31 May, 2011

တစ္ခုခု


တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုေပါ့
ဘဝမွာ အေရးပါမႈတစ္ခုေတာ့ ရွိသင့္ရဲ႕
ကိုယ္တိုင္ တန္ဖိုးထားတဲ့ အရာမ်ိဳး
အမ်ားလည္း လက္ခံတဲ့ အရာမ်ိဳး
ကဲ ေျပာတာေတာ့ ဟုတ္ပါျပီ၊
ဒါကို ဘယ္သူ သတ္မွတ္ေပးမလဲ။

ငါေရာ.. မင္းေရာ
အသက္ရွင္သန္ဖို႕အတြက္
အလုပ္ေတာ့ လုပ္ေနပါရဲ႕
မင္းရဲ႕ ေနေရးထိုင္ေရး
မင္းရဲ႕ စားေရးဝတ္ေရး
မင္းရဲ႕ မိသားစုအေပၚ တာဝန္ေက်ေရး
ဒီအေရးေတြ
အဆင္ေျပႏိုင္ရဲ႕လား။

ငါေရာ.. မင္းေရာ
ပိုက္ဆံ မ်ားမ်ားရတဲ့
အလုပ္ေတာ့ လုပ္ေနပါရဲ႕
မင္း တန္ဖိုးထားျပီး ေပ်ာ္ေနရဲ႕လား၊
မင္းရဲ႕ ခ်စ္ေသာသူေတြနဲ႕
ခံစားမႈေတြ မွ်ေဝဖို႕ အခ်ိန္ရွိရဲ႕လား၊
မင္းဘဝ ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိ
လုပ္ႏိုင္မယ္ ေသခ်ာရဲ႕လား။

ဝါသနာနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈလည္း ရွားပါး
မိသားစုကိုမွ မေထာက္ႏိုင္ေလာက္တဲ့
မေလာက္မငမႈနဲ႕
လူ႐ိုေသ ရွင္႐ိုေသ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုေအာက္မွာ
လုပ္ေန႐ံုနဲ႕
တစ္ဘဝစာလံုး ေက်နပ္ႏိုင္ရဲ႕လား။

ငါ့ကိုယ္ငါပဲ ေမးေမး ေနတာပါ
ငါလိုခ်င္တဲ့ တစ္ခုခုကို
ဘာေၾကာင့္ ရေအာင္ မလုပ္ႏိုင္သလဲ
ေအာင္ျမင္ၾကီးပြားေၾကာင္း စာအုပ္ေတြလည္း
မေရႏိုင္ေအာင္ ဖတ္ျပီးလွ်က္နဲ႕။
တစ္ခုခုေတာ့ ရွိေနမွာပါ
ငါ့အတြက္ သင့္ေတာ္တယ္လို႕
ငါ့စိတ္က သတ္မွတ္ေပးတဲ့အရာ၊
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
ဖမ္းဆုပ္ႏိုင္ရမယ္လို႕
ပိုင္းျဖတ္တဲ့ စိတ္တစ္ခုသာ ရွိပါေစေပါ့။
အဲဒီတစ္ခုခုက
မင္းဆီကို ေရာက္ေအာင္လာမွာ အေသခ်ာ။

သိဂၤါေက်ာ္


24 May, 2011

ေန႕ ရဲ႕ ေခၚသံ



ႏိုးထေတာ့ေလ
တစ္ေန႕တာက မင္းကို ေခၚေနျပီ
မင္းရဲ႕ ဘဝဆီ..
မင္းရဲ႕ တာဝန္ဝတၱရားေတြဆီ..
မင္းရဲ႕ ရွင္သန္မႈဆီ..
ဒီထက္ ဘာမွ မပိုပါဘူး။

မင္း ကိုယ္ေပၚ ဖံုးလႊမ္းထားတဲ့
ဝမ္းနည္းမႈ၊ ညနဲ႕ အေမွာင္ထု
အဲဒီၾကားက တိုးထြက္လာတဲ့ ေရေသာက္ျမစ္
အ႐ုဏ္ရဲ႕ အလင္းကို ငံ့လင့္ေန..။

