လမ်းမကြီးရဲ့ ဘေး

အဲဒီလမ်းမကြီးက

၂၄ နာရီလုံးလုံး အသုံးတော်ခံနေရတယ်။

တရွေ့ ရွေ့  များများ သွားတာနဲ့

ခပ်ကျဲကျဲ ခပ်မြန်မြန် ပဲ ကွာတယ်။

တိတ်ဆိတ်မှ အိပ်ပျော်မယ့်သူဟာ

အဲဒီ လမ်းမကြီးဘေးမှာ

နေလို့ မရနိုင်ဘူး။

အရင်ခေတ်က 

ဇော်ဝင်းရှိန် သီချင်းကို ပြန်သတိရတယ်

ကားတွေပေါတဲ့အထဲ 

တစ်စီးမှ ကိုယ်မပိုင်တာ ခုချိန်ထိ။ 

ညဟာ

အိပ်စက်ခြင်းကို သိမ်းပိုက်ရမယ့် တာဝန်ရှိရဲ့

လမ်းပေါ်က သွားလာမှုတွေကတော့

အပျော်တွေလား၊ ဘဝတွေလား

ထွေပြားစရာ။

ဘဝကို လက်လွှတ်ချင်စိတ်တွေ

ပြည့်နေတဲ့ လူတစ်ယောက်

သတ္တိကြောင်ကြောင်နဲ့ ပဲ

အဲဒီ လမ်းမကြီးဘေးမှာ နေထိုင်နေတယ်။

ဘယ်လိုပဲ

ဘာကိုမှ မကြိုးစားချင်တော့ဘူး ဆိုပေမယ့်

ဘာကိုမှ မမျှော်လင့်ချင်တော့ဘူး ဆိုပေမယ့်

အသက် တစ်နှစ် ကြီးမလာချင်တော့ဘူး ဆိုပေမယ့်

အဲဒီ လမ်းမကြီးပေါ်မှာ လှဲမအိပ်ဝံ့ဘူး။

အဆောက်အအုံ အမြင့်ကလည်း ခုန်မချဝံ့ဘူး။

အဲလိုနဲ့

အဲဒီလူလည်း

အဲဒီ လမ်းမကြီးဘေးမှာ နေထိုင်ဆဲ။

သိင်္ဂါကျော်

7.2.2018

11:00 PM

အသက် ၄၀ ရှိပြီ ဖြစ်သည့် မိန်းမ တစ်ယောက် အကြောင်း

(၁)

အခန်းကျဉ်းကလေး။ သီချင်းတွေ ဝတ္တုတွေမှာ ရေးသလို မှောင်မည်း တိတ်ဆိတ်၍တော့ မနေပါ။ လေးပေ မီးချောင်း တစ်ချောင်းက အခန်းကျဉ်းလေးကို လင်းထိန်နေဖို့ လုံလောက်လေသည်။ ကားလမ်းမ ထက်မှ ၂၄နာရီ ကြားနေရသော ကားသံတွေကတော့ ဒီအခန်းလေးကို ဘယ်တော့မှ တိတ်ဆိတ်သော အခန်းလေး ဖြစ်ခွင့်မပေး။ အိပ်ချိန် မရောက်မချင်း ဖွင့်ထားတတ်သော တီဗွီဇာတ်ကားထဲမှ စကားပြောသံကတော့ ညနက်လျှင် သူများအခန်းများမှ ကြားမည်စိုး၍ တိုးထားတတ်သောကြောင့် သူမ ကိုယ်တိုင်ပင် သဲကွဲစွာ မကြားရတတ်။ ဘာကိုမှ မလုပ်ချင်၊ မစဉ်းစားချင်သည့် အခါမျိုးတွင် ထိုင်းစလောင်းမှ လာနေသည့် နိုင်ငံခြားကား တစ်ခုခု ဖွင့်ကာ ဇာတ်လမ်းကို သေချာ နားလည်သည် ဖြစ်စေ မလည်သည် ဖြစ်စေ၊ တစ်ပိုင်းတစ်စမှ စ၍ဖြစ်စေ ကြည့်နေမြဲ။

အခန်းကျဉ်းလေးထဲတွင် စားပွဲတစ်လုံး၊ တီဗွီတစ်လုံး၊ သစ်သားကုလားထိုင်ပေါ် တင်ထားသည့် တက္ကသိုလ် ပထမနှစ်ကတည်းက သုံးခဲ့သော သံသေတ္တာဟောင်းတစ်လုံး။ အဲဒီတုန်းကတည်းက အသစ်ဝယ်ခဲ့သည် မဟုတ်ပဲ အိမ်မှာ ရှိသည့် သံသေတ္တာကို ပြန်ပြင်ပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်ကြောင်း မှတ်မိနေသေးသည်။ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် တက်မည် ဆိုတော့ အသိ အန်တီတစ်ယောက် လက်ဆောင်ပေးခဲ့သည့် အလတ်စား မှန်ဝိုင်းကလေးလည်း ဒေါက်ကလေး နည်းနည်း ကျိုးနေပေမယ့် ခုချိန်ထိ သနပ်ခါးလိမ်းချိန်တွင် ကြည့်နေဆဲ။ သနပ်ခါးမှုန်တွေ ကပ်နေသည်ကိုတောင် တစ်နှစ်နေမှ တစ်ခါလောက်သာ မှန်တိုက်ဖို့ သတိရတတ်သူ။ အနှစ် ၂၀ အတွင်း မှန်အသစ်တစ်ချပ် မဝယ်ခဲ့သည့် မိန်းမ တစ်ယောက်က ခုချိန်မှာ နှုတ်ခမ်းနီကိုတော့ အဖြစ်ရှိအောင် ဆိုးတတ်နေပါပြီ။ အသက်ကြီး ရာထူးကြီးနေပြီ ဖြစ်သည့် မိန်းမ တစ်ယောက်က မျက်နှာပြောင်နှင့် မနေသင့်ကြောင်းကိုတော့ သူမ နားလည်သည်။

ယခုအချိန်ထက် ရာထူး လေးဆင့် နိမ့်စဉ် လွန်ခဲ့သော ၁၀ နှစ်ကျော်ကလည်း ဘေးချင်းကပ် ပုံစံတူ အဆောင်က ဒီလို အခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာ သုံးနှစ်တာ နေခဲ့ဖူးသည်။ ခုလို ရာထူးနှင့် ပြန်ရောက်လာတော့လည်း ဒီလို အခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာ မပြောင်းမလဲ နေရဆဲပင်။ ဒီအခန်းကျဉ်းလေးထဲ ပြန်ရောက်မှ မစဉ်းစားချင်ပဲ ထားထားသည့် ဘဝအခြေအနေကို ခဏ ခဏ စဉ်းစားမိ နေလေသည်။

ဘွဲ့ သုံးဆင့် ရခဲ့သည်။ ရာထူးတိုး ကံကောင်းသည်ဟု အများက ပြောကြသည်။ ဘဝက ပူပင်စရာ မရှိ ပြည့်စုံသည်ဟု အများက ထင်ကြသည်။ Facebook ပေါ်က ဓာတ်ပုံတွေထဲမှာ အမြဲတမ်း ပြုံးနေတတ်သည်။ ကျောင်းတုန်းကတည်းက ခုချိန်ထိပင် အများနည်းတူ အဖိုးတန်အဝတ်အစားတွေ များများစားစား မဝယ်နိုင် မဝတ်နိုင်၊ လက်ဝတ်ရတနာ မဝတ်နိုင်သူ ဖြစ်သော်လည်း ဘယ်သူကမှ သူမကို ကျပ်တည်းသော အိမ်က လာသည်ဟု မထင်ခဲ့ကြ။ သူမကလည်း လက်ဝတ်လက်စား ဝတ်ရမှာလည်း တကယ့်ကို ဝါသနာမပါသည်မို့  ဈေးသက်သာသော အဝတ်အစားလေးများနှင့်ပင် စတိုင်ကျအောင် ဝတ်တတ်သော သူမကို ဘယ်သူကမှလည်း ထူးထူးထွေထွေ အထင်လည်း မသေးခဲ့ကြပါပေ။ သူမက မျက်နှာသာ အလှမပြင်သော်လည်း အဝတ်ကိုတော့ မလိုက်မဖက် ကောက်ဝတ်တာမျိုး ဘယ်တော့မှ မလုပ်တတ်။ သူမ၏ သေတ္တာဟောင်းလေးထဲမှ ယူနီဖောင်း မဟုတ်သည့် အပြင် ဝတ်စုံ အများစုသည် ယခင်က သူမ အမေ ပေးထားသည်များနှင့် နောက်ပိုင်း သူမ တပည့်လေးများ၊ သူငယ်ချင်းများက မေတ္တာနှင့် ပေးထားသည့် လက်ဆောင်များသာ ဖြစ်ပြီး သူမက ချုပ်ခသာ စိုက်ခဲ့ရ၍ သေတ္တာတစ်လုံး ပြည့်နေခြင်းသာ။ သူမလို အနေအထားနှင့်က ပေါ်သမျှကို ဝယ်ဝတ်နိုင်သည့် အနေအထားမျိုး မဟုတ်ခဲ့။

(၂)

တစ်ခါတစ်ရံတော့ အတိတ်ကံ အကြောင်းကို တွေးမိတတ်သည်။ တစ်ချို့ မိန်းမတွေ မွေးလာကတည်းက ပြီးပြည့်စုံသော မိသားစုမှာ လူဖြစ်လာသည်။ မရှိဆိုသော စကားကို မကြားဖူးသော သူများ။ အိမ်ထောင်ရက်သား ကျတော့လည်း တန်းတူ ရည်တူ ကိုယ့်ကို လိုလေသေးမရှိ ထားနိုင်သူနှင့်သာ ဖူးစာဆုံကြသူများ ရှိသည်။ သူမက တက္ကစီခ နှမြောလို့ ဘတ်စ်ကားနှင့် သွားရမှာလည်း ပင်ပန်းလို့ အခန်းအောင်း နေတဲ့ အခါမျိုးမှာ ကားလှလှတွေနှင့် လာခေါ်နိုင်သည့် မိဘ၊ ချစ်သူ ရှိသူတွေကို ကြည့်ရင်းလည်း အတိတ်ကံ အကြောင်းကို တွေးမိသည်။ အဲသလိုမျိုးနှင့် သူမ ဘဝကို နှိုင်းယှဉ်ကြည့်တော့ မိုးပေါ်ကို အရမ်းကြီး မျှော်ကြည့်ရာ ရောက်သည်။ အဲဒီတော့လည်း သွားရင်း လာရင်း အောက် ငုံကြည့်မိတော့ လမ်းဂွဆုံတွေမှာ ကလေး တစ်ဖက်နှင့် တောင်းစားသူတွေ၊ ဆေးလိပ် ကွမ်းရာ ပန်းရောင်းသူတွေကို မြင်ရသည်။

မဟုတ်သေးဘူး။ သူမဟာ လောဘကြီးသူပဲ။ ကျေနပ်နှစ်သိမ့်နိုင်သူလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြောရင်း လျှောက်လက်စ လမ်းကို ဆက်လျှောက်နေပေမယ့်… တကယ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ ရောင့်ရဲနိုင်လို့  မဟုတ်ဘူး။ ဒီအလုပ်ကို ဝါသနာပါပြီး သံယောဇဉ် ကြီးတာလည်း ရာခိုင်နှုန်း ခပ်နည်းနည်း။ တကယ်တော့ သတ္တိ မရှိတာရယ်၊ ပျင်းတာရယ်၊ မစွန့်စားရဲ တာရယ်…။ အဲဒါနဲ့ ပဲ သိသိရက်နဲ့ လမ်းသစ် ပြောင်းလျှောက်ဖို့ ဝန်လေး။ အချိန်မီ ပြောင်းလျှောက်သူတွေ၊ ဘယ်လို ကြိုးစားခဲ့ရလည်း သိနေသည်။ ဘယ်လို အောင်မြင်ကြီးပွား သွားလည်း သိနေသည်။ သူမကတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အဖြစ်မရှိဘူး လို့  ထင်နေဆဲ။ ကျောင်းတုန်းကလည်း သူမက ဘယ်တုန်းကမှ ထိပ်ဆုံးက မဟုတ်ခဲ့…။ အလယ်အလတ်မှာပဲ အမြဲ နေခဲ့သူ…။

ဖတ်ဖူးထားသည့် စကားတစ်ခွန်း ရှိသည်။ ဆင်းဆင်းရဲရဲ မွေးလာတာ ကိုယ့်အပြစ် မဟုတ်ပါဘူး။ ဆင်းဆင်းရဲရဲ သေသွားရရင်တော့ ကိုယ်အသုံးမကျလို့ပါပဲတဲ့။ အဲသလိုမျိုး အဓိပ္ပါယ် ဆန်ဆန်။ ဒါပေမယ့် သူမက ဘဝကို ရေဆန် ပြန်ကူးရမှာ ကြောက်နေပြန်သည်။ ရေစုန်မှာ မျောနေမိသည့် လမ်းက သက်သာတယ် မဟုတ်ပေမယ့်၊ ပင်ပန်းနေရင်တောင် လုပ်နေကျလေး မဟုတ်လား။ ရေဆန်လို အဆင်မသင့်လျှင် လက်ဗလာ ပြန်ဖြစ် မသွားနိုင်ဘူးလေ။

ဘာဖြစ်လို့ အဲသလောက်တောင် ငြီးငြူ နေတာလဲ။ အဲဒီ လခက တစ်ယောက်စာတော့ ကောင်းကောင်း လောက်ပါတယ် လို့ ။ မှန်တော့ မှန်သားပေါ့။ သူမမှာ ထောက်ပံ့ရမည့် သားသမီး မရှိပေမယ့် ထောက်ပံ့ရမယ့် မိဘ ရှိတာကို လူတွေက ဘာလို့မမြင်ပါလိမ့်။ ဒီအသက် အရွယ် ရောက်လာသည့် ပညာအများကြီး သင်ပေးထားပြီးတဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သမီးက မထောက်ပံ့နိုင်လျှင် တစ်သက်လုံး အစိုးရဝန်ထမ်း လုပ်လာပြီး ပင်စင်ယူလိုက်သည့် မိဘများက ပင်စင်လစာနှင့် ထမင်ကြမ်းခဲ ယပ်ခတ်ပြီး စားနေရမှာတဲ့လား။ ပင်စင်လစာ ဆိုတာကလည်း သားဆိုး မြေးဆိုးတွေ မရှိတာတောင်မှ ထမင်းနှစ်နပ် ဝဝလင်လင် စားနိုင်သည့် ပမာဏမျိုးမှ မဟုတ်ပေပဲ။

အသက်ကြီးသွားသည့် မိဘတွေ ဆိုတာ ကလေးတွေလို ပြန်ဖြစ်သွားတတ်သေးတာ။ ကလေးတွေ ဆိုတာက ကိုယ့်မိဘ အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ မသိပဲ သူတို့ ပူဆာ ချင်တာကိုသာ  ပူဆာတတ်သူတွေ မဟုတ်လား။ မိဘတွေမှာ ကိုယ့်သားသမီးကို သူများ တန်းတူ မဝယ်မချမ်း ပေးနိုင်ရင် စိတ်ထဲ မကောင်းဖြစ်ရ။ ကိုယ့်မိဘတွေ သူတို့ လှူချင်သလောက် မလှူပေးနိုင်၊ သူတို့ သွားချင်တာ သူတို့ ဝယ်ချင်တာ စိတ်ရှိသလို လုပ်မပေးနိုင်တဲ့ သားသမီးတစ်ယောက် ရင်ထဲမှာလည်း အဲသလိုပဲ ရှိတတ်တာပါ။ ဘယ်သူ့ရဲ့  သားသမီးကတော့ ငွေ ဘယ်လောက် ပို့ နိုင်တယ် ဆိုတာမျိုး၊ ဘယ်သူတွေကတော့ သူ့ သားသမီး ရှိရာ နိုင်ငံရပ်ခြားမှာ အေးအေးလူလူ လိုက်သွားနေတယ် ဆိုတာမျိုး၊ ဘယ်သူတွေကတော့ ဗုဒ္ဓဂါယာ သွားကြတယ် ဆိုတာမျိုးတွေကို ဥပေက္ခာ ပြုထားရတာ လွယ်တယ် များ မှတ်လို့ …။ ဒီအချိန်ရောက်မှတော့ ဒီလမ်းကို လျှောက်ခိုင်းခဲ့တာ အမေတို့ ပဲ ရယ်လို့ လည်း ပြောမနေချင်တော့ပါဘူး။

(၃)

ဘယ်လောက်ပဲ စိတ်ဓာတ်ကြံ့ခိုင်တဲ့ မိန်းမပဲ ဖြစ်ဖြစ် ပျော့ညံချိန် တစ်ချိန်တော့ ရှိတတ်တာပဲ။ လူတိုင်း လိုလိုမှာပါပဲ…။  ပြီးပြည့်စုံတဲ့သူ ဆိုခဲ့ရင်တောင် အထီးကျန်ခြင်းက တစ်ထောင့် တစ်နေရာမှာ ရှိနေတတ်သည်။ အခွင့်အရေး ရတဲ့အခါ ပူးဝင်ဖို့ ပေါ့။

တစ်ယောက်တည်း နေတိုင်း အထီးကျန်နေတာ မဟုတ်ပါဘူး လို့  ကြွေးကြော်တတ်သူတွေထဲမှာ သူမက ထိပ်ဆုံးက ပါသူပါ။ တစ်ယောက်တည်း နေရခြင်းက ပျော်မွေ့စရာ ကောင်းတာလည်း ခံစားချက်တူသူတွေကြား ငြင်းစရာ မလိုတဲ့ အချက်ပဲ မဟုတ်ပါလား။ ဟင်းချက်ပျင်းရင် ရှိတာနဲ့ စား အခန်းအောင်းပြီး တီဗွီ ကြည့်နေချင် နေ၊ ကော်ဖီတစ်ခွက်၊ သီချင်းတစ်ခွေနဲ့  စာအုပ်ဖတ်နေချင်နေ၊ တစ်နေကုန် အပြင်ထွက်ပြီး Shopping ပတ်ချင်သလောက် ပတ်ပတ်။ တစ်ယောက်တည်း ပျော်မွေ့ တတ်သူတွေမှာ လုပ်စရာတွေ အပြည့်။

သို့ပေမယ့်လည်းပေါ့လေ ပြောခဲ့သလိုပဲ။ တစ်ခါတလေတော့ အထီးကျန်ခြင်းက ရှိမှန်းမသိအောင် ရှိနေတတ်တာပါ။ သူမတစ်သက် သူမကို ဂရုစိုက်မယ့်သူ၊ ချစ်မယ့်သူ (မိဘတွေကလွဲရင်) မရှိခဲ့စဖူး။ ငယ်ငယ်က လူ ၁၀၀ လောက် ရှိတဲ့ အတန်းထဲမှာ သူမကို မှတ်မိ သိရှိတဲ့ သူက ၁၀ ယောက်လောက်သာ ရှိခဲ့တာ။ ၅ ယောက်ကတော့ ခုချိန်ထိ သူငယ်ချင်းကောင်း ဖြစ်နေတာ တစ်ခုတော့ ကံကောင်းပါရဲ့။ ဒီလိုမျိုး ပတ်ဝန်းကျင်က ဂရုစိုက်မိဖွယ် မရှိတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်မှာ ချစ်သူ မရှိခဲ့တာ အံသြစရာတော့ မဟုတ်ပါ။

