27 June, 2012

အျဖဴေရာင္ ရွင္းတမ္း

မင္းအေပၚ ထားတဲ့ သံေယာဇဥ္က
စကတည္းက အျဖဴသက္သက္ပါပဲ
မင္းဆိုုးေစခ်င္တဲ့ အေရာင္လည္း
ငါဘယ္တုုန္းကမွ မေျပာင္းခဲ့ရိုုး အမွန္ပါ။

မင္းကသာ
စကားေတြကိုု လြယ္လြယ္ ႏႈတ္ကၽြံခဲ့ေလရဲ႕၊
မင္းရဲ႕  အညွာေခၽြ စကားေတြကိုု
မင္းယံုုေစခ်င္သလိုုသာ ယံုုခဲ့မိရင္
ခုုေလာက္ရွိ
ငါ့ႏွလံုုးသားလည္း အမာရြတ္တစ္ခုု ရေနေပါ့။

မင္းအေပၚ ထားတဲ့ ခင္မင္ျခင္း
အျမဲတမ္းအတြက္ အျဖဴသက္သက္ပါ၊
မင္း အလြယ္ေပးမိတဲ့ ကတိေတြကိုု
အားမနာတမ္း ျပန္ႏႈတ္ယူႏိုုင္ပါတယ္။
ငါလည္း ကတိမွ မေပးခဲ့မိပဲ။
ငါမနာက်င္ရင္
မင္းမွာ အျပစ္ရွိတယ္လိုု႕ မမွတ္ႏိုုင္ပါဘူး။
တိတ္တဆိတ္ ေရွာင္ေျပးျခင္းကသာ
ငါ့အလြမ္းေတြကိုု အလြဲသံုုးစားလုုပ္ရာက်တာပါ။

ငါ့အားနည္းခ်က္က တစ္ခုုပဲရွိတယ္
ဝတ္ဆင္ခဲ့ဖူးတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကိုု
လြယ္လြယ္နဲ႕ မပစ္ရက္ခဲ့တာပဲ။

မင္းအေပၚ ခံစားတဲ့ အလြမ္းမ်ားကလည္း
အျဖဴသက္သက္ လိုု႕ ယံုုေပးပါ၊
တစ္ခုုေလးပါပဲ
ငါနဲ႕ ပတ္သက္မႈကိုု အျပီးတိုုင္ စြန္႕လႊတ္ခ်င္တယ္ဆိုုလည္း
ႏႈတ္ဆက္ျပီးမွ ထြက္သြားလိုုက္ပါ ၊
ဘယ္ေတာ့မွ ဖြင့္မရမယ့္
ေသာ့ခေလာက္တစ္ခုုနဲ႕
ငါ့အလြမ္းေတြကိုု သိမ္းဆည္းလိုုက္ခ်င္လိုု႕ပါ။

သိဂၤါေက်ာ္

26 June, 2012

ခ်ိဳေသာခ်စ္ျခင္း




(၁)
ခ်ိဳသည္ သင္တန္း စတက္သည့္ ရက္ကပင္ သူ႕ကိုု စတင္ သတိထားမိခဲ့သည္။ သူက အရမ္း ေခ်ာလြန္းေနတာေတာ့ မဟုုတ္။ သိုု႕ေပမယ့္ သန္႕ျပန္႕သားနားျပီး အဆင့္အတန္းျမင့္ေသာ ပံုုေပါက္သည္။ ခ်ိဳ႕ေလာက္ အသားမျဖဴေသာ္လည္း ပံုုမွန္ လတ္ဆတ္ေသာ ခပ္လတ္လတ္ အသားမ်ိဳးနွင့္။ အရပ္က သိပ္အရွည္ၾကီး မဟုုတ္ေသာ္လည္း မိန္းကေလးေတြထဲမွာ အရပ္ရွည္သည့္အထဲပါေသာ ၅ေပ ၆လက္မ ရွိသည့္ ခ်ိဳ႕ထက္ေတာ့ နည္းနည္း ပိုုျမင့္လိမ့္မည္။ လူတိုုင္းကိုု ခင္တတ္ပံုုရသည့္ သူ႕မ်က္နွာခ်ိဳခ်ိဳ ေပၚမွာ ဆြဲေဆာင္မႈ တစ္ခုုေတာ့ ရွိေနသလိုုပင္။ သူ ျပည္တကၠသိုုလ္က ျပီးတာမွ ဟုုတ္ရဲ႕လားဟုု ေတြးမိေသးသည္။ ခ်ိဳ ေက်ာင္းတက္ခဲ့သည့္ ေလးနွစ္လံုုးမွာ သူ႕ကိုု မျမင္ခဲ့ဖူးသလိုုပင္။ အခုု ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းကလည္း ျပည္တကၠသိုုလ္ ထဲမွာပင္ ဖြင့္ေသာ ဒီပလိုုမာ သင္တန္း ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းျပီးလိုု႕ တစ္နွစ္ေလာက္ေနမွ ခ်ိဳက တက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေနာက္ေတာ့မွ သိရသည္မွာ သူက ခ်ိဳ႕ထက္ တစ္နွစ္ေစာျပီး ေက်ာင္းျပီးထားသူ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ ေမဂ်ာ မတူသျဖင့္ မေတြ႕မိၾကျခင္း ျဖစ္မည္။

တကၠသိုုလ္ ေလးနွစ္အတြင္း ခ်ိဳ႕မွာ ရင္းရင္းနွီးနွီး သူငယ္ခ်င္း သိပ္မ်ားမ်ားစားစား မရွိခဲ့ပါ။ ခ်ိဳ႕အိမ္က တကၠသိုုလ္နွင့္ နီးသျဖင့္ ခ်ိဳက အတန္းခ်ိန္မရွိလွ်င္ အိမ္ကိုုသာ ျပန္တတ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြနွင့္ ကင္တင္းထိုုင္ စကားေျပာျဖစ္တာ မ်ိဳးလည္း မရွိသျဖင့္ သိပ္မခင္ ၾကတာလည္း ျဖစ္နိုုင္သည္။ ခ်ိဳ ဆိုုတာကလည္း မိန္းကေလး ဆိုုေပမယ့္ သူမ်ားတကာလိုု တကၠသိုုလ္ ေက်ာင္းသူပံုု မေပါက္သည့္ ကေလးသာသာ ရုုပ္ကေလးနွင့္ ျဖစ္သည္။ ဘယ္ေတာ့မွ အရွည္မထားျဖစ္သည့္ ဆံပင္တုုိနွင့္မိုု႕လည္း ပိုုငယ္သေယာင္ ထင္ရသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ခ်ိဳဟာ က်ပ္မျပည့္သည့္ ခပ္ေခ်ာင္ေခ်ာင္ကေလးလိုု႕  ထင္ၾကသည္ကိုုလည္း ခ်ိဳသိပါသည္။ အမွန္အတိုုင္းဆိုုရလွ်င္ ခ်ိဳကိုုယ္တိုုင္လည္း ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု အဲလိုု ထင္မိတာပင္။ ခ်ိဳက ဥာဏ္မေကာင္းပါ။ တစ္ခုုခုုကိုု နားလည္သေဘာေပါက္ဖိုု႕  သူမ်ားထက္ အခ်ိန္ယူရသည္။ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲကိုု နွစ္ခ်င္းေပါက္ ေအာင္လာတာပင္ ကံေကာင္းသည္လိုု႕  ဆိုုရမည္။ ဘယ္ကရသည့္ စေပါ့မွ မဟုုတ္ပဲ ခ်ိဳ ေကာင္းေကာင္းက်က္ထားေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေမးခြန္းထဲမွာ ပါလာတာသည္ ကံေကာင္းတာပဲ မဟုုတ္လား…။

