တိမ္မည္းရိပ္လြင့္ ေနျခည္ဆင့္ (၁)

(၁)

ေမသြယ္ျမင့္၊ ခက္သစၥာ ႏွင့္ ဝတ္မံႈ တို႕က ဟိုးငယ္ငယ္ မူလတန္း ကတည္းက တစ္ေက်ာင္းတည္း အတူတူ တက္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ။ က်ဴ႐ွင္တက္ၾကေတာ့လည္း အတူတူ။ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး သင္တန္းေတြ တက္ၾကေတာ့လည္း အတူတူ။ တကၠသိုလ္ တက္ေတာ့မွ မတူၾကေတာ့လို႕ အရင္လို တပူးတြဲတြဲ မဟုတ္ေတာ့ေပမယ့္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာေတာ့ တြဲျဖစ္ၾကတုန္း။ ေက်ာင္းျပီးေတာ့ အလုပ္ေတြ ကိုယ္စီ နဲ႕မို႕ ပိုလို႕ အေနေဝးသြားၾကေပမယ့္ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ေတာ့ မျပတ္႐ွိေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ ဝတ္မႈံ ေပ်ာက္ဆံုးေနသည္ ဆိုေသာ သတင္းကို သယ္ယူလာသူက ေမသြယ္ျမင့္ ျဖစ္သည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္က ရန္ကုန္မွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကသူေတြမို႕ မႏၱေလးမွာပဲ မိသားစုလုပ္ငန္းေတြ ကူလုပ္ေပးေနေသာ ခက္သစၥာထက္ေတာ့ ပို အဆက္အသြယ္ ႐ွိၾကသည္။ ေမသြယ္ျမင့္က ရဲအရာ႐ွိ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီး ဝတ္မံႈကေတာ့ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အတြင္းေရးမွဴး လုပ္ေနခဲ့ၾကသည္။ 

 သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္လံုးႏွင့္ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ မရတာ ႏွစ္ပတ္ခန္႕ ႐ွိခဲ့ျပီး အခုမွ ေမသြယ္ျမင့္က ဖုန္းဆက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ေမသြယ္ျမင့္က အလုပ္ကိစၥႏွင့္ ခရီးထြက္ရာက ခုမွ ျပန္ေရာက္ျခင္းျဖစ္ျပီး မသြားခင္ကလည္း ခက္သစၥာကို ေျပာသြားခဲ့သည္။ ဝတ္မႈံကေတာ့ ဘာမွ အေၾကာင္းမၾကားပဲ ေပ်ာက္ဆံုးေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ကုမၸဏီကလည္း အလုပ္ထြက္သြားျပီ ဟု ဆိုသည္။ သူ႕တိုက္ခန္းမွာလည္း မ႐ွိ။ သူ႕ဖုန္းကိုလည္း လံုးဝ ဆက္သြယ္လို႕မရ ျဖစ္ေနသည္။ ဝတ္မႈံမွာ ေလာေလာဆယ္ တြဲေနတဲ့ ခ်စ္သူဆိုတာမ်ိဳးလည္း ဘယ္သူမွ မ႐ွိတာ ခက္သစၥာတို႕ ႏွစ္ေယာက္လံုး သိသည္။ ေမသြယ္ျမင့္ကေတာ့ ရဲအရာ႐ွိပီပီ သူစံုစမ္းဦးမည္ ဟု ဆိုသည္။ နယ္ေျမ ရဲစခန္းသို႕လည္း အေၾကာင္းၾကားထားျပီးျပီ။ ခက္သစၥာကေတာ့ အိမ္မွာ ထိုင္၍ စိတ္ပူေန႐ံုအျပင္ ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ပါ။

