တိမ္မည္းရိပ္လြင့္ ေနျခည္ဆင့္ (ဇာတ္သိမ္း)

(၄)

            သူ မေတြးခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ျပန္ေတြးျပီး သံုးသပ္ၾကည့္မိခဲ့သည္။ သူ ဘယ္လိုအခ်ိန္မွာ စိတ္ေဖာက္ခဲ့သလဲ။ အိပ္ေပ်ာ္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့သလဲ…။ ရက္စြဲမ်ားကို ျပန္တြက္ၾကည့္ခဲ့သည္။ သူက ေလးလ တစ္ၾကိမ္ေလာက္ နီးပါး စိတ္ေဖာက္တတ္ခဲ့သည္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္က လျပည့္ညမ်ား။ ေမေမေျပာ၍ သိခဲ့ရေသာ ေန႕မ်ားအားလံုးကို သူေရးမွတ္ထားခဲ့သည္။ သူ႕သားေကာင္ ျဖစ္ခဲ့ရေသာ မိန္းကေလးမ်ားက ေတာ္ေတာ္ကို အေရအတြက္ မ်ားခဲ့ျပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ အသက္ပါေပးခဲ့ရသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕မိန္းကေလးမ်ားကို သူ အသိစိတ္ျဖင့္ သိပင္ မသိခဲ့။ ညဘက္ထြက္ရင္း ေတြ႕ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေမေမက ေျပာခဲ့သည္။ ေလးလျပည့္ေသာ လျပည့္ညမ်ားမွာ သူ က်ဴးလြန္ေနၾက ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ေနာက္လာမယ့္ ႏွစ္ရက္မွာ လျပည့္ည ျဖစ္သည္။ ဒီတစ္ခါ သားေကာင္က ဘယ္သူ ျဖစ္မယ္ ဆိုတာ သူ မသိႏိုင္။ ဘယ္တုန္းကမွလည္း သူ အစီအစဥ္ႏွင့္ က်ဴးလြန္ခဲ့ျခင္းမဟုတ္။ သူ႕ဟာသူလည္း ဘာတစ္ခုမွ မမွတ္မိခဲ့။ ရက္ေတြကို ေမေမ မသိေအာင္ မွတ္ထားခဲ့ေပမယ့္ ေမေမ ေျပာတဲ့အတိုင္း အဲဒီ အေၾကာင္းေတြကို သူ မေတြးမိေအာင္ ၾကိဳးစားေနခဲ့သည္။

ခုေတာ့ ဒီအေၾကာင္းကို သူစဥ္းစားမွ ျဖစ္ေတာ့မည္။ ေနာက္ထပ္ သားေကာင္ကုိ ခက္သစၥာ မျဖစ္ေစခ်င္။ သူမကို အလုပ္က ထုတ္သင့္ရင္ လည္း ထုတ္ရမည္။ သို႕ေသာ္ ဝတ္မႈံ ဆိုေသာ သူ႕အတြင္းေရးမႈးမ တုန္းကလည္း သူက အလုပ္ထြက္ခိုင္းလုိ႕ ထြက္သြားေပမယ့္ ေနာက္ညမွာပဲ ထိုအျဖစ္ဆိုးက ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ လူသတ္မႈ တစ္ခုလံုးကို ဘာသံမွ မၾကားရေအာင္ ေမေမ ဘယ္လို ေျဖ႐ွင္းခဲ့သလဲ သူ မသိပါ။ သူက ေမးေသာ္လည္း ေမေမက မေျပာျပပါ။ သူ႕လက္မွာ ေသြးစြန္းခဲ့တာ သံုးၾကိမ္ေျမာက္ေပါ့…။ ျပီးခဲ့ေသာ ႏွစ္ၾကိမ္ကိုေတာ့ သူ ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ဒီတစ္ၾကိမ္မွာေတာ့ သူ ေတာ္ေတာ္ ခံစားခဲ့ရသည္။ ဒီလို တဏွာ႐ူး လူသတ္သမား ဘဝနဲ႕ ဘာေၾကာင့္ အသက္ဆက္႐ွင္ရမလဲ လို႕ သူ စျပီးေတြးမိလာသည္။ သူ ကိုယ္ကိုယ္ကို သတ္ေသဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့သည္။ သို႕ေပမယ့္ ေမေမ သိသြားျပီး အထမေျမာက္ခဲ့။ သူသာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သတ္ေသလွ်င္ ေမေမလည္း သတ္ေသမည္ဟု ျခိမ္းေျခာက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထိုအၾကံအစည္ကို သူစြန္႕လႊတ္ခဲ့ရသည္။ အတြင္းေရးမႈး မိန္းကေလး မခန္႕ေတာ့ ဟုဆံုုးျဖတ္ျပီး တစ္လေလာက္ေနခဲ့ေသာ္လည္း အလုပ္မွာ အဆင္မေျပသျဖင့္ အတြင္းေရးမႈး တစ္ေယာက္ ထပ္ခန္႕ခဲ့ရျပန္သည္။ ထိုမိန္းကေလးကို အႏၱရာယ္ မျဖစ္ေစဖို႕ သူ႕မွာ တာဝန္႐ွိေနပါသည္။ ေနာက္လျပည့္ညမွာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေနာက္ထပ္သားေကာင္ မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ သူကိုယ္သူ အဆံုးသတ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ တကယ္တမ္း ေျပာရလွ်င္ ေမေမ့မွာလည္း တာဝန္႐ွိသည္။ ဒါေၾကာင့္ ေမေမလည္း သူ႕ကို္ယ္သူ အဆံုးသတ္ခ်င္ အဆံုးသတ္ပါေစေတာ့ ဟု စဥ္းစားမိခဲ့သည္။

အခုေတာ့ ခက္သစၥာက သူ႕ကို ကယ္တင္ခဲ့သည္။ သူ႕အေၾကာင္းကို မသိ၍သာ ကယ္တင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႕အေၾကာင္းကို ဖြင့္ေျပာျပခ်င္သည္။ အျပစ္ဒဏ္ကို ခံယူခ်င္စိတ္လည္း ျဖစ္လာသည္။ တစ္ေလာကလံုးက သူ႕ကို ႐ြံမုန္းပါေစ သူ ဂ႐ုမစိုက္ခ်င္ပါ။ သို႕ေပမယ့္ သူမက သူ႕အေၾကာင္းသိ၍ ႐ြံမုန္းမွာကို စဥ္းစားမိေတာ့ သူ႕ရင္ထဲမွာ နာက်င္လာသည္။

