ညိႈးမာန္ဖြဲ႕ လွည့္ကြက္ထဲက သားေကာင္ (၂)

ရြက္လွသည္ ေဟာင္းႏြမ္း ႐ႈပ္ပြေနေသာ သူ႕အခန္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ စိတ္ႏွင့္ လူႏွင့္ မကပ္သလို နံရံေထာင့္မွာ မွီကပ္၍ ထိုင္ေနမိသည္။ အရင္ကတည္းက ဒီလို အခ်ိန္မ်ိဳးအတြက္ ၾကိဳတင္ ေတြးေတာျပင္ဆင္ျပီးသားျဖစ္ပါလ်က္ တကယ္ ေရာက္လာျပန္ေတာ့လည္း မခံစားႏိုင္ပါ။ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီအလုပ္မ်ိဳးကို လက္ခံ လိုက္မိပါလိမ့္။ ရြက္လွကိုယ္ ရြက္လွ သိပ္ကို အသည္းမာလွသူၾကီးလို႕ ထင္ခဲ့လို႕မ်ားလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလို ေနာင္တရဖို႕ေတာ့ မရွိပါဘူး။ ေမ့ေမ့ ေဆးဖိုးေတြ အဆင္ေျပခဲ့ရတာကိုကပဲ မမဝင့္ဝါရဲ႕ ေက်းဇူး ရွိေနျပီ မဟုတ္လား။ မမဝင့္ဝါ ျဖစ္ေစခ်င္သလို အဆံုးထိ မလုပ္ေပးႏိုင္တာကိုေတာ့ ရြက္လွ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။

ရြက္လွ ေဖေဖက ပြဲ႐ံုက စာေရးၾကီး ျဖစ္ခဲ့ျပီး ေမေမကေတာ့ သာမန္ အိမ္ရွင္မ တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ရြက္လွမွာ ၁၀ႏွစ္ တိတိ ငယ္ေသာ ေမာင္ေလး တစ္ေယာက္လည္း ရွိခဲ့သည္။ ရြက္လွ ၁၀ တန္း ေအာင္ျပီးေသာ ႏွစ္မွာပဲ ေဖေဖႏွင့္ ေမာင္ေလးက ဆံုးသြားခဲ့သည္။ ဘုရားဖူး ခရီးက အျပန္ အေဝးေျပးကားၾကီး ေမွာက္ျပီး ေမေမ  တစ္ေယာက္သာ အသက္ရွင္က်န္ခဲ့သည္။ အဲဒီခရီးမွာ ရြက္လွ တစ္ေယာက္သာ ကေလးေတြကို စာသင္ေနေသာ အလုပ္ ရွိေနသျဖင့္ က်န္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေမေမ့ ခမ်ာလည္း သူ႕မ်က္စိ ေရွ႕ေမွာက္မွာ ေဖေဖ ႏွင့္ ေမာင္ေလးကို ေသြးသံရဲရဲ ႐ုပ္ပ်က္ ဆင္းပ်က္ ေသဆံုး သြားသည္ကို ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အသိစိတ္ ကင္းမဲ့ကာ ႐ူးသြပ္ေသာ အျဖစ္သို႕ပင္ ေရာက္ခဲ့ရသည္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ရြက္လွတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ ေက်ာင္းခဲ့ရသည္။ တကၠသိုလ္ တက္ဖို႕လည္း စိတ္ကူး မယဥ္ရဲေတာ့ပဲ ရရာ အလုပ္ဝင္လုပ္ကာ အေဝးသင္သာ ဆက္တက္ခဲ့ရသည္။ ရြက္လွကလည္း တေနကုန္ အလုပ္လုပ္ေနရသည့္ျပင္ ေမေမ့ အေျခအေနကလည္း အိမ္မွာ ထားဖို႕ပင္ မျဖစ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ေရာဂါကု ေဆး႐ံုသို႕ ပို႕ထားလိုက္ရသည္။

