆိုုေတာ့ အရင္အခ်ိန္ေတြမွာ လံုုးဝ သတိမရပဲ ေမ့ေနသည္ဟုု ဆိုုလိုုျခင္း မဟုုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ သတိရျခင္းေတြထဲမွာ ညီမေလး ရွိေနခဲ့တာ ညီမေလးနဲ႕ ပထမဆံုး ေတြ႕ျပီးကတည္းကပါ။ ရူးသြပ္ျခင္းလိုု႕ ယူဆျပီး ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ဖူးသည္။ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ျပီး သတိမရ ျဖစ္သည့္အခါ ကၽြန္ေတာ့္ကိုုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ပံုုမွန္ ျဖစ္သြားျပီ ထင္လိုုက္ေသာ္လည္း အေၾကာင္းေတြ မၾကံဳၾကံဳေအာင္ တိုုက္ဆိုုင္ပစ္ျပီး သတိရသြားသည့္အခါ ညီမေလးနဲ႕ ပတ္သက္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ ခံစားခ်က္ကိုု ကၽြန္ေတာ္ ဆန္းစစ္ၾကည့္ဖိုု႕ လိုုမွန္း သိလာသည္။ သိုု႕ေပမယ့္လည္း အေျခအေနက မေပးေသး ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ခံစားခ်က္ကိုု ကၽြန္ေတာ္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

*****

လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္က ခ်ယ္ရီေတြ ပြင့္သည့္အခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ျပင္ဦးလြင္ တစ္ေခါက္ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ အားလပ္ခ်ိန္ ဝါသနာအရ ခ်ယ္ရီေတြကိုု ဓာတ္ပံုုရိုုက္လိုုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ရန္ကုုန္က လာလည္ေသာ သူငယ္ခ်င္း လင္မယားကိုု လိုုက္ပိုု႕ရင္းႏွင့္ ေလာေလာလတ္လတ္ အတြဲျဖစ္သြားေသာ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္လည္း ပါလာခဲ့သည္။ လာတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကားနဲ႕ အတူတူလာတာ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူတိုု႕က သူတိုု႕အတြဲႏွင့္ သူတို႕ ျဖစ္သြားေသာအခါ ကန္ေတာ္ၾကီးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကိုုယ့္ကင္မရာနဲ႕ကိုုယ္သာ အေဖာ္ လုုပ္ခဲ့ရသည္။ ဇန္နဝါရီ လလယ္ ေလာက္မိုု႕ ခ်ယ္ရီေတြက ပင္လံုုးကၽြတ္ ပြင့္ေနၾကရာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ canon DSLR ကင္မရာနွင့္ ခ်ယ္ရီေတြ လိုုက္ရိုုက္ေနခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္က မႏၱေလးသားမိုု႕ ျပင္ဦးလြင္ကိုု မၾကာခဏ ေရာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း ခ်ယ္ရီပြင့္ခ်ိန္ရယ္လိုု႕ေတာ့ တကူးတက မလာျဖစ္တာ မ်ားသည္။

 

 

အဲဒီမွာပဲ “သမီးတိုု႕ကိုု group ပံုုေလး ရိုုက္ေပးပါလား အစ္ကိုုၾကီး” ဟုု ဆိုုကာ samsung ဖုုန္းေလးကိုု ထိုုးေပးလာေသာ ေကာင္မေလးနွင့္ ဆံုုခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ျဖဴေဖြးဝင္းမြတ္ေသာ အသားအေရနွင့္ အရပ္ရွည္ရွည္ ေကာင္မေလးက သူတို႕ ေကာင္မေလး ေလးေယာက္ အုုပ္စုုထဲမွာ ထင္းေနသည္။ ဖ်တ္ခနဲ အၾကည့္ဆံုုခဲ့ေသာ အခိုုက္အတန္႕ေလးမွာပင္ ေကာင္မေလး၏ ရႊန္းလဲ့ေသာ မ်က္နက္ဝန္းမ်ားကိုု သတိထားလိုုက္မိသည္။ နႈတ္ခမ္းနီ ဆိုုးထားပံုုမရေသာ္လည္း ပန္းနုုေရာင္ သမ္းေနေသာ နႈတ္ခမ္းေလးက အနည္းငယ္ ထူသေယာင္ ထင္ရေသာ္လည္း ပံုုက်လွပသည္။ မည္းနက္ ထူအိေသာ ဆံပင္ေလးမ်ားက ဂုုတ္ဝဲ အတိေလး ညွပ္ထားသျဖင့္ ကေလးေလး တစ္ေယာက္နွင့္ တူေနသည္။

ကၽြန္ေတာ္က သူတို႕ကိုု တစ္ျခားေနရာေတြမွာပါ အုုပ္စုုလိုုက္ပံုု ရိုုက္ေပးဖိုု႕ တာဝန္ယူလိုုက္ျပီး သူတိုု႕ ဖုုန္းနဲ႕အျပင္ ကၽြန္ေတာ့္ ကင္မရာနဲ႕လည္း ရိုုက္ေပးလိုုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ စပ္စုုလိုုက္သျဖင့္ သူမေလးေတြက ရတနာပံုုျမိဳ႕သစ္မွာ အသစ္ဖြင့္လွစ္ထားေသာ နည္းပညာတကၠသိုုလ္မွာ တက္ေရာက္ေနၾကေသာ Second Year ေက်ာင္းသူေလးမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ သူတိုု႕ကလည္း internet သံုုးသည္ ဆိုုေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ကင္မရာႏွင့္ ရိုုက္ထားေသာ သူတိုု႕ပံုုမ်ားကိုု gmail ႏွင့္ ပိုု႕ေပးမည္ဟုု ကတိေပးျပီး ရိုုက္ေပးခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဓာတ္ပံုုရိုုက္တာ ဝါသနာပါၾကေသာ္လည္း သူမ်ား ေကာင္မေလးေတြလိုု ပဲမ်ားျပီး ပိုု႕စ္ ေပးတတ္သူမ်ားေတာ့ မဟုုတ္ပါ။ ပီဘိ ကေလးမေလးေတြလိုု ရိုုးရိုုးသားသား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သူမေလး တစ္ေယာက္ကိုပဲ အနီးကပ္ပံုုေတြပါ zoom ဆြဲျပီး ရိုုက္ျဖစ္ခဲ့တာ နည္းနည္းေတာ့ အားနာသေယာင္ ျဖစ္ရသည္။ သူမေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ငမ္းတာကိုု မသိသလိုု ပံုုတိုုင္းမွာ ျဖဴစင္ေသာ အျပံဳးကေလးနွင့္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းေနသည္။ 

