31 May, 2010

ညေနခင္း အလွအပမ်ား

 ဒီေန႕ ေန႕ခင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ dinner dress သြား႐ွာၾကတာကို အေဖာ္လိုက္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒါနဲ႕ပဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ google ကေန ႐ွာၾကည့္ျပီး ေတြ႕တဲ့ လွတပတ dinner dress ေတြ စုစည္းျပီး တင္လိုက္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ စာဖတ္စရာ ႐ွိေနတာလည္း မဖတ္ခ်င္တာနဲ႕ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္႐ွာၾကည့္ရင္း ေတြ႕တာေလးေတြပါ။ အလည္လာသူ အေပါင္းလည္း မ်က္စိပသာဒ ျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္...။ 
 
 

30 May, 2010

ကႏၱာရထဲက ပန္းပြင့္ေလး


ဒီအျဖစ္အပ်က္က လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္မ်ားစြာက ေႏြရာသီ တစ္ခုမွာ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။

တစ္ခါက ေနရာအႏွံ ေျခာက္ေသြ႕ျပီး ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းေနတဲ့ သဲကႏၱာရ ထဲမွာ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ ပန္းကေလး တစ္ပြင့္ ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ဘာသာသူ ၾကီးထြားလာခဲ့ျပီး ေန႕တိုင္းလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ ေနခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ ေနမင္းကို ေမးတယ္။ “ကၽြန္မ ဘယ္အခ်ိန္ ၾကီးလာမွာလဲ” တဲ့။ ေနမင္း ကလည္း ျပန္ေျပာတယ္။ “သည္းခံပါဦး ကေလးရယ္၊ ငါမင္းကို ထိေတြ႕တိုင္း မင္း နည္းနည္း နည္းနည္း ၾကီးထြားလာတာပဲ” တဲ့။ သူမကလည္း သေဘာက်သြားတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ သူမမွာ ဒီသဲကႏၱာရၾကီးကို လွပေစႏိုင္မယ့္ အခြင့္အလမ္း တစ္ခု ႐ွိလိမ့္မယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရလို႕ပဲ။ အဲဒါ သူမ လုပ္ခ်င္တဲ့ ကိစၥပဲ ... ဒီကမၻာၾကီးကို နည္းနည္းေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လွပမႈေတြ ယူေဆာင္ေပးခ်င္တယ္ေလ။

တစ္ေန႕မွာ မုဆိုးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာခဲ့ျပီး သူမကို နင္းမိခဲ့တယ္။ သူမ ေသကာနီး ဆဲဆဲ ျဖစ္သြားျပီး ဝမ္းနည္းေနရတယ္။ သူမ ေသေတာ့မွာ မို႕လို႕ ဝမ္းနည္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူမမွာ ဒီ သဲကႏၱာရၾကီးကို အလွဆင္ႏိုင္မယ့္ အခြင့္အလမ္း မ႐ွိေတာ့လို႕ ဝမ္းနည္းတာပါ။

တန္ခိုးၾကီး နတ္ေကာင္း တစ္ပါး က သူမကို ေတြ႕ခဲ့ျပီး သူမ ေျပာတာကို နားေထာင္မိခဲ့တယ္။ “သူမ အသက္႐ွင္သင့္တယ္” လို႕ သူက ေျပာခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ ေအာက္ကို ငံုျပီး သူမကို ထိေတြ႕ကာ သူမရဲ႕ ဘဝကို ျပန္ေပးလိုက္တယ္။

အဲဒီေနာက္ သူမဟာ လွပတဲ့ ပန္းကေလး တစ္ပြင့္ အျဖစ္ ပြင့္လန္း လာခဲ့ပါတယ္။ သဲကႏၱာရၾကီးရဲ႕ ဒီအစြန္းတစ္ဖက္ဟာလည္း သူမေၾကာင့္ မို႕လို႕ လွပလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။

(ျမန္မာ စကားမွာ သူမ ဆိုတဲ့ စကားလံုး မ႐ွိဘူးလို႕ တေလာကပဲ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို သံုးတာကို ပိုႏွစ္သက္လို႕ သံုးလုိက္ျပန္ပါျပီ :D)

Loki ရဲ႕ Flower in the Desert ကိုျပန္ဆိုပါသည္။

သိဂၤါေက်ာ္

27 May, 2010

ကိုယ့္ကိုယ္ကို္အထင္ၾကီးတတ္ေအာင္


ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ၾကီးေလးစားမႈ ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျမင္တဲ့ အေကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ အဆိုးပဲျဖစ္ျဖစ္ ခံစားခ်က္ေတြကို ဆိုလိုပါတယ္။ အဲဒီ ခံစားခ်က္ေတြ ဆိုတာကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ က်င္လည္ရတဲ့ ဘဝရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳေတြ၊ မိသားစု အသိုင္းအဝိုင္း၊ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္၊ အလုပ္လုပ္ရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ အေနအထားေပၚ အေျခခံေနပါတယ္။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္နဲ႕ပတ္သက္ျပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႐ံႈးနိမ့္ျပီလို႕ ထင္တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ႐ွိတတ္ၾကပါတယ္။ လူေတြ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္အျမင္မၾကီးၾကတာ အေၾကာင္းရင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျဖစ္တည္လာတာပါ။ သူတို႕ ကေလးဘဝတုန္းက ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခိုက္မႈေတြ ၾကံဳခဲ့ရတာ၊ မိဘေတြဆီက လံုလံုေလာက္ေလာက္ အခ်စ္မခံခဲ့ရပဲ ၾကီးျပင္းလာတဲ့ အခ်ိန္တေလွ်ာက္လံုး မွာလည္း အျပစ္တင္ ေဝဖန္ခံရတာေတြပဲ ၾကံဳေနခဲ့ရတာ၊ မျဖစ္ႏိုင္တာ တစ္ခုခုကို ရည္မွန္းထားျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ႐ံႈးနိမ့္မႈ ၾကံဳရတာ၊ ၾကီးျပင္းလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ မိသားစုရဲ႕ အေထာက္အပံ့ေပးမႈ မရတာ၊ အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္တာ စတဲ့အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္အထင္ေသးမႈကို ျဖစ္ေစပါတယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမွ အထင္ၾကီးမႈမ႐ွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕ရဲ႕ အသက္ေမြးမႈဘဝမွာေရာ၊ ကိုယ္ပိုင္ဘဝမွာေရာ၊ ဘယ္ပတ္ဝန္းက်င္မွာမွ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူဟာ ေဝဖန္မႈေတြကို ေၾကာက္႐ြံေနတတ္သူ ျဖစ္ျပီး ကိုယ္ပိုင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မခ်တတ္သူပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ နည္း၊ လူမႈဆက္ဆံေရးမွာလည္း အားနည္းျပီး အျမဲတမ္း အဆိုးျမင္ အေတြးေတြကိုပဲ ေတြးေနတတ္သူပါ။ အဲဒီေတာ့ ပံုမွန္ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ေနႏိုင္ဖို႕ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ၾကီးေလးစားမႈကို ျမွင့္တင္ဖို႕ဟာ အေရးၾကီးတဲ့ အခန္းက႑က ပါဝင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ၾကီးတတ္ေအာင္ လုပ္ဖို႕အတြက္ ေအာက္မွာ ေရးသားမယ့္ အခ်က္ကေလးေတြကို သံုးၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။
  • အဆိုးျမင္အေတြး အားလံုးကို ဖယ္႐ွားျပီး အေကာင္းျမင္ အေတြးမ်ိဳး ေတြးတတ္ေအာင္က်င့္ပါ။ ေန႕စဥ္ ဒိုင္ယာရီ တစ္ခု ထားျပီး သင့္ကိုယ္သင္ နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ေကာင္းတဲ့ အရာအားလံုးကို ခ်ေရးထားပါ။ အဲဒီ ဒိုင္ယာရီ ကို ေန႕တိုင္း ပံုမွန္ ျပင္ျပီး သင့္ကိုုယ္သင္ ဂုဏ္ယူေစတဲ့ အခ်က္ေတြ ေတြ႕လာရင္ ထပ္ထည့္ပါ။ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ အဘြားအို တစ္ေယာက္ လာလို႕ ကိုယ့္ထိုင္ခံုက ထေပးလိုက္တာ လိုမ်ိဳး ႐ိုးစင္းတဲ့ အခ်က္ေတြပါ အားလံုး ထည့္ပါ။ သင့္ကိုယ္သင္ အထင္ေသးသလို ခံစားရတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ အဲဒီ ဒိုင္ယာရီကို ဖတ္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျမွင့္တင္ပါ။
  • သင့္ကိုယ္သင္ သူမ်ားနဲ႕ မႏိႈင္းယွဥ္ပါနဲ႕။ သင္တစ္ေယာက္တည္းနဲ႕ပဲ ဆိုင္တဲ့ အားသာခ်က္ေတြ အားနည္းခ်က္ေတြကို ၾကည့္ျပီး သင္ ဘာလဲ ဆိုတာ သိေအာင္လုပ္ပါ။
  • သင္ဟာ အလြန္အေရးၾကီးျပီး သူမ်ားနဲ႕ မတူတဲ့လူ၊ အသိဥာဏ္ထက္ျမက္တဲ့ လူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျပာပါ။ မွန္ေ႐ွ႕မွာရပ္ျပီး “ငါဟာ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့သူ တစ္ေယာက္ပဲ” ၊ “ငါဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ပဲ” စသျဖင့္ ေျပာေပးပါ။ သင့္အခန္းနံရံမွာလည္း ေကာင္းတဲ့အေတြးအေခၚ စာစုေတြ ကပ္ထားပါ။
  • သင့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ဂ႐ုတစိုက္ ေ႐ြးခ်ယ္ပါ။ သင့္ကို ေဝဖန္ ႏွိမ့္ခ် တတ္သူမ်ားကို အနားမွာ မထားပါနဲ႕။ အေကာင္းျမင္ဝါဒနဲ႕ ေပ်ာ္႐ႊင္တတ္သူမ်ားနဲ႕သာ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ပါ။
  • ဘဝမွာ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ကိုပဲ ထားပါ။ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အရာေတြကို မလုပ္ပါနဲ႕။ သင့္ရဲ႕ အားသာခ်က္၊ အရည္အခ်င္း၊ လုပ္ႏိုင္စြမ္းေတြ အေပၚမူတည္ျပီး ပန္းတိုင္ကိုေ႐ြးခ်ယ္ပါ။
  • သင့္ရဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ၾကီးမႈနဲ႕ ယံုၾကည္မႈကို ျမွင့္တင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ အၾကံေပးခ်က္ကေတာ့ သင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားတဲ့ ပန္းတိုင္ကို ဦးတည္ျပီး အလုပ္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ပါ။ အဲဒါက သင့္ကို ေအာင္ျမင္မႈ အေသးစားေလးေတြ ရေအာင္ ကူညီပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီေနာက္ သင့္ကိုယ္သင္ အထင္ၾကီးျပီး ယံုၾကည္မႈ ႐ွိလာပါလိမ့္မယ္။
  • မၾကာခဏ၊ ကေလးေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ နည္းတတ္ၾကျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္မၾကီးတာကလည္း သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ စိတ္ပ်က္ေစပါတယ္။ ကေလးေတြရဲ႕စိတ္ကို ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ၾကီးတတ္ေအာင္ ဘယ္လိုျမွင့္တင္ၾကမလဲ။ အက်ိဳးသက္ေရာက္ေစတဲ့ တစ္နည္းကေတာ့ ကေလးငယ္ေတြကို ျပည့္ဝတဲ့ ဂ႐ုစိုက္ယုယမႈနဲ႕ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈ ေပးဖို႕ပါပဲ။ သူတို႕ကို ခ်ီးမြမ္းေပးပါ၊ တျခားကေလးေတြနဲ႕ သြားျပီး မႏိႈင္းယွဥ္ပါနဲ႕။ အားကစားလုပ္တာလိုမ်ိဳး ျပင္ပ လႈပ္႐ွားမႈေတြမွာ ပါဝင္ပါေစ။ သူတို႕ကို ကိုယ္ပိုင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ခြင့္ေပးပါ။ အဲဒါေတြက ကေလးေတြအတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ၾကီးမႈကို တည္ေဆာက္ေစႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ 
အထက္ေဖာ္ျပပါ အခ်က္ေတြက သင့္အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ၾကီးတဲ့စိတ္ကို ျမွင့္တင္ရာမွာ အေထာက္အကူ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ မိမိကိုယ္ကို အထင္ၾကီးတတ္မႈက သင့္ဘဝကို ပဲ့ကိုင္တဲ့ ေနရာမွာ အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။ တာဝန္ယူတတ္တဲ့စိတ္၊ အမွီအခိုကင္းတဲ့စိတ္၊ ကိုယ့္ဘဝရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ကိုယ္တိုင္ခ်လိုစိတ္ ေတြက ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ၾကီးေလးစားလာဖို႕ နဲ႕ ယံုၾကည္မႈ ျမင့္မားလာဖို႕ အတြက္ ေသာ့ခ်က္ေတြပါပဲ။


Aastha Dogra ရဲ႕ How to Raise Self Esteem ကို မွီျငမ္းပါသည္။

သိဂၤါေက်ာ္

25 May, 2010

မိုးဦးညေန


ေႏြေနပူကိုမုန္းလို႕
ေသြး႐ူးေသြးတန္းေမွ်ာ္ေနတဲ့
မိုးတိမ္ေတြ မလာခင္
ေခတၱခဏ ကင္းစင္တဲ့ ေကာင္းကင္ေအာက္၊
ေဆာင္းရာသီတုန္းက
ႏွင္းျမဴေတြရဲ႕ ျပန္ေပးဆြဲခံထားရတဲ့
ဟိုေဝးေဝးက ေတာင္တန္းေတြ
လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ညေန။

မေန႕ကမိုးက လန္းဆန္းေစလို႕
ပုရစ္ဖူးေတြ စိမ္းစိုတဲ့ေတာတန္းထဲ
ေတာပန္းေတြ အစြမ္းကုန္ပြင့္ေနတာ
ပြင့္ဖတ္ေတြ မေၾကြေတာ့မယ့္အတိုင္း။