လူစိမ်းတွေနဲ့ အပြင်မှာ မြန်မြန် မရင်းနှီးလွယ်တဲ့ သူမက အင်တာနက်ပေါ်က ဘဝမှာတော့ လူစိမ်းတွေနဲ့ စကားစမြည်တွေ ဆိုဖူးပါရဲ့။ ဒါကလည်း တစ်ယောက်တည်း ပျော်မွေ့တတ်သူရဲ့ အတွင်းစိတ်ကို ချိုးဖောက်လိုက်ခြင်းပါပဲ။ ရိုးရိုးသားသား သူငယ်ချင်းတွေ ရှိခဲ့ဖူးသည်။ တတိယဘွဲ့ အတွက် စိတ်ကျဉ်းကျပ်ချိန်မှာ ထွက်ပေါက်ရှာခြင်းလည်း ဖြစ်ခဲ့သည်။  အဲဒီအချိန်က လူတွေက ခုခေတ်လို လွယ်လွယ် ကျူကြသူတွေ မဟုတ်ပါ။ သူမလိုပဲ သူငယ်ချင်းရှာလိုသူတွေလည်း ရှိခဲ့ဖူးသည်။

အဲဒီနောက်ပိုင်း ခေတ်မှာတော့ online ပေါ်တက်တိုင်း အပျော်ရှာချင်သူ အထင်နဲ့ ကျူတာတွေလည်း ခံရဖူးသည်။ သူမလည်း အိပ်မက်ဘဝတစ်ခု ထွက်ပေါက်ရှာချင်တဲ့ အခိုက်အတန့်တွေမှာ တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စ ပြောဖူးပါသည်။ ပြောတဲ့သူတွေလည်း လွယ်လွယ်ပြော။ မေ့တဲ့အခါလည်း လွယ်လွယ်မေ့ကြ။ ပြင်ပဘဝကို အမှန်အတိုင်း မမြင်နိုင်တဲ့အခါ စစ်မှန်မှု ဆိုတာ ဘယ်အခါမှ မရှိတတ်တာ သဘာဝပါ။ နောက်တော့ ဟန်ဆောင် ပန်ဆောင်တွေ ပြောကြတဲ့ ဘဝကို သူမက ငြီးငွေ့ လွယ်လာသည်။

ပတ်ဝန်းကျင်က သူငယ်ချင်း ဆိုသူတွေကိုလည်း သူမက အရာရာတိုင်း ပြောမပြတတ်ခဲ့ဘူး။ အဲဒါကလည်း တစ်ခါတရံ ရင်ဖွင့်ဖော် လိုမိတဲ့ အကြောင်းများလား။ တကယ်ဆို အဲသလိုလည်း မဟုတ်ပြန်ဘူး။ တစ်ယောက်ယောက်ကို ချစ် ကြည့်ချင်ခဲ့တာ။ ခဏတာလောက်ပဲ။ တစ်ယောက်တည်း ပျော်မွေ့ တယ်ဆိုတာ တကယ် မဟုတ်ပဲ လူကြားကောင်းရုံ ပြောတာလား ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်ရောက်မိ။

သူနဲ့ ဖုန်းပြောရခြင်းကို သာယာတတ်လာသည်။ သူ့ မတိုင်ခင်ကလည်း အဲသလိုပဲ တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စ ပြောဖူးပါသည်။ အပျင်းပြေ၊ အားပါနားပါရယ်လို့ အကြောင်းပြချက်နဲ့။ အဲသလိုလေးနဲ့ပဲ မကြာမတင် ပြီးသွား။ အခုတော့ အဲသလိုလေး ပြီးသွားချင်ပြီ ဆိုတာ ခဏ ခဏ တွေးရင်း ခုထက်ထိ မပြီးနိုင်သေး။ သူ့ဘက်ကလည်း နောက်တစ်ယောက် မရှိသေး၊ သူမဘက်ကလည်း နောက်တစ်ယောက် မရှိသေးတော့ သူ့ ဘက်က ပြီးမသွားသေးသလို သူမ ဘက်ကလည်း ပြီးသွားဖို့ကို အားနာပါးနာ။ ချစ်သူရယ်လို့ တရားဝင် ကတိကဝတ်မျိုး မရှိခဲ့ပါဘူး လို့ သူမဘက်က ထင်သည်။ သူဟာ သူငယ်ချင်းကောင်းပါ။ (သူကတော့ အဲလိုပြောတိုင်း စိတ်ဆိုးတတ်သည်။) သူငယ်ချင်း အရင်းတွေကိုတောင် မငြီးငြူူဖူးတဲ့ စကားတွေ သူ့ကို ပြောဖူးသည်။ ရင်ဖွင့်ဖော် လိုအပ်ရုံ သက်သက်လား။ တကယ် ချစ်မိခဲ့သလား။ မသေချာပါဘူး။ ဘယ်လို ခံစားချက်နဲ့ပဲ ဖြစ်ဖြစ်..။ သူ့ဘက်ကလည်း မလာနိုင်ဘူး။ သူမဘက်ကလည်း မသွားနိုင်ဘူး။ တစ်ခါတစ်လေ ဝတ္တုဖတ်ပြီး မျက်ရည်ကျရသလို ကိုယ့်ဇာတ်လမ်းကိုယ် ဆင်ကြည့်မိရင်း သူမ မျက်ရည်ကျဖူးသည်။ ဒါပေမယ့် ပြီးသွားရင်လည်း ဘာမှ မဖြစ်ဘူးလို့  ယုံကြည်ချက်ကတော့ သူမမှာ ရှိနေဆဲ။ သူမထက် သာတဲ့ မိန်းမနဲ့ ထပ်တွေ့ခဲ့ ရင် သူပြောင်းလဲသွားနိုင်တယ် လို့ သံသယလည်း ရှိနေဆဲ။ သူမလည်း သူ့ ထက် သာပြီး သူမကို ချစ်လာတဲ့သူ နောက်တစ်ယောက် တွေ့ခဲ့ရင် ပြောင်းလဲ သွားမလား ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း သံသယ ရှိသည်။

သူမရဲ့ သူဟာ ရင်ဖွင့်ဖော် သူငယ်ချင်းကောင်း အဆင့်နဲ့တင် ကျေနပ်လိုက်ရသူ။ တစ်ခါတလေတော့လည်း ပတ်ဝန်းကျင် အလယ်မှာ ချစ်သူရယ်လို့ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ လက်ဆွဲ ပြနိုင်တဲ့ သူ တစ်ယောက်ယောက်တော့ ရှိဖူးချင်သည်။ ယူဖြစ်သည် ဖြစ်စေ၊ မယူဖြစ်သည် ဖြစ်စေ။ မယူချင်တာကတော့ တကယ် အတည်ပါပဲ။ တစ်ယောက်တည်း ပျော်မွေ့ လိုစိတ်က တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းပဲ ဖြစ်ဖြစ် ရှိကို ရှိနေသေးတာ။ သူမက ယူဖို့ စိတ်ကူး မရှိဘူး လို့ ပြောတိုင်း နင်က ငါ့ကို အပျော်ကြံတာလား လို့ သူအမြဲ ပြောတတ်သည်။ သူမကလည်း ဟုတ်တယ် လို့ အမြဲပဲ ပြော။ သူ့ မှာ ဒါကို စိတ်ဆိုးဖို့  အခြေအနေလည်း မရှိပြန်ဘူး။ ဒါနဲ့ပဲ ဖုန်းမင်းသမီး ဇာတ်လမ်းကလည်း မပြတ်ပါ။

(၄)

လူတိုင်း လူတိုင်း မှာ အိပ်မက် တွေ ရှိကြသည်။ သူမလည်း တစ်ခြားလူတွေလိုပဲ အိပ်မက်တွေ မက်ဖူးသည်။ အိပ်မက်လောကမှာ နေရင် ပြင်ပက အခြေအနေတွေကို မေ့ထားလို့ ရသည်။ ဘယ်တော့မှ အစစ်အမှန် မဖြစ်နိုင်မယ့် အိပ်မက်မျိုးတွေလည်း အများကြီး ရှိသည်။ သူမ ချစ်သော ယောကျ်ား တစ်ယောက်နဲ့ အေးချမ်းသော ဘဝမှာ နေထိုင်ခြင်း။ သံမဏိခဲလို မိန်းမမှာလည်း စိတ်ရူးပေါက်ချိန် အိပ်မက်တွေ ရှိသည်။ ကံကောင်းခြင်းများဖြင့် မိဘများကို ပြည့်စုံစွာ ထားနိုင်ခဲ့တယ် ဆိုသော သာမန် အိပ်မက်တွေလည်း ရှိသည်။ အိပ်မက်က နိုးလာရင်တော့ မပြောင်းလဲခြင်း ထဲမှာ ငြီးငွေ့ဖွယ် အသက်ရှင်ဆဲ ဖြစ်ကြောင်း သူမကိုယ် သူမ ပြန်လည် တွေ့ရှိရသည်။

ဘွဲ့သုံးဆင့် ရပြီး နှစ်ပေါင်း ၁၅ နှစ်ကျော်မှာ ကံကောင်းထောက်မစွာ အချိန်တန်လို့ တိုးခဲ့သော ရာထူးများနှင့် ရခဲ့သော လခ ဆိုတာက ခုခေတ်မှာ ပထမဘွဲ့ ရပြီးတာနဲ့  သိပ်မကြာခင် တန်းရနိုင်တဲ့ လခကိုမှ မမှီနိုင်ပါ။ အစိုးရဝန်ထမ်းနဲ့  အပြင်ဝန်ထမ်း ကြား ဝင်ငွေ ခြားနားမှု ဆိုတာ လူတကာ သိတဲ့ ကိစ္စ ဖြစ်ပါရဲ့ ။ စေတနာ၊ ဝါသနာ၊ အနစ်နာ ဆိုတာ ဗိုက်ပြည့်စေနိုင်တာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ မသိလို့ မှ မဟုတ်လေပဲ။ ကိုယ်က ထောက်ပံ့ရတဲ့ မိဘ မဟုတ်ပဲ ကိုယ့်ကို ထောက်ပံ့နိုင်တဲ့ မိဘ နဲ့  ညီအစ်ကို မောင်နှမ ရှိသူတွေသာ အစိုးရဝန်ထမ်း လုပ်သင့်တယ် လို့  အလုပ်ထဲကို အသစ်ဝင်လာမယ့် သူလေးတွေကို ပြောပြချင်ပါသေးသည်။

သူမမှာ အိပ်မက်ကို လက်လှမ်း မမှီနိုင်တာကလွဲရင် ပြောပလောက်စရာ အများသိအောင် မရှိဘူး။ အရာရာက အဆင်ပြေပြေ ချောမွေ့ နေသလိုပဲ။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပုံမှန် ဖြစ်ခဲ့ပါရဲ့ ။ ငြီးငွေ့ ခြင်းက အမြစ်တွယ်လာတာ တစ်ခုပါပဲ။ ငြီးငွေ့ ခြင်းက အန္တရာယ် မရှိဘူး ဆိုပေမယ့် ဖယ်ရှားဖို့ မလွယ်ကူနိုင်ပါ။ တက်ကြွမှုတွေ၊ စိတ်အားထက်သန်မှုတွေကို ပါးလျှလာအောင် တိုက်စားနိုင်သည်။ မကြိုးစားကြည့်ချင်ဘူး။ အတိတ်ကံကိုပဲ ပုံချထားချင်သည်။

ပူညံ ပွစိ သူမ မိဘတွေလည်း အသက်ကြီးလာ၊ သူမကလည်း ပင်စင်ယူတဲ့အထိ အသက်ကြီးလာ။ အဲဒီလို အချိန်ထိ စစ်စစ်စီစီနဲ့  ကျပ်ကျပ်တည်းတည်း အသက်ရှင်သွားရရင် သူမ ကိုယ်တိုင်တောင် ရူးများ သွားလေမလား။ တိုင်ပင်ဖော် မရှိ။ အသက်ကြီးကြီး လူကြီး သုံးယောက်က စိတ်ရော လူရော ကျန်းမာရေး မကောင်းနိုင်တော့တဲ့ အချိန်မှာ သူမ တစ်ယောက်တည်း ဘယ်လို ဖြတ်သန်းမလဲ။ လူတကာ ဖြတ်သန်းရမယ့် အချိန်ဆိုပေမယ့် သူမက သတ္တိနည်းတဲ့ တစ်ကိုယ်ကောင်း သမား အတွေး တွေးမိတာလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ အသက်ကြီးလာမယ့် ဘဝဟာ လူတိုင်းအတွက် ပုံမှန်ပါပဲ။ သူမကတော့ မဖြတ်သန်းချင်တော့။ စောစောစီးစီး ထွက်ခွာသွားချင်သည်။

အဆင်ပြေပြေ ဘဝတစ်ခု ရှိနေတာနဲ့ပဲ ထွက်ပေါက် တစ်ခု မရှာချင်ရတော့ဘူးလား။ ဘဝ လွယ်လွယ် ပြတ်စေချင်တာ ဒိဌိအယူ တဲ့လား။ ဒီ ဘဝ ပြတ်သွားရင် နောက် ဘဝ လာမယ် ဆိုတာ သိပါရဲ့။ နောက်ဘဝ ရောက်တဲ့အခါ ရှေ့ ဘဝအကြောင်း မှတ်မိနိုင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူးလေ။ ပိုပြီး ကံဆိုးချင်ဆိုးမယ်။ ဒုက္ခများချင်များမယ်။ အဲဒီအကြောင်းကိုတော့ ခုကတည်းက တွေးဖို့ မလိုဘူး ထင်ပါရဲ့ ။ ဘယ်သူမှ မသိနိုင်တဲ့ အရာပါ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အသက်ကြိုးတစ်ချောင်း ပြတ်ဖို့ရာ ကိုယ်တိုင်ရဲ့ ပယောဂတော့ မပါစေလိုပါ။ နာကျင်မှာကိုလည်း ကြောက်သေးသည်။ တိုက်ပေါ်က ခုန်ချ၊ တံတားပေါ်က ခုန်ချ၊ ဘယ်လောက်များ မိုက်မဲလိုက်ကြတဲ့ လူတွေလဲ။ အိပ်ဆေးသောက်ပြီး မသေခဲ့ရင်၊ ကားရှေ့ ပြေးဝင်လို့ မသေခဲ့ရင် ဒုက္ခဟာ အတိုင်းအဆမရှိ ပိုကြီးလာဖို့သာ ရှိတာ မဟုတ်လား။ ဒါပေမယ့် ဘာမှ မခံစားရပဲ ထွက်ခွာသွားရမယ် ဆိုရင်ဖြင့် သူမလည်း ကြိုးစားကြည့်မိလေမလား မသိနိုင်ပါ။ ရှေ့ ပြပြမှာ ထွက်ပေါက် အလင်းရောင် တစ်ခုသာ ရှိနေတယ် ဆိုရင် ဘာဖြစ်လို့ မကြိုးစားရဲရမလဲ။

စိတ်ရူးပေါက်မိတဲ့ အိပ်မက်တွေထဲမှာ လွတ်မြောက် သွားချင်တာလည်း ပါသည်။ အိပ်မက်က နိုးလာတော့ အရာအားလုံးက အရင်အတိုင်း သတ္တိမရှိတဲ့ လမ်းကြောင်းဟောင်းထဲ။ အနာဂါတ်မရှိတဲ့ လူတစ်ယောက် နဲ့လည်း စကားစမြည် ပြောမိနေဆဲ။ တစ်ယောက်တည်း ဖြတ်သန်းဖို့ ကြောက်မိတဲ့ အချိန်ရှိပေမယ့် သူနဲ့လည်း လက်မတွဲနိုင်ဘူး။ အဲဒါက ပိုပြီး ကြောက်ဖို့ ကောင်းတဲ့ အပြောင်းအလဲ တစ်ခု ဖြစ်သွားနိုင်လို့ …။

သူမက ခုထက်ထိ မရင့်ကျက်နိုင်သေးဘူး။ အိပ်မက်တွေ ဂယောက်ဂယက် မက်တတ်တုန်းပဲ။ ဘာကိုမှလည်း အားသွန်ခွန်စိုက် မကြိုးစားရသေးပဲ ခြေကုန် လက်ပန်းတွေ ကျလို့ ။ ရူးသွပ်မှုနဲ့ အထီးကျန်မှုက ဘယ်သူမှ မသိနိုင်တဲ့ အတွင်းထောင့် တစ်နေရာမှာ…။

သိင်္ဂါကျော်

3.10.2017

11:10 PM

မႏွစ္ျမိဳ႕ေသာ

သူမသည္
အေပၚယံသက္သက္ ျပံဳးျပေသာ ဟန္ေဆာင္အျပံဳးမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။
စိတ္ထဲက မပါေသာ ခ်ီးက်ဴးစကားမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။
အတြင္းစိတ္ႏွင့္ မကိုက္ညီေသာ ဟန္ေဆာင္ အျပဳအမူမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။

သူမသည္
ကိုယ္စိတ္ႏွင့္ မတိုက္ဆိုင္တိုင္း သူတစ္ပါးကို အလြယ္တကူ အျပစ္တင္တတ္သူမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။
ကိုယ္အၾကိဳက္ႏွင့္ မတူတိုင္း သူတစ္ပါးကို မေကာင္းထင္တတ္သူမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။

သူမသည္
အခြင့္အေရးအတြက္ ကပ္ဖားရပ္ဖား လုပ္တတ္သူမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။
ရလိုမႈအတြက္ အေပးအကမ္း ရက္ေရာတတ္သူမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။

သူမသည္
အရည္အခ်င္းထက္ နီးစပ္ရာ ၾကည့္တတ္ေသာ ေရြးခ်ယ္မႈမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။
မွ်တစြာ စိစစ္မႈထက္ လက္သိပ္ထိုး ထည့္တတ္ေသာ ေရြးခ်ယ္မႈမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။
မွန္ကန္ေသာ ဆံုးျဖတ္မႈထက္ အားနာပါးနာ မ်က္ႏွာၾကည့္တတ္ေသာ ေရြးခ်ယ္မႈမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။

သူမသည္
အလုပ္တာဝန္ အတြက္ ျငီးျငဴတတ္သူမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။
တန္းတူညီမွ်မႈ မရွိေသာ တာဝန္ ခြဲေဝမႈမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။
ကိုယ့္ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ သူတစ္ပါးကို နင္းခ်တတ္ေသာ သူမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။

သူမသည္
ဂုဏ္ ေငြ အလဲအထပ္ႏွင့္ အခ်စ္မပါေသာ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။
အက္ကြဲေနသည့္ သစၥာတရားကို ဓေလ့ထံုးတမ္းႏွင့္ ပိတ္ဆို႕ထားရသည့္ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။

သူမသည္
အခ်စ္တစ္ခုအတြက္ ဘဝပ်က္ခံတတ္သည္မ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။
အခ်စ္ျခင္းမညီ သစၥာမတည္သည့္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ မမွ်တေသာ အခ်စ္ေရးမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။
ျဖစ္သင့္သည္ တစ္ခု၊ ဂုဏ္သိကၡာတစ္ခု အတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို နင္းေခ်ရျခင္းမ်ားကို မႏွစ္ျမိဳ႕ ။

သူမသည္
.......
....... ။

သိဂၤါေက်ာ္
14.9.2015

မဆံုျဖစ္ေတာ့တဲ့အခါ

အမွတ္တမဲ့ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုကေန
မင္းဘက္က ေရွ႕တိုးမလာႏိုင္တဲ့အခါ
ငါ့ဘက္ကလည္း ေရွ႕တိုးမလာႏိုင္ခဲ့။
အတုအေယာင္ ကမၻာထဲမွာပဲ
စိတ္ကူးယဥ္ ေက်နပ္ ေနတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့ရ။

မျဖစ္ႏိုင္ျခင္းကို သိသိနဲ႕
ေရစီးေၾကာင္းလို သံေယာဇဥ္က
ျဖတ္လို႕ မျပတ္ႏိုင္ၾကတဲ့အခါ
ေနာက္ဆုတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားရင္း ေနျမဲတိုင္း ရပ္တန္႕ ဆဲမွာ
အခ်ိန္ေတြသာၾကာျပီး
စိတ္ဖိစီးမႈေတြလည္း မ်ားလာခဲ့ရ။