 

ေနလည္း နည္းနည္း ျမင့္လာျပီး ကန္ေတာ္ၾကီး လမ္းေလွ်ာက္ရင္း နည္းနည္းအိုက္လာၾကေတာ့ အေပၚထပ္ အေႏြးထည္ေတြ ခၽြတ္ျပီး ဓာတ္ပံုုရိုုက္ၾကမည္ ျဖစ္လာသည္။ သူမေလးက သူမ်ားထက္ အရပ္ေတာ္ေတာ္ ပိုုရွည္ေနသည္ ထင္ရသည္မွာ အရပ္အျပင္ ၾကိဳးသိမ္း ေဒါက္ဖိနပ္ တစ္ညီတည္း အျမင့္ကပင္ နွစ္လက္မေလာက္ ရွိေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အေပၚက ကုုတ္အရွည္ၾကီးကိုု ခၽြတ္လိုုက္ေတာ့မွ သူမေလးဟာ ကေလးမေလး မဟုုတ္ပဲ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္လို ရွိသင့္ေသာ ကိုုယ္လံုုးကိုုယ္ေပါက္မ်ိဳးလည္း ရွိေၾကာင္းကိုု သတိထားမိလိုုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ မဟုုတ္လား။ ကိုုယ္က်ပ္ စပိုု႕ရွပ္ လက္ရွည္ေလးႏွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အက်ပ္ေလးက ညီမေလးရဲ႕ ေမာ္ဒယလ္္ ကိုုယ္လံုုးေလးကိုု ေပၚလြင္ေနေစသည္။ “ညီမေလးက ေမာ္ဒယ္လ္ လုုပ္သင့္တာ” လိုု႕ ကၽြန္ေတာ္က စေတာ့ “မလုုပ္ခ်င္ပါဘူး၊ သမီးက အင္ဂ်င္နီယာပဲ လုုပ္မွာ” လိုု႕ သူကေျပာသည္။

ညီမေလးတိုု႕ ဓာတ္ပံုုေတြ ပိုု႕ေပးဖိုု႕ဆုိုျပီး gmail ေတာင္းျပီးေနာက္ လမ္းခြဲခဲ့ၾကသည္။ သူတိုု႕ နာမည္ေတြ မေမးျဖစ္ခဲ့သလိုု ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ကိုုလည္း ေျပာမျပျဖစ္ခဲ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္က မႏၱေလးမွာ ေနေၾကာင္းေလာက္သာ ေျပာျဖစ္ခဲ့သည္။ မႏၱေလး ျပန္ေသာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲက တစ္စံုုတစ္ရာ လြတ္က် က်န္ခဲ့သလိုုလိုု ခံစားေနခဲ့သည္။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဓာတ္ပံုုေတြ memory card ထဲက ထုုတ္ laptop ထဲထည့္ၾကည့္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္လက္ရာ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်ေနသည္။ ခ်ယ္ရီေတြကိုု မဟုုတ္ပါ။ ညီမေလး ပံုေတြကိုုသာ ျဖစ္သည္။ ညဘက္ ခ်က္ခ်င္း memory stick ထဲထည့္ internet ဆိုင္သြားျပီး ညီမေလးဆီ ပိုု႕လိုုက္သည္။ အဲဒီတုုန္းက ဖုုန္းေပၚကလည္း internet သံုုးလိုု႕ မရေသးခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ Gtalk မွာ ညီမေလးကိုု invite လိုုက္ေသာ္လည္း တက္မလာပါ။ ညီမေလးက online မွာ မရွိဘူးထင္သည္။ ေနာက္ ေလးရက္ေလာက္ ေနမွ ညီမေလးဆီက ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း စာတစ္ေစာင္ ျပန္ေရာက္လာျပီး chat friend list ထဲမွာ ညီမေလး နာမည္ ေပၚလာသည္။ ေနာက္ထပ္ ရက္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၾကာသည့္အထိ ညီမေလးနွင့္ online မွာ မေတြ႕ျဖစ္ခဲ့ၾကပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေဆာက္လုုပ္ေရး site ထဲမွာ လုုပ္ေနရသူမိုု႕ ရံုုးထိုုင္ျပီး internet အျမဲ သံုုးေနနိုုင္သူ မဟုုတ္ပဲ နားရက္ ညေနပိုုင္း တစ္ပတ္ ႏွစ္ရက္ေလာက္သာ online တက္ျဖစ္သူ ျဖစ္သည္။ ညီမေလးကလည္း ေက်ာင္းတက္ေနရသူမိုု႕ တစ္ခါတေလေလာက္သာ ဆိုုင္မွာ internet သံုုးျဖစ္လိမ့္မည္။

