(၁)
စံ ႏွင့္ ေနထြဋ္ တို႕၏ ခ်စ္သူသက္တမ္းက ၈ႏွစ္ နီးပါး ႐ွိခဲ့ေလျပီ။ ႏွစ္ေယာက္သားမွာ အလုပ္ေတြကိုယ္စီနဲ႕မို႕ လက္ထပ္ဖို႕ကို ေလာေလာဆယ္ မစဥ္းစား ထားရေသးေပမယ့္ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြလည္း သိေနျပီ။ စံ အိမ္က သိသိခ်င္းေတာ့ သမီးကို ႏွေမ်ာတတ္ေသာ အေဖက သေဘာမတူခဲ့ေပမယ့္ ဒီေလာက္ ႏွစ္ေပါင္းၾကာေအာင္ တြဲခဲ့ၾကျပီးမွ အခုေတာ့လည္း မကန္႕ကြက္ေတာ့ပါ။ စံအတြက္ေတာ့ သူတစ္ေယာက္သာ စံ တစ္ဘဝလံုး အတြက္ လက္တြဲေဖာ္ အျဖစ္ ယံုၾကည္ခဲ့တာ သူ႕ကို စခ်စ္ကတည္းက ခုခ်ိန္ထိပါ။ စံတို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းကို ဘယ္သူကမွ မဖ်က္ဆီးႏိုင္ဘူးလို႕လည္း ဘယ္အရာကမွလည္း မေျပာင္းလဲေစႏိုင္ဘူးလို႕ ယံုၾကည္ခဲ့မိပါသည္။ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္က တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္တဲ့ အရာဆိုတာ ... စံ သိခဲ့ရခ်ိန္မွာေတာ့...။
(၂)
သူငယ္ခ်င္း ဘဝက ခ်စ္သူအျဖစ္ ကူးေျပာင္းခဲ့ၾကသူေတြမို႕ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ အတြင္းသိ အစင္းသိ၊ နားလည္မႈ ကိုယ္စီ ႐ွိခဲ့ၾကသည္။ စိတ္သေဘာထား၊ ဝါသနာဆိုတာကလည္း သိပ္ၾကီး ကြဲကြဲလြဲလြဲ မ႐ွိပဲ တူၾကသူေတြ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုး ဆရာမေတြ အားလံုး လည္း တစ္ေန႕ေတာ့ လက္ထပ္ၾကမယ့္ ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲ အတြဲတစ္တြဲပဲ ဆိုတာ သိထားၾကသည္။
စံက Master ဘြဲ႕မျပီးခင္ ဝန္ထမ္း အလုပ္ဝင္ခဲ့သူမို႕ ေက်ာင္းျပီးေတာ့ နယ္သြားရသည္။ သူကေတာ့ ရန္ကုန္မွာပဲ ကိုယ္အလုပ္လုပ္ရင္း က်န္ခဲ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးပဲ လက္ထပ္ဖို႕ စိတ္ကူးမ႐ွိၾကေသးပဲ ကိုယ့္အလုပ္ကို လြတ္လပ္စြာ လုပ္ခ်င္ေသးသည္။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လည္း စိတ္မခ် မျဖစ္ၾကပါ။ စံအတြက္ေတာ့ သူ႕ကို အရာအားလံုးထက္ ပို ယံုၾကည္သူေလ။ သူႏွင့္ ဖုန္း အဆက္အသြယ္ေတာ့ အျမဲ႐ွိသည္။ စံ နယ္မွာ႐ွိေနတုန္း သူႏွစ္ခါလား မသိ လာလည္ဖူးသည္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ အားလံုးလည္း သိၾကသည္။ သူက စံ ဒီ အစိုးရအလုပ္ဝင္လုပ္တာကို သိပ္ေတာ့ၾကိဳက္ပံု မရေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ မကန္႕ကြက္ခဲ့ပါ။ လက္ထပ္ဖို႕ကို ဘယ္သူကမွ စမေျပာျဖစ္။ သူကလည္း သူဘဝသူ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ ပိုက္ဆံ႐ွာျပီးမွ လက္ထပ္ခ်င္သည္။ စံဘက္ကလည္း ေဖေဖက သိပ္သေဘာမတူေတာ့ မေလာခ်င္ေသး။
