အေနအထိုုင္မတတ္တဲ့ စိတ္ကူးသမား

ပံုစံခြက္ေတြထဲ အေျခက်ေနတာၾကာေတာ့လည္း

ပ်င္းပ်င္းရိရိနဲ႕ စိတ္ေတြ ေျခဆန္႕ခ်င္လာတယ္။

အျမဲ ရွင္းလင္းထားတဲ့ ကြက္လပ္ထဲ

တစ္ရံတစ္ခါေတာ့လည္း

သံေယာဇဥ္ႏြယ္ေတြ စည္ပင္ခြင့္ ေပးခ်င္ျပန္ေရာ၊

ေရေလာင္းေပါင္းသင္ရင္းနဲ႕ပဲ

မရွင္သန္နိုုင္ေတာ့တာလည္း ရွိမယ္။

ေလာကဓံ ခက္ခဲလာတဲ့ အခ်ိန္ေတြၾကား

ေမ့ေလ်ာ့ျပီး ပစ္ထားမိလိုု႕

ေျခာက္ေသြ႕ေသဆံုုးသြားတာလည္း ရွိမယ္။

အဲဒီအခါ ဝမ္းမနည္းေၾကးလိုု႕

ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု အားေပးရင္း

ေပ်ာ္သလိုု ေနခဲ့သူေပါ့။

သံေယာဇဥ္ေတြ အခက္ေဝလို႕ ခုုတ္မပစ္ရက္တဲ့အခါ

ရွင္သန္ျခင္းေတြ လွပလိုု႕…။

နွလံုုးသားကိုု အျဖဴေရာင္ ေက်ာက္သားလိုု

ကာကြယ္ထားခ်င္သူ ျဖစ္လွ်က္

ပတ္ၾကားနက္ေအာင္ တိုးဝင္ခ်င္တဲ့

ႏြယ္ျမစ္ေတြကိုု သတ္မပစ္နိုုင္ျခင္းဟာ

ျပင္မရတဲ့ အားနည္းခ်က္ တစ္ခုုသာ။

ကိုယ္ဘက္ကမေပးနိုုင္တဲ့ အရာကို

သူတစ္ပါးဆီက မလိုခ်င္ပါနဲ႕လို႕

ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုု ျပန္ဆံုုးမေနရင္းနဲ႕ပဲ

အေနအထိုုင္မတတ္တဲ့ စိတ္ကူးေတြေၾကာင့္

ဟိုုမေရာက္ ဒီမေရာက္ထဲမွာပဲ လြင့္လြင့္ေနတယ္။

တကယ္တမ္းေတာ့လည္း

ကိုုယ့္လမ္းကိုု ေသြဖည္ဖိုု႕ သတၱိမရွိသူပါ၊

ကမ္းမယ့္လက္ကိုု လွမ္းျဖစ္ခဲ့ရင္

ေလွ်ာက္ေနၾကလမ္းထက္ ပိုၾကမ္းခ်င္ၾကမ္းနိုုင္တဲ့အခါ

သတိရျခင္းေတြကိုု ျဖတ္သင့္သေလာက္ျဖတ္ရင္း

ပိုုးဖလံ အျဖစ္မခံနိုုင္တဲ့သူမွာ

အေကာင္အထည္ျပစရာမရွိတဲ့ စိတ္ကူးေတြပဲ တိုးတိုးလာေလရဲ႕။

သိဂၤါေက်ာ္