တိုုက္တိုုက္ဆိုုင္ဆိုုင္ တစ္လအတြင္း ႏွစ္ခါေလာက္ေတာ့ ညီမေလးနွင့္ online မွာ ေတြ႕လိုုက္သည္။ ညီမေလး နာမည္က ေမသံစဥ္ ျဖစ္ျပီး ရန္ကုုန္ ဇာတိျဖစ္ေၾကာင္း သိလာရသည္။ အရင္က ကၽြန္ေတာ္ online တက္ျဖစ္လွ်င္ နိုုင္ငံျခားမွာ အလုုပ္လုုပ္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းေတြနွင့္ ေျပာျဖစ္သည္၊ online မွာ မေတာ္တဆ ေတြ႕ျဖစ္ေသာ ေကာင္မေလးေတြနဲ႕ ဘာဘာညာညာ ေျပာျဖစ္သည္။ ခုုေတာ့ online တက္ျဖစ္လွ်င္ ညီမေလး ရွိေလသလားလိုု႕ အရင္ ရွာျဖစ္သည္။ သိုု႕ေပမယ့္လည္း မေတြ႕ျဖစ္တာေတာ့ မ်ားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အားသည့္အခ်ိန္က ညဘက္မွ ျဖစ္ျပီး ညီမေလးကေတာ့ မိန္းကေလးမိုု႕ ညဘက္ ဆိုုင္ကိုု ထြက္သံုုးမွာ မဟုုတ္ပါ။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေလာေလာဆယ္ ခ်စ္သူ မရွိဘူး ဆိုုေသာ္လည္း ေက်ာင္းတုုန္းကေတာ့ သံုုးေယာက္၊ ေလးေယာက္ေလာက္ ရွိဖူးပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္မိုု႕ ေျပာတာ မဟုုတ္ပါ။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကိုု ကၽြန္ေတာ္ လိုုက္ခ်င္ျပီ ဆိုုလွ်င္ မရရေအာင္ လိုက္ေလ့ ရွိခဲ့ျပီး လိုုက္လိုု႕ မရတာလည္း မရွိခဲ့ဖူးပါ။  သိုု႕ေပမယ့္ တြဲခဲ့ဖူးေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုု ေလးေလးနက္နက္ အျမဲတမ္း တြဲဖိုု႕ စဥ္းစားလိုုက္တိုုင္း ျငီးေငြ႕ျပီး ေနာက္ဆုုတ္ခဲ့မိသည္သာ ျဖစ္သည္။ ခုုေနာက္ပိုုင္း အသက္လည္း နည္းနည္းၾကီးလာျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တကယ္ မခ်စ္ေသာ မိန္းကေလးေတြနဲ႕ မတြဲေတာ့ပဲ အလုုပ္ကိစၥပဲ အာရံုုစိုုက္ လုုပ္ေနခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေလျပီ။ ခုု နွစ္ပိုုင္းမ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲ ဘယ္မိန္းကေလးမွ ရွိမေနခဲ့ပါ။ အနီးအနားမွာ ကၽြန္ေတာ္သာ စလိုုက္လွ်င္ ပါလာနိုုင္သည့္ တစ္ေယာက္စ နွစ္ေယာက္စ ရွိတာ ေယာက်္ားေလးပီပီ သိေသာ္လည္း ဇာတ္လမ္း မစခ်င္ေတာ့သျဖင့္ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနခဲ့သည္။

အခုုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားမွာ ညီမေလး အေၾကာင္း မၾကာခဏ ေတြးျဖစ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ ရွိေနဆဲ ညီမေလး ဓာတ္ပံုုေတြကိုု ျပန္ၾကည့္ျဖစ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ညီမ မရွိပဲ အစ္မတစ္ေယာက္၊ အစ္ကိုု တစ္ေယာက္သာ ရွိျပီး အငယ္ဆံုုးသား ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ညီမေလးလိုု ခင္မင္ခ်င္တာပါလိုု႕ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု အေၾကာင္းျပျပီး ညီမေလးႏွင့္ online မွာေတြ႕ဖိုု႕ ညီမေလး တက္ေလ့ရွိေသာ စေနလိုု ေန႕မ်ိဳးမွာ online ေပၚ တက္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့သည္။ ညီမေလး ဖုုန္းနံပါတ္ကိုု ေတာင္းေတာ့ ရခဲ့ေသာ္လည္း ညီမေလး စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္မွာ စိုုးသျဖင့္ သိပ္မဆက္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ ညီမေလး အေဆာင္ ေနရာကိုု သိေသာ္လည္း သြားလည္ဖိုု႕ မၾကိဳးစားခဲ့ပါ။ ညီမေလးကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုု လာလည္ဖိုု႕ မဖိတ္ေခၚပါ။ ညီမေလးက ခုုမွ ၁ရ ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးရာ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၁၀ ႏွစ္ ငယ္သည္။ တကယ္ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ ညီမ အငယ္ဆံုုးေလးလိုု သေဘာထားနိုုင္ဖိုု႕ ၾကိဳးစားခဲ့ပါသည္။

*****

ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ပန္နိုုင္ငံကိုု သင္တန္း ေျခာက္လ သြားတက္ရသည္။ ညီမေလးကလည္း စာေမးပြဲ နီးေနျပီ ဆိုုျပီး online မတက္သျဖင့္ ညီမေလးႏွင့္ online မွာ မေတြ႕ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ message ပိုု႕ထားခဲ့သည္။ ေရာက္ကာစ ရက္မ်ားမွာ အထိုုင္မက်ေသးသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ internet လည္း သိပ္မသံုုးျဖစ္သလိုု ညီမေလးလည္း သိပ္မသံုုးျဖစ္။

ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ပန္ေရာက္ျပီး ဒုုတိယလ ေလာက္က်မွ ညီမေလးႏွင့္ online မွာ ျပန္ေတြ႕သည္။ ခဏပါပဲ...။ ညီမေလးက စာေမးပြဲၾကီးျပီးလိုု႕ ေက်ာင္းပိတ္ကာ အိမ္ျပန္ေနသည္ဆိုု၏။ ေနာက္ေတာ့ ညီမေလးကလည္း ဖုုန္းေပၚမွာ internet သံုုးသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖုုန္းေပၚမွာ internet သံုုးသည္။ သိုု႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း သင္တန္းတက္၊ သူလည္း ေက်ာင္းတက္ေနရေသာေၾကာင့္ တစ္ေန႕ တစ္ခါေလာက္ နႈတ္ဆက္ ျဖစ္တာက လြဲလိုု႕ ဘာမွေတာ့ သိပ္မေျပာျဖစ္ပါ။ ဘာမွ မဟုုတ္ေပမယ့္လည္း ညီမေလးကိုု မနက္တိုုင္း Morning လိုု႕ နႈတ္ဆက္ျပီးမွ ကၽြန္ေတာ့္ မနက္ခင္းေတြကိုု စတင္ျဖစ္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္နိုုင္ငံက မနက္အိပ္ရာထ နႈတ္ဆက္သည့္အခ်ိန္မွာ ႏွစ္နာရီ ေနာက္က်ေသာ ျမန္မာနိုုင္ငံမွာ ညီမေလး အိပ္ေနဆဲလည္း ျဖစ္နိုုင္သည္။ ညီမေလးကေတာ့ တစ္ခါတေလလည္း ျပန္နႈတ္ဆက္သည္။ တစ္ခါတေလ တစ္ေနကုုန္ ဘာမွ ျပန္မေျပာတာလည္း ရွိသည္။

အနီေရာင္ ေမပယ္လ္ရြက္ေတြကိုု ျမင္ခဲ့ခ်ိန္တုုန္းကလည္း ညီမေလးကိုု သတိရမိသည္။ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ ဝါသနာပါေသာ ညီမေလးကိုု ေဆာင္းဦးသစ္ရြက္ေတြနဲ႕အတူ ဓာတ္ပံုု ရိုုက္ေပးခ်င္လွသည္။

ေဆာင္းရင့္လာေတာ့ ႏွင္းေတြ အရိပ္အေယာင္ေပးလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ေနေသာ ျမိဳ႕မွာ ႏွင္းေတြ မ်ားမ်ား မက်ပဲ နည္းနည္း ဖြဲဖြဲ အစအနေလာက္ေသာ ျမင္ရေသာ္လည္း မႏၱေလးလိုု ေနရာက ကၽြန္ေတာ့္ အဖိုု႕ေတာ့ ေဆာင္းသရုုပ္က ေတာ္ေတာ္ၾကီးကိုု ပီျပင္ေနေလျပီ။

ျပန္ကာနီးလမွာ ကံေကာင္း ေထာက္မျပီး ခ်ယ္ရီပြင့္ခ်ိန္နွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္သျဖင့္ ခ်ယ္ရီပန္း ပြဲေတာ္ လုုပ္ေသာ ေနရာကိုု သြားျဖစ္သည္။ ခ်ယ္ရီေတြပြင့္တာ ျမင္ရင္ အရမ္းသေဘာက်တယ္ လိုု႕ ေျပာခဲ့ဖူးေသာ ညီမေလးကိုု အတူ ရွိေစခ်င္လာသည္။ ျပင္ဦးလြင္က ေသးေသးေကြးေကြး ခ်ယ္ရီပြင့္ေတြကိုု မက္မက္ေမာေမာ ရွိခဲ့ဖူးေသာ၊ ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္မွာ အလွၾကီး လွခဲ့ဖူးေသာ ညီမေလးကိုု ဒီက ခ်ယ္ရီပင္ေတြ ေအာက္မွာ ဓာတ္ပံုု ရုုိက္ေပးခ်င္လွသည္။ ျပီးေတာ့ ညီမေလးက ေဆာင္းတြင္းမွာ ေမြးေသာေၾကာင့္ ႏွင္းက်တာကိုု သေဘာက်သတဲ့။ ႏွင္းက်ေသာ တိုုင္းျပည္ကိုု ခဏေလာက္ သြားဖူးခ်င္လွသည္ ဟုု ဆိုုခဲ့ဖူးသည္။ ညီမေလးနဲ႕သာ အတူတူ ခရီးထြက္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ ေပ်ာ္စရာ ေကာင္းလိုုက္ေလမလဲ။ ဒီမွာ ႏွင္းဖြဲဖြဲေတြ မၾကာခဏ က်ေလ့ရွိသည္။ ညီမေလးသာ ရွိလွ်င္ ေပ်ာ္မွာပဲ လိုု႕ ေတြးမိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝမွာ ဘယ္မိန္းကေလးကိုုမွ ဒီေလာက္ အခ်ိန္ၾကာၾကာအထိ စိတ္ထဲ ထည့္ထားမိတာမ်ိဳး  ညီမေလး ကလြဲလွ်င္ မရွိခဲ့ဖူးပါ။ ငယ္ငယ္က ထားခဲ့ဖူးေသာ ရည္းစားေတြေတာင္မွ တစ္ေယာက္ကိုု တစ္ႏွစ္ေလာက္သာ ၾကာခဲ့တာပါ။