အလင္းမေပ်ာက္တေပ်ာက္ေကာင္းကင္ထဲ
လျခမ္းေကြးကို ေငးေနတုန္းမွာပဲ
ေတာင္တန္းေတြကို ေပြ႕ဖက္နမ္းလို႕ အားရသြားတဲ့
အဲဒီမိုးတိမ္ေတြက
ေကာင္ကင္ကို အပိုင္စီးလိုက္ေလတယ္။

ေျခခင္းလက္ခင္း မဆန္႕ရေတာ့မယ့္ ညေနေတြ
မ်ားလာမွာ ၾကိဳသိေနေပမယ့္
မိုးကို ေဝးေဝး ေခၚေဆာင္ေစမယ္ဆို
အဲဒီေလၾကမ္းေတြကိုလည္း မေမွ်ာ္ပါဘူး။
ငါ့ပတ္ဝန္းက်င္ကို ကႏၱာရသဲေတြ မသယ္ေဆာင္လာပါနဲ႕၊
တဖြဲဖြဲမိုးကိုပဲ ငါေမွ်ာ္ခဲ့တာပါ၊
အစိမ္းေရာင္ေတြကို မက်ိဳးပဲ့ေစခ်င္ဘူး၊
သနားစရာ တဲအိုေတြကို မျပိဳေစခ်င္ဘူး၊
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွည့္လာမယ့္ သီးကင္းေတြကိုလည္း မေၾကြေစခ်င္ဘူး။

ငါ့ဘာသာ ဘယ္လိုပဲစိတ္ကူးကူး
အဲဒီညေနကေတာ့
မၾကာခဏ ေလျပင္းကို သူငယ္ခ်င္းဖြဲ႕တယ္၊
အံုနဲ႕က်င္းနဲ႕ မိုးစက္ေတြေခၚျပီး ပါတီလုပ္ျမဲလုပ္ဆဲပဲ။

သိဂၤါေက်ာ္ 

(ပံုကို ဒီေနရာက ယူပါတယ္)

22 May, 2010

အထင္မွား အျမင္မွား (ဇာတ္သိမ္း)

“သံုးေယာက္စလံုးကေတာ့ မသတ္ဘူးလို႕ ျငင္းေနၾကတာပဲ၊ တို႕မွာလည္း ေသခ်ာေပါက္ စြပ္စြဲဖုိ႕ သက္ေသက မ႐ွိဘူး”
စိမ္းဝတီက စေျပာသည္။
“ေဒါက္တာ ဇလပ္ျဖဴ အေျပာအရေတာ့ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ အားနဲ႕ လည္မ်ိဳညွစ္သတ္တာလို႕ ေျပာတာပဲ၊ အဲဒီေတာ့ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ေလာေလာဆယ္ ဖယ္ထုတ္လိုက္မယ္ေလ”
ရဲစြမ္းႏိုင္က ေျပာသည္။
“ေဒါက္တာသီဟေအာင္ ကလည္း မသကၤာစရာ၊ ေဇာ္ထြဋ္ေအာင္ကလည္း မသကၤာစရာ၊ ဆိုေပမယ့္ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ အေျပာအရ ႏွစ္ေယာက္လံုးက မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနတယ္၊ အဲဒီေတာ့ လူသတ္သမားက ဘယ္သူလဲ”
ေနထြဋ္ကလည္း ေမးခြန္းထုတ္သည္။
“သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္လာျပီး သတ္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ”
စိမ္းက သူ႕အျမင္ကို ေျပာလိုက္သည္။
“ခိုင္ခိုင္သီ့ အစ္ကို ေျပာတဲ့ လူပံုစံကို ပံုၾကမ္း ထုတ္ၾကည့္ျပီးျပီလား ကိုေန”
“ေနကာမ်က္မွန္ တပ္ထားတယ္ ဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာပံုစံ မေသခ်ာတာနဲ႕ မထုတ္ရေသးဘူး၊ စိမ္း”
“အဲဒါ လုပ္ခိုင္းလိုက္ဦးေလ၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ အေလာင္းရဲ႕ လည္ပင္းကေရာ လက္ေဗြရာ မရႏိုင္တာ ေသခ်ာလား စြမ္းႏိုင္”
“ေသခ်ာတယ္၊ အသားေပၚက လက္ေဗြက ဘယ္လိုမွ မထင္႐ွားဘူး၊ သူ႕အက်ႌေပၚမွာလည္း သူနဲ႕ သူ႕အစ္ကိုရဲ႕ လက္ေဗြေတြပဲ ႐ွိတယ္”
“သူ႕အစ္ကို ဟုတ္လား၊ သူ႕အစ္ကို ဆိုလို႕ သူ႕အစ္ကိုကေရာ ယံုရပါ့မလား၊ အဲဒီ လူသတ္သမား ဆိုတာကလည္း သူ႕အစ္ကုိရဲ႕ ေျပာစကားပဲေလ”
“သူ႕အစ္ကိုေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္တာပဲ၊ လူသတ္သမားနဲ႕ သူနဲ႕ေတာင္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕လိုက္ေသးတယ္ ဆိုေတာ့...”
“ျပီးေတာ့ သူ႕အစ္ကိုမွာ သတ္စရာ အေၾကာင္းလည္း ဘာမွမ႐ွိဘူးေလ စိမ္းရဲ႕၊ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္က အေမြလည္း အျပီးခြဲျပီးသား၊ ခုတေလာမွာ ခိုင္ခိုင္သီကသာ အေၾကြးေတြတင္ေနျပီး ေက်ာ္ခိုင္စိုးရဲ႕ စီးပြားေရးကေတာ့ ေကာင္းေနတယ္၊ အေမြလိုခ်င္လို႕ သတ္ခ်င္ရင္ ခိုင္ခိုင္သီကသာ ေက်ာ္ခိုင္စိုးကို သတ္ခ်င္မွာပဲ”
“ဒါေပမယ့္ ခိုင္ခိုင္သီက သတ္ခ်င္ရင္ေတာင္ သူ႕အခန္းကိုေတာ့ ေခၚျပီး သတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး”
“ခက္တာက အဲဒီအခန္းထဲ ဝင္တာ ထြက္တာေတြကို ျမင္လိုက္တဲ့လူကလည္း ဘယ္သူမွ မ႐ွိဘူး ျဖစ္ေနတယ္”
 “ေနဦး ငါတို႕ ညေစာင့္ကို မေမးရေသးဘူးေနာ္”
“ဟုတ္တယ္ စိမ္း၊ ဂ်ဴတီ ခ်ိန္းသြားျပီ ဆိုလို႕ေလ၊ သူ႕လိပ္စာကိုလည္း မနက္ပိုင္း တစ္ေယာက္က မသိဘူး ဆိုလို႕”
“ဝရံတာကတက္လာတယ္ ဆိုတာကေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ထင္တယ္”
“ဟုတ္တယ္၊ ကိုေန ေျပာတာမွန္တယ္၊ ငါလည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ထင္တယ္၊ ဒါဆို ဘာလို႕ ေက်ာ္ခိုင္စိုးက လိမ္ေျပာရတာလဲ”
“ဒါေပမယ့္ စိမ္း၊ ဝရံတာမွာ အၾကာၾကီးေနခဲ့တဲ့ လူ တစ္ေယာက္ေတာ့ ႐ွိတယ္ေလ၊ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္၊ သူဝင္လာတာကို ေက်ာ္ခိုင္စိုးက ျမင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ေနာက္ျပီး စြမ္းႏိုင္ ေျပာသလို ဖယ္ထုတ္လို႕ မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး၊ သူက ေယာက်္ားေလးလိုေနတာ၊ သတ္မယ္ ဆိုရင္ သတ္ႏိုင္တဲ့ အင္အားလည္း ႐ွိမွာပဲ”
“သူ သတ္ခဲ့႐ိုးမွန္ရင္ ဘာလို႕ အဲဒီညက ဝရံတာမွာ ေနခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းကို ဖြင့္ေျပာရတာလဲ”
“ေက်ာ္ခိုင္စိုးနဲ႕ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ လိမ္ေနျပီ၊ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို မုသားေဖာ္စက္ေ႐ွ႕မွာ ထပ္ျပီး စစ္ၾကည့္ဖို႕လိုျပီထင္တယ္”
“သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ပဲလား၊ ေဒါက္တာသီဟေအာင္ကိုေတာ့ ခဏ ဖယ္ထားလိုက္ပါ၊ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ကိုေရာ…၊ သတ္ႏိုင္တဲ့ motive က သူ႕မွာ ပိုမ်ားေနတာေနာ္”
“စြမ္းႏိုင္ ေျပာတာ ဟုတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ငါ့ စိတ္ထဲမွာ သူ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ထင္ေနတယ္၊ သူ ေျပာတာ ဆိုတာက လိမ္ေနတဲ့ပံု မေပါက္ဘူး၊ သူက ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလြန္းရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး”
“ကိုေနက ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ကို နည္းနည္း ထပ္ေမးၾကည့္လိုက္ပါလား၊ ငါနဲ႕ စြမ္းႏိုင္နဲ႕ ခိုင္ခိုင္သီတို႕ တိုက္ကို သြားလိုက္ဦးမယ္၊ ညေစာင့္ၾကီးကိုလည္း ႐ွာရဦးမယ္”
***

စိမ္းဝတီသည္ ရဲစြမ္းႏိုင္ကို အေပၚထပ္အရင္လႊတ္လိုက္ျပီး ေရပိုက္လိုင္းမွ တြယ္၍ တတိယထပ္သို႕ တက္ဖို႕ၾကိဳးစားၾကည့္သည္။ တိုက္က အသစ္ ျဖစ္ေနေသးေသာေၾကာင့္ အက္ရာျပဳရာ မ႐ွိသည့္အတြက္ လက္ႏွစ္ဖက္မွာ အုတ္နံရံအေခ်ာကို တြယ္ဖို႕ရာ မလြယ္ကူႏိုင္ပါ။ တက္လို႕ရသည့္တိုင္ တတိယထပ္ဝရံတာ ကို ခုန္ကူးဖို႕ရာ သာမန္ လူတစ္ေယာက္အဖို႕ ေဝးလြန္းသည္။ သိပၸံကာတြန္းမ်ားထဲက ပစၥည္းမ်ိဳးေတြ ပါမွသာ တက္လို႕ရမည့္ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ဒုတိယထပ္ ဝရံတာႏွင့္ တတိယထပ္ ဝရံတာမွာလည္း တစ္ေနရာတည္းမွာမဟုတ္ပဲ ႏွစ္ခန္းတြဲမွာ တစ္ခန္းသာလွ်င္ ဝရံတာပါေသာေၾကာင့္ တိုက္ခန္းဒီဇိုင္းအရ တတိယထပ္က ဒီဘက္အခန္းမွာ ပါလွ်င္ ဒုတိယထပ္က ဟိုဘက္အခန္းမွာ ပါေနသည္။ စိမ္းလည္း ဒုတိယထပ္ မေရာက္ခင္ တစ္ဝက္ေလာက္အထိ တက္ၾကည့္ျပီး ျပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ ႐ိုး႐ိုးေလွကားကပဲ ခိုင္ခိုင္သီ အခန္းေရာက္ေအာင္ ျပန္တက္ခဲ့သည္။

ခုိင္ခိုင္သီ့ အခန္းႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အခန္းကို ထပ္ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း ညနက္သည္အထိ တီဗြီကို အသံက်ယ္က်ယ္ ဖြင့္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ ဘာသံမွမၾကားေၾကာင္း ေျပာသည္။ အခန္းထဲတြင္ သူတို႕ေမ့က်န္ခဲ့ေသာ သဲလြန္စလည္း တစ္ခုမွ ထပ္မေတြ႕ရပါ။ သို႕ေသာ္ ျပန္စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ ေက်ာ္ခိုင္စိုး၏ ထြက္ဆိုခ်က္က မတိမက် ျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္မိသည္။ သို႕ေသာ္ သူက ဘာအေၾကာင္းႏွင့္ လိမ္စရာ ႐ွိသလဲ။