#####

    ေမသြယ္ အစစအရာရာ စံုစမ္း အျပီးမွာ အေျခအေနတစ္ခုကို သိလာရသည္။ ခက္သစၥာ ႏွင့္ ေမသြယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္သားက ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးကာ ဝတ္မႈံ အတြက္ အမွန္တရားတစ္ခုကို ႐ွာေဖြခ်င္ၾကသည္။ ေမသြယ္ကေတာ့ သူ႕အလုပ္မွာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခြင့္ေတာင္းကာ လစာမဲ့ခြင့္ယူျပီးကို ဤကိစၥကို လုပ္ေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ သစၥာလည္း ရန္ကုန္မွာ အလုပ္တစ္ခုခု အေတြ႕အၾကံဳ ရေအာင္ လုပ္ခ်င္သည္ လို႕ အေၾကာင္းျပျပီး ထြက္လာခဲ့သည္။ တကယ္လည္း အလုပ္တစ္ခု ဝင္လုပ္မွာပဲ မဟုတ္လား။ သစၥာလည္း ဝတ္မႈံ ႏွင့္ အတူ Secretary သင္တန္း တက္ခဲ့ျပီး Certificate ရထားသူ ျဖစ္သည္။ Computer ၊ Accounting တိုု႕နွင့္ ပတ္သက္ျပီးလည္း ေအာင္လက္မွတ္ေတြ ရထားသည္။ ျမင္းမိုရ္ ကုမၸဏီ ဥကၠဌ ရဲ႕ အတြင္းေရးမႈး အလုပ္ကို ရလိမ့္မည္ လို႕ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ရပါသည္။

#####

(၂)

            ေကာင္း အတြက္ေတာ့ အသက္႐ွင္ေနရသည္ကပင္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး တစ္ခုလို ျဖစ္ေနျပီ။ သူ အသက္႐ွင္ ေနသည္မွာ ေမေမ တစ္ေယာက္ အတြက္ ပင္ ျဖစ္သည္။ ေမေမက သူ႕ကိစၥေတြ အားလံုးကို ေျဖ႐ွင္းေပးခဲ့သည္။ သူ တစ္ခုခု ကိုယ့္ကိုယ္ကို မၾကံစည္ႏိုင္ေအာင္ အျမဲတမ္း ေစာင့္ၾကည့္ စိုးရိမ္ေနသူ ျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့လည္း ေမေမ့ကို ငဲ့ကြက္၍ သူ႕ေနာက္သို႕ အစဥ္လိုက္ေနေသာ အရိပ္မည္းကို ေမ့ထားလိုက္သည္။ အခ်ိန္တိုင္း အလုပ္ကိုသာ ဖိလုပ္ေနေတာ့ အလုပ္ကေတာ့ အရမ္း ေအာင္ျမင္သည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အမ်ားက အားက်ရေသာ ေအာင္ျမင္ေသာ လုပ္ငန္း႐ွင္ ျဖစ္ေနပါေစ သူ႕အတြက္ေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈမ႐ွိေသာ ဘဝက ဘာမွ အဓိပၸါယ္ မ႐ွိပါ။

 #####

            ထံုးစံအတိုင္း အတြင္းေရးမႈး တစ္ေယာက္ ထြက္သြားျပန္ေလေတာ့ ေနာက္အသစ္တစ္ေယာက္ ထပ္ေခၚရျပန္သည္။ သူကိုယ္တိုင္က အလုပ္ကို အရမ္းလုပ္ႏိုင္သူမို႕ သူ႕ အတြင္းေရးမႈး ဆိုတာလည္း ေပးထားေသာ လခ မ်ားသေလာက္ အလုပ္မ်ားမ်ား လုပ္ရသည္သာ ျဖစ္သည္။ ဒီတစ္ေခါက္ အတြင္းေရးမႈးမေလး ကလည္း ထက္ထက္ျမက္ျမက္ သြက္သြက္ကေလးပဲ ျဖစ္သည္။ သူက မိန္းကေလး ဝန္ထမ္းတိုင္းကို အလုပ္နဲ႕ ဆိုင္တာက လြဲလို႕ ဘာဘာညာညာ အပိုေတြႏွင့္ ရင္းႏွီးေအာင္ လုပ္တတ္သူ မဟုတ္ပါ။ သူ႕အတြင္းေရးမႈးမ ဟာ သူ႕အတြက္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေပးစရာ မလို၊ ပန္းအိုးထိုးေပးစရာမလို၊ အလုပ္ကိစၥမ်ားကိုသာ သူေက်နပ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႕လိုသည္။