ရြက္လွ အေဝးသင္တကၠသိုလ္က ဘြဲ႕ရျပီးေနာက္ မမဝင့္ဝါတို႕ ပိုင္ဆိုင္ေသာ ဖက္ရွင္ဆိုင္ၾကီးမွာ သူငယ္ခ်င္း သူသူ ႏွင့္ အတူ အေရာင္းစာေရးမ အလုပ္ရခဲ့သည္။ အဲဒီမွာတင္ မမဝင့္ဝါက ရြက္လွရဲ႕ သားနား သန္႕ျပန္႕ေသာ ႐ုပ္ရည္ေလးကို သတိထားမိသြားရာက ဒီဇာတ္လမ္း စတင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ သေဌးသမီး ဝင့္ဝါဖူးက ရြက္လွတို႕ႏွင့္ ရြယ္တူေလာက္သာ ရွိဦးမွာေပမယ့္ အားလံုးက မမဝင့္ဝါ ပဲ ေခၚၾကသည္။ မမဝင့္ဝါက ရြက္လွ အေမ အေၾကာင္း သိျပီး အမ်ားၾကီး အကူအညီ ေပးခဲ့သည္။ ရြက္လွ မေပးႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနေသာ ေမေမ့ ေဆးဖိုးေတြကိုလည္း ရွင္းေပးခဲ့ဖူးသည္။ တစ္ေန႕ေတာ့ မမဝင့္ဝါက ရြက္လွကို ေျပာစရာ ရွိသည္ ဆိုျပီး ေကာ္ဖီဆိုင္ တစ္ဆိုင္ကို ေခၚသြားခဲ့သည္။ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ကို လက္စားေခ်မည့္ ဇာတ္လမ္းထဲတြင္ ရြက္လွကို မင္းသမီး လုပ္ခိုင္းျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ဝင့္ဝါဖူး ဆိုတာ ျပင္သစ္က Fashion Design ပညာ ဒီပလိုမာ ရျပီး မိန္းကေလးဝတ္ ဖက္ရွင္ဆိုင္ၾကီး ေထာင္ျပီး ကိုယ့္ စီးပြားေရး ကိုယ္ ဦးေဆာင္ေနသူ။ ႐ုပ္ရည္ဆိုတာကလည္း ဘယ္ေယာက်္ားမွ ႏွစ္ခါျပန္ မၾကည့္ပဲ မေနႏိုင္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိသူ ဟု အားလံုးက သတ္မွတ္ထားသူ။ ဝင့္ဝါဖူးကို စကားကမ္းလွမ္းသူေတြ အေျမာက္အျမား ရွိေပမယ့္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ စိတ္ၾကိဳက္မေတြ႕ေသးပဲ ေခါင္းေခါက္ ေရြးေနတုန္းသာ ျဖစ္သည္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ေအာင္သြယ္ တစ္ေယာက္က လာျပေသာ အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ဝင့္ဝါဖူး သတ္မွတ္ထားေသာ အခ်က္ေတြ အားလံုးလိုလို ႏွင့္ ကိုက္ညီသူ ရယ္လို႕ ေတြ႕ဆံုဖို႕ လက္ခံလိုက္မိခဲ့သည္။ ဝင့္ဝါဖူးက စကာႏွင့္ စစ္ေသာေနရာ တင္က်န္ေသာ ထို တစ္ေယာက္က အေတာ္ ကံေကာင္းသူလို႕ပင္ ေျပာ၍ ရသည္။ ဝင့္ဝါဖူး အထင္က တစ္ဖက္လူက လက္ခံျပီး ၍သာ သူမကို ေတြ႕သည္ဟု ထင္ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ေတြ႕ၾကျပီး ေနာက္မွာ ဝင့္ဝါဖူး ထင္သလို မဟုတ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ ထိုလူက မိဘ အစီအစဥ္ ေၾကာင့္သာ ဝင့္ဝါဖူးကို ေတြ႕ရျခင္း ျဖစ္ျပီး သူ႕မွာ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႕ စိတ္ကူး မရွိေသးေသာေၾကာင့္ ဝင့္ဝါဖူးကို လက္မခံႏိုင္ပါေၾကာင္း ပထမဆံုး တစ္ေခါက္မွာပင္ ျပတ္ျပတ္သားသား အျငင္းခံလိုက္ရသည္။

