ခုတေလာ အနီးအနားမွာ အက္ဆီးဒင့္ ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ခဏ ခဏ ျမင္ေန ၾကားေနရတယ္။ စိတ္မခ်မ္းသာ စရာေတြပါပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးပတ္ေလာက္ကပဲ ကိုယ္တို႕ ဌာနမွဴးရဲ႕ အစ္ကို အရင္း တစ္ေယာက္ ဆံုးသြားတယ္။ သူတို႕ ကိုးကြယ္တဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေခါင္မိုး တက္ျပင္ေပးရာကေန ျပဳတ္က်ျပီး ဆံုးသြားတာပါ။ အသက္က ၄၀ ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္။ မူၾကိဳအရြယ္ သားေလး တစ္ေယာက္ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ အေမ ခမ်ာလည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားတဲ့ အထိ ခံစားေနရရွာတယ္။ မိသားစု စီးပြားေရးကို ဦးေဆာင္လုပ္ေနတဲ့သူ၊ ညီအစ္မေတြ ၾကားထဲ တစ္ဦးတည္းေသာ အစ္ကို မို႕လို႕ အားလံုးလည္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြကလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကလို႕ ကိစၥ ဝိစၥေတြ အားလံုး လို္က္ျပီး လုပ္ေဆာင္ေပးၾကပါတယ္။ သုႆာန္ တစ္ခုလံုးလည္း ဘုန္းၾကီးေတြနဲ႕တင္ စည္ကားေနတယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ ရန္ကုန္အိမ္မွာ ျဖစ္တာ ဆိုေတာ့ ကိုယ္တို႕လညး္ မသြားျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီကပဲ ရန္ကုန္ ေရာက္ေနတဲ့ ဆရာမတစ္ေယာက္ ကပဲ အားလံုး ကိုယ္စား လိုအပ္တာ အကူအညီ ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကိစၥ ျပီးေတာ့ ေနာက္ရက္မွာပဲ အဲဒီ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ နဂါးႏွစ္ေကာင္ ဘုရားလာဖူးတယ္ ဆိုျပီး သတင္းၾကီး လိုက္ပါေသးတယ္။ (http://www.themyanmarpost.com/?p=8894) ကိုယ္တို႕ကေတာင္ ေသသြားတဲ့ အစ္ကိုၾကီး နဲ႕မ်ား ပတ္သက္ မလားရယ္လို႕ ေတြးလိုက္ၾကပါေသးတယ္။
စေနေန႕ကေတာ့ ေစ်းသြားရင္းနဲ႕ လမ္းမွာ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ထားတာေတြ ေတြ႕ခဲ့ရျပန္ပါေရာ။ အသြားတုန္းက ကားညိထားလို႕ ဆိုျပီး ျပင္ဦးလြင္ အဝင္ဝမွာ ကားေတြ တစ္တန္းၾကီး ခဏ ပိတ္ေနတာနဲ႕ ေရွ႕တိုးမရ ေနာက္ဆုတ္မရနဲ႕ ေစာင့္ေနရပါတယ္။ အေရွ႕မွာ ဘာျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာ မျမင္လိုက္ရပါဘူး။ ကားထြက္လာေတာ့မွ အန္ဗ်ဴးလင့္န္ ကားတစ္စီး ထြက္သြားတာေတာ့ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ အျပန္က်ျပန္ေတာ့လည္း .ျပင္ဦးလြင္ အသြားလမ္းဘက္က ခပ္လတ္လတ္ ကုန္ကားၾကီး တစ္စီးက လမ္းေဘး ေခ်ာက္ထဲကို က်ျပီး ကားေခါင္းတစ္ခုလံုး နီးပါး ပ်က္စီးေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ စိတ္မခ်မ္းသာစရာ ျမင္ကြင္းေတြပါ။