ညီမေလးကိုု ခ်ယ္ရီေတြခ်ည္း ရိုုက္ထားေသာ ပံုုေတြ ပိုု႕ေပးလိုုက္သည္။ ညီမေလးက ကၽြန္ေတာ္ပံုုေရာ မၾကည့္ရဘူးလား ဆိုုသျဖင့္ ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္မွာ ရိုုက္ထားေသာ ပံုုတစ္ခ်ိဳ႕ ပိုု႕ေပးျဖစ္သည္။ ခုုေနာက္ပိုုင္း ညီမေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ facebook မွာလည္း အဆက္အသြယ္ ရွိသည္။ ညီမေလးက အခ်စ္ ဒႆန စာစုုေတြ share လုုပ္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ညီမေလးမ်ား အခ်စ္ကိုု စိတ္ဝင္စားခ်င္ေနျပီလား လိုု႕ စိုုးရိမ္မကင္း ျဖစ္ရသည္။ ညီမေလးကိုု ေမးလွ်င္ေတာ့ ဘာမွ မေျပာင္းလဲ ေသးပါဘူး ပဲ အျမဲ ေျဖသည္။ ကၽြန္ေတာ္က အခ်ိန္တိုု သင္တန္းမွာ ၾကိဳးစားပမ္းစား လုုပ္ေဆာင္ေနရသျဖင့္ ေန႕ဘက္ online သိပ္မတက္ ျဖစ္ခ်ိန္မွာ ညီမေလးကေတာ့ သူ႕ေက်ာင္းမွာ wireless နဲ႕ ဖုုန္းေပၚမွာ သံုုးေနသည္ ဆိုုျပီး online ေပၚ မၾကာခဏ ေရာက္ေနတတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုု ေတြ႕လွ်င္ စနႈတ္ဆက္ တတ္လာသည္။ ညီမေလးဆီက message တစ္ေၾကာင္း ေရာက္ေနလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ ေန႕ရက္ေတြ သာသာယာယာ ရွိေနခဲ့သည္။ ညီမေလးႏွင့္ မေတြ႕ျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ ေန႕ရက္ေတြကိုုေတာ့ ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ ျဖတ္သန္းရသည္။

*****

ညီမေလးတိုု႕ႏွင့္ စသိျပီးကတည္းက ပိတ္ရက္မွာ ညီမေလးဆီ သြားလည္ရင္ ေကာင္းမလား မၾကာခဏ စဥ္းစားၾကည့္ ခဲ့မိေသာ္လည္း ဘာက ဘယ္လိုု ကိုုယ့္စိတ္ကိုုယ္ တားဆီးမိမွန္း မသိပဲ မသြားျဖစ္ခဲ့ပါ။ ညီမေလးကိုု အျပင္မွာ ေတြ႕ျဖစ္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ ပိုု ေဖာက္ျပန္လာမလား စိုုးရိမ္မိခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူး မဟုုတ္လား။ ညီမေလးက ခုုမွ ေက်ာင္းတက္တုုန္း ရွိေသးတာေလ။

ညီမေလးတိုု႕ ေက်ာင္းသစ္ထဲကိုု တစ္ေခါက္ေတာ့ ဦးတည္ရာမဲ့ စိတ္မထိန္းနိုုင္ပဲ ေရာက္သြားခဲ့ဖူးသည္။ သိုု႕ေပမယ့္ ညီမေလး ဘယ္အခန္းမွာ တက္သလဲလည္း မသိခဲ့ပါ။ ဖုုန္းဆက္ျပီးလည္း မေခၚခ်င္ခဲ့ပါ။ ေက်ာင္းဝင္းထဲမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ သြားလာေနေသာ္လည္း ညီမေလးနဲ႕ေတာ့ မေတြ႕ခဲ့ရပါ။ ေက်ာင္းအားခ်ိန္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ အတြဲေလးမ်ားကိုု ျမင္ေတာ့ ညီမေလး မွာေရာ အဲသလိုုမ်ား ရွိေနျပီလားလိုု႕ စိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္မိခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲေတာ့ ဒီအရြယ္ ဆိုုတာ ကေလးပဲ ရွိေသးတယ္ ေအာက္ေမ့ျပီး ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ အေရာင္မဆိုုးမိေအာင္ ထိန္းေနေသာ္လည္း သူတိုု႕ အရြယ္နွင့္ သူတိုု႕ကလည္း အတြဲေလးေတြ ရွိေနၾကသည္ကိုုး။ ညီမေလး လိုု မိန္းမေခ်ာေလး မွာလည္း သူႏွင့္ ရြယ္တူတန္းတူ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ ရွိေနနိုုင္သည္ မဟုုတ္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ အဲသလိုု တစ္ခါမွ မေတြးမိခဲ့ရသလဲ…။ ညီမေလးမွာ ရည္းစားရွိေနရင္လိုု႕ ေတြးလိုုက္မိေတာ့ အခုပဲ ညီမေလးကိုု ေျပးေတြ႕ျပီး ရည္းစားစကား ေျပာပစ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားခဲ့သည္။ အဲဒါ ဆိုုလွ်င္ ညီမေလးက စိတ္ဆိုုးမွာလား.. ေတြးမိေတာ့ ညီမေလးကိုု ဖုုန္းဆက္မေခၚပဲ ေက်ာင္းဝင္းထဲက ျပန္လာခဲ့မိသည္။