ပထမအေခါက္က တာဝန္ခ်ိန္မဟုတ္သျဖင့္ မေတြ႕ခဲ့ရေသာ လံုျခံဳေရးအေစာင့္ၾကီးက ဂ်ဴတီျပန္ဝင္ေနသျဖင့္ အိမ္လိုက္႐ွာစရာ မလိုပဲ ေတြ႕ရသည္။ သူက ဒီတိုက္ခန္းတြဲတြင္ အလုပ္လုပ္သည္မွာ ၾကာျပီျဖစ္ျပီး စပ္စုတတ္ေသာ ညဥ္လည္း ႐ွိေသာေၾကာင့္ လာေနက် လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မွတ္မိေနသည္။ အခင္းျဖစ္ေသာညက သူကညေစာင့္ဂ်ဴတီ က်ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ခိုင္ခိုင္သီ ေသဆံုးသည္ကို မသိလိုက္ပဲ မနက္ ၅ နာရီေလာက္မွာပင္ ဂ်ဴတီခ်ိန္းခဲ့သည္။ ေက်ာ္ခိုင္စိုး အေၾကာင္းၾကား၍ စိမ္းဝတီတို႕အဖြဲ႕ ေရာက္လာသည့္ အခ်ိန္က နံနက္ ၆နာရီေက်ာ္ေနေလျပီ။
“ဦးေလး မေန႕ညက ၁၁ နာရီ နဲ႕ ၁၂ နာရီ ဝန္းက်င္မွာ ဘယ္သူေတြ ဝင္ထြက္တာ ေတြ႕ေသးလဲ၊ မွတ္မိသေလာက္ ေျပာျပပါလား”
“တတိယထပ္မွာ ေနတဲ့ ေယာက်္ားလ်ာမေလး က ၁၁ နာရီ မထိုးခင္ေလာက္မွာ ေရာက္လာတယ္၊ ေနာက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတာ့ လာၾကတယ္၊ တိုက္ခန္းေတြကလည္း မ်ားတာကိုးကြယ့္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီတိုက္ခန္းတြဲေတြမွာ ညနက္ပိုင္း ဧည့္သည္လာတာ သိပ္မ႐ွိတတ္ေတာ့ မွတ္မိေနတာပါ၊ တတိယထပ္က ေကာင္မေလးဆီ လာေနက် သူ႕ရည္စား ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးလည္း လာတယ္၊ ေနာက္ျပီး ဟို တိုင္းရင္းေဆးဆရာလည္း လာေသးတယ္၊ ေနာက္ ဒုတိယထပ္က အမ်ိဳးသမီးက အဲဒီအခ်ိန္မွ ျပန္လာတယ္၊ ေနာက္ထပ္ အမ်ိဳးသားႏွစ္ေယာက္လာေသးတယ္၊ ဘယ္အထပ္လဲ ေမးတာကို မေျဖပဲ တက္သြားတယ္”
“အဲဒီ အမ်ိဳးသား ႏွစ္ေယာက္က ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးလဲ၊ ဘယ္အ႐ြယ္ေလာက္႐ွိျပီလဲ”
“၅၀ ေက်ာ္ ေလာက္ပဲ ကာရာအိုေက ခန္းက ျပန္လာပံုရပါတယ္၊ မူးလည္း မူးေနတယ္၊ အေပၚဆံုးထပ္ကို တက္သြားတာပဲ”
“ခိုင္ခိုင္သီ အခန္းက ေယာက်္ားလ်ာမေလး ျပန္သြားတာေကာ ဦးေလး ေတြ႕လိုက္ေသးလား၊ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ ျပန္သြားလဲ”
“တစ္နာရီေလာက္ေတာ့ ၾကာမယ္ထင္တယ္၊ ျပန္သြားတာပဲ၊ ဦးေလးေတာင္ အံ့ၾသသြားေသးတယ္၊ သူက အရင္ ဒီမွာေနတာေလ”
“ေနကာမ်က္မွန္အနက္တပ္ထားတဲ့ ဆံပင္ေထာင္ေထာင္နဲ႕ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ လာတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ျပန္ထြက္သြားတာေရာ ေတြ႕မိေသးလား”
“မေတြ႕မိပါဘူး၊ ေနကာမ်က္မွန္တပ္လာတာ တစ္ေယာက္မွ မ႐ွိပါဘူး”
“တိုင္းရင္းေဆးဆရာ နဲ႕ ခိုင္ခိုင္သီ ရည္စား ျပန္သြားျပီးမွ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္လာတာေရာ ႐ွိလား”
“မ႐ွိပါဘူး၊ ျပန္မလာပါဘူး”
“ေသခ်ာတယ္ေနာ္ ဦးေလး၊ ႏွစ္ေခါက္ ျပန္လာတဲ့လူ ဘယ္သူမွ မ႐ွိဘူးေနာ္”
“မ႐ွိပါဘူး၊ ေသခ်ာပါတယ္”
“ဟုတ္ကဲ့၊ ခုလို ေျဖတာ ေက်းဇူးပဲ ဦးေလးၾကီး၊ ေနာင္ သက္ေသ ထြက္ဖို႕လိုအပ္ရင္လည္း ထြက္ေပးေနာ္”
***

ေနထြဋ္က ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ကို ေနာက္သြားေသာ အခါ သူ႕ထြက္ဆိုခ်က္ကို စိမ္းဝတီကို ထြက္ဆိုခဲ့သည့္ ထြက္ဆိုခ်က္ႏွင့္ ကြဲလြဲခ်က္မ႐ွိပါ။ ေနထြဋ္က ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ႏွင့္ ေလာေလာဆယ္ တြဲေနေသာ ခ်ိဳခ်ိဳကိုပါ ေတြ႕၍ စကားေျပာၾကည့္ေတာ့ သူမက ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္၏ အရင္ရည္စားအေၾကာင္း၊ သူ႕အက်င့္စ႐ိုက္ အားလံုးကို သိျပီးသား ျဖစ္ေနသည္။ သိလ်က္ႏွင့္ မျဖတ္ႏိုင္ပဲ တြဲေနသူ ျဖစ္သည္။ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္က စတင္၍ သူ႕အရင္ ရည္းစား ဆံုးသြားသည့္ အေၾကာင္း ဝန္ခံေသာေၾကာင့္ သူမကလည္း သူမ အစကတည္းက သိျပီးသား ျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံရာ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က ပိုျပီးေတာင္ ေျပလည္ေနၾကသည္။ သူမကေတာ့ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္မွာ လူတစ္ေယာက္ကို သတ္ရဲသည့္ သတၱိမ်ိဳး မ႐ွိေၾကာင္း ေျပာသည္။
***

ေက်ာ္ခိုင္စိုးကို မုသားေဖာ္စက္ ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားျပီး ေမးခြန္းမ်ား ထပ္ေမးခဲ့သည္။
“ခင္ဗ်ား အခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ လူသတ္သမားကို ဘယ္ေနရာမွာ ေတြ႕တာလဲ”
“ဝရံတာ မွန္တံခါးက ဝင္လာတာ ေတြ႕တာပါ”
“သူက ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးလဲ”
“ဆံပင္ေထာင္ေထာင္နဲ႕ ေနကာမ်က္မွန္အနက္ တပ္ထားတယ္၊ ေခတ္လူငယ္ပံုမ်ိဳးပဲ၊ အရပ္က ကၽြန္ေတာ့္ေလာက္႐ွိမယ္”
“ေနာက္ေတာ့ ဘာျဖစ္ေသးလဲ”
“ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီကို ေျပးသြားတယ္၊ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ထိုးၾကိတ္ျပီး ထြက္ေျပးသြားတယ္”
“ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ား ညီမကို သူသတ္တာကို မျမင္လိုက္ရဘူးေပါ့”
“ညီမေလးနားက သူလာတာပဲ၊ ညီမေလးက လဲက်ေနတယ္”
“သူ ဘယ္က ျပန္ထြက္သြားတာလဲ”
“တံခါးေပါက္က ျပန္ထြက္သြားတယ္ ထင္တာပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိလစ္သြားသလိုပဲ ေသခ်ာမသိေတာ့ဘူးဗ်”
“ေအာက္ထပ္က အေစာင့္ဦးေလးၾကီးကေတာ့ ေနကာမ်က္မွန္ တပ္ထားတဲ့လူ ဘယ္သူမွ ဝင္တာ ထြက္တာ မေတြ႕ဘူးလို႕ ေျပာတယ္”
“ဝရံတာဘက္က တက္လာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား”
“မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႕ ေနတဲ့ အခန္းက တတိယထပ္ေလ၊ ေရပိုက္လိုင္းနဲ႕ ဝရံတာနဲ႕လည္း ေဝးတယ္ဗ်”
“ဒါေတာ့ မသိေတာ့ဘူး၊ ျဖစ္ႏိုင္ မျဖစ္ႏိုင္ ႐ွာဖို႕က ခင္ဗ်ားတို႕အလုပ္ပဲေလ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာျဖစ္လုိ႕ ဒီလို ျပန္ေမးေနတာလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ့္ညီမကိုယ္ ျပန္သတ္တယ္ ထင္ေနတာလား၊ အဓိပၸါယ္မ႐ွိလိုက္တာဗ်ာ”
“ခင္ဗ်ား သတ္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မေျပာပါဘူး၊ ခင္ဗ်ား ေျပာသမွ်လည္း မွန္တယ္လို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မယူဆလို႕ ထပ္ေမးခ်င္တာပါ”
ေက်ာ္ခိုင္စိုးကို စစ္ေမးေသာ အခန္းထဲမွ ထုတ္ျပီး တစ္ျခားအခန္း တစ္ခုတြင္ ေခတၱ ထိုင္ခိုင္း ထားလိုက္သည္။ မွန္နံရံေနာက္မွ ေစာင့္ၾကည့္နားေထာင္ေနေသာ စြမ္းႏိုင္ ႏွင့္ ေနထြဋ္ လည္း စစ္ေမးခန္းထဲ ဝင္လာျပီး မုသားေဖာ္စက္မွ အေျဖမ်ားကို လာၾကည့္သည္။ စကားလံုးတိုင္းအတြက္ အမွန္ဟု ျပေနေတာ့ သူတို႕အတြက္ ခက္ေနသည္။ စိမ္းဝတီတို႕က ေက်ာ္ခိုင္စိုး ေျပာတာေတြ မမွန္ဟု ထင္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာကေတာ့ အမွန္ဟုျပေနသည္။ စက္ကပဲ မွားေနသလား၊ စိမ္းတို႕ပဲ အေတြးလြန္ေနသလား မသိပါ။

ေနာက္ထပ္ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ကို စစ္ေမးခန္းထဲ ေခၚ၍ မုသားေဖာ္စက္ႏွင့္ ဆက္ကာ ေမးခြန္းမ်ား ထပ္ေမးရျပန္သည္။ သူက အရင္တစ္ခါ အတိုင္းပင္ ျပန္ေျပာသည္။ မုသားေဖာ္စက္က အေျဖကလည္း အမွန္ဟုပင္ ျပေနျပန္သည္။ ေက်ာ္ခိုင္စိုး ေရာ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ေရာ ႏွစ္ေယာက္လံုးကလည္း တည္ျငိမ္သည္။ လိမ္ေျပာ၍ စိတ္လႈပ္႐ွားေနပံုမ်ိဳးလည္း မ႐ွိပါ။ ဤအမႈကို အစေန ျပန္လိုက္ရမလိုပင္ ျဖစ္ေနျပီ။

ေက်ာ္ခိုင္စိုးကေတာ့ သူ႕ကို အခုလို စစ္ေမးခန္းထဲ ေခၚေမး၍ ေဒါသ အနည္းငယ္ ထြက္ေနပံုရသည္။ သူ႕ကို အခန္းတစ္ခုထဲ ပိတ္ထားေတာ့ ပိုေတာင္ ေဒါသထြက္ေနေသးသည္။ သူ႕ကို ထားေသာ အခန္းကလည္း တစ္ဖက္ျမင္မွန္မ်ားႏွင့္ ကာထားေသာ အခန္းျဖစ္သည္။ သူ႕ကို စိမ္း တို႕ကသာ ျမင္ရျပီး သူကၾကည့္လွ်င္ေတာ့ မွန္နံရံမွာ သူ႕ပံုရိပ္ကိုသာ ျမင္ရလိမ့္မည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေက်ာ္ခိုင္စိုးက ထုိင္ရာက ထလာသည္။ နံရံကို လက္ညိႈးထိုးျပီး တစ္ခုခု ေျပာေနသည္။ စိမ္းတို႕အားလံုး သူ႕ထံသို႕ အာ႐ံုေရာက္သြားၾကသည္။ ေဒါက္တာ ဇလပ္ျဖဴ ေရာက္လာသည္ကိုပင္ သတိမထားမိၾက။

“မင္းပဲ မင္းပဲ ငါ့ညီမေလးကို သတ္တဲ့ေကာင္၊ မင္းဘာလို႕ ဒီကိုေရာက္လာတာလဲ၊ ေၾသာ္ ဟုတ္ျပီ မင္းကိုလည္း စစ္ဖို႕ ေခၚထားတာလား၊ ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ မင္းလို လူသတ္ေကာင္ကို မိမွ ျဖစ္မွာ”
သူက မွန္နံရံကို ၾကည့္၍ ေျပာေနျခင္း ျဖစ္သည္။ စိမ္းတို႕ အားလံုးလည္း အံ့ၾသေနၾကသည္။

ထို႕ေနာက္ သူက ေျပာ႐ံုႏွင့္ အားမရေတာ့ပဲ မွန္နံရံကို သြားျပီး ထိုးၾကိတ္ဖို႕ လုပ္ေနျပန္သည္။
“မင္းကို သတ္မယ္၊ ငါ့ကို အျမဲတမ္း လာလာျပီး အေႏွာက္အယွက္ေပးေနတဲ့ေကာင္၊ ငါ့ညီမေလးကိုလည္း ဒုကၡေပးတယ္၊ မင္းကို သတ္မယ္ သတ္မယ္ကြ၊ အဲဒါမွ ေနာက္တစ္ခါ မလာႏိုင္ေတာ့မွာ”

 “သူက သူ႕ကိုယ္သူ ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္လို႕ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ျပီး ေျပာေနတာ၊ သူအရိပ္ကိုသူ ပံုတစ္မ်ိဳးနဲ႕ ျမင္ေနပါလိမ့္မယ္၊ တကယ္မ႐ွိပဲနဲ႕ အ႐ွိထင္ျပီး အထင္မွားအျမင္မွား ျဖစ္တဲ့ ေရာဂါမ်ိဳး သူ႕မွာ ႐ွိေနတာပဲ”
ေဒါက္တာဇလပ္ျဖဴက ေျပာသည္။ စိမ္းဝတီလည္း အျဖစ္မွန္ကို ခုမွပင္ နားလည္သြားပါေတာ့သည္။

“အဲဒီညကလည္း ဝရံတာ မွန္တံခါးက သူ႕အရိပ္ကိုသူ ပံုတစ္မ်ိဳးနဲ႕ ျမင္ျပီး ရန္သူ ရယ္လို႕ ထင္သြားတာ၊ တစ္ျခားလူထင္ျပီး မွန္ကိုထိုးေတာ့ သူ႕ညီမက တားမွာေပါ့၊ အဲဒီမွာတင္ သူ႕ညီမကို မွားျပီး လည္ပင္းညွစ္မိတယ္၊ သူ႕ညီမက ႐ံုးရင္းကန္ရင္းနဲ႕ မွန္နဲ႕တိုက္မိျပီး မွန္ကြဲသြားတယ္၊ အဲဒီလို ျဖစ္တာကို သူ႕ကိုယ္သူလည္း မသိဘူး၊ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္မ်ိဳး သူ႕မသိစိတ္ထဲမွာ ဝင္ေနတာ၊ ျပီးေတာ့ သူေမ့လဲသြားတယ္၊ သတိရလာေတာ့ သူ႕ကိုယ္သူ ဘာျဖစ္ခဲ့လည္း မမွတ္မိပဲနဲ႕ သူ႕ သိစိတ္ထဲမွာ ထင္ေနတဲ့ အတိုင္း ေျပာတာပဲ၊ သူ လိမ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ မုသားေဖာ္စက္ကို ေက်ာ္ႏိုင္တာေပါ့”
စိမ္းးဝတီက ႐ွင္းျပလိုက္သည္။ ေက်ာ္ခိုင္စိုးမွာ ဆံပင္ေထာင္ေထာင္ႏွင့္ ေခတ္လူငယ္ ပံုစံမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ စတိုင္လ္ေဘာင္းဘီ (သို႕) ပုဆိုး ႏွင့္ ႐ွပ္အက်ႌ စသျဖင့္ လူၾကီးလူေကာင္းဆန္ဆန္သာ ဝတ္ဆင္တတ္သူ ျဖစ္သည္။ သူ႕ မသိစိတ္ထဲမွ ကိုယ္ပြားတစ္ေယာက္၏ ပံုစံမွာေတာ့ သူေျပာေသာ ပံုစံအတိုင္း ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ သို႕ေၾကာင့္ပင္ သူက လူသတ္သမား၏ အရပ္မွာ သူ႕အရပ္ေလာက္ ႐ွိသည္ဟု ေျပာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