ဝင့္ဝါဖူး တစ္သက္မွာ သူမက ျငင္းခဲ့ရတာေတြသာ ရွိလွ်က္ သူမကို မလိုလားသူေတာ့ မရွိစဖူး။ သူမ မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ ၾကည့္ျပီး ခံစားခ်က္ မရွိေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ ျငင္းလိုက္ေသာ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ သူမ မာနကို အၾကီးအက်ယ္ ထိခိုက္သြားသည္။ သူ႕ ရုပ္ရည္ကို ၾကည့္ျပီး သူမဘက္က အနည္းငယ္ေတာင္မွ စိတ္ကူးယဥ္ ေက်နပ္ ေနမိခဲ့ေသာေၾကာင့္လည္း ပိုျပီး စိတ္နာစရာ ျဖစ္ရသည္။ စံုစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမိဘေတြက စီစဥ္ေပးသူ မိန္းကေလး အားလံုးကို သူ႕ဘက္က အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိ ျငင္းေနခဲ့ေၾကာင္း သိခဲ့ရသည္။ သူက ေဂးလ္ မဟုတ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ ၾကီးက်ယ္ေသာသူလဲ။ သူ႕မာနကို ဘယ္လို ျပန္ခ်ိဳးရမလဲ၊ ဘယ္လို မိန္းကေလးမ်ိဳး ကိုမွ သူ သေဘာက်မွာလဲ၊ ဆိုတာ ဝင့္ဝါဖူး အခ်ိန္တိုင္း စဥ္းစားေနခဲ့သည္။ ဆံပင္ရွည္ရွည္၊ အသားျဖဴျဖဴ မျပင္မဆင္နဲ႕ေတာင္မွ ခ်စ္စရာ ေကာင္းေသာ ဝန္ထမ္း ေကာင္မေလးကို ေတြ႕ေသာအခါ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ စမ္းၾကည့္ဖို႕ အၾကံတစ္ခု ရခဲ့သည္။ သူမက တကယ့္ကို အဆင့္အတန္း နိမ့္ေသာ မ်ိဳး႐ိုးက။ အေမကလည္း စိတၱဇ ေဆး႐ံုမွာ။ ကဲ.. တကယ့္ကို မ်ိဳးေကာင္း ႐ိုးေကာင္း ဂရိတ္ မိန္းကေလးကိုမွ လိုခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ သူလို လူမ်ိဳး အတြက္ ဘယ္ေလာက္ သင့္ေတာ္မယ့္ မိန္းကေလးမ်ိဳးလဲ..။ ဝင့္ဝါဖူးကို ျငင္းလိုက္တဲ့ သူ႕အတြက္ အဲဒီလို အဆင့္အတန္းနဲ႕ မိန္းကေလးမ်ိဳးနဲ႕ ျဖစ္သြားေစခ်င္သည္။ ဒီတစ္ေယာက္ကို သူမၾကိဳက္ရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ရွာမည္။ အဲဒီလို လုပ္ရမွ ဝင့္ဝါဖူး စိတ္ေက်နပ္ ႏိုင္လိမ့္မည္။

မမဝင့္ဝါ စကားေတြကို ၾကားရေသာအခါ ရြက္လွလည္း အလြယ္တကူ လက္ခံခဲ့မိသည္။ မမဝင့္ဝါက အေမ့အတြက္ တစ္ႏွစ္စာ ေဆး႐ံုစားရိတ္ကို တာဝန္ယူေပးမည္ ဟု ေျပာခဲ့သည္ကိုး။ အဲဒီ ၾကီးက်ယ္လွတဲ့ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ အတြက္ အဲဒီေလာက္ နာမည္ပ်က္မႈက ဘာမွ မမႈေလာက္ ဟုု ထင္ခဲ့သည္။ ရြက္လွ အတြက္လည္း ဘဝႏွင့္ ရင္းရသည္ အထိ မလုပ္ေစရပါ လို႕ မမဝင့္ဝါက ကတိေပးခဲ့သည္။ ရြက္လွရဲ႕ တာဝန္က ရြက္လွကို အဲဒီေယာက်္ား သေဘာက် ေရြးခ်ယ္ သြားေစဖို႕ပဲ။ အဲဒီလူ သေဘာက်လို႕ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ျပီးလွ်င္ အဲဒီ မဂၤလာပြဲမွာ ရြက္လွရဲ႕ ဘဝမွန္ကို အားလံုး သိသြားေအာင္ လုပ္ျပီး ရြက္လွကေတာ့ ထြက္လာခဲ့႐ံုပဲတဲ့..။ ရြက္လွ အတြက္ အေဆာင္အေယာင္ အဆင့္အတန္း ႏွင့္ အေျခအေန တစ္ခုကို မမဝင့္ဝါက အားလံုး စီစဥ္ေပးသည္။ လက္ရွိေနေနေသာ ရြက္လွ သူငယ္ခ်င္း သူသူ႕ အခန္းက ေျပာင္းျပီး မမဝင့္ဝါ စီစဥ္ေပးထားသည့္ တိုက္ၾကီးမွာ ရြက္လွကို သြားေနခိုင္းသည္။ သူသူက နယ္ကေပမယ့္ ေခ်ာင္လည္ေသာ မိသားစုကမို႕ အေဆာင္ေကာင္းေကာင္း အခန္းက်ယ္ တစ္ခန္း ငွားေနရာ ထိုအေဆာင္က ရြက္လွတို႕ လုပ္ေသာ ဆိုင္ႏွင့္ နီးေသာေၾကာင့္ ရြက္လွကိုလည္း သူသူက သူ႕အခန္းမွာပဲ အတူေနေစခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အခု ကိစၥကိုလည္း သူသူ႕ကို အကုန္ ေျပာျပထားေသာေၾကာင့္ သူသူကေတာ့ မလုပ္ေစခ်င္ေပ။

