ညိႈးခ်ိန္မတိုင္ခင္ (ဇာတ္သိမ္း)

(၅)

အဲဒီအပတ္ တနဂၤေႏြ မွာပဲ နီလာဦးက မေမ့မေလ်ာ့ ေခမာညိဳဆီ ဖုန္းဆက္လာပါသည္။ သူမတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေျမနီကုန္း မွာပဲ ေတြ႕ျဖစ္ၾကျပန္သည္။

“နင္ ဒီေန႕ေတာ့ တကယ္အားတယ္ေပါ့၊ အရင္တစ္ခါလို ငါ့ကို တစ္ပိုင္းတစ္စ မလုပ္နဲ႕ေနာ္၊ ဇာတ္လမ္းဆံုးေအာင္ ေျပာေတာ့၊ ေစာသြင္ နဲ႕ သက္စိုးထြဋ္ ညီမ ဘယ္လို ျဖစ္ၾကေသးလဲ”

“သက္စိုးထြဋ္ နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းမို႕ နင္က အရမ္းသိခ်င္ေနတာလား ေခမာရဲ႕ ဟီ ဟီ...”

“ငါ့တပည့္နဲ႕ ပတ္သက္တယ္ေလ သိခ်င္ရမွာေပါ့၊ လုပ္ပါ ေစ်းမကိုင္နဲ႕ ဆက္ေျပာေတာ့...”

“ေျပာပါ့မယ္ ေျပာပါ့မယ္၊ ေျပာခ်င္လြန္းလို႕ကို ခ်ိန္းရတာပဲဟာ...

“အဲဒီႏွစ္က သူတို႕ ေျခာက္ေယာက္လံုး ဆယ္တန္း က်တယ္၊ ေနာက္ႏွစ္က်ေတာ့ သက္စိုးက ရန္ကုန္မွာ ေဘာ္ဒါ သြားတက္တယ္၊ ေစာသြင္ကေတာ့ ေက်ာင္းမွာပဲျပန္တက္တယ္၊ သက္စိုး ညီမ သက္ျမတ္ ကလည္း ေက်ာင္းမွာပဲေလ၊ ေစာသြင္က ဗ်ဴဟာ ေျပာင္းလိုက္တယ္၊ အတန္းထဲမွာ ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္ ေနတယ္၊ အသက္ကို တစ္ခါ ႏွစ္ခါ စာလိုက္ေပးတယ္၊ နင့္တုန္းကေလာက္ေတာ့ အေႏွာက္အယွက္ မေပးဘူးတဲ့၊ အသက္ကလည္း ေစာသြင္လို ေကာင္မ်ိဳးကို ဦးေႏွာက္ထဲ မထားပါဘူး၊ သက္စိုး က ဒီေကာင္ေတြနဲ႕ ေပါင္းေနေပမယ့္ သူ႕ညီမကို သူ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ လံုးဝ မပတ္သက္ေအာင္ထားခဲ့တာ၊ သူ႕ညီမကို သိပ္တိုတတ္တာ...၊ အဲဒီေတာ့ ေစာသြင္အတြက္ အကြက္ေကာင္းပဲေပါ့၊”

“သက္စိုးထြဋ္ကို မေက်နပ္တာနဲ႕ သူ႕ညီမကို ခ်ဥ္းကပ္တာလား ယုတ္မာလိုက္တဲ့ေကာင္”

“အဲေလာက္ဆိုရင္ မယုတ္မာေသးဘူး၊ ခုမွ ယုတ္မာမွာ၊ စာေမးပြဲၾကီး မေျဖခင္ပဲ အသက္ကို ေစာသြင္က အဓမၼ ခိုးေျပးသြားတယ္၊ အသက္ မိဘေတြ ခမ်ာ အမ်ိဳးမ်ိဳး စံုစမ္းေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ ႐ွာမေတြ႕ခဲ့ဘူး၊ သက္စိုးကလည္း စာေမးပြဲ နီးေနျပီ ဆိုေတာ့ မေျပာပဲ ထားထားတာ...၊ ေနာက္ သံုးလေလာက္ၾကာမွ ေစာသြင္က စာေရးျပီး ဆက္သြယ္မွ အသက္ကို ျပန္ေခၚႏိုင္ခဲ့တယ္၊ ဘယ္လို ေရးခဲ့လဲ ဆိုေတာ့ ေခမာညိဳကို ခိုးေျပးဖို႕ လုပ္တုန္းက သက္စိုးက အျပင္းအထန္ တားခဲ့လို႕...အစားအေနနဲ႕ သက္စိုး ညီမကို ခိုးေျပးသြားတာ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ အခု စြန္႕ပစ္လိုက္ျပီမို႕ လာေခၚဖို႕ ေရးထားတာပဲ၊ အသက္ အေဖ အေမေတြ ဘယ္ေလာက္ ရင္ထုမနာ ျဖစ္မလဲ ဆိုတာ နင္ စဥ္းစားသာၾကည့္ေပေတာ့...”

“လူမဆန္တဲ့ အေကာင္၊ သူမ်ားသားသမီးကို ပန္းေကာင္းအညြန္႕ခ်ိဳးျပီး ပစ္ထားတယ္ ဟုတ္လား... ျပီးေတာ့ ဒီျပႆနာက ငါ့ကို မုန္းရာက စတာ... ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ၊ ငါ ဒီေကာင္ကို သတ္ပစ္ခ်င္တယ္....”

ဘယ္လို စကားလံုး သံုး၍ ေျပာရမွန္း မသိေအာင္ပင္ ေစာသြင္ကို မုန္းေသာ စိတ္က ေခမာညိဳ တစ္ကုိယ္လံုး ျပန္႕ႏွံလာသည္။ အသက္က ကိုယ့္အစား သေဘာမ်ိဳး ဓားစာခံ ျဖစ္ရ႐ွာတာကို ေတြးျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မုန္းသည္။ ဘာျဖစ္လို႕မ်ား ေခမာညိဳက ေစာသြင္လိုေကာင္မ်ိဳးကို ရန္သူျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့မိသလဲ...။

နီလာဦး ဆက္ေျပာေသာ စကားမ်ားကိုပင္ မၾကားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။

“အသက္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ဟိုအေကာင့္ေသြးသားက ပါလာခဲ့တယ္၊ သူ႕ အေမကလည္း သားဖြားမီးယပ္ အထူးကု တစ္ေယာက္မို႕ အျပစ္မ႐ွိတဲ့ ကေလးကို မဖ်က္ဆီးပဲနဲ႕ တစ္ျခားမွာ သြားေမြးေစခဲ့တယ္၊ အသက္ခမ်ာ စိတ္ေရာ ကိုယ္ေရာ မက်န္းမာတဲ့ အထဲက အဲဒီကေလးကို ေမြးခဲ့တယ္၊ မၾကာပါဘူး အသက္ ဆံုးသြားတယ္၊ ကေလးကေတာ့ က်န္းက်န္းမာမာပဲ က်န္ရစ္တယ္၊ သူတို႕ မိသားစုလည္း ရန္ကုန္ အျပီးေျပာင္း သြားၾကတယ္ေလ”