မေန႕က၊ တနဂၤေႏြ တုန္းကေတာ့ ပိုျပီး နီးနီးနားနားမွာပဲ ေသျခင္းတရားေတြကို ျမင္လိုက္ရ ျပန္ပါေရာ။ ကိုယ္တို႕ အေဆာင္ေဘးလမ္းက ကုန္းတက္ၾကီးပါ။ ကားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဆင္းဆိုရင္ ဖရီး ႐ိုက္ျပီး ဆင္းၾကပါတယ္။ သၾကၤန္မတိုင္ခင္တုန္းကလည္း ဆိုင္ကယ္ေနာက္က ထိုင္လိုက္တဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ ျပဳတ္က်ျပီး ဆံုးသြားဖူးတာ ကိုယ္ ေရးဖူးပါတယ္။ ဒီလမ္းၾကီး ေပၚမွာပါပဲ။ အခုကေတာ့ ေျမသယ္ကားၾကီးပါ။ ရတနာပံုျမိဳ႕သစ္ ဝင္းထဲမွာ ေဆာက္လုပ္ေရးေတြက လုပ္ေနဆဲ ဆိုေတာ့ ေျမသယ္ကားေတြ မၾကာခဏ ဟိုဟိုသည္သည္ သြားလာေနၾကပါ။ ကားၾကီးေတြ ပံုကိုက ေၾကာက္စရာမို႕ ကိုယ္တို႕ကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း လာေနတာ ၾကံဳရင္ေတာင္ ေဝးေဝးကေန ေရွာင္ေပးထားပါတယ္။
အဲဒီေန႕ကေတာ့ ကိုယ္တို႕ကားက လမ္းထိပ္ကေန ျပန္လာျပီး အေဆာင္ေရွ႕လမ္းကို ခ်ိဳးေကြ႕ ရပ္လိုက္ပါတယ္။ အေဆာင္ေရွ႕မွာ ေရသန္႕ကားၾကီးကလည္း ေရာက္ေနတာမို႕ သူတို႕ကား ထြက္လို႕ ရမရ ေမးရင္းနဲ႕ လြတ္တဲ့ ေနရာမွာ ရပ္လို္က္တာပါ။ ကိုယ္တို႕ကား ရပ္ျပီးျပီးခ်င္းေလာက္ပဲ အဲဒီ ေျမသယ္ကားၾကီးက ေနာက္က တရွိန္ထိုး ဆင္းလာျပီး ေရွ႕ဘက္ ေခ်ာက္ထဲကို ျပဳတ္က်သြားတာပါ။ တစ္ဘက္မွာက ေကြ႕ရမယ့္ လမ္းရွိပါတယ္။ အရွိန္မ်ားတာလား၊ ဘရိတ္ပဲ ျပဳတ္သြားတာလား ေသခ်ာေတာ့ မသိပါဘူး။ ေကြ႕ရမယ့္ လမ္းကို မေကြ႕ႏိုင္ေတာ့ပဲ ေခ်ာက္ထဲ ျပဳတ္က်သြားပါတယ္။ ကိုယ္တို႕ကေတာ့ အဲဒီ ကားသံကိုေတာင္ မၾကားလိုက္ၾကပါဘူး။ သူမ်ားကေလး တစ္ႏွစ္သားေလာက္ေလးကို ကားေပၚ ေခၚလာခဲ့မိေတာ့ အိပ္သြားတဲ့ ကေလးကို အာ႐ံုစိုက္ေနတာနဲ႕ ေနာက္ကကားကိုလည္း သတိမထားမိပါဘူး။ အဲဒီနား ရပ္ေနတဲ့လူေတြ ေျပာေတာ့မွ “ကား ေခ်ာက္ထဲ က်သြားျပီ” ဆိုလို႕ ၾကည့္မိေတာ့ ျမင္ကြင္းထဲ ဘာမွ မျမင္ရေတာ့ပါဘူး။ ဘာကားလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့မွ ေျမသယ္ကား အၾကီးၾကီးမွန္း သိရပါတယ္။ ကားတစ္စီးလံုး ေအာက္က်သြားတာ အစအနေတာင္ မျမင္ရေတာ့ပါဘူး။ တကယ္လို႕မ်ား ကိုယ္တို႕ကားသာ တစ္မိနစ္ေလာက္ ေနာက္က်ျပီးမွ ေကြ႕ခဲ့ရင္ အဲဒီကားၾကီးရဲ႕ ဝင္တိုက္တာကိုေတာင္ ခံရႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္တို႕မွာ အဲဒီလို ကံ မပါလို႕ပဲလို႕ ေတြးရင္း ေက်ာခ်မ္းစရာ ျဖစ္ရပါတယ္။