#####

သူသတိရလာေတာ့မွ ခက္သစၥာျပန္ခဲ့သည္။ အတူေန အန္တီေလးကို ရပ္ခဲ့ရေသာ ကားကို ေမာင္းျပီး ယူလာၾကိဳခိုင္းရသည္။ သူ႕အေမကို သူ႕ဟာသူ ဖုန္းဆက္မည္ ဆိုသျဖင့္ သစၥာလည္း အေၾကာင္းၾကား မေပးေတာ့။ တကယ္ေတာ့ သူ႕ကို သစၥာေမးခ်င္ေနသည္။ မေမးခဲ့ရ။ သူကလည္း ဘာမွ မေျပာခ်င္သည့္ပံု ဆိုေတာ့ မေမးေသးပဲ ထားခဲ့သည္။ တိုက္ခန္းကို ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း သူ႕ကို စိတ္ပူျပီး သစၥာ ေအးေအးေဆးေဆး မေနႏိုင္ပါ။ ေရမိုးခ်ိဳး အဝတ္လဲျပီးေတာ့ သူ႕အတြက္ အစားအေသာက္ပါဝယ္ျပီး ျပန္သြားခဲ့သည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ သူက ေဆးခန္းကို အတင္းေျပာျပီး ဆင္းသြားျပီ ဟုဆိုသည္။ သူ႕အိမ္က ဖုန္းကို ဆက္လိုက္ေတာ့ လာကိုင္သူက ေမသြယ္ျမင့္။ သူမကို ေမးၾကည့္ျပီး သူျပန္ေရာက္ေနျပီ ဆိုမွ စိတ္ခ်သြားရသည္။ အေျခအေနကိုလည္း ေမသြယ့္ကိုေတာ့ ေျပာျပလိုက္သည္။

သူမကို ဖုန္းတစ္ခ်က္ မဆက္ပဲနဲ႕ ျပန္ခ်သြားသည္။ လူကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ပူေအာင္ လုပ္တတ္သည္။ အိမ္မွာ သူထပ္ၾကံစည္မွာကိုလည္း စိုးရိမ္သည္။ သူ႕အေမကိုေတာ့ သစၥာ ဖုန္းမဆက္ခ်င္လို႕ တမင္ ဆက္မေျပာတာပါ။ သူ႕ဖုန္းကို ဆက္ခ်င္ေပမယ့္လည္း တမင္ မဆက္ပဲ ေနလိုက္သည္။ ဒီထက္ ဂ႐ုစိုက္ျပလို႕လည္း မေကာင္းဘူး မဟုတ္လား...။

ေနာက္တစ္ရက္မွာ ဘာမွ မျဖစ္သလို သူက ႐ံုးတက္သည္။ အားနည္းေနပံုရေပမယ့္ သူ႕ကိုယ္သူ ထိန္းထားပံုရသည္။ မေန႕က အေၾကာင္းကို သူမေျပာခ်င္မွန္းသိလို႕ သစၥာလည္း မေမးေတာ့ပါ။ ညေနက်ေတာ့ သူက ကိစၥ႐ွိလို႕ ဆိုျပီး အေစာၾကီး ႐ံုးဆင္းသြားသည္။ သစၥာကိုေတာ့ အလုပ္ေတြ တစ္ပံုတစ္ပင္နဲ႕ ထားခဲ့သည္။ သူ႕ကို မသကၤာေသာ သစၥာကလည္း သိပ္အေရးမၾကီးေသာ အလုပ္ေတြကို ျပီးေအာင္ မလုပ္ပဲ သူမျမင္ေအာင္ သူ႕ေနာက္က လိုက္ခဲ့ျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူက ကြန္ဒို တိုက္ခန္းတြဲ အေဆာက္အအံု တစ္ခုေပၚ တက္သြားသည္။ အေပၚဆံုး ကား ပါကင္ အထပ္မွာ ကားရပ္ခဲ့ျပီး လံုျခံဳေရးေလွကား အတိုင္း အေပၚဆက္တက္သြားသည္။ သစၥာလည္း ကားရပ္ခဲ့ျပီး သူ႕ကို မွီေအာင္ လိုက္ခဲ့ရသည္။ သစၥာထင္သည့္ အတိုင္းပင္ သူက ေခါင္မိုးထပ္မွ ခုန္ခ်ဖို႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ အစြန္းသို႕ တိုးသြားေနျပီ။ သစၥာ ထိတ္လန္႕သြားျပီး သူ႕ကို ေအာ္ေခၚမိသည္။

“ဆရာ၊ မလုပ္ပါနဲ႕”

“မင္း ဘာျဖစ္လို႕ လိုက္လာျပန္တာလဲကြာ… သြားပါ၊ ျပန္ပါ၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေအးေအး ေနပါရေစ”

“မဟုတ္ဘူး၊ ဆရာ အဲဒီလို ၾကံဦးမွာကို သိလို႕ကို လိုက္လာတာ… မေန႕ကလည္း ကၽြန္မကို မေျပာပဲ ျပန္သြားတာ ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူရတယ္ မွတ္လဲ”

“မင္း ကိုယ့္အေၾကာင္းကို ဘာမွ မသိပါဘူးကြာ.. သိသြားရင္ မင္းကိုယ္တိုင္ေတာင္ တြန္းခ်ခ်င္ေနလိမ့္မယ္”

“အဲဒါဆိုလည္း ကၽြန္မကို ေျပာျပပါ… ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုတာ ေျပာျပပါ၊ ဒီလို နည္းလမ္းနဲ႕ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕.. အထူးသျဖင့္ ကၽြန္မေ႐ွ႕မွာ မလုပ္ပါနဲ႕…”

သူ ေ႐ွ႕ဆက္မတိုးေတာ့ပဲ သူမဆီ ျပန္ေလွ်ာက္လာသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အမိုးေပၚမွာပဲ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ သူက သူ႕အေၾကာင္း အကုန္ေျပာျပခဲ့သည္။ အံၾသစရာ ေကာင္းသည္က သူ႕ဆီမွာ အလုပ္မဝင္ခင္က ဝတ္မႈံ အတြက္ သူ႕ကို ႐ြံ႐ွာမုန္းတီးခဲ့ေသာ ခံစားမႈမ်ိဳးကို ျပန္မခံစားမိေတာ့တာပါ။ သူဟန္ေဆာင္ေနတာ မဟုတ္ပါ။ သူ႕နဂို စိတ္ရင္းက ဒီအမႈမ်ိဳးကို အလိုမ႐ွိပဲ ေရာဂါေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့ရျခင္းသာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သူ႕ကို တရားခံ မျဖစ္ပါေစနဲ႕ လို႕ ေတာင္းခဲ့မိေသာဆုဟာ အခုလို သူကိုယ္တိုင္ ေျပာျပတဲ့ေနာက္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ မျပည့္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဘယ္လိုအေျခအေနပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သစၥာ သူ႕ကို နားလည္ေပးခ်င္သည္။

#####

(၅)

သူ႕ကို သစၥာ ေကာင္းေကာင္း ေျဖာင္းျဖလိုက္ႏိုင္သည္။ စိတ္ေရာဂါ အထူးကု ဆရာဝန္ တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ ျပသရန္ သူ႕ကို ေျပာခဲ့သည္။ သူကေျပာေတာ့ သူ႕အေမ က ညတိုင္း ေဆးတိုက္ေသာ္လည္း သူက ေသာက္ခ်င္မွ ေသာက္ေၾကာင္း.. ဆရာဝန္ႏွင့္ေတာ့ တစ္ခါမွ မျပဘူးေၾကာင္း ေျပာသည္။ သူႏွင့္ အတူ လိုက္၍ ဆရာဝန္ျပေပးမည္ဟု ေျပာထားေသာ္လည္း ေနာက္ေန႕ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း မသြားျဖစ္ၾကပါ။