ရြယ္တူ မိန္းကေလးေတြကေတာင္ စိတ္တူကိုုယ္တူ မေပါင္းခ်င္သည့္ ခ်ိဳလိုု ေကာင္မေလးကိုု ေယာက်္ားေလးေတြက စိတ္ဝင္စားဖိုု႕ ဆိုုတာကေတာ့ ေဝးလာေဝးပင္။ သူတိုု႕က စိတ္မဝင္စားသလိုု ခ်ိဳကလည္း ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု အရြယ္ေရာက္ မိန္းကေလးလိုု႕ပင္ မထင္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ အဲလိုု မထင္ေအာင္လည္း အိမ္က ပံုုစံသြင္းထားခဲ့သည္။ တစ္နွစ္တစ္တန္း မွန္မွန္ေအာင္ဖိုု႕သာ ခ်ိဳ႕အတြက္ အေရးၾကီးသည္။ သူမ်ားေတြ အတြက္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနွင့္ ေအာင္ေကာင္း ေအာင္နိုုင္ေသာ တကၠသိုုလ္သည္ ခ်ိဳ႕လိုု ဥာဏ္တံုုးသူ အတြက္ေတာ့ ၾကိဳးစားမွသာ ေအာင္ျမင္နိုုင္မည္ ျဖစ္ေသာၾကာင့္ပင္။ ခ်ိဳ တစ္နွစ္မွ စာေမးပြဲ မက်ပဲ ပံုုမွန္ေအာင္ခဲ့ပါသည္။ ေလးနွစ္လံုုး တက္လာေပမယ့္ အတန္းထဲက လူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ခ်ိဳမီမီ ဆိုုသည့္ ေကာင္မေလးကိုု လူနွင့္ နာမည္နွင့္ တြဲသိသူ ရွားလွပါသည္။ ခ်ိဳသည္ တကၠသိုုလ္မွာ အဲသည္လိုု ေပၚျပဴလာ ျဖစ္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ အခုုလည္း ခ်ိဳကသာ သူ႕ကိုု သတိထားမိေသာ္လည္း သူ႕ဘက္ကေတာ့ ခ်ိဳ႕ကိုု သတိထားမိမည္ဟုု မထင္ခဲ့ပါ။ သိုု႕ေသာ္ အဲဒီအထင္ မွားေၾကာင္း မၾကာခင္မွာပင္ ခ်ိဳသိလာရသည္။

ခ်ိဳ႕ေဘးက ေကာင္မေလးက သင္တန္း ဆက္မတက္ျဖစ္ပဲ ထြက္သြားေသာအခါ အဲဒီခံုုကိုု သူက ေျပာင္းလာထိုုင္သည္။ ခ်ိဳနွင့္ သူ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားသည္။ ခ်ိဳက တစ္ခါနွင့္ နားမလည္ေသာ လက္ေတြ႕ သင္ခန္းစာ မွန္သမွ်ကိုု သူကပဲ အျမဲရွင္းျပရသည္။ ခ်ိဳသည္ သူ႕ကိုု သတိထားမိသည္ ဆိုုသည္မွာ ၾကည့္ေကာင္းေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အေနနွင့္ ဘာရယ္ မဟုုတ္ ခိုုးၾကည့္ျဖစ္ရင္း မွတ္မိသိရွိသြားတာသာ ျဖစ္ျပီး ဘာဘာညာညာ ခံစားခ်က္မ်ိဳး မရွိခဲ့ပါ။ သူနွင့္ ခင္မင္ျပီးသည့္ အခါမွာေတာ့ ခ်ိဳ သူ႕ကိုု အားကိုုးလိုုလာသည္။ ခ်ိဳ ခင္မင္ဖူးသည့္ သူငယ္ခ်င္း အားလံုုးထက္ သူ႕ကိုု ပိုုျပီး ခင္မိသည္ဟုု ထင္သည္။ သူသည္ ခ်ိဳ႕ သူရဲေကာင္း ျဖစ္လာသည္။ သိုု႕ေပမယ့္ ခ်ိဳသည္ အဲဒီ အဆင့္ထက္ ပိုဖိုု႕ရာ စိတ္ကူးမရွိပါ။ သူ႕မွာ ရည္းစားရွိတာကိုုလည္း ခ်ိဳသိပါသည္။ သူ႕ရည္စား မမ က သူ႕ထက္ ၂နွစ္ေလာက္ ၾကီးျပီး နည္းပညာတကၠသိုုလ္က ဘြဲ႕လြန္ ဆက္တက္ေနသူ ျဖစ္သည္။ ခ်ိဳသည္ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနရျခင္းကိုုပဲ ေက်နပ္ေနသူ ျဖစ္ပါသည္။
*******
(၂)
“မေတြ႕တာေတာင္ ၾကာလွျပီ၊ ခ်ိဳေတာင္ အပ်ိဳၾကီး ျဖစ္ေနမွပဲ၊ အရင္လိုု မဟုုတ္ေတာ့ပါလား၊ လွလွပပလည္း ဝတ္တတ္လာျပီ၊ ဘယ္လိုုလည္း ရည္းစားေတြ ဘာေတြေရာ ရေနျပီလား”

မမနွင္းဆီက ေမးေသာအခါ ခ်ိဳ သူ႕ကိုု ျဖတ္ခနဲ သတိရမိသြားတာ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိေခ်။ တကယ္ေတာ့ ခ်ိဳ သည္လိုု လွလွပပ ျဖစ္လာတာလည္း သူ႕ေက်းဇူးပဲ မဟုုတ္လား။ အရင္က ခ်ိဳသည္ ေမေမ နွင့္ ေဒၚေလးတိုု႕  ဝယ္ေပးသမွ်ကိုုသာ ဝတ္တတ္ျပီး အေရာင္လိုုက္မလိုုက္ ကိုုလည္း ေသခ်ာ သတိထားတတ္သူ မဟုုတ္ပဲ ေတြ႕ရာ ေကာက္ဝတ္တတ္သူ ျဖစ္သည္။ အဲဒါေတြ ေၾကာင့္လည္း မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းေတြက ခ်ိဳ႕ကိုု အထင္အျမင္ေသးၾကျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ခုုေတာ့ ခ်ိဳ နားလည္လာပါျပီ။ ေမေမ နွင့္ ေဒၚေလးလတ္၊ ေဒၚေလးငယ္ တိုု႕ ဆိုုတာ ကလည္း ခ်ိဳ႕ကိုု ကေလးပိစိေလး ထင္ျပီး ကေလးဝတ္သည့္ အက်ႌပံုုမ်ိဳးေတြ၊ ေယာက်္ားေလးဝတ္ ရွပ္အက်ႌပံုုေတြသာ ဝယ္ေပးတတ္သည္။ သူက ခ်ိဳ႕ကိုု ကိုုယ္တိုုင္ အဝတ္အစားဝယ္ဖိုု႕  တိုုက္တြန္းျပီး သူကိုုယ္တိုုင္ လိုုက္ေရြးေပးခဲ့သည္။ အဲလိုု ဆိုုေတာ့လည္း ေမေမတိုု႕က ဘာမွ မဆူပါ။ ခ်ိဳ အလွအပ ၾကိဳက္တတ္လာျပီ ဆိုုျပီး ရယ္ေနခဲ့ၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ့လည္း ခ်ိဳသည္ ဘာမဟုုတ္သည့္ အေၾကာင္းကေလးေတြ ကိုုပင္ ပံုုစံခြက္ ထဲမွ ထြက္ရမွာ ေၾကာက္တတ္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။