အဲဒီနားကို ကိုယ္တို႕ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကေပမယ့္ အဲဒီေလာက္နက္တဲ့ ေခ်ာက္ ရွိေနမွန္းေတာင္ သတိမထားမိပါဘူး။ သြားၾကည့္ဖို႕ရာေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲေကာင္းလို႕ မၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး။ ဓါတ္ပံုေတာ့ ႐ိုက္ခ်င္စိတ္ရွိေပမယ့္ လူေတြ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတာဆိုေတာ့ မသြားခ်င္တာနဲ႕ပဲ ကိုယ့္အခန္း ျပတင္းေပါက္ကပဲ လွမ္းၾကည့္မိပါတယ္။ သြားၾကည့္တဲ့သူေတြ ေမးၾကည့္ေတာ့ ႏွစ္ဦးက ပြဲခ်င္းျပီး ဆံုးသြားတယ္ လို႕ သိရပါတယ္။ ကားေပၚမွာ ပါလာတာက စုစုေပါင္း ေျခာက္ေယာက္ပါ။ နာရီဝက္ေလာက္ ၾကာေတာ့မွ တာဝန္ရွိသူေတြ ေရာက္လာၾကတယ္ ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီခြဲေလာက္ ၾကာေတာ့မွ (MCC က ကားထင္ပါရဲ႕) ဒိုင္နာ ကား တစ္စီးနဲ႕ မေသေသးတဲ့ လူေတြကို တင္သြားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေနာက္ခံုေတြမွာ ထိုင္သြားတဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း ပါသြားပါရဲ႕။ ထိခိုက္မိသူေတြကိုေတာ့ ၾကက္ေတြ ဝက္ေတြ တင္သလို ေနာက္ခန္း ၾကမ္းျပင္မွာ ပစ္တင္သြားတာပါ။ (တစ္ခါတုန္းက ကေလးမေလးကို ေဆး႐ံုပို႕ေတာ့ ဆရာမေတြက ေသြးထြက္လြန္ေနမွန္းသိရဲ႕ အက်ႌ လံုခ်ည္ေတြ ရႊဲေအာင္ ေပြ႕ပိုက္သြားၾကတာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခံစားနာက်င္ရတာ သက္သာပါေစေတာ့ ဆိုတဲ့ ေစတနာနဲ႕ပါ။)
ခဏေနေတာ့ သံုးေတာင္နာေရးကူညီမႈ အသင္းက ကားႏွစ္စီး ေရာက္လာျပီး ပြဲခ်င္းျပီး ေသသူ ႏွစ္ေယာက္ကို တင္သြားပါတယ္။ အဲဒီ ႏွစ္ေယာက္က ကားေပၚက ခုန္ခ်လိုက္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္လို႕ သိရပါတယ္။ ခုန္ခ်တဲ့ ေနရာမွာ အက်မေတာ္ပဲ ေျမနီအမာနဲ႕ ေခါင္းနဲ႕ က်ျပီး ပြဲျခင္းျပီး ျဖစ္သြားပံုပါ။ ေသြးေတြ ဘာေတြ သိပ္မထြက္ပဲ အတြင္းေၾက ျဖစ္သြားပံု ရပါတယ္။ ဒရိုင္ဘာ အပါအဝင္ ေလးေယာက္က ကားေခါင္းခန္းထဲမွာ ေအာက္အထိ ပါသြားခဲ့တာပါ။ ဒီေန႕ မနက္ သိရတာကေတာ့ ေဆး႐ံုေခၚသြားတဲ့ သံုးေယာက္ အနက္ တစ္ေယာက္ ဆံုးသြားျပီလို႕ သိရပါတယ္။ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဒဏ္ရာျပင္းျပီး ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေျခေထာက္နည္းနည္း နာ႐ံုကလြဲျပီး ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ဘူး လို႕ သိရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ကံေကာင္းတဲ့ သူလို႕ ေျပာရမွာပါ။ ကားၾကီးကိုေတာ့ ခုမနက္ အထိ ဆြဲတင္တာ မေတြ႕ရေသးပါဘူး။
အတိတ္ဘဝတုန္းက အကုသိုလ္ကံေတြေၾကာင့္ ခုဘဝမွာ ဥပေစၦဒကံနဲ႕ ေသဆံုးရတယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒီျမိဳ႕သစ္လမ္းမၾကီးမွာ ဘာအခိုက္ေတြ ရွိသလဲေတာ့ ကိုယ္လည္း မသိႏိုင္ပါ။ ကေလးမေလး ေသဆံုးျပီးတုန္းကေတာ့ ရက္လည္မွာ ဘုန္းၾကီးဆြမ္းကပ္တာအျပင္ အေဆာင္ေတြ ေက်ာင္းေတြ သာမက လမ္းမၾကီးတစ္ေလွ်ာက္မွာပါ ပရိတ္ရြတ္ျပီး ကမၼဝါဖတ္ခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ခုတစ္ခါေတာ့ သူတို႕ တာဝန္ရွိသူေတြက လုပ္ေပးမလား၊ အလုပ္သမားေတြမို႕လို႕ပဲ လ်စ္လွ်ဴ႐ႈထားမလား မသိပါ။ ကိုယ္တို႕လည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ဒီဝင္းၾကီးထဲက .ျမင္အပ္ မျမင္အပ္ေတြ အားလံုးကို ညတိုင္း ေမတၱာပို႕ အမွ်ေဝေနပါတယ္။ သက္တမ္းကုန္ဆံုးလို႕ ေသရတာ မဟုတ္ပဲ ေသေန႕ေစ့လို႕ အေသဆိုးနဲ႕ ေသဆံုးရတာေတြကို မၾကံဳရ မဆံုရ ပါေစနဲ႕ လို႕ဆုေတာင္းမိပါတယ္။ ႐ုတ္တရက္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဝိညာဥ္နဲ႕ ခႏၶာ ခြာသြားရသူေတြမို႕ ဘယ္လို ဘံုဘဝကို ေရာက္မလဲ ေတာ့မသိပါ။ စြဲလမ္းတြယ္ျငိစိတ္ေတြနဲ႕ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ေလွ်ာက္သြားေနရတဲ့ ဘဝကို မေရာက္ပဲ ေကာင္းေသာ ဘံုဘဝကို ေရာက္ႏိုင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပး လိုက္ပါတယ္။
သိဂၤါေက်ာ္
စေနေန႕ကေတာ့ ေစ်းသြားရင္းနဲ႕ လမ္းမွာ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ထားတာေတြ ေတြ႕ခဲ့ရျပန္ပါေရာ။ အသြားတုန္းက ကားညိထားလို႕ ဆိုျပီး ျပင္ဦးလြင္ အဝင္ဝမွာ ကားေတြ တစ္တန္းၾကီး ခဏ ပိတ္ေနတာနဲ႕ ေရွ႕တိုးမရ ေနာက္ဆုတ္မရနဲ႕ ေစာင့္ေနရပါတယ္။ အေရွ႕မွာ ဘာျဖစ္သြားတယ္ ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာ မျမင္လိုက္ရပါဘူး။ ကားထြက္လာေတာ့မွ အန္ဗ်ဴးလင့္န္ ကားတစ္စီး ထြက္သြားတာေတာ့ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ အျပန္က်ျပန္ေတာ့လည္း .ျပင္ဦးလြင္ အသြားလမ္းဘက္က ခပ္လတ္လတ္ ကုန္ကားၾကီး တစ္စီးက လမ္းေဘး ေခ်ာက္ထဲကို က်ျပီး ကားေခါင္းတစ္ခုလံုး နီးပါး ပ်က္စီးေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ စိတ္မခ်မ္းသာစရာ ျမင္ကြင္းေတြပါ။