ဒီလိုနဲ႕ပဲ စံက ဘြဲ႕လြန္သင္တန္း ထပ္တက္ဖို႕ ပါသြားသည္။ စံ သေဘာနဲ႕ေတာ့ သိပ္မတက္ခ်င္ေပမယ့္ ေဖေဖ နဲ႕ ေမေမ က တက္ေစခ်င္ေတာ့လည္း တက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ရန္ကုန္မွာဆိုေတာ့ သူနဲ႕ လည္း အျမဲတမ္း ေတြ႕ရမယ္ေလ ဆိုျပီး စံက တက္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။ တကယ္လည္း သူနဲ႕ ပိတ္ရက္တိုင္း ေတြ႕ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလ လည္း သူက ညေနဘက္ စံ အေဆာင္ကို လာျပီး ႏွစ္ေယာက္သား အျပင္ထြက္ လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္။
သူက လက္ထပ္ၾကဖို႕ စဥ္းစားလာခ်ိန္မွာ စံက သင္တန္း မျပီးပဲ လက္ထပ္ဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ေနသည္။ ႏွစ္ဖက္စလံုးကေတာ့ စံတို႕ သေဘာပါ။ ဘယ္သူမွ ကန္႕ကြက္မယ့္သူ မ႐ွိ။ စံ သင္တန္းျပီးဖို႕က သံုးႏွစ္ေလာက္ ေစာင့္ရမည္။ သူေစာင့္မွာပဲ ဆိုတာ စံယံုၾကည္သည္။ စံ စိတ္ထဲ ဘာမွ မစိုးရိမ္မိခဲ့။ စေန တနဂၤေႏြ အပတ္တိုင္း သူ႕ဆီသြားသည္။ သူ႕ဆီက ဝတၱဳစာအုပ္ေတြ ယူလာျပီးဖတ္သည္။ သူ႕ဆီမွာ အေခြအတူတူ ၾကည့္ၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ရန္ျဖစ္ၾကသည္။ စံ စိတ္ေကာက္ရင္လည္း သူက သိပ္ေခ်ာ့တတ္တာ မဟုတ္။ သူျပန္စေခၚရင္ပဲ စံက စိတ္ေျပလိုက္ရတာပါပဲ။ စံ အတြက္ေတာ့ အဲဒီေလာက္နဲ႕လည္း ေက်နပ္သည္။ သူ႕အနားမွာ ေနရရင္ပဲ စံအတြက္ ေနေပ်ာ္သည္။ သူဘက္က ေျပာင္းလဲသြားလိမ့္မည္ ဆိုတာ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ထည့္မမက္ဖူးပါ။
(၃)
သူနည္းနည္း ေျပာင္းလဲသြားတာကိုေတာ့ စံ ခံစားမိသလို ႐ွိသည္။ ဒါေပမယ့္ ရိပ္ေတာ့ မရိပ္မိခဲ့။ စံ့ အေေဆာင္ကို သူအလာက်ဲသြားသည္။ စံကေတာ့ သူ႕အခန္းကို အသြားမပ်က္ခဲ့ပါ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သူက မအားဘူး ဆိုျပီး စံကို မလာနဲ႕လို႕ ေျပာတဲ့ အပတ္ေတြ႐ွိလာသည္။ ကိုယ့္မွာလည္း စာလုပ္စရာေတြ႐ွိတာပဲ။ သူက မလာနဲ႕ဆိုလည္း မသြားဘူးေပါ့။ နည္းနည္းေလးမွ မရိပ္မိခဲ့တာ စံအမွားပဲလား။