“ခ်ိဳ႕ကိုုမ်ား ဘယ္သူက ၾကိဳက္မွာလဲ မမနွင္းဆီရယ္၊ ခ်ိဳ႕ကိုု ခ်စ္တယ္လိုု႕  ေျပာဖူးတဲ့လူ တစ္ခါမွေတာင္ မရွိဖူးဘူး”
“ဟုုတ္ရဲ႕လား ခ်ိဳရဲ႕ ၊ ခ်ိဳက ခ်စ္စရာ ေကာင္းပါတယ္ ကြာ”
“အဟုုတ္ေပါ့ မမရဲ႕ ၊ ခ်ိဳ႕ကိုုသာ ေျပာျပီး မမ က်ေတာ့ေရာ၊ ဘာလိုု႕ ခုုထိ အပ်ိဳၾကီး လုုပ္ေနတာလဲ”
“ဟား ဟား .. ကိုုယ့္ကိုုလည္း ၾကိဳက္မယ့္လူ မရွိလိုု႕ေပါ့ ကြာ”
“ဟင္ ဟုုတ္လိုု႕လား၊ ခ်ိဳေတာ့ မထင္ပါဘူးေနာ္၊ မမ ဂ်ီးမ်ားေနတာ ေနမွာပါ”
“ကိုုယ္က အသက္ၾကီးပါျပီကြာ၊ အပ်ိဳၾကီးပဲ လုုပ္ေတာ့မွာ ဟဲ ဟဲ”
“ခ်ိဳလည္း အပ်ိဳၾကီးပဲ လုုပ္မွာ.. ေမေမ တိုု႕ကလည္း အပ်ိဳၾကီးပဲ လုုပ္တဲ့”
“လုုပ္နိုုင္ရင္ ေကာင္းတာေပါ့၊ တိုု႕ ညီအစ္မ နွစ္ေယာက္ အေဖာ္ရတာေပါ့”

မမနွင္းဆီသည္ အသက္ ၃၂ နွစ္လိုု႕  မထင္ရေလာက္ေအာင္ နုုပ်ိဳေသးသည္။ အျမဲတေစ ေျဖာင့္ထားေသာ ပခံုုးသာသာ ဆံပင္ေတြကိုု ျဖန္႕ထားျပီး အခုုလိုု အိမ္ေနရင္း ဂါဝန္တိုုေလးနွင့္ ဆိုုလွ်င္ ခ်ိဳနွင့္ သက္တူရြယ္တူလားပင္ ထင္ရသည္။ တကယ္ေတာ့ ခ်ိဳ နွင့္ မမနွင္းဆီက အသက္ ရွစ္နွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ကြာသည္။ မမနွင္းဆီက Ph.D ေဒါက္တာဘြဲ႕ပင္ ရျပီးေသာ ဆရာမ တစ္ေယာက္။ အေခ်ာအလွၾကီးထဲ မပါေသာ္လည္း ထက္ျမက္ပံုုရေသာ မ်က္ဝန္းလွလွမ်ားနွင့္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ မမနွင္းဆီ အေမနွင့္ ခ်ိဳ႕ ေမေမက ေက်ာင္းတုုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သည္။ “နွင္းဆီေလးက စာလည္း သိပ္ေတာ္တာ၊ လိမ္လည္း လိမၼာတယ္၊ ခုုထိ အပ်ိဳၾကီးပဲ၊ သမီးေလးလည္း အဲလိုုပဲ လုုပ္ေနာ္” တဲ့။ ေမေမက အျမဲ ေျပာတတ္ေသာ စကား။

ခ်ိဳ႕လိုု အူတိအူေၾကာင္ပံုု ေကာင္မေလးကိုု ခ်စ္မယ့္လူ မရွိတာ ျဖစ္နိုုင္ေပမယ့္ မမနွင္းဆီကိုု ခ်စ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးဆိုုတာ နည္းနည္းေတာ့ ဆန္းသလိုုပင္။ အရင္ကေတာ့ နွစ္ေယာက္သား အခ်စ္အေၾကာင္း တစ္ခါမွ မေျပာျဖစ္ၾကပါ။ အခုုေတာ့ ခ်ိဳလည္း အခ်စ္အေၾကာင္း နည္းနည္း စိတ္ဝင္စားခ်င္လာမိသည္။

“မမ၊ တကယ္ပဲ မမကိုု ခ်စ္တဲ့လူ မရွိတာလား ဟင္၊ ခ်ိဳ႕ကိုုေတာ့ အမွန္အတိုုင္းေျပာေနာ္”
“ကိုုယ္ အဲလိုုေျပာတိုုင္း ဘယ္သူမွ မယံုုခ်င္ၾကဘူး၊ ေဒၚေဒၚေလးကေတာင္ ဘာေျပာတယ္ မွတ္လဲ၊ မျဖစ္နိုုင္ဘူးတဲ့၊ သူလည္း အပ်ိဳၾကီး ဆိုုေပမယ့္ ၾကိဳက္မယ့္သူ မရွိလိုု႕ေတာ့ မဟုုတ္ဘူး၊ ေယာက်္ားေတြကိုု စိတ္ကုုန္လိုု႕ မယူတာတဲ့၊ ဒါေပမယ့္ ကိုုယ္က အမွန္တိုုင္း ေျပာတာပါကြာ၊ ခုုလိုုဆိုု ကိုုယ္ အပ်ိဳၾကီး လုုပ္ရင္ ဒါ ၾကိဳက္မယ့္သူ မရွိလိုု႕ လိုု႕ ျဖစ္ေတာ့မွာပဲ၊ အဲလိုု ဆိုုေတာ့လည္း နည္းနည္း သိကၡာက်တာေပါ့၊ ကိုုယ္က တစ္ေယာက္တည္း ေနရတာ ကိုု ၾကိဳက္လိုု႕ လုုပ္မွာ၊ ဘယ္သူ ကိုုယ့္ကိုု ၾကိဳက္ၾကိဳက္၊ မၾကိဳက္ၾကိဳက္..”

“ေယာက်္ားေတြက ဘယ္လိုု ပံုုမ်ိဳးကိုုမွ ၾကိဳက္ၾကတာလဲ ဟင္ မမ”
“အမ္၊ ကိုုယ္က ေယာက်္ားေလးမွ မဟုုတ္တာ၊ ဘယ္သိမတုုန္း၊ ကိုုယ္သာ ေယာက်္ားေလး ဆိုုရင္ေတာ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္ေလး၊ မျပင္ပဲနဲ႕ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ မ်က္နွာေလးနဲ႕ အသားျဖဴျဖဴ၊ အရပ္ရွည္ရွည္ေလးကိုု ၾကိဳက္မွာ.. ဟိ”
“ဟား ဟား လတ္စသတ္ေတာ့ မမက ေယာက်္ားေလးေတြကိုု မၾကိဳက္ပဲနဲ႕ မိန္းကေလးေတြကိုု ၾကိဳက္ခ်င္ေနတာ မဟုုတ္လား”