“သက္စိုးထြဋ္ သိေတာ့ေရာ ဘယ္လိုေနလဲ၊ ေစာသြင္ကို သြားမသတ္ခ်င္ဘူးလား”

“သူ ဘယ္လို ခံႏိုင္ရည္ ႐ွိေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့လဲေတာ့ ငါမသိဘူး၊ ေစာသြင္ကို သြားမသတ္တာေတာ့ အမွန္ပဲ၊ အခုေတာ့ ေစာသြင္လည္း သူ႕ အကုသိုလ္နဲ႕သူ သြားပါျပီ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ကပဲ အသည္းကင္ဆာနဲ႕ ေသျပီေလ၊ အသက္နဲ႕ ကြဲျပီးမွ ေနာက္ထပ္ မိန္းမ တစ္ေယာက္ ရေသးတယ္၊ အဲဒါလည္း မၾကာပါဘူး ကြဲတာပဲ၊ သူ႕မိဘ အိမ္ကလည္း ႏွင္္ခ်ထားေတာ့ အရက္ေတြ မတရားေသာက္ျပီး ေတေပ ေလလြင့္ေနရင္းနဲ႕ ျဖစ္တာပဲ”

“သက္စိုးထြဋ္ ေနရာမွာ ငါသာ ဆိုရင္ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေစာသြင္ကို သတ္မိမွာပဲ”

“ကဲ ကဲ ေတာ္ပါျပီဟာ၊ ငါလည္း နင့္ကို စိတ္ညစ္စရာ ေတြ ေျပာေနမိတယ္၊ အဓိက ငါေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းက သက္စိုးထြဋ္က နင့္ကို တကယ္ ခ်စ္တာ၊ ကေလးတစ္ေယာက္အေဖ အမည္ ခံေနရေပမယ့္ အခုထက္ထိ ဘယ္သူနဲ႕မွ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ေသးတာ မဟုတ္ဘူး”

“ေတာ္စမ္းပါ နီလာရယ္၊ ေအာင္သြယ္ဖို႕ စဥ္းစားမေနပါနဲ႕၊ ငါက အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႕ စိတ္ကိုမဝင္စားပါဘူး၊ တစ္ေယာက္တည္း ေနရတာ ဘယ္ေလာက္ျငိမ္းခ်မ္းလည္း နင္တို႔လို ကေလးအတြက္ ေယာက်ၤား အတြက္ ပူစရာလည္း မ႐ွိဘူး၊ သူ႕မွာလည္း သူ႕ဟာသူ ႐ွိမွာပါ၊ ငါ့ကို ေစာင့္ေနတယ္ေတာ့ မထင္ပါဘူးေနာ္...”

“နင္က ငါေျပာတာကို မယံုဘူးေပါ့၊ သူေျပာရင္ေတာ့ ယံုမွာပါ”

“နင္လုပ္တာနဲ႕ပဲ ေနာက္တစ္ခါေတြ႕ရင္ အေနခက္ေတာ့မွာပဲ၊ သူ႕ကို တကယ္ ေက်းဇူးေတာ့ တင္ပါတယ္...၊ ငါ့ဘဝ ပ်က္ရင္ပ်က္ မပ်က္ရင္ေတာင္ အ႐ွက္ရျပီး အမည္းစက္ ျဖစ္ရမယ့္ အေရးက သူကာကြယ္ေပးခဲ့တာပဲ၊ ငါ့ကို ကာကြယ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ သူ႕ညီမကို ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရတယ္၊ ငါ တကယ္ စိတ္မေကာင္းဘူး ဟာ၊ ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး”

“တကယ္ေတာ့ ေစာသြင္ ငါ့ကို ကားတင္ေျပးျဖစ္ခဲ့ရင္ ေကာင္းမွာ... ဒါဆို ဒီအညိႈးက အသက္ဆီအထိ ေရာက္စရာ မလိုေတာ့ဘူး၊ ငါက အသက္လို ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ မိန္းမ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီတုန္းက ငါ့မွာ ေမာင္းခ်ဓား တစ္ေခ်ာင္း အျမဲပါတယ္၊ အဲဒီေျခာက္ေကာင္ ေႏွာက္ယွက္ေနတယ္ ဆိုလို႕ ေဖေဖက ဝယ္ေပးထားတာ၊ ငါ သူ႕ကို အေသသတ္ပစ္ခဲ့မွာ၊ သူ႕ကို မသတ္ႏိုင္တဲ့ အဆံုး ငါ့ကိုယ္ငါ ထိုးသတ္လိုက္မွာ သူ႕ အေစာ္ကားေတာ့ မခံႏိုင္ဘူး”

“နင္ကေတာ့ ေျပာသလို လုပ္မယ့္လူပဲ ငါယံုတယ္... ျပီးခဲ့တာေတြ ထားလိုက္ပါေတာ့ဟာ၊ ေလွ်ာက္ေတြးမေနပါနဲ႕ေတာ့၊ ငါတို႕ စကားေကာင္း ေနတာလည္း ၾကာသြားျပီ၊ ျပန္ၾကရေအာင္”

နီလာဦး ႏွင့္ လမ္းခြဲျပီး ျပန္လာေသာ လမ္းမွာလည္း သက္စိုးထြဋ္ ညီမေလး အေၾကာင္း ေတြးေနမိဆဲပင္။ အညိႈးအေတးမ်ား၏ အရင္းအျမစ္က သူတစ္ပါးကို နစ္နာေစေအာင္ ေျပာတတ္ လုပ္တတ္ခဲ့ေသာ ေခမာညိဳေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္ေလ။ “ႏႈတ္ေၾကာင့္ေသ ဟူေသာ စကားပင္ ႐ွိသည္ မဟုတ္ပါလား...။

**********

(၆)

ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ အၾကာ ညဦးပိုင္း တစ္ခုမွာ ေခမာညိဳ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္သျဖင့္ သက္စိုးထြဋ္ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္လည္း မ႐ွိသျဖင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ နီလာဦး နဲ႕ ေတြ႕ျဖစ္ျပီး ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ အေၾကာင္း အားလံုး သိျပီးျပီ ဟု ေျပာျပလိုက္သည္။ သူက ေခတၱေတာ့ ျငိမ္သက္သြားသည္။ ေနာက္ေတာ့မွ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ကို တစ္သက္လံုး မေျပာဖို႕ ေခမာညိဳကို ကတိေတာင္းလိုက္သည္။ ေခမာညိဳကလည္း ေျပာဖို႕ရည္ရြယ္ခ်က္ မ႐ွိပါ။ သူ႕အေဖ အရင္းဟာ ေစာသြင္လို လူမ်ိဳးပါလို႕ သိသြားမည့္ အစား သက္စိုးထြဋ္ကို အေဖ အရင္းဟု ထင္ေနတာက ပိုေကာင္းပါသည္။