အိပ္မက္ဆိုတာ တစ္ခ်ိန္မွာ ႏိုးထရမွာ
ေသခ်ာျခင္း တစ္ခု ဆိုရင္
မင္းနဲ႕ ငါရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းအိပ္မက္ ကေန
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ႏိုးထလိုက္ရမွာ သိသိနဲ႕
အဆံုးသတ္တစ္ခု ရွိမွာကို မေတြးခ်င္ခဲ့ၾက။

မင္းဘက္က ပေဟဠိဆန္တာေတြ
မသိေယာင္ေဆာင္ရင္း အိပ္မက္ ဆက္မက္ေနသူပါ
စတင္ႏိုးထသူဟာ ငါမျဖစ္လိုဘူး။
မင္းဘက္က အိပ္မက္ ဆက္မမက္ေတာ့ဖို႕
ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ရင္..
ငါလည္း
သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြ ေျဖေလွ်ာ့ႏိုင္လိမ့္မယ္ ထင္ရဲ႕။

ဒါေပမယ့္ေလ
မင္း ဖုန္းပိတ္ထားတဲ့အခါ
ထင္ေနၾကအတိုင္း ငါ့ကို ထားခဲ့ျပီ ထင္ဆဲပဲ။
မင္းဘက္က ဇာတ္လမ္းျဖတ္လိုက္တဲ့အခါ
စိတ္သက္သာရာရတယ္လို႕ ငါ့ကိုယ္ငါ ေျပာတယ္။
ဒါေပမယ့္ေလ
ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ ဆိုျပီး
ပိတ္ထားတဲ့ ဖုန္းကို ေခၚၾကည့္မိဆဲ။
မင္း ဖုန္းျပန္ဆက္တဲ့အခါ
စိတ္ေကာက္ဖို႕ ေမ့ျပီး ျပန္ေျပလည္မိလိမ့္မယ္။

တို႕ႏွစ္ေယာက္ မဆံုျဖစ္ေတာ့တဲ့အခါ
မင္း ခ်စ္ျခင္းကို အျမဲ အမွတ္ရေနလိမ့္မယ္။
မင္း အဆင္ေျပဖို႕ကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း
ငါလည္း အဆင္ေျပပါလိမ့္မယ္။
အျဖဴထည္ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုနဲ႕
ငါ ေက်နပ္ႏိုင္တဲ့အခါ
ဘာမွလည္း မလိုအပ္ေတာ့ပါ။

သိဂၤါေက်ာ္
16.6.2015
9:25 PM

ခြင့္လႊတ္ျခင္းငွာ မထိုက္တန္ေသာ

လူတစ္ေယာက္မွာ အခ်စ္တစ္ခုထက္ ပိုရွိႏိုင္သလား။ အခ်စ္ဆိုသည္က တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ ေျပာင္းျပီး ခ်စ္ႏိုင္သည့္အရာလား။ ဒါမွမဟုတ္ အခ်စ္ကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထားသူတို႕က ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ခဏခဏ ခ်စ္ႏိုင္ၾကသလား။ ေႏြ႕အတြက္ေတာ့ အခ်စ္သည္ အခုအခ်ိန္အထိ တစ္ခုတည္းသာ မေျပာင္းမလဲ ရွိခဲ့သည္။ အခ်စ္ႏွင့္ သစၥာသည္ အတူတြဲ ရွိသင့္သည့္အရာဟု ေႏြက သတ္မွတ္ထားသည္။ သစၥာကို တန္ဖိုးမထားသူ တစ္ေယာက္ကို ေႏြ႕အေနႏွင့္ တန္ဖိုးထားသင့္ပါလား။ သစၥာေဖာက္တတ္သူက သစၥာေဖာက္ေလတိုင္း ေႏြက ျဖစ္တတ္သည့္ အရာပဲရယ္လို႕  ခြင့္လႊတ္ေပးရမယ္ တဲ့လား။ ေႏြလည္း ခံစားတတ္သည့္ သာမန္ မိန္းမသားတစ္ေယာက္ပါပဲ။ မုန္႕ကိုသာ ေဝစားမယ္၊ အခ်စ္ကို မခြဲေဝႏိုင္ဘူး ဆိုသည့္ မိန္းမေတြထဲက တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္။ ေႏြ႕ ခြင့္လႊတ္ျခင္းႏွင့္ မထိုက္တန္ေတာ့သည့္ တစ္ေန႕ေတာ့ ခ်စ္သူကို ထားခဲ့ရေတာ့မည္သာ ျဖစ္သည္။

*****

ေႏြႏွင့္ ကိုကို စေတြ႕သည္က သမားရိုးက် မဟုတ္ေသာ (ခုေခတ္မွာေတာ့ သမားရိုးက်ဟု ေျပာလ်ွင္လည္း ရေနျပီ ျဖစ္ေသာ) online သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ စေတြ႕ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၆ႏွစ္ကေတာ့ ခုေလာက္ထိ ဖုန္းေတြထဲမွာ internet အသံုးမမ်ားေသးပါ။ ေႏြကလည္း Master Thesis လုပ္ရင္း internet သံုးျဖစ္သူ၊ ကိုကိုကလည္း ရုရွမွာ ဘြဲ႕လြန္ တက္ေနသူမို႕  internet အျမဲသံုးေနသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မေမ်ွာ္လင့္ပဲ ေတြ႕ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အစကေတာ့ ရိုးရိုး သူငယ္ခ်င္းပါပဲ။ ေႏြ႕မွာ တစ္ျခား ေျပာေနသူေတြလည္း ရွိခဲ့ပါသည္။ ကိုကို႕ကိုေတာ့ သူမ်ားေတြႏွင့္မတူပဲ ေႏြက စြဲလမ္းခဲ့သည္။ ကိုကိုကလည္း စကားေျပာေကာင္းသည္။ မိန္းကေလးေတြ က်ေလာက္ေအာင္ ေျပာတတ္ေသာသူ ျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ဆင့္တက္ျပီး ကိုကို႕ ဓာတ္ပံုကို ျမင္ရျပန္ေတာ့လည္း သေဘာက်သည့္စိတ္က ပိုျပီး တိုးလာရသည္။ ကိုိကုိက မိန္းကေလးေတြ က်ခ်င္စရာ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ စမတ္က်က် ရုပ္မ်ိဳး။ ေႏြကလည္း ေႏြ႕ပံုေတြထဲက အလွဆံုးထင္သည္မ်ားကို ေရြးပို႕ျဖစ္သည္။ ကိုကို႕ႏွင့္ တစ္ရက္ေလာက္ online မွာ မေတြ႕ျဖစ္လ်ွင္ ေႏြ႕မွာ ေနမရ ထိုင္မရေအာင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကိုကိုကလည္း ေႏြ႕ကို သာမန္ သူငယ္ခ်င္းထက္ ပိုျပီး စိတ္ဝင္စားေနသည္ကို ခံစားမိသည္။

ေနာက္ေတာ့ ထင္ထားသည့္အတိုင္းပင္ ကိုကိုက ေႏြ႕ကို ခ်စ္စကား ေျပာလာသည္။ ရက္ သိပ္ၾကာၾကာ မဆိုင္းခဲ့ဘူး ထင္ပါသည္။ ေႏြက ကိုကို ေပးေစခ်င္သည့္ အေျဖကို ေပးလိုက္သည္။ ေႏြတို႕ ႏွစ္ေယာက္ online ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေႏြတို႕ VZO မွာ chat ၾကသည္။ အရင္ကေတာ့ viber ေတြ video call ေတြ ေခတ္မစားေသးပါ။ ေႏြ႕မွာ ခ်စ္သူဆို၍ ကိုကို တစ္ေယာက္တည္း ရွိသလို ကိုကို ကလည္း သူ ခ်စ္စကား ေျပာဖူးသည္မွာ ေႏြတစ္ေယာက္တည္းပါ ဟု ဆိုခဲ့သည္ကို ေႏြကလည္း မ်က္စိမွိတ္ ယံုခဲ့သည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ အေဝးၾကီးမွာ ေဝးေနေသာ္လည္း စိတ္ခ်င္း နီးစပ္သည္ကို ေႏြက ဂုဏ္ယူစြာ သာယာခဲ့သည္။ ေႏြ႕ အတြက္ေတာ့ ကိုကို႕လို လူမ်ိဳး ေနာက္တစ္ေယာက္ မရွိႏိုင္ေတာ့တာ ေသခ်ာလွသည္။

ကိုကို ေက်ာင္းျပီးလို႕ ျပန္လာေတာ့ ေႏြလည္း ေက်ာင္းျပီးလို႕ ဆရာမ ဝင္လုပ္ေနျပီ ျဖစ္သည္။ ကိုကိုႏွင့္ ပထမဆံုး စ date လုပ္ျပီး ေတြ႕ ခဲ့ေသာေန႕က ေႏြ႕ရင္ခုန္သံသည္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလးလို ရူးရူးမူးမူး လတ္ဆတ္ ေနခဲ့သည္။ ကိုကို႕ ဓာတ္ပံုကို ျမင္ဖူးထားခဲ့ေသာ္လည္း video chat နွင့္ chat ဖူးထားေသာ္လည္း၊ အျပင္မွာ တကယ္ေတြ႕ေတာ့ ပံုထဲကလိုမွ ေခ်ာပါ့မလား၊ ပုပုေသးေသး ျဖစ္ေသာ ေႏြ႕ထက္ ဘယ္ေလာက္ အရပ္ ပိုျမင့္မလဲ၊  မေတြ႕ျဖစ္ေသာ ကာလအတြင္း ဝဝတုတ္တုတ္ ၾကီး ျဖစ္ေနျပီလား စသျဖင့္ အေတြးေတြ ေယာက္ယက္ခတ္ေအာင္ ေတြးေနေသးသည္။ ေႏြ႕ကို အျပင္မွာ ေတြ႕ရင္ ကိုကိုက ခ်စ္မွ ခ်စ္ပါဦးမလား၊ ေႏြ႕ကို ရုပ္ဆိုးမေလးလို႕ ထင္မွာလား၊ ကိုကို႕ လို အသားမျဖဴသူမို႕  ၾကိဳက္မွ ၾကိဳက္ပါ့မလား စသျဖင့္လည္း ေတြးမိေသးသည္။ 

ကိုကိုက ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ သိပ္ေတာ့ အရပ္ျမင့္သူ မဟုတ္ေသာ္လည္း ေႏြ႕ထက္ေတာ့ ရွည္သည္ေပါ့။ ဓာတ္ပံုမ်ားထဲကလိုပင္ ေခ်ာေမာ ခန္႕ညားသူ ျဖစ္သည္။ ေႏြက ခ်စ္ေသာ မ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ေသာေၾကာင့္လားမသိ။ ကိုကို႕မွာ အျပစ္္ဆိုစရာ တစ္စံုတစ္ရာ မေတြ႕ ခဲ့ရပါ။ ကိုကိုကလည္း ေႏြ႕ကို အျပင္မွာ ပို ခ်စ္စရာ ေကာင္းသည္ဟု ဆိုသည္။ ကိုကိုက ေႏြတို႕ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ျခင္းကို အတည္အက် တန္ဖိုးထားသည္ဟု ေျပာေတာ့ ေႏြ႕ ရင္ထဲမွာ ႏွစ္သက္မႈက အတိုင္းမသိ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။  ေႏြက ကိုကိုႏွင့္ ေတြ႕ ဆံုခဲ့ျခင္းကို ကံေကာင္းျခင္း တစ္ခုအျဖစ္ မွတ္ယူ တန္ဖိုးထားခဲ့ပါသည္။

*****

ေႏြက ကံမေကာင္းစြာ မတည္ျမဲခဲ့ေသာ အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ ေမြးဖြားခဲ့ရေသာ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္သား ေဖေဖက မႏၱေလးမွာ ကုန္ေရာင္း ကုန္ဝယ္ လာလုပ္ရင္း မႏၱေလးသူ ေမေမႏွင့္ ခ်စ္ၾကိဳက္ခဲ့သည္။ အဘိုးက ေမေမ ႏွင့္ ေဖေဖ့ကို သေဘာမတူခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေမေမတို႕ အိမ္ေထာင္ေရး ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ေႏြ ေကာင္းေကာင္း မသိေသာ္လည္း ေမေမ့ဘက္ လိုက္ေနခဲ့ရေသာ ေဖေဖ့ အတြက္ ေမေမ့ အေဖ ေႏြ႕ အဘိုး ႏွင့္ ေမေမ့ ညီအစ္မမ်ား ေဆြမ်ိဳးမ်ား ဒဏ္ကို ေတာ္ေတာ္ ခံခဲ့ရသည္ဟု ေမေမကေတာ့ ေျပာဖူးပါသည္။ ေႏြ သိတတ္ေသာ အရြယ္ မေရာက္ခင္ကပင္ ကြဲကြာသြားခဲ့ေသာ အေဖကို မေကာင္းျမင္မိမည္ စိုး၍ ေျဖေျပာျခင္း ျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။ ေမေမတို႕ ဇာတ္ေၾကာင္းကို ေသခ်ာ မသိႏိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေႏြ႕ အသိဥာဏ္ႏွင့္ ဘာမွ မဆံုးျဖတ္တတ္ေသာ္လည္း ေႏြ အရြယ္ေရာက္လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ နားလည္မိသည္က ေမေမသည္ ေဖေဖ့ကို ဘယ္တုန္းကမွ မမုန္းခဲ့ မနာက်ည္းခဲ့ပဲ ယခုထိ ခ်စ္ေနဆဲ ဆိုသည္ကိုပင္။

ေႏြ႕ အဘိုးမွာလည္း ဝတၱဳဆန္ေသာ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ိဳး ရွိခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ အဘိုးမွာ အိမ္ေထာင္ သံုးဆက္မ်ွ ရွိခဲ့ရာ ႏွစ္ဆက္ကေတာ့ အျပိဳင္သေဘာမ်ိဳးပင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေမေမတို႕ ညီအစ္မ သံုးေယာက္သည္ အဘိုး၏ ပထမ အိမ္ေထာင္ဖက္မွ ေမြးခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး အဘြားသည္ ေမေမ အသက္ ၁၆ႏွစ္ေလာက္မွာပင္ ဆံုးပါးခဲ့သည္။ တတိယ ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး တစ္ေယာက္က အဘိုးထက္ အေတာ္ငယ္ ခဲ့သည္။ ထိုတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထပ္ယူခ်ိန္မွာ အဘိုးသည္ ကေလး မရႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားျပီး ျဖစ္ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ အမ်ားအျမင္မွာေတာ့ အဘိုးသည္ တတိယ အိမ္ေထာင္ႏွင့္ သားတစ္ေယာက္ ရခဲ့ပါသည္။ အဘိုးလက္ထဲမွာပင္ ေဖာက္ျပန္ခဲ့ျခင္းကို အဘိုးကိုယ္တိုင္ သိေသာ္လည္း အခ်စ္ၾကီးသူမို႕လားမသိ၊ အဘိုးသည္ လံုးဝ ျပႆနာ မလုပ္ပဲ ဆက္လက္ ေပါင္းဖက္ ေနခဲ့ပါသည္။ ေမေမတို႕ ညီအစ္မမ်ားကသာ ထိုအေၾကာင္းကို သိေသာ္လည္း ေႏြတို႕  ဦးေလးငယ္ ကေတာ့ ထိုအေၾကာင္းကို လံုးဝ မသိခဲ့ပါ။ ယခုအခါ အဘိုး၏ အိမ္ေထာင္ဖက္ ဆံုးပါးသြားျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဦးေလးငယ္ကို အဘိုးက သားတစ္ေယာက္လိုပင္ အျမဲ သေဘာထားခဲ့ပါသည္။

ေႏြ႕ အဘိုးက စည္းကမ္းၾကီးသည္။ ညဆိုလွ်င္လည္း အျပင္မထြက္ရ။ ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပါင္းတာလည္း မၾကိဳက္။ တစ္ျခား အမ်ားၾကီး ဇီဇာေၾကာင္တာေတြ ရွိေသးသည္။ ဆရာမ အလုပ္ကိုလည္း အဘိုး သေဘာက် ေႏြ လုပ္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ေႏြ႕အလို ဆိုလ်ွင္ လခမ်ားမ်ား ရမည့္ အျပင္အလုပ္သာ လုပ္ခ်င္သည္။ ေႏြ အေဒၚ ႏွစ္ေယာက္က အပ်ိဳၾကီးေတြ ျဖစ္ျပီး ေႏြ အရြယ္ေရာက္ကတည္းက အပ်ိဳၾကီး လုပ္ဖို႕ ေယာက်္ားေတြ မေကာင္းေၾကာင္း ေျပာျပျပီး သူတို႕ ဇာတ္သြင္းဖို႕ ၾကံၾကပါသည္။ သူတို႕ကလည္း ဇီဇာေၾကာင္ျပီး စည္းကမ္းၾကီးသူေတြ သာျဖစ္သည္။ ဦးေလးငယ္ကေတာ့ တပ္ထဲ ဝင္ခဲ့ျပီး အိမ္ေထာင္က်လည္း ကံမေကာင္းရွာပါ။ မၾကာေသးခင္ကပင္ ျပႆနာေတြ ျဖစ္ျပီး သူ႕မိန္းမႏွင့္ ကြာရွင္းခဲ့သည္။ ကေလး ႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ အဘိုးကပင္ ေထာက္ပံ့ရဦးမည္။

စည္းကမ္းၾကီးေသာ အိမ္ေထာင္စုထဲမွာ ၾကီးျပင္းခဲ့သူမို႕ အျပင္မွာ ရည္စားမရွိခဲ့ပဲ ကိုကိုႏွင့္က်မွ online မွာ ေတြ႕ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ တကယ္ဆို ပတ္ဝန္းက်င္ အနီးအနားက မေျပလည္ေသာ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ားကို ၾကည့္ျပီး စိတ္ကုန္သင့္ေနသူ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေႏြကေတာ့ ကိုကိုႏွင့္ တစ္အိုးတစ္အိမ္ ထူေထာင္ဖို႕ကို ခ်စ္သူ ျဖစ္စကပင္ စိတ္ကူးယဥ္ ေနသူ ျဖစ္သည္။ ေမေမ မရခဲ့ေသာ၊ ဦးေလးငယ္ မရခဲ့ေသာ တစ္သက္တာ တည္တံ့မည့္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုကို ကိုကိုႏွင့္ အတူ တည္ေဆာက္ဖို႕  ရည္မွန္းထားခဲ့သည္။

*****

ကိုကိုႏွင့္ ရင္းႏွီးျပီးေနာက္ သိလာရသည္မွာ ကိုကို႕ မိဘမ်ားက အညာျမိဳ႕ေလး တစ္ျမိဳ႕မွာ ေနသည္။ အလုပ္အကိုင္ ခိုင္ခိုင္မာမာ မရွိပါ။ ကိုကို႕ အေဖ၏ ပင္စင္ လစာ ေလးသာ ရွိသည္။ အစ္မ တစ္ေယာက္က အိမ္ေထာင္က်ျပီး တစ္ျခားမွာ ေနေသာ္လည္း မိဘကို အေထာက္အပံ့ မေပးႏိုင္ပါ။ ကိုကို သံုးဖို႕ အနည္းအပါး ခ်န္ျပီး ကိုကို႕ လစာကို မိဘကို လတိုင္း လႊဲရသည္။ ေႏြ႕ ေမြးေန႕ ၊ ေႏြတို႕ အခ်စ္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႕  စသည္မ်ားမွာ ကိုကို ေပးေသာ လက္ေဆာင္မ်ားက အမွတ္တရ ျဖစ္ရံုေလာက္သာ ျဖစ္ျပီး တန္ဖိုးၾကီးေသာ လက္ေဆာင္မ်ိဳး ေႏြ မရဖူးပါ။ ေႏြကေတာ့ ကိုကို႕ ေမြးေန႕ ၊ လူၾကံဳရွိေသာအခါ စသည္မ်ားမွာ တန္ဖိုးၾကီးေသာ ရွပ္အက်ႌ၊ နာရီ စသည္ျဖင့္ ေပးဖူးသည္။ ခုလို ဖုန္း ဆင္းကတ္ တစ္ကတ္ကို ၁၅၀၀၊ ၂၀၀၀ မရခင္က ကိုကို႕ ကို ဆင္းကတ္ပါ ဝယ္ေပးဖူးသည္။ ကိုကိုက သူ ရေသာ ကတ္ကိုေတာ့ အိမ္ကို ေပးလိုက္ရသည္ ဆိုေတာ့ ဖုန္းမဆက္ပဲ မေနႏိုင္သည့္ ေႏြကပဲ ဝယ္ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေအးအတူ ပူအမ်ွ ခ်စ္သူေတြ လို႕ သတ္မွတ္ျပီးသည့္ေနာက္ သာသည္ နာသည္ ေႏြ မတြက္ခ်င္ပါ။