သိသလိုလို မသိသလိုလို ျဖစ္ေနေသာ စြမ္းႏိုင္ႏွင့္ ေနထြဋ္လည္း ခုမွပင္ ႐ွင္းသြားသည္။ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ကို အိမ္ျပန္ပို႕ေပးလိုက္သည္။ ေက်ာ္ခိုင္စိုးကေတာ့ လံုးဝကို ဆိုး႐ြားသြားျပီး စိတၱဇေဆး႐ံုသို႕ ပို႕လိုက္ရသည္။ စံုစမ္းသိ႐ွိရေသာ သူ႕မိသားစု ေနာက္ေၾကာင္းမ်ားအရ ဆံုးပါးသြားျပီျဖစ္ေသာ သူ႕မိဘမ်ား၏ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ားက သူ႕ကို ဒီေရာဂါမ်ိဳး ခံစားရေအာင္ တြန္းပို႕လိုက္ျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သူ အရြယ္ေရာက္စကတည္းက သူ႕အေဖ၏ စီးပြားေရးကို ကူခဲ့ရသည္။ သူမ်ားတကာလို လူငယ္ဘဝ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး မေနခဲ့ရပဲ အေမကလည္း ဝတ္စားဆင္ယင္မႈကအစ လိုက္လံခ်ဳပ္ခ်ယ္သည္။ ခိုင္ခိုင္သီကေတာ့ အျမဲတမ္း အဆူခံျပီး မိဘစကားကို ပယ္႐ွားသူ ျဖစ္သည္။ သူကသာ သားလိမၼာမို႕ အျမဲ လိုက္နာခဲ့ရသည္။ တကၠသိုလ္မွာ ၾကိဳက္ခဲ့ေသာ ခ်စ္ဦးသူ ကိုလည္း အေဖ ႏွင့္ အေမက မၾကိဳက္သျဖင့္ လမ္းခြဲခဲ့ရသည္။ အေဖ ႏွင့္ အေမ ဆံုးသြားသည့္တိုင္ သူ႕သိစိတ္က ပံုစံခြက္ထဲက ဘဝကို ႐ံုးမထြက္ခ်င္ပဲ အက်င့္ပါသြားသည္။ ေအာင္ျမင္ေသာ လူေကာင္းလူေတာ္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ မသိစိတ္ကေတာ့ လူငယ္ဆန္ဆန္ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း လုပ္ခ်င္စိတ္ ႐ွိေနသည္။ အဲဒီမွာတင္ သူ႕ကိုယ္ပြားတစ္ေယာက္ကို ျမင္လာရျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

(CSI ဇာတ္လမ္းတြဲေတြၾကည့္ရင္း အားက်လို႕ေရးတာပါ၊ CSI NY ဇာတ္လမ္း တစ္ခုမွ idea အနည္းငယ္ ယူပါတယ္)

သိဂၤါေက်ာ္

21 May, 2010

အထင္မွား အျမင္မွား (၁)

ေသသူက အသက္ ၂၆ ႏွစ္ အ႐ြယ္႐ွိ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ျပီး တစ္ကိုယ္တည္း ေနထိုင္ေသာ တိုက္ခန္းတြင္ အသတ္ခံရျခင္း ျဖစ္သည္။ စိမ္းဝတီတို႕ မႈခင္းတပ္ဖြဲ႕ ေရာက္လာသည္ အထိ ေျခရာ လက္ရာ မပ်က္ ထားေပးၾကသည္။ သူတို႕ တိုက္ခန္းအေ႐ွ႕မွာ ဝရံတာတစ္ခုပါျပီး ထိုဝရံတာသို႕ ထြက္ရန္ မွန္တံခါးတစ္ခု တပ္ထားသည္။ ထိုမွန္တံခါးမွာ အနက္ေရာင္ျဖစ္ျပီး ကြဲအက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အမ်ိဳးသမီးမွာ ထိုမွန္တံခါးအနီးတြင္ လဲက်ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမ အစ္ကိုကေတာ့ လူသတ္သမားမွာ ထိုတံခါးမွ ဝင္လာျခင္း ျဖစ္သည္ ဟုဆိုသည္။ သူမအစ္ကုိ ေရာက္ေနခိုက္ အသတ္ခံလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ျပီး လူသတ္သမားကို သူမ၏ အစ္ကိုကလည္း ျမင္လိုက္ရသည္။ ေသဆံုးသူအနီးတြင္ ကြဲေၾကေနေသာ မွန္ကြဲစ တစ္စ ႏွစ္စ ႐ွိေနျပီး ေသြးစြန္းေနသည္။
***

စိမ္းဝတီက သူမ၏ အေလာင္းကို အေသအခ်ာ စစ္ၾကည့္ေသာအခါ လည္ပင္းညွစ္ခံရ၍ ေသဆံုးေၾကာင္း ေတြ႕႐ွိရသည္။ မေသဆံုးခင္ ခုခံ႐ုန္းကန္ထားဟန္ ႐ွိေသာ္လည္း သိပ္ၾကာၾကာေတာ့ ခုခံႏိုင္ဟန္မတူေပ။ ဧည့္ခန္းတြင္း႐ွိ ဆိုဖာမ်ား၊ မွန္ဘီ႐ိုမ်ားမွာ နဂိုအတိုင္း ႐ွိေနပါသည္။

ရဲစြမ္းႏိုင္ကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း မွန္ကြဲစမွ ေသြးမ်ားကို စစ္ေဆးရန္ ထည့္ယူသည္။ အေလာင္း ၏ ကိုယ္ေပၚႏွင့္ အနီးဝန္းက်င္မွ လက္ေဗြရာ မ်ားကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ရေအာင္ယူသည္။ ကြဲေနေသာ တံခါးႏွင့္ ဝရံတာေဘာင္ေပၚမွ လက္ေဗြရာမ်ားကိုလည္း ယူရသည္။

ေနထြဋ္က ေသသူ၏ လည္ပင္းမွ လက္ရာမ်ားကို ဓါတ္ပံု႐ိုက္ေနသည္။ အေလာင္းကိုလည္း ေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ဓါတ္ပံု႐ိုက္သည္။ ေနထြဋ္က တံခါးေပါက္ မွ ထြက္၍ ဝရံတာဘက္ကို စစ္ၾကည့္ေတာ့ သူဘဝင္မက် ျဖစ္သြားသည္။ လူသတ္သမား က ဝရံတာကို ဘယ္လိုတက္လာသလဲဟု သူစဥ္းစားေနသည္။ ဤအထပ္က တတိယထပ္ျဖစ္သည္။ ေအာက္ထပ္က ေလွကားေထာင္၍ တက္လာျခင္းေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္။ ေရပိုက္လိုင္းက ဝရံတာႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ေလးလွမ္းသည္ ဟုထင္ရေသာ္လည္း ဝရံတာေဘးဘက္မွ ခုန္ဆင္းမည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေသာ အကြာအေဝးမွာ ႐ွိသည္။ တက္ဖို႕ရာေတာ့ သိပ္မျဖစ္ႏိုင္ပါ။

စိမ္းကေတာ့ ဧည့္ခန္းအတြင္း မူမမွန္တာ တစ္ခုခု ေတြ႕လိုေတြ႕ျငား ေလွ်ာက္ၾကည့္သည္။ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ပံုစံမပ်က္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း ဓါတ္ပံုေဘာင္ေလး တစ္ခုကေတာ့ ေအာက္က်၍ ကြဲအက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ လက္အိတ္စြပ္ထားေသာ လက္ႏွင့္ပင္ ယူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသသူမိန္းကေလးႏွင့္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ တြဲ႐ိုက္ထားေသာပံုျဖစ္ေနသည္။ အမ်ိဳးသားမွာ သူမ၏အစ္ကို မဟုတ္ပါ။ သူ႕ခ်စ္သူပင္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ေသသူအမ်ိဳးသမီး၏ နာမည္မွာ ခိုင္ခိုင္သီ ျဖစ္ျပီး စတိုးဆိုင္တစ္ဆိုင္ ဖြင့္ထားသူျဖစ္သည္။ သူမ၏ အစ္ကို ေက်ာ္ခိုင္စိုးကေတာ့ မိဘလက္ငုတ္ ကုမၸဏီလုပ္ငန္းကို ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ေနသည္။ မိဘမ်ားက လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က ဆံုးသြားခဲ့ၾကျပီး ခိုင္ခိုင္သီ ဆႏၵအရ မိဘမ်ား ထားခဲ့ေသာ အိမ္ကို ေရာင္းခ်ျပီး ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ အေမြခြဲကာ လုပ္ငန္းကိုယ္စီ လုပ္ျပီး သီျခားစီေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သီျခားေနေသာ္လည္း အျမဲတမ္းေတာ့ အဆက္အသြယ္႐ွိၾကသည္။ ခိုင္ခိုင္သီက သူမ သူငယ္ခ်င္း ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ ႏွင့္ အတူေနသည္။ အသတ္ခံရေသာ အခ်ိန္ကေတာ့ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္က ခရီးတစ္ခု သြားေနသျဖင့္ မ႐ွိပါ။
ခုိင္ခိုင္သီ၏ အစ္ကို ေက်ာ္ခိုင္စိုးမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ စိတ္ထိခုိက္ေနပံုရသည္။ ဟန္ေဆာင္ေနပံုမရပါ။ စိမ္းက သူ႕အတြက္ စာနာေသာ္လည္း မေမးမျဖစ္ ေမးခြန္းမ်ား ေမးရပါသည္။

“အမႈျဖစ္ပြားပံုကို ေသခ်ာျပန္ေျပာပါဦး ကိုေက်ာ္ခိုင္စိုး”
“သူ႕သူငယ္ခ်င္း ခရီးသြားလို႕ သူတစ္ေယာက္တည္း လို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖုန္းဆက္တာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ လာအိပ္ေပးတာပါ၊ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ စကားေလး ဘာေလး ေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း အေစာၾကီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္၊ တေရးႏိုးလို႕ ထၾကည့္ေတာ့ သူဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ျပီး တီဗြီၾကည့္ေနတုန္းပဲ၊ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕ဆီသြားမလို႕လုပ္တုန္းမွာပဲ အဲဒီလူက ဝရံတာ တံခါးေပါက္ကေန ဝင္လာတာပါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီလူဆီေျပးသြားေသးတယ္ ဒါေပမယ့္ ညီမေလးက လဲက်ေနျပီး သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို တြန္းတိုက္ သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိလစ္သြားသလိုပဲ၊ သူဘယ္လို ျပန္ထြက္သြားလည္းေတာ့ မသိေတာ့ဘူး၊ အဲဒီ ဝရံတာ ကပဲ ျပန္ထြက္သြားတာ ျဖစ္မယ္”
“အဲဒီလူက ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးလဲ ကိုေက်ာ္စိုးခိုင္စိုး၊ ခင္ဗ်ား မွတ္မိသေလာက္ ေျပာပါဦး”
“အခုေခတ္ လူငယ္ေတြ ပံုစံပဲ၊ ဆံပင္ အေထာင္နဲ႕၊ သားေရဂ်ာကင္ နဲ႕ ေဘာင္းဘီအနက္ ဝတ္ထားတယ္၊ ဒီဇိုင္းကလည္း ႐ိုး႐ိုးမဟုတ္ဘူး၊ အက်ႌေရာ ေဘာင္းဘီေရာ အမွ်င္ေတြ တံဆိပ္ေတြနဲ႕ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနတဲ့ ပံုမ်ိဳးနဲ႕ ၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ ညဘက္ၾကီးကို ေနကာမ်က္မွန္ကလည္း တပ္ထားေသးတယ္”
“ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ား သူ႕မ်က္ႏွာကိုေတာ့ ေသခ်ာ မမွတ္မိဘူးေပါ့”
“ဟုတ္ကဲ့ ေသခ်ာေတာ့ မျမင္ရဘူး”
“အရပ္အေမာင္းကေရာ”
“အရပ္ကေတာ့ ႐ွည္တယ္၊ ၅ ေပ ၁၀ ေလာက္ ႐ွိမယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ေလာက္ပဲ”
“အင္း၊ ေနဦး တစ္ခုေလာက္ ေမးစရာ႐ွိေသးတယ္၊ ဟိုဓါတ္ပံုထဲကလူကို ခင္ဗ်ားသိလား၊ ခင္ဗ်ားညီမနဲ႕ တြဲ႐ိုက္ထားတာေလ၊ သူ႕ခ်စ္သူလား”
“ဟုတ္တယ္၊ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ တဲ့ ကားပြဲစား ေယာင္ေယာင္ ဘာေယာင္ေယာင္နဲ႕မို႕ ကၽြန္ေတာ္က သိပ္သေဘာမတူေပမယ့္လည္း ဘာေျပာႏုိင္မလဲဗ်ာ၊ သူက စိတ္ပါေနေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ့္ဘက္က ေလွ်ာ့ေပးလိုက္ရတာေပါ့”
“ဟုတ္ျပီေလ၊ အခုလို ေျဖေပးတာ ေက်းဇူးပါပဲ၊ ခုရက္ပိုင္း ဘယ္မွေတာ့ မသြားပါနဲ႕ဦး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သိခ်င္တာ႐ွိရင္ လာေမးပါဦးမယ္”

