ေအပရယ္ဦးမွာ ဖူးသည့္ပန္း

 

ေတာက္ပတဲ့ ေႏြဦးရဲ႕
တစ္ေန႕ေသာ ေနေရာင္ေအာက္
ေအပရယ္ မိုးစက္ တစ္စက္ႏွစ္စက္ ေသာက္သံုးရင္း
ဣေျႏၵၾကီးတဲ့ ပန္းဖူးကေလး ျဖစ္တည္ခဲ့။

ငံုကာစကပဲ ေလာကကို အလွဆင္
ခ်ိဳေသာ ေမႊးရနံရဲ႕
ညႊတ္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ေစမႈနဲ႕
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ပ်ံ႕ႏွံေစသူ။

သူ႕ကိုယ္သူ ကာကြယ္ႏိုင္ဖို႕
ဆူးဝတ္ရံု ဝတ္ဆင္ထားတာကလြဲရင္
အဆိပ္တစ္စံုတရာ မရွိတဲ့ ေခါင္းမာမႈနဲ႕
လြတ္လပ္ျခင္းကို ျမတ္ႏိုးသူ။

႐ိုးစင္းေသာဘဝရဲ႕ ႏွစ္လိုမႈထဲ
အသားက်ေနလွ်က္က
အိပ္မက္ေတြကိုလည္း လက္မလႊတ္တတ္သူ။

သူမဟာ
သူ႕ကိုယ္သူ အေရာင္စြန္းထင္းခြင့္မျပဳတဲ့
အျဖဴေရာင္ ပန္းတစ္ပြင့္ ျဖစ္ရဲ႕။

ဥယ်ာဥ္ထဲက ေတာ္ဝင္ပန္းကေလးလိုု

တိတ္ဆိတ္ျခင္းရဲ႕ ျငီးေငြ႕မႈအသံကို
ခ်စ္ေသာသူမ်ားနဲ႕ အတူ နားေထာင္ရင္း

Fairy ကေလးလို အသြင္ေျပာင္းျပီး
ဟိုေဝးေဝး ပန္းခင္းေတြထဲ
ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ပ်ံသန္းေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ေတာင့္တ။
တကယ္တမ္းေတာ့လည္း
Fairy ကေလး ခရီးလြန္သြားခဲ့ရင္
မလင္းတဝက္ ညေတြထဲ
လမ္းေပ်ာက္မွာ စိုးေၾကာက္စိတ္နဲ႕
အသြင္ေျပာင္းျခင္း သီအိုရီကို ေမ့ပစ္ျပီး
ဥယ်ာဥ္ထဲက ပန္းကေလးအျဖစ္ပဲ
ရွိဆဲ.. ေမႊးဆဲ.. လန္းဆဲ..။

(Fairy = နတ္သမီး ေသးေသးကေလး)

April မွာေမြးတဲ့ ခ်စ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ ႏွစ္ေယာက္ အတြက္...

သိဂၤါေက်ာ္