ထုိေန႕က လျပည့္ေန႕ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူက ေၾကာက္လန္႕ေနသည္။ စိတ္စြဲလန္း မေနဖို႕…၊ ထိုကိစၥကိုေမ့ထားဖို႕… သူ႕ကို ေျပာရသည္။ စိတ္ေအးခ်မ္းေအာင္ တရားမွတ္ဖို႕လည္း သူ႕ကို သင္ေပးခဲ့သည္။ သူေျပာသမွ် အေၾကာင္းအရာေတြကိုလည္း ေမသြယ့္ကို ျပန္မေျပာျပျဖစ္ပါ။ သစၥာစိတ္ထဲ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနေန သစၥာတို႕ အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး လိုက္ခဲ့ေသာ အေၾကာင္းရင္းကိုေတာ့ ေမ့ထားပစ္လို႕ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။

လျပည့္ညမို႕ လေရာင္က ျပတင္းေပါက္က ျဖာက်ေနေတာ့ ျပတင္းေပါက္ကို မပိတ္ခ်င္တာနဲ႕ ဒီတိုင္းပဲ ဖြင့္အိပ္လိုက္သည္။ ေမသြယ္ကေတာ့ တစ္ခါတေလ ျပန္အိပ္ေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ဟိုအိမ္မွာပဲ အိပ္သည္။ ေမသြယ္ကို ဒီေန႕ည သူ႕ကို အထူးဂ႐ုစိုက္ျပီး ေစာင့္ၾကည့္ပါလို႕ အရိပ္အျမြက္ေျပာျပီး မွာထားသည္။ အန္တီေလးကလည္း ႏိုင္ငံျခား သြားေတာ့မည့္ သူ႕သူငယ္ခ်င္းကို ႏႈတ္ဆက္ရင္း ဒီေန႕ည အဲဒီအိမ္မွာပဲ အိပ္သည္။ ဒီညေတာ့ တိုက္ခန္းမွာ သစၥာတစ္ေယာက္တည္း အိပ္ရသည္။ ခဏနဲ႕ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ပဲ သူ႕အေၾကာင္းေတြးကာ ဒီည သူ႕အိမ္မွာ ဘာထူးျခားမလဲလို႕ ဟိုေတြးဒီေတြး ေတြးေနမိသည္။ သူ ဒီကို ေရာက္လာလိမ့္မည္ ဟု ဘယ္လိုမွ ေတြးမိစရာ အေၾကာင္းမ႐ွိ။ သူဒီအိမ္ကို တစ္ခါမွလည္း မလာဖူးပါ။ သို႕ေပမယ့္ မေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ အျဖစ္အပ်က္က ျဖစ္လာသည္။    

သစၥာတို႕ တိုက္ခန္းက ႏွစ္ထပ္မွာ ႐ွိျပီး ဝရံတာလည္း ႐ွိသည္။ တစ္ဖက္အခန္း ဝရံတာက တစ္ဆင့္ ပိုက္လံုးကို တြယ္ျပီး ကူးလာႏိုင္သည္။ သို႕ေပမယ့္ ျပတင္းေပါက္မွာေတာ့ သံတိုင္႐ွိပါသည္။ လြယ္လြယ္နဲ႕ေတာ့ ဝင္မရႏိုင္ပါ။ သစၥာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခိုက္မွာ ဝင္လာသူက ျပတင္းေပါက္ သံတိုင္ကို ျဖတ္ျပီးသြားခဲ့သည္။ ထိုလူ အခန္းထဲကို ခုန္ဝင္လာေသာ အခ်ိန္မွာေတာ့ သစၥာ အိပ္ရာက ႏိုးသြားပါျပီ။ ေခါင္းအံုးေအာက္က ေမာင္းခ်ဓားကို စမ္းကိုင္ထားရင္း သူဘာလုပ္မလဲ ေစာင့္ေနမိသည္။ ရန္ကုန္ကို ဒီကိစၥေၾကာင့္ လာကတည္းက ဒီေမာင္းခ်ဓားကို အျမဲေဆာင္ထားဖို႕ ေမသြယ္က လက္ေဆာင္ေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။

ဝင္ေရာက္လာသူက ပစၥည္းခိုးခ်င္ေသာ သူခိုးတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါ။ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ဟု ထင္ေသာ သစၥာကို မေကာင္းၾကံခ်င္သူသာ ျဖစ္ပါသည္။ သူ႕လက္ထဲမွ ဓားေျမွာင္က လက္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္ကို လေရာင္ျဖင့္ ျမင္လိုက္ရသည္။ သစၥာကလည္း ေပ်ာ့ႏြဲ႕ႏြဲ႕ မိန္းကေလးေတာ့ မဟုတ္။ တက္ခဲ့ဖူးေသာ သင္တန္းမ်ားထဲတြင္ ကရာေတး သင္တန္းလည္း ပါဖူးသည္မို႕ လြယ္လြယ္ေတာ့ အညံမခံႏိုင္ပါ။ သူ႕လက္ထဲမွ ဓားကို ကန္ထုတ္လိုက္ေတာ့ သူက ခုခံလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ မထားသျဖင့္ ဓားလြင့္က်သြားသည္။ ဓားႏွင့္ မျခိမ္းေျခာက္ႏိုင္ေသာအခါ အင္အားျဖင့္ ခ်ဳပ္ကိုင္ အႏိုင္က်င့္ဖို႕ ၾကိဳးစားေတာ့သည္။ ထိုသူက လေရာင္ကို ေက်ာခိုင္းထားသည့္ျပင္ ႐ံုးကန္ လႈပ္႐ွားေနရသည္မို႕ သူ႕မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာမျမင္ရ။ သစၥာလက္ထဲမွာ ေမာင္းခ်ဓားကေတာ့ ေရာက္လာျပီ။ သူ႕ကို ခ်က္ေကာင္းထိေအာင္ ေသခ်ာၾကိဳးစားျပီးမွ ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့ သူယိုင္သြားသည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ထပ္ထိုးထည့္ျပီးမွ မီးခလုတ္႐ိွရာသို႕ ေျပးျပီး ဖြင့္ရသည္။ ထိုလူ လံုးဝထြက္မေျပးႏိုင္ေတာ့ပဲ ေသြးအိုင္ထဲမွာ လဲေနေတာ့သည္။ သူ႕မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာမၾကည့္မိေသးပဲ ရဲစခန္းႏွင့္ အေရးေပၚ သို႕ ဖုန္းဆက္ရသည္။