“အဲဒီႏွစ္ေတြမွာ ေစာသြင္ကို မသတ္ပဲ ႐ွင္ ဘယ္လို ေနႏိုင္ခဲ့သလဲ ဆိုတာ ကၽြန္မ အံၾသတယ္၊ ကၽြန္မသာ ဆိုရင္ ေစာသြင္ကို သတ္ရမွ ေက်နပ္ႏိုင္မယ္ ထင္တာပဲ”

“ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဒီလို စိတ္မ်ိဳး ေပၚခဲ့ဖူးပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေစာသြင္ကို သတ္လိုက္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေထာင္က်သြားခဲ့ရင္ မိဘေတြခမ်ာ ညီမေလး အတြက္ စိတ္ဆင္းရဲ ရတဲ့ၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ထပ္ျပီး ပူပန္ရဦးမွာေလ၊ ညီမေလး ဆံုးသြားေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းခံစားရပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ လည္း စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ခ်ံဳးခ်ံဳးက်ေနတဲ့ မိဘႏွစ္ပါးကို အားေပးဖို႕... အျပစ္မ႐ွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ တူေလးကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္လိုက္မာန္ပါ လုပ္လို႕ မျဖစ္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြပါ၊ ကံကံ၏ အက်ိဳးကို ယံုၾကည္သူေတြပါ၊ မေကာင္းတာျပဳတဲ့သူဟာ မေကာင္းတဲ့ ျပစ္ဒဏ္ ခံရမွာ ေ႐ွာင္လႊဲလို႕ မရပါဘူး၊ အဲဒီလို သေဘာေပါက္ေအာင္ ေမေမကလည္း နားခ်ခဲ့တယ္ေလ”

“ဟုတ္ပါတယ္၊ ႐ွင္ေျပာတာ မွန္ပါတယ္၊ အမွန္ေတာ့ ကၽြန္မလည္း အခုမွ သိျပီး စိတ္ဆိုးလြန္းလို႕ ေျပာမိတာပါ၊ ႐ွင့္ကို စိတ္မေကာင္းစရာ အတိတ္ အေၾကာင္းေတြ ျပန္သတိရေအာင္ လုပ္မိသလို ျဖစ္သြားရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္... ႐ွင့္ အေဖနဲ႕ အေမေရာ ေနေကာင္းၾကရဲ႕လား”

“ေကာင္းပါတယ္၊ စင္ကာပူ ေရာက္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းျပီးကတည္းကပဲ၊ သူတို႕အေနနဲ႕ ေက်ာ္ေက်ာ့္ကို ျမင္ေနရရင္ ညီမေလးကို သတိရျပီး စိတ္ဆင္းရဲရတယ္တဲ့ေလ၊ ဒီမွာ ေနတုန္းကလဲ သူမ်ား အဘိုးအဘြားေတြလို မဟုတ္ဘူး၊ ခပ္စိမ္းစိမ္း ခပ္ခြာခြာပဲ ေနခဲ့တာ၊ သားက သနားဖို႕ ေကာင္းပါတယ္”

“ေၾသာ္... ေက်ာ္ေက်ာ္က အဘိုးအဘြား ရဲ႕ ေမတၱာလည္း မခံစားခဲ့ရဘူးေပါ့၊ ဒါနဲ႕ အေမနာမည္ ေဒၚနန္းမူ ဆိုတာ ကေရာ”

“အဲဒါက၊ ကေလးေမြးရင္းနဲ႕ ကေလးေရာ လူၾကီးပါ ဆံုးသြားတဲ့ ေမေမ့ လူနာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္ပဲ၊ သူ႕ေယာက်ၤားကလည္း သူ ကိုယ္ဝန္ေျခာက္လ ေလာက္ကပဲ အက္ဆီးဒင့္နဲ႕ ဆံုးသြားခဲ့တာတဲ့”

“ေၾသာ္”

“ကၽြန္ေတာ္က အခုထက္ထိ တစ္ေယာက္ေသာသူ ကလြဲလို႕ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မခ်စ္ခဲ့ေသးသလို၊ ဘယ္သူနဲ႕ မွလည္း လက္မထပ္ရေသးပါဘူးဗ်ာ၊ လက္ထပ္မယ္ဆိုရင္လည္း အဲဒီ တစ္ေယာက္ေသာသူပဲ ျဖစ္ခ်င္တာ... ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကေလးတစ္ေယာက္ အေဖ အေနနဲ႕ လက္ခံႏိုင္ျပီး၊ သားကိုလည္း မိခင္ေမတၱာနဲ႕ ၾကင္နာႏိုင္မယ့္လူ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္”

အဲဒီ တစ္ေယာက္ေသာသူက ဘယ္သူလဲလို႕ ေခမာညိဳက မေမးပါဘူး။ သူ႕စကားက ဘယ္ကို ရည္ရြယ္တယ္ ဆိုတာ သိသိၾကီးပဲ။ ေနပါဦးေလ။ ျပန္ေတြ႕ၾကတာမွ မၾကာေသးပဲ ဒီေလာက္ေလာဖို႕ မလိုပါဘူးေနာ...။ အဲဒီျမိဳ႕ကေလး အေၾကာင္း ျပန္ေတြးမိတိုင္း အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း နီလာဦးတို႕ အရင္ သူ႕မ်က္ႏွာကိုပဲ အျမဲ ေျပးျမင္မိခဲ့ေပမယ့္ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႕ ေခမာညိဳ တကယ္ကို မသိေသးတာပါ။

**********

(၇)

ေခမာညိဳသည္ သက္စိုးထြဋ္၏ ေတာင္းပန္ခ်က္အရ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ စေန၊ တနဂၤေႏြ မွာ တစ္ေန႕ (၃) နာရီေလာက္ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္တို႕ အိမ္သို႕ သြား၍ guide လုပ္ေပးျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ ႏွင့္အတူ အတန္းထဲမွ စာအသင့္အတင့္ ေတာ္ေသာ ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္၊ ေကာင္ေလး ႏွစ္ေယာက္ ကိုပါ အတူတူ guide လုပ္ေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္မွာ ညံဖ်င္းေသာ ကေလး တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါ။ ဥာဏ္ထက္ျမက္ေသာ္လည္း ၾကိဳးစားလိုစိတ္ မ႐ွိသျဖင့္ မေတာ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႕ကို အေပါင္းအသင္း ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္း တြင္ ဝင္ဆံေစျခင္း ျဖင့္ အျပိဳင္အဆိုင္ စာၾကိဳးစားေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ စာၾကိဳးစားလာခဲ့ပါသည္။

အဌမတန္း ေအာင္စာရင္းမ်ားထြက္ေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္က ဂုဏ္ထူး သံုးဘာသာ၊ ေအာင္ေကာင္းက သံုးဘာသာ၊ ဟိန္းခန္႕က ႏွစ္ဘာသာ၊ မိုးႏွင္းျဖဴ ႏွင့္ တူးတူးက ဘာသာစံုဂုဏ္ထူး ထြက္ၾကသည္။