ေႏြက အခ်မ္းသာၾကီး မဟုတ္ေသာ္လည္း ျပည့္စံု၍ လိုတာရေနေသာ မိသားစုထဲတြင္ ၾကီးျပင္းခဲ့ရသူမို႕ မျပည္စံုမႈကို သေဘာမက်ပါ။ တကယ္ေတာ့ ေႏြ႕ စိတ္သေဘာက ေပးသေလာက္ေတာ့ ျပန္ရခ်င္သည္။ အခ်စ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဂရုစိုက္မႈပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ပစၥည္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္။ ေႏြ႕ ဘက္က လက္ေဆာင္ တစ္ခု ေပးလွ်င္ ကိုကို႕ဘက္ကလည္း တန္ဖိုးမရွိသည္ ျဖစ္ေစ တစ္ခုေလာက္ေတာ့ သိတတ္စြာ ျပန္ေပးသည္ကို လိုခ်င္သည္။ ေႏြ႕ဘက္က ဖုန္း တစ္ခါ စဆက္လွ်င္ ကိုကို႕ ဘက္ကလည္း တစ္ခါ ျပန္ဆက္ေစခ်င္သည္။

ေႏြကလည္း စိတ္တိုင္းက် မျဖစ္လွ်င္ နည္းနည္းေတာ့ ရစ္ခ်င္သည္။ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္မထားတတ္ပဲ စိတ္ထဲ ရွိသလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာတတ္ေသာ စရိုက္ရွိသည့္ ေႏြႏွင့္ လွ်ိဳ႕ ဝွက္ ဖုံးကြယ္လိုေသာ ကိုကို တို႕ ခဏ ခဏ ျပႆနာ တတ္သည္မွာ အဆန္းမဟုတ္ပါ။ ေႏြက ဂရုစိုက္လည္း ခံလိုသည္။ ကိုကို႕ ကိုလည္း အခ်ိန္တိုင္း လွမ္းစစ္တတ္သည္။ ကိုကို႕ကို ဖုန္းဆက္ မရလွ်င္ စိတ္ပူသည္။ ကိုကို တစ္ျခား ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေယာက္ ႏွင့္ ပတ္သက္ေနမွာကို ေႏြ အစိုးရိမ္ဆံုး၊ အပူပန္ဆံုး ျဖစ္သည္။ ကိုကိုက ေႏြ႕ကို ကေလးဆန္လြန္းသည္၊ သဝန္တိုလြန္းသည္ ဟု ထင္သည္။ ဘာမဟုတ္သည့္ ျပႆနာေလးေတြ ခဏခဏ တက္ၾကေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပိုခ်စ္ရသည့္ ေႏြက ေလွ်ာ့ေပးရသည္ပဲ ျဖစ္ပါသည္။

တစ္သက္တစ္ခါ မဂၤလာပြဲကိုလည္း ေႏြက လွလွပပ ခမ္းခမ္းနားနား က်င္းပလိုသည္။ ေႏြသိသေလာက္ ကိုကို႕ မိဘမ်ားဘက္က ေႏြ ေမွ်ာ္လင့္သေလာက္ လုပ္ေပးႏိုင္ဖို႕ မရွိပါ။ ေႏြသည္ ကိုကိုႏွင့္ ေႏြ႕ အေၾကာင္း အိမ္ကို ေျပာျပဖို႕  ေတာ္ေတာ္ သတၱိေမြးခဲ့ရသည္။ ေမေမ့ကို အရင္ေျပာျပေတာ့ ေအးေဆးေသာ ေမေမကေတာ့ ေႏြ ခ်စ္ေသာသူကို သေဘာတူသည္ပင္။ တျဖည္းျဖည္း စကားသြင္းရင္းႏွင့္ အဘိုးႏွင့္ အေဒၚမ်ားက သေဘာမတူခ်င္ တူခ်င္ တူလာသည္။ ကိုကို႕ မိဘမ်ားဘက္ကလည္း ေႏြႏွင့္ သေဘာတူပါသည္။ ကိုကို ပညာတတ္သလို ေႏြလည္း တတ္ပါသည္။ ကိုကိုက စစ္ဗိုလ္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သလို ေႏြလည္း တကၠသိုလ္ ဆရာမ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ေႏ႕ြ အသိုင္းအဝိုင္းက ျပည့္စံုသေလာက္ပင္ ကိုကို႕ ဘက္က မျပည့္စံုသည္ကိုေတာ့ ေႏြက သိပ္သေဘာမက်ခ်င္ပါ။ ႏွစ္ဦးအေျခအေန အတူတူမွာ မဂၤလာပြဲကို ေႏြ႕ဘက္က စိုက္ထုတ္၍ လုပ္ရမည္ ဆိုလွ်င္ မျဖစ္သင့္ဘူး မဟုတ္လား။ အဘိုးက လုပ္ေပးမည္ ဆိုလွ်င္ေတာင္ ေႏြက မလုပ္ခ်င္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေႏြတို႕  ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ၾကိဳးစားသင့္သည္ဟု ထင္သည္။

 *****

သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ေႏြက ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ ရွာသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ေႏြကလည္း ကိုကို႕ကို နည္းနည္းေလးမွ စိတ္မခ်ခ်င္ပါ။ ကိုကို အရင္က ဘယ္ေကာင္မေလးေတြနဲ႕ပဲ အီစီကလီ လုပ္လုပ္၊ ေႏြႏွင့္ ခ်စ္သူ ျဖစ္ျပီးေနာက္ေတာ့ မလုပ္သင့္ေတာ့ဟု တားျမစ္ထားသည္။ ကိုကိုက ေႏြ႕ မွာလည္း online သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိတာပဲ ဟု ျပန္ေျပာသည္။ ကိုကို႕ gmail password ကို ေတာင္းေတာ့လည္း မေပးခဲ့ပါ။ ေႏြ႕ သူငယ္ခ်င္း ဆိုသည္ေတြက သူငယ္ခ်င္းသက္သက္ သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာေတာ့ ကိုကို႕ မွာလည္း သူငယ္ခ်င္း အရင္းေတြပဲ ရွိတာမို႕ မယံုသကၤာ ျဖစ္တာ မၾကိဳက္ဟု ဆိုသည္။

ခ်စ္သူ ျဖစ္ကာစ ႏွစ္တုန္းကေတာ့ ကိုကိုက ခြင့္ရက္ရတိုင္း ေႏြ ရွိရာ မႏၱေလးသို႕ လာ လာ ေတြ႕ေလ့ရွိသည္။ ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္ေတြမွာေတာ့ တာဝန္ေတြ မ်ားသည့္အေၾကာင္း၊ ခြင့္ရက္ မရသည့္ အေၾကာင္းေတြႏွင့္ မလာႏိုင္တာ ၾကာလာေသာအခါ ေႏြကပဲ အားလပ္သည့္ အခါမ်ားမွာ သြားေတြ႕ရေတာ့သည္။ ေႏြကလည္း ျပႆနာကို မီးထြန္းရွာသူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသလား မသိပါ။ အဲသလိုသာ မလုပ္ခဲ့မိလွ်င္လည္း ကိုကို႕ အေၾကာင္း ေႏြ ဘယ္ေတာ့မွ သိႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္လား။

ကိုကို႕ဆီ သြားေတြ႕ရင္းႏွင့္ ထံုးစံအတိုင္း ကိုကို႕ ဖုန္းကို ကလိ ၾကည့္မိသည္။ call history ထဲမွာ ခဏ ခဏ ေခၚထားေသာ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကို သြားေတြ႕သည္။ မွတ္ထားသည္ကေတာ့ သာမန္ မိန္းကေလး နာမည္တစ္ခုပင္။ ကိုကို႕ ဘက္က ေခၚသည္ထက္ ဟိုဘက္က ေခၚတာက ပိုမ်ားသည္။ အဲဒါတင္မက sms message မ်ားပါ အမ်ားၾကီး ေတြ႕ရသည္။ ဒီတစ္ေခါက္က ကိုကို႕ကို ၾကိဳမေျပာပဲ အံ့ၾသ ဝမ္းသာ သြားေအာင္ ဆိုျပီး ေႏြက ရုတ္တရက္ ေရာက္ခ် သြားေသာေၾကာင့္ ကိုကို ဖုန္းကို သန္႕ ရွင္းေရး လုပ္ဖို႕ အခ်ိန္မရလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုကို႕ကို ေမးေတာ့ ရိုးရိုး သူငယ္ခ်င္းပါ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ သို႕ေသာ္ ေႏြ႕ မ်က္စိႏွင့္ ေတြ႕ေနရေသာ message မ်ားက ရိုးရိုး သူငယ္ခ်င္း မဟုတ္ေၾကာင္း သက္ေသခံေနသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းကလဲ ေမးသည္ကို ေသခ်ာ ျပန္မေျဖပါ။ မၾကာေသးသလိုလို၊ တစ္လ ႏွစ္လပဲ ရွိေသးသလိုလို ေျပာသည္။ ထိုမိန္းကေလးကိုလည္း online ကပဲ ေတြ႕သည္ ဆိုသည္ကေတာ့ မွန္လိမ့္မည္ ထင္သည္။

“ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ ကိုကိုက အားနာလို႕ ျပန္ေျပာေနတာပါ၊ သူ႕ဘက္က တစ္ဖက္သတ္ ျဖစ္ေနတာ၊ ကိုကိုက ေယာက်္ားေလး ဆိုေတာ့ ပစ္ပစ္ခါခါၾကီး ဘယ္လိုလုပ္ေျပာမလဲ၊ စိတ္ထဲ ထားမေနပါနဲ႕ ေႏြေလးရာ၊ ေနာက္မေျပာေတာ့ပါဘူး”

ကိုကိုက ေႏြ႕လက္ထဲက ဖုန္းကို အတင္းလုယူျပီး message မ်ား call log မ်ားကို ဖ်က္ပစ္လိုက္သည္။ ေႏြ႕ ဦးေႏွာက္ ထဲမွာေတာ့ ထိုမိန္းကေလး၏ ဖုန္းနံပါတ္က မွတ္မိသြားျပီ ျဖစ္သည္။ ကိုကို႕ အခန္းကို ေလ်ွာက္ေမႊေတာ့ ထိုမိန္းကေလး ေပးထားပံု ရသည့္ လက္ေဆာင္မ်ားကိုပါ ေႏြက ေတြ႕ သြားျပီး ေမးေတာ့ ကိုကို က ျငင္းေသးေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဝန္ခံလိုက္ရသည္။ ေႏြတို႕ အၾကီးအက်ယ္ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ျပီး ျပန္လာခဲ့သည္။ ျပန္လာျပီးေနာက္ ေႏြ ထိုမိန္းကေလးဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။ ေပၚတင္ပင္ ကိုကိုႏွင့္ ပတ္သက္သမ်ွကို ေႏြ ေမးေတာ့ သူမကလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ အားလံုး ေျပာျပသည္။ သူမကလည္း ေႏြႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခုမွ သိပံုရသည္။ သူမႏွင့္ ကိုကို ပတ္သက္ သမွ်ကိုလည္း ေႏြ အားလံုးလိုလို သိသြားရသည္။

သူမသည္ ကိုကို ႏွင့္ ေႏြ online မွာ စေတြ႕ေသာ အခ်ိန္ေလာက္ (အဲဒီထက္ေတာင္ ေစာႏိုင္သည္) ကတည္းက ကိုကိုႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့သည္။ ကိုကို ျပန္လာေတာ့ အျပင္မွာ ေတြ႕ၾကသည္။ လက္ေဆာင္ေတြ အျပန္အလွန္ ေပးဖူးသည္။ ေႏြက စပ္စပ္စုစု သူမ ကိုကို႕ ကို ဘာေတြ ေပးဖူးသလဲ ဟု ေမးလိုက္မိေသးသည္။ သူမ ကိုကို႕ကို ေပးထားေသာ စံုတြဲ ဖန္ခြက္ကေလး တစ္စံုကေတာ့ ေႏြ႕ ဆီမွာ ကိုကို႕ ခ်စ္သက္လက္ေဆာင္ အျဖစ္ ေရာက္ေနပါသည္။ ေႏြေပးေသာ လက္ေဆာင္ေတြကေတာ့ ေယာက်္ားေလး အသံုးအေဆာင္မ်ားသာမို႕  သူမဆီ ေရာက္ဟန္မတူပါ။ သူမပဲ ရင္နာရမွာလား။ ေႏြပဲ ရင္နာရမွာလား မသိေတာ့ပါ။ သူမႏွင့္ ဖုန္းေျပာျပီးျပီးခ်င္း ကိုကို႕ လက္ေဆာင္မ်ားကို ေႏြ ပစ္ေပါက္ခြဲ မိခဲ့သည္။ လက္စသတ္ေတာ့ ကိုကိုသည္ သူမ ႏွင့္ ေႏြ႕ကို တျပိဳင္တည္းမွာ ပတ္သက္ ေနခဲ့ျခင္းပါလား။

ေႏြတို႕ ခ်စ္သူ သက္တမ္း ၄ႏွစ္ ေက်ာ္လာျပီးေနာက္ ႏွစ္ဖက္ မိဘကို အသိေပးခဲ့ျပီး ႏွစ္ဖက္ မိဘကလည္း သေဘာတူခဲ့ပါသည္။ ေႏြသည္ ကိုကို႕ မိဘမ်ားအိမ္ကို တစ္ခါ လိုက္သြားဖူးျပီး ကိုကိုသည္လည္း ေႏြ႕ အဘိုးႏွင့္ အေမကို တစ္ခါ လာေတြ႕ ဖူးပါသည္။ သူမ အေျပာအရ သူမသည္လည္း ကိုကို႕ မိဘမ်ားႏွင့္ တစ္ခါမက ေတြ႕ဖူးပါသည္။ သို႕ေသာ္ ကိုကို႕ အိမ္က သူမကို သေဘာမက်ဟု သူမက ေျပာျပသည္။ သူမက တရုတ္ေသြး စပ္သည္။ ဆယ္တန္းက်ျပီး ဆက္မေျဖျဖစ္ပဲ ေစ်းထဲတြင္ အထည္ေရာင္းေနသူျဖစ္သည္။ သူမ အိမ္နားမွာ အင္တာနက္ဆိုင္ ရွိေသာေၾကာင့္ အျမဲသံုးျဖစ္သူ ျဖစ္ကာ ကိုကိုႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့သည္။ ဝင္ေငြေကာင္းေသာ္လည္း စစ္ဗိုလ္တစ္ေယာက္၏ တက္လမ္းအတြက္ သိပ္မသင့္ေတာ္သူဟု သတ္မွတ္ေသာေၾကာင့္လားမသိ။ ကိုကိုေရာ သူ႕မိဘမ်ားကပါ သူမႏွင့္ လက္ထပ္ဖို႕ အထိ မရည္ရြယ္သည့္ သေဘာမွာ ရွိသည္။ ေႏြကေတာ့ သူတို႕သားႏွင့္ သင့္ေတာ္သူေပါ့။ မိဘ အသိုင္းအဝိုင္း ေတာင့္တင္းသည္။ ပညာတတ္ ဘြဲ႕ ႏွစ္ဘြဲ႕ ရ တကၠသိုလ္ ဆရာမလည္း ျဖစ္သည္။ ေႏြ႕ စိတ္ထဲမွာ နာက်ည္းသြားသည္။ ၄ ႏွစ္လံုးလံုး ကိုကို႕မွာ ေႏြ တစ္ေယာက္တည္း ရွိသည္ဟု ယံုၾကည္ထားခဲ့သည္မွာ ဘယ္ေလာက္ ရူးမိုက္ခဲ့ပါသလဲ။

ကိုကို႕ကို ျဖတ္ဖို႕ ေႏြ ၾကိဳးစားၾကည့္သည္။ ကိုကို ဖုန္းဆက္ျပီး ေခ်ာ့တာကို မကိုင္မိဖို႕ ၾကိဳးစားသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း သစၥာမရွိေသာ ခ်စ္သူကို ျဖတ္ဖို႕ ေျပာၾကသည္။ ကိုကို မရွိပဲ ေႏြ ေနႏိုင္ပါ့မလား ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးမိသည္။ တစ္သက္လံုး ကိုကို႕ကို ေနာက္ထပ္ မေတြ႕ရဘူး ဆိုလ်ွင္ ေႏြ ေနႏိုင္ပါ့မလား။ မစားႏိုင္ မအိပ္ႏိုင္ ျဖစ္ရေလာက္ေအာင္ အထိ ေႏြ စိတ္ဖိစီးမႈ မ်ားခဲ့ရသည္။ ေႏြ႕ ဘက္က စ၍ ကိုကို႕ကို ျပတ္ျပတ္သားသား လမ္းခြဲဖို႕  မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ကိုကို ကိုယ္တိုင္က ေႏြ႕ကို ထားရစ္ခဲ့လွ်င္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ပဲ က်န္ခဲ့ရလိမ့္မည္။ ေႏြႏွင့္ သူမ ဘယ္သူ႕ကို ေရြးမလဲ ဆိုတာ ကိုကို႕ကို သာ ဆံုးျဖတ္ခိုင္းလိုက္ပါသည္။

ေႏြ႕ကိုပဲ လက္ထပ္ဖို႕ အစကတည္းက ဆံုးျဖတ္ျပီးသားပါ ဟု ကိုကို ေျပာခဲ့သည္။ ေႏြလည္း ထင္ပါသည္။ ေႏြသည္ သူမထက္ ကိုကိုႏွင့္ ပိုသင့္ေတာ္သည္ဟု ကိုကို ထင္သည္ေလ။ သူမထက္ ေႏြ႕ကို ပိုခ်စ္ မခ်စ္ေတာ့ သိပ္မေသခ်ာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေႏြက မခ်စ္ပဲ မေနႏိုင္သူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေလွ်ာ့ေပး ခြင့္လႊတ္လိုက္ရသည္။ ကိုကို႕ ဆီက ကတိတစ္ခုေတာ့ ေတာင္းရပါသည္။ သူမကို ျပတ္ျပတ္သားသား ျဖတ္ဖို႕ ပါ။ သူမ ေပးထားေသာ လက္ေဆာင္ ပစၥည္းေတြ အားလံုး ျပန္ေပးဖို႕ ။ သူမ ဖုန္းနံပါတ္ကို ဘေလာ့ပစ္ျပီး ဖုန္း လံုးဝ မဆက္ဖို႕ ။ သူမကို လံုးဝ ထပ္မေတြ႕ဖို႕…။ ကိုကိုက ကတိေပးခဲ့သည္။ ကိုကို ဝမ္းနည္းေနမလား ဟု ေႏြ ေတြးေနခဲ့မိေသးသည္။ မိဘကို ခ်စ္ေသာ သားလိမၼာ ျဖစ္လွ်က္ မိဘ သေဘာမတူသူႏွင့္ ဆက္လက္ ခ်စ္ခင္ ေနျခင္းက ကိုကို သူမ အေပၚ ထားေသာ စိတ္ပဲ မဟုတ္လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုကို႕ကို ေႏြ ေစာင့္ၾကည့္မည္။ ကိုကို႕ကတိအတိုင္း သူမကို ျဖတ္ခဲ့လွ်င္ ေႏြတို႕ လက္ထပ္ဖို႕ ကို စီစဥ္ထားသည့္အတိုင္း ေနာက္ႏွစ္ေလာက္မွာ လုပ္ကိုလုပ္မည္ဟု ေႏြ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