ထိုလူက လံုးဝကို မလႈပ္ေတာ့။ ေဆး႐ံုေတာင္ မေရာက္ခင္ ေသမ်ားသြားျပီလားမသိ။ သစၥာ လက္ဆမ်ား မ်ားသြားျပီလား မသိပါ။ ျငိမ္သက္ေနေသာ သူ႕ကို မထိပဲ ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့မွ ကိုယ့္ရဲ႕ ေဘာ့စ္ ေကာင္းျမင့္မို ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရေတာ့သည္။ ဒီ လျပည့္ညကို သတိထားဖို႕ သူ အစကတည္းက ေျပာထားသားနဲ႕။ သစၥာ မွားသြားျပီ။ သူ႕ကို ဒီေလာက္ထိ မလုပ္သင့္။ သူ.. သူ ေသမ်ားသြားျပီလား..။ သစၥာ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္သြားသည္။ သူ မ်ား ျဖစ္မလားလို႕ သစၥာလံုးဝ မစဥ္းစားမိ။ သိခဲ့ရင္ ဒီေလာက္ထိ လုပ္မိခ်င္မွ လုပ္မိမည္။ ခုေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကာကြယ္ရင္း လက္လြန္သြားျပီ။

ေမသြယ့္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့… ေတာ္ေတာ္ စိတ္ခ်ရတဲ့ စံုေထာက္မက အိပ္ေပ်ာ္ရာမွ ႏိုးလာျခင္း ျဖစ္သည္။ သစၥာ ေျပာျပေတာ့ သူေတာ္ေတာ္ အံၾသသြားသည္။

“မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ငါ သူ႕အခန္းကို သြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္၊ သူ႕အခန္းက ဘယ္ေတာ့မွ ေလာ့ခ္ခ်မထားဘူး၊ သူဘယ္မွ မသြားဘူးလို႕ ငါထင္တယ္”

ခဏ ေစာင့္ေနရျပီးမွ သူမ ဆီက စကားျပန္လာသည္။

“သူ ႐ွိတယ္၊ အခန္းထဲမွာ အိပ္ေနတုန္းပဲ၊ နင္ တစ္ခုခု မွားေနျပီ ထင္တယ္ သစၥာ”

“မမွားပါဘူး၊ ငါ့အခန္းထဲက လူက သူမွ သူပဲ၊ နင္အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ ေစာင္ပံုၾကီးကို ၾကည့္လာခဲ့တာလား”

“ဘယ္က ဟုတ္ရမွာလဲ ငါ ခုပဲ သူ႕ကိုေတာင္ လႈပ္ႏႈိးခဲ့ေသးတယ္၊ လံုးဝ ႏိုးမလာတာနဲ႕ ထားခဲ့တာ..”

ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ambulance ကားေရာ၊ ရဲေတြေရာ ေရာက္လာၾကသည္။

“ေမသြယ္ ေရ ငါေနာက္မွ ျပန္ဆက္ေတာ့မယ္၊ ရဲေတြ ေရာက္လာလို႕”

သူတို႕ ေမးျမန္းၾကသည္။ စစ္ေဆးၾကသည္။ သူ႕အေလာင္းကို ယူသြားၾကသည္။ သစၥာကို ဘယ္မွ မသြားဖို႕ မနက္က် စခန္းကို လာေရာက္ အစစ္ခံဖို႕ ေျပာၾကသည္။ အန္တီေလးကို ဖုန္းဆက္ျပီး ျပန္မလာခိုင္းခ်င္ေသာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေနရင္း ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ငိုမိေတာ့သည္။

#####

(၆)

ေမသြယ္သည္ သစၥာႏွင့္ ဖုန္းေျပာျပီးေနာက္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္႐ႈပ္သြားသည္။ ညၾကီးမင္းၾကီး တိုက္ခန္းကို ျပန္ရေအာင္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အိမ္ေ႐ွ႕မွ ကားဝင္လာသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ကိုုယ့္အခန္းကိုုယ္ ျပန္ဝင္ေနျပီး အသံနားေထာင္ေတာ့ ေကာင္းျမင့္မို၏ အေမ ေဒၚမိမိေမာ္ ျပန္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒီလို ညၾကီးသန္းေခါင္ သူမ ဘယ္ေနရာမွ ျပန္လာပါသလဲ…။ သူမ ထြက္သြားတာကိုပင္ ေမသြယ္ မသိလိုက္ပါ။ သစၥာဖုန္းဆက္မွ ႏိုးလာျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမက ေမသြယ့္ကို အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ ဟုပင္ ထင္ေနပံုရသည္။ အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုပင္ ပါးစပ္မွ တတြတ္တြတ္ ေျပာေနသည္။ သူမ၏ အိပ္ခန္းက ေအာက္ထပ္မွာ ႐ွိျပီး သူ႕သားအိပ္ခန္းက အေပၚထပ္မွာ ႐ွိသည္။ သူမ အိပ္ခန္းထဲသို႕ ဝင္သြားသံ ၾကားရသည္။ ေနာက္ျပန္ထြက္လာသည္။ 

“သူ႕ကိုပါ သတ္ပစ္မွ ျဖစ္မယ္.. သူ႕ကို သတ္ျပီး ေဖ်ာက္ဖ်က္ ပစ္ရမယ္ ဒါမွ ငါ တစ္သက္လံုး ၾကံစည္လာတာေတြ မပ်က္စီးမွာ…”

“တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေရခဲတိုက္ကို ေရာက္ေနျပီ ေနာက္တစ္ေန႕က်ရင္ သတင္းေတြ ထြက္လာလိမ့္မယ္ ျမင့္မိုရ္ ကုမၸဏီ ပိုင္႐ွင္ ေကာင္းျမင့္မို က တဏွာ႐ူး လူသတ္သမား ဆိုျပီးေတာ့ … ဒါလည္း ေကာင္းတာပဲ၊ တစ္ခါတည္း ေအးေရာ.. ”

သူမ တစ္ေယာက္တည္း ေျပာေနတာကို ေမသြယ္ နားနဲ႕ဆတ္ဆတ္ ၾကားလိုက္ရေတာ့မွ ဤကိစၥထဲတြင္ သူမပါ ပါဝင္ေနမွန္း သိလိုက္ရသည္။ သို႕ေသာ္ သူမ ေျပာေနတာေတြကိုေတာ့ နားမလည္ပါ။

            သူမ အခန္းထဲမွ ထြက္လာျပီး မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္သည္။ ေနာက္ အေပၚထပ္ တက္သြားသံ ၾကားရေတာ့ ကမန္းကတန္း လိုက္တက္ရသည္။ သူမကေတာ့ ေ႐ွ႕ေလာၾကီးေနသျဖင့္ လံုးဝ မသိပါ။ သူမ အၾကံကို ေမသြယ္ သိသလို ႐ွိသြားသည္။ ယံုေတာ့ မယံုႏိုင္စရာပါ။ သို႕ေပမယ့္ ေမသြယ္ ထင္သည့္အတိုင္းပင္ ေကာင္းျမင့္မို ၏ အခန္းထဲသို႕ ဝင္သြားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သူကေတာ့ ႏိုးမွာ မဟုတ္ပါ။ ၾကည့္ရတာ အိပ္ေဆးေသာက္ အိပ္ပံုရသည္။