ထရပ္လိုက္ပါေတာ့
႐ိုးစင္းမႈဆီ တစ္ေျဖာင့္တန္းသြားပံုက
သန္႕စင္တဲ့ အပ်ိဳစင္ရဲ႕ ေသးသြယ္တဲ့ ခႏၶာလို
ျဖစ္ေစမယ္။

မင္းရဲ႕ သတၱဳလို ခႏၶာကို စမ္းသပ္္လိုက္..
ေအးစက္သလား
ပူေလာင္သလား...
မင္းရဲ႕ ေသြးက ေျပာလိမ့္မယ္
ႏွင္းေတြရဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ဆီ
ဒါမွမဟုတ္
ျပတင္းေပါက္ရဲ႕ ေနာက္ဘက္ဆီ။

မင္း ပါးျပင္ရဲ႕ အေသြးအေရာင္က
ေျပာလိမ့္မယ္။
လူေတြကိုသာ ၾကည့္လိုက္ပါ၊
မင္းရဲ႕ ျပည့္စံုမႈကို
ေနာက္တစ္ေန႕ထဲ ေပါင္းထည့္တာထက္
ထပ္ျပီး ဘာမွမလို။

မင္းရဲ႕ အလုပ္က
မင္းဘဝကို ျမင့္ျမင့္မားမား ပို႕ေဆာင္ဖို႕
ဒါနဲ႕ပဲ ကစား၊
ဒါကိုပဲ အားၾကီးၾကီးနဲ႕ ပစ္လႊတ္လိုက္
တိမ္ေတြဆီ ေရာက္မယ့္ အသံတစ္ခုလိုမ်ိဳးေလ။

ဒါဆိုရင္ေတာ့
တို႕ဆီက ထြက္သြားျပီးသား
အလင္းေရာင္ကို ျပန္ထုတ္ယူႏိုင္မယ္။
ဒါ ၾကိဳတင္သတ္မွတ္ျပီးသား ကံၾကမၼာပဲ
ရွင္သန္ ေနထိုင္ဖို႕...
ဘာမွ လုပ္စရာမလိုပါဘူး၊
မင္း အလုပ္က မင္းပဲ
ဒါထက္ ဘာမွ မပိုပါဘူး။

သိဂၤါေက်ာ္

Wake Up. Day calls you by Pedro Salinas (1891-1951)
English translation by Willis Barnstone

20 May, 2011

ႏွင္းဆီမိုး


မင္း ႏွင္းဆီေတြကို ခ်စ္တယ္ေနာ္
ငါလည္း အတူတူပဲ
ငါဆႏၵျပဳမိတယ္...
ေကာင္းကင္ကေန
ႏွင္းဆီ ျခံဳကို လႈပ္ခါ ခ်လိုက္သလို
ႏွင္းဆီမိုးေတြ ရြာခ်ေစဖို႕...
ဘာေၾကာင့္ မျဖစ္ႏိုင္ရမွာလဲ...။
အဲဒီေနာက္ေတာ့
ေတာင္ၾကား တစ္ခုလံုး
ပန္းေရာင္ နဲ႕ အျဖဴေရာင္ေတြ ဖံုးလႊမ္း
အဲဒီအေပၚ ဖြဖြေလး နင္းေလွ်ာက္..
ႏွင္းဆီေတြ
ငွက္ေတာင္ေမႊးေတြလို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး လြင့္က်
ခ်ိဳျမျမ ေမႊးရနံ႕ ေတြနဲ႕..
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ
အိပ္ေပ်ာ္ေနသလိုလို...
ႏိုးေနသလုိလို...
ခံစားမိေစမယ္ေလ...။


သိဂၤါေက်ာ္

Roses by George Eliot (1819-1880)