ဆိုင္က ယူနီေဖာင္းကလြဲျပီး အျမဲတေစ ကိုယ္လံုးကို မေပၚလြင္ေစသည့္ ရွပ္အက်ႌ ပြပြ၊ တီရွပ္ပြပြ လိုမ်ိဳးကိုသာ ဝတ္ေလ့ ရွိေသာ ရြက္လွကို မမဝင့္ဝါ ကိုယ္တိုင္ ဖက္ရွင္က်က် ဝတ္စံုေတြ ခ်ဳပ္ေပးသည္။ ဟိုဘက္အိမ္က ျမန္မာဆန္တာကို တန္ဖိုးထားေသာ အိမ္မို႕ ဆိုျပီး ျမန္မာျဖစ္ တန္ဖိုးၾကီးၾကီး ဝမ္းဆက္ေတြ ခ်ဳပ္ေပးသည္။ အေနအထိုင္ အေျပာအဆိုက အစ အဆင့္အတန္း ျမင့္ျမင့္ ပံုေပါက္ေအာင္ မမဝင့္ဝါက ေနတိုင္း လာသင္ေပးသည္။ နာမည္လွလွ ေရြးမည္ ဆိုေတာ့ ရြက္လွ မွတ္ပံုတင္ထဲက ေနျခည္ထိပ္ထား ဆိုသည့္ အေဖ ေပးခဲ့သည့္ နာမည္ကိုပဲ ယူလိုက္သည္။ ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ကလြဲျပီး အဲဒီ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ နာမည္ကို ရြက္လွက မသံုးပါ။ ဘယ္ေနရာ မဆို သိပ္လည္း ျပဳစု ယုယ စရာ မလိုပဲ ရွင္သန္ႏိုင္သည့္ ရြက္လွ ဆိုသည့္ အေမ ေပးခဲ့သည့္ နာမည္ကိုသာ သေဘာက်သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကလည္း ရြက္လွပဲ ေခၚသည္။ ေနျခည္ထိပ္ထား ရဲ႕ အေဒၚ ဆိုတာကလည္း မမဝင့္ဝါပဲ ရွာေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထြဋ္ထိပ္စိုး ရဲ႕ အေဒၚႏွင့္ ဆက္စပ္မိေအာင္လည္း တမင္ပင္ ဖန္တီး ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ရြက္လွကို ဓါတ္ပံုျမင္႐ံုႏွင့္ သေဘာက်ျပီး လက္ခံလိုက္ေတာ့ မမဝင့္ဝါ စိတ္ေက်နပ္စရာ ျဖစ္ရသည္။