            သူမ လက္ထဲတြင္ သားလွီးဓား တစ္ေခ်ာင္း ကိုင္ထားသည္။ သူမ ၾကည့္ရတာ မူမွန္ပံု မရေတာ့။ ေကာင္းျမင့္မိုကို တကယ္ပင္ သတ္ရန္ ၾကံစည္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမကို တားဆီးဖို႕ ေမသြယ္ အၾကိတ္အနယ္ ၾကိဳးစားလိုက္ရသည္။ မူမမွန္ေသာ အင္အားမို႕ အသက္အရြယ္ႏွင့္ မမွ်ေအာင္ အားၾကီးသည္။ စားပြဲေပၚက ပန္းအိုးႏွင့္ ေခါင္းကို ႐ိုက္လိုက္မွ ျငိမ္က်သြားသည္။ ပန္းအိုးက ခပ္ေသးေသးမို႕ အ႐ွိန္ကေတာ့ သိပ္မမ်ားပါ။ သူမကို ၾကိဳးတုပ္ျပီးမွ ရဲစခန္းကို ဖုန္းဆက္ရသည္။ ျပီးေတာ့ သူ႕ကို ႏႈိးရသည္။ မ်က္ႏွာကို ေရနဲ႕ပက္ျပီးေတာ့ကို ႏိႈးရျခင္း ျဖစ္သည္။ သူႏိုးလာေတာ့ အေျခအေနက မယံုႏိုင္စရာ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

            တစ္သက္လံုး အေမအရင္း အေနႏွင့္ ခ်စ္ခင္လာသူက အၾကံအစည္ႏွင့္ ေမြးစားထားသူ မိေထြး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသည္။ သူ႕အေမ ေျပာေသာ အေၾကာင္းအရာေတြကို သူ မယံုၾကည္ခ်င္ေသာ္လည္း မယံုလို႕မရေတာ့ပါ။ မထူးေတာ့ျပီမို႕ ရဲအရာ႐ွိမ်ား ေ႐ွ႕၌ပင္ အေၾကာင္းစံုကို ဖြင့္ဟဝန္ခံေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမ စိတ္ကလည္း ပံုမွန္ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ တစ္သက္လံုး ဖံုးဖိထားသမွ်ကို အကုန္ေပၚကုန္ျပီ ျဖစ္သျဖင့္ ေသြး႐ူးေသြးတန္းစိတ္ျဖင့္ ေလွ်ာက္ေျပာ ေနျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

#####

ျမင့္မို၊ ခင္ျမတ္ေကာင္း ႏွင့္ မိမိေမာ္ တို႕က စတိတ္ေက်ာင္း ကတည္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သည္။ ျမင့္မို ႏွင့္ မိမိေမာ္က လူကံုထံ အသိုင္းအဝိုင္းမွ ျဖစ္ေသာ္လည္း ခင္ျမတ္ေကာင္းကေတာ့ အေမ တစ္ခု သမီးတစ္ခု ဘဝႏွင့္ ဆင္းရဲ႐ွာသည္။ သို႕ေသာ္ ျမင့္မို ၏ အခ်စ္က ခင္ျမတ္ေကာင္း အေပၚမွာသာ ႐ွိေနခဲ့သည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို ျမင့္မို၏ မိဘမ်ား သိသြားေတာ့ လံုးဝ သေဘာမတူ။ သူတို႕ သေဘာတူသူက မိမိေမာ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းကို သိရေတာ့ မိမိေမာ္က ျမင့္မိုကို တိတ္တခိုး ခ်စ္ရသူမို႕ ဝမ္းသာခဲ့သည္။ သူတို႕ သံုးေယာက္လံုး ဘြဲ႕တစ္ခုစီ ရအျပီးမွာ ျမင့္မို အေမက သူ႕ က်န္းမာေရးကို အေၾကာင္းျပ၍ မိမိေမာ္ႏွင့္ စီစဥ္ဖို႕ ၾကိဳးစားသည္။ ျမင့္မို လည္း မျငင္းဆန္သာ သျဖင့္ လက္ခံခဲ့ရသည္။ သို႕ေသာ္ လက္ထပ္ပြဲ စကာနီး က်ကာမွ ျမင့္မိုက ထြက္ေျပးသြားခဲ့သျဖင့္ မိမိေမာ္ အ႐ွက္ရခဲ့ရသည္။ ျမင့္မို ကိုလည္း တစ္သက္မေက်ႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

မိမိေမာ္သည္ သူမ၏ အာဃာတမ်ားကို သိုဝွက္ထားျပီး ျမင့္မို တို႕ကို ေျပေျပလည္လည္ ျပန္ဆက္ဆံခဲ့သည္။ ျမင့္မို အိမ္ကလည္း ျပန္မေခၚသျဖင့္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ႐ံုးကန္ခဲ့ရသည္။ ခင္ျမတ္ေကာင္း အေမကလည္း ဆံုးပါးသြားခဲ့ျပီး ျဖစ္သည္။ ခင္ျမတ္ေကာင္းသည္ အျမႊာ သားေလး ႏွစ္ေယာက္ ေမြးအျပီးမွာ က်န္းမာေရးညံလာျပီး ဆံုးပါးသြားခဲ့သည္။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ က်န္ခဲ့ေသာ ျမင့္မိုကို သူ႕အိမ္က ျပန္ၾကည့္ရေတာ့သည္။ မိမိေမာ္ကလည္း ကေလး ႏွစ္ေယာက္ကို ကူညီျပီး ၾကည့္႐ႈေပးခဲ့သည္။ ျမင့္မို ကေတာ့ သူ႕မိန္းမကို တမ္းတရင္း အရက္သမားလံုးလံုး ျဖစ္ေနျပီ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ေ႐ွ႕ေရး အတြက္ ျမင့္မိုက မိမိေမာ္ကို လက္ထပ္ခဲ့သည္။ မိမိေမာ္ကလည္း သူမကို လက္ထပ္ခဲ့ေပမယ့္ နည္းနည္းေလးမွ ဂ႐ုမစိုက္ေသာ ျမင့္မိုကို နာက်ည္းသည္။

သူတို႕ လက္ထပ္ျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ ျမင့္မို မိဘ ႏွစ္ပါးက ကားေမွာက္ျပီး ဆံုးသြားသည္။ ကေလးေတြ ႏွစ္ႏွစ္ အရြယ္မွာ ျမင့္မို လည္း အသည္းကင္ဆာျဖင့္ ဆံုးသြားေတာ့ ကေလးေတြ တာဝန္ကို မိမိေမာ္ပဲ ယူရသည္။ ကေလးေတြကလည္း မိမိေမာ္ကိုပင္ အေမလို႕ထင္ၾကသည္။ မိမိေမာ္ ဘက္ကေတာ့ ဒင္းတို႕ကို နည္းနည္းမွ ေမတၱာမ႐ွိ။ သူတို႕ မိဘေတြ အေပၚမုန္းေသာ အမုန္းကို သူတို႕ အေပၚကို ပံုခ်ခ်င္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ဘာသာျပန္ ဝတၱဳတစ္အုပ္ကို မိမိေမာ္ ဖတ္လိုက္ရသည္။ မူရင္းဝတၱဳကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့။ ဘာသာျပန္နာမည္က ေခ်ာက္ေခ်ာက္ခ်ားခ်ား ဟုထင္သည္။ အျမႊာႏွစ္ေယာက္ကို ေျမတိုက္ထဲမွာ ပိတ္ထားျပီး အျပင္ထြက္လွ်င္ တစ္ေယာက္တည္း အေနႏွင့္ပဲ ထြက္ေစသည္။ ေနာက္ဆံုးမွာ စိတၱဇ လူသတ္သမားမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။ ထိုဝတၱဳကို ဖတ္ျပီး မိမိေမာ္ အၾကံ တစ္ခု ရခဲ့သည္။ ရန္ကုန္ေျပာင္းလာခဲ့သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္မွ လူအားလံုးကို တစ္ဦးတည္းေသာ သားကိုသာ ျပထားသည္။ တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ တစ္ျခား တစ္ေနရာမွာ ႐ွင္သန္ေစသည္။