*****

ကိုကိုႏွင့္ တစ္အိုးတစ္အိမ္ ထူေထာင္လွ်င္ ကိုကိုက သူ႕လခ အျပင္ အပိုအလွ်ံ ရွာေပးႏိုင္မည္ မဟုတ္သည့္ျပင္ သူ႕ မိဘကိုလည္း ေထာက္ပံ့ရဦးမည္။ ေႏြက မိဘအိမ္မွာလို သံုးခ်င္ စြဲခ်င္သည္ ဆိုလွ်င္ ေႏြ႕ ဘာသာ ရွာႏိုင္မွ ရမည္ဟု ေတြးမိသည္။ ေႏြ ဆရာမ အလုပ္က ထြက္ျပီး ရန္ကုန္မွာ စီးပြားေရး လုပ္ၾကည့္ခ်င္သည္။ ေမေမက ေႏြ႕ အလိုကို ဘယ္ေတာ့မွ မျငင္းဆန္သူ ျဖစ္ေသာ္လည္း အဘိုးကေတာ့ လံုးဝ လက္ခံ လိမ့္မည္ မထင္ပါ။

ေႏြ ရန္ကုန္ သြားခ်င္ရျခင္းမွာ တစ္ျခား အေၾကာင္းလည္း ရွိသည္။ ရန္ကုန္က ေဖေဖ ႏွင့္ ေႏြ အဆက္အသြယ္ ရခဲ့ျပီ။ ေႏြက စတင္ျပီး ရွာေဖြ ဆက္သြယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေဖေဖ့မွာ ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္ႏွင့္ သားသမီး သံုးေယာက္ပင္ ထြန္းကားေနေလသည္။ ေမေမက ဒီအတိုင္း ေႏြ႕ကို တစ္ေယာက္တည္း ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္လာခ်ိန္မွာ ေဖေဖကေတာ့ ေနာက္အိမ္ေထာင္ႏွင့္ ဒီသမီးတစ္ေယာက္ကို သတိပင္ မရေတာ့ပါ။ ေၾသာ္ ေယာက်္ား ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲေလ ဟု ေႏြ ေဖေဖ့ကို စိတ္မနာမိေအာင္ ၾကိဳးစားပါသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငယ္ကတည္းက ဖခင္ ေမတၱာ ငတ္ခဲ့သူမို႕  ေဖေဖ့ ေမတၱာကို နည္းနည္းေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လိုခ်င္ေသးသည္။ ေဖေဖကလည္း ရန္ကုန္မွာ စီးပြားေရး အဆင္ေျပျပီး ျပည့္ျပည့္စံုစံုပဲ ျဖစ္ေနသည္ ဆိုေတာ့ ေႏြ ခဏ တျဖဳတ္ သြားေနလွ်င္လည္း ဝန္ မၾကီးေလာက္ဘူး ဟု ထင္သည္။

ေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ ေႏြ ရန္ကုန္က ေဖေဖ့အိမ္မွာ သြား ေနျဖစ္သည္။ ေဖေဖကေတာ့ ေဖာ္ေရြပါသည္။ သူ႕ မိသားစုႏွင့္လည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ကြဲကြာေနေသာ သမီးတစ္ေယာက္ကို သတိရ မေနႏိုင္ေအာင္ သားႏွစ္ေယာက္၊ သမီးတစ္ေယာက္ ႏွင့္ ဇနီးသည္ႏွင့္ ေဖေဖ့ ဘဝက ျပည့္စံုေနပါသည္။ ေႏြ႕ အေဖအရင္း ဆိုေသာ္လည္း သူစိမ္းတစ္ေယာက္ထက္ သိပ္မပိုဟု ခံစားရသည္။ ေႏြသည္ လူတိုင္းကို ခင္မင္ ရင္းႏွီးလြယ္သူ၊ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေကာင္းသူ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေဖေဖ့ မိသားစုမ်ား ၾကားမွာ သူစိမ္းတစ္ေယာက္လို အထီးက်န္ေနခဲ့သည္။ ေဖေဖ့ညီ ဦးေလး ဆိုင္တြင္ ေႏြ အလုပ္ဝင္လုပ္ၾကည့္သည္။ ဦးေလးကလည္း သေဘာေကာင္းပါသည္။ သို႕ေသာ္ အလုပ္သည္ ေႏြ ေမွ်ာ္လင့္သလို အဆင္မေျပပါ။ ေဖေဖက သူ႕ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ေႏြ႕ကို ဝင္မလုပ္ေစလိုပါ။

ေဖေဖႏွင့္ သူ႕မိသားစုမ်ား စိတ္ထဲတြင္ ေႏြက အေမြလိုခ်င္၍၊ မုန္႕ဖိုး လိုခ်င္၍ လာသည္ဟု ထင္ေနေလသလား မသိပါ။ ေႏြ႕ အေနႏွင့္မူ ေမေမႏွင့္ တစ္သက္လံုး အတူေနလာျပီးသည့္ေနာက္ ေဖေဖႏွင့္ နည္းနည္းေလာက္ အတူေနၾကည့္ခ်င္ရံုသာ ျဖစ္သည္။ ေဖေဖ့ဆီ လာျပီး အလုပ္လုပ္မည္ ဆိုသည္ကလည္း ေဖေဖ့ အရင္းအႏွီးကို ေမွ်ာ္ကိုးသည္ထက္ ေဖေဖ့ လမ္းညႊန္မႈ၊ ေဖေဖ့ အဆက္အသြယ္ေလာက္ကိုသာ အကူအညီ လိုခ်င္သည့္ သေဘာျဖစ္သည္။ ေဖေဖသည္ ေႏြဆိုေသာ သမီးတစ္ေယာက္ကို တစ္သက္လံုး ရွိသည္ဟုပင္ မမွတ္ခဲ့သည့္ျပင္ ေမေမ့ အုပ္ထိန္း ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေအာက္မွာ ေကာင္းမြန္စြာ လူလားေျမာက္ျပီးသူမို႕  သူ႕မွာ တာဝန္ တစ္စက္ကေလးမွ် မရွိဆိုသည့္ သေဘာထားမ်ိဳး ထားေနသူ ျဖစ္ေၾကာင္း ေႏြ ေကာင္းေကာင္း သိလာသည္။ ေႏြ ေမေမ့ ရင္ခြင္ကို ခဏတျဖဳတ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မစြန္႕ခြာသင့္ေၾကာင္း အျမင္မွန္ ရလာသည္။  ေႏြ ျပန္မည္ ဆိုေတာ့ ေဖေဖက မုန္႕ဖိုးေတာ့ ပိုပိုသာသာ ေပးလိုက္ပါသည္။ ဒါကလည္း တစ္သက္မွာ တစ္ခါေလာက္ ေတြ႕ရေသာ သမီးကို သနားသျဖင့္ စြန္႕ ၾကဲသည့္ သေဘာမွ်သာ။

ေႏြ အလုပ္ထြက္မည့္ စိတ္ကူးကို စြန္႕လႊတ္လိုက္ျပီး ေက်ာင္းကိုပဲ ျပန္လာခဲ့သည္။ ကိုကိုကလည္း ဟို မိန္းကေလးကို အဆက္အသြယ္ လံုးဝ ျဖတ္ထားခဲ့သည္။ ေႏြတို႕ ႏွစ္ေယာက္ နာမည္ႏွင့္ ဘဏ္စာအုပ္မွာ လက္ထပ္ဖို႕ အတြက္ စုၾကဖို႕ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လုပ္ထားၾကသည္။ ေႏြသည္ တစ္သက္တစ္ခါ မဂၤလာပြဲကိုေတာ့ ခမ္းခမ္းနားနား ေဆာင္ခ်င္သူ ျဖစ္သည္။ ေႏြတို႕  အသိုင္းအဝိုင္း မိတ္ႏွင့္ပင္ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ျဖစ္သြားမွာကလည္း ေသခ်ာေနသည္။ စုမိ ေဆာင္းမိ ရွိျပီး ေနာက္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ၾကာမွ လက္ထပ္ၾကဖို႕ ေႏြက စိတ္ကူးတာပင္။ ဒီၾကားထဲေတာ့ ေႏြ ကိုကို႕ ဆီ သြားလည္ေသးသည္။ ေႏြႏွင့္ ကိုကို ေျပလည္ ေနေတာ့ ေလာကၾကီးလည္း ေအးခ်မ္းသည္။

ေနာက္တစ္ေခါက္က်ေတာ့ ကိုကိုႏွင့္ ေျပေျပလည္လည္ ျဖစ္ေနသည့္တိုင္ေအာင္ သေဘာမက်ခ်င္စရာ အကြက္တစ္ကြက္ကို ျမင္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္ခဲ့ေသးသည္။ ကိုကို႕ တပ္ထဲက တပ္ၾကပ္ကေလးရဲ႕ ဇနီး က်ပ္မျပည့္ေသာ မိန္းကေလးႏွင့္ ကိုကိုရဲ႕ ခင္မင္မႈက မ်က္စိေနာက္စရာ ျဖစ္ေနသည္။ သူက ဆရာတို႕  ဗိုလ္ၾကီးတို႕  ေခၚတာ မဟုတ္ပဲ အစ္ကို လို႕  ေခၚသတဲ့။ ေႏြႏွင့္ ကိုကို အတူတူ ရွိေနဆဲ အခ်ိန္မွာပင္ ထို မိန္းကေလး ဆီမွ ဖုန္းဝင္လာသည္က အခါခါပါ။ ဘာမွေတာ့ ေထြေထြထူးထူး ေျပာတာမဟုတ္။ သူ႕ အမ်ိဳးသားက သင္တန္းတက္ေနသျဖင့္ ေလာေလာဆယ္ မရွိေသာေၾကာင့္ ကိုကိုက အစစ အရာရာ အကူအညီ ေပးေနသည္တဲ။ သို႕ေပမယ့္လည္း ေႏြ႕ စိတ္ထဲမွာ ကလိ ကလိ ႏွင့္။ က်ပ္မျပည့္သူဟု ကိုကိုက ေျပာထားသည့္ျပင္ ေႏြကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ေတာ့လည္း အမွန္တကယ္ ဟုတ္ေနသျဖင့္ အဲသလို မိန္းကေလး၊ သူမ်ား ဇနီးလည္း ျဖစ္ေနေသးသူႏွင့္ ကိုကို႕ကို စြပ္စြဲလွ်င္ မေကာင္းတတ္သျဖင့္သာ ျငိမ္ျပီး ျပန္လာခဲ့ရသည္။ ေႏြ႕ စိတ္ထဲေတာ့ တႏံု႕ ႏံု႕ ႏွင့္။ ေႏြ ပို႕ေသာ ဟင္းေတြကို ဒီမိန္းကေလးႏွင့္ အတူတူ စားေနမွာ ဆိုတာမ်ိဳးကိုေတာ့ ေတြးျဖစ္ေအာင္ ေတြးမိေနေသးသည္။

*****

ရန္ျဖစ္လိုက္ ျပန္ခ်စ္လိုက္ ဆိုတာ ေႏြႏွင့္ ကိုကို အတြက္ ထူးဆန္းေသာ ကိစၥ မဟုတ္ပါ။ ေႏြကလည္း တစ္ခုခု မေက်လည္လွ်င္ ရစ္တတ္သည္။ ကိုကိုကလည္း သူ႕ဘက္က အရမ္းမွားေနလွ်င္သာ ေျပေျပလည္လည္ ျပန္ ေခ်ာ့ေလ့ ရွိျပီး သူမမွားဘူး ထင္သည့္အခါ ေခ်ာ့ေလ့ မရွိသူ ျဖစ္သည္။ အၾကိမ္မ်ားစြာမွာ ေႏြ႕ဘက္က စေခၚရတာသာ မ်ားခဲ့သည္။ ေငြေရး ေၾကးေရး ႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း အခါခါ ရန္ျဖစ္ရေလ့ ရွိသည္။ ေႏြတို႕  လက္ထပ္ဖို႕ စုထားေသာ ႏွစ္ေယာက္ နာမည္ႏွင့္ ဘဏ္ စာအုပ္ထဲက မျဖစ္မေန အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားျဖင့္ ကိုကို ထုတ္ယူေသာ အေရအတြက္က မ်ားျပီး ေႏြကေတာ့ ထုတ္ယူေလ့ မရွိပါ။

ေႏြ သဝန္တိုလြန္း၊ ျပႆနာ ရွာလြန္းသည္ကို မၾကိဳက္ဟု ဆိုေသာ ကိုကို႕ ဘက္ကလည္း တမင္တကာ ျပႆနာ ရွာတာေတြ ရွိသည္။ ေႏြ႕ ကို တစ္ခါ ခ်စ္ခြင့္ ေတာင္းဖူးေသာ္လည္း ေႏြ႕ဘက္က တကယ္ ျဖဴျဖဴစင္စင္ အစ္ကို လို အားကိုး ခင္မင္ရေသာ တပ္ထဲက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ရွိသည္။ ကိုကိုႏွင့္ ပတ္သက္လို႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေဖေဖႏွင့္ ပတ္သက္လို႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေႏြ ဝမ္းနည္းသည့္ အခါ စိတ္ညစ္သည့္အခါ ရင္ဖြင့္ေဖာ္ တိုင္ပင္ေဖာ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုအစ္ကိုက ကိုကို႕ထက္ ေႏြ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ နားေထာင္ေပးျပီး ေႏြ႕ကို အားေပးေလ့ ရွိသည္။ အဲဒါကိုပင္ ကိုကိုက သူႏွင့္ ျပႆနာတက္တာေတြ သူမ်ားသြားေျပာတယ္ ဆိုျပီး အၾကီးအက်ယ္ ျပႆနာလည္း ျဖစ္ဖူးသည္။ အဲဒီ အစ္ကို ႏွင့္ ဆက္ဆံတာကို မၾကိဳက္ ဆိုျပီး ျပႆနာ ရွာဖူးသည္။ (တကယ္ေတာ့ သူ႕ကို ေျပာလို႕ ျပန္ေျပာျခင္း ျဖစ္သည္)

ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကိုကို မၾကိဳက္သည္ကို ေႏြလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဆင္ျခင္ခဲ့ပါသည္။ ဒါကိုပင္ ေျပာစရာ မရွိ ေႏြ ႏိုင္ငံျခား ေခတၱသြားတုန္း တစ္ျခားႏိုင္ငံက ေယာက်္ားေလး ေလးေတြ အပါအဝင္ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ ေလွ်ာက္လည္၊ ဓာတ္ပံုရိုက္တာကိုပင္ ေျပာခ်င္သည္။ ေႏြကလည္း ျပန္လာေတာ့ ခင္မင္မႈ အရ ဆက္ျပီး chat မိသည္။ သူ႕ ရွိတဲ့ပံု၊ ကိုယ့္ရွိတဲ့ပံု facebook မွာ tag ျပီး တင္ၾကသည္ကို ကိုကိုက မ်က္စိေနာက္ကာ အျပစ္ေျပာသည္။ တကယ္ေတာ့ ကိုကို႕မွာ ရွိတဲ့ အျပစ္ကို ဖုံုးကြယ္လို၍ ေႏြ႕ကို ျပႆနာ ရွာျခင္း ျဖစ္သည္ကို ေနာက္မွပင္ ေႏြ သိလာရသည္။

*****

သံုးရက္ဆက္ ပိတ္ေသာ အပတ္မွာ ေႏြသည္ ကိုကို႕ကို ၾကိဳတင္ အေၾကာင္းမၾကားပဲ သြားလည္ဖို႕ စီစဥ္ျဖစ္သည္။ တမင္ အျပစ္ရွာတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုတေလာ ကိုကိုႏွင့္ မေျပလည္သလို ျဖစ္ေနသည္ကို ေႏြ႕ဘက္ကပဲ မွားမွားမွန္မွန္ အေလွ်ာ့ေပး ေခ်ာ့ေမာ့ဖို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုကို အံ့ၾသ ဝမ္းသာသြားေအာင္ လာလည္း မၾကိဳခိုင္းပဲ ကိုကိုတို႕ တပ္ထဲပဲ တန္းသြားျပီး အေပါက္ဝေရာက္မွ ၾကိဳခိုင္းမည္ဟု ေတြးထားခဲ့သည္။ ကိုကိုကလည္း အဲဒီမွာ ၾကာျပီျဖစ္ျပီး ေႏြကလည္း ခဏ ခဏ လိုက္သြားဖူးေသာေၾကာင့္ အေစာင့္ေတြေရာ၊ ထိုင္ေနက် လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေရာ ေႏြ႕ကို သိေနၾကျပီ ျဖစ္သည္။

အဲဒီေန႕က ကိုကို႕ကို အေပါက္ဝထိပ္ ေရာက္ေနျပီ ဆိုတာ ဖုန္းဆက္ျပီး လာေခၚဖို႕ ေျပာေတာ့ သူမအားေသးလို႕  ခဏေလာက္ ေစာင့္ပါဟု ကိုကိုက ေျပာသည္။ ေႏြလည္း လမ္းထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ထိုင္ေစာင့္ေနသည္။ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ လင္မယားက ကိုကို႕ကို ေကာင္းေကာင္းသိျပီး ေႏြ႕ကိုလည္း ကိုကိုႏွင့္ လက္ထပ္မည့္ ခ်စ္သူဟု သိေနသည္။ ေႏြ ကိုကို႕ကို ေစာင့္ေနစဥ္ အစ္မၾကီးက ေႏြ႕ကို ၾကည့္ျပီး တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ေနသည္ဟု စိတ္ထဲ ထင္လာေအာင္ သူမက ေကာင္တာက ထျပီး ေႏြ႕ အနားကို ေရာက္ေရာက္လာသည္။ ေနာက္ေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့ပံုႏွင့္ ေႏြ႕ စားပြဲကို လာထိုင္ေတာ့သည္။ မိန္းကေလး ကိုယ္ခ်င္းစာျပီး ေႏြ သိသင့္သည္ထင္၍ ေျပာျပခ်င္သည္ ဟု စကားစလာေလသည္။