ေနာက္ႏွစ္မွာလည္း သူတို႕ ငါးေယာက္ကို ေခမာညိဳပဲ guide လုပ္ေပးရပါသည္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ သူတို႕အိမ္မွာပဲ လုပ္ပါဟု မိုးႏွင္းျဖဴ မိဘမ်ားက ေျပာသျဖင့္ စုရပ္က ထိုအိမ္သို႕ ေရာက္သြားသည္။ ပြင့္သစ္စ ပန္းေလးလို လွလာျပီ ျဖစ္ေသာ သူတို႕ သမီးေလးကို စိတ္မခ်သျဖင့္ မ်က္စိေအာက္မွာသာ ထားလိုျခင္းကို ေခမာညိဳ နားလည္ပါသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ ႏွင့္ ေအာင္ေကာင္း ကလည္း မိုးႏွင္းျဖဴေလး ပိုလွလာသည္ကို သတိျပဳမိျပီး အေရးတယူ ႐ွိလာသည္ကို ေခမာညိဳ ရိပ္မိေတာ့ သူတို႕ စိတ္ကေလးေတြ အေရာင္ မေျပာင္းရေလေအာင္ နားဝင္လြယ္မည့္ စကားေလးေတြႏွင့္ အလိမၼာသံုးကာ ဆံုးမရပါေသးသည္။

ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ႐ွစ္တန္းက် က်န္ခဲ့သည့္ အေပါင္းအသင္းေဟာင္းမ်ားႏွင့္ လံုးဝ အဆက္ျပတ္သြားျပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ၾကာၾကာထိုင္ျခင္း၊ ညဘက္ ဂစ္တာတစ္လက္ႏွင့္ အခ်ိန္ျဖဳန္းျခင္း၊ ရန္ျဖစ္ျခင္း တို႕အစား အားလပ္ခ်ိန္တြင္ စာအုပ္ဖတ္ျခင္း၊ အားကစားလုပ္ျခင္း မ်ားဘက္သို႕ ေျပာင္းသြားသည္။ သက္စိုးထြဋ္ ကို္ယ္တိုင္လည္း သူ႕သားကို ပို ဂ႐ုစိုက္လာတာလည္း ပါသည္။

သက္စိုးထြဋ္ ကေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ ေျပာင္းလဲလာသည့္ အတြက္ ေခမာညိဳကို ေက်းဇူးတင္လ်က္ ႐ွိျပီး လက္ထပ္ခြင့္ကိုေတာ့ အခြင့္သင့္တိုင္း ေတာင္းဆိုတတ္ျမဲ။ ကိုယ့္ဘဝ အခ်ိန္မတိုင္ခင္ မႏြမ္းခဲ့ရသည္မွာ သူ႕ေက်းဇူးပါပဲ လို႕ စိတ္ထဲမွာ အျမဲမွတ္ထင္လ်က္ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ကိုလည္း ကိုယ့္တူ ကိုယ့္သားေလးလိုပဲ သေဘာထားႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ႕ကို လက္ထပ္ဖို႕ကိုေတာ့ ခုထိ စဥ္းစားေနဆဲပင္။ တကယ္ေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့ ကိုယ့္ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ဘဝကို စြန္႕လႊတ္ဖို႕ ႏွေျမာေနေသးတာပါ။

**********

ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႕ အိမ္မွာ ျမဲေနေသာ ေခမာညိဳ႕ထံသို႕ ေက်ာင္းစာႏွင့္ အစားမွ လြဲ၍ တစ္ျခား ဘာမွ စိတ္မဝင္စားတတ္ေသာ ဟိန္းခန္႕ တစ္ေယာက္ ေမာၾကီး ပန္းၾကီး ပံုစံႏွင့္ ေရာက္ခ်လာပါသည္။

“တီခ်ယ္ တီခ်ယ္၊ ေက်ာ္ေက်ာ္ နဲ႕ မိုးႏွင္း ခိုးရာလိုက္ သြားၾကျပီ”

“ဘာ၊ ဘာ ျဖစ္တယ္”

“ဒီေက်ာင္းပိတ္ရက္ မွာ ေအာင္ေကာင္း နဲ႕ မိုးႏွင္းကို ေစ့စပ္ေပးၾကေတာ့မလို႕ သူတို႕မိဘေတြက စီစဥ္ေနၾကတယ္တဲ့၊ အဲဒါ မိုးႏွင္းက ေက်ာ္ေက်ာ့္ကိုပဲ ၾကိဳက္တာ၊ ေအာင္ေကာင္းကို မၾကိဳက္လို႕ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ထြက္ေျပးၾကေတာ့မယ္၊ ေက်ာ္ေက်ာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကူညီမယ္ ေျပာတယ္၊ တူးတူးလည္း သိလို႕ ေနာက္က လိုက္သြားျပီ၊ ကၽြန္ေတာ္က တီခ်ယ့္ကို လာေျပာတာ…”

“ဒါဆို တို႕လိုက္သြားၾကရေအာင္… ေနဦး ေက်ာ္ေက်ာ့္အေဖ ဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္ဦးမယ္”

အေရးၾကီးကာမွ သက္စိုးထြဋ္“ ဟန္းဖုန္းမွာ ဘယ္လိုမွ ဆက္မရပါ။ လိုင္းမမိေသာ ေနရာသို႕ ေရာက္ေနပံုရသည္။ မတတ္ႏိုင္ေတာ့။ ဟိန္းခန္႕လာေသာ တကၠစီႏွင့္ပင္ ႏွစ္ေယာက္သား သြားရေတာ့သည္။ ဟိန္းခန္႕၏ လမ္းျပမႈႏွင့္ ေခမာညိဳတို႕ ထိုျခံဝင္းႏွင့္ အိမ္ေလးဆီသို႕ ေရာက္သြားသည္။ နီးနီးကပ္ကပ္တြင္ လူေနအိမ္မ်ား မ႐ွိ။ တစ္ႏိုင္ ေမြးျမဴေရး ျခံတစ္ခု ျဖစ္ပံုရျပီး ျခံ႐ွင္မ်ားကိုေတာ့ မေတြ႕ရ။

ျခံေ႐ွ႕ေရာက္ေရာက္ခ်င္း တူးတူ ေျပးထြက္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူ႕ကို ဆီးေမးေတာ့..