            ကံဆိုး႐ွာသူ တစ္ေယာက္မွာေတာ့ ႏွိပ္စက္မႈမ်ား ဖိႏွိပ္မႈမ်ားႏွင့္ အ႐ြယ္ေရာက္လာသည္ႏွင့္ အမွ် စိတ္ဒဏ္ရာက ပိုမ်ားလာခဲ့သည္။ သူ႕နာမည္ကလည္း ေကာင္းျမင့္မို ပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္တြင္ နာမည္ တစ္ခုတည္းသာ ႐ွိသည္။ တစ္ေယာက္႐ွိေသာ ေနရာမွာ တစ္ေယာက္က ေန႕ခင္းဘက္ အျပင္ထြက္ခြင့္ မ႐ွိ။ ညဘက္က်မွသာ ထြက္ခြင့္ရသည္။ ကံေကာင္းေသာ သူ႕အျမႊာ တစ္ေယာက္ကို မုန္းတီးေအာင္လည္း လုပ္ထားသည္။ စိတ္ၾကြေဆးမ်ားတိုက္၍ ညဘက္ အမႈမ်ား က်ဴးလြန္ေအာင္ ဖန္တီးေပးသည္။ က်ဴးလြန္ရမည့္သူ ကို မိမိေမာ္ ကိုယ္တိုင္ လိုက္ျပသည္။ စံုစမ္းထားေသာ လိပ္စာမ်ား အတိုင္း သူကိုယ္တိုင္ လိုက္ပို႕သည္။ က်ဴးလြန္ခံရသူမ်ားမွာ အိမ္မွ အိမ္ေဖာ္မ်ား ႏွင့္ ကုမၸဏီပိုင္႐ွင္ ေကာင္းျမင့္မို ၏ အတြင္းေရးမႈးမ်ား.. ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ မိမိေမာ္ မစီစဥ္ေပးသည့္ အမႈမ်ားကိုလည္း သူ ညဘက္ထြက္ရင္း စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲ က်ဴးလြန္မိသည္မ်ား ႐ွိခဲ့သည္။

သတ္ျဖတ္တဲ့ အထိ လက္လြန္သြားမိတာက သံုးၾကိမ္ ႐ွိခဲ့သည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေဒၚမိမိေမာ္ သိသြားျပီး အေလာင္းမ်ားကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ ပစ္ခဲ့သည္။ ေထာက္ၾကံဘက္တြင္ သူတို႕ မိသားစုပိုင္ ျခံၾကီး တစ္ျခံ ႐ွိသည္။ ထိုျခံထဲမွာ သြားေရာက္ျမွဳပ္ႏွံထားခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုျခံၾကီး အေၾကာင္းကို ကုမၸဏီပိုင္႐ွင္ ေကာင္းျမင့္မို ပင္ လံုးဝ မသိ။ ညမင္းသား ေကာင္းျမင့္မို ကေတာ့ သိသည္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ထိုျခံၾကီးထဲ႐ွိ တစ္ထပ္တိုက္ ေအာက္ဘက္ ေျမတိုက္ခန္းထဲမွာ ေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ ေန႕ခင္းဘက္ အျပင္ထြက္ခြင့္ မ႐ွိေသာ္လည္း အစစအရာရာ ျပည့္စံုေအာင္ စီစဥ္ေပးထားသည္။ ျခံေစာင့္ၾကီးမွာလည္း ေဒၚမိမိေမာ္ ၏ လူယံု ျဖစ္သည္။ ညမင္းသား ေကာင္းျမင့္မိုမွာ ကိုယ္ပိုင္ အသိဥာဏ္ မ႐ွိ။ မိမိေမာ္ သြင္းေပးထားေသာ အသိဥာဏ္ ေလာက္သာ ႐ွိသည္။ ထိုဘဝက လြတ္ေျမာက္ဖို႕ လံုးဝ မၾကိဳးစားရဲပါ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက မိမိေမာ္က ႏွိပ္စက္နည္း ေပါင္းစံုႏွင့္ ႏွိပ္စက္ခဲ့သျဖင့္ ဘယ္လိုမွ မလြန္ဆန္ဝံ့ ျဖစ္ေနသည္။

ကုမၸဏီပိုင္႐ွင္ ေကာင္းျမင့္မို ကို ႏွိပ္စက္ပံုကေတာ့ တစ္မ်ိဳး။ ဘယ္ေသာအခါမွ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ မလုပ္ခဲ့။ စိတ္ဓါတ္ကိုသာ ပ်က္စီးေစ၊ သိမ္ငယ္ ေစခဲ့သည္။ ညဘက္ အိပ္ေပ်ာ္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္ကာ အမႈမ်ား က်ဴးလြန္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက အိမ္က ေခြးေလး ေၾကာင္ေလးမ်ားကို ညဘက္ သူ လမ္းထေလွ်ာက္ရင္း သတ္ထားသည့္ ပံုမ်ိဳး လုပ္ထားသည္။ အ႐ြယ္ေရာက္လာေတာ့… ညမင္းသား ေကာင္းျမင့္မို က်ဴးလြန္ခဲ့သမွ် အမႈေတြကို သူ႕က်ဴးလြန္ခဲ့ပံုမ်ိဳး ေျပာျပသည္။ ညတိုင္း စိတ္က်ေဆးမ်ား၊ အိပ္ေဆးမ်ား တိုက္၍ ညဘက္ အျပင္ မထြက္ေအာင္ လုပ္ထားသည္။ ထိုင္းမိႈင္း ေလးလံျပီး စိတ္မၾကည္မလင္ ႏွင့္ မွန္မွန္ကန္ကန္ မေတြးႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္တင္၍ အရိပ္မည္း ေအာက္ကလည္း ႐ံုးမထြက္ရဲေအာင္ လုပ္ထားသည္။ ဒီလို အေျခအေနၾကားမွပင္ ေကာင္းျမင့္မိုက ကုမၸဏီ အလုပ္ကိုေတာ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ေသးသည္။ သူလုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ႏိုင္ေအာင္ စီးပြားေရး တစ္ခုေတာ့ ခိုင္မာဖို႕ လိုသျဖင့္ ေဒၚမိမိေမာ္က စီးပြားေရးမွာေတာ့ ဘာမွ ဝင္မစြက္ပဲ ေကာင္းျမင့္မို ကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ အျပည့္ ေပးထားခဲ့သည္။ အတြင္းေရးမႈးမေလး မ်ားကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ လုပ္တာက လြဲလို႕ေပါ့ေလ။