ဟိုတစ္ဘက္ကိုလည္း စံက အေတာ္ေလး အံ့ၾသမိသည္။ သူ႕ အခန္း အနီးအနား က မုန္႕ဆိုင္ေတြ၊ စတိုးဆိုင္ေတြ အားလံုးကို ႏွစ္ေယာက္သား သြားဖူးတာ ေျခရာအထပ္ထပ္ေတာင္ က်န္ႏိုင္သည္။ အဲဒီ တစ္ေယာက္က စံတို႕ႏွစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို မသိပဲေနမွာ မဟုတ္ပါ။ စံေတာင္ သူမ အေၾကာင္းသိေသးသည္။ ၇ တန္းေတာင္ မေအာင္ခဲ့ပဲ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ စတိုးဆိုင္ဖြင့္ထားေသာ ဤအိမ္မွာ အေရာင္းအကူ လာလုပ္ေနသူျဖစ္သည္။ သူမ မိသားစုကလည္း ေမာင္ႏွမေတြ မ်ားျပီး သူမကို တာဝန္မယူႏိုင္သျဖင့္ ကိုယ့္ဟာကို ရပ္တည္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနရသူျဖစ္သည္။ သူက ေျပာျပလို႕ စံသိရတာပါ။ ဒါေတာင္ စံက သူ႕ကို သံသယ မျဖစ္မိေသး။ ဝယ္ေနၾကဆိုင္က အေရာင္းစာေရးမနဲ႕ အလာပသလာပ ေျပာရင္း သိတယ္ပဲ ထင္သည္။ သူ႕လို ပညာတတ္ ရည္မွန္းခ်က္ၾကီးသူ တစ္ေယာက္ကို ဒီလို အဆင့္က မိန္းကေလး တစ္ေယာက္နဲ႕ ဘယ္သူကေရာ ထင္မိမွာလဲ။
သူ႕သူငယ္ခ်င္း၊ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း သိ႐ွိရိပ္မိသူေတြ၊ လမ္းမွာ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ၾကသူေတြက စံ့ကို ခဏ ခဏ ေျပာၾကသည္။ စံက မယံုၾကည္ႏို္င္။ အဲဒီ တစ္ေယာက္လို႕လည္း လံုးဝ မထင္မိ။ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ ႐ိုး႐ိုးသားသားလို႕ပဲ ထင္မိသည္။ သူ႕ကို မယံုၾကည္ဘူး ထင္မွာစိုးလို႕ ဖြင့္လည္း မေမးခဲ့။ စံတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ၾကား ဒါမ်ိဳး တစ္ခါမွ မရွိဘူးခဲ့ေတာ့ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိပါ။ တကယ္ေတာ့ စံက သူ႕ကို မ်က္စိမွိတ္ ယံုၾကည္မိတာပါ။
သူမ်ားေတြကလည္း ေျပာလြန္းမက ေျပာလာ၊ စံကိုယ္တိုင္လည္း တစ္ခါ ႏွစ္ခါ ေတြ႕ အျပီးမွာေတာ့ သူ႕ကို ဖြင့္ေမးရေတာ့သည္။ သူက ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ဝန္ခံသည္။ ဟုတ္တယ္ နင့္ကို စိတ္ပ်က္ေနျပီတဲ့။ အဲဒီ အရင္ကလည္း တစ္ခါ ႏွစ္ခါ ေျပာဖူးသည္။ စံကို စိတ္ကုန္ေနျပီ၊ မခ်စ္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ စံက ကိုယ့္အတၱကို အရမ္းဦးစားေပးတယ္တဲ့။ စံ့ကို စိတ္ကုန္ရေအာင္ စံက သူ႕အေပၚ ဘာေတြမ်ားလုပ္မိလို႕လဲ။ စံက စံအလုပ္၊ စံ ပညာေရးကိုပဲ စိတ္ဝင္စားကာ သူ႕ကိုေတာ့ ဒုတိယေနရာမွာပဲ ထားတယ္ လို႕ စကားနာလည္း ထိုးဖူးသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက ဒီလိုပဲ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ေျပာၾကတာပဲ လို႕ စံ စိတ္ထဲ ဘာမွ မထားခဲ့မိ။ သူက ဒါကို တကယ္ကို ခံစားခ်က္နဲ႕ ေျပာခဲ့တာေပါ့။ ေတာ္ေတာ္ အံၾသစရာေကာင္းပါလား။
စေနေန႕မွာ ပထမဆံုးသိလို႕ အၾကီးအက်ယ္ စကားမ်ားျပီးေနာက္ တနဂၤေႏြ ေန႕ေတာ့ သူ႕ဆီ မသြားေတာ့။