“မိုးႏွင္းတို႕ ထြက္သြားၾကျပီ တီခ်ယ္၊ သမီးကို ဖိုးထူးတို႕ အုပ္စုက မလိုက္ႏိုင္ေအာင္ တားထား ႐ံုမကဘူး.. အႏိုင္က်င့္ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကတယ္၊ သမီး အတင္း႐ံုးကန္ျပီး ထြက္ေျပးလာရတာ”

တူးတူးက ေဒါသသံျဖင့္ ေျပာျပသည္။

အိမ္ထဲမွ ေကာင္ေလး သံုးေယာက္ ေျပးထြက္လာၾကျပီး ေခမာညိဳ႕ကို ေတြ႕ေတာ့မွ အ႐ွိန္သတ္ သြားၾကသည္။ ဖိုးထူး၊ ဟန္ေဌး ႏွင့္ တိုးဝင္း ဆိုေသာ ေခမာညိဳ႕ တပည့္ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ သူငယ္ခ်င္း လူဆိုးကေလးမ်ား ျဖစ္သည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ တကၠစီ တစ္စီး ထိုးစိုက္လာျပီး ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ႏွင့္ မိုးႏွင္းျဖဴ တို႕ ဆင္းလာၾကသည္။

“နင္တို႕ မသြားျဖစ္ေတာ့ ဘူးလား” တူးတူးက ဝမ္းသာအားရေမးသည္။

“သြားမွာ၊ နင့္ကို စိတ္မခ်လို႕ ျပန္လာၾကည့္တာ တူးတူး၊ ဟိုေကာင္ေတြ ၾကားမွာ နင္တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနလို႕”

“ငါက သူတို႕ လုပ္တိုင္း ျငိမ္ခံေနမယ့္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ႏြဲ႕ႏြဲ႕ မိန္းမမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး၊ ငါ့ကို ေစာ္ကားလာလို႕ကေတာ့ သူေသ ကိုယ္ေသပဲ၊ ေတာ္ေသးတယ္၊ တီခ်ယ္ညိဳ တို႕ေရာက္လာလို႕”

ထိုအခါမွ မိုးႏွင္းျဖဴ ႏွင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္က ေခမာညိဳကို သတိထားမိသြားသည္။

“သမီး မိုးႏွင္း၊ တီခ်ယ္နဲ႕ ျပန္လိုက္ခဲ့ပါ၊ သမီး မိဘေတြဘက္က သမီး မႏွစ္သက္တဲ့လူနဲ႕ အတင္းအက်ပ္ မလုပ္ေအာင္ တီခ်ယ္ တာဝန္ယူျပီး ေျပာေပးပါ့မယ္၊ သမီးတို႕ စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ၊ ဒီလို ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ ပညာမစံုေသးတဲ့ အ႐ြယ္မွာ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ဘဝ ေနၾကမယ္ ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္တာ သက္သက္ပါပဲကြယ္၊ မင္းတို႕ ဘာလုပ္ကိုင္ စားေသာက္ၾကမလဲ၊ ႏွစ္ေယာက္စလံုးလည္း အသက္ မျပည့္ၾကေသးဘူး၊ အဲဒီေတာ့ တီခ်ယ္စကားကို နားေထာင္ျပီး ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ ျပန္ၾကမယ္ေနာ္…”

သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး နားခ်ေတာ့မွ အိမ္ျပန္ဖို႕ သေဘာတူၾကသည္။ သူတုိ႕ ျပီးေတာ့ ဖိုးထူး တို႕ကိုလည္း ေျပာရေသးသည္။

“ကဲ ဖိုးထူး… မင္းတို႕က ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို အႏိုင္အထက္ က်င့္ဖို႕ ၾကိဳးစားၾကတယ္ေပါ့… မင္းတို႕ အျပစ္ကို သိၾကရဲ႕လား… မင္းတို႕ မိဘေတြကို တိုင္မယ္၊ ရဲစခန္းမွာ အမႈဖြင့္မယ္ဆို မင္းတို႕ အျပစ္က်ခံရမွာပဲ၊ အဲဒါဆို မင္းတို႕ မိဘေတြလည္း သိကၡာက်မယ္၊ အ႐ွက္ကြဲမယ္၊ မင္းတို႕ အသက္အ႐ြယ္နဲ႕ ဒီလို အျပဳအမူမ်ိဳး လုပ္စရာကို အေၾကာင္းမ႐ွိဘူး၊ ဘာေၾကာင့္မ်ား လုပ္တာလဲကြယ္”

“ကၽြန္ေတာ္တို႕ တကယ္လုပ္မလို႕ မဟုတ္ပါဘူး အန္တီ၊ တူးတူး လိုက္သြားမွာ စိုးလို႕ ျခိမ္းေျခာက္႐ံု သက္သက္ပါ၊ ခြင့္လႊတ္ပါ တီခ်ယ္၊ မိဘေတြကို မတိုင္ပါနဲ႕ေနာ္..”

“တီခ်ယ့္ကို ေတာင္းပန္ရမွာ မဟုတ္ဘူး၊ တူးတူးကို ေတာင္းပန္ရမွာ”

“ငါတို႕ မွားပါတယ္ တူးတူး၊ နင္ေက်နပ္ေအာင္ ေတာင္းပန္ပါ့မယ္၊ အမႈမဖြင့္ပါနဲ႕ေနာ္”

သံုးေယာက္စလံုးက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျပာ၍ ေတာင္းပန္ၾကသည္။ တူးတူးက မေက်နပ္ေပမယ့္ ဘာမွမေျပာေတာ့။

“တီခ်ယ္က ဒီကိစၥကို မင္းတို႕မိဘေတြလည္း မတိုင္ဘူး၊ အမႈလည္း မဖြင့္ဘူး၊ အဲဒီ အတြက္ မင္းတို႕ဘက္က ကတိ တစ္ခုေတာ့ ေပးရလိမ့္မယ္၊ ေနာက္ေနာင္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို အလိုမတူပဲ ခိုးေျပးတာတို႕၊ အဓမၼက်င့္တာတို႕ လံုးဝမလုပ္ေတာ့ပါဘူး ဆိုတဲ့ ကတိပဲ၊ ပါးစပ္က လြယ္လြယ္ေျပာ႐ံုနဲ႕ မျပီး ဘူးေနာ္၊ တကယ္ တည္မတည္ တီခ်ယ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာ”

“ဟုတ္ကဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကတိ ေပးပါတယ္ တီခ်ယ္”

“ေက်ာ္ေက်ာ္ေရာ အဲဒီ ကတိ ေပးႏိုင္မလား…”

“ကၽြန္ေတာ္လည္း ေပးႏိုင္ပါတယ္ တီခ်ယ္”

“မင္းတို႕ အေနနဲ႕ ေ႐ွ႕ဆက္ရမယ့္ ဘဝခရီးက အ႐ွည္ၾကီး ႐ွိေသးတယ္၊ လမ္းမွားကို ေလွ်ာက္မိရင္ ဘယ္လိုမွ ျပင္လို႕ မရပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ဒီအရြယ္မွာ ခ်စ္သူထားတာ အိမ္ေထာင္ျပဳတာေတြ လုပ္ရမယ့္ အရြယ္ မဟုတ္ေသးဘူး၊ ဘြဲ႕တစ္ခု ရျပီး၊ ကိုယ့္ အလုပ္အကိုင္နဲ႕ ကိုယ္ ျဖစ္လာျပီ ဆိုေတာ့မွ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့လူ နဲ႕ လက္တြဲၾကေပါ့ကြယ္၊ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဒါေတြခဏေလာက္ ေမ့ထားလိုက္ပါဦး၊ ကိုယ့္ဖူးစာဖက္ မွန္ရင္ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဒီပတ္သက္မႈက မပ်က္စီးႏိုင္ပါဘူးကြယ္…”