အဲလို အေျခအေနမ်ိဳးမို႕ ေကာင္းျမင့္မုိမွာ ရင္းႏွီးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ႐ွိ။ ခ်စ္သူရည္းစား မ႐ွိ။ အစဥ္အျမဲ အထီးက်န္ေနခဲ့သည္။ သူ႕ကိုယ္သူ စိတ္ေရာဂါ ေဝဒနာ႐ွင္ တစ္ေယာက္လို ခံစားေနခဲ့သည္။ ရဲစခန္းမွာလည္း ဝန္ခံခြင့္ မေပး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသခြင့္လည္း မေပးခဲ့။ မွန္ကန္ တည္ၾကည္ေသာ သူ႕ပံုမွန္စိတ္က ထိုကိစၥ ကို လံုးဝ လက္မခံႏိုင္။ ႐ုန္းထြြက္ခြင့္ကလည္း မ႐ွိေသာ ဘဝမွာ သူ႕စိတ္က ေနာက္က်ိ အနည္ထိုင္ေနခဲ့သည္။

#####

ေဒၚမိမိေမာ္ ကို လက္ထိပ္ ခပ္ထားျပီး စခန္းကို ေခၚသြားရန္ ဆင္ဝင္ေအာက္႐ွိ ကားေပၚသို႕ တင္ကာနီးတြင္ သူမက ထြက္ေျပးသြားသျဖင့္ ရဲအရာ႐ွိမ်ားက ေနာက္မွ ေျပးလိုက္သြားရသည္။ ႐ူးသြပ္ေသာ အင္အားျဖင့္ ေျပးသည္မို႕ သူတို႕ လုိက္မမီခင္ လမ္းမၾကီးေပၚ ေရာက္သြားသည္။ လာေနေသာ ကားအၾကီးၾကီး ေ႐ွ႕သုိ႕ ဇြတ္အတင္း ေျပးဝင္သြားသည္ကို ဘယ္သူမွ မတားလိုက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။

#####

ေနာက္တစ္ရက္မွာ ေမသြယ္ အလုပ္ထြက္ခြင့္ေတာင္းရင္း သူႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။

“ဒါဆို ခင္ဗ်ားက အစကတည္းက အၾကံအစည္နဲ႕ ဒီအိမ္မွာ လုပ္ေနတာေပါ့ ဟုတ္လား”

“ဟုတ္တယ္.. ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႕က ႐ွင့္ကိုပဲ အာ႐ံုစိုက္ျပီး ႐ွင့္အေမကို အာ႐ံု မစိုက္မိလို႕ ဘာမွ မသိခဲ့ရပါဘူး”

“ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့္ကို ကယ္ႏိုင္ခဲ့တာပဲေလ”

“႐ွင့္ အေပၚ အထင္မွားမိတဲ့ အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္..၊ ႐ွင့္ ရဲ႕ အတြင္းေရးမႈး ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဝတ္မႈံ ဆိုတာ ကၽြန္မတို႕ သူငယ္ခ်င္းပဲ.. သူ႕ေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႕ ဒီကို ေရာက္ခဲ့တာပဲ”

“ကၽြန္မတို႕ ဆိုေတာ့…”

“႐ွင့္ ရဲ႕ အတြင္းေရးမႈး ခက္သစၥာေလ..”

“ဗ်ာ.. သစၥာေကာလား..”

“ဟုတ္တယ္.. ဒီလျပည့္ညရဲ႕ သားေကာင္က သစၥာပဲေလ၊ ခုေတာ့ မုဆိုးကို အေသသတ္လိုက္ႏိုင္တဲ့ သားေကာင္ ျဖစ္သြားတယ္..”

“စိတ္မေကာင္းပါဘူး ကိုေကာင္းျမင့္မို၊ ႐ွင္ေတာ့ အိမ္ေဖာ္ေရာ အတြင္းေရးမႈးေရာ အသစ္ထပ္ေခၚရေတာ့မယ္.. ”

“သစၥာ ကလည္း အလုပ္ထြက္မွာပဲလား”

“ထြက္မွာေပါ့ သူက မႏၱေလးမွာ သူ႕မိသားစု အလုပ္႐ွိျပီးသား၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ အစ္ကို နဲ႕လည္း လက္ထပ္ေတာ့မွာေလ၊ လူၾကီးခ်င္းလည္း ေစ့စပ္ျပီးသား”

ဒီကိစၥက ထည့္မေျပာလည္း ရေပမယ့္ ေမသြယ္က တမင္ေျပာျခင္း ျဖစ္သည္။ သစၥာက သူ႕အေပၚမွာ စိတ္ယိုင္ခ်င္ေနတာ သိသည္။ သူ႕အေၾကာင္းကို အစတုန္းကလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာေတာ့။ ထိန္ခ်န္ထားတာေတြ ႐ွိမွန္း ေမသြယ္သိသည္။ သစၥာကို ေမသြယ့္ အစ္ကို နဲ႕သာ သေဘာတူခ်င္သည္။ လူၾကီးခ်င္း ေျပာဆိုလို႕ သစၥာကလည္း အတင္းအက်ပ္ မျငင္းေပမယ့္ ခုေလာေလာဆယ္ လက္ထပ္ၾကဖို႕ေတာ့ မဟုတ္ေသးပါ။ သို႕ေပမယ့္ ဒီလို ေျပာထားမွ ေတာ္ကာက်မည္။

“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခင္ဗ်ားတို႕ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝထဲမွာ တစ္သက္လံုး မိုးေနတဲ့ အရိပ္မည္းေအာက္က လြတ္ခဲ့ရလို႕ပါ”

#####

(၇)

            သူ႕ ဘဝရဲ႕ တိမ္မည္းရိပ္ေတြ လြင့္ေပ်ာက္ျပီ ဆိုေပမယ့္ သူ လံုးလံုးလ်ားလ်ား မေပ်ာ္ႏိုင္ေသးပါ။ ေမေမ သူ႕အေပၚ ၾကံစည္ရက္သည္ ဆိုေပမယ့္ သူ႕ဘက္ကေတာ့ မနာက်ည္းပါ။ ေမေမ့ကို သနားမိပါသည္။ ထို႕အျပင္ မရင္းႏွီးခဲ့ရေသာ ညီလား အစ္ကိုလား မသိသည့္ ဟိုတစ္ေယာက္ ကိုလည္း သနားမိပါသည္။ ထိုကိစၥေတြကို စီစဥ္ေနရေသးသည္မို႕ သံုးရက္ေလာက္ ခြင့္ယူထားခဲ့ရသည္။ သစၥာလည္း ႏႈတ္ထြက္စာ တင္သြားေလာက္ပါျပီ။ သူမ မ႐ွိေတာ့မယ့္ သူ႕႐ံုးခန္းကို သြားဖို႕ရာ ဝန္ေလးေနေပမယ့္ အလုပ္ကို ပစ္ထားလို႕ မရသည္မို႕ လာခဲ့ရသည္။ သူ႕အတြက္ မနက္ခင္း ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ ေဖ်ာ္ေပးမည့္သူ မ႐ွိ။ စားပြဲေပၚက ပန္းအိုးေတြလည္း ႏြမ္းေနသည္။