သူ ေဖာက္ျပန္မွန္းသိေပမယ့္ စံစိတ္ထဲေတာ့ သူ႕ကို မျပတ္ႏိုင္ေသး။ အဲဒီ တစ္ေယာက္ကို သူ အေပ်ာ္တြဲတာပဲလို႕ ထင္သည္။ တစ္ေန႕ေတာ့ စံနဲ႕ပဲ လက္တြဲျဖစ္မွာပါပဲ လို႕ တစ္ထစ္ခ် ယံုၾကည္ေနတုန္းပါ။ ေနာက္တစ္ပတ္ ပိတ္ရက္ ေရာက္ကာနီးေတာ့ သူကဖုန္းဆက္သည္။ ေတာင္းပန္တာေတာ့လည္း မဟုတ္။ လာမွာလား ဆိုေတာ့ စံကလည္း သြားမိျပန္သည္။ ခါတိုင္းလိုပဲ သူ႕ကို ႏိႈးျပီး ေရႊတိဂံု သြားၾကသည္။
(၄)
သူ ေနာက္တစ္ေယာက္နဲ႕ တြဲေနမွန္း သိသိၾကီးနဲ႕ (စံ နဲ႕က စေန၊ တနဂၤေႏြ ပဲ ေတြ႕ရတာေလ၊ ဟိုတစ္ေယာက္နဲ႕ေတာ့ ေန႕တိုင္း ေတြ႕ေနႏိုင္တာေပါ့) စံ သူ႕ကို မျဖတ္ႏိုင္ပဲ ဆက္တြဲေနမိတာ ပဲ ေတာ္ေတာ္ ၾကာသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း မေျပာပါ။ အားလံုးကလည္း သူနဲ႕ ဆိုတာသိၾကသူခ်ည္းမို႕ သူနဲ႕ျပတ္ၾကရင္ ဆိုတာကို မစဥ္းစားရဲ။ စံတစ္ေယာက္တည္း ဘယ္လို ေနရမလဲ ဆိုတာ မစဥ္းစားရဲ။ ဘယ္သူ႕မွလည္း မေျပာျပခ်င္တာမို႕ တစ္ေယာက္တည္း ၾကိတ္ခံစားရသည္။ သူ႕အိမ္ကလည္း ဒါကို မသိပဲ စံနဲ႕လက္ထပ္ဖို႕ကိုပဲ ျမန္ျမန္ ျဖစ္ေစခ်င္ေနသည္။ သူက သူ႕အိမ္ကို မေျပာရဘူးလို႕ စံ့ကို တားထားသည္။
တစ္ေယာက္တည္း မခံႏိုင္တဲ့ အဆံုးမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဖြင့္ေျပာမိေတာ့ အားလံုးက တစ္ညီတညြတ္ တည္းေျပာၾကတာက ျဖတ္လိုက္ေတာ့ တဲ့။ သူ နဲ႕ ကိုယ္ ႏွစ္ေယာက္လံုးနဲ႕ same batch လည္း ျဖစ္တဲ့ စံ သူငယ္ခ်င္း အရင္းေခါက္ေခါက္ေတြက ပိုဆိုးသည္။ စံ ညီမကိုလည္း ေျပာျပမိေတာ့ သူကလည္း အရမ္းေဒါသထြက္ေနသည္။ ေနထြဋ္ကို ဖုန္းဆက္ျပီး ရန္ေတြ႕ၾကသည္။ အားလံုးက အရမ္းလည္း အံၾသၾကသည္။ သူ႕လို လူမ်ိဳးက ဒီလို သစၥာပ်က္တဲ့ လုပ္ရပ္ကို လုပ္တယ္ဆိုတာ တကယ္ကို မယံုႏိုင္စရာပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခ်စ္ခဲ့တဲ့ စံတို႕ အခ်စ္က ဒီလို အလြယ္တကူ ပ်က္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ တကယ္အံ့ၾသစရာ။
သူကိုယ္တိုင္က စံကို ျဖတ္ခ်င္ျပီ ဆိုမွေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ခ်စ္သူ အျဖစ္က ျပတ္စဲျပီေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္း အျဖစ္ကေတာ့ မျပတ္စဲေသး။ ေတြ႕ရင္ ေခၚသည္။ စကားေျပာသည္။ ဒီအေၾကာင္းကို သင္တန္းမွာ သြားအတူ စားအတူ သူငယ္ခ်င္းက သိသြားေတာ့ ခါးခါးသီးသီး ျဖစ္သြားသည္။ “အဓိပၸါယ္မ႐ွိတာ ဘာလို႕ေတြ႕ရဦးမွာလဲ၊ ဒီလိုလူမ်ိဳးနဲ႕ လံုးဝပတ္သက္စရာ မလိုဘူး၊ လမ္းေတြ႕ရင္လည္း ႏႈတ္မဆက္နဲ႕၊ chat ထဲမွာလည္း ဘေလာ့ထားလိုက္ေတာ့၊ သစၥာမ႐ွိတဲ့ လူကို ေမ့လိုက္ေတာ့” တဲ့။ သူမလို အသည္းႏွလံုး မ႐ွိတဲ့လူ ကေတာ့ ေမ့လိုက္လို႕ ေျပာႏိုင္မွာေပါ့။ ခ်စ္မွ မခ်စ္ဖူးပဲ။ ကိုယ္ကေတာ့ သူဟိုတစ္ေယာက္ကို အေပ်ာ္တြဲျပီး ႐ိုးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ဆီကို ျပန္လာဦးမလားလို႕ ေမွ်ာ္ေနမိဆဲ ဆိုတာ ေျပာလို႕မေကာင္းလို႕သာ။ စံ့ အေမကို လည္း ေျပာမိေတာ့ ေမေမက ေဗဒင္ေတြ ဘာေတြပါ ေမးျပီး ယၾတာေတြ ဘာေတြပါ ေျခထားေသးတယ္။ သူ႕အိမ္ကိုလည္း သြားေျပာလိုက္ေတာ့ သူ႕အိမ္က အဲဒီတစ္ေယာက္နဲ႕လံုးဝ သေဘာမတူပါတဲ့။ သူကေတာ့ စံ သြားေျပာရမလားလို႕ အၾကီးအက်ယ္ စိတ္ေတြ ဆိုးလို႕။
သူနဲ႕ စျပတ္တဲ့ ေန႕ကစျပီး ႏွင္းဆီပင္ကေလး တစ္ပင္လည္း စိုက္ထားေသးသည္။ သူနဲ႕ျပန္ေျပလည္သြားရင္ ဒီအပင္ကေလးကိုျပျပီး သူ႕ကိုလြမ္းတိုင္း ဒီအပင္ကေလးကို ဂ႐ုစိုက္ထားလို႕ အပြင့္ေတြ ဘယ္ႏွပြင့္ပြင့္ျပီးျပီ ဆိုတာ ျပရမယ္လို႕ စံက စိတ္ကူးထားေသးသည္။
စံ ေမွ်ာ္လင့္သမွ် ေနာက္ဆံုးရလာတာကေတာ့ သူ႕ဆီက ဖိတ္စာတစ္ေစာင္ပါ။ သူက တကယ္ပဲ အဲဒီေကာင္မေလးနဲ႕ လက္ထပ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ျပီးျပီ။ Valentine Day မွာမွ လက္ထပ္မွာတဲ့။ အဲဒီဖိတ္စာကို လည္း စံ မယူခဲ့ပါ။ ရင္ထဲမွာ နာတာကို ဘယ္လိုမွ ေျဖသိမ့္ဖို႕ မ႐ွိ။ ဘာေၾကာင့္လဲပဲ အံၾသသည္။ အဲဒီတစ္ေယာက္က စံ့ထက္ ဘာမ်ား ပိုသာလုိ႕ စံတို႕ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက သံေယာဇဥ္ကို ျဖတ္ႏိုင္ရတာလဲ။ သူ ေဆးမ်ား မိထားသလားေတာင္ ထင္မိသည္။
တကယ္ေတာ့ ေယာကၤ်ားေတြရဲ႕ စိတ္က ဒီလိုပဲ ေျပာင္းလဲတတ္သည္ ထင္သည္။ ျပီးေတာ့ သူတို႕ကို အထင္တၾကီးနဲ႕ အားကိုး တာကိုမွ လိုခ်င္သည္လား။ ဘာမွ အသံုးမက်တဲ့သူကို ယူထားမွ သူတို႕က ေ႐ွ႕က ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ျပဳလို႕ရမယ္လို႕ထင္သလား။ စံကေတာ့ ဒီလို မိန္းမမ်ိဳး မဟုတ္။ ေယာကၤ်ား တစ္ေယာက္ႏွင့္ တန္းတူ ရည္တူ ရပ္တည္ ႏိုင္သည့္ မိန္းမျဖစ္သည္။ ဒါကိုပဲ သူ မၾကိဳက္တာလား။ သူ အခုမွ အခ်စ္စစ္ ေတြ႕သြားတယ္လို႕ စံက ထင္ကို မထင္။ ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ေပါ့ေလ။ ခုမွ အခ်စ္စစ္ဆိုရင္ စံ့ကို ခ်စ္ခဲ့တဲ့ အခ်စ္က မစစ္ခဲ့တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ အခ်စ္ဆိုတာ အခ်ိန္ကာလ အကန္႕အသတ္နဲ႕ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ အရာလား။ စံမသိပါ။
(၅)
