ေနာင္တႏွင့္အတူ ဘဝကိုု ရွင္သန္ျခင္းသည္ အရံႈးကိုု ရင္ဆိုုင္ရသည္ထက္ ဆိုုးသည္

 ရိုု႕စ္သည္ မိသားစုုႏွင့္အတူဗီယက္နမ္ ဒုုကၡသည္စခန္းမွ အေမရိကန္နိုုင္ငံသိုု႕ လာခဲ့စဥ္က သူ႕အသက္မွာ ရွစ္ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။ သူက သူ႕အေဖလိုုဆရာဝန္ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာမည္ ဟုုေတြးထားခဲ့သည္။ သူသည္ ေဆးပညာဘြဲ႕ ရရွိျပီးေနာက္ အရိုုးအေၾကာဌာနတြင္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေအာင္ အလုုပ္လုုပ္ခဲ့ရသည္။

ဘြဲ႕လြန္တက္ရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္လာေသာအခါ ရိုု႕စ္သည္ သူ႕အသည္းႏွလံုုးက ဤအလုုပ္ထဲတြင္ ရွိမေနသည္ကို ေတြ႕လာသည္။ သူသည္ သူ႕အိပ္မက္ေနာက္သိုု႕ လိုုက္ခ်င္လာခဲ့သည္။ သူက ရံႈးနိမ့္ရျခင္းသည္ ေနာင္တရျခင္းေလာက္ မဆိုုးဟုု သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။ သူသာ သူ႕အိပ္မက္ ေနာက္သိုု႕ မလိုုက္ခဲ့လွ်င္ သူ႕တစ္စိတ္တစ္ပိုုင္းက ေသေနသလိုုမ်ိဳး ခံစားခဲ့ရသည္။

သူက ဖိနပ္မ်ားကိုု ခ်စ္သည္။ သူ၏ သင္တန္းကာလတစ္ေလွ်ာက္ ေျခေထာက္ေပၚတြင္ ရပ္ခဲ့ရေသာ ၾကမ္းတမ္းေသာနာရီမ်ားစြာ..။ အဲဒီေနာက္ သူသည္ ဖိနပ္မ်ားကိုု သြားၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သူ႕ကိုုယ္သူဆုုခ်ခဲ့သည္။ သူသည္ သူ၏ နာက်င္ေနေသာ ေျခေထာက္မ်ားအတြက္ သက္သာမည့္ ကုုထံုုးေပးမည့္ ဆိုုင္တစ္ဆိုုင္သိုု႕ သြားရလိမ့္မည္။ တစ္ေန႕တာလံုုး မတ္တပ္ရပ္ျပီး အလုုပ္လုုပ္ႏိုုင္မည့္ ဖိနပ္တစ္ရံကိုု ဒီဇိုုင္းဆြဲဖိုု႕ရာ သူေတာင့္တမိသည္။ ရိုု႕စ္သည္ စတိုုင္လ္က်ေသာ ဖိနပ္တစ္ရံ စီးလိုုသည္။ အထူးသျဖင့္ သူ႕ေျခေထာက္ကို မနာမက်င္ေစမည့္ ဖိနပ္အျမင့္တစ္ရန္ ျဖစ္သည္။ သူမကိုု တားဆီးႏိုုင္မည့္ တစ္ခုုတည္းေသာအရာသည္ ရံႈးနိမ့္မွာကို ေၾကာက္ရြံ႕မႈပင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။

သူသည္ သူ၏ အရံႈးကိုုေၾကာက္ရြံ႕မႈကို ေက်ာ္လႊားနိုုင္ျပီးေသာအခါ သူ႕ကိုုတားဆီးနိုုင္ေသာအရာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဟုု စဥ္းစားမိခဲ့သည္။ သူ၏ ေဆးပညာသင္ၾကားခဲ့မႈက ေလ့လာရာတြင္ လြယ္ကူေစရန္ အေထာက္အပံ ျဖစ္ခဲ့သည္ကိုု ေတြ႕ရသည္။ သူ႕အိပ္မက္ကိုု သူရံႈးနိမ့္ပါက ေဆးပညာဘက္ကိုု ျပန္သြားနိုုင္ေၾကာင္း သူသိေနေသာေၾကာင့္ပင္။

ဖိနပ္လုုပ္ငန္းလုုပ္ကိုုင္ၾကေသာ အီတလီမွ လူတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ သိကၽြမ္းသည့္ အေရာင္းစာေရးမ်ားထဲမွ တစ္ေယာက္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူသည္ ဖိနပ္ ဘယ္လိုုလုုပ္သည္ကိုု ေလ့လာရန္ အတြက္ မီလန္ျမိဳ႕သိုု႕ ဦးတည္ခဲ့သည္။ သူသည္ ေျခေထာက္ ကုုထံုုးကုုသေသာဆိုုင္မွ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကိုု ဘယ္လိုုဖိနပ္မ်ိဳးလိုုခ်င္သည္ကိုု ေမးၾကည့္ခဲ့သည္။ သူသည္ လူဦးေရထဲမွ အစိတ္အပိုုင္းၾကီးၾကီး ျဖစ္ေသာ သူတိုု႕ ေျခေထာက္မ်ားအတြက္ ပိုုက္ဆံမ်ားမ်ား ကုုန္က်ခံနိုုင္မည့္သူမ်ားကိုု ေတြးဆခဲ့သည္။ ၁၉၉၈ ခုုႏွစ္တြင္ သူသည္ အေသးစား စီးပြားေရးလုုပ္ငန္းေကာ္မတီ ထံမွ ေခ်းေငြ ေဒၚလာ ႏွစ္သိန္း ရရွိခဲ့သည္။