ရြက္လွ ထည့္မတြက္ခဲ့မိသည္က ရြက္လွရဲ႕ ႏွလံုးသားကိုသာ ျဖစ္ပါသည္။ သူက တကယ့္ကို တည္ၾကည္ခန္႕ျငားေသာ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္။ သူ႕မ်က္ႏွာကို တစ္ေန႕လံုး ထိုင္ၾကည့္ ေနခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈရွိျပီး ေခ်ာေမာေသာ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ ဆီမွာ ရြက္လွက ဘယ္လို ႏွလံုးသားႏွင့္ မိန္းကေလးမ်ိဳးမို႕ မက်ဆံုးပဲ ေနႏိုင္မွာလဲ။ သူႏွင့္ ပထမဆံုး ေတြ႕ကတည္းက ရြက္လွရဲ႕ အစိမ္းသက္သက္ ႏွလံုးသားက အခုန္ျမန္ခဲ့ရပါသည္။ သို႕ေပမယ့္ မမဝင့္ဝါ သင္ေပးထားသလို ခပ္တည္တည္ ခပ္မွန္မွန္ႏွင့္ ဣေျႏၵၾကီးေသာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္လို ေျပာဆို ဆက္ဆံႏိုင္ခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ရြက္လွက ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းလည္း မရွိလွသလို ေယာက်္ားေလး ေတြႏွင့္ စကား ေျပာဆို ဆက္ဆံရမွာကိုလည္း ရွက္ေၾကာက္ တတ္သူ တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္။ မမဝင့္ဝါက ကိုယ့္ဘက္က တစ္ၾကိမ္တည္းႏွင့္ က်႐ံႈးသြားသည့္ပံု မေပါက္ေအာင္ေန ဟု ဆိုသည္။ ေနာက္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သူ႕ကို သူငယ္ခ်င္းေကာင္း တစ္ေယာက္လို ခံစားလာရသည္း ရြံတြန္႕တြန္႕ မျဖစ္ေတာ့ပဲ ရင္းႏွီးလာသည္။ သူ႕ႏွင့္ ေျပာဆိုရာတြင္ ဟန္ေဆာင္ေနတာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ပဲ ပံုမွန္ ခံစားခ်က္ႏွင့္ ခင္ခင္မင္မင္ ေျပာဆိုမိလာသည္။

သူႏွင့္ ပိုမို ရင္းႏွီးလာသည္ႏွင့္ အမွ် သူ႕မိသားစု၊ ပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္း အေၾကာင္းလည္း ပိုသိလာသည္။ သူ႕ကို ခ်စ္မိခဲ့ေပမယ့္ သူ႕လို လူမ်ိဳးႏွင့္ ရြက္လွလို မိန္းကေလးက ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္သည္ကို သိျမင္လာသည္။ မမဝင့္ဝါ၏ လက္စားေခ်ျခင္းက ဘယ္ေလာက္ အဓိပၸါယ္ရွိသည္ကို သိလာသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း မမဝင့္ဝါကို မေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္းသည္ သူ႕အျပစ္မွ မဟုတ္ပဲ။ မမဝင့္ဝါကို အထင္ေသး ေစာ္ကားျခင္းလည္း မဟုတ္။ သူမၾကိဳက္လို႕ သူ မေရြးျခင္းပဲ။ ဒါကိုပဲ မမဝင့္ဝါက အညႈိးၾကီး သြားသည္ကိုေတာ့ ရြက္လွက အခု နားလည္ မေပးႏိုင္ေတာ့။ သူ႕စိတ္ဓါတ္ကို သိလာသည္ႏွင့္ အမွ် မမဝင့္ဝါကို တမင္ နာက်င္ေအာင္ လုပ္ျခင္း မဟုတ္သည္ကို နားလည္လာသည္။ ရြက္လွက ဘာကိုပဲ နားလည္ နားလည္၊ အခုမွေတာ့ ဘာမွ ျပင္ဆင္လို႕ မရေတာ့ပါ။ မမဝင့္ဝါ ရင္းႏွီးထားရသည္ကလည္း တန္ဖိုးမနည္း ရွိလွျပီ။ မမဝင့္ဝါ၏ ေက်းဇူးေတြ ကလည္း ရြက္လွ အေပၚမွာ အမ်ားအျပား ရွိေနသည္။ ရြက္လွ အေနႏွင့္ ဆက္လုပ္႐ံုပဲ ရွိသည္။