မေန႕က၊ တနဂၤေႏြ တုန္းကေတာ့ ပိုျပီး နီးနီးနားနားမွာပဲ ေသျခင္းတရားေတြကို ျမင္လိုက္ရ ျပန္ပါေရာ။ ကိုယ္တို႕ အေဆာင္ေဘးလမ္းက ကုန္းတက္ၾကီးပါ။ ကားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဆင္းဆိုရင္ ဖရီး ႐ိုက္ျပီး ဆင္းၾကပါတယ္။ သၾကၤန္မတိုင္ခင္တုန္းကလည္း ဆိုင္ကယ္ေနာက္က ထိုင္လိုက္တဲ့ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ ျပဳတ္က်ျပီး ဆံုးသြားဖူးတာ ကိုယ္ ေရးဖူးပါတယ္။ ဒီလမ္းၾကီး ေပၚမွာပါပဲ။ အခုကေတာ့ ေျမသယ္ကားၾကီးပါ။ ရတနာပံုျမိဳ႕သစ္ ဝင္းထဲမွာ ေဆာက္လုပ္ေရးေတြက လုပ္ေနဆဲ ဆိုေတာ့ ေျမသယ္ကားေတြ မၾကာခဏ ဟိုဟိုသည္သည္ သြားလာေနၾကပါ။ ကားၾကီးေတြ ပံုကိုက ေၾကာက္စရာမို႕ ကိုယ္တို႕ကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း လာေနတာ ၾကံဳရင္ေတာင္ ေဝးေဝးကေန ေရွာင္ေပးထားပါတယ္။
အဲဒီေန႕ကေတာ့ ကိုယ္တို႕ကားက လမ္းထိပ္ကေန ျပန္လာျပီး အေဆာင္ေရွ႕လမ္းကို ခ်ိဳးေကြ႕ ရပ္လိုက္ပါတယ္။ အေဆာင္ေရွ႕မွာ ေရသန္႕ကားၾကီးကလည္း ေရာက္ေနတာမို႕ သူတို႕ကား ထြက္လို႕ ရမရ ေမးရင္းနဲ႕ လြတ္တဲ့ ေနရာမွာ ရပ္လို္က္တာပါ။ ကိုယ္တို႕ကား ရပ္ျပီးျပီးခ်င္းေလာက္ပဲ အဲဒီ ေျမသယ္ကားၾကီးက ေနာက္က တရွိန္ထိုး ဆင္းလာျပီး ေရွ႕ဘက္ ေခ်ာက္ထဲကို ျပဳတ္က်သြားတာပါ။ တစ္ဘက္မွာက ေကြ႕ရမယ့္ လမ္းရွိပါတယ္။ အရွိန္မ်ားတာလား၊ ဘရိတ္ပဲ ျပဳတ္သြားတာလား ေသခ်ာေတာ့ မသိပါဘူး။ ေကြ႕ရမယ့္ လမ္းကို မေကြ႕ႏိုင္ေတာ့ပဲ ေခ်ာက္ထဲ ျပဳတ္က်သြားပါတယ္။ ကိုယ္တို႕ကေတာ့ အဲဒီ ကားသံကိုေတာင္ မၾကားလိုက္ၾကပါဘူး။ သူမ်ားကေလး တစ္ႏွစ္သားေလာက္ေလးကို ကားေပၚ ေခၚလာခဲ့မိေတာ့ အိပ္သြားတဲ့ ကေလးကို အာ႐ံုစိုက္ေနတာနဲ႕ ေနာက္ကကားကိုလည္း သတိမထားမိပါဘူး။ အဲဒီနား ရပ္ေနတဲ့လူေတြ ေျပာေတာ့မွ “ကား ေခ်ာက္ထဲ က်သြားျပီ” ဆိုလို႕ ၾကည့္မိေတာ့ ျမင္ကြင္းထဲ ဘာမွ မျမင္ရေတာ့ပါဘူး။ ဘာကားလဲ ေမးၾကည့္ေတာ့မွ ေျမသယ္ကား အၾကီးၾကီးမွန္း သိရပါတယ္။ ကားတစ္စီးလံုး ေအာက္က်သြားတာ အစအနေတာင္ မျမင္ရေတာ့ပါဘူး။ တကယ္လို႕မ်ား ကိုယ္တို႕ကားသာ တစ္မိနစ္ေလာက္ ေနာက္က်ျပီးမွ ေကြ႕ခဲ့ရင္ အဲဒီကားၾကီးရဲ႕ ဝင္တိုက္တာကိုေတာင္ ခံရႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္တို႕မွာ အဲဒီလို ကံ မပါလို႕ပဲလို႕ ေတြးရင္း ေက်ာခ်မ္းစရာ ျဖစ္ရပါတယ္။