ေက်ာက္႐ုပ္အသည္းႏွလံုးနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေျပာသည္။ “ေယာကၤ်ားေတြ ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲတဲ့။ ကိုေနထြဋ္ကိုေတာ့ ဒီလိုလူမ်ိဳးထဲ မပါေလာက္ဘူးထင္တာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီလိုပါပဲလား” တဲ့။ “အဲဒီ မဂၤလာေဆာင္ကို နင္ကသြားဦးမွာလား” တဲ့။ ဒီ ဖိတ္စာေပးခံရတဲ့ အထိ စံသူနဲ႕ ေတြ႕ေနေသးတာကိုပဲ “မေတြ႕ပါနဲ႕ေတာ့ ဆိုတာကို ဘာလို႕သြားေတြ႕လဲ” ဆိုျပီး သူငယ္ခ်င္းက မေက်မနပ္ျဖစ္ေနေသးသည္။ သူ႕ဆီက ငွားထားတဲ႕ စီဒီေခြေတြ၊ စာအုပ္ေတြ အားလံုး သြားျပန္ေပးတာပါလို႕ ေျပာရသည္။
“အခ်စ္ဆိုတာ အလကားပါပဲ၊ အခ်ိန္ၾကာသြားရင္ ေမ့ေပ်ာက္သြားမွာပါ “ တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ အားေပးသည္။ သူမကေတာ့ မခ်စ္တတ္တဲ့လူပဲ။ စံ ခံစားခ်က္ကိုမ်ား စာနာေပးမယ္ မ႐ွိ။ ေနာက္ေတာ့ ေမ့သြားမွာပါ ဆိုတာပဲ ေျပာေျပာေနသည္။ စံအတြက္ေတာ့ ဟုတ္ႏိုင္ပါ့မလား။ ဒီသံေယာဇဥ္ ဒီအခ်စ္က အျမစ္တြယ္ခဲ့တာ ၾကာျပီ ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုပဲ ႏႈတ္ပစ္ေပမယ့္ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ကေတာ့ က်န္ေနမွာပါပဲ။
ငယ္သူငယ္ခ်င္း အရင္းအႏွီးၾကီး ေျပာတာကမွ ပိုဆိုးေသးသည္။ စံကို အိမ္က သေဘာတူတဲ့လူနဲ႕ ျမန္ျမန္ ယူလိုက္ေတာ့ တဲ့။ တကယ္လို႕မ်ား ဟိုအေကာင္ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးက ေရရွည္ အဆင္မေျပခဲ့ဘူး ဆိုရင္ နင္နဲ႕ ျပန္ဆက္မွာ စိုးတယ္ တဲ့၊ ရက္ရက္စက္စက္ ေျပာရက္သည္။ စံက ဒီလိုေတာ့ လံုးဝ အျဖစ္မခံပါ။ သူ႕ကိုလည္း စိတ္ကုန္ခဲ့ပါျပီ။ စိတ္ကုန္တာမွ မုန္းတာ နာက်ည္းတာထက္ကို ပိုသည္။ စံ အခ်စ္ကို ပစ္ပယ္ခဲ့တာ၊ စံကို အ႐ွက္ရေအာင္လုပ္ခဲ့တာ။ (တစ္ခ်ိဳ႕ ေမးၾကသည္၊ ေနထြဋ္ လက္ထပ္သြားတာ နင္နဲ႕ မဟုတ္ဘူးလား တဲ႕၊ စံ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာနဲ႕ ဒါကို ေျဖရမလဲ၊) ဒါကိုမွ စံက ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ဖို႕ဆိုရင္ တရား႐ွင္ျဖစ္မွပဲ ျဖစ္မည္။ စံက တရား႐ွင္ေတာ့ မဟုတ္ေသးပါ။ ခုထိ မေမ့ႏိုင္ေသးေပမယ့္လည္း သူ႕ကို တစ္သက္လံုး တသ ျပီး ေနသြားဖို႕ေတာ့ မရည္ရြယ္ပါ။ တစ္ေန႕ေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ႏႈတ္ပစ္လိုက္တဲ့ အပင္ေနရာမွာ အခ်စ္သစ္ပင္ အသစ္တစ္ပင္ ျပန္ေပါက္လာဖို႕ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ပါေသးသည္။
(သူငယ္ခ်င္းက သူ႕အေၾကာင္းေရးလို႕ စိတ္မ်ားဆိုးမလားမသိ...)
သိဂၤါေက်ာ္
13.6.2009
9:48 AM