ရြက္လွက တတ္ႏိုင္သေလာက္ လူသိရွင္ၾကား ပြဲ ျဖစ္မလာေစခ်င္ေသးေသာေၾကာင့္ ေစ့စပ္ပြဲ မလုပ္လိုေၾကာင္း ျငင္းေသာ္လည္း မရပဲ သူတို႕ဘက္က အတင္း လုပ္လိုၾကသည္။ မမဝင့္ဝါကလည္း လုပ္တာကို သေဘာက်သည္။ ရြက္လွက မမဝင့္ဝါကို မရဲတရဲ ေဈးဆစ္လိုက္ေသးသည္။ ေစ့စပ္ပြဲ လုပ္ျပီးလွ်င္ ရြက္လွ ထြက္လာေတာ့မည္ ဆိုေတာ့ မမဝင့္ဝါက လံုးဝ သေဘာမတူပါ။ လက္ထပ္ပြဲ အထိ လူသိရွင္ၾကား လုပ္ေစလိုသည္။ ရြက္လွ အတြက္ ဒီဇာတ္လမ္းထဲက ဘယ္လို ႐ံုးထြက္မလဲ မသိတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ သူ ႏွင့္ သူ႕မိသားစုကသာ ရြက္လွရဲ႕ ဇစ္ျမစ္ကို သိရွိသြားပါက ရြက္လွကို ေတာ္ေတာ္နာက်ည္း သြားႏိုင္သည္။

တစ္ခါတေလေတာ့လည္း လက္ရွိ အေျခအေနကို အတုအေယာင္ ဆိုတာ ေမ့ထားလိုက္ျပီး တကယ္လိုပင္ ခံစားၾကည့္ကာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေနပစ္လိုက္သည္။ သူႏွင့္ အတူ ေနခြင့္ရေသာ ဒီအခ်ိန္ကေလးကို ရြက္လွ တန္ဖိုး ထားရမည္ မဟုတ္ပါလား။ သူ ႏွင့္ ရြက္လွ ႏွစ္ဦးသား စိတ္ၾကိဳက္ ေရြးထားေသာ ေစ့စပ္လက္စြပ္ကေလးကို ရြက္လွ အပိုင္လို သေဘာထားလိုက္သည္။ သူ႕ တိုက္ခန္းကို ရြက္လွ စိတ္ၾကိဳက္ ျပင္ပစ္လိုက္သည္။ မဂၤလာပြဲအတြက္ ခ်ိတ္လံုခ်ည္ ကိုလည္း ရြက္လွ စိတ္ၾကိဳက္ အေရာင္ ႏွင့္ အဆင္ကို ေရြးပစ္လိုက္သည္။ မဂၤလာ အိပ္ရာခန္း အတြက္လည္း ရြက္လွ စိတ္ၾကိဳက္ အေရာင္ေတြ သံုးပစ္လိုက္သည္။ စံုတြဲ အလွဓါတ္ပံုေတြလည္း အမ်ားၾကီး ႐ိုက္ပစ္လိုက္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရြက္လွ ထြက္သြားလွ်င္လည္း အဲဒီ ဓါတ္ပံုေတြ နည္းနည္းေတာ့ အမွတ္တရ ယူသြားရမည္။ ႏွစ္ေယာက္သား တိုက္ခန္း မွာ လာေနျဖစ္ၾကေတာ့ ရြက္လွ ခ်က္ျပဳတ္ထားေသာ ထမင္း၊ ဟင္းေတြ သူ႕ကို ေကၽြးခြင့္ရတာ ေပ်ာ္သည္။ သူသာ စိတ္ရွိလွ်င္ ရြက္လွဘဝ ညစ္ႏြမ္းလွ်င္ေတာင္ ေက်နပ္စြာ ခြင့္ျပဳလိုက္အထိ ႐ူးမိုက္စိတ္ ျဖစ္မိသည္။ သို႕ေပမယ့္ သူက တကယ့္ကို ဂုဏ္သိကၡာရွိေသာ ေယာက်္ားေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ျပီး ရြက္လွကိုလည္း တန္ဖိုးထားသူ ျဖစ္သည္။ ရြက္လွ တို႕ႏွစ္ေယာက္သား ေပ်ာ္ပြဲစား ထြက္သလို စားေသာက္ျပီး ႐ုပ္ရွင္ ထိုင္ၾကည့္ေနၾကတုန္း သူက ရြက္လွကို ခ်စ္စႏိုး ျဖစ္လာလွ်င္ ပါးကေလးကို လိမ္ဆြဲတာ၊ ဆံပင္ေလးကို ေဆာ့ကစားတာကလြဲျပီး ဘာမွ မပိုပါ။ ထြက္ေျပးရမယ့္ အခ်ိန္ မတိုင္ခင္ အထိေတာ့ ရြက္လွက စင္ဒရဲလား မင္းသမီးေလးေပါ့။ အဲဒီေန႕ မတိုင္ခင္ ဘာအေၾကာင္းမွ မစဥ္းစားပဲ ေနဖို႕ ၾကိဳးစားေနပါသည္။