တံဆိပ္အသစ္ တစ္ခုုကိုု စရန္အတြက္ ေဒၚလာ ၁၀ မီလီယံေလာက္ ကုုန္က်မည္ဟုု သူ႕ကိုုေျပာခဲ့သည္။ သူ႕တြင္ ထိုုမွ်ေလာက္ ပိုုက္ဆံမရွိခဲ့ပါ။ သိုု႕ေသာ္ ဖိနပ္ဆိုုင္ အေျမာက္အျမားသိုု႕ သူ၏ နမူနာဖိနပ္မ်ားကိုု ျပသရန္ စိတ္အားထက္သန္ ခဲ့သည္။

သူသည္ အၾကိမ္မ်ားစြာ စိတ္ပ်က္အားေလွ်ာ့စရာမ်ား ၾကံဳခဲ့ရသည္။ သိုု႕ေသာ္ သူ႕အိပ္မက္ကိုု္ မစြန္႕လႊတ္ခဲ့ပါ။ သူ၏ အိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္း၏ ရလာဒ္အေနျဖင့္ သူ၏ ဖိနပ္စင္တန္းကိုု ကမၻာတစ္ဝွန္းရွိ ဆိုုင္ေပါင္း ၂၂၀ေက်ာ္မွာ ေတြ႕ျမင္နိုုင္သည္။ အေမရိကန္နိုုင္ငံတြင္ ဆိုုင္ေပါင္း ၄ဆိုုင္၊ ျပင္သစ္တြင္ တစ္ဆိုုင္ ရွိသည္။ ထိုုဖိနပ္မ်ားသည္ ေစ်းမသက္သာလွပါ။ ေဒၚလာ ၂၀၀ ႏွင့္ ၄၀၀ ၾကားတြင္ ရွိသည္။ သိုု႕ေသာ္ ကိတ္မုုန္႕ ပူပူမ်ား ေရာင္းေနရသလိုုပင္ ေရာင္းရသည္။ ထိုုဖိနပ္မ်ားသည္ စတိုုင္က်သည္၊ သက္ေတာင့္သက္သာရွိသည္၊ လွပသည္။

သူသည္ ခြဲစိတ္ကုုဆရာဝန္ လုုပ္ေနေသာ (မတ္တပ္ရပ္ျပီး အလုုပ္လုုပ္္ေနရေသာ) ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို အကူအညီေပးသူ ျဖစ္ေၾကာင္း သူအရင္ ဆံုုခဲ့ဖူးသည့္ ပါေမာကၡက ေျပာသည္။ သူ႕ အကူအညီသည္ နည္းနည္းကေလး ျဖစ္ေသာ္လည္း သူသည္ နာက်င္မႈမွ သက္သာရာရေနဆဲ ျဖစ္သည္။ သူသည္ ယခုုအခါ ဖိနပ္အရန္ေပါင္း ၂၀၀ေက်ာ္ ပိုုင္ဆိုုင္ေနျပီ ျဖစ္သည္။ ေနာင္ အနာဂါတ္တြင္ ဖိနပ္ေစ်းနႈန္းမ်ား ပိုုမိုု သက္သာလာဖြယ္ရာ ရွိသည္။

ရိုု႕စ္သည္ ပထမဆံုုးအေနႏွင့္ ထိုုလုုပ္ငန္းထဲသိုု႕ ဝင္ေရာက္ရန္ ကံေကာင္းေသာရပ္နားခ်ိန္ အခိုုက္အတန္႕ကေလးရရွိခဲ့သည္။ သိုု႕ေသာ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ၾကိဳးစားအားထုုတ္ဖိုု႕ႏွင့္ အိပ္မက္ေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုုက္ဖိုု႕ေတာ့ လိုုသည္။ ကၽြန္ေတာ္တိုု႕ အားလံုုးကေတာ့ ရိုု႕စ္လိုု ျဖစ္နိုုင္ၾကမည္ မဟုုတ္ပါ။ သိုု႕ေသာ္ သူ႕အေၾကာင္းသည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ စိတ္ကူးဥာဏ္ ကြန္႕ျမဴးျခင္း၏ နမူနာပံုုျပင္တစ္ပုုဒ္ ျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ သူ႕မိသားစုုသည္ ဘာမွ မရွိပဲႏွင့္ လာခဲ့ၾကသည္။ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အလုုပ္ၾကိဳးစားသည္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကိုုမစြန္႕လႊတ္၊ ေကာင္းေသာအလုုပ္၊ ေကာင္းေသာကိုုယ့္က်င့္တရားႏွင့္ ေနထိုုင္သည္။ အဲဒီလိုုႏွင့္ သူသည္ ေအာင္ျမင္ေသာပံုုျပင္တစ္ပုုဒ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။

သိဂၤါေက်ာ္

A True Success Story - Taryn Rose Started a Multi Million Dollar Business Making Shoes

Living a Life of Regret is Worse Than Failure by Shana Dines ကိုုသင့္ေလွ်ာ္သလိုု ျပန္ဆိုုပါသည္။