“ေဟ့.. မဟုုတ္တာေတြ မေျပာနဲ႕၊ ကိုုယ္တိုု႕ ေက်ာင္းဆိုုတာကလည္း ေယာက်္ားေလး နည္းတယ္ေလ၊ နီးစပ္မႈကလည္း မရွိဘူးေပါ့ ဟဲဟဲ၊ တကယ္ဆိုုေတာ့ အခ်စ္ဆိုုတာ နီးစပ္မႈ သံေယာဇဥ္ကေန ျဖစ္သြားၾကတာလည္း မ်ားတယ္ေလ၊ ျပီးေတာ့ သိပ္ ေပၚျပဴလာျဖစ္၊ ေခ်ာလွေနတဲ့ မိန္းကေလးေတြက လြဲရင္ သာမန္ မိန္းကေလးေတြ အေပၚမွာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က ခ်စ္တယ္ လို႕ ေျပာမယ္ဆိုုရင္ သူ႕အေပၚ တံုု႕ျပန္မႈ အလားအလာ ေကာင္းမေကာင္း သံုုးသပ္ျပီးမွ ေျပာတတ္ၾကတာပဲ၊ သူ႕ကိုု ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ၾကိဳက္မွာ မဟုုတ္ဘူး ထင္ရတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုု နည္းနည္းေလာက္ သေဘာက်ရံုုနဲ႕ ဘယ္ေတာ့မွ စကား အဖတ္တင္ခံျပီး မေျပာဘူး၊ အဲ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ တစ္မ်ိဳး၊ ရမလား ဆိုုျပီး လွ်ာအရိုုးမရွိ လြယ္လြယ္ ေျပာတတ္တဲ့သူမ်ိဳးလည္း ရွိေသးတယ္”

“ျဖစ္နိုုင္ပါတယ္၊ မမရဲ႕ ရုုပ္တည္ၾကီးကိုု ၾကည့္ျပီး ဘယ္သူမွ မေျပာရဲတာ ေနမယ္၊ မမ ဆိုုတာလည္း ကိုုယ့္ကိုု ၾကိဳက္လိုု႕ ေစာင့္ၾကည့္ေနရင္ေတာင္ သိမယ့္သူ မဟုုတ္ပါဘူး”

“ဟား ဟား.. ဒီကိစၥ ဒီမွာတင္ ရပ္စိုု႕၊ ဒီမွာ ခ်ိဳ၊ အတည္ေျပာမယ္၊ ခ်ိဳ႕ကိုု ၾကိဳက္မယ့္သူ မရွိဘူးလိုု႕ေျပာတယ္ေနာ္၊ ရွိလာရင္လည္း လြယ္လြယ္နဲ႕ မယံုုလိုုက္နဲ႕ေနာ္၊ မိန္းမ မာယာ သဲကိုုးျဖာ ဆိုုေပမယ့္ ေယာက်္ားမာယာက သဲကိုုးျဖာ မကဘူး၊ ကိုုယ္ ျပန္မၾကိဳက္ရင္ သူ႕ဘဝ ပ်က္ရပါလိမ့္မယ္ ဘာညာ ဆိုုတာ လွ်ာအရိုုးမရွိ ေျပာတာေတြ သိလား၊ ကိုုယ္ျပန္မၾကိဳက္လိုု႕ သူတိုု႕ ခံစားရရင္ေတာင္ ခဏပဲ၊ ေနာက္ေတာ့လည္း သင့္ေတာ္ရာနဲ႕ ျဖစ္သြားၾကတာပဲ သိလား၊ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကိုု ခ်စ္ဖိုု႕ ဆိုုရင္ ေသခ်ာစဥ္းစားရမယ္ ေနာ္ ခ်ိဳ၊ သူ႕အေပၚ ကိုုယ့္ခံစားခ်က္က အခ်စ္ ဟုုတ္မဟုုတ္၊ သူဘက္ကေရာ ကိုုယ့္ကိုု တကယ္ ခ်စ္မခ်စ္၊ သူက ကိုုယ္နဲ႕ သင့္ေတာ္ မသင့္ေတာ္…၊ ခ်ိဳ႕ အေဖ နဲ႕ အေမ ရဲ႕ အတိတ္ကိုု ခ်ိဳလည္း သိသားပဲ မဟုုတ္လား”

ခ်ိဳ သိတတ္ေသာ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာ ခ်ိဳ႕အေမ အညာခံခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းစံုုကိုု သိခဲ့ရပါသည္။ ခ်ိဳ႕ အေဖဟာ မယားၾကီး ရွိရဲ႕နဲ႕ ခ်ိဳ႕အေမကိုု လိမ္ညာလွည့္ဖ်ား ယူခဲ့သူပင္။ ခ်ိုဳ႕အေမဟာ အဲသည့္အေၾကာင္းကိုု သိသြားတာနဲ႕ ခ်ိဳ႕ကိုုယ္ဝန္ၾကီးနဲ႕ သူ႕မိသားစုု အိမ္ကိုု မ်က္နွာေအာက္ခ်ျပီး ျပန္တက္လာခဲ့ရသည္။ ခ်ိဳသည္ ငယ္ငယ္ကတည္းက အေဖ ဆိုုသူကိုု တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးခဲ့ပါ။ သူကလည္း ခ်ိဳ႕ကိုု တစ္ခါမွ လာမၾကည့္ခဲ့ပါ။ သူ႕ ပထမ မိန္းမနွင့္ပင္ သူ႕ျမိဳ႕မွာ ျပန္ေပါင္းေနျပီး သူ႕မွာ ကေလးနွစ္ေယာက္ ရွိသည္လိုု႕ သိရသည္။ ခ်ိဳကလည္း အေဖဆိုုသူ အေၾကာင္း အမွန္အတိုုင္း သိျပီးကတည္းက သူ႕ကိုု ေတြ႕ခ်င္သည္ ဆိုုတာလည္း မရွိေတာ့ပါ။ ခ်ိဳ႕ အဘိုုးအဘြား (ခုုေတာ့ ဆံုုးသြားၾကပါျပီ)၊ အပ်ိဳၾကီးမ်ား ျဖစ္ေသာ ေဒၚေလးလတ္ နွင့္ ေဒၚေလးငယ္ တိုု႕ဟာ ခ်ိဳ႕အေမကိုု အဲဒီကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုုး ေျပာဆိုု ဆူပူမဆံုုး။ ခ်ိဳ႕ကိုုလည္း မခ်စ္တာမဟုုတ္၊ ခ်စ္ၾကေပမယ့္ နည္းနည္းမွ မ်က္နွာသာမေပး ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ဆူပူၾကတာဟာ ခ်ိဳ႕အေဖကိုု သူတိုု႕ မုုန္းေနၾကတာ တစ္ခုု အတြက္နွင့္ပင္။