ညဘက္က်ေတာ့ ညီမေလးကိုု ဖုုန္းဆက္ရင္းနဲ႕ ခ်စ္သူ ရွိသလား ေမးခဲ့ေတာ့ ညီမေလးက “မရွိပါဘူး၊ ညီမေလးက အဲဒါေတြ စိတ္မွ မဝင္စားတာ၊ ညီမေလးက roll no ေကာင္းဖိုု႕ပဲ စိတ္ဝင္စားတာ” ဆိုုမွ ပူေလာင္ေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ နည္းနည္း ျငိမ္းခ်မ္းသြားခဲ့ရသည္။ ညီမေလးက roll no 1 မဟုုတ္ေသာ္လည္း 10 အတြင္းမွာေတာ့ ဝင္သည္ ဆိုု၏။ ဟုုတ္မွာပါေလ…။ ညီမေလးက ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ မ်က္စိထဲမွာ မိန္းမေခ်ာ ျဖစ္ေနေပမယ့္ သူ႕ကိုယ္သူေတာ့ အဲလိုု သေဘာထားေသးတာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ဖိနပ္ျမင့္ျမင့္ ၾကိဳက္တတ္တာက လြဲရင္ အလွျပင္ဖိုု႕ စိတ္မဝင္စားပဲ ကေလးလိုုပဲ ေနတတ္သူပါ။ ညီမေလး စာၾကိဳးစားပါေစ။ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ အေႏွာက္အယွက္ မျဖစ္လိုု၍ တကူးတက သြားမေတြ႕ဖိုု႕ ဆံုုးျဖတ္သည့္ အတိုုင္းပဲ တည္နိုုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနခဲ့သည္။

အခုုေတာ့ ညီမေလးကိုု သတိရျခင္းေတြက တားမနိုုင္ ဆီးမရ..။ နိုုင္ငံေတြ ျခားေနတဲ့ ခဏတာ အခ်ိန္က်မွ ညီမေလးဆီ ေျပးသြားခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ျဖစ္ေနသည္။ ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိသားစုုေတြ အေဝးကိုု ေရာက္ေနရ၍မ်ား ကၽြန္ေတာ္ ပိုုျပီး အထီးက်န္မႈကိုု ခံစားမိသလား မသိပါ။ ညီမေလး အေပၚထားေသာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကိုု ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ဆန္းစစ္ ၾကည့္သင့္ျပီထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ဝန္မခံခ်င္ေပမယ့္ ကိုုယ့္စိတ္ကိုုယ္ေတာ့ သိေနျပီးသား မဟုုတ္လား..။ ညီမေလးကိုု ကၽြန္ေတာ့္အနားမွာ ရွိေစခ်င္မိသည္။ မကြယ္မဝွက္စတမ္း ေျပာရလွ်င္ တစ္သက္လံုုးေပါ့…။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကူးယဥ္မႈ သက္သက္ ရယ္သာပါ။ ညီမေလးကိုု ကၽြန္ေတာ့္ အနားမွာ တစ္သက္လံုုး ေခၚထားဖိုု႕ ၾကိဳးစားၾကည့္မည္ ဆိုုလွ်င္ေတာင္ ညီမေလး ဘြဲ႕ေတြ ဘာေတြ ရမယ့္ အခ်ိန္တစ္ခုု အထိေတာ့ ေစာင့္ရဦးမည္ မဟုုတ္လား..။ ကၽြန္ေတာ္က ေစာင့္နိုုင္ေပမယ့္ ညီမေလးက အဲဒီ အေတာအတြင္း တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုု ေတြ႕သြားခဲ့လွ်င္ေရာ…။ အဲသေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုုယ္ကၽြန္ေတာ္ ဇာတ္နာေအာင္ ဇာတ္လမ္း မဆင္သင့္ဘူး ထင္သည္။

ညီမေလး ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ဘယ္လိုု သေဘာထားမလဲ ေတြးမိရင္ စိတ္ထဲ တစ္ခုုခုု ပိက်သလိုု ေလးလံလာသည္။ ညီမေလးက ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ အေလးအနက္ မရွိဘူး ထင္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုု online မွာ ေတြ႕လွ်င္ပင္ ဘယ္ေတာ့မွ စနႈတ္ဆက္တာမ်ိဳး သိပ္မရွိ။ ကၽြန္ေတာ္ကသာ ညီမေလးကိုု အျမဲတမ္း စတင္ နႈတ္ဆက္ရသူ ျဖစ္သည္။ ညီမေလးဆီ လာလည္ရင္ ေကာင္းမလား ဆိုုေတာ့ မလာပါနဲ႕ အေဆာင္မွာ ဧည့္သည္ကိုု စကားလက္ခံ ေျပာဖိုု႕ ေနရာ မရွိဘူး စသည္ျဖင့္ မေရမရာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ေျပာခဲ့သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သတၱိေမြးျပီး ခုု ဂ်ပန္က ျပန္ေရာက္လွ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ညီမေလးဆီ တစ္ေခါက္သြားခ်င္သည္။ လက္ေဆာင္ ေပးမည္ ဆိုုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ ဆိုုလွ်င္ေတာ့ ညီမေလး လက္ခံနိုုင္စရာ ရွိသည္။

*****

ဂ်ပန္က ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းေတာ့ အလုုပ္ကိစၥေတြရႈပ္ေနသျဖင့္ internet လည္း မသံုုးအားပဲ ညီမေလးဆီ သြားဖိုု႕ စိတ္သာ ရွိေသာ္လည္း မသြားျဖစ္ခဲ့ပါ။ ညီမေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္က အျပင္မွာ တစ္ခါတည္းသာ ဆံုုခဲ့ဖူးတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေၾကာင္းရွာျပီး သြားေတြ႕ရမွာ ရွက္သလိုုလိုု ျဖစ္မိတာလည္း ပါသည္။ ေတြ႕ခ်င္သည္။ သိုု႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္က ညီမေလးတိုု႕ အရြယ္ မဟုုတ္ေသာေၾကာင့္ သူတိုု႕ ေက်ာင္းကိုု သြားရမွာေတာ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ နိုုင္သလိုု ခံစားမိသည္။ ညီမေလးဆီ ဖုုန္းဆက္မယ္ လုုပ္ျပီး contact list ထဲက ညီမေလး ဓာတ္ပံုုေလးနွင့္ ထည့္ထားေသာ ညီမေလး နာမည္ကိုု ရွာၾကည့္ျပီးမွ call ကိုု မႏွိပ္ျဖစ္ပဲ ျပန္ခ်ထားလိုုက္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကိုု ကၽြန္ေတာ္ မလံုုျခင္းမ်ားလား…။