သို႕ေသာ္ ဒီအတြင္းေရးမႈးမကေတာ့ သူ႕ပံုစံကို ေျပာင္းဖို႕ ၾကိဳးစားေနသည္။ ပထမဆံုး တစ္ရက္က ေျပာထားေပမယ့္ မရ။ မနက္တိုင္း ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ မွန္မွန္ပို႕သည္။ သူ႕စားပြဲေပၚႏွင့္ အျပင္ဘက္ သူမ စားပြဲေပၚမွာ ပန္းအိုး မွန္မွန္ထိုးသည္။ သူကလည္း ဒီလို အေသးအဖြဲ ကိစၥမ်ိဳးကို အက်ယ္က်ယ္ မေျပာခ်င္သူမို႕ ဒီအတိုင္းၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ သူက ေန႕လည္စာ ဆိုလည္း ဆိုင္မွာ သြားစားျဖစ္တာက နည္းသည္။ ေမေမက ေန႕လည္စာ လာပို႕ခ်င္တာကိုလည္း တားထားျပီး အကူ ေကာင္ေလးကို ဝယ္ခိုင္းျပီး ဘာဂါ တစ္လံုးေလာက္ႏွင့္ ျပီးခ်င္လည္း ျပီးလိုက္တာပဲ ျဖစ္သည္။ ဒါကို သူမ သိေတာ့ သူ႕အတြက္ ေန႕လည္စာကိုပါ စီစဥ္ခ်င္သည္။ အလုပ္သိပ္မ႐ႈပ္သည့္ေန႕ေတြမွာ သူမႏွင့္ အတူ ေန႕လည္စာ စားရေအာင္ အတင္းေခၚသည္။ အလုပ္နည္းနည္း ႐ႈပ္ရင္ေတာ့ မွာျပီး ေကၽြးသည္။ သူက နဂိုတည္းက သူ႕ကို ဂ႐ုစိုက္တာကို မၾကိဳက္။ ေမေမက အိမ္မွာဆို သူ႕ကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ဂ႐ုစိုက္လြန္းလို႕ပင္။ အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလးေတြႏွင့္ မရင္းႏွီးလိုေသာ သူ႕အတြက္ သူ႕အတြင္းေရးမႈး၏ ဂ႐ုစိုက္မႈက နည္းနည္းေတာ့ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ရသည္။ သူမ၏ ပံုစံကလည္း တမင္ အေရာဝင္ျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ ႐ိုး႐ိုးသားသားမို႕ သူဘက္က ေျပာဖို႕လည္း ခက္သည္။ 

ၾကာလာေတာ့လည္း သူမ၏ နံနက္ခင္း ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ကို မေသာက္ရလွ်င္ တစ္ခုခုလိုေနသလို ျဖစ္လာသည္။ အရင္က ေမေမက သူ႕ကို ဘယ္ေတာ့မွ ေကာ္ဖီမတိုက္။ နံနက္စာစားျဖစ္ခဲ့လွ်င္လည္း ႏြားႏို႕တို႕ အိုဗာတင္းတို႕သာ ျဖစ္ေလ့႐ွိသည္။ သူ႕ေရာဂါေၾကာင့္ မနက္ဆို ဘယ္ေတာ့မွ ေခါင္းထဲမွာလည္း မၾကည္လင္ခ်င္။ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လိုပဲ မလုပ္မျဖစ္ သေဘာထားႏွင့္ အလုပ္လုပ္လာခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ သူမ၏ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို ေသာက္အျပီးမွာ သူ႕နံနက္ခင္းမ်ားက ပိုျပီး ၾကည္လင္အသက္ဝင္လာသည္။ ခံစားခ်က္မ႐ွိေသာ သူလိုလူပင္ သူမထိုးေပးေသာ ပန္းအိုးေလးမ်ား၏ အလွအပကို ခံစားတတ္လာသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သူ႕ဘက္က သူမကို ျငိတြယ္မိလွ်င္ ခက္ေတာ့မည္။ အဲဒီလို ျဖစ္သြားလို႕ မရဘူးဆိုတာ သူသိျပီးသား။ အဲဒါဆို သူပိုျပီး ရင္နာရလိမ့္မည္။ သူ႕ဘက္က ခံစားခ်က္မ႐ွိခဲ့ေသာ မိန္းကေလးမ်ား အတြက္ေတာင္ သူဘယ္ေလာက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ရသလဲ။ သူ႕အေပၚအုပ္မိုးထားေသာ က်ိန္စာဆိုးက ဘယ္ေတာ့မွ ျပယ္ႏိုင္ပါ့မလဲ…။ ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး ဆိုရင္ေတာင္ အတိတ္က အရိပ္ဆိုးမ်ားက သူ႕ေနာက္ကို အစဥ္လိုက္ေနေတာ့မွာပဲ ျဖစ္သည္။

အဲဒီကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး သူဘယ္ေတာ့မွလည္း နားမလည္ခဲ့။ သူကေတာ့ ညတိုင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တာပဲ ျဖစ္သည္။ ျဖစ္ခဲ့တိုင္းလည္း သူဘာမွ မမွတ္မိခဲ့ပါ။ သူ႕ေမေမ ေျပာသေလာက္သာ သိခဲ့ရသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ…။ ဘာေၾကာင့္ ေမေမက မတားဆီးႏိုင္သလဲ..။ သူမသိႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာသာ ျဖစ္ပါသည္။

#####

(၃)

သစၥာ ႏွင့္ ေမသြယ္ ႏွစ္ေယာက္သား အလုပ္ဝင္လုပ္ေနခဲ့တာ ႏွစ္လေက်ာ္ သံုးလနီးပါး ႐ွိခဲ့ျပီ ျဖစ္ေပမယ့္ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား စံုစမ္းမရခဲ့ေသး။ သစၥာကမွ သူႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္းႏွီးေနေသာ အဆင့္ကို ေရာက္ေနေသးသည္။ ေမသြယ္ကေတာ့ သူႏွင့္ စကားေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မေျပာဘူးေသာ အေျခအေနျဖစ္ေနသည္။ အတြင္းေရးမႈး ႏွင့္ အိမ္ေဖာ္ တစ္ေယာက္ ၏ အေျခအေနကေတာ့ ဘယ္တူႏိုင္မလဲေလ။ သို႕ေပမယ့္ သစၥာတို႕ မလာခင္က ထင္ခဲ့ေသာ အေျခအေနႏွင့္ေတာ့ တစ္ျခားစီ ျဖစ္ေနသည္။ သစၥာတို႕ စံုစမ္းခ်င္ေသာ တရားခံက သူမွ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႕ ထင္စရာပင္ ျဖစ္ေနသည္။ သူက ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ အေရာတဝင္မေန။ သူ႕အၾကည့္၊ သူ႕အေျပာေတြက တည္ၾကည္သည္။ အလုပ္ထဲမွာ မို႕လည္း မဟုတ္။ အျပင္မွာလည္း ဒီလိုပံုစံပင္ ျဖစ္သည္။ သူက တျခားေယာက်ၤားေတြလို ညဘက္လည္း အျပင္သိပ္ထြက္တတ္သူ မဟုတ္။ အလုပ္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ဒင္နာေတြကလြဲလွ်င္ ဘယ္ကိုမွ မသြားတတ္ပဲ အလုပ္ကေန အိမ္ကိုသာ တန္းျပန္တတ္သူ ျဖစ္သည္။

သို႕ေသာ္ သူ႕အေမ ႏွင့္ သူ ႏွစ္ေယာက္တည္းသာ ေနေသာအိမ္တြင္ အိမ္ေဖာ္မေလးမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့မႈ၊ သူ႕ အတြင္းေရးမႈးမေလးမ်ား ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့မႈ မ်ား၏ တရားခံက သူမွ မဟုတ္လွ်င္ ဘယ္သူ႕ကို စြပ္စြဲႏိုင္စရာ ႐ွိပါသလဲ ဟု ေမသြယ္ကေတာ့ ရရွိထားေသာ အခ်က္အလက္မ်ားအရ သံသယတရားခံ အျဖစ္ သူ႕ကိုသာ သတ္မွတ္ထားဆဲ။ သစၥာကေတာ့ သူမဟုတ္ႏိုင္ဟု ထင္သည္။ သူ႕ကို ဒီလို တရားခံမ်ိဳးလည္း မျဖစ္ေစခ်င္။ သစၥာက သူ႕စိတ္ဓာတ္၊ သူ႕လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ ကိုလည္း ေလးစားမိသည့္ျပင္ စိတ္ရင္းႏွင့္ ခင္မင္မိခဲ့ျပီမို႕ သူ႕ကို သံသယတရားခံ အျဖစ္မွ လြတ္ေစခ်င္သည္။