“ကၽြန္ေတာ္တို႕ နားလည္ပါျပီ၊ တီခ်ယ္”

ဖိုးထူးတုိ႕ သူတို႕ကားႏွင့္ သူတို႕ ျပန္သြားၾကသည္။ သူတို႕ ျပန္သြားမွ တူးတူးကို ေျပာရသည္။

“တူးတူး၊ သမီး အမႈမဖြင့္နဲ႕ေတာ့ေနာ္၊ ကိုယ့္ကို မုန္းေနတဲ့ ေယာက်ၤား တစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ့္အတြက္ အၾကီးအက်ယ္ အႏၱရာယ္ပဲ၊ သူတို႕ သမီးအေပၚ အမုန္းစ ႐ွည္မွာစိုးလို႕ တီခ်ယ္က ေက်ေအးလိုက္တာပါ”

“သမီးလည္း ဘာမွမွ မျဖစ္တာ၊ အမႈ မဖြင့္ခ်င္ပါဘူး တီခ်ယ္”

“သမီးကို ေအာင္ေကာင္းနဲ႕ မေစ့စပ္ရေအာင္ေတာ့ အိမ္ကို ေျပာေပးေနာ္ တီခ်ယ္” မိုးႏွင္းျဖဴကေျပာသည္။

“စိတ္ခ်ပါ မိုးႏွင္းရယ္၊ ဒီေန႕ ကိစၥကိုလည္း သမီး မိဘေတြကို မေျပာပါဘူး”

သူတို႕ကို ကိုယ့္အိမ္ကို ျပန္ပို႕ျပီးမွ ေခမာညိဳ ျပန္ခဲ့သည္။ သက္စိုး ကိုေတာ့ ညက်မွ ဖုန္းဆက္ျပီး ေျပာျပရသည္။ သူက အံၾသေနသည္။ ေခမာညိဳက ေတာ့ ကေလးေတြ အေျခအေနေျပာင္းေနတာကို ရိပ္မိသင့္သေလာက္ ရိပ္မိျပီးသား။ ကေလးေတြ ငယ္ၾကေသးသည္က လြဲလို႕ မိုးႏွင္းျဖဴတို႕ အေျခအေနကလည္း ဘာမွ ကန္႕ကြက္စရာ မ႐ွိေသာ အေျခအေန။

ေနာက္တစ္ေန႕မွာ မိုးႏွင္းျဖဴ မိဘမ်ားထံ ႏွစ္ေယာက္သား သြားၾကသည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ မိုးႏွင္းျဖဴ အေမႏွင့္ ေခမာညိဳက တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းေနဖက္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ မိုးႏွင္းျဖဴက ေအာင္ေကာင္းကို သေဘာမက်ပဲ တျခားကို သေဘာက်ေနေၾကာင္း အရိပ္အျမြက္ ေျပာ၍ အတင္းအက်ပ္ မစီစဥ္သင့္ေၾကာင္း ေျပာျပရသည္။ အတင္းအက်ပ္ စီစဥ္လွ်င္ မျဖစ္သင့္တာေတြ ျဖစ္ကုန္ႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာျပရသည္။ သူတို႕ကလည္း အတင္းအက်ပ္ မစီစဥ္ေတာ့ပါ ဟု ကတိေပးၾကသည္။ အမွန္ေတာ့ ေအာင္ေကာင္း ကိုယ္တိုင္က သူ႕မိဘမ်ားကို ပူဆာ၍ ႏွစ္ဖက္မိဘ ေတြ႕ၾကျပီး လက္ခံႏိုင္ေလာက္ေသာ အေျခအေနမို႕ ေအာင္ေကာင္း ႏွင့္ မိုးႏွင္းျဖဴ တို႕ကိုယ္တိုင္လည္း အခ်င္းခ်င္း သေဘာက်သည္ ထင္၍ စီစဥ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အဲလို ဆိုေတာ့လည္း သက္စိုးကို ေက်ာ္ေက်ာ့္ အေဖ အေနႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးျပီး ကေလးေတြ အေျခအေနကို အမွန္အတိုင္း ေျပာျပလိုက္ေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႏွစ္ဖက္မိဘ လက္ခံထားျပီး ကေလးေတြ ေက်ာင္းမျပီးခင္ မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္ရေအာင္ တည့္မတ္ေပးၾကဖို႕ သေဘာတူလိုက္ၾကသည္။

ေက်ာင္းေတြဖြင့္ေတာ့ ေခမာညိဳ guide လုပ္ခဲ့သည့္ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္တို႕ ငါးေယာက္လံုး အမွတ္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ၉ တန္းေအာင္ခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ ဆယ္တန္း တန္းခြဲ A မွာ တက္ၾကရသည္။ ဖိုးထူး တစ္ေယာက္ ႐ွစ္တန္းကို တစ္ႏွစ္ထပ္က်ခဲ့ျပီး ေက်ာင္းထြက္၍ သူ႕အေဖ ဝပ္ေ႐ွာ့တြင္ ကူလုပ္ေနသည္။ ဟန္ေဌး ႏွင့္ တင္ဝင္း ကေတာ့ ႐ွစ္တန္း ေအာင္၍ ကိုးတန္း တက္ၾကသည္။ ေခမာညိဳလည္း ဘီအီးဒီ စာေပးစာယူ ဝင္ခြင့္ ေအာင္၍ တက္ရမည္။ အေရးၾကီးေသာ အတန္းမို႕ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္တို႕ အားလံုး ဘာသာစံု က်ဴ႐ွင္ တက္ၾကေသာ္လည္း ေခမာညိဳကေတာ့ guide လုပ္ေပးေနရဆဲ ျဖစ္သည္။

သက္စိုးကို လည္း ေခါင္းညိတ္လိုက္ေပမယ့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္ေသးေသာ ေခမာညိဳက လက္ထပ္ဖို႕ကို အခ်ိန္ဆြဲေနဆဲ။ ေခမာညိဳကို အလြန္တိုထြာ၍ အိမ္ေထာင္မျပဳေစခ်င္ေသာ ေဖေဖ ႏွင့္ ေမေမ ကိုလည္း ဘယ္လို စေျပာရမွန္းမသိပဲ ျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ျပီး သက္စိုးက အမ်ား အျမင္မွာ အရြယ္ေရာက္ ကေလးတစ္ေယာက္၏ အေဖလည္း ျဖစ္ေနေသးသည္ေလ။

**********

(၈)