“ခ်ိဳ႕အေဖကိုု သတိရသြားသလား ခ်ိဳ၊ တကယ္ေတာ့ေလ အဲဒါ ခ်ိဳ႕ ေဒၚေလးေတြ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာေၾကာင့္လည္း ပါတယ္ သိလား၊ ခ်ိဳ႕ေမေမကိုု ေက်ာင္းတုုန္းက ၾကိဳက္တဲ့ အင္ဂ်င္နီယာ ေက်ာင္းသားနဲ႕သာ သူတိုု႕ သေဘာတူေပးခဲ့ရင္ ခ်ိဳခုုလိုု ျဖစ္မယ္ မဟုုတ္ဘူး၊ အဲဒီ ေက်ာင္းသားက အခုုေတာ့ အရာရွိၾကီးၾကီး ျဖစ္ေနျပီေပါ့၊ သူက စိတ္သေဘာထားလည္း ေကာင္းရဲ႕သားနဲ႕ ခ်ိဳ႕ေဒၚေလးေတြက အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိ တားျမစ္ခဲ့ၾကတာေလ”
“ခ်ိဳ႕ ကံေပါ့ မမရယ္”
“အင္းေပါ့၊ ကိုုယ့္ေမေမလည္း သူ႕ကိုု ၾကိဳက္တဲ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေက်ာင္းသားေတြ အမ်ားၾကီးထဲကမွ ကိုုယ့္ေဖေဖ ဘြဲ႕မရတဲ့ ေလာင္းကစားသမားကိုုမွ ေရြးခဲ့တယ္ေလ၊ ဒါဟာ ကိုုယ့္ကံပဲေပါ့”
“ေဒၚေလးတိုု႕က အခုုလည္း ခ်ိဳ႕ကိုု အိမ္ေထာင္ျပဳမွာ တအားေၾကာက္ၾကတာ၊ ခ်ိဳကလည္း စိတ္မဝင္စားပါဘူး မမရယ္၊ ေၾကာက္လြန္းလိုု႕ပါ”
“ဟုုတ္တယ္ခ်ိဳ၊ ကိုုယ္လည္း ေယာက္်ားေတြကိုု ေၾကာက္လြန္းလိုု႕၊ သစၥာေဖာက္တတ္တဲ့ ေယာက်္ားရယ္၊ အသံုုးမက်တဲ့ ေယာက်္ားရယ္၊ ဘယ္ဟာမွ မေကာင္းဘူး၊ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ ဆိုုတာ တရုုတ္ကလာတဲ့ electronic ပစၥည္း ဝယ္ရသလိုုပဲ၊ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ အၾကာၾကီး တစ္သက္လံုုး သံုုးလိုု႕ေကာင္းေနတာမ်ိဳးက ရွားတယ္၊ မၾကာမတင္ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ပ်က္မွာပဲ၊ ပ်က္သြားတဲ့ ပစၥည္းကိုု အိမ္ဦးခန္း ထားလိုု႕လည္း မသင့္ေတာ္ေတာ့ စြန္႕ပစ္လုုိက္ရတာပဲေလ”
“မမက သိပ္ေျပာတတ္တာပဲ”
“ဒါပဲေနာ္ ခ်ိဳ၊  ခ်ိဳ ခ်စ္တဲ့သူ ရွိလာရင္ မမကိုု အရင္ေျပာရမယ္ေနာ္၊ မမက သူမ်ားကိုု အပ်ိဳၾကီး လုုပ္ဖိုု႕ အတင္း တိုုက္တြန္းမယ့္သူ မဟုုတ္ပါဘူး၊ သင့္ေတာ္ရင္ သေဘာတူမွာေပါ့”
“ေျပာမွာေပါ့ မမရယ္၊ ခ်ိဳ႕ကိုု ခ်စ္မယ့္သူပဲ ရွိပါေစဦး.. ဟီး..”

ခ်ိဳ ခ်စ္တဲ့သူက ခ်ိဳ႕ကိုု မခ်စ္ရင္လည္း ခ်ိဳ ဘာမွ လုုပ္လိုု႕မရပါဘူး မမ ရယ္ လိုု႕ေတာ့ မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါ။ ခ်ိဳသည္ အခ်စ္ကိုု ေၾကာက္ပါသည္။ သိုု႕ေသာ္ တစ္ခါေလာက္ေတာ့လည္း ခ်စ္ၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။
*******
(၃)
ျပည္တကၠသိုုလ္ အဝင္လမ္း ေရတမာပင္တန္းေအာက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတုုန္း ထင္မွတ္မထားသည့္ အခ်ိန္မွာ သူက ခ်ိဳ႕ကိုု ခ်စ္သည္ လိုု႕ ေျပာလာသည္။ ခ်ိဳတိုု႕ သင္တန္းက ျပီးကာနီးေနျပီမိုု႕ ျပီးသြားလွ်င္ သူနွင့္ မေတြ႕ရေတာ့မွာကိုု ခ်ိဳက စိုုးရိမ္ေနခဲ့မိသည့္ အခ်ိန္။ သူ႕ရည္းစား မမ အေၾကာင္း ေမးေတာ့ ျပတ္သြားျပီ ဟုု ဆိုုသည္။ ခ်ိဳသည္ ရိုုးရိုုးအအ ေကာင္မေလး ေပမယ့္ သူဟာ မယံုုၾကည္ခ်င္စရာ ေကာင္းတာကိုုေတာ့ သိပါေသးသည္။ သိုု႕ေပမယ့္ ခ်ိဳဟာ သူ ခ်စ္တမ္းကစားဖိုု႕ စိတ္ဝင္စားစရာ ပံုုစံလည္း မဟုုတ္ပါပဲ…။ နီးစပ္မႈ သံေယာဇဥ္ကမ်ား အခ်စ္ကိုု ဆြဲေဆာင္ေလသလား။ ခ်ိဳ ေသခ်ာ မဆန္းစစ္ တတ္ေပမယ့္ သူ႕ကိုုေတာ့ ခ်က္ျခင္း ျငင္းျဖစ္ခဲ့သည္။ ခ်ိဳသည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကိုု ယံုုယံုုၾကည္ၾကည္ ခ်စ္ဖိုု႕ရာ သတၱိမရွိသူပါ။ သူက ခ်ိဳ ခ်က္ခ်င္း ျငင္းတာကိုု လက္မခံပါတဲ့။ ေသခ်ာစဥ္းစားျပီး အေျဖေပးတာကိုုမွ လက္ခံမည္ ဆိုုသည္။

ခ်ိဳဟာ ဘယ္တုုန္းကမွ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းသူ မဟုုတ္သည့္ အတြက္ သင္တန္း မျပီးခင္မွာပင္ သူ႕ကိုု အေျဖေပးမိရက္သား ျဖစ္သြားသည္။ ခ်ိဳဟာ သူ႕ကိုု မခ်စ္ဘူး လိုု႕ ပါးစပ္က ေျပာေပမယ့္ ဘာေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႕ကိုု တိုုင္ပင္မိသည္။ တစ္ခုုခုု စိတ္ညစ္စရာ ရွိလွ်င္ သူ႕ကိုု အရင္တမ္းတမိသည္။ ကိုုယ္တိုုင္ လုုပ္လိုု႕ရနိုုင္သည့္ အရာေလးေတြ လုုပ္ဖိုု႕ကိုုပင္ သူ႕အကူအညီကိုု ေတာင္းခ်င္သည္။ အရင္က တစ္ေယာက္တည္း သြားေနသည့္ ေနရာေတြကိုုပင္ သူမပါပဲ မသြားခ်င္သလိုု ျဖစ္လာသည္။ သူ႕ကိုု ခ်ိဳ႕ေဘးမွာ မားမားမတ္မတ္ ရပ္ေပးမည့္ အားကိုုးရာ ျဖစ္ေစခ်င္သည္။

သူဟာ မိန္းကေလးမ်ားအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိသူ ျဖစ္သည့္အတြက္ ခ်ိဳလိုု မနူးမနပ္ကေလးဟာ သူ႕ကိုု ခ်စ္ေနသည့္ အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း ေဖာ္ထုုတ္နိုုင္ခဲ့တာပင္။ ခ်ိဳကလည္း ဒါကိုုပဲ ေက်နပ္စြာ လက္ခံခဲ့တာ မဟုုတ္လား။ သူ ခ်ိဳ႕ကိုု တကယ္ခ်စ္သည္ ဆိုုတာ ခ်ိဳ ယံုုၾကည္ေပးလိုုက္သည္။ ခ်ိဳဟာ ဘာမွ မက္ေမာစရာ ရွိသည့္ မိန္းကေလး မဟုုတ္။ ျမင့္ျမတ္ ရဲ႕ မိန္းကေလး အသစ္ဟာ ဘယ္လိုုလဲ သိခ်င္လိုု႕ဆိုုျပီး လာေတြ႕သြားသည့္ သူ႕ရဲ႕ အရင္ မမ ကမွ ခ်ိဳနွင့္ မယွဥ္သာေအာင္ ေခ်ာေမာ စတိုုင္က်လွကာ ပညာလည္း ျပည့္စံုု၊ ဥစၥာလည္း ျပည့္စံုုသူ မဟုုတ္လား။ သူက မမကိုု သူ တကယ္ မခ်စ္ခဲ့ပါ ဆိုုတာကိုု ခ်ိဳက ယံုုလိုုက္ပါသည္။ မမကလည္း သူ႕ကိုု တကယ္မခ်စ္ပါ ဟုု သူက ဆိုုေသးသည္။ ဒါကေတာ့ အမွန္ ဟုုတ္မဟုုတ္ ခ်ိဳသိနိုုင္ေသာ အရာ မဟုုတ္ပါ။