အဲဒီနားကို ကိုယ္တို႕ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကေပမယ့္ အဲဒီေလာက္နက္တဲ့ ေခ်ာက္ ရွိေနမွန္းေတာင္ သတိမထားမိပါဘူး။ သြားၾကည့္ဖို႕ရာေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲေကာင္းလို႕ မၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး။ ဓါတ္ပံုေတာ့ ႐ိုက္ခ်င္စိတ္ရွိေပမယ့္ လူေတြ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတာဆိုေတာ့ မသြားခ်င္တာနဲ႕ပဲ ကိုယ့္အခန္း ျပတင္းေပါက္ကပဲ လွမ္းၾကည့္မိပါတယ္။ သြားၾကည့္တဲ့သူေတြ ေမးၾကည့္ေတာ့ ႏွစ္ဦးက ပြဲခ်င္းျပီး ဆံုးသြားတယ္ လို႕ သိရပါတယ္။ ကားေပၚမွာ ပါလာတာက စုစုေပါင္း ေျခာက္ေယာက္ပါ။ နာရီဝက္ေလာက္ ၾကာေတာ့မွ တာဝန္ရွိသူေတြ ေရာက္လာၾကတယ္ ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီခြဲေလာက္ ၾကာေတာ့မွ (MCC က ကားထင္ပါရဲ႕) ဒိုင္နာ ကား တစ္စီးနဲ႕ မေသေသးတဲ့ လူေတြကို တင္သြားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေနာက္ခံုေတြမွာ ထိုင္သြားတဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း ပါသြားပါရဲ႕။ ထိခိုက္မိသူေတြကိုေတာ့ ၾကက္ေတြ ဝက္ေတြ တင္သလို ေနာက္ခန္း ၾကမ္းျပင္မွာ ပစ္တင္သြားတာပါ။ (တစ္ခါတုန္းက ကေလးမေလးကို ေဆး႐ံုပို႕ေတာ့ ဆရာမေတြက ေသြးထြက္လြန္ေနမွန္းသိရဲ႕ အက်ႌ လံုခ်ည္ေတြ ရႊဲေအာင္ ေပြ႕ပိုက္သြားၾကတာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခံစားနာက်င္ရတာ သက္သာပါေစေတာ့ ဆိုတဲ့ ေစတနာနဲ႕ပါ။)
ခဏေနေတာ့ သံုးေတာင္နာေရးကူညီမႈ အသင္းက ကားႏွစ္စီး ေရာက္လာျပီး ပြဲခ်င္းျပီး ေသသူ ႏွစ္ေယာက္ကို တင္သြားပါတယ္။ အဲဒီ ႏွစ္ေယာက္က ကားေပၚက ခုန္ခ်လိုက္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္လို႕ သိရပါတယ္။ ခုန္ခ်တဲ့ ေနရာမွာ အက်မေတာ္ပဲ ေျမနီအမာနဲ႕ ေခါင္းနဲ႕ က်ျပီး ပြဲျခင္းျပီး ျဖစ္သြားပံုပါ။ ေသြးေတြ ဘာေတြ သိပ္မထြက္ပဲ အတြင္းေၾက ျဖစ္သြားပံု ရပါတယ္။ ဒရိုင္ဘာ အပါအဝင္ ေလးေယာက္က ကားေခါင္းခန္းထဲမွာ ေအာက္အထိ ပါသြားခဲ့တာပါ။ ဒီေန႕ မနက္ သိရတာကေတာ့ ေဆး႐ံုေခၚသြားတဲ့ သံုးေယာက္ အနက္ တစ္ေယာက္ ဆံုးသြားျပီလို႕ သိရပါတယ္။ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဒဏ္ရာျပင္းျပီး ေနာက္ထပ္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေျခေထာက္နည္းနည္း နာ႐ံုကလြဲျပီး ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ဘူး လို႕ သိရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ ကံေကာင္းတဲ့ သူလို႕ ေျပာရမွာပါ။ ကားၾကီးကိုေတာ့ ခုမနက္ အထိ ဆြဲတင္တာ မေတြ႕ရေသးပါဘူး။
အတိတ္ဘဝတုန္းက အကုသိုလ္ကံေတြေၾကာင့္ ခုဘဝမွာ ဥပေစၦဒကံနဲ႕ ေသဆံုးရတယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒီျမိဳ႕သစ္လမ္းမၾကီးမွာ ဘာအခိုက္ေတြ ရွိသလဲေတာ့ ကိုယ္လည္း မသိႏိုင္ပါ။ ကေလးမေလး ေသဆံုးျပီးတုန္းကေတာ့ ရက္လည္မွာ ဘုန္းၾကီးဆြမ္းကပ္တာအျပင္ အေဆာင္ေတြ ေက်ာင္းေတြ သာမက လမ္းမၾကီးတစ္ေလွ်ာက္မွာပါ ပရိတ္ရြတ္ျပီး ကမၼဝါဖတ္ခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ခုတစ္ခါေတာ့ သူတို႕ တာဝန္ရွိသူေတြက လုပ္ေပးမလား၊ အလုပ္သမားေတြမို႕လို႕ပဲ လ်စ္လွ်ဴ႐ႈထားမလား မသိပါ။ ကိုယ္တို႕လည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ဒီဝင္းၾကီးထဲက .ျမင္အပ္ မျမင္အပ္ေတြ အားလံုးကို ညတိုင္း ေမတၱာပို႕ အမွ်ေဝေနပါတယ္။ သက္တမ္းကုန္ဆံုးလို႕ ေသရတာ မဟုတ္ပဲ ေသေန႕ေစ့လို႕ အေသဆိုးနဲ႕ ေသဆံုးရတာေတြကို မၾကံဳရ မဆံုရ ပါေစနဲ႕ လို႕ဆုေတာင္းမိပါတယ္။ ႐ုတ္တရက္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဝိညာဥ္နဲ႕ ခႏၶာ ခြာသြားရသူေတြမို႕ ဘယ္လို ဘံုဘဝကို ေရာက္မလဲ ေတာ့မသိပါ။ စြဲလမ္းတြယ္ျငိစိတ္ေတြနဲ႕ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ေလွ်ာက္သြားေနရတဲ့ ဘဝကို မေရာက္ပဲ ေကာင္းေသာ ဘံုဘဝကို ေရာက္ႏိုင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပး လိုက္ပါတယ္။
သိဂၤါေက်ာ္
14 comments:
ေအာင္မေလး ဖတ္ရၾကားရတာနဲ႔ေတာင္ ေၾကာက္စရာႀကီးပါလားေနာ္။ ဟုတ္တယ္ အခုႏွစ္ပိုင္းေတြမွာ သတိထားမိေနတာ ေနရာတကာမွာ အက္ဆီးဒင့္ေတြ အျဖစ္မ်ားလာၿပီး လူေတြ အေသအေပ်ာက္မ်ားလာတာကို ေတြ႔ေတြ႔ေနရတယ္။ လူေတြမေကာင္းမႈေတြလုပ္တာ မ်ားလာၾကလို႔ထင္ပါရဲ႕ ျဖစ္လိုက္ရင္ နဲနဲပါးပါးဆိုတာမ်ဳိး တခါမွကိုမၾကားရဘူး မၾကား၀ံ့စရာ ပိုးစိုးပက္စက္ခ်ည့္ပဲ... း((
ဖတ္ေတာ႔ဖတ္လုိက္တာပဲ
ဖတ္ၿပီးေတာ႔ အေတာ္႔ကု္စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိပါတယ္။
မအိမ္သူေၿပာသလု္ပဲေနာ္...