ကိုကို႕ဆီ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ လာလာေနသည္မွာ သံုးေလး လ ရွိျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ညေနဘက္ ကိုကို ရံုးဆင္းခ်ိန္ေလာက္ ေရာက္လာတတ္ျပီး ကိုကို႕ တိုက္ခန္းမွာပင္ အိပ္၍ ျပန္တတ္ေၾကာင္း၊ ပိတ္ရက္မ်ားမွာလည္း တစ္ေနကုန္ ေနတတ္ေၾကာင္း၊ ဒီဆိုင္ကိုလည္း ႏွစ္ေယာက္တြဲျပီး ခဏ ခဏ လာတတ္ေၾကာင္း အိတ္သြန္ဖာေမွာက္ ေျပာျပေတာ့သည္။ ေႏြလည္း ရုတ္တရက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီး အံၾသသြားသည္။ ေက်ာင္းမွာ အလုပ္ရႈပ္ေနတာႏွင့္ ေႏြ ႏိုင္ငံျခား ခဏ သြားေနတာႏွင့္ ကိုကို႕ဆီ မေရာက္တာလည္း ေလးလေလာက္ေတာ့ ရွိေတာ့မည္။ ေႏြ႕ စိတ္ထဲမွာ ခါတိုင္းလိုပင္ မသကၤာစိတ္ မျဖစ္မိပဲ ပံုမွန္ ထင္ထားမိေသာ အခ်ိန္မွာ မထင္မွတ္ပဲ ၾကားလိုက္ရေတာ့ ဘယ္လို ခံစားလိုက္ရမွန္းပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မေဝခြဲႏိုင္ေတာ့ပါ။ အစ္မၾကီး ေယာက်္ားကလည္း ဝင္ေျပာသည္ ဆိုေတာ့ သူတို႕ လင္မယားဟာ သက္သက္မဲ့ လုပ္ၾကံေျပာမည့္ သူေတြ မဟုတ္တာလည္း ေႏြယံုသည္။ ကိုကို႕  အိမ္နီးနားျခင္းေတြလည္း သိေနမွာ ဆိုေတာ့ ဒီကိစၥဟာ တကယ္ကို ေပၚတင္ ျဖစ္ေနေသာ ကိစၥပင္ ျဖစ္ရမည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေႏြ႕ထက္ အနည္းငယ္ ၾကီးမည့္ ရွမ္းတရုတ္ ကျပား ပံုစံ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ ဝင္းအတြင္းမွ ထြက္လာသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ဆိုင္ကယ္ တကၠစီ ငွားျပီး ထြက္သြားသည္ကိုလည္း ျမင္လိုက္ရသည္။ အစ္မၾကီးက ေႏြ႕ကို လက္တို႕ ျပီး “အဲဒီ တစ္ေယာက္ေပါ့၊ အခုလည္း အဲဒီအိမ္က ျပန္လာတာပဲ ေနမွာ” ဟု ဆိုသျဖင့္ ေႏြ႕မွာ ထို အမ်ိဳးသမီးကို မထင္မွတ္ပဲ ျမင္လိုက္ရသည္ အထိ ျဖစ္သြားသည္။ လက္ရွိ ခ်စ္သူကို ထားျပီး ၾကိဳက္ရေလာက္ေအာင္ ေခ်ာေမာလွပျပီး စတိုင္လ္က်ေနေသာ ပံုမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါ။ သာမန္ အသားျဖဴျဖဴ မ်က္ႏွာျပားျပား တိုင္းရင္းသား ရုပ္မ်ိဳးကို ဘာေၾကာင့္မ်ား အလွၾကိဳက္တတ္ေသာ ကိုကိုက အဲသေလာက္ထိ ျဖစ္သြားရပါသလဲ။ ေႏြ နားမလည္တတ္ေတာ့ပါ။ ေဒါသလည္း ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ထြက္သည္။ ေႏြကေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ခု ဝါမဝင္ခင္ မျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာင္ ဝါကၽြတ္လွ်င္ လက္ထပ္ေတာ့မည္ ဟု ေၾကျငာျပီး စီစဥ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနခ်ိန္မွာ ကိုကို႕ ဘက္က ေဖာက္သြားလိမ့္မည္ဟု စိတ္ပင္မကူးမိခဲ့ပါ။

ခဏေနေတာ့ ကိုကို ေႏြ႕ကို လာေခၚသည္။ ခုနက မအားေသးဟု ေျပာျပီး ေစာင့္ခိုင္းထားျခင္းမွာ ဟို အမ်ိဳးသမီး မျပန္ေသး၍ ျဖစ္မည္။ ကိုကို႕  တိုက္ခန္းေရာက္မွ ျပႆနာရွာရသည္။ ေႏြသည္ ကိစၥတစ္ခုသည္ ေအာင့္အည္း မ်ိဳသိပ္ထားႏိုင္သူ မဟုတ္ပါ။ ဟန္ေဆာင္၍ ပလီရျခင္းမ်ိဳးကိုလည္း မကၽြမ္းက်င္သူ ျဖစ္သည္။ ဤကိစၥသည္ ေႏြ႕ ဘဝႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ကိစၥ ျဖစ္သည္။ ပထမ တစ္ခါက ေႏြ ခြင့္လႊတ္ျပီး ေရွ႕ ဆက္ခဲ့သည္။ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါ ဟု ကိုကို ကတိေပးထားခဲ့သည္။ ယခုတစ္ခါ သစၥာမဲ့ျခင္းကိုေရာ ကိုကို ဘယ္လို ေျဖရွင္းမလဲ ေႏြ သိလိုပါသည္။ ေႏြ ေပၚတင္ပဲ ဖြင့္ေမးေတာ့ ကိုကိုက ပထမေတာ့ မေျပာလိုေသး။ ေႏြက သိထားျပီးသား ျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းစံုေျပာျပျပီး ေမးေတာ့မွ ကိုကိုက ဝန္ခံသည္။

သူတို႕ ေတြ႕တာ သံုးလေလာက္ ရွိျပီဟု ဆိုသည္။ စေတြ႕သည္က ညဘက္ ဘီယာဆိုင္မွာ ေတြ႕ျခင္း ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသမီးက ေက်ာက္မ်က္ အေရာင္းအဝယ္ ကိစၥႏွင့္ ေရာက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဇာတိကေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္ဘက္က ျဖစ္သည္။ ဘီယာဆိုင္မွာ ဆိုေတာ့ မိတ္ေဆြ ျဖစ္လြယ္သည္။ အမ်ိဳးသမီးက ဘြဲ႕ ေတြ ဘာေတြ မရေသာ္လည္း စီးပြားေရးေတာ့ ေကာင္းသည္။ ကိုကို႕ မိသားစုကိုပင္ တန္ဖိုး ၾကီးၾကီး လက္ေဆာင္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဝယ္ေပးဖူးျပီးျပီဟု သိရသည္။ ေႏြကေတာ့ အစတစ္ခု ရလွ်င္ အေသးစိတ္ သိခ်င္သူပီပီ ကိုကို႕ကို အေသးစိတ္ေတြ ေမးသည္။ ကိုကိုကလည္း မထူးေတာ့ျပီ ဆိုျပီး ေျပာသည္။ သိရသမွ်ကလည္း ေႏြ႕ အတြက္ တစ္ခုမွ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ မရွိပါ။

ေႏြ ျပႆနာ ရွာလြန္းသည္ဟု အေၾကာင္းျပျပီး ကိုကိုက ေႏြ႕ကို စိတ္ကုန္သည္ ဆိုေသာ စကားကို ေျပာလာသည္။ ဆိုလိုခ်င္သည့္ သေဘာက ေႏြ႕ကို အားနာ၍ မျဖတ္ေသးသည့္ သေဘာ၊ အခ်စ္ကုန္ စိတ္ကုန္ ေနသည့္ သေဘာမ်ိဳး ေျပာလာသည္။ ေႏြကလည္း သည္းခံတတ္သည့္သူ မဟုတ္ပါ။ ကိုကို႕ကို ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္ပါေစ၊ ေအာက္က်ိဳ႕ ေတာင္းပန္တာမ်ိဳး၊ အေပ်ာ့ဆြဲ ဆြဲထားတာမ်ိဳး လံုးဝ မလုပ္လိုပါ။ ကိုကိုကလည္း ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ အားနာလို႕ပါ၊ ေနာက္ မပတ္သက္ပါဘူး ဆိုတာမ်ိဳး လံုးဝ မေျပာသျဖင့္ ေႏြ ပိုျပီး စိတ္တို ရသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးက ေႏြ႕ထက္ ကိုကို႕ကို ပိုနားလည္ေပးသည္။ ကိုကို႕  စိတ္တိုင္းက် အားလံုး ျဖစ္ေစသည္ဟု ေျပာသည္။ ကိုကို႕ အိမ္ကလည္း ထိုအမ်ိဳးသမီးႏွင့္ဆို သေဘာတူသည္ ဆိုတာကေတာ့ ေႏြ႕ကို အေလးမထားရာ က်သည္ဟု ျမင္သည္။ ႏွစ္ဖက္ မိဘ သိျပီးေသာ တရားဝင္ ခ်စ္သူကိုမွ အားမနာပဲ ေနာက္တစ္ေယာက္ ကို လက္ခံပါသည္ ဆိုတာကေတာ့ ကိုကို႕ မိဘေတြလည္း လူၾကီး မပီသရာ က်သည္ မဟုတ္ပါလား။ ထိုအမ်ိဳးသမီးက ေပးႏိုင္ ကမ္းႏိုင္သျဖင့္ သေဘာက်သြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ကိုကို႕ မိဘေတြကလည္း အသိဥာဏ္ၾကီးသူေတြ မဟုတ္သည္ကို ေႏြ သိလိုက္ရပါသည္။ အၾကီးအက်ယ္ ရန္ျဖစ္ ျပႆနာတက္ျပီး ေႏြျပန္လာခဲ့သည္။

ေနာက္တစ္ရက္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ေႏြတို႕  ႏွစ္ေယာက္ နာမည္ႏွင့္ လက္ထပ္ဖို႕ စုထားသည့္ ဘဏ္စာအုပ္ထဲက ကိုကို ထည့္ထားသမွ် အားလံုး နီးပါးကို ထုတ္ျပီး ပို႕ေပးဖို႕  ကိုကိုက ေျပာလာသည္။ အပ္ထားေသာ ဘဏ္က ေႏြေနေသာ ျမိဳ႕မွာ ျဖစ္ျပီး စာအုပ္ကိုလည္း ေႏြပဲ ကိုင္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အဲသလို ေျပာျခင္းက ေႏြတို႕ ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ဖို႕ အတြက္ ေရွ႕ ဆက္ရန္ မရွိေတာ့သည့္ သေဘာကို ေဆာင္သည္။ ေႏြ ဝမ္းနည္းရမည္ထက္ စိတ္နာရသည္က ပိုသြားသည္။ ၆ ႏွစ္ေလာက္ သက္တမ္းရွိေသာ ေႏြ႕အခ်စ္သည္ ယခုမွ ေတြ႕ေသာ အမ်ိဳးသမီးကိုပင္ မယွဥ္ႏိုင္ေတာ့သည္ကို ပိုစိတ္နာသည္။ ကိုကိုက ေႏြ႕ကို တကယ္ခ်စ္ခဲ့တာမွ ဟုတ္ရဲ႕လား ဟု ေတြးမိသည္။ သင့္ေတာ္ရံုေလာက္ႏွင့္ လက္ထပ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္လား။ ေႏြ သူ႕ဆီ ေရာက္ေနတုန္းက အားနာလို႕ မေျပာခဲ့ေသာ စကားကို ဖုန္းထဲက ေျပာသည္။ ေႏြတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္လမ္းကို ေတာ္သင့္ျပီ၊ ေႏြ႕အေပၚ သူ အခ်စ္ကုန္ေနျပီ ဆိုေသာ သေဘာမ်ိဳး သြယ္ဝိုက္ ေျပာသည္။

ေႏြ သူနဲ႕ ပတ္သက္ေသာ ပိုက္ဆံေတြ အားလံုး ျပန္ပို႕ ေပးလိုက္သည္။ ေႏြတို႕ လက္ထပ္ဖို႕ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ျပီဟု ကိုကို႕ကို ေျပာလိုက္သည္။ ကိုကို႕ စိတ္ ေႏြ႕ ဆီ မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ေတာ့ အတင္းအက်ပ္ ဆြဲမထားခ်င္ေတာ့ပါ။ ေႏြ ရင္ကြဲရပါေစ၊ ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ထုိအမ်ိဳးသမီး လက္ထဲက အတင္း ျပန္မလုခ်င္ေတာ့ပါ။ ကိုကိုလည္း ဝမ္းသာမည္ ထင္သည္။ အားနာပါးနာႏွင့္ ေႏြ႕ကို မ်က္ႏွာမပ်က္ေအာင္ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ေနေနျခင္းကို ေႏြမလိုခ်င္ပါ။

ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ သူငယ္ခ်င္း ဆိုသည့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကလည္း ေႏြ႕ဆီ ဖုန္းဆက္လာေသးသည္။ ေႏြ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကို ဘယ္လိုရသည္မသိ။ ကိုကို႕ ဆီကပဲ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ေႏြနဲ႕ အေျခအေန ဘယ္လိုလဲ။ ေႏြနဲ႕ ကိုကို ဘယ္တုန္းကတည္းက ခ်စ္တာလဲ ဆိုတာမ်ိဳးေမးသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ကိုကို ေတြ႕တာ ၾကာျပီ ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ကိုကို႕ မိသားစု ႏွင့္လည္း ေတြ႕ဖူးျပီး သေဘာတူေၾကာင္း၊ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ တကယ္ ခ်စ္ၾကတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အတူေနၾကတာလည္း ၾကာျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေျပာသည္။ ေႏြလည္း ေႏြတို႕ တြဲေနတာ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ ရွိျပီ ဆိုတာ ေျပာျပလိုက္သည္။ လက္ထပ္ဖို႕ ရည္ရြယ္ထားေသာ္လည္း ယခုေတာ့ ဖ်က္လိုက္ျပီ ဟု ေျပာလိုက္သည္။

“အစ္မ လက္ထဲမွာ ေနာက္တစ္ေယာက္ မေျပာင္းေအာင္သာ ေသခ်ာ ထိန္းထားပါေတာ့၊ ေႏြကေတာ့ ကိုကို႕ကို လက္လႊတ္လိုက္ပါျပီ။ ေႏြနဲ႕ မထိုက္တန္လို႕ သြားခ်င္တယ္ပဲ မွတ္လိုက္ပါတယ္၊ အစ္မ ဝဋ္ မလည္ပါေစနဲ႕ လို႕  ဆုေတာင္းေပးပါတယ္” ဟု ေျပာလိုက္ျဖစ္သည္။

တကၠသိုလ္ဆရာမ တစ္ေယာက္ထက္ ဘီယာဆိုင္မွာ ေတြ႕ေသာ အမ်ိဳးသမီးကိုမွ ပိုခ်စ္ခ်င္ေသာ ကိုကို႕ကို ေႏြ႕ ဘက္ပါေအာင္ ဆြဲမထားလိုေတာ့ပါ။ တကယ္လို႕မ်ား ေႏြ ဒီအေၾကာင္းကို မသိပဲ ကိုကိုကလည္း ဖြင့္မေျပာပဲ လက္ထပ္ခဲ့မိလွ်င္ ေႏြ႕ဘဝ ဘယ္လို ျဖစ္သြားမလဲ မသိႏိုင္ပါ။ ကိုကိုက ႏွစ္ေယာက္ အျပိဳင္မ်ား ထားခ်င္သလားေတာင္ မသိပါ။ တစ္သက္မွာ တစ္ေယာက္သာ ခ်စ္ခဲ့မိေသာ ခ်စ္သူကို စြန္႕လႊတ္ရျခင္းသည္ ဘယ္ေလာက္ နာက်င္ခံစားရသည္ကို ခံစားဖူးသူမွသာ သိႏိုင္လိမ့္မည္။ ခဏတာ အအိပ္အစားပ်က္ ခံစား နာက်င္ရျခင္းသည္ တစ္ဘဝစာ သစၥာမရွိသူကို ေပါင္းရမည္ထက္ေတာ့ ေတာ္ပါေသးသည္ဟု ေအာက္ေမ့ပါသည္။ ကိုကိုသည္ သူ႕အက်င့္ကို ျပင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ လက္ထပ္ျပီးခဲ့လွ်င္လည္း ဒီလိုပင္ နီးစပ္ရာႏွင့္ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ဦးမည္သာ ျဖစ္သည္။ ေႏြသာ လက္ထပ္ျပီးမွ ျပန္ ကြဲကြာဖို႕ ခဲယဥ္းသြားႏိုင္သည္။ ယခု အေျခအေနက လက္မတင္ကေလး ဟု ေျပာႏိုင္သည္။ ကိုကိုႏွင့္ ျပတ္စဲ ရျခင္းအတြက္ ေႏြ႕ဘဝ ပ်က္မသြားပါ။ ေႏြ႕ ဘဝကို ေႏြ ဟန္မပ်က္ ဆက္ေလွ်ာက္ႏိုင္သည္။ လက္ထပ္ဖို႕ ေၾကျငာထားျပီးမွ ပ်က္သြားရျခင္းအတြက္ အေၾကာင္းစံုကို သိလွ်င္ ဘယ္သူမွ ေႏြ႕ကို အျပစ္တင္မည္ မဟုတ္ပါ။

*****

ကိုကို႕ကို ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္နာေနပါေစ၊ ဖုန္းေျပာေနက် အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ကိုကို႕ ကို သတိရမိဆဲ ျဖစ္သည္။ viber ဝင္လွ်င္၊ facebook သံုးလွ်င္ ကိုကိုမ်ား online ရွိသလား ၾကည့္မိဆဲ ျဖစ္သည္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေႏြ႕ စိတ္ကေတာ့ ကိုကို႕ကို စိမ္းကားႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားျပီး ေနပါသည္။ အိမ္ကိုလည္း လက္မထပ္ ျဖစ္ေတာ့ေၾကာင္း ေျပာျပီးျပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း လက္ထပ္ပြဲ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း ေၾကျငာလိုက္ပါျပီ။ facebook ဝင္ျဖစ္လွွ်င္ ေႏြ႕ ခံစားခ်က္ကေလးေတြ တစ္စြန္းတစ္စေတာ့ တင္ျဖစ္ေနေသးသည္။

ရက္ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာေတာ့ ကိုကိုက ေႏြ႕ကို online မွာ message ပို႕လာသည္။ စကားစ ေျပာလာသည္။ သူ႕ဘက္က မျပတ္ခ်င္ပါ ဆိုသည့္အေၾကာင္း…။ တစ္လေတာင္ မၾကာေသးသည့္ ကာလအတြင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာႏိုင္သည့္ ကိုကို႕ စကားမ်ားကို ေႏြ ဘယ္လို ယံုေပးႏိုင္မလဲ။ သူ မွားသြားပါတယ္၊ ေႏြ႕ကို မေမ့ႏိုင္ပါ၊ ေႏြ႕ကိုပဲ လက္ထပ္ခ်င္ပါတယ္ ဆိုသည့္ message ေတြ ေန႕စဥ္လို ဝင္လာသည္။ သူ႕ ဖုန္းကိုေတာ့ block ထားျပီး ေႏြ မကိုင္ေတာ့ပါ။ message ေတြကိုေတာ့ ေႏြ မၾကည့္ပဲလည္း မေနႏိုင္ပါ။ ေႏြ ကိုကို႕ကို ဝတၱဳေတြထဲ ေရးသလို အသည္းနင့္ေအာင္ ခ်စ္ခဲ့ပါသည္။ ကိုကို႕ကို ျပန္လက္ခံခ်င္ပါသည္။ သို႕ေပမယ့္ ျပန္လက္မခံ ရဲေတာ့ပါ။ ဒုတိယ အၾကိမ္ေျမာက္မွာ ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့ျပီးလွ်င္လည္း တတိယအၾကိမ္၊ စတုတၳအၾကိမ္ေတြ ရွိမလာဘူး ဟု ေႏြ မယံုၾကည္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ စစ္ဗိုလ္ တစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ သူ႕ဘဝ ေရွ႕ တက္လမ္းအတြက္ ေႏြသည္ အေကာင္းဆံုး လက္ထပ္သင့္သူ ဆိုသည့္အေနႏွင့္ သူ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို တည္ေအာင္ ျပန္ၾကိဳးစားျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