*******

“ေနျခည္ထိပ္ထား ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အတုအေယာင္ ဘဝ တစ္ခုပါ။ ေနျခည္ထိပ္ထား ပိုင္ဆိုင္တဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ ပညာအရည္အခ်င္းေတြ အားလံုးကလည္း ဟန္ေဆာင္ထားတာပါ။ တကယ့္ ေနျခည္ထိပ္ထား အစစ္အမွန္က ကိုကို နဲ႕ ဘယ္လိုမွ မထိုက္တန္တဲ့ သာမန္အဆင့္အတန္းက မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ပါ။ ဘယ္သူက ခိုင္းလို႕ လုပ္ရတယ္ ဆိုတာ မေျပာပါရေစနဲ႕ေတာ့။ တကယ္ေတာ့ မဂၤလာဧည့္ခံပြဲ ျပီးတဲ့ ညက်မွ ထြက္ေျပးလာဖို႕ ျဖစ္ေပမယ့္ ကိုကို႕ကို အဲေလာက္ထိ မ်က္ႏွာ မပ်က္ေစခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ထိပ္ထားကို ခြင့္လႊတ္ဖို႕ ေျပာခြင့္မရွိပါဘူး။ ကိုကို ထိပ္ထားကို ေမ့လိုက္ပါေတာ့”

သူ႕အတြက္ ထိပ္ထား ေပးထားခဲ့ေသာ စာပါ။ အဲဒီစာကို သူ႕ဟာသူပဲ ဖတ္ျပီး အိမ္ကိုေတာ့ မျပခဲ့ပါ။ သူမမွာ ဘာအေၾကာင္း ရွိလို႕ သူ႕ကို ဒီလို လုပ္ခဲ့သလဲဆိုတာ သိခ်င္သည္။ သူမ ေျပာတဲ့ ဟန္ေဆာင္ထားတဲ့ ဘဝဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ၊ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ သူ႕ကို ဒီလို လုပ္ခ်င္တာလဲ ဆိုတာ ေသခ်ာသိရမွ ျဖစ္မည္။ ထိပ္ထား ေပ်ာက္သြားတယ္ ဆိုတာ သူ႕မိသားစု ႏွင့္ သူႏွင့္ အနီးစပ္ဆံုးသူေတြ သိကုန္ေတာ့ လက္ထပ္ရမွာ ေၾကာက္တဲ့ စိတၱဇနဲ႕ မိန္းကေလး သဘာဝအတိုင္း တစ္ေနရာရာ ခဏ ထြက္သြားသည္ ဟု ထင္ၾကသည္။ တစ္ပတ္ေလာက္ေနရင္ေတာ့ ျပန္လာႏိုင္သည္ ဟု ထင္ျပီး သိပ္စိတ္မပူၾက။ သူကေတာ့ ထိပ္ထား စာ အရ အျပီးထြက္သြားသည္ကို သိလိုက္သည္။ ထိပ္ထားကို ေနရာအႏွံမွာ လိုက္ရွာခဲ့သည္။ သူမ၏ ဆိုင္ကလည္း ပိုင္ရွင္ အသစ္ ျဖစ္ေနျပီး သူမ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ တိုက္ႏွင့္ ျခံကလည္း လျပတ္ႏွင့္ ငွားေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ သူမ၏ အေဒၚဆိုသူပါ ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္ေနသည္။ မဂၤလာပြဲအတြက္ သူ႕ဘက္က အကုန္ခံျပီး ျပင္ဆင္ေနတာကလြဲလို႕ သူမအတြက္ သီးသန္႕ရယ္လို႕ ဝယ္ေပးခဲ့ရေသာ တန္ဖိုးၾကီး ပစၥည္းလည္း မရွိပါ။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အတူေနဖို႕ ျပင္ဆင္ေနေသာ တိုက္ခန္းမွာ ထားသည့္ သူတို႕ အလွဓါတ္ပံုမ်ားထည့္ထားသည့္ အယ္လ္ဘမ္ တစ္အုပ္ကလြဲျပီး သူမ ဘာမွ ယူမသြားပါ။ ေစ့စပ္ပြဲတုန္းက ေမေမက သူမကို အျပီးေပးျပီး ဆင္ေပးလိုက္သည့္ ခရမ္းစြဲႏွင့္စပ္ထားသည့္ စိန္တစ္ဆင္စာကိုလည္း အိပ္ခန္းထဲက အံဆြဲထဲမွာ ဒီအတိုင္း ထားသြားသည္။ သူမအတြက္ သူဝယ္ေပးထားသည့္ ဝတ္စံုေတြႏွင့္ ဖိနပ္ေတြပါ အဲဒီ အိပ္ခန္းထဲမွာပဲ ထားသြားသည္။

