ညေနခင္း အလြမ္း

ဟိုေဝးေဝးက တိမ္ခိုးေတြ
ေလနဲ႕အတူ ေမ်ာလြင့္ရင္း
ဖ်တ္ခနဲ အနီးအနား ေရာက္လာသလိုမ်ိဳး
ငါ တမ္းတလိုက္ခ်ိန္တိုင္းမွာ
မင္း အနီးအနား ေရာက္လာရင္
ေကာင္းမယ္ထင္ရဲ႕။

ေတာင္ကုန္းတေလွ်ာက္
တိမ္ျမဴေတြ ဝိုင္းခ်ိန္ဆို
အနီးအနားကို မျမင္ႏိုင္သလိုမ်ိဳး
ထင္ထင္ရွားရွား မင္းျပစ္ခ်က္ေတြကိုေတာင္
မျမင္ႏိုင္သူ ျဖစ္ခ်င္ရဲ႕။

“ေနာင္တမ်ားနဲ႕ တစ္စစီ ကြဲရွ၊
ငါ့ရဲ႕ အသည္းကြဲ ညေနခင္းမ်ား” လို႕
ဟဲေလး သီခ်င္းလည္း
မညည္းခ်င္သူပါ။

ခ်ိတ္ခ်ိတ္ခ်င္းမွ ခ်ိတ္သတဲ့
တစ္ရစ္ တစ္ရစ္နဲ႕
မျပီးႏိုင္ မစီးႏိုင္
အရွည္ကို ဆြဲဆန္႕ရရင္
အျငင္းပြားမႈေတြက
တစ္ကမၻာမက ၾကာသြားႏိုင္ရဲ႕။

ငါ့မာနကိုပဲ သိုဝွက္လိုက္ပါ့မယ္
ေပ်ာ့က်ခ်င္လြန္းလို႕
မင္းေခ်ာ့ဖို႕ကို ေစာင့္ေနသူေပါ့။

အျဖဴေရာင္ လီလီေတြ အစြမ္းကုန္ပြင့္တဲ့
ညေနခင္းေတြထဲေတာင္
ေမႊးရနံ႕က မခ်ိဳျမႏိုင္တာ
မင္းကို လြမ္းစိတ္ တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ပါ၊
ငါ့ရဲ႕ ညေနခင္း အလြမ္းေတြကို
သိမ္းဆည္းႏိုင္သူက
မင္း တစ္ေယာက္သာ။

သိဂၤါေက်ာ္