လက္လႊတ္သင့္သူကို လက္လႊတ္ရဲသည့္ သတၱိကို ေႏြ ေမြးျမဴထားျပီးပါျပီ။ ကိုကို ေခ်ာ့တိုင္း ေႏြ စိတ္မယိုင္ေတာ့ပါ။ ခြင့္မလႊတ္ ထိုက္သူကို ခြင့္မလႊတ္ျခင္းကို ေႏြ႕ အလြန္ဟု ကိုကို ဆိုခ်င္လည္း ဆိုပါေစ။  တစ္ေယာက္တည္း ျပန္ျဖစ္သြားသည့္ ဘဝကို ေႏြ ရင္ဆိုင္ရဲဖို႕  ၾကိဳးစားေနပါသည္။ သစၥာမဲ့ျခင္းကို ခဏ ခဏ ရင္ဆိုင္ရမည့္အစား တခဏတာ ရင္နာတာကိုပဲ ေႏြ ၾကိတ္မွိတ္ ခံလိုက္ပါေတာ့မည္။ လတ္တေလာမွာ ကိုကို႕ အေပၚ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ က်န္ေနေသးေသာ္လည္း မၾကာေတာ့သည့္ အခ်ိန္တစ္ခု အတြင္းမွာေတာ့ ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း ကင္းသည့္ ဥေပကၡာတရားႏွင့္ ကိုကို႕ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

သိဂၤါေက်ာ္

2.4.2015

11:47 PM

မယံုုၾကည္ရေသာ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ ႐ူးသြပ္စြာ…

 

ေနြသည္ မေၾကျငာပဲႏွင့္ ေစာစီးစြာ ေရာက္ရွိလာသည္။ မိုုးကလည္း ဒီေဒသအတြက္ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ ေခါင္ေနသလိုုပင္။
ေလတစ္ခ်က္ အေဝွ႕ကလည္း ခါတိုုင္းကဲ့သိုု႕  မေအးျမေစႏိုုင္ပါ။ ပန္းအိ အတြက္ေတာ့ ဒီေႏြက ပိုု၍ ပူေလာင္ ေနသလိုုပင္။ လမ္းနံေဘးက သစ္ရြက္အခ်င္းခ်င္း ရိုုက္ခတ္သံကပင္ ပန္းအိကိုု ေလွာင္ရယ္ေနသံလိုု ခံစားရသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ပန္းအိဟာ  အခ်စ္႐ူးမေလး ျဖစ္ေနေလျပီလား။ ဘာကိုုမွ ျပန္မေတြးခ်င္ေတာ့ပါ။ ခုုေနမွာ အတိတ္ေမ့ေရာဂါ ျဖစ္ဖိုု႕ ပန္းအိ အထူးလိုုလားေနသည္။ ပန္းအိ ဘဝထဲက သူ႕ကိုု ခ်စ္မိေသာ အခ်ိန္မ်ားကိုု ဖဲ့ထုုတ္လိုု႕  ရမည္ဆိုုလွ်င္ ထုုတ္ပစ္လိုုက္ခ်င္သည္။ သူႏွင့္ ဘယ္တုုန္းကမွ မေတြ႕ ခဲ့ရလွ်င္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလိုုက္မလဲ။

*****

ပန္းအိ အလုုပ္စဝင္သည့္ သင္တန္းေက်ာင္းမွာ သူက သင္တန္းသား တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ပန္းအိက သူတိုု႕ အခန္းကိုု သင္သည့္ သင္တန္းဆရာမ၊ သူက တပည့္ တစ္ေယာက္ ပံုုစံႏွင့္ စတင္ ပတ္သက္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ပန္းအိကလည္း အသက္ငယ္ငယ္ အလုုပ္ဝင္စ instructor မေလး တစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ သင္တန္းသားမ်ား စၾက ေနာက္ၾကမွာ စိုုးျပီး နည္းနည္းေတာ့ ခပ္တည္တည္ လုုပ္ထားရပါသည္။ ေက်ာင္းသားေတြႏွင့္လည္း အေရာတဝင္ မရွိခဲ့ပါ။ ပန္းအိက ေက်ာင္းတုုန္းကတည္းကပင္ အမ်ားက စာၾကမ္းပိုုး ေခၚၾကသည့္ သူမ်ိဳးထဲ တစ္ေယာက္ အပါအဝင္ ျဖစ္ကာ အတန္းထဲက ေယာက်္ားေလးမ်ားႏွင့္လည္း မခင္မင္ခဲ့ပါ။ ကိုုယ့္တပည့္ ျဖစ္ေနသူ မ်ားႏွင့္ေတာ့ ပိုု၍ပင္ မခင္မင္လြယ္သူ ျဖစ္သည္။

သင္တန္း အခန္းထဲက ေယာက်္ားေလးမ်ားထဲမွာ သူ႕ကိုုေတာ့ ေစာစီးစြာပင္ ပန္းအိက သတိထားမိခဲ့သည္။ ေယာက်္ားေလး တန္မဲ့ သပ္ရပ္ သန္႕ရွင္း အလွၾကိဳက္တတ္ပံုုရေသာ သူ႕ပံုုစံကိုု ပန္းအိက အျမင္ကပ္ကပ္နွင့္ပင္ မၾကာခဏ လိုုက္ၾကည့္ေနမိခဲ့သည္။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း အလွမျပင္တတ္၊ ယူနီေဖာင္း ျဖစ္လွ်င္ ျပီးေရာ အလြယ္ဝတ္တတ္သူ ပန္းအိဟာ အက်ႌပံုုစံ လွတပတ ဆိုုတာမ်ိဳး ဘယ္ေတာ့မွ မစဥ္းစားသလို၊ ဆံပင္ကိုုလည္း ျဖစ္သလိုု စည္းေနွာင္၊ နႈတ္ခမ္းမွာလည္း နႈတ္ခမ္းနီေတာင္ မတင္တတ္သူ ျဖစ္သည္။ သူကေတာ့ ေယာက်္ားတန္မဲ့ သူ႕ ဆံပင္ေလးကိုု သကာ သကာ၊ ပုုဆိုုးတိုု႕ ၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုု႕  ဆိုုတာကလည္း မီးပူ ေခါက္ရိုုးမက်ိဳးေအာင္ ေတာက္ပ၊ အက်ႌေလးေတြကလည္း သပ္ရပ္ျဖဴစင္ကာ ေယာက်္ားအက်ႌ တန္မဲ့ ဒီဇိုုင္းေတာင္ ဆန္းေသးသည္။ ပန္းအိ တိုု႕က လမ္းေဘးက ဗြက္အိုုင္ ခပ္ေသးေသး ေတြ႕လွ်င္ လႊားခနဲ ခုုန္ေက်ာ္ေနက် ျဖစ္လွွ်က္ သူကေတာ့ ပုုဆိုုးေလးမကာ ေကြ႕ပတ္သြားသတဲ့။ စာသင္တဲ့ အလုုပ္ စလုုပ္ကတည္းက အသံကိုု ခပ္က်ယ္က်ယ္ ေျပာတတ္သြားေသာ ပန္းအိ အတြက္ သူက စာေမးလွ်င္ ညင္ညင္သာသာ ခပ္တိုုးတိုုး ေမးတတ္တာကိုု အျမင္ကပ္၍ မဆံုုး ျဖစ္ခဲ့သည္။ အဲသလိုုႏွင့္ပဲ သူသည္ ပန္းအိ စိတ္ထဲသိုု႕  မသိမသာ ေရာက္လာခဲ့တာ ျဖစ္သည္။

တျဖည္းျဖည္းနွင့္ သူတိုု႕ အဖြဲ႕ ေတြနွင့္ နည္းနည္းခင္လာသည္။ သိုု႕ေပမယ့္ ပန္းအိ တိုု႕ စိတ္ထဲ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မရွိခဲ့တာ ေသခ်ာပါသည္။ ပန္းအိကလည္း ကိုုယ့္ထက္ ၈ နွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ငယ္မည့္ ကေလးေတြကိုု ကိုုယ့္ေမာင္ေလးေတြလိုု သေဘာထားျပီး ခင္မင္မိတာက လြဲလွ်င္ တစ္ျခား ဘာမွ မေတြးျဖစ္ခဲ့ပါ။ အဲလိုုႏွင့္ပဲ အခ်ိန္ေတြ ကုုန္သြားသည္။ သူတိုု႕ သင္တန္း ကာလ ျပီးဆံုုးသြားသည္။ ပန္းအိလည္း အျခားျမိဳ႕  သင္တန္းတစ္ခုုသိုု႕  ေျပာင္းေရႊ႕ ရသည္။ သူႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အမွတ္တရမ်ားက သာမန္ေလာက္သာ ျဖစ္မည္ ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း မၾကာခဏ သူပံုုစံကိုု ျပန္ျမင္ေယာင္မိျပီး သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုုပါ ေျပာျပမိခဲ့ေသးသည္။ ပန္းအိဘဝထဲတြင္ သူ ထပ္မံ လာေရာက္ ပတ္သက္မည္ကိုု မသိေသးေသာ္လည္း ပန္းအိက သူ႕ကိုု အမွန္တကယ္ သတိတရ ရွိေနျဖစ္ခဲ့သည္။

ေနာက္ေတာ့ သူႏွင့္ online မွာ ျပန္ေတြ႕ ျဖစ္ၾကသည္။ သူကလည္း အလုုပ္ရွာရင္း မၾကာခဏ internet သံုုးျဖစ္ေနသလိုု ပန္းအိကလည္း ေန႕ေရာ ညပါ internet သံုုးျဖစ္ေနခ်ိန္ေတြမိုု႕ chat ထဲမွာ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ အစကေတာ့ ရိုုးရိုုးပါပဲ… နႈတ္ဆက္သည္၊ အလႅာပ သလႅာပ ေျပာၾကသည္။ Internet အခ်ိန္ျပည့္ သံုုးသူတိုု႕ရဲ႕  ထံုုးစံအတိုုင္း ပန္းအိမွာ တျခား online က ခင္မင္ေသာ သူငယ္ခ်င္း မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ သိုု႕ေပမယ့္ သူႏွင့္ စကားေျပာရတာ ကေတာ့ သူမ်ားႏွင့္ မတူေအာင္ ပန္းအိကိုု ေပ်ာ္ရႊင္ေစသည္။ ပန္းအိကိုု သူ သေဘာက်လိမ့္မည္ လိုု႕ေတာ့ မထင္ေရးခ် မထင္ခဲ့တာ အမွန္ပါ။ ပန္းအိက သူ႕ထက္ အသက္ ၈နွစ္ ေက်ာ္ ၾကီးသည္။ ျပီးေတာ့လည္း မိန္းမေခ်ာေလး ေျပာရေလာက္ေအာင္ မဟုုတ္သည့္ သာမန္ ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဳ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္။ သူက အမ်ားအျမင္မွာကိုု သိသာေစသည့္ ေကာင္ေခ်ာကေလး မဟုုတ္လား။

သူ online မလာလွ်င္ ပန္းအိ ေမွ်ာ္ရသည္။ မေျပာသြားပဲ အၾကာၾကီး ေပ်ာက္ေနလွ်င္ ပန္းအိ စိတ္ေကာက္ခ်င္သည္။ ပန္းအိ ရစ္သမွ်ကိုု သူက စိတ္ရွည္ သည္းခံသည္။ သူ႕ မွာ ခုုထိ ခ်စ္သူ မိန္းကေလး မရွိေသး ဆိုုတာကိုုလည္း ပန္းအိက အလြယ္တကူ ယံုုခဲ့ျပီး သူ႕ကိုု ပိုုင္ဆိုုင္သူ မရွိေသးသည့္ အျဖစ္ကိုု သေဘာတက် ရွိခဲ့သည္။ ခုုေတာ့ ဆရာ တပည့္ လည္း မဟုုတ္ေတာ့ျပီမိုု႕  သူႏွင့္ ပန္းအိက အမ်ားတကာလိုု online က သူငယ္ခ်င္းေတြ ပံုုစံ ျဖစ္လာသည္။ စကားဆိုုတာကလည္း ေျပာပါမ်ားေတာ့ နယ္ကၽြံခ်င္သည္။ ဒီလိုုနဲ႕ပဲ…။

သူက စသလိုု ေနာက္သလိုု ခ်စ္စကား ေျပာသည္ကိုု ပန္းအိက စိတ္မဆိုုးမိခဲ့ပါ။ တကယ္တမ္းေတာ့ ပန္းအိ နွလံုုးသားက သူ႕ကိုု စကတည္းကပဲ တိတ္တခိုုး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့မိသည္ မဟုုတ္လား။ ပန္းအိ အိပ္မက္ထဲက မင္းသားက သူ ျဖစ္ေနခဲ့တာ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက မွန္းေတာင္ မသိလိုုက္ပါ။ တစ္ခါမွ မခ်စ္ဖူးေသးသည့္ ပန္းအိ အတြက္ေတာ့ အခ်စ္သည္ မူးယစ္ ႐ူးသြပ္ေစေသာ အရာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္၏။ သူ႕ကိုု သိပ္ၾကီး အခ်ိန္ဆြဲ မစဥ္းစားပဲ အေျဖျပန္ေပးခဲ့တာကိုု သူ အထင္ေသးမလား လည္း မေတြးျဖစ္ခဲ့ပါ။ သူ ပန္းအိကိုု ခ်စ္ျခင္းသည္ ဘုုရားေပးေသာ လက္ေဆာင္ဟုု သေဘာထားမိသည္။ သူ႕ ခ်စ္ျခင္း အေပၚ သံသယ တစ္စံုုတရာ မဝင္မိခဲ့ေလာက္ေအာင္ သူက အေျပာေကာင္းသူ ျဖစ္ခဲ့သည္။ အျပင္မွာ တုုန္းကေတာ့ သူ႕ကိုု ပန္းအိက စကားသိပ္မေျပာသည့္ လူေအးကေလး လိုု႕ေတာင္ ထင္ခဲ့ဖူးေသးသည္။

တကယ္ေတာ့လည္း သူက ပင္ပင္ပန္းပန္း မခူးဆြတ္ လိုုက္ရပဲ သူလက္လွမ္း႐ံုုႏွင့္ အလိုုက္သင့္ ေၾကြက် ေပးခဲ့ေသာ ပန္းတစ္ပြင့္မွာ ပန္းအိသာ ျဖစ္မည္ ထင္၏။ ဘာပဲျဖစ္ေစ သူ႕ကိုု ခ်စ္ရေသာ အျဖစ္မွာ ပန္းအိ အတြက္ ခ်ိဳျမိန္ေသာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ားသာ ျပည့္ေနခဲ့သည္။

*****

ခ်စ္သူ ျဖစ္ၾကျပီးမွ ပထမဆံုုး အၾကိမ္ သူက လာေတြ႕မည္ ဆိုုေသာအခါ ပန္းအိ သဲသဲလႈပ္ျခင္းကိုု သူငယ္ခ်င္းမ်ားပါ သိေလာက္ေအာင္ ဣေျႏၵပ်က္ဖူးသည္။ ပန္းအိ စိတ္ထဲက စိုုးရိမ္မႈ တစ္ခုုက သူႏွင့္ ပန္းအိ တြဲသြားၾကလွ်င္ လိုုက္ဖက္မညီဟုု အမ်ားက ထင္ၾကမွာကိုုပင္ ျဖစ္သည္။ သူ႕ မ်က္စိထဲမွာလည္း ပန္းအိ လွေနခ်င္သည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုု ခ်စ္မိသြားေသာ မိန္းကေလးတိုုင္း ဒီလိုုပဲလား မသိပါ။ သူက ေယာက်္ားေလး တန္မဲ့ ခပ္ပိန္ပိန္ေလးမိုု႕  သာမန္ကိုုယ္လံုုးေလာက္မွွ် ရွိေသာ ပန္းအိကလည္း သူနဲ႕ တြဲသြားလွ်င္ ကိုုယ္က ပိုုဝေနသည္ဟုု ထင္ၾကမွာ စိုုးသည္မိုု႕  ညေနစာ မစားေသာ diet ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား လုုပ္လိုုက္ရသည္။ သူသည္ ပန္းအိ အတြက္ အရာရာ ျဖစ္ခဲ့သည္။

ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ေသာ အခ်ိန္မ်ားက တကယ့္ကိုု ခဏ ဆိုုေသာ္လည္း ပန္းအိ စိတ္ထဲေတာ့ တစ္သက္မေမ့ႏိုုင္ေသာ အခ်ိန္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ တြဲ႐ိုုက္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ဓါတ္ပံုုေတြကိုု တစ္စိမ့္စိမ့္ ျပန္ၾကည့္ရင္း ၾကည္ႏူးေနမိသည္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အျမင္ကပ္ၾကသည္အထိပင္။ အဲသေလာက္ထိ သူ႕ကိုု ခ်စ္ခဲ့သည္။ သူက ပန္းအိကိုု ပန္းအိ ခ်စ္သေလာက္ ျပန္ခ်စ္ရဲ႕လား စမ္းခ်င္လိုု႕  တစ္ခါတေလ ရစ္မိတာကေတာ့ ခၽြင္းခ်က္ေပါ့ကြယ္။ သူမ်ားတကာ ခ်စ္သူေတြ လုုပ္ၾကသလိုု သူ႕ဆီက gmail password ေတာင္းၾကည့္မိေတာ့ သူက လံုုးဝ မေပးခဲ့ပါ။ ပန္းအိ ဘယ္လိုုပဲ ရစ္ရစ္ မေပးခဲ့ပါ။ ပန္းအိ စိတ္ေကာက္တာကိုုလည္း စကားနဲ႕သာ ေခ်ာ့လွ်က္ account password ေပးဖိုု႕ကိုုေတာ့ စကားနဲ႕ေတာင္ စမလာခဲ့ပါ။ အဲဒီကတည္းက သူ႕ မွာ ပန္းအိကိုု မသိေစခ်င္ေသာ အဆက္အသြယ္မ်ား ရွိေနတာ ေသခ်ာေနခဲ့ပါလွ်က္ ေနာက္ဆံုုးေတာ့ သူစိတ္ဆိုုးမွာကိုုပဲ ပန္းအိက ျပန္ေၾကာက္ကာ စိတ္ေကာက္ေျပလိုုက္ရပါေလသည္။ တင္းလြန္းလွ်င္ ျပတ္မည္ စိုုးသူက ပန္းအိပဲ မဟုုတ္လား..။

ပန္းအိ အတြက္ သူနဲ႕ online မွာ ေတြ႕ရဖိုု႕ ၊ သူနဲ႕ ဖုုန္းေျပာရဖိုု႕ က အေရးအၾကီးဆံုုး ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ျဖစ္သလိုု သူ႕ ဘက္ကေရာ ပန္းအိအေပၚ ဘယ္ေလာက္ထိ ေလးေလးနက္နက္ ခ်စ္သလဲ သိခ်င္လွသည္။  သူက ဘယ္လိုုပဲ “ပန္းအိကိုု ေတြ႕ မွ အခ်စ္ကိုု သိတာပါ..၊ ပန္းအိကိုု အရင္ကတည္းက ခ်စ္ခဲ့တာပါ..၊ သူ႕ ဘဝမွာ ပန္းအိ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိခဲ့တာပါ..” လိုု႕ ေျပာေစ.. ပန္းအိ စိတ္ထဲ သူ႕ကိုု ယံုုၾကည္လိုုျခင္းက တစ္ပိုင္း၊ သူ႕ကိုု စိတ္မခ်ျခင္းက တစ္ပိုုင္း.. ျဖစ္ေနခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲ မေျပာတတ္ပါ။ သူ႕ ကိုု ဆံုုး႐ံႈးရမွာ ေၾကာက္ေသာ ပန္းအိ ရဲ႕  စိတၱဇပဲ ထင္သည္။

*****

သူက အလုုပ္မ်ားလိုု႕  အေၾကာင္းျပျပီး ပန္းအိဆီ ဖုုန္းဆက္ခ်ိန္ နည္းလာသည္ကိုု လြမ္းရလိုု႕  ေကာက္ခ်င္တာက လြဲလွ်င္ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုုမွ မထင္ထားခဲ့။ တစ္ညေတာ့ သူဖုုန္းဆက္ခ်ိန္မွာ ပန္းအိက ခါတိုုင္းလိုုပဲ သူ႕ကိုု ရစ္ဖိုု႕ အတြက္ ေမးခြန္းတစ္ခုု ေမးလိုုက္မိသည္။

“နင္ ငါ့ကိုု ဖုုန္းဆက္ဖိုု႕ေတာင္ အခ်ိန္မေပးႏိုုင္ ေတာ့ဘူး ဆိုုေတာ့ အသစ္ေတြ႕ေနျပီလား ေမာင္”

“ဟုုတ္တယ္ မ ၊ ေတြ႕ေနျပီ၊ အလုုပ္ထဲကပဲေလ”

“ေမာင္ နင္ ငါ့ကိုု အဲလိုု မေနာက္နဲ႕ ေနာ္၊ အဲသလိုု ေျပာစရာလား”

“မေနာက္ဘူး မ၊ အတည္ေျပာေနတာ၊ သူက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ရြယ္တူပဲ၊ အလုုပ္ထဲက ေကာင္မေလး”

“ေတာ္ျပီ ေမာင္၊ ဘာမွ မေျပာနဲ႕ ..၊ နင္ ငါကလြဲျပီး ဘယ္သူ႕ မွ မခ်စ္ရဘူး၊ တကယ္သာဆိုု နင့္ကိုု ငါ သတ္ပစ္မယ္ သိလား..”