အနီးအနား တိုက္ခန္းမွ လူမ်ားကို ေမးေတာ့ ရန္ကုန္ တိုက္ခန္းမ်ား၏ ထံုးစံအတိုင္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္လည္း သိပ္မသိၾကပဲ ဖာသိဖာသာ ေနၾကသည့္အျပင္ ကိုယ့္တံခါးကိုယ္ ပိတ္ျပီးေနလွ်င္ အျပင္မွ အသံကို ၾကားဖို႕မလြယ္သည့္ ကြန္ဒို တိုက္ခန္းမ်ား ျဖစ္သည့္အတြက္ ထိုညက ေအာ္သံ ဟစ္သံ ၾကားသူ ဟူ၍ တစ္ေယာက္မွပင္ မ႐ွိခဲ့ေပ။
***

ႏြယ္နီခ်ိဳက စြမ္းႏိုင္ယူလာေသာ မွန္ကြဲစမွ ေသြးမ်ားကို ဓါတ္ခြဲခန္းတြင္ စစ္ေနသည္။ ထိုေသြးမ်ားမွာ ေသသူ၏ေသြးမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ မွန္ကြဲျပီးေနာက္ သူမကို ထိခိုက္မိသြားျခင္းပင္ ျဖစ္လိမ့္မည္။ မွန္ကြဲစႏွင့္ ထိုး၍ ေသရျခင္းေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။

အေလာင္းကိုေတာ့ ေဒါက္တာဇလပ္ျဖဴက စစ္ေဆးေနသည္။ သူတို႕ထင္သည့္အတိုင္းပင္ လည္ပင္းညွစ္ခံရ၍ အသက္႐ႈက်ပ္ကာ ေသဆံုးရျခင္း ျဖစ္သည္။ မွန္ကြဲစ႐ွရာမ်ားမွာ မည္မည္ရရမ႐ွိပါ။ ေသဆံုးေသာ အခ်ိန္မွာ ည ၁၂ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ျဖစ္ႏိုင္သည္ ဟု ခန္႕မွန္းရသည္။ သူမ ခႏၶာကိုယ္ကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ စစ္ေဆးရာ ေသဆံုးျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထူးျခားခ်က္တစ္စံုတစ္ရာ ထပ္မေတြ႕ေတာ့ေသာ္လည္း ေဆးထိုးအပ္ရာ အေတာ္မ်ားမ်ားကိုေတာ့ လက္ဖ်ံႏွင့္ လက္ေမာင္းမ်ားမွာ ေတြ႕ရသည္။ မူးယစ္ေဆး သံုးစြဲျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။ ေရာဂါ တစ္စံုတစ္ရာအတြက္ အပတ္စဥ္ ေဆးထိုးျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္သည္။

စြမ္းႏိုင္ကေတာ့ ဝရံတာ၊ မွန္တံခါး၊ ဧည့္ခန္းထဲႏွင့္ အေလာင္းေပၚမွ ရေသာ လက္ေဗြရာမ်ားကို သူ႕ဘာသာသူ ထုတ္ယူျပီး တစ္ႏိုင္ငံလံုးစုထားေသာ Database မွ Data မ်ားႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ စစ္ေဆးေနသည္။ ထိုလက္ေဗြရာမ်ားထဲတြင္ ခိုင္ခိုင္သီ၏ လက္ေဗြရာ၊ ေက်ာ္ခုိင္စိုး၏ လက္ေဗြရာ၊ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္၏ လက္ေဗြရာ၊ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္၏ လက္ေဗြရာတို႕အျပင္ ေဒါက္တာသီဟေအာင္၏ လက္ေဗြရာကိုပါ ေတြ႕ရသည္။ ေဒါက္တာသီဟေအာင္မွာ တိုင္းရင္းေဆးပညာ Ph.D ဘြဲ႕ရထားျပီး သီဟ ေဆးတိုက္ကို ဖြင့္လွစ္ကာ ကုသေနသူ ျဖစ္သည္။ တစ္ခု ထူးဆန္းသည္က ဝရံတာ လက္ရမ္းတြင္ ေတြ႕ရေသာ လက္ေဗြရာမ်ားမွာ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္၏ လက္ေဗြရာမ်ားသာ ျဖစ္ေနျခင္းပင္။ က်န္လက္ေဗြရာမ်ားကိုမူ ဧည့္ခန္းထဲမွ ေတြ႕ရျခင္း ျဖစ္သည္။

ရဲစြမ္းႏိုင္က သီဟ ေဆးတိုက္သို႕ သြားလိုက္သည္။ လူနာ႐ွင္းေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ ေဒါက္တာသီဟကို အလြယ္တကူပင္ ေတြ႕ရသည္။ သူက တိုင္းရင္းေဆးဆရာ ဆိုေသာ္လည္း ေခတ္မီေအာင္ေဖာ္စပ္ထားေသာ ထိုးေဆး၊ ေသာက္ေဆးမ်ားျဖင့္ ကုသေသာေၾကာင့္ နာမည္ၾကီးသည္။ ေဒါက္တာသီဟမွာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ခန္႕သာ ႐ွိေသးျပီး ေဆးဆရာ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အတိုင္း ေဖာ္ေရြ ပ်ဴငွာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ စြမ္းႏိုင္က သူ႕ကတ္ျပားကို ထုတ္ျပလိုက္ျပီး ေမးခြန္းမ်ား စေမးသည္။

“ေဒါက္တာ၊ ခိုင္ခိုင္သီကို သိလားမသိဘူး၊ သူက ေဒါက္တာရဲ႕ လူနာတစ္ေယာက္လို႕ ကၽြန္ေတာ္သိထားတယ္၊ သူ႕ေရာဂါ အေျခအေနက ဘယ္လို႐ွိသလဲ၊ ဘယ္လိုမ်ား ကုသမႈေပးရသလဲ”
“ဟုတ္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့လူနာပါ၊ အသည္းေရာဂါ စီပိုင္း ႐ွိေနလို႕၊ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ပတ္တစ္ခါ လာျပရတယ္”
“အိမ္ေတြ ဘာေတြ သြားလည္တဲ့ အထိကို ခင္သလား ေဒါက္တာ”
“ဗ်ာ၊ ဘာေျပာတာလဲ၊ သူ႕အိမ္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သြားမလည္ဖူးပါဘူး”
“ဟုတ္ရဲ႕လား ေဒါက္တာ၊ ခိုင္ခိုင္သီ့ အိမ္ကို ခင္ဗ်ား ေရာက္ခဲ့တာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သက္ေသ႐ွိတယ္ဗ်၊ ခင္ဗ်ား ဘာေၾကာင့္ ညာရတာလဲ၊ ဘာကိစၥ႐ွိလို႕သြားတာလဲ”
“လမ္းၾကံဳလို႕ အလည္အပတ္ ေရာက္ျဖစ္တာ ေနပါလိမ့္မယ္၊ ဘာျဖစ္လို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒါေတြ လာေမးေနတာတုန္း”
“ဘာျဖစ္လို႕လဲ ဆိုေတာ့ ခိုင္ခိုင္သီ ေသသြားျပီ ေဒါက္တာ၊ မေန႕ညက အသတ္ခံလိုက္ရတယ္”
“အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္ သတ္တယ္လို႕ထင္တာလား၊ အဓိပၸါယ္မ႐ွိတာဗ်ာ”
“ခင္ဗ်ားသတ္တယ္လို႕လည္း ကၽြန္ေတာ္က မေျပာရေသးပါလား ေဒါက္တာ၊ ခင္ဗ်ား လက္ေဗြရာေတြ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ခိုင္ခိုင္သီ့ အိမ္ထဲမွာ ေတြ႕တယ္၊ အဲေတာ့ ခင္ဗ်ား အဲဒီအိမ္ကို ဘာသြားလုပ္သလဲ၊ အဲဒါပဲ သိခ်င္တာပါ”
“ေကာင္းျပီေလ၊ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္လူနာရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို မေျပာခ်င္လို႕ပါ၊ သူအခုတေလာ ေငြေရးေၾကးေရး အေျခအေနမေကာင္းဘူး၊ သူ႕အေကာင္ကို ဖို႕ေနရတာလည္း ပါတာေပါ့၊ ကၽြန္ေတာ့္ ေဆးဖိုးေတြေတာင္ မေပးႏိုင္တာ ႏွစ္လစာေလာက္ ႐ွိေနျပီ၊ အဲဒါေၾကာင့္ သူ႕ကို သြားေတာင္းတာပဲ၊ ဒီလမွ မ႐ွင္းႏိုင္ရင္ ေနာက္မလာနဲ႕ေတာ့လို႕ ေျပာဖို႕သြားတာပဲ”
“အဲဒီမွာ ခင္ဗ်ားတို႕ စကားမ်ားျပီး လက္လြန္သြားတာလား”
“မဟုတ္တာဗ်ာ ဘယ္နဲ႕၊ ဒါေလာက္ေလးနဲ႕ သတ္ရမွာလား၊ သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က အရင္ကတည္းက မိတ္ေဆြေတြ၊ သူ႕ေကာင္ေလးအတြက္နဲ႕ ေငြေတြကုန္ေနတာ၊ ကိုယ့္ေဆးဖိုးကိုယ္ေတာင္ မေပးႏိုင္ဘူးေလ၊ အဲဒါကို အျမင္ကပ္လို႕ကို သြားေတာင္းတာပဲ၊ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကို ဆက္ကုမေပးေတာ့ဘူး ဆိုျပီးထြက္လာေတာ့ သူက လက္ကို လွမ္းဆြဲတယ္ေလ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ သူ႕ကို တြန္းပစ္ခဲ့ေတာ့ ဆိုဖာေပၚ လဲက်က်န္ေနခဲ့တာပဲ၊ ဒါပဲ”
သူ႕ပံုစံႏွင့္ သူ႕မ်က္လံုးမ်ားက တည္ျငိမ္သည္။ လိမ္ေျပာေနပံု မေပါက္။ သူ႕စကားမ်ားကလည္း က်ိဳးေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္သည္ဟု ထင္ရသည္။ သို႕ေသာ္ ခိုင္ခိုင္သီ အေပၚထားေသာ သူ႕သေဘာထားကေတာ့ သူေျပာသေလာက္ထက္ မကတာ ေသခ်ာသည္။
***

ေနထြဋ္ကေတာ့ ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္၏အေဒၚ အိမ္သို႕ သြားျပီး ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ကို ေတြ႕လိုက္သည္။ ေက်ာ္ခိုင္စိုးက ခရီးသြားေနသည္ဟု ေျပာေသာ္လည္း အမွန္ေတာ့ ခိုင္ခိုင္သီ ႏွင့္ စိတ္ဆိုးျပီး ခိုင္ခိုင္သီ့အိမ္မွ ဆင္းလာကာ အေဒၚအိမ္ ျပန္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ခိုင္ခိုင္သီက သူ႕အစ္ကိုကို ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္ ခရီးသြားေနလို႕ သူ႕အိမ္ လာေနဖို႕ အလြယ္ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

ႏိုင္ႏိုင္ေမာ္က ခိုင္ခိုင္သီႏွင့္ အတူလုပ္ျခင္း မဟုတ္ပဲ ဓါတ္ပံုစတူဒီယိုၾကီး တစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူမက ေယာက်္ားလ်ာမေလး တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္လိုပင္ ဝတ္စားေနထိုင္သူ ျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ခိုင္စိုးေျပာေသာ ပံုစံအတိုင္း ဆံပင္ေထာင္ေထာင္ႏွင့္ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနေသာ အက်ႌ၊ ေဘာင္းဘီမ်ား ဝတ္ဆင္တတ္သူ ျဖစ္ေနသည္။ သို႕ေသာ္ ေက်ာ္ခိုင္စိုး ေျပာေသာ အရပ္အေမာင္းေလာက္ေတာ့ မ႐ွိပါ။ သူမအရပ္က သာမန္ မိန္းကေလး အရပ္ ၅ေပ ၃လက္မ၊ ၄ လက္မ ေလာက္သာ ႐ွိမည္။ မ်က္ႏွာကေတာ့ ေလာေလာလတ္လတ္ ငိုထားပံုမ်ိဳးႏွင့္။