ႏွစ္ႏွစ္ၾကာျပီးေနာက္။

ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ က နည္းပညာ တကၠသိုလ္၊ မိုးႏွင္းျဖဴႏွင့္ ဟိန္းခန္႕က ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္၊ တူးတူးက သူနာျပဳတကၠသိုလ္ အသီးသီး တက္ေရာက္လ်က္ ႐ွိၾကသည္။ ေအာင္ေကာင္းက ေတာ့ စင္ကာပူမွာ ေက်ာင္းသြားတက္ေနသည္။ တင္ဝင္း ႏွင့္ ဟန္ေဌးလည္း ဖိုးထူး ႏွင့္ အတူ ဝပ္ေ႐ွာ႕မွာ အလုပ္လုပ္ရင္း အေဝးသင္ တက္ေနၾကသည္။ အရင္လို လူဆိုးေလးေတြ မဟုတ္ၾကေတာ့။ ေခမာညိဳ ႐ွစ္တန္းမွာ သင္ခဲ့ရေသာ ကေလးေတြက ခုဆို တကၠသိုလ္ အသီးသီး တက္ေနၾကျပီ။ ဆရာ ဆရာမ ဆိုသည္မွာ ပန္းပုဆရာ တစ္ေယာက္၊ ဥယ်ာဥ္မႈး တစ္ေယာက္လိုပင္..။ ကိုယ္ထုေသာ ပန္းပု႐ုပ္ေလးေတြ တင့္တယ္လွပေနသည္ကို ျမင္ရလွ်င္ ကိုယ္ပ်ိဳးေသာ ပန္းပင္ကေလးမ်ားကို အဖူးအငံု ဘဝတြင္ ပိုးမကိုက္ေစရေအာင္၊ အခ်ိန္မတိုင္ခင္ မညိႈးႏြမ္းေစရေအာင္ ျပဳစုယုယ၍ အခ်ိန္သင့္ အခါသင့္ ေဝဆာစြာ ပြင့္လာသည္ကို ျမင္ရလွ်င္ ေက်နပ္ဝမ္းေျမာက္ ၾကရသူမ်ား ျဖစ္သည္။

ေခမာညိဳလည္း ဘီအီးဒီ စာေပးစာယူ ႏွစ္ႏွစ္သင္တန္းကို ကြာလီဖိုင္းျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသည္။ ေခမာညိဳ႕ မိဘမ်ားက သားတစ္ေယာက္ ၾကီးၾကီးမားမား ႐ွိေနေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ အေဖ သက္စိုးထြဋ္ ႏွင့္ သေဘာမတူခ်င္သလို သက္စိုး မိဘမ်ား ကလည္း ေခမာညိဳ ႏွင့္ သက္စိုး ၏ ပတ္သက္မႈ အျပည့္အစံု ကို ဘယ္လိုက ဘယ္လို သိသြားမွန္း မသိပဲ လံုးဝ သေဘာမတူႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ ဒီအေတာအတြင္း သူလည္း သူ႕အလုပ္နဲ႕သူ ႐ႈပ္၊ ေခမာညိဳ လည္းေက်ာင္းတစ္ဖက္၊ သင္တန္းက စာတစ္ဖက္ မအားမလပ္ ျဖစ္ေနၾကျပီး တစ္ပတ္ တစ္ခါ ေတြ႕ျဖစ္ဖို႕ပင္ မနည္းခ်ိန္းေနရသည္။ ညတိုင္းလို ဖုန္းေတာ့ ဆက္ျဖစ္ပါသည္။ မိဘေတြ သေဘာတူလာေအာင္ ၾကိဳးစားၾကဖို႕ ႏွစ္ေယာက္သား တိုင္ပင္ထားၾကေသာ္လည္း ဘာမွ ေ႐ွ႕မဆက္ျဖစ္ေသးပါ။

ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ ႏွင့္ မိုးႏွင္းျဖဴ ကေတာ့ ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ား သေဘာတူညီမႈႏွင့္ သူ႕အိမ္ ကိုယ့္အိမ္ သြားလာ လည္ပတ္ခြင့္ ျပဳထားပါသည္။ ေက်ာင္းျပီးလွ်င္ လက္ထပ္ၾကဖို႕ အားလံုး စီစဥ္ျပီးသားမို႕ သူတို႕ ခ်စ္ခရီးလမ္းက ေျဖာင့္ျဖဴး ေနပါျပီ။ ေခမာညိဳတို႕ ႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ တို႕လည္း သိ႐ွိေနၾကျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘာေၾကာင့္ လက္မထပ္ေသးသည္ကိုေတာ့ ေသခ်ာမသိၾကပါ။

**********

သက္စိုး၏ မိဘမ်ား ေခတၱျပန္လာၾကသည္။ သူတို႕က ေခမာညိဳႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အသက္ အေပၚ ေစာသြင္က လက္စားေခ်ခဲ့သည္ ကို သိေနၾကေသာေၾကာင့္ သက္စိုးႏွင့္ ေခမာညိဳကို လံုးဝ သေဘာမတူႏိုင္ေၾကာင္း လာေရာက္နားခ်ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သက္စိုးထြဋ္က ထိုကိစၥမွာ ေခမာညိဳ ႏွင့္ လံုးဝ မပတ္သက္ေၾကာင္း၊ သူ ႏွင့္ ေစာသြင္၏ ရန္ညိႈးသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သူတို႕ကို နားလည္ေအာင္ မနည္းေျပာရသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ ႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ႐ွစ္တန္းေျဖျပီးကာစက ခိုးရာမလိုက္ေအာင္ ေခမာညိဳ ကိုယ္တိုင္ လိုက္သြားျပီး ျပန္ေခၚလာခဲ့ရသည့္ အေၾကာင္း၊ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ကို သားတစ္ေယာက္လို သေဘာထားသည့္ အေၾကာင္း… ေျပာျပရသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေခမာညိဳ ႏွင့္ ေတြ႕ၾကည့္ဖို႕ သူတုိ႕ သေဘာတူၾကသည္။

ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ကေတာ့ အဘိုး အဘြားကို စိတ္နာေနသည္။ တကယ္ေတာ့ သူ႕ဘဝ အေၾကာင္းစံုကို သိခဲ့တာ ၾကာေလျပီ။ ပထမဆံုး သက္စိုးႏွင့္ ေခမာညိဳတို႕ ဖုန္းေျပာျဖစ္စဥ္ကပင္ သူ႕အေဖဘက္က ေျပာေသာ စကားမ်ားကို ေက်ာ္ေက်ာ္သက္က အမွတ္တမဲ႕ၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕အေဖက မသိေစခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာကို သူကလည္း သိေၾကာင္း မေျပာခဲ့ပါ။ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ သူ႕ကို မၾကည့္ခ်င္ၾကဟု ဆိုေသာ သူ႕အဘိုးအဘြားမ်ားကိုေတာ့ သူကလည္း တမ္းတစရာ အေၾကာင္းမ႐ွိေတာ့ပါ။ အရင္ကေတာ့ သူ႕အဘိုးအဘြား မ်ားက သူ႕ကို တစ္ခါမွ လာမၾကည့္တာ၊ သူတို႕ဆီ အလည္လာဖို႕ မေခၚတာကို အံၾသေနခဲ့သည္။ ခုေတာ့ မအံၾသေတာ့။ စာလုပ္ဖို႕ အေၾကာင္းျပျပီး သူငယ္ခ်င္းအိမ္ သြားေနလိုက္သည္။ သက္စိုးကေတာ့ သူ႕သားစိတ္ကိုလည္း နားလည္သည္။ သူ႕အေဖ အေမေတြကိုလည္း သူ နားလည္သည္။ ၾကားထဲက ဘာမွလုပ္မေပးႏိုင္တာကိုသာ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရသည္။

ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ ေျပာျပလုိ႕ သက္စိုး မိဘေတြ ေရာက္ေနမွန္း ေခမာညိဳ သိရသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ ကလည္း သူတစ္ခုခု ခံစားရလွ်င္ ေခမာညိဳကို ေျပာျပေနၾက။ အဘိုး ႏွင့္ အဘြားကို စိတ္မခုဖို႕ ေခမာညိဳက ေတာ္ေတာ္ ေျဖာင္းျဖ လိုက္ရသည္။ သို႕ေပမယ့္ သူက သူ႕အိမ္ကိုေတာ့ မျပန္ခ်င္ေသး ဆို၍ အိမ္မွာ ထမင္းလာစားခိုင္းရင္းႏွင့္ ေခမာညိဳ႕ မိဘေတြကိုပါ တစ္ခါတည္း မိတ္ဆက္ေပးလုိက္သည္။ အရင္က ေရာက္ဖူးေပမယ့္ အမ်ားႏွင့္ ဆိုေတာ့ ဘယ္သူဘယ္ဝါ သိပ္မသိခဲ့ပါ။ အဲဒီမွာတင္ ေမေမ တို႕ကလည္း သူတို႕ သေဘာထားေတြကို ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ သိေအာင္ပါ ေျပာကုန္ၾကသည္။ ေခမာညိဳ႕မွာ မိတ္ဆက္မေပးမိလွ်င္ ေကာင္းမွာလို႕ပင္ ထင္မိသည္။ အေျခအေနကို သိသြားေသာ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္က သက္စိုးထြဋ္က သူ႕အေဖအရင္း မဟုတ္ေၾကာင္း၊ သူ႕ဦးေလးသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့မွ သက္စိုးကို သူ႕အေဖအရင္း မဟုတ္တာ သူသိေနမွန္း ေခမာညိဳ သိရသည္။ သူတို႕က ကေလးတစ္ေယာက္ အေဖမို႕ သေဘာမတူေၾကာင္း ေျပာေနပါလ်က္ ေခမာညိဳက မေျဖ႐ွင္းခဲ့ျခင္းကို အံၾသေနၾကသည္။ ေခမာညိဳက ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ကို မသိေစခ်င္သျဖင့္ တမင္ မေျပာခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း ႐ွင္းျပရသည္။

**********

“သက္စိုး နင့္မိဘေတြကို ေတြ႕ရမွာ ေၾကာက္တယ္ဟာ.. ျဖစ္ပါ့မလား”

“မေၾကာက္ပါနဲ႕ ညိဳရယ္၊ ငါ့ကို ယံုစမ္းပါ၊ အားလံုး အဆင္ေျပသြားမွာပါ”

အစကေတာ့ သူ႕ကို လက္မထပ္ရလည္း ေခမာညိဳ ဘာမွမျဖစ္လို႕ ထင္ခဲ့သည္။ ခုက်ေတာ့လည္း ေခမာညိဳ႕ကို လက္မခံမွာ စိုးထိတ္ေနသည္။

သက္စိုးထြဋ္ မိဘမ်ား ႏွင့္ ေခမာညိဳ သြားေတြ႕ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ေဖာ္ေဖာ္ေရြေ႐ြ ဆက္ဆံၾကသျဖင့္ ေတြ႕ဆံုပြဲမွာ အဆင္ေျပေျပ ျပီးဆံုး သြားခဲ့သည္။ ကိုယ္ႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းသာ မဟုတ္ပဲ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ ၏ ခံစားခ်က္ကို ပါ သူတို႕ သိေအာင္ ေျပာျပျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ က တမင္ အိမ္မွာ မေနပဲ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ သြားေနသည့္ အေၾကာင္း၊ မေန႕ညကေတာ့ ေခမာညိဳ႕ အိမ္မွာ ညအိပ္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္သည္။ သူတို႕လည္း သူတို႕ အမွားကို သိသြားၾကပံုပါ။ ေက်ာ္ေက်ာ္သက္ကို လိုက္ေခၚလိုက္ပါမည္ ဟု ကတိေပးၾကသည္။

သူ႕မိဘေတြႏွင့္ေတြ႕ျပီးေတာ့ ေခမာညိဳ႕မိဘေတြႏွင့္လည္း တရားဝင္ မိတ္ဆက္ေပးရေအာင္ ေခၚသြား ရေတာ့သည္။ အရင္ကလည္း ေခမာညိဳ႕ကို အိမ္လိုက္ပို႕တာ၊ ေက်ာ္ေက်ာ့္ အေဖ အေနႏွင့္ လာဖူးတာေတာ့ ႐ွိေပမယ့္ ေခမာညိဳ႕ ခ်စ္သူရယ္ပါလို႕ေတာ့ မိတ္ဆက္ မေပးခဲ့ေသးပါ။ သူ႕အလွည့္က်ေတာ့ သူကလည္း ေၾကာက္ေနသည္။ သို႕ေပမယ့္ ေဖေဖတို႕ ေမေမတို႕ကလည္း သူ႕အေၾကာင္း သိထားျပီးျပီမို႕ ေခမာညိဳတို႕ အခ်စ္ကို အသိအမွတ္ျပဳျပီး သေဘာတူလိုက္ပါျပီ။

သေဘာတူၾကျပန္ေတာ့လည္း ႏွစ္ဖက္မိဘက ေခမာညိဳတို႕ကို အသက္မငယ္ေတာ့ဘူး ဆိုျပီး အခ်ိန္သိပ္မဆြဲပဲ လက္ထပ္ေစခ်င္ၾကသည္။ အတားအဆီး မ႐ွိေတာ့ဘူး ဆိုျပန္ေတာ့ ေခမာညိဳက လက္မထပ္ေသးပဲ M.Ed ဆက္တက္ခ်င္ေသးသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူတို႕ အလိုကို လိုက္ကာ ရက္ေရြးဖို႕ သေဘာတူ လိုက္ရပါေတာ့သည္။

(အရင္ လက္ေရးမူ ကို မၾကိဳက္ေတာ့တာနဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ ေနာက္ဆံုးပိုင္းေတြကို ျပင္လိုက္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကေတာ့ ကိုယ့္အေရးအသားက eassy လိုပဲတဲ့။ ကိုယ္က သိပ္လည္း မဖြဲ႕ႏြဲ႕တတ္တဲ့သူမို႕ အခ်စ္အေၾကာင္း သိပ္ေဝေဝဆာဆာ မေရးႏိုင္တာ ခြင့္လႊတ္ၾကပါေနာ္ :D)

သိဂၤါေက်ာ္