ခ်ိဳသည္ သူ႕ကိုု ခ်စ္ျခင္း တစ္ခုု ကိုုသာ ေတြးသူ ျဖစ္ျပီး အိမ္ေထာင္တစ္ခုု တည္ေထာင္ ဖိုု႕ကိုုေတာ့ မစဥ္းစားမိခဲ့ပါ။ ခ်ိဳေရာ သူေရာ ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္းက ဒီပလိုုမာ ရခဲ့ေပမယ့္လည္း အဲဒါနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အလုုပ္ရဖိုု႕ ဆိုုတာ မျဖစ္နိုုင္သည့္အတြက္ ခ်ိဳလည္း ေစ်းထဲက ဆိုုင္မွာ ေစ်းကူေရာင္း ေပးေနသလိုု သူလည္း သူ႕အေဖ ပြဲ႐ံုုမွာပဲ အလုုပ္လုုပ္ေနသည္။ ခ်ိဳက တကယ္ေတာ့ ေစ်းမေရာင္းလိုုပဲ ဝန္ထမ္းအလုုပ္ လုုပ္လိုုေပမယ့္ တစ္ျခားျမိဳ႕ေတြမွာ တာဝန္က်မွာကိုု ေတြးျပီး အိမ္က ခ်ိဳ႕ကိုု ေပးမလုုပ္ပါ။

အရင္က ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အိမ္ကိုု တစမက်န္ အစီရင္ခံတတ္သည့္ ခ်ိဳသည္ အခုုေတာ့ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္မ်ား သံုုးကာ အိမ္က မသိေအာင္ သူနွင့္ ခ်ိန္းေတြ႕တတ္လာသည္။ ခ်ိဳသည္ ခ်ိဳ႕အေမထက္ အေဒၚမ်ားကိုု ေၾကာက္ရသူ ျဖစ္ရာ ခ်ိဳ႕မွာ ခ်စ္သူ ရွိေနျပီ ဆိုုသည့္အေၾကာင္းကိုု ဘယ္လိုုမွ မေျပာရဲပါ။ သူကလည္း အိမ္ကိုု ေျပာလိုက္ဖို႕ ေတာင္းဆိုုလွျပီ။ ခ်ိဳက မေျပာခ်င္တာ မဟုုတ္ပါ။ စကားေလး စၾကည့္လိုုက္လွ်င္ပင္ “ညီးေနာ္ ရည္းစားထားမယ္ မၾကံနဲ႕၊ အပ်ိဳၾကီးပဲ လုုပ္ရမယ္” စသည္ျဖင့္ ပိတ္ေျပာလိုုက္သည္ခ်ည္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခ်ိဳ႕မွာ ဆက္မေျပာရဲေတာ့ပါ။

ခ်ိဳကလည္း ဖြင့္မေျပာရဲ။ သူက လာေတာင္မည္ဆိုုေတာ့လည္း ခ်ိဳက လက္မခံ။ ေနာက္ဆံုုး သူက ခိုုးေျပးရေအာင္ ဟုု ဆိုုေသာအခါ ခ်ိဳ႕မွာ ၾကံရာမရ ျဖစ္ရေတာ့သည္။ ခ်ိဳ႕မွာ တိုုင္ပင္စရာလည္း ဘယ္သူမွ မရွိပါ။ ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းကိုု မမနွင္းဆီကို ဖြင့္ေျပာဖိုု႕ သတိရသည္။ သူ႕ကိုု ခ်စ္ခြင့္ေပးျပီးမွ မမကိုု အသိေပးသည္ ဆိုုျပီး ဆူဦးမလား မသိပါ။ မမနွင္းဆီ ဆိုုတာကလည္း ေယာက်္ားမုုန္း ဝါဒီပဲ။ ခ်ိဳ႕ကိုု ေယာက်္ားမေကာင္းေၾကာင္း၊ အပ်ိဳၾကီး လုုပ္ဖိုု႕ အေၾကာင္းပဲ ေျပာဦးမလား မသိပါ။ မမနွင္းဆီက သူမ်ားကိုုေတာ့ အပ်ိဳၾကီး လုုပ္ဖိုု႕ မတိုုက္တြန္းဘူးလိုု႕ ေျပာထားဖူးတာပဲ မဟုုတ္လား။ ခ်ိဳ ခိုုးရာ လိုုက္သင့္ မလိုုက္သင့္ ဆိုုတာ မမနွင္းဆီကိုုသာ အၾကံဥာဏ္ေတာင္းရေတာ့မွာပင္။
 *******
 (၄)
ခ်ိဳမီမီက ခိုုးရာလိုုက္ဖိုု႕ စဥ္းစားေနသည္ ဆိုုေသာအခါ နွင္းဆီမွာ မ်က္လံုုးျပံဴးသြားရသည္။ ဒါ.. နွင္းဆီ အိမ္ျပန္လာခ်ိန္နွင့္ ၾကံဳလိုု႕သာ ေျပာျပတာေနမွာ။ မဟုုတ္လွ်င္ သူ႕ဟာသူ ၾကံစည္ေတာ့မွာပင္။ အဲဒါမွ ဒုုကၡ။ ခ်ိဳ႕အေမ ခိုုးရာလိုုက္ေျပးတုုန္းက ေမေမတိုု႕ မသိလိုုက္ရပါပဲ ျဖစ္သြားျခင္းကိုု ခ်ိဳ႕အေဒၚေတြက သိရက္သားနွင့္ သူတုိ႕ကိုု မေျပာရေကာင္းလား ဆိုုျပီး နွစ္ေတြ အၾကာၾကီးေတာင္ စိတ္ဆိုုးေနခဲ့ေသးသည္။ အခုု သူတိုု႕ သမီးေလးက နွင္းဆီကိုု ခိုုးရာလိုုက္ဖိုု႕ တိုုင္ပင္ေနျပန္ျပီ။ နွင္းဆီက လူၾကီးေတြကိုု အသိမေပးပဲ ျငိမ္ေနလိုုက္လိုု႕ ျဖစ္မတဲ့လား..။

ထင္ကိုု မထင္မိတာပါ။ ဒီလိုု အသက္ ၂၀ ေက်ာ္သည့္တိုုင္ ကေလး႐ုုပ္မေပ်ာက္ေသးသည့္ ေကာင္မေလးမွာ ခ်စ္သူရွိမယ္လိုု႕ ထင္ကိုု ထင္မထားပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဟိုုတစ္ေခါက္က ခ်ိဳက အခ်စ္အေၾကာင္းကိုု စိတ္ဝင္စားေနခဲ့တာကိုုး။ ကိုုယ္ကေတာ့ အဟုုတ္မွတ္ျပီး နွစ္ေယာက္သား အပ်ိဳၾကီး လုုပ္ၾကမယ္ရယ္လိုု႕ေတာင္ အေဖာ္ညွိလိုုက္မိေသး။