ေသာၾကာညမွာ ညီမေလးဆီက ဖုုန္းဝင္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေတြ ဆယ္ေက်ာ္သက္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္လိုု ခုုန္သြားသည္။ ညီမေလးက ကၽြန္ေတာ့္ဆီ တစ္ခါမွ စမဆက္ဖူးခဲ့ပါ..။ “ကိုုၾကီး ျပန္ေရာက္ေနျပီ မဟုုတ္လား၊ ဘာျဖစ္လိုု႕ ညီမေလးဆီ ဖုုန္းမဆက္တာလဲ၊ အလုုပ္ေတြ ရႈပ္ေနလိုု႕လား” တဲ့။ အလုုပ္ရႈပ္ေနတာေတာ့လည္း အမွန္ပါပဲ..။ ဒါေပမယ့္ ဖုုန္းမဆက္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ခံစားခ်က္ေတြ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ေျပာမိသြားမွာ စိုုးလိုု႕ ထင္သည္။ ညီမေလးလည္း ကၽြန္ေတာ့္လိုုပဲ ထပ္တူညီ သတိရျခင္း တစ္ခ်ိဳ႕တေလ ရွိတယ္ဆိုု ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ ေဂါက္ေတာက္ေတာက္ အေတြးမ်ိဳးနဲ႕ ညီမေလးကိုု တကူးတက ေရွာင္ေနစရာ လိုုသလဲ။ ေယာက်္ား ပဥၹင္း မိန္းမ ပုုခက္တြင္း ဆိုုတဲ့ စကားေတာင္ ရွိေသးတာပဲ…။ ညီမေလးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က ၁၀နွစ္ပဲ ကြာတာ မဟုုတ္လား…။

“ညီမေလး မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းပိတ္တယ္ မဟုုတ္လား၊ ကိုုယ္လာခဲ့မယ္ ရမလား” ဆိုုေတာ့ ညီမေလးက အခါတိုုင္းလိုု အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ေပးျပီး ျငင္းဆန္မေနပဲ “ရပါတယ္၊ ဘယ္မွ မသြားဘူး” လိုု႕ ျပန္ေျပာသည္။ ညီမေလး အတြက္ ရည္ရြယ္ျပီး ဝယ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္စရာ ဂ်ပန္မအရုုပ္ကေလးရယ္၊ ဒူးဖံုုးရံုု ဂါဝန္ကေလးရယ္၊ ညီမေလးရဲ႕ေျခေထာက္ ေသးေသးေလးနဲ႕ မွန္းျပီး ဝယ္လာတဲ့ ၾကိဳးသိုုင္းဖိနပ္ ျမင့္ျမင့္ကေလးရယ္ မနက္ျဖန္ ေတြ႕လွ်င္ ညီမေလးကိုု ေပးရမည္။ ဂါဝန္ကေလးကေတာ့ ျပင္ဦးလြင္ ေဆာင္းတြင္းမွာ ဝတ္လိုု႕ မရေသးေတာ့ စိန္ပန္းျပာေတြ ပြင့္မယ့္ ေႏြေရာက္မွပဲ ဝတ္ေပါ့ ညီမေလးရယ္…။ 

*****

ညီမေလးတိုု႕ အေဆာင္က ညီမေလး ေျပာသည့္အတိုုင္း ဧည့္သည္ ေတြ႕ဆံုုဖိုု႕ ဧည့္ခန္း မရွိေလရာ လမ္းထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုုင္မွာပဲ ထိုုင္ျပီး စကားေျပာျဖစ္သည္။ မေတြ႕ၾကသည့္ တစ္ႏွစ္အတြင္း ညီမေလးက ပိုုလွလာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ခြင္ထဲမွာပဲ သိမ္းထားခ်င္ေလာက္ေအာင္ စိတ္မခ်ခ်င္စရာ ျဖစ္သည္။ အျပင္မွာ ေတြ႕တာ တစ္နွစ္ေလာက္ ၾကာျပီးမွ ဒုုတိယတစ္ခါ ေတြ႕ျဖစ္တာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ညီမေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္က ရိႈးတိုု႕ ရွန္းတန္႕ ျဖစ္မေနပဲ ခင္မင္ျပီးသားသူေတြလိုု စကားေတြ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေျပာျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဝယ္လာေသာ ၾကိဳးသိုုင္းဖိနပ္ေလးကလည္း ညီမေလး ေျခေထာက္ႏွင့္ ကြက္တိပင္။