#####

            သစၥာက သူ႕အတြင္းေရးမႈးမို႕ ႐ံုးကို တစ္ခါတရံ လာတတ္ေသာ သူ႕အေမကိုလည္း ေတြ႕ဖူးပါသည္။ ေခ်ာေခ်ာခန္႕ခန္႕၊ အသက္ထက္ငယ္သည္ဟုပင္ ထင္ရေသာ သူ႕အေမသည္ အျပင္ပန္းၾကည့္ရင္ေတာ့ သားကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ေသာ သာမန္အေမတစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘာလို႕မွန္းမသိ သစၥာကေတာ့ သူမကို သေဘာမက်။ သူမ၏ မ်က္လံုးမ်ားက လွ်ိဳ႕ဝွက္တတ္မည့္ပံုလို၊ မူမမွန္သည့္ပံုလို သစၥာစိတ္ထဲထင္ေနသည္။ တကယ္ေတာ့လည္း အဲလို ထင္စရာ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွေတာ့ မ႐ွိ။

            အဲဒီတစ္ေန႕ကေတာ့ အလုပ္လည္း သိပ္မမ်ားသျဖင့္ သူကလည္း ပံုမွန္႐ံုးခ်ိန္ အတိုင္း ျပန္သြားသည္။ သူ႕မွာ အခါတိုင္းေတာ့ ဒ႐ိုင္ဘာ ႐ွိသည္။ ဒီေန႕ေတာ့ ဒ႐ိုင္ဘာက ခြင့္ယူထားသျဖင့္ သူကိုယ္တိုင္ပဲ ေမာင္းျပန္သြားသည္။ သူႏွင့္ အတူတူေလာက္ပင္ သစၥာလည္း ျပန္ခဲ့သည္။ သစၥာကလည္း အိမ္ကကားယူလာျပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေမာင္းတက္သူ ျဖစ္သည္။ သူတစ္ေယာက္တည္း ျပန္တုန္း သစၥာသူ႕ေနာက္ကို လိုက္ၾကည့္ဖို႕ စိတ္ကူးေပါက္သြားသည္။ ဒီေန႕လို ခပ္ေစာေစာ ျပန္ရမည့္ေန႕မ်ိဳးမွာ သူ အိမ္ကိုပဲ တန္းျပန္မွာလား.. ဘယ္ကိုသြားဦးမလဲလို႕ သိခ်င္လာသည္။ မျပန္ခင္ သူ႕မ်က္ႏွာကလည္း တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသည္လို႕ သစၥာထင္သည္။ အဲဒါနဲ႕ပဲ သစၥာသူ႕ကားေနာက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ လိုက္ခဲ့သည္။

            သူ အိမ္ကို တန္းမျပန္ပါ။ သူ႕အိမ္ကို သစၥာ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေသာ္လည္း ေမသြယ္ေျပာထားသျဖင့္ ဘယ္နားမွာ ဆိုတာ သိေနပါသည္။ သူ႕ကို ၾကည့္ရတာ ကားေလွ်ာက္ေမာင္းေနသလုိပင္။ တစ္ပတ္ေလာက္ ေလွ်ာက္ေမာင္းျပီးေတာ့ လိႈင္တကၠသိုလ္ဝင္း လူျပတ္ေသာ တစ္ေနရာတြင္ ရပ္သြားပါသည္။ သူရပ္သြားေတာ့ သစၥာလည္း နည္းနည္းေက်ာ္သြားျပီးမွ ရပ္လိုက္ရသည္။ ဒီေနရာေတြက ကားရပ္ျပီး မေကာင္းေသာ မိန္းမေတြႏွင့္ စခန္းသြားၾကေသာ ေနရာေတြ…။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ကားေပၚမွာ ဘယ္သူမွ မပါတာတာလည္း သစၥာသိသည္။ ႐ံုးကထြက္လာကတည္းက သူ႕ကားက ဘယ္မွာမွ မရပ္ခဲ့။ သစၥာလည္း ႐ံုးကစထြက္ကတည္းက သူ႕ေနာက္က လိုက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ ဘာလုပ္မလို႕ပါလိမ့္…။