            သူ႕ဘဝ တစ္သက္တာလံုးမွာ ပထမဆံုး (ေနာက္ဆံုးလည္းျဖစ္ႏိုင္သည့္) ခင္တြယ္ခဲ့မိေသာ မိန္းကေလး…။ သူမရဲ႕ အၾကင္နာ ေမတၱာေတြကို အစစ္အမွန္လို႕ သူက ယံုၾကည္ခဲ့သည္။ သူမကို ခ်စ္ခဲ့မိသည္။ တကယ္ေတာ့ သူမ သူ႕ဆီမွာ ဝင္လုပ္ခဲ့ျခင္းကိုက စံုစမ္းလိုေသာ အၾကံအစည္ႏွင့္ လုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမရဲ႕ ေစတနာ ေမတၱာေတြ ဆိုတာကလည္း ဟန္ေဆာင္တာပဲလား…။ သူမကိုလည္း မျပစ္မတင္ခ်င္ပါ။ ကိုုယ့္ရဲ႕ ကံကိုက ဆိုးျခင္းသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

            ႐ံုးစတက္ေသာ ထိုတစ္ေန႕လံုး သူ႕မွာ အဆင္မေျပပါ။ အတြင္းေရးမႈး မ႐ွိတာလည္း ပါသည္။ သံုးရက္စာ အလုပ္အေၾကြးေတြကလည္း စိတ္ကို ညစ္ညဴးေစသည္။ ဘာတစ္ခုမွလည္း စိတ္တိုင္းမက်သလို ျဖစ္ေနသည္။ အလုပ္ထဲမွာလည္း စိတ္မဝင္စား…။ ေစာေစာျပန္၍ အိမ္မွာလည္း မေနခ်င္။ တစ္ေန႕တာက တကယ့္ကို ကုန္ခဲလွပါသည္။ ေနာက္တစ္ရက္လည္း အဲဒီလိုပင္ ျဖတ္သန္းရဦးမည္။

              ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္မွာ အစည္းအေဝး တစ္ခု႐ွိလို႕ သြားရသည္။ အစည္းအေဝးကိုလည္း မနည္း စိတ္ဝင္စားခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ခဲ့ရသည္။ သူ ျပန္လာေတာ့ ၁၁ နာရီေက်ာ္ေနျပီ။ အျပင္ဘက္ အတြင္းေရးမႈး စားပြဲမွာ ခက္သစၥာကို ေတြ႕ေတာ့ သူ အံၾသသြားသည္။ သူမ ျပံဳးျပ ႏႈတ္ဆက္တာကို ပင္ ျပန္မျပံဳးႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ သူမ ဘာလာလုပ္ပါလိမ့္…။ သူ အခန္းထဲ ဝင္လာျပီး ခဏေနေတာ့ သူမ လိုက္ဝင္လာသည္။

“မနက္အေစာၾကီး ကတည္းက ျပန္ေရာက္တာ ဆရာ၊ အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႕ ခုမွ လာရတာ…၊ သစၥာ ေရာက္ေတာ့ ဆရာ အစည္းအေဝး သြားျပီ ဆိုလို႕”

“သစၥာ ဘာျဖစ္လို႕ ျပန္လာတာလဲ၊ အလုပ္ထြက္သြားျပီ ေအာက္ေမ့ေနတာ၊ မႏၱေလးမွာလည္း အလုပ္႐ွိတယ္ ဆို”

“အလုပ္ထြက္သြားတယ္လို႕ ဘယ္သူကေျပာလဲ၊ သစၥာ ခြင့္သံုးရက္ ယူသြားတာပါ၊ .. ဒီကုိ အၾကံအစည္နဲ႕ စဝင္ခဲ့မိတာ၊ ဆရာ့ကို အထင္လြဲမိတာလည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအလုပ္က ကိုယ့္အရည္အခ်င္းနဲ႕ကိုယ္ ရထားတာပဲ၊ ဘာလို႕ ထြက္ရမွာလဲ၊ ဘာလဲ ဆရာက သစၥာကို ထြက္ေစခ်င္တာလား၊ သစၥာ လိမ္မိတာ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူးလား”

“မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ သစၥာကို အစကတည္းက အျပစ္မတင္မိပါဘူး၊ မင္း ျပန္လာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႕ မသြယ္က ေျပာလို႕ပါ၊ မင္း ဟိုမွာ လက္ထပ္ဖို႕လည္း စီစဥ္စရာ ႐ွိတယ္ဆို…”

“ဟာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေမသြယ္က ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာထားတာလဲ…၊ ဟိုေန႕က ကိစၥကို အန္တီေလးက အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေျပာလိုက္လို႕ အိမ္က ခ်က္ခ်င္း ျပန္လာခဲ့ဆိုတာနဲ႕ ဒီကကိစၥေတြ ျပီးျပီးခ်င္း ျပန္သြားတာ၊
 ျပန္ျပီးေတာ့ ေခ်ာ့ရတယ္ေလ..၊ ဒီမွာ ဆက္လုပ္ဖို႕ မနည္းေျပာခဲ့ရတာ၊ ျပီးေတာ့ အဲဒီ မဂၤလာကိစၥကိုလည္း စီစဥ္ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႕ တစ္ခါတည္း ျငင္းခဲ့ျပီ၊ ေမသြယ့္ အစ္ကို ဆိုတာ ငယ္ငယ္တည္းက ကိုယ့္အစ္ကို လိုပဲ သတ္မွတ္ထားတာ… ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး လို႕ ျငင္းခဲ့ျပီး ထြက္လာတာ… သိလား၊ သစၥာမွာ အျပစ္မ႐ွိပဲနဲ႕ အလုပ္ထုတ္ဖို႕ မစဥ္းစားနဲ႕ေနာ္..”

“ဟုတ္လား၊ အဲလိုလား…မထုတ္ပါဘူးကြာ၊ ကိုယ္လည္း မေန႕ကမွ ႐ံုးတက္တာ၊ မင္းမ႐ွိတဲ့ တစ္ရက္ကို ကိုယ့္မွာ ႐ူးေတာ့မလို ျဖစ္ေနတာ၊ သစၥာကို တစ္သက္လံုး ကိုယ့္အနားမွာ ေနေပးဖို႕ ကိုုယ္က ေတာင္းပန္ခ်င္တာပါ”

သစၥာကလည္း သူ႕အနားမွာ တစ္သက္လံုးေနဖို႕ ဆံုးျဖတ္ျပီးမွ ျပန္လာခဲ့တာပဲေလ။ သူ႕ကို ခ်စ္မိျပီမို႕ သူ႕ကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေစခ်င္သည္။ သူ႕ဒဏ္ရာေတြကို ကုစားေပးခ်င္သည္။ တိမ္မည္းရိပ္ေအာက္မွာ ေနခဲ့ရေသာ ေန႕ရက္တို႕ ကုန္ဆံုးျပီျဖစ္လို႕ သူ႕ဘဝမွာ ေနျခည္ျဖာေသာ ေန႕ရက္မ်ားသာ ႐ွိေစခ်င္တာ သစၥာရဲ႕ စိတ္ရင္းအမွန္ပါ။

#####

သိဂၤါေက်ာ္

9.12.2009

3:55 p.m