လူေတြမေကာင္းမႈေတြလုပ္တာ မ်ားလာၾကလို႔ထင္ပါရဲ႕
ခ်မ္းေၿမ့ပါေစ..ႏွင္းဆီခ်စ္သူေလးေရ..
ဘာေျပာရမွန္းကုိ မသိေတာ့ဘူး၊ မေသသင့္ပဲ ေသရတာေတြ ဘယ္သူက ဂရုစုိက္မွာလည္း။
စာဖတ္ၿပီး ရင္ထဲဘယ္လိုႀကီးျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး..
ေအးဗ်ာ........
စာဖတ္ေနရင္းနဲ႔ကို ဘယ္လိုျဖစ္သြားလည္းမသိဘူး
ဒါေၾကာင့္မို႔ ဘုရားရွင္က ေဟာခဲ့တာေပါ့
ေကြးေသာလက္မဆန္႔မီ ဆန္႔ေသာလက္မေကြးမီလို႔ေပါ့။
ေန႔ၿမင္ညေပ်ာက္ဆိုသလိုပါဘဲ..
ဒီခတ္ႀကီးမွာ သက္တမ္းေစ႔ေနဖို႔သိပ္မလြယ္ပါဘူး
အားလံုးကိုယ္ေ၇ာစိတ္ပါက်န္းမာခ်မ္းသာ
ႀကပါေစ....
စိတ္မေကာင္းစရာဘဲ
အနိဌာရံုျမင္ကြင္းေတြ ဘဝမွာလံုး၀မျမင္ေတြ႔ခ်င္ဘူး
ဒါေပမဲ႔ ေရွာင္လြဲမရႏိုင္ေတာ႔လည္း ခုလို မၾကာခဏေတြ႔ရဦးမွာပါဘဲေနာ္
ဘ၀ဆက္တုိင္း ခုလို အျဖစ္ဆိုးမ်ိဳးေတြက ကင္းေ၀းႏုိင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးရံုေပါ့ေလ .. ၀ဋ္ေၾကြးေတြရွိရင္လည္း အျမန္ဆံုး ေၾကပါေစ ..
ၾကားရတာ မသက္သာလိုက္တာဗ်ာ။
ဖတ္ရတာေတာင္ရင္ထဲမခ်ိ ကိုယ္တိုင္ၾကံဳခဲ႕သူဆို ေတြးၾကည့္တာေတာင္....
အရာရာဟာ အစိုးမရဘူးေလ။
မ်က္လံုးႏွစ္လံုးဖြင့္ခ်ိန္နဲ႔ ပိတ္ခ်ိန္ေတြမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သရဏဂံုတင္ထားမွ ေတာ္ရံုက်မယ္။
ႀကံဳဆံုရသမွ် ဆင္းရဲဒုကၡအေပါင္းမွ သတၱဝါအားလံုး လြတ္ကင္းၾကပါေစလို႔သာ ဆုေတာင္းမိပါတယ္ကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕ အနီးဆံုးမွာ ေသျခင္းက ရွိေနတာပါပဲ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က မေတြ႕ျဖစ္ၾကတာပါ ။
မသိဂါ္ေရ.. ေသျခင္းတရားက တကယ္ကို လတ္တကမ္းေနာ္။
ထိခိုက္သြားတဲ့လူေတြလဲ သက္သာရာရၾကပါေစလို႔ ဒီကေန ေမတၱာပို႔ပါတယ္။
ေသေန႔ေစ့ရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေရွာင္လႊဲေရွာင္လႊဲ တည့္တည့္တိုးတတ္သလို ေသေန႔မေစ့ေသးရင္လည္း ကံသီလို႔ လြတ္တတ္ျပန္တယ္ေနာ္။ ကိုလင္းဒီပေျပာသြားသလို အနီးဆံုးမွာ ေသျခင္းက ရွိေနေပမယ့္ ေမ့ေမ့ေနတတ္ၾကတယ္။ သံေဝဂျဖစ္ေစတဲ့စာအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အစ္မသိဂၤေက်ာ္ေရ...
Post a Comment