“ခင္ဗ်ားတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ဘာကိစၥနဲ႕ စကားမ်ားခဲ့တာလဲ”
“သူ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္နဲ႕ တြဲေနတာ ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳက္ဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ခဏခဏ စကားမ်ားရတာပဲ၊ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ ဆိုတဲ့ေကာင္က ေကာင္းတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ပိုင္လံုးပဲ၊ အဲဒါကို ေျပာတာလည္း နားမေထာင္ဘူးေလ၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ အဲဒီေကာင္နဲ႕ မျဖတ္ရင္ အိမ္ေပၚက ဆင္းေတာ့မယ္ ဆိုျပီး ဆင္းလာခဲ့တာပဲ”
“ခင္ဗ်ား မေန႕ညက ခိုင္ခိုင္သီ့တိုက္ခန္းကို ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္ မဟုတ္လား”
“မေရာက္ပါဘူး၊ ဘာလုပ္ဖို႕လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဆင္းလာကတည္းက တစ္ခါမွ ျပန္မသြားဘူး”
“ခင္ဗ်ား ေရာက္ပါတယ္၊ ဝရံတာမွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ရပ္ေနခဲ့တယ္၊ ျပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား သူ႕ကို လည္ပင္းညစ္ျပီး သတ္ခဲ့တယ္၊ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ သူက ခင္ဗ်ားထက္ တစ္ျခား ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ကို ပိုခ်စ္ေနတာကို ခင္ဗ်ားမၾကိဳက္ဘူး မဟုတ္လား”
“ခင္ဗ်ား ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕ကို ဒီေလာက္ခ်စ္တာ ဘာလို႕သတ္ရမွာလဲ၊ မေန႕ညက အဲဒီတိုက္ခန္းကို ေရာက္တာေတာ့ မွန္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း တံခါးဖြင့္တဲ့ code ကို သိျပီးသားဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဝင္ေနၾကပဲေလ။ သူတို႕ အိပ္ေနတုန္း ဧည့္ခန္းမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ MP4 ေလး ျပန္ယူဖို႕ သြားတာဗ်ာ၊ မနက္ျဖန္အျပီး ကူးရမယ့္ ဓါတ္ပံုေတြ အဲဒီထဲမွာ ပါေနလို႕၊ အဲဒါယူျပီးေတာ့ ျပန္ေတာ့မလို႕လုပ္ေတာ့ သူထြက္လာသံ ၾကားတာနဲ႕ ဝရံတာ ထြက္ေနလိုက္တာ၊ လူတစ္ေယာက္ ဝင္လာသံၾကားတယ္၊ ေဒါက္တာ သီဟေအာင္ပဲ၊ သူတို႕ စကားမ်ားၾကေသးတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ျပန္သြားတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ သူက ထိုင္ေနတုန္းပဲမို႕ မဝင္ေသးပဲ ေနရတယ္၊ ခဏေနေတာ့ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ လာတယ္၊ သူက သူ႕အစ္ကို ႐ွိတယ္ ျပန္သြားလို႕ ေျပာတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့လို႕ တံခါးနားက ခြာျပီး ဝရံတာလက္ရမ္းနားကေန အျပင္ဘက္ကို ၾကည့္ေနလိုက္တယ္၊ တစ္ခုခု က်သြားသံလည္း ၾကားတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူအထဲဝင္သြားတာနဲ႕ ျမန္ျမန္ထြက္ျပီး ျပန္လာလိုက္တယ္၊ အဲဒါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာတုန္းက သူ ဘာမွ မျဖစ္ေသးဘူး”
“ဝရံတာမွာ ခင္ဗ်ား ႐ွိေနတာ ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ဘူးေပါ့”
“ညဘက္ဆိုေတာ့ တံခါးနား ကပ္ၾကည့္မွ ျမင္ရမွာေလ၊ ဘယ္သူမွ တံခါးနား မလာၾကေတာ့ မသိဘူးေပါ့”
“ဟုတ္ျပီေလ၊ ခုလို အမွန္အတိုင္းေျဖတာ ေက်းဇူးပဲေနာ္၊ ေနာက္ ေမးစရာေပၚလာမွပဲ လာေတာ့မယ္”
***

စိမ္းဝတီက ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ကို ကားပြဲစားတန္းေတြမွာ လိုက္႐ွာေသာ္လည္း သူ႐ွိေသာ ေနရာႏွင့္ လြဲေနျပီး မေတြ႕ခဲ့ရ။ သူ႕အေဆာင္မွာ သြားေမးေတာ့လည္း မနက္ကတည္းက ထြက္သြားသည္ဟု ဆိုသည္။ ေနဝင္ကာနီးမွ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုမွ ထြက္လာေသာ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္ ကို ေတြ႕ရသည္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ား အေျပာအရ အခုရက္ပိုင္း ေကာင္မေလး အသစ္တစ္ေယာက္ကို စလုိက္ေနသည္ ဟုဆိုသည္။ ေကာင္မေလးက ခပ္ငယ္ငယ္ စတိုင္လ္ ခပ္မိုက္မိုက္၊ သေဌးသမီးမွန္းေတာ့ ပံုစံၾကည့္တာႏွင့္ သိသာသည္။ ခိုင္ခိုင္သီမွာ သူ႕အတြက္ ေပးစရာ မ႐ွိေတာ့မွန္း သိသြားေသာ ေဇာ္ႏိုင္ထြဋ္က ေနာက္ သေဌးသမီးတစ္ေယာက္ ႐ွာတြဲေနပံုရသည္။ သူ႕ပံုစံကလည္း ေခတ္လူငယ္ တစ္ေယာက္ပံုစံ ျဖစ္သျဖင့္ ခိုင္ခိုင္သီ့ အစ္ကို ေျပာေသာ လူပံုစံႏွင့္ နီးစပ္သည္။ သူ႕အရပ္ကလည္း ႐ွည္သည္။

ေကာင္မေလးက သူ႕ကားသူ ေမာင္းျပီး ျပန္သြားေတာ့မွ စိမ္းဝတီ သူ႕နားသြားျပီး ကတ္ျပားထုတ္ျပရင္း လာရင္းအေၾကာင္းကို ေျပာရသည္။ သူတို႕ အနီးအနား ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲမွာ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။
“ခိုင္ခိုင္သီ အသတ္ခံရတာ ခင္ဗ်ား သိပါတယ္ေနာ္”
“ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါဘူး၊ ဘယ္တုန္းကလဲ”
သူ ဟန္ေဆာင္ေနသည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ အေတာ္ဟန္ေဆာင္ေကာင္းသည္ဟု ဆိုရမည္။
“ညတုန္းက ခင္ဗ်ားျပန္သြားျပီး မၾကာခင္မွာပဲ အသတ္ခံရတာ”
“ကၽြန္ေတာ္မသတ္ဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ မသတ္ဘူးေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာတုန္းက အေကာင္းၾကီးပဲဟာ”
“ခင္ဗ်ား သတ္ေတာ့ သတ္ခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား”
“သတ္ခ်င္တာေတာ့ သတ္ခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ၊ သူက ခ်ိဳခ်ိဳ႕ကို ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္း ေျပာျပမယ္လို႕ ျခိမ္းေျခာက္တယ္ေလ မေန႕ညက ေတာင္းပန္ျပီး သူ႕ကို လမ္းခြဲစကား ေျပာဖို႕သြားတာလည္း သူက သူ႕အစ္ကို ႐ွိေနတယ္၊ ဘာမွ မေျပာခ်င္ဘူး ဆိုလို႕ ျပန္ခဲ့ရတယ္၊ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လႊတ္မေပးဘူး ဆိုလို႕ စိတ္တိုျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ ႐ိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုကိုေတာင္ ခ်ခြဲလိုက္မိေသးတယ္”
“သူ႕အစ္ကိုက အိပ္ေနျပီပဲ၊ ခင္ဗ်ားတို႕ ႏွစ္ေယာက္ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ျပီး လက္လြန္သြားတာမ်ားလား”
“မဟုတ္တာဗ်ာ၊ ဘာမွကို မလုပ္ခဲ့ရဘူး၊ သူ႕ကိုလည္း မလုပ္ရဲလို႕ ဓါတ္ပံုကိုပဲ လုပ္ခဲ့ရတာ၊ သူ႕အခန္းထဲမွာ ခဏေလးပဲ ျပန္ခဲ့တာ”
“ဟုတ္ပါျပီေလ၊ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ား ဟဲန္းဖုန္း နံပါတ္ေလးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပးထားပါဦး၊ လိုအပ္ရင္ ထပ္ေမးရေအာင္ပါ၊ ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ႐ွာရတာ တစ္ေနကုန္ သြားတယ္ဗ်ာ”
***

(CSI ဇာတ္လမ္းတြဲေတြၾကည့္ရင္း အားက်လို႕ေရးတာပါ၊ CSI NY ဇာတ္လမ္း တစ္ခုမွ idea အနည္းငယ္ ယူပါတယ္)

သိဂၤါေက်ာ္

11 May, 2010

ေႏြလည္စိတ္ကူး


ကာရံေတြ ေနာက္ေနတဲ့
အဲဒီျမစ္ကမ္းပါးနံေဘး
စံပယ္ေတြေတာင္ မေမႊးေတာ့ဘူး။

မေရမရာတာေတြကို ဝါးျမဳိခဲ့ရတာလည္း
ရာစုႏွစ္ေတြ မ်ားလာတဲ့ေနာက္
မေသခ်ာတာေတြလည္း
စကၠန္႕ေတြထက္ေတာင္ မ်ားဦးမယ့္ပံုမ်ိဳးနဲ႕။

က်န္ေနခဲ့ရတာကို
က်င့္သားရေနသူ တစ္ေယာက္အတြက္
ထပ္တစ္ခါ က်န္မေနခ်င္မႈနဲ႕
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ထားရစ္ခဲ့ေတာ့လည္း
ေပ်ာ္မေနႏိုင္ပဲ
အလြဲေတြသာ လြဲလာခဲ့တယ္။

ရင္ဘတ္ထဲမွာ ယံုၾကည္မႈမထည့္ႏိုင္ပဲ
အျပံဳးတုေတြ ေဖာေဖာသီသီ ေပးရင္း
ပုတ္သင္ေတြ အေရာင္ေျပာင္းသလို
အိပ္မက္ေတြလည္း အေျပာင္းၾကီး ေျပာင္းလာခဲ့ရတယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ဝိုင္ျမစ္ထဲ နစ္ဆဲမို႕
အတာင္မဲ့ေျခေထာက္ေတြ ကူးခတ္မႈ မရပ္ေပမယ့္
အဲဒီခ်ိဳျမမႈက ပ်ံသန္းမႈကို တားဆီး၊
ခရီးတစ္ေထာက္မွာ အေတြးေတြ အိုမင္းရင့္ေရာ္ရင္း
လူကလည္း အေဟာင္းထည္လို ျဖစ္လာရဲ႕။

အဲဒီေႏြေတြထဲ
စကၠဴပန္းလိုမွ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မ႐ွင္သန္ႏိုင္ရင္
ေခါင္းဝွက္ျပီး ပုန္းေနဖို႕တစ္ခုပဲ က်န္တာေပါ့။

ေမွာ္႐ံုေတာထဲ
ဘယ္မင္းသားကိုမွ ေမွ်ာ္မေနတဲ့
ငါ့ကိုယ္ငါလည္း
အိန္ဂ်ယ္လို႕ ဘယ္ေတာ့မွမသတ္မွတ္ခဲ့ပါဘူး။
အဲဒီေႏြေတြထဲ
ငါ့စိတ္ကူးေတြ မွန္ကန္ဖို႕တစ္ခုပဲ
ေမွ်ာ္လင့္ပါရဲ႕။

သိဂၤါေက်ာ္
11.5.2010
2:45 PM

02 May, 2010

လက္ထပ္ျခင္း၏ ေနာက္ပိုင္း စာမ်က္ႏွာမ်ား

 


ျမင့္ေနာင္ က အစိုးရ ဓါတ္ဆီဆိုင္က ဝန္ထမ္း၊ ရီမာခ်ိဳ က အလယ္တန္းျပ ဆရာမ ဘဝမွာ စေတြ႕ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမင့္ေနာင္တို႕ ဓါတ္ဆီဆိုင္က ရီမာခ်ိဳတို႕ အိမ္နဲ႕ မ်က္ေစာင္းထိုးေလာက္မွာ ႐ွိသည္။ ျမင့္ေနာင္က ဆယ္တန္းေတာင္ မေအာင္ေသာ ဆီထည့္ဝန္ထမ္းေပမယ့္ သူ႕မိသားစုကေတာ့ သူ႕အေျခအေနနဲ႕ သူ ႐ွိပါသည္။ သို႕ေပမယ့္ ရီမာခ်ိဳ႕ အေဖၾကီးကေတာ့ သူ႕သမီးကို ဆယ္တန္းမေအာင္သည့္ အလုပ္သမားသာသာႏွင့္ လံုးဝသေဘာမတူပါ။ ေ႐ွးလူၾကီးမို႕ ဓါတ္ဆီဆိုင္ ဝန္ထမ္းက ဘယ္ေလာက္ အပိုဝင္ေငြ ရတယ္ပဲ ေျပာေျပာ သူ႕သမီးနဲ႕ မတန္ဘူးပဲ ထင္သည္။ ပံုမွန္ေတာ့ ရီမာခ်ိဳက သူ႕အေဖကို အေသအလဲ ေၾကာက္ရေသာ္လည္း အခ်စ္နဲ႕ ပတ္သက္လာေတာ့ မေၾကာက္ေတာ့။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေနရာကို ခိုးေျပးၾကသည္။ ခဏပဲ ေနျပီး ရီမာခ်ိဳတို႕ ရပ္ကြက္ထဲမွာပဲ အိမ္ငွားေနဖို႕ ျပန္လာၾကသည္။ ျမင့္ေနာင္တို႕ အိမ္က ရီမာခ်ိဳ႕ အေဖကို ျပန္လာအပ္ေသာ္လည္း သူ႕အေဖက လံုးဝ အိမ္ေပၚတက္မလာဖို႕ ေျပာသည္။ သူတို႕ မဂၤလာပြဲလည္း ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းနဲ႕ ပဲ ျပီးသြားသည္။
***
ေနာက္ေတာ့ ရီမာခ်ိဳ ေယာက်္ားရ ကံေကာင္းခဲ့ေၾကာင္း သူ႕အေဖလည္း လက္မခံခ်င္ေပမယ့္ လက္ခံလာရတာပါပဲ။ ျမင့္ေနာင္က အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါးမ႐ွိ အလုပ္ၾကိဳးစားသူ ျဖစ္သည္။ သူအလုပ္လုပ္ေသာ ဓါတ္ဆီဆိုင္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ရသည္။ သူကလည္း ရသမွ် မိန္းမကို အပ္သည္။ ရီမာခ်ိဳကလည္း သံုးသင့္တာပဲ သံုးျပီး စုသင့္တာ စုတတ္သူမို႕ သူတို႕ မိသားစု ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပေနသည္။ သမီးေလး တစ္ေယာက္ ေမြးျပီးေနာက္ ရီမာခ်ိဳ႕ အေဖ အိမ္မွာပဲ ေပါင္းေနလိုက္ၾကသည္။ သူ႕ အေမကေတာ့ ရီမာခ်ိဳ ငယ္ငယ္ကပင္ ဆံုးခဲ့ျပီ။