သူကေတာ့ လြယ္လြယ္ လက္မေလွ်ာ့ႏိုင္ပါ။ သူမ ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕ရျပီး သူမ သေဘာထားကို ျပတ္ျပတ္သားသား ေမးျပီးမွသာ လက္ေလွ်ာ့ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ လက္ထပ္ဖို႕ ရက္က တစ္လနီးနီး လိုေသးသည္မို႕ သူကေတာ့ သူမ ဓါတ္ပံုကိုပါ ေပးျပီး သူ လူယံုမ်ားကိုလည္း လိုက္ရွာခိုင္းထားသည္။ သို႕ေပမယ့္ သူမကို အရိပ္အေယာင္မွ် မေတြ႕ရေတာ့ပါ။ သူမက တကယ့္ကို အကယ္ဒမီ မင္းသမီး တစ္ေယာက္လို သ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းသူလား...။ သူ႕အေပၚမွာ ဆက္ဆံခဲ့သမွ်က ဟန္ေဆာင္ခဲ့တာပဲလား...။ အဲဒီ အျပစ္ကင္းစင္သည္ ထင္ရသည့္ မ်က္ဝန္းလဲ့လဲ့ ေတြက တစ္စံုတစ္ခုကို ဖံုးကြယ္ထားသည္လို႕ သူ လံုးဝကို မထင္မိခဲ့ပါလား။ သူ႕တိုက္ခန္းမွာ ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ျပီး တီဗြီၾကည့္ေနသည့္အခါ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေရာက္တိုင္း “ကိုကိုနဲ႕ အတူတူ ေနခ်င္ေသးတယ္၊ မျပန္ခ်င္ေသးဘူး” လို႕ ေျပာတတ္ခဲ့တာကေရာ ဟန္ေဆာင္ျခင္း တစ္ရပ္ပဲလား။ သူ႕ကို အသည္းခြဲဖို႕ သက္သက္ သူမက လာခဲ့တာတဲ့လား...။ သူမကို လိုက္ရွာေနေသာ ရက္ေတြမွာ သူ႕အလုပ္ထဲလည္း လုပ္သာ လုပ္ေနရသည္။ လံုးဝ စိတ္ပါဝင္စားမႈ မရွိ။ အားလံုးကလည္း သူ႕မဂၤလာကိစၥမွာ ျပႆနာ ရွိေနတာကို သတိထားမိကုန္ၾကျပီ။ သူကေတာ့ သူမ ျပန္မလာေတာ့မွန္း သိေပမယ့္ မဂၤလာပြဲကို ခုထိ မဖ်က္သိမ္းေသးပဲ ထားသည္။ သူမဘက္ကသာ လက္ခံမည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ သူမက ဘယ္လို အဆင့္အတန္းမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႕ဘက္က လက္ထပ္ပြဲကို ဆက္ျပီး က်င္းပဖို႕ အဆင္သင့္ ရွိပါသည္။

*******

ဆက္ရန္

သိဂၤါေက်ာ္