အဲသည္ညက ပန္းအိ တစ္ညလံုုး အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါ။ သူ ေနာက္ေျပာင္ေနတယ္ လိုု႕လည္း ယံုုခ်င္သည္။ တကယ္ျဖစ္ေနမွာ ကိုုလည္း စိုုးရိမ္သည္။ သူသာ ခ်န္ထားခဲ့လွ်င္ ပန္းအိ ဘယ္လိုု ျဖစ္သြားႏိုုင္လဲ... သူနွင့္ ခ်စ္မိျပီး ကတည္းက တစ္ခါမွ မေတြးဖူးေသာ အရာ ျဖစ္သည္။ အိုု. ေက်းဇူးျပဳျပီး ပန္းအိ ဟာ ခ်န္ထားခံရသူ မျဖစ္ပါရေစႏွင့္။ သူက ပန္းအိ မဟုုတ္ေသာ တစ္ျခား မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကိုု ခ်စ္ေနသည္ ဆိုုတာကိုု ေနာက္ေျပာင္သည့္ စကား အေနနွင့္ပင္ မၾကားလိုုပါ။

ဘယ္သူ႕ကိုုမွလည္း ေျပာမျပ၊ ဘာမွလည္း မစံုုစမ္းရဲပဲ တစ္ပတ္လံုုးလံုုး ပန္းအိ အေတြးေတြနွင့္ ႐ူးသြပ္ေနခဲ့သည္။ သူကလည္း ေနာက္ထပ္ ဖုုန္းမဆက္ေသးပါ။ တကယ္ဆို ပန္းအိက “မ ေရ၊ ဟိုုေန႕က ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္လိုုက္တာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆင္းရဲသြားလား” ဆိုုတာမ်ိဳးကိုု ၾကားခ်င္မိတာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူက ဖုုန္းဆက္မလာ။ တစ္ပတ္တိတိ ၾကာျပီးသည့္ အခ်ိန္မွာ မေနႏိုုင္သည့္ ပန္းအိကပဲ သူ႕ဆီ စဆက္လိုုက္ေတာ့ သူ႕ဘက္က မေျပာခ်င္သလိုု ေျပာခ်င္သလိုု၊ ညဘက္ၾကီးေတာင္ အလုုပ္ေတြပဲ ႐ႈပ္ေနသလိုု လုုပ္ေနသည္။ ဟိုုေန႕က ကိစၥကိုု ပန္းအိက ေမးလည္း ထပ္ေမးခ်င္သည္။ သူ ထပ္ဝန္ခံမွာ ေၾကာက္လိုု႕ ေမးလည္း မေမးရဲသလိုု ျဖစ္ေနသည္။ သူကလည္း ဟိုုေန႕က ကိစၥ ေနာက္တာပါလိုု႕ တစ္ခြန္းမွ မေျပာပါ။ ဖုုန္းခ်ကာနီးမွာေတာ့ သူက စကားတစ္ခြန္း ေျပာသြားသည္။

“မေရ.. ေနာက္ဆိုု မ ဆီ ကၽြန္ေတာ္ ဖုုန္းမဆက္ေတာ့ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့္ ေကာင္မေလးက မၾကိဳက္ေတာ့ဘူးေလ၊ ဒါပဲေနာ္” တဲ့။

အဲဒီေတာ့မွပဲ ပန္းအိ သည္ ဘယ္လိုုမွ မေနနိုုင္ပဲ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ဟိုအရင္ သူ႕ကိုု အတူတူ သိခဲ့ဖူးသည့္ ကိုုယ့္သူငယ္ခ်င္း မ်ားကိုု သူ႕ အေၾကာင္း ေမးျမန္းၾကည့္မိသည္။ ပန္းအိေရာ သူပါ ႏွစ္ေယာက္ ပတ္သက္မႈကို အရင္ သင္တန္းက သူငယ္ခ်င္းမ်ား မသိေအာင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ထား ခဲ့ၾကသျဖင့္ ပန္းအိတိုု႕ နွစ္ေယာက္ ခ်စ္သူ ျဖစ္ေနမွန္း မသိၾကေလရာ သူတိုု႕ဆီက အမွန္စကားမ်ားကိုု ပန္းအိ ၾကားခဲ့ရေတာ့သည္။

“သူ႕ မွာ ေကာင္မေလး ရွိတာေပါ့ တီခ်ယ္ မသိဘူးလား” တဲ့။ သူႏွင့္ အတူတူ သင္တန္းတုုန္းက ပန္းအိ သင္ခဲ့ဖူးသည့္ သူ႕ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလးက ေျပာသည္။

“ေလးနွစ္ေလာက္ ရွိျပီေလ၊ သူတိုု႕ ျမိဳ႕ကပဲ ငယ္ခ်စ္ေတြေပါ့”

“ေလးႏွစ္ ေတာင္ ရွိျပီ၊ ေသခ်ာရဲ႕လား ဟယ္ သင္တန္းတုုန္းကေတာ့ သူ႕ မွာ ေကာင္မေလး ရွိတယ္ မၾကားမိပါဘူး”

“ဒီေကာင္က လွ်ိဳ႕ဝွက္တတ္ေတာ့ ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ခ်ိဳ႕ေလာက္ပဲ သူ႕အေၾကာင္းသိတာ၊ ခု သူနဲ႕ ကုုမၺဏီ တစ္ခုုတည္း ျဖစ္ေနမွ သူက သူငယ္ခ်င္းေတြကိုု ေၾကျငာတာေလ”

သည္စကားက ပန္းအိကိုု ေရွာ့ ရသြားေစသည္။ သူ႕ အလုုပ္မွာ အေနနီးလိုု႕  ခုုမွ ေတြ႕သည့္ မိန္းကေလး မဟုုတ္ဖူး ကိုုး။ အလုုပ္မွာ နီးစပ္ျပီး ေကာင္မေလး ဘက္က ဆြဲေဆာင္သျဖင့္ သူ ပါသြားသလားလိုု႕ ေတာင္ ပန္းအိက သူ႕ဘက္ အေလးေပးျပီး ေတြးမိေသးတာပင္။ သူနွင့္ ပန္းအိ ခ်စ္ခဲ့ၾကတာ ၂ ႏွစ္ သာသာ ေလာက္ပင္ ရွိဦးမည္။ သူ႕  ေကာင္မေလး ႏွင့္ သူ ခ်စ္ေနတာက ေလးနွစ္ေတာင္ ရွိျပီ ဆိုုပါလား…။ ဒါဟာ သူ႕ ဘက္က ပန္းအိကိုု သက္သက္ ပညာေပးလိုုတာ မဟုုတ္လွ်င္ ဘာသေဘာလဲ။ ပန္းအိက သူ႕အေပၚ ဘာမ်ား မွားမိလိုု႕ လဲ။ ပန္းအိ အခ်စ္ကိုုမွ သူက လွည့္စား ယူလိုုခဲ့သတဲ့လား။ ဘာေၾကာင့္လဲကြယ္…။ မင္းထက္ အသက္လည္းၾကီး၊ ရုုပ္လည္း မေခ်ာတဲ့ မိန္းမ တစ္ေယာက္ရဲ႕  အခ်စ္ကိုု လွည့္ဖ်ား ရယူလိုုက္ရတာ ေတာ္ေတာ္ ေက်နပ္သြားသလား ေမာင္..။

သူကသာ ပန္းအိ အခ်စ္ကိုု မေတာင္းခံခဲ့လွ်င္၊ ပန္းအိကုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မေပးခဲ့လွ်င္ ပန္းအိ စိတ္က သူ႕ အေပၚ ဒီေလာက္အထိ နစ္ဝင္မိမွာတဲ့လား…။ ေဝးေဝးက သာမန္ အသိေတြပဲေပါ့။ ဘာေၾကာင့္ သူ႕မွာ ခ်စ္သူ ေကာင္မေလး ရွိရဲ႕နဲ႕  ပန္းအိကိုု စတင္ခဲ့ပါလဲ။ ပန္းအိ သိလိုုတာ တစ္ခုုပဲ ရွိပါသည္။ သူ ပန္းအိကိုု နည္းနည္းေလး ေလာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တကယ္ခ်စ္ခဲ့သလား ဆိုုတာပင္။

*****

ဇာတ္လမ္းက ျပီးျပတ္သြားသင့္ျပီ ျဖစ္ပါလွ်က္၊ သူ႕ကိုု စိတ္နာသင့္ပါလွ်က္ ပန္းအိ ႏွလံုုးသားက မလိုုက္နာလိုု ျဖစ္ေနသည္ကိုု ဘယ္ကဲ့သိုု႕  ထိန္းရမည္ မသိပါ။ ျပီးသြားျပီ ဟုု စိတ္ထဲမွာ ေျပာေနလွ်က္က သူ႕ အသံကိုု ၾကားခ်င္လာသည္။ သူနွင့္ စကားေျပာခ်င္လာသည္။ သူကေတာ့ ျပတ္ျပတ္သားသားကိုု ပန္းအိကိုု ဖုုန္းမဆက္ေတာ့ပါ။ ဒီေတာ့လည္း မဆက္သင့္ေတာ့မွန္း သိလွ်က္ႏွင့္ ပန္းအိက စဆက္မိျပန္သည္။ ပန္းအိမွာ သူနွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ မာန ဆိုုတာကိုု တစ္စြန္းတစ္စေလးေတာင္မွ မထားခဲ့တာပါ။ သူကလည္း ပန္းအိကိုု ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေတာ့ ျပန္ေျပာပါသည္။ သိုု႕ေပမယ့္ မတူေတာ့…။ အရင္ႏွင့္ မတူေတာ့တာကိုု ပန္းအိ စိတ္ထဲက ခံစားေနမိသည္။ “နင္ ငါ့ကိုု တကယ္ ခ်စ္ရဲ႕လား” လိုု႕  မသိေယာင္ေဆာင္ျပီး ေမးတာကိုု သူက ေဝ့လည္ ေၾကာင္ပတ္ လုုပ္ျပီး မေျဖခဲ့ပါ။ သူ႕စိတ္က ပန္းအိ ထံမွာ မရွိေတာ့တဲ့အခါ ဘယ္လိုု စကားေတြကမွ သူ႕စိတ္ကိုု ျပန္ရေအာင္ မလုုပ္ႏိုုင္ေတာ့ပါ။ သူ႕စိတ္က အစကတည္းက ပန္းအိထံမွာ မရွိခဲ့တာလည္း ျဖစ္ႏိုုင္သည္။ ပန္းအိက လက္မခံခ်င္၍သာ မေတြးျခင္း ျဖစ္သည္။

ပန္းအိ နွလံုုးသား အလိုုကိုု လိုုက္ျပီး သူ႕ကိုု ဖုုန္း စဆက္ဆက္ေနတာ ခုုနစ္ခါ ေျမာက္မွာေတာ့ ဖုုန္းေျဖသူမွာ သူ မဟုုတ္ပဲ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ သူ႕ရဲ႕ ခ်စ္သူ ေကာင္မေလး ပါတဲ့။ “သူတိုု႕ ခ်စ္လာၾကတာ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ပါျပီ၊ မၾကာခင္ လက္ထပ္ၾကေတာ့မွာမိုု႕၊ ေနာက္ထပ္ မေႏွာက္ယွက္ပါနဲ႕ေတာ့” လိုု႕ ေပၚတင္ၾကီး ေျပာလာသည့္ အခါမွာေတာ့ ပန္းအိ တစ္ေယာက္ သိကၡာ ဆိုုတာ တစ္ျပားမွ မက်န္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားရသည္။ ပန္းအိမွာ သူ႕ကိုု ဖုုန္းဆက္ခြင့္မွ် မရွိေတာ့သည္ကိုု လက္သင့္ခံရေတာ့မည္။

သူဟာ စကတည္းက ပန္းအိ အခ်စ္ကိုု လိမ္ညာယူခဲ့သူ။ အခ်စ္ကိုု မသိနားမလည္သည့္ ပန္းအိကိုု စတင္ ျပဳစားခဲ့သူ။ သိုု႕ေပမယ့္ ပန္းအိ သူ႕ကိုု စိတ္မနာႏိုုင္တာ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္။ ပန္းအိ သူ႕ကိုု မုုန္းမရ ျပဳမရ ခ်စ္မိ ေနေသးတာ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္။ ေခါင္းမာလိုုက္တဲ့ နွလံုုးသားပါလားေနာ္..။

“ပံုုၾကည့္ေတာ့ ရိုုးရိုုးေအးေအးေလးနဲ႕ မထင္ရဘူးေနာ္..၊ ငါတိုု႕က နင့္ကိုုေတာင္ သူ႕ကိုု သဝန္တိုုလြန္းတယ္၊ ရစ္စရာမရွိ ရစ္ေနတယ္ ထင္ေနေသးတာ၊ ေယာက်္ားဆိုုတာ ဘယ္သူ႕ကိုုမွ ေလွ်ာ့တြက္လိုု႕ မရဘူး၊ ဒီလိုုေကာင္အတြက္ ဘာမွ ခံစားေနစရာ မလိုုဘူး”

“ေနာင္မွ အသစ္ေတြ႕တာထက္ အရင္တည္းက ရွိျပီးရဲ႕နဲ႕ နင့္ကိုု အေပ်ာ္တြဲတယ္ ဆိုုတာ ပိုုျပီး ယုုတ္မာတယ္၊ သူ႕ ဆရာမေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတာကိုု ဘာအၾကံအစည္နဲ႕ နင့္ကိုု ဒီလိုု လုုပ္တာလဲ၊ သူတိုု႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ အခ်င္းခ်င္း ေလာင္းေၾကး စားေၾကး လုုပ္ၾကတာေတာင္ ျဖစ္ႏိုုင္ေသးတယ္၊ သူ ႏိုုင္သြားမွာေပါ့..”

“နင္ကိုက မဟုုတ္လိုု႕ ခံရတာ၊ ဒီေလာက္ မေကာင္းတဲ့ အေကာင္ကိုု ဘာလိုု႕ ဖုုန္းဆက္ေနေသးတာလဲ၊ ခံရတာေတာင္ နည္းေသးတယ္”

“ဘယ္ေယာက်္ားကိုုမွ အသည္းႏွလံုုး ပံုုအပ္ျပီး မခ်စ္နဲ႕ ဒါသင္ခန္းစာပဲ၊ နည္းနည္းေလာက္ ေလွ်ာ့ခ်စ္၊ တစ္ေယာက္သြားေတာ့လည္း ေနာက္ထပ္ လာမွာေပါ့၊ အၾကာၾကီး အသည္းကြဲမေနနဲ႕၊ အေရးမပါဘူး”

သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ သူ႕အေပၚ ေဒါသေတြ၊ ျပစ္တင္ ေျပာဆိုုမႈေတြထဲမွာေတာင္ လိုုက္ဝင္ မေျပာႏိုုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ ပန္းအိဟာ သူ႕အေပၚ အျပစ္ မတင္လိုုသူ ျဖစ္ပါသည္။ သူကသာ တစ္ဖက္ကိုု ျဖတ္လိုုက္ပါျပီ၊ မ ကိုုပဲ ခ်စ္တာပါ လို႕ ေျပာလာမည့္ ေန႕ကိုု ေစာင့္ေနဆဲ လိုု႕ ဆိုုလွ်င္ လူတုိင္းက ပန္းအိဟာ သြက္သြက္ခါေအာင္ ႐ူးေနျပီ လိုု႕ ဆိုုၾကေလမလားပဲ။ ပန္းအိဟာ သူ႕ကိုု ဘယ္အခ်ိန္မဆိုု ျပန္လက္ခံဖိုု႕ အသင့္ရွိေနခဲ့သည္။ သိုု႕ေသာ္ သူ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာ ေတာ့မွာကိုုလည္း ပန္းအိ မသိ မဟုုတ္ သိေနပါသည္။

ခ်စ္ျခင္းကိုု ကစားခံရျခင္းသည္ ဘယ္ေလာက္ နာက်င္သည္ကိုု သူ နားလည္ႏိုုင္မည္ မဟုုတ္ပါ။ သူက ကစားသူ ျဖစ္သည္ေလ။ ပန္းအိ နွလံုုးသားက အက္ရာသည္ ဘယ္ေတာ့မွ အေကာင္းအတိုုင္း ျဖစ္ႏိုုင္ေတာ့မည္ မဟုုတ္သည္ကိုု ဘယ္သူ နားလည္ႏိုုင္ပါ့မလဲ။ ကုုစားသူ ရွိလာဖိုု႕လည္း ပန္းအိ မေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေတာ့ပါ။ ကုုစားသူ မဟုုတ္ပဲ ေနာက္ထပ္ အနာတရ ထပ္ေပးမည့္သူ ဆိုုလွ်င္ ပန္းအိ ခံစားႏိုုင္မည္ မဟုုတ္ေတာ့ပါ။

အနာဂါတ္ အိပ္မက္မ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ား.. အားလံုုးသည္ သူ႕ နင္းေခ်မႈ ေအာက္မွာ တစစီ ျပိဳကြဲခဲ့ရျပီ ျဖစ္သည္။ ေမတၱာသည္ ေရာင္ျပန္ မဟပ္ခဲ့၊ သစၥာသည္ အရာမထင္ခဲ့။ မယံုုၾကည္ရေသာ သူ႕ခ်စ္ျခင္းေအာက္မွာ ပန္းအိ ႐ူးသြပ္ခဲ့ရျခင္းသည္ မတန္ဟုု ဆိုုလည္း ဆိုုၾကေစ.. နွလံုုးသားသည္ တန္ဖိုုး ညိွတတ္သူ မဟုုတ္ခဲ့ပါေလ။ ပန္းအိ ကိုု အရူးလုုပ္ခဲ့ရျခင္း အေပၚ သူေပ်ာ္သည္ ဆိုုလွ်င္ ေပ်ာ္ပါေစ..။ ပန္းအိ ခံစားရသလိုု သူ တစ္ခ်ိန္ ျပန္ခံစားရ ပါေစလိုု႕ ပန္းအိ မက်ိန္ဆိုု ရက္ပါ။ သူ႕ ခ်စ္သူႏွင့္ သူ ေပ်ာ္ေနပါေစ။ Time Machine တစ္ခုုသာ ရခဲ့လွ်င္ေတာ့ သူနဲ႕ မေတြ႕ရေသာ ကမၻာ ကိုုပဲ ပန္းအိ ျပန္ေရာက္သြားခ်င္ပါသည္။ သူလည္း သူ႕ဟာသူ ေပ်ာ္ေန၊ ပန္းအိလည္း ကိုုယ့္ဘာသာ ေပ်ာ္ေနပါရေစ…။ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုုမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မရူးသြပ္ေသာ ကိုုယ္သာ ျဖစ္ခ်င္ပါသည္ ကြယ္...။

သိဂၤါေက်ာ္