အေၾကးခြံနဲ႕လူ

ခဏခဏ သပ္ခ်လည္း

ဘယ္ေတာ့မွ ကြာက်မသြားဘူး။

အရိပ္ျမင္တိုင္း ရန္သူထင္ျပီးရမ္း

ကိုယ္တိုင္မျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္

အတၱအေၾကးခြံေတြဖံုးလႊမ္းရင္း

အတြင္းထဲမွာလည္း ညစ္ျပီးရင္းညစ္ေနသူ။

ဘယ္သူ႕ကိုပဲ နင္းနင္း

တက္ရျပီးစတမ္းနဲ႕

အထီးက်န္ေမွာင္မဲမွာကို

မျမင္မကန္း စမ္းသြားေနသလို

ဘဝရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို မသိပဲ

သနားစရာ ရွင္သန္ေနတဲ့သူေပါ့။

ခင္မင္မႈနဲ႕

နံရံတစ္ခုျခားထားေလရဲ႕

ကိုယ္တိုင္မေျပာင္းလဲခ်င္မွေတာ့

နံရံက အလိုလိုျပိဳမက်ေလဘူး၊

ကိုယ့္အတၱအေၾကးခြံထဲ

ကိုယ္တိုင္ပိတ္မိေနတဲ့လူေပါ့။

ကိုယ္ကိုယ္တိုင္နဲ႕ ႏိႈင္းျပီး

ယံုၾကည္မႈကို

မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားသူေပါ့

ရဖို႕ကလြဲျပီး

ဘာမွလည္း မေပးခ်င္ပဲ

ေလာဘအေၾကးခြံၾကားထဲ

ေကာင္းဆိုးမသိပဲ ႐ူးမိုက္ေနသူ။

ဆိုၾကေၾကးဆို

အေၾကးခြံလည္း အေရာင္စံုရွိတတ္တယ္

ေဒါသအေၾကးခြံ၊ ေမာဟအေၾကးခြံ၊

တဏွာအေၾကးခြံ၊

ဒီလိုပါပဲ

ေရာင္စံုငါးေတြလို

ေရာစပ္ျပီးလည္း ေပါက္တတ္ေသးရဲ႕။

ဘယ္သူဟစ္ေၾကြးရဲသလဲ

ငါ့မွာ အေၾကးခြံတစ္စက္မွ မရွိပါဘူးလို႕၊

ကိုယ္တိုင္ကို ညာလို႕ရရင္ေတာင္

ဘုရားသခင္ကေတာ့ သိလိမ့္မယ္၊

ခြာခ်ဖို႕ၾကိဳးစားရင္းနဲ႕ပဲ

Fungus မိႈေတြလို တစ္စတစ္စ ပြားမ်ားလာ

ဒီအေၾကးခြံနဲ႕လူေတြထဲ

ငါလည္း မပါဖို႕

ၾကိဳးစားရဦးမယ္...။

သိဂၤါေက်ာ္

29.8.2010

6:00 PM