ရီမာခ်ိဳ႕မွာ ေျပာစရာအျပစ္ ဆို၍ ဆရာမ အဆင့္အတန္းႏွင့္ေတာင္ မလိုက္ေအာင္ ႏႈတ္ၾကမ္း လွ်ာၾကမ္း မၾကိဳက္ရင္ မၾကိဳက္သလုိ ေျပာတတ္ ဆိုတတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အဲလို ေျပာေပါက္ေတြနဲ႕ပဲ ျမင့္ေနာင္ႏွင့္ အျမဲ ရန္ျဖစ္ရသည္။ အျမဲလိုလိုကေတာ့ ျမင့္ေနာင္ကပဲ ေလ်ာ့လိုက္ရတာပင္။ ျမင့္ေနာင္ကလည္း သူ ဝင္ေငြေကာင္းေနေသာ အခ်ိန္မွာ မိဘႏွင့္ ေက်ာင္းမျပီးေသးေသာ ညီမမ်ားကို ေထာက္ပံခ်င္သည္။ နည္းနည္း ပါးပါး ေထာက္ပံ့တာကို ရီမာခ်ိဳက မသိသလို ေနႏိုင္ေပမယ့္ အခ်ီၾကီးေတြ ေပးလွ်င္ေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အၾကီးအက်ယ္ ရန္ျဖစ္ရျပီ။ ရီမာခ်ိဳက ကိုယ့္သားသမီးေတြ ေနာင္ေရးအတြက္ စုေဆာင္းထားခ်င္သည္။ သူ႕အေဖ နဲ႕ စိတ္ေဝဒနာသည္ သူ႕အစ္မကိုေတာင္ သူက ဘာမွ သိပ္ေထာက္ပံစရာမလိုပဲ သူတို႕ စုေဆာင္းစာနဲ႕ သူတို႕ စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘက္ကို မေပးသလို သူ႕ဘက္ကိုလည္း မေပးေစခ်င္။ ျမင့္ေနာင္ကေတာ့ ရီမာခ်ိဳလည္း သူ႕ဘက္ကို ေပးခ်င္သေလာက္ ေပးလို႕ရသည္။ သူ႕ဘက္ကို ေပးတာကိုလည္း လိုက္မပိတ္ပင္ေစခ်င္။ ရီမာခ်ိဳ အေပါက္ဆိုးမႈေၾကာင့္ သူ႕ဘက္က မိသားစုႏွင့္ သိပ္ခင္ခင္မင္မင္ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ မ႐ွိ။ အဲဒီ ျပႆနာတစ္ခုကလြဲျပီးေတာ့ သူတို႕လင္မယားမွာ တစ္ျခား ျပႆနာ မ႐ွိပါ။ ျမင့္ေနာင္က သားသမီးကိုလည္း ခ်စ္တတ္သည္။ ဇနီးကိုလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ သည္းခံသည္။
***
ရီမာခ်ိဳက သားေလး တစ္ေယာက္ ထပ္ေမြးသည္။ သမီးတစ္ေယာက္၊ သားတစ္ေယာက္ ဆိုေတာ့ သူတို႕အတြက္ ျပည့္စံုသြားျပီ။ နည္းနည္းလည္း စုမိေဆာင္းမိ ႐ွိလာေသာေၾကာင့္ တစ္ျခား အဆင္ေျပေသာ ရပ္ကြက္ တစ္ခုမွာ အိမ္ကေလး ဝယ္ျပီး သူတို႕ သီးသန္႕ ေျပာင္းေနၾကသည္။ စီးပြားေရး အဆင္ေျပသေလာက္ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ တက်က္က်က္ ရန္ျဖစ္လုိက္ ျပန္ခ်စ္လိုက္ အျမဲ ျဖစ္ေနၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ရီမာခ်ိဳ႕ကို ေယာက်ၤားကို ဒီေလာက္ မေျပာဆိုဖို႕ သတိေပးၾကသည္။ ေယာက်ၤားက အိမ္မွာ မေပ်ာ္လွ်င္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ညာျဖစ္မယ္ ဆိုလည္း ရီမာခ်ိဳကေတာ့ ဂ႐ုမစိုက္ပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမင့္ေနာင္ကလည္း သူ႕မိန္းမႏွင့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကလြဲလွ်င္ က်န္တာ အေပ်ာ္အပါး ဘာမွ စိတ္မဝင္စားပါ။ အေပါင္းအသင္းေကာင္းလို႕ အရက္ကေလး ဘာေလး ေသာက္ရင္သာ ေသာက္မည္။ အေပ်ာ္အပါးကေတာ့ လံုးဝမလုပ္။ အရက္ေသာက္လာရင္ေတာင္ မိန္းမႏွင့္က ရန္ျဖစ္ရေသးသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူ အရက္လည္း သိပ္မေသာက္ျဖစ္ပါ။ မိန္းမႏွင့္ ရန္မျဖစ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ မိသားစုကို ေထာက္ပံ့တာလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ မိန္းမ မသိေအာင္သာ ခိုးေပးရသည္။ အဲဒါ သိသြားလွ်င္ေတာ့ ပြဲၾကီးပြဲေကာင္း ရန္ျဖစ္ၾကျပီသာ မွတ္ေပေတာ့။ တစ္ခုေကာင္းတာက ဘယ္ေလာက္စိတ္ဆိုးဆိုး ျမင့္ေနာင္က မိန္းမကို နာေအာင္ၾကင္ေအာင္ ႐ိုက္တာ ႏွက္တာေတာ့ တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးပါ။ တစ္ခါတေလ ရီမာခ်ိဳကေတာင္ လက္ပါတတ္ေသးသည္။ ျမင့္ေနာင္က မေက်နပ္လွ်င္ နံရံကို ထိုးတာ ဘာညာသာ လုပ္ရင္လုပ္မည္။ မိန္းမကိုေတာ့ မလုပ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ရီမာခ်ိဳ႕ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူမကို နည္းနည္း ေလ်ာ့ဖို႕ ေျပာၾကတာျဖစ္သည္။ မလိုသူေတြကလည္း ဒီေလာက္ေတာင္ ေယာက်္ားအေပၚ မၾကင္နာတတ္တဲ့ မိန္းမ က်န္ခဲ့ရလိမ့္မည္ လို႕ အတင္းေျပာၾကတာေတြလည္း ရီမာခ်ိဳၾကားပါသည္။

ဘယ္သူေတြ ဘယ္လို ေျပာပါေစ ရီမာခ်ိဳတို႕ကေတာ့ ျပည့္စံုေသာ မိသားစု ဘဝေလးထဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ေနေနဆဲ။ ျမင့္ေနာင္ အလုပ္ကလည္း အရင္ကေလာက္ေတာ့ မေကာင္းသည့္ျပင္ သူ႕ညီမေတြကလည္း ေက်ာင္းေတြျပီးလို႕ အလုပ္အကိုင္ကိုယ္စီႏွင့္ ျဖစ္ကုန္ျပီမို႕ အေထာက္အပံေပးစရာ သိပ္မလိုေတာ့။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လည္း အရင္ေလာက္ေတာ့ စကားမမ်ားေတာ့ပါ။ သမီးနဲ႕ သားကလည္း ေတာ္ေတာ္ၾကီးလာျပီမို႕ ရီမာခ်ိဳကလည္း သူတို႕ကို သိပ္ဂ႐ုစိုက္စရာ မလိုေတာ့၍ က်ဴ႐ွင္ ဘာေလး ျပျပီး အပိုဝင္ေငြ႐ွာသည္။ အစစ အဆင္ေျပေနေသာ မိသားစု ဘဝမွာ သမီး အထက္တန္း စတက္ေသာ ႏွစ္က်မွ မေမွ်ာ္လင့္တာေတြ ျဖစ္လာျခင္း ျဖစ္သည္။
***
ျမင့္ေနာင္ အလုပ္ေျပာင္းရသည္။ ေဝးေဝးလံလံ မဟုတ္ေသာ္လည္း အိမ္နဲ႕ နည္းနည္းေတာ့ လွမ္းသြားသည္။ အဲဒီမွာ အဲဒီ မိန္းမ ႏွင့္ ေတြ႕ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၾကားကာစကေတာ့ ရီမာခ်ိဳက မယံုေသး။ သူနဲ႕ ကိုယ္ အိမ္ေထာင္ သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္ ရန္တခ်ိန္းခ်ိန္း ျဖစ္ေနေပမယ့္ အဲဒီလို ကိစၥမ်ိဳးေတာ့ တစ္ခါမွ မပါခဲ့ပါ။ သူ အဲဒီလို ကိစၥမ်ိဳး ဝါသနာ မပါဘူးပဲ ထင္ခဲ့သည္။ ကိုယ့္အေပၚကို အဲဒီလို လုပ္ရက္လိမ့္မယ္ လို႕လည္း တစ္ခါမွ မေတြးစဖူး။ သူ႕ကို မဟုတ္ပဲ ဖြင့္ေမးမိရင္ေတာင္ သူစိတ္ဆိုးမလား လို႕ ထင္ေနသည္။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ္တိုင္ သြားၾကည့္ေတာ့မွ ကိုယ့္မ်က္စိနဲ႕ကိုယ္ ျမင္လာရမွ ယံုေတာ့သည္။ ျမင့္ေနာင္က အိမ္တစ္အိမ္ ငွားျပီး အဲဒီ မိန္းမ ႏွင့္ အတူတူ ေနေနသည္။ တစ္ခါတရံ သူအေၾကာင္း႐ွာျပီး ညဘက္ အိမ္မျပန္ခဲ့တာေတြကို ခုမွ သေဘာေပါက္သည္။

ျမင့္ေနာင္ အိမ္ျပန္လာခ်ိန္မွာ ကေလးေတြ တစ္ျခား လႊတ္ျပီး ႏွစ္ေယာက္သား ပြဲၾကမ္းၾကေတာ့သည္။ ရီမာခ်ိဳ က ကိုယ့္ကို ေၾကာတယ္ ထင္ရင္ တစ္ျခား ကိစၥ အေသးအဖြဲေတာင္ သည္းမခံခဲ့တာ...။ ဒီလို ကိစၥမ်ိဳးကေတာ့ ဘယ္ရလိမ့္မလဲေလ။ သူ႕ကို ဖြင့္ေမးလို႕ သူကဝန္ခံေတာ့ ရီမာခ်ိဳ ေဒါသ ထြက္လိုက္တာ ေျပာမေနပါနဲ႕ေတာ့။ အဲဒီ မိန္းမကို ျဖတ္မလား၊ ငါ့ကို ကြာမလား ဆိုေတာ့ အဲဒီ မိန္းမကိုလည္း မျဖတ္ႏိုင္ပါ၊ ကေလး ေတြ ႐ွိေနလို႕ ကိုယ့္ကိုလည္း မကြာႏိုင္ပါ တဲ့။ ကေလးေတြ မ႐ွိရင္ေတာ့ ကြာမယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာ။

သူ႕ကို ရီမာခ်ိဳ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်စ္ခ်စ္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ လိုအပ္လိုအပ္၊ ဒီကိစၥမွာေတာ့ လံုးဝ အသနားလည္း မခံႏိုင္၊ မ်က္ရည္ခံလည္း မထိုးႏိုင္၊ အ႐ံႈးလည္း မေပးႏိုင္ပါ။ ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ျမင့္ေနာင္ မ႐ွိတဲ့အခ်ိန္ အဲဒီမိန္းမကို သြားေတြ႕ေတာ့ သူမလည္း ခပ္မာမာပါ။ ၾကည့္ရတာကေတာ့ ေၾကးၾကီးစား ပံုစံမ်ိဳး။ အဲဒီမိန္းမက အရင္က ေၾကးၾကီးစား ရယ္လို႕ ပတ္ဝန္းက်င္က ေျပာတာလည္း ရီမာခ်ိဳ ၾကားပါသည္။ သိပ္ လည္း အသက္မငယ္ေတာ့။ ရီမာခ်ိဳထက္ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ ေလာက္ပဲ ငယ္မည္။ မ်က္ႏွာကေတာ့ အေပါစား မိတ္ကပ္ မ်က္ႏွာႏွင့္။ ခုေတာ့ အေကာင္းစား မိတ္ကပ္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္ေပါ့။ ေခ်ာသလား ဆိုေတာ့လည္း ေျပာရေလာက္ေအာင္ အေခ်ာအလွၾကီး မဟုတ္။ ျမင့္ေနာင္ ဘာကို ၾကိဳက္သြားသလဲ လို႕ ရီမာခ်ိဳ စဥ္းစားလို႕ပင္မရ။ အေတာ္ အံၾသမိသည္။

သူ႕ အငယ္မကို သြားေတြ႕တာ သိေတာ့ ျမင့္ေနာင္က စိတ္ဆိုးေသးသည္။ ကေလးေတြကို အစက ဖုံးထားေသးေသာ္လည္း အခုေတာ့ အားလံုး သိေနၾကျပီ။ သားက ဘာသိဘာသာ ေနေပမယ့္ သမီးကေတာ့ ႐ွက္လို႕ ငို႐ွာသည္။ အစကေတာ့ သူေနာင္တ ရလာရင္ ျပန္လက္ခံဖို႕ စိတ္ကူးေသာ္လည္း သူက ေတာ္ေတာ္ကို မႊန္ေနျပီမို႕ ေဆးမမီေတာ့ ေသာ အေျခအေန ျဖစ္ေနသည္။ အဲဒီေတာ့လည္း ရီမာခ်ိဳက ကြာေပးဖို႕ပဲ ေျပာလိုက္သည္။ “ကေလးေတြကို ငါ့ဟာငါ ရေအာင္ ႐ွာေကၽြးမယ္၊ ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႕၊ ကြာျပီးရင္ နင္လည္း ကေလးေတြကို လံုးဝ ေတြ႕စရာ မလိုေတာ့ဘူး၊ ငါတို႕မိသားစု နဲ႕ နင္နဲ႕ ဒီဘဝ ဒီမွ်ပဲ ၊ အျပီး ျပတ္ျပီ” ရယ္လို႕ ျမင့္ေနာင္ကို ေျပာလိုက္သည္။ ရီမာခ်ိဳ႕ အတြက္ ငိုရမွာေတာင္ မ်က္ရည္ခမ္းေနသည္။ ျမင့္ေနာင္ကို မုန္းတီးေသာ အမ်က္သည္ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပႏိုင္ ဟု ထင္မိသည္။
***
ျမင့္ေနာင္ ဝယ္ေပးထားေသာ အိမ္မွာ မေနခ်င္ေသာေၾကာင့္ ရီမာခ်ိဳတို႕ သားအမိတေတြ အေဖ့အိမ္ ျပန္ေနၾကသည္။ အေဖ့အိမ္က ရီမာခ်ိဳ႕ေက်ာင္းႏွင့္လည္း ပိုနီးသည္ေလ။ သူကလည္း ထိုအိမ္မွာ ျပန္လာမေနေတာ့ပဲ သားႏွင့္ သမီးအတြက္ ေပးလိုက္ျပီ ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ထိုအိမ္ကို အငွားထားထားသည္။ ကြာ႐ွင္းျပီးေတာ့ ျမင့္ေနာင္က ကေလးေတြ စားရိတ္ကိုေတာ့ လစဥ္ေထာက္ပံ့သည္။ ရီမာခ်ိဳက ကေလးေတြကို အေဖႏွင့္ မေတြ႕ရဟု ေျပာထားေသာ္လည္း သားငယ္ကေတာ့ အေမ မသိေအာင္ တစ္ခါတရံ သြားသြားေတြ႕သည္။ သမီးကေတာ့ အေမလိုပဲ စိတ္နာေနပံုႏွင့္ အေဖကို အေတြ႕မခံ။ သမီး စိတ္ထဲမွာလည္း ခံစားမႈတစ္ခုေတာ့ ဝင္ေနမွာ ေသခ်ာသည္။ ငယ္ကတည္းက စာအသင့္အတင့္ ေတာ္ခဲ့ေသာ သမီးက ကိုးတန္းကို က်ေသာေၾကာင့္ ဆပ္ပလီ ျပန္ေျဖလိုက္ရသည္။