ညီမေလးက ဒီေန႕ ေစ်းသြားစရာ ရွိသည္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက မႏၱေလး ဆင္းသြားလုိ႕ အေဖာ္မရွိေၾကာင္း ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လိုုက္ပိုု႕မည္ ေျပာလိုုက္သည္။ ညီမေလး ကၽြန္ေတာ့္ ဆိုုင္ကယ္ေနာက္က ပါလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေပ်ာ္ေတြ အဆံုုးမရွိ ျဖစ္ရသည္။ ညီမေလးကိုု ဒီႏွစ္ ခ်ယ္ရီေတြ သြားၾကည့္ျပီးျပီလား ေမးေတာ့ ညီမေလးက မသြားရေသးဘူး ေျပာသည္။ သြားမလား ေျပာေတာ့ ခ်ယ္ရီ ခ်စ္သူကေလးက မျငင္းပါ။ ႏွစ္ေယာက္သား ေနာက္က် ခ်ယ္ရီေတြ ပင္လံုုးကၽြတ္ ပြင့္ေနတာကိုု ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း ဓာတ္ပံုုရိုုက္ခဲ့ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ကင္မရာ အၾကီး မပါသျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္သာ ဖုုန္းနဲ႕ပဲ ဓာတ္ပံုု ရိုုက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ညီမေလးက ခ်ယ္ရီေတြကိုု ျမင္ရတာနဲ႕ပင္ အရင္ႏွစ္ကလိုု ကေလးတစ္ေယာက္လိုု ေပ်ာ္ေနျမဲ။ ညီမေလး ျပံဳးေနတာကိုု ျမင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တစ္ခါမွ ခုုေလာက္ မၾကည္ႏူးဖူးသလိုု ေပ်ာ္သည္။ ညီမေလးကိုု ျပင္ဦးလြင္ ေစ်းကိုု လိုုက္ပိုု႕ျပီး သူ လိုုအပ္တာေလးေတြ ဝယ္တာကိုု ေနာက္ကလိုုက္သည္။

အျပန္က်ေတာ့ ညီမေလး မေရာက္ဖူးဘူး ဆိုုသည့္ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ရြာ ဟုု ေခၚေသာ အိမ္ရာေတြရွိသည့္ လမ္းဘက္က ပတ္ျပန္သည္။ အဲဒီလမ္းမွာကလည္း ခ်ယ္ရီပင္ လွလွေတြ ရွိသည္ေလ။ ညီမေလးက ထံုုးစံအတိုုင္း ခ်ယ္ရီပင္ေတြ ျခံရံသည့္ လမ္းေပၚမွာ ဓာတ္ပံုုရိုုက္သည္။ ညီမေလးရဲ႕ ကိုုၾကီး ေခၚသံေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ နွလံုုးသားေတြ အရည္ေပ်ာ္က်ေနသည္မွာ ျမင္ရက္စရာ မရွိေတာ့…။ ညီမေလး ခ်စ္ေသာ ခ်ယ္ရီပန္းခိုုင္တစ္ခိုုင္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ခ်င္လာသည္။

ညီမေလးကိုု အေဆာင္ေရွ႕ လိုုက္ပိုု႕ျပီး ကၽြန္ေတာ္ျပန္ခဲ့သည္။ ညီမေလး ပံုုရိပ္ေတြ ေခၚသံေတြ ကၽြန္ေတာ့္ သတိရျခင္းေတြထဲ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္မေတြ႕မခ်င္း လြမ္းစရာေတြ ျဖစ္ေနဦးမည္။ ညီမေလးကိုု လက္လြတ္ ဆံုုးရံႈးရမွာ ေတြးၾကည့္ရံုုနွင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေသြးပ်က္ရသည္။ ညီမေလးကိုု ခ်စ္တယ္ ေျပာဖိုု႕ ကၽြန္ေတာ္ သတၱိေမြးမွ ျဖစ္ေတာ့မည္။ ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္… ဘယ္ေလာက္ပဲ ေစာင့္ရပါေစ.. ညီမေလးကို ကၽြန္ေတာ့္အနားမွာ တစ္သက္လံုုး ထားနိုုင္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားရေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ရင္းမွန္ကိုု ညီမေလး နားလည္ျပီး တံုု႕ျပန္နိုုင္မယ့္ အခ်ိန္ထိ ညီမေလး အနားမွာ ကၽြန္ေတာ္ရွိေနမည္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကိုု ကၽြန္ေတာ္ ပိုုင္ပိုုင္နိုုင္နုုိင္ ဆံုုးျဖတ္ျပီးသြားေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးႏွင့္ ျပံဳးမိသြားသည္။ မႏၱေလးျမိဳ႕ထဲ ေရာက္ေတာ့ မီးပိြဳင့္ေစာင့္ေနဆဲ လက္ဖက္ရည္ဆိုုင္ တစ္ဆိုုင္က ဖြင့္ထားေသာ သီခ်င္း တစ္ပုုဒ္က နားထဲ တိုုးဝင္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ခုုတေလာ ၾကိဳက္ေနေသာ စိုုင္းစိုုင္းသီခ်င္းေလး။ ညီမေလးကိုု ဆိုုျပခ်င္မိသြားသည္။

“…..

 ညီမေလးလိုု သူငယ္ခ်င္းလိုု နားလည္ေပးမယ္ မင္းကိုု ေနာက္ျပီးက်ေတာ့ ရည္းစားေလး ျဖစ္ခ်င္လိုု႕  ….

 ဒီကမၻာေပၚ မိန္းမေခ်ာေလးေတြ မိန္းမလွေလးေတြ ေတြ႕ၾကံဳေနလည္း

 ဒီတစ္ခါမွာ မင္းတစ္ေယာက္ထဲသာ ငါ့ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ အဆံုုးသတ္ခ်စ္သူပဲ ..

 ခ်ာတိတ္ကေလးေရ မင္းနဲ႕ ခ်စ္ခြင့္ရခ်င္လိုု႕

 ခ်ာတိတ္ကေလးေရ ငါ့ရဲ႕ အခ်စ္တိုု႕ နားလည္ဦး

 ခ်ာတိတ္ကေလးေရ ေကာင္မေလးေရ ငါ့ကိုု နားလည္ဦး

 ခ်ာတိတ္ကေလးေရ ေကာင္မေလးေရ ငါ့အခ်စ္ကိုု နားလည္ဦး ..

……”

*****

သိဂၤါေက်ာ္