အခုုေတာ့ ဒီကေလးမက “ခ်ိဳက ဘဝမွာ တစ္ေယာက္တည္း မေနခ်င္ဘူး မမရယ္၊ အားကိုုးရမယ့္ တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ လိုုတယ္၊ ျပီးေတာ့ ခ်ိဳ သူ႕ကိုု ခ်စ္တာ ေသခ်ာတယ္ေလ၊ သူမရွိရင္ ခ်ိဳ မရပ္တည္နိုုင္ေလာက္ဘူး” တဲ့။
“ျပီးေတာ့ ခ်ိဳ အိမ္မွာလည္း မေနခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ခ်ိဳ႕ကိုု ခုုခ်ိန္ထိ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ကေလးလိုု သေဘာထားျပီး အစစ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ေနရာ၊ ျပီးေတာ့ အျမဲတမ္းလည္း ဆူပူေနတဲ့ ေနရာမွာ တစ္သက္လံုုး ခ်ိဳမေနနိုုင္ဘူး မမ”
“ကိုုယ္လည္း တစ္ခ်ိန္လံုုး ဆူပူ ရန္ျဖစ္ေနတဲ့ အိမ္မွာ မေနခ်င္လိုု႕ ဒီျမိဳ႕ကိုု အလုုပ္မေျပာင္းပဲ ရန္ကုုန္မွာပဲ ေနေနတာေလ၊ အိမ္မွာ မေနခ်င္တာနဲ႕ေတာ့ အိမ္ေထာင္မျပဳနိုုင္ပါဘူးကြာ”
“အင္း ဒါေတာ့ မမက တစ္ျခားမွာ ကိုုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုုယ္ ရပ္နိုုင္တယ္ေလ၊ ခ်ိဳက အဲလိုုမွ မဟုုတ္တာ၊ မမ ေျပာသလိုု တစ္ခ်ိန္မွာ ပ်က္ကာမွ ပ်က္ေရာ ခ်ိဳကေတာ့ အခုုခ်ိန္မွာ သူ႕ကိုု ယံုုတယ္ေလ”
“အင္း ဟုုတ္ပါျပီ ေကာင္မေလးရယ္၊ အိမ္က သေဘာတူမတူ သိမွမသိေသးပဲနဲ႕ ခိုုးရာေတာ့ မလိုုက္ပါနဲ႕ဦး၊ ကိုုယ္ ေျပာၾကည့္ေပးပါဦးမယ္”
“မမပဲ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္ေလ၊ ေမေမ့တုုန္းကေတာင္ ဘာမွ ျငင္းစရာ မရွိတဲ့လူကိုု သေဘာမတူခဲ့ဘူးဆိုု”
“ဒါေပမယ့္လည္း ေျပာေတာ့ ေျပာရဦးမွာေပါ့ ကေလးမရဲ႕၊ နည္းနည္းပါးပါး ဆူပူမွာေတာ့ ေၾကာက္မေနနဲ႕ေတာ့၊ ရင္ဆိုုင္ရမွာေပါ့”
“ခ်ိဳေတာ့ မေျပာရဲဘူးေနာ္.. မမပဲ ေျပာေပး”
“အင္းပါ ကိုုယ္ ေျပာေပးမွာ၊ စိတ္ခ်”

ခ်ိဳ႕ေကာင္ေလး အေၾကာင္း စံုုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ရည္စားမ်ားခဲ့ဖူးတာ နည္းနည္း ႐ႈပ္ခ်င္တာကိုု သိရသည္။ ေလာေလာဆယ္ ခ်ိဳ႕အျပင္ အျပိဳင္မရွိေၾကာင္း ခိုုင္လံုုစြာ သိရေတာ့မွ နွင္းဆီလည္း သေဘာတူေပးဖိုု႕ ဆံုုးျဖတ္ရေတာ့သည္။ မဟုုတ္လည္း တားလိုု႕ရေတာ့မွာမွ မဟုုတ္ပဲေလ။ နွင္းဆီ ေမေမ့ကိုု အရင္ေျပာျပျပီး ခ်ိဳ႕အေမကိုု နားေဖာက္ခိုုင္းရသည္။

ခ်ိဳ႕အေမက သေဘာတူေပမယ့္ ေခါင္းမာလွသည့္ ခ်ိဳ႕အေဒၚမ်ားကိုု ဝိုုင္းဝန္း နားခ်၊ ခ်ိဳလည္း အိမ္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး နားပူူခံျပီးမွ ခ်ိဳ႕ေကာင္ေလးကိုု လာေတာင္းခြင့္ ေပးလိုုက္သည္။ ဟိုုတစ္ဖက္မွာက အေမမရွိပဲ အေဖသာ ရွိ၍ ေတာ္ေသးသည္။ ဟိုုတစ္ဖက္မွာသာ ေခါင္းမာမာ အေမတစ္ေယာက္ ထပ္ရွိလွ်င္ ခ်ိဳ႕တိုု႕ေတာ့ မလြယ္ေပ။

ခ်ိဳ႕အေမကေတာ့ သူ႕သမီးကိုု နွေျမာေနဆဲ။ နွင္းဆီတိုု႕အိမ္ လာျပီး သူ႕ခံစားခ်က္ေတြ လာရင္ဖြင့္ေသးသည္။ “သမီးေလးကိုု နွင္းဆီလိုု အပ်ိဳၾကီးေလးပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တာ၊ ခုုေတာ့ သူက ရည္ရြယ္သူ ရွိျပီ ဆိုုေတာ့လည္း မတတ္နိုုင္ေတာ့ဘူးေလ၊ နွင္းဆီေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳဖိုု႕စိတ္ကူး မရွိပါဘူးေနာ္၊ ဒီတိုုင္းပဲ ေကာင္းပါတယ္ သမီးရယ္၊ ဒီတိုုင္းပဲ ေနေနာ္” လုုိ႕ နွင္းဆီကိုု ကပ္ေျပာသြားေသးသည္။ နားေလးေသာ အန္တီကိုု ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ကတိမေပးလိုုက္ေပမယ့္ စိတ္ထဲကေတာ့ ေျပာမိသည္။ “ခ်ိဳက ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကိုု အားကိုုးခ်င္သတဲ့ အန္တီ၊ နွင္းဆီကေတာ့ ဘယ္သူ႕ကိုုမွ အားကိုုးခ်င္တာ မဟုုတ္ဘူး၊ အားကိုုးရာ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေယာက်္ားေတြကလည္း နွင္းဆီလိုု မိန္းမကိုု ဘယ္ေတာ့မွ ေရြးမွာ မဟုုတ္တဲ့အတြက္ အပ်ိဳၾကီးျဖစ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္ အန္တီ” လိုု႕။

ခ်ိဳ႕တိုု႕ မဂၤလာေဆာင္ကိုု တက္ဖိုု႕ရာ နွင္းဆီ ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္ျပန္လာခဲ့ပါသည္။ ခ်ိဳတိုု႕ နွစ္ေယာက္သားရဲ႕ အျပံဳးမ်ားကိုု ၾကည့္ျပီး နွင္းဆီလည္း စိတ္ခ်မ္းသာရပါသည္။ ခ်စ္ျခင္းမ်ားကိုု ခ်ိဳျမိန္သည္ဟုု ယံုုၾကည္ျပီး စားသံုုးသူမ်ား အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္သည့္အတိုုင္း ခ်ိဳျမိန္ျခင္းမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနနိုုင္ပါသည္။ ခ်စ္ျခင္းမွာ ခ်ိဳျမိန္ျခင္းသက္သက္သာ ရွိသည္ဟုု မယံုုၾကည္ေသာ နွင္းဆီ အတြက္ေတာ့ ခါးသက္ေသာ အရသာကိုု မခံစားလိုုသည့္အတြက္ ခပ္ဆိမ့္ဆိမ့္ ဘဝမွာပဲ ေပ်ာ္သလိုု ေနပါေတာ့မည္။