သူေပးေသာ ပိုက္ဆံကို ကေလးေတြ အတြက္ကလြဲလို႕ ရီမာခ်ိဳက က်န္တဲ့ ေနရာမွာ လံုးဝမသံုး။ က်ဴ႐ွင္ျပျပီး အိမ္စားရိတ္ ႐ွာသည္။ အဲလို ႐ွာျပန္ေတာ့ ကေလးေတြကို မ်က္ႏွာလႊဲ သလို ျဖစ္ျပီး သမီးက ဆယ္တန္း ႏွစ္မွာ က်ျပန္သည္။ မျဖစ္ဘူး ဆိုျပီး သမီးဘက္ကို အာ႐ံုစိုက္ကာ Guide ေလး ဘာေလး ငွား႐ံုမက ကိုယ္ကလည္း ၾကပ္မတ္ေပးရေတာ့သည္။ သားကိုလည္း လမ္းမွားေရာက္မွာ စိုးေသာေၾကာင့္ ဂ႐ုစိုက္ရေသးသည္။ သားကေတာ့ သူ႕အေဖႏွင့္ အဆင္ေျပသည္။ သူ႕အေဖကလည္း သူ႕သားသူေတာ့ ဆံုးမပံုရပါသည္။ ရီမာခ်ိဳကေတာ့ သူ႕အေၾကာင္းကို လံုးဝ မသိခ်င္ေသာေၾကာင့္ သူ႕အေၾကာင္း ေျပာမယ္ ဆိုသူေတြကို တားျမစ္၍ လံုးဝ မသိခဲ့ဘူးသူလို ေမ့ေပ်ာက္ထားသည္။ သား နဲ႕ သမီးကိုေတာ့ အေဖ နဲ႕ မေတြ႕ရဘူး ဘာညာ တားျမစ္မေနခ်င္ေတာ့လို႕ ဒီတိုင္းပဲ လႊတ္ထားလိုက္သည္။ သူ႕ နာမည္ကို ပါးစပ္ထဲကို ထည့္မေျပာခ်င္တာလည္း ပါသည္။

ျမင့္ေနာင္ ထိုမိန္းမ ႏွင့္ ကြဲသြားျပီ ဟု ေျပာသံလည္း ၾကားရသည္။ ရီမာခ်ိဳကေတာ့ ဘာမွ ေမးျမန္းစံုစမ္း မေနပါ။ သား ႏွင့္ သမီးက အေဖ အေၾကာင္း သိပံုရေသာ္လည္း အေမ ေ႐ွ႕မွာ မေျပာရဲၾက။ သမီး က တကၠသိုလ္ တက္ေနစဥ္ သား ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ DSA ပါသြားသည္။ သား နဲ႕ သမီးက လိမၼာၾကေသာေၾကာင့္ ရီမာခ်ိဳ စိတ္ခ်မ္းသာရသည္။ ကိုယ့္သမီးေလးကို အိမ္ေထာင္ေရး ကံမေကာင္းမွာေတာ့ ရီမာခ်ိဳ အရမ္း စိုးရိမ္သည္။ သား ခ်ည္း ေမြးထားမိရင္ ေကာင္းမွာလို႕ေတာင္ ေတြးမိသည္။ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ေရးကလည္း စတင္ကာစကေတာ့ ကံေကာင္းလိုက္တာ လို႕ အမ်ားက ေျပာၾကရတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးပါပဲ။ ခုလို ျပိဳကြဲလိမ့္မယ္လို႕ ဘယ္သူက ထင္ခဲ့မလဲ။ ေလာကၾကီးက မထင္တာေတြလည္း ျဖစ္တတ္သည္။ ေယာက်္ားမ်ားရဲ႕ စိတ္ကိုလည္း တသမတ္တည္း တြက္ထားလို႕မရ။ ရီမာခ်ိဳ အခုေတာ့ အခ်စ္ကိုလည္း မယံုၾကည္ေတာ့။ အခ်စ္ႏွင့္ တည္ေဆာက္ေသာ အိမ္ေထာင္ေပမယ့္လည္း လက္ထပ္ျပီးေနာက္မွာ ဘယ္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္အထိ တည္ျမဲေနႏိုင္ပါသလဲ။ ဘယ္သူမွ မေသခ်ာပါ။
***
ႏွစ္ေတြ ၾကာခဲ့တာ ၅ ႏွစ္ေပမယ့္ ဒီထက္မက ၾကာေနျပီ လို႕ေတာင္ စိတ္ထဲထင္ခ်င္သည္။ အဲဒီႏွစ္ေတြ အတြင္း အေဖႏွင့္ အစ္မ လည္း ဆံုးခဲ့ၾကသည္။ ေလာကၾကီးမွာ ရီမာခ်ိဳ တစ္ေယာက္တည္းပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့သည္။ သမီး ႏွင့္ သား ႐ွိလို႕ ေတာ္ေသးသည္။ ျမင့္ေနာင္ အေပၚ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရေသာ အမုန္းတရားမ်ားလည္း ရီမာခ်ိဳ႕မွာ မ႐ွိေတာ့ပါ။ ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း မဟုတ္ေသာ ဥေပကၡာတရား ထားႏိုင္လာသည္။ ကိုယ္ႏွင့္ မသိသူ တစ္ေယာက္လို သူ ေကာင္းေကာင္း ဆိုးဆိုး ဘယ္လိုမွ မေနေသာ စိတ္ကို ေမြးဖို႕ ၾကိဳးစားထားသည္။ မၾကားခ်င္ေပမယ့္လည္း ျမင့္ေနာင္ သတင္းေတြက ၾကားေနရသည္။

သူ ပထမ ေနေသာ မိန္းမႏွင့္ ကြဲသြားၾကသည္။ ထိုမိန္းမ အက်င့္မေကာင္းမွန္း သူ ေနာက္သိလာေတာ့ သူတို႕ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပၾကေတာ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသတင္းေတြကို ရီမာခ်ိဳ၏ ေယာကၡမအိမ္က ေဖာက္သည္ခ် ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတို႕ကလည္း အရင္က ရီမာခ်ိဳကို သိပ္ၾကည့္မရေပမယ့္လည္း သားအတြက္ အိမ္ေထာင္ဘက္ေကာင္းရယ္လို႕ လက္ခံထားရာကေန ဒီလို ျဖစ္လာေတာ့ သူတို႕ သားကို ၾကည့္မရၾကေတာ့။ ညီမမ်ားကလည္း ကန္႕ကြက္သည္။ ေနာက္ထပ္ မိန္းမကို သူတို႕အိမ္က လံုးဝ အသိအမွတ္မျပဳခဲ့။ အဲလို ေျပာဆိုပါမ်ားေတာ့ သူတို႕ အိမ္ကိုပါ အလာက်ဲသြားသည္။ အလုပ္မေကာင္းတာ အေၾကာင္းျပ၍ ေထာက္ပံ့တာမ်ိဳးလည္း လံုးဝ မ႐ွိေတာ့။ ပထမအိမ္ေထာင္က ကေလးေတြလည္း ေထာက္ပံ့ရေသးသည္ ဟူေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းႏွင့္ မိဘ ဘက္ကို လံုးဝ လွည့္မလာေတာ့ပါ။

ထို မိန္းမ ႏွင့္ ကြဲျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ ေနာက္ထပ္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ ထပ္ေတြ႕သည္ ဟုဆိုသည္။ ဒီတစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႕ထက္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ငယ္သည္။ ပညာကေတာ့ မတတ္။ သူမ်ား ဆိုင္မွာ အကူဝန္ထမ္း လုပ္ရေသာ မိန္းကေလး။ အရင္ တစ္ေယာက္ထက္ေတာ့ ႐ိုး႐ိုးသားသား ႐ွိပံုရသည္။ အဲဒီ မိန္းကေလး ႏွင့္ ေတာ့ အတည္အတံ့ ျဖစ္ေနသည္။ အိမ္ကို ငွားေနရာက အပိုင္ဝယ္လိုက္သည္။ ေနာက္ထပ္ သားတစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္လည္း ထပ္ရသည္။ ဒါေတြကေတာ့ ရီမာခ်ိဳ မစံုစမ္းလည္း လူသတင္း လူခ်င္းေဆာင္ျပီး ၾကားေနရပါသည္။ သူ႕မိသားစုႏွင့္လည္း သူမ႐ွိမွပင္ ပိုေျပလည္ေနပါသည္။ သူတို႕မွာလည္း ေျမးဆို၍ ရီမာခ်ိဳ႕ သားႏွင့္ သမီးပဲ ႐ွိတာမို႕ ခ်စ္ၾကပါသည္။ သမီး ႏွင့္ သားက အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ပိုနားလည္လာလို႕လား မသိ။ သူတို႕ အေဖ အေၾကာင္းကို ရီမာခ်ိဳ မတားပါပဲႏွင့္ မေျပာၾကေတာ့ပါ။ သူတို႕ အေဖကို လမ္းေတြ႕လွ်င္ ေကာင္းေကာင္း ႏႈတ္ဆက္ၾကေသာ္လည္း ငယ္ငယ္တုန္းကလို သူ႕အေဖအလုပ္ကို လိုက္သြားျပီး တကူးတက သြားေတြ႕တာမ်ိဳး မလုပ္ေတာ့ပါ။ သူတို႕ အေပၚ အေဖ ႏွင့္ အေမ ဘယ္သူ႕ ေမတၱာက စစ္မွန္သည္ကို သိလာျပီ ဟုထင္သည္။
***
ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ႏွင့္ပင္ ေယာက်္ားေတြရဲ႕ သစၥာကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္ျပီးေသာ ရီမာခ်ိဳသည္ ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႕ကိုလည္း လံုးဝ စိတ္ကူးထဲ မ႐ွိေတာ့ပါ။ ေယာက်္ားေတြရဲ႕ သစၥာ ဆိုေပမယ့္လည္း အားလံုးကိုေတာ့ မဆိုလိုပါ။ ရီမာခ်ိဳ႕ အေဖ ကေတာ့ ရီမာခ်ိဳ ႏွင့္ ဥာဏ္ရည္မမီေသာ အစ္မ တို႕ ခပ္ငယ္ငယ္ကပင္ အေမ ဆံုးပါးသြားခဲ့ေသာ္လည္း သမီးႏွစ္ေယာက္ကို လူလားေျမာက္ေအာင္ ႐ွာေဖြေကၽြးေမြး၍ ေနာက္အိမ္ေထာင္ မျပဳခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ရီမာခ်ိဳက “အခ်စ္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ စာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ အခ်စ္မဟုတ္ေတာ့ပဲ ေမတၱာေတြ သစၥာေတြ ပါလာရမွာေပါ့” ဆိုသည့္ ဝင္းဝင္းလတ္ ရဲ႕ ဝတၱဳထဲက စကားကို သေဘာက်ခဲ့ဖူးသည္။ လက္ထပ္ျပီး ေနာက္ပိုင္း စာမ်က္ႏွာမ်ားထဲက ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဘက္ရဲ႕ သစၥာ ႏွင့္ ေမတၱာက ဘယ္ေလာက္အထိ ၾကာ႐ွည္တည္တံ့မယ္ဆိုတာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္က လက္မထပ္ခင္ ဘယ္လိုမ်ား သိႏိုင္ပါ့မလဲေလ။ ဒါေၾကာင့္လည္း အိမ္ေထာင္ျပဳတယ္ဆိုတာ ကံစမ္းမဲ ႏႈိက္ရသလိုပဲလို႕ ေျပာၾကတာေပါ့။ ႐ိုးေျမက် ေပါင္းႏိုင္ မေပါင္းႏိုင္ ဆိုတာက ေပါက္ဖို႕ ခက္ခဲတဲ့ ကံစမ္းမဲ ျဖစ္ေနေပမယ့္လည္း ပိုးဖလံမ်ိဳးေတြကေတာ့ မီးကို မတိုးပဲမွ မေနႏိုင္ေလေတာ့ အဲဒီ ကံစမ္းမဲကို လည္း လူတိုင္းလို ႏိႈက္ေနၾကတုန္းပါပဲ။ ေပါက္တဲ့လူလည္းေပါက္၊ မေပါက္တဲ့လူလည္း ဘဝေတြ အ႐ံႈးခံၾကရင္းနဲ႕ေပါ့...။

(အရင္ စိတ္ကူးယဥ္ျပီး ေရးတဲ့ Happy Ending ဝတၱဳမ်ားကို အျပင္ေလာကမွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ ေျပာၾကသူမ်ား အတြက္ တကယ့္ အျဖစ္ကို အေျခခံတဲ့ ဝတၱဳအတိုေလးပါ။ ေနာက္လည္း ေရးပါဦးမယ္။ တကယ့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားက စိတ္ကူးယဥ္ ဇာတ္လမ္းမ်ားလို မလွပၾကပါဘူး။)

သိဂၤါေက်ာ္
2.5.2010
5:20 PM