လေရာင္ေအာက္မွာ ပြင့္တဲ့ပန္း

အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ရင္ သတိရတတ္ပါတယ္
သူေျပာဖူးတဲ့ စကားတစ္ခြန္းတစ္ေလ
ခ်ိဳျမိန္တဲ့ သစ္သီးေတြ ရာသီကုန္ရင္ေတာင္
ငွက္ေတြ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့သလိုမ်ိဳး...။

မိုးေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ရြာတယ္...
မိုးေတြ အၾကာၾကီးေခါင္တယ္..
ဒါေပမယ့္
သစ္ပင္ေတြ ဘယ္ေတာ့မွ မိုးကို မေမ့သလိုမ်ိဳး
ငါ့ နွလံုးသားထဲ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြ သိပ္မမ်ားခဲ့ပါဘူး..
သတိရျခင္းေတြ သူ႕ေနရာနဲ႕သူ သိမ္းထားတယ္...။

မင္း ေမ့လိုက္နိုင္ပါတယ္..
မင္း ေျပာင္းလဲနိုင္ပါတယ္..
ကတိတစ္ခု အတြက္ မင္းကို ငါ မတုပ္ေႏွာင္ဖူးတဲ့ အတြက္
မ်ိဳးေစ့ေတြ ေလလြင့္ရာ ပန္းေတြ ပြင့္တတ္သလိုမ်ိဳး
အခ်စ္ေတြလည္း ေနရာေျပာင္းျပီး ပြင့္နိုင္တယ္ မဟုတ္လား...။

တစ္ခ်ိဳ႕ပန္းကေလးေတြ
လေရာင္ေအာက္မွာမွ ပြင့္တတ္သလိုမ်ိဳး
မေျပာျဖစ္ေတာ့မယ့္ ငါ့ခ်စ္ျခင္းေတြ
တိတ္တဆိတ္ ပြင့္ခဲ့ဖူးတယ္...
အမ်ားအျမင္ ေနေရာင္ေအာက္မွာေတာ့ ငံုရံုကေလး ငံုလို႕..။

ငွက္ေတြ အသိုက္သစ္အတြက္ အိပ္မက္မက္ဖူးၾကသလိုမ်ိဳး
မေျပာေကာင္း မဆိုေကာင္း ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြ မရွိတဲ့ ငါလည္း
အိပ္မက္ေတြ မက္ဖူးပါရဲ႕
လေရာင္ေအာက္က ပန္းပြင့္ေလးကို
ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး နမ္းရိႈက္သူ တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း...။

အိပ္မက္ကေတာ့ အိပ္မက္ပဲေပါ့..
ေတာ္မဝင္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြကို
ငါ့ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေနရာမေပးႏိုင္တဲ့အခါ
ငါ့အတၱေတြနဲ႕ငါ လွလွပပ ေပ်ာ္ေမြ႕လို႕
ငါ့ရွင္သန္ျခင္းေတြနဲ႕ငါ အခ်ိန္ေတြေတာင္ မေလာက္မငျဖစ္လို႕..
ဒီလိုပါပဲ..
ဒီလိုပါပဲေလ...။

သိဂၤါေက်ာ္
(ခုတေလာ ဘေလာ့ကို ပစ္ထားတာ ၾကာသြားပါတယ္.. မအားေသးတာရယ္.. စိတ္မပါေသးတာရယ္ေၾကာင့္  ဝတၱဳ မေရးျဖစ္တာေတာင္ ၾကာေနပါျပီ.. sorry ပါေနာ္...)