ခ်ိဳ႕ရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္မွာ နွင္းဆီနဲ႕ တစ္ဝိုုင္းတည္း ထိုုင္ေသာ အနက္ေရာင္ ဂါဝန္ ဝတ္ထားသည့္ စတိုုင္က်က် မိန္းမေခ်ာေလးက နွင္းဆီကိုု ေမးခြန္းတစ္ခုု ေမးေသးသည္။ တစ္ခါက ခ်ိဳ ေမးခဲ့ဖူးသည့္ ေမးခြန္းမ်ိဳး။ “ေယာက်္ားေတြက ဘယ္လိုု မိန္းမမ်ိဳးကိုု ၾကိဳက္တတ္တာလဲ မမ” တဲ့။
“ေယာက်္ားေတြက သူတိုု႕ကိုု အားကိုုးရာလိုု႕ ျမင္တဲ့ အဆိပ္ဆူး မရွိတဲ့ မိန္းမမ်ိဳးကိုု ပိုုသေဘာက်တတ္တယ္ ထင္တယ္”
နွင္းဆီသည္ ဒီမဂၤလာေဆာင္နဲ႕ လိုုက္ဖက္သည့္ အေျဖမ်ိဳးကိုု အလိုုက္သင့္ ေျဖလိုုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
နွင္းဆီတိုု႕ စားပြဲကိုု လာနႈတ္ဆက္သည့္ မဂၤလာေမာင္နွံသည္ ထိုုမိန္းကေလးကိုု ျမင္ေသာ ခဏမွာ အနည္းငယ္ အံ့ၾသသြားပံုုရေသာ္လည္း မ်က္နွာတစ္ခ်က္မွ မပ်က္ၾကသည့္ အတြက္ကိုုေတာ့ နွင္းဆီမွာ သေဘာေတြက်ေနမိေသးသည္။

သိဂၤါေက်ာ္

19 June, 2012

တိတ္တဆိတ္ခ်စ္ျခင္း (၂)


တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ေပါ့
ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုုထဲ နစ္ဝင္ခဲ့တာ
လူမသိ သူမသိနဲ႕ပဲ
ဆြဲထုုတ္မရေအာင္ ျမဳပ္ခဲ့ျပီ။

အမွတ္တမဲ့ အျဖစ္ေတြေတာင္ မရွိပါပဲ
သတ္သတ္မွတ္မွတ္ အမွတ္ရေနခဲ့တာ
မိနစ္ေပါင္းေတာင္ ေသာင္းခ်ီခဲ့ျပီ။

သူ႕ရဲ႕ ကိုုယ့္အေပၚအသိက
သာမန္ထက္ တစ္လက္မေတာင္ မပိုုတာသိသာပါရဲ႕
စကားလက္ဆံုုေတာင္
ေျပာပေလာက္ေအာင္ မက်ခဲ့ဘူးတာ
ကိုုယ္ဟာ လူညံ တစ္ေယာက္ပါပဲ။

တစ္ခါတေလလည္း
တမင္ဖန္တီးတဲ့ မေတာ္တဆ ဆံုုေတြ႕မႈေတြထဲ
သူ႕အာ႐ံုုက ကိုုယ့္ဆီမရွိတဲ့ေနာက္
တိတ္တဆိတ္ ခိုုးၾကည့္႐ံုုကလြဲရင္
ကိုုယ္ဟာ မာယာမ်ားတတ္သူ မဟုုတ္ပါကြယ္။

သူဟာ Superstar မဟုုတ္ေပမယ့္
ကိုုယ့္ရဲ႕ မင္းသား ျဖစ္ခဲ့တယ္
ျမင္ခြင့္ရ႐ံုုနဲ႕ ေက်နပ္တဲ့ ေန႕ေတြထဲ
တစ္ေယာက္တည္း ႐ူးသြပ္မႈမွာ က်င့္သားရ။

စိတ္ကူးခဲ့မိ႐ံုုပါ
သူ႕လက္ကိုု တြဲရင္း ေလွ်ာက္မယ့္လမ္းေတြ
ဘယ္ေလာက္ သာယာမယ္ ဆိုုတာ…။
စိတ္ကူးခဲ့မိ႐ံုုပါ
သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ကိုုယ္မွီခိုုခြင့္ရွိခဲ့ရင္
ဘယ္ေလာက္ ေႏြးေထြးမယ္ ဆိုုတာ…။
စိတ္ကူးခဲ့မိ႐ံုုပါ
ေျဖသိမ့္ အၾကည့္တစ္ခ်က္ေလာက္ေတာင္ မပိုုင္ဆိုုင္ႏိုုင္တဲ့
အျပင္ေလာက ကေတာ့ ေအးစက္ အထီးက်န္ဆဲ။

တိတ္တဆိတ္ခ်စ္ျခင္းက
အလြမ္းဖြဲ႕ နာက်င္ေစတယ္ ဆိုုလည္းဆိုု
မေပးလိုုတဲ့ ခ်စ္ျခင္းကိုုေတာ့ စတင္ မေမးလိုု
ေတာင္းခံလာေသာ ခ်စ္ျခင္းကိုုသာ
ၾကည္ႏူးစြာ ေပးအပ္လိုုသူပါ။
တစ္သက္လံုုးအတြက္ သိမ္းထားျဖစ္မယ့္ ခ်စ္ျခင္းမ်ားရွိရာေနရာ
ကိုုယ္သာ သိပါေစ..။

သိဂၤါေက်ာ္

15 June, 2012

အိပ္မက္ခရီးသည္

ညက
ခရမ္းျပာ ေမွာ္၀တ္ရုံ ၀တ္လို႔
ၾကယ္ေရာင္လက္တဲ့ ဖိနပ္ကို စီးလို႔
လျခမ္း နဲ႔ ၀ိုင္အနီေသာက္လို႔
မိုးေတြသည္းလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့
ဘယ္သူကမွ မထင္ခဲ့တာ အမွန္ပါ။

ပင္လယ္က
အျပာေရာင္ အိပ္ရာခင္း အက်အနခင္းျပီး
အိပ္ရာ၀င္မလို ျပင္ေနတဲ့ေနာက္
ကမ္းေျခကို က်ဴးေက်ာ္မယ္လို႔
ဘယ္သူက ထင္မလဲ။

အိပ္မႈံစံုမႊား နတ္သမီးက
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ေဆးျခယ္မွာ ေၾကာက္တယ္။
အမူးလြန္ေနတဲ့ ျမားနတ္ေမာင္က
ကၽြန္ေတာ့္ အခ်စ္ကို ဖန္ဆင္းမွာ ေၾကာက္တယ္။
ေလလြင့္၀ိညာဥ္ေတြက
ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကူးကို ယူေဆာင္သြားမွာ ေၾကာက္တယ္။

ဘ၀ဆိုတာ
မမွည့္ေသးပဲ ပုတ္သြားတဲ ့သစ္သီးတစ္လံုးလား...
ေနၾကာပန္းေတြ
ဘယ္ေတာ့မွ မရႏို္င္တဲ့ ေနမင္းကိုေမွ်ာ္လင့္သလိုလား...
အျမဲစိမ္းသစ္ပင္ေတြလိုေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ႏိုင္တာ ေသခ်ာတယ္။

ခရမ္းေရာင္ျမင္းခြာပန္းေတြကို မုန္းတယ္
ေရတမာတန္းေတြ စိမ္းေနတာကို မုန္းတယ္
၀င္ကစြက္ေတြ ေပ်ာ္ေနတာကို မုန္းတယ္
အိပ္မက္ေတြ မက္တတ္တာကို မုန္းတယ္။

အဲဒီညက
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္ေတာ့တာကို
ပထမဆံုး သိခဲ့တယ္။


(သိဂၤါေက်ာ္)

ဘေလာ့ ေရးကာစက တင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ အသစ္မေရးျဖစ္လိုု႕ ျပန္တင္လိုုက္ပါတယ္..။ ခုုတေလာ ေပ်ာက္ေနပါဦးမယ္...။