ကားရပ္ထားတာ နာရီဝက္နီးပါး ၾကာလာသည့္ အခါမွာေတာ့ သစၥာ မေနႏိုင္ေတာ့ပါ။ ကားေပၚက ဆင္းျပီး သူ႕ကား႐ွိရာသို႕ လာခဲ့မိသည္။ သူေတြ႕သြားေတာ့လည္း လမ္းမွာ ျဖတ္လာရင္း သူ႕ကားကို ေတြ႕လုိ႕ ႏႈတ္ဆက္တာေပါ့ ဘာျဖစ္လဲ ဆိုျပီး…။ သူ႕ေနရာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ စတီယာရင္ေပၚမွာ ေမွာက္ေနသည့္ သူ႕ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူ ေနမေကာင္းျဖစ္ျပီး ရပ္သြားသလား ဆိုျပီး သစၥာလန္႕သြားသည္။ ေစာေစာကတည္းက ေစာင့္မေနပဲ လာလိုက္ရမွာ…။ သူေတာ္ေတာ္ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနသလား…။ တစကၠန္႕ အတြင္း အေတြးမ်ား ေျပးလႊားသြားျပီး သူ႕ကားတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေလာ့ခ္ ခ်မထားသျဖင့္ ဖြင့္လို႕ရသြားသည္။ သူ သတိလစ္ေနသည္။ ဒက္႐ွ္ဘုတ္ေပၚမွာ ေဆးကတ္ အခြံတစ္ခုေတြ႕သည္။ သူဘာျဖစ္သလဲ ဆိုတာ သစၥာ လံုးဝ မွန္မွန္ကန္ကန္ မေတြးႏိုင္ေသးပါ။ သစၥာ့ကားကို ေလာ့ခ္ခ် ပိတ္ခဲ့ျပီး သူ႕ကို တစ္ဖက္ခံုကိုပို႕ ၊ ေမာင္းသူေနရာမွာ ထိုင္ျပီး ဒီေနရာႏွင့္ အနီးဆံုး ေနရာက သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ေဆးခန္းသို႕ ေမာင္းသြားရသည္။ ေဆးခန္း ေရာက္လို႕ လုပ္စရာ ႐ွိတာ လုပ္အျပီးမွာမွ သူငယ္ခ်င္း ဆရာဝန္မ ေျပာေသာ စကားေၾကာင့္ သစၥာ အရမ္း အံၾသသြားရသည္။ သူက ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းၾကံတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္ ဆိုပါလား။ ေဆး႐ံုကို သြားခိုင္းေပမယ့္ သူ႕ဂုဏ္သိကၡာ ထိခိုက္မွာ စိုးေသာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းကို ေတာင္းပန္ကာ ဆက္ထားခိုင္းရသည္။ သူ ေဆးမွား ေသာက္တာပါလို႕လည္း ဇြတ္ျငင္းရေသးသည္။ ထိုေဆးခန္းၾကီးရဲ႕ ပိုင္႐ွင္ကလည္း ထိုသူငယ္ခ်င္း ဆရာဝန္မပဲမို႕ ေတာ္ေသးသည္။

သူသတိမရေသးေသာ အခ်ိန္မွာ သီးသန္႕ခန္းထဲက သူ႕ကုတင္ေဘးမွာ ထိုင္ရင္း သစၥာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနသည္။ သူ႕ဖုန္းႏွင့္ သူ႕အေမကို အသိေပးရမလား၊ အသိမေပးရဘူးလား.. ေဝခြဲမရ ျဖစ္ေနသည္။ သူက မသိေစခ်င္လွ်င္ သစၥာက သူ႕သေဘာအတိုင္း ဖံုးဖိေပးထားခ်င္သည္။ သစၥာ သူ႕ေနာက္ကမ်ား လိုက္မသြားခဲ့ရင္ သူ႕ကို ဘယ္သူမွ အခ်ိန္မီ ေတြ႕ၾကမွာမဟုတ္။ အခုက အခ်ိန္မီလို႕သာ သူ႕ကို ကယ္ႏိုင္လိုက္တာ၊ ေနာက္က်သြားရင္ မရႏိုင္ဟု ဆရာဝန္က ေျပာသည္။ သူ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ၾကံစည္ရတာလဲ… စိတ္ေဖာက္လာလို႕လား…။ သူ႕မွာ ဘာမ်ား စိတ္ညစ္စရာ ႐ွိသလဲ…။

#####

ဆက္ပါဦးမည္..

သိဂၤါေက်ာ္