ခရစၥမတ္ ခ်စ္သူ (၂)

ခရစၥမတ္ ခ်စ္သူ ရဲ႕ အဆက္ မဟုတ္ပါ။ ေမသို႕ လြမ္းခ်င္း ရဲ႕ အဆက္ ဟု ဆိုလိုက ဆိုႏိုင္ပါသည္။

............................................................................................................................................................

ျပန္လာမယ္ မေသခ်ာတဲ့ သူ တစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတာ ေမ့ ရဲ႕ ႐ူးႏွမ္းမႈတစ္ခုသာပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္ ၾကာခဲ့ျပီ ဆိုတာ ေရမထားေပမယ့္လည္း မွတ္မိေနခဲ့သည္။ သူနဲ႕ အတူ မရွိႏိုင္တဲ့ ဒီဇင္ဘာက အခုဆို သံုးခုေျမာက္ ျဖစ္ေနျပီ။ ဒီဇင္ဘာ ဆို အားလံုးရဲ႕ စိတ္ထဲ လြမ္းခ်င္လာၾကသည္။ ေမ လို အလြမ္းဓါတ္ခံ ရွိတဲ့သူ အဖို႕ေတာ့ ပိုဆိုးေတာ့သည္။ ဒီဇင္ဘာ အလြမ္း ကဗ်ာေတြ ဖတ္ျပီး လြမ္းသည္။ ေမ ကိုယ္တိုင္ ကဗ်ာ မေရးတတ္ေပမယ့္ ေမက ကဗ်ာေတြကို ခ်စ္သည္။ ကဗ်ာ ေတြ ေရးတတ္ေသာ သူ တစ္ေယာက္ကို လည္း ခ်စ္သည္။ ဒီဇင္ဘာ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ျပီး လြမ္းသည္။ Tayer Swift ရဲ႕ Back To December ကို နားေထာင္ျပီးလည္း လြမ္းသည္။ Hudrey Hannah ရဲ႕ It’s December ကို နားေထာင္ျပီးလည္း လြမ္းသည္။

အခု ေမ ေနေသာ ျမိဳ႕ကေလးကလည္း ျမန္မာျပည္ထဲက အေအးဓါတ္ပိုေသာ ျမိဳ႕ကေလးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေဆာင္းက ဟိုအရင္ ၾကံဳဖူးတဲ့ ဥေရာပ ေဆာင္းလို မျပင္းထန္ပါ။ အဲဒီတုန္းက ေဆာင္းကို သူႏွင့္ အတူသာ မျဖတ္သန္းရလွ်င္ ေမ ခံႏိုင္ပါ့မလား မသိ။ အဲဒီက ေလေတြကိုက ေအးစက္ၾကမ္းရွ ေနသည္ဟု ထင္သည္။ ဒီဇင္ဘာမွာ ရြာတတ္သည့္ မိုးေတြကိုလည္း ေမက မုန္းသည္။ အျပင္ထြက္လွ်င္ လက္အိတ္စြပ္ရမွာ သေဘာမက်တတ္သည့္ ေမ ့လက္ေတြ ေအးေနလွ်င္ သူ႕ လက္ေတြနွင့္ အတူတြဲရင္း ေႏြးလာေစခဲ့ဖူးတာကို သတိရသည္။ အခုေတာ့ ေမ့ လက္ကို တြဲမယ့္လူက အနားမွာ မရွိေတာ့။ အျပင္မွာ ေဆာင္းေလ ေတြ တုိက္ေနတဲ့ အသံေတြ ၾကားရင္လည္း ဟို အရင္ ေဆာင္းညေတြကို သတိရသည္။ ေလေတြ တိုက္လို႕ ေၾကာက္တယ္ ဆိုျပီး သူႏွင့္ တစ္ညလံုး နီးပါး ဖုန္းေျပာရင္း ေနခဲ့ဖူးသည္။

အရင္က ပန္းခ်ီျပခန္းေတြဆို သြားၾကည့္တတ္ေလ့ မရွိသည့္ ေမက အခုေတာ့ သြားၾကည့္ရင္း သူ႕ကို လြမ္းေနတတ္ ခဲ့သည္။ သူႏွင့္ အတူ ျပတိုက္မွာ ပန္းခ်ီကားကို ၾကည့္ရင္း သူေျပာျပသည့္ ပန္းခ်ီကားေတြ အေၾကာင္း နားေထာင္ခဲ့ဖူးတာကို သတိရသည္။ သူ ရြတ္ျပသည့္ ကဗ်ာေတြကို နားေထာင္ဖူးခဲ့တာကို လြမ္းသည္။ သူ ညႊန္းခဲ့ဖူးသည့္ ကဗ်ာ ဘေလာ့ေတြကို ခုထိ အျမဲ သြားဖတ္ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အတူတူ ၾကိဳက္ခဲ့ဖူးေသာ အဂၤလိပ္ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ရင္းလည္း သတိရေနမိဆဲ..။ သူက ေမ့ထက္စာလွ်င္ အမ်ားၾကီး ပိုေခ်ာသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ေမ့ထက္ ပိုျပီးလည္း စမတ္က်သည္။ သူ အျပံဳးတိုင္းကိုလည္း ေမက စြဲမက္ခဲ့သည္။ သို႕ေပမယ့္ အဲဒါေတြေၾကာင့္ သူ႕ကို ခ်စ္ခဲ့တာေတာ့လည္း မဟုတ္ပါ။ Avil ရဲ႕ I Love You သီခ်င္းကို နားေထာင္ရင္း ေမခံစားခ်က္ကို စပ္ထားသလိုပဲ ဟု ေတြးေနမိသည္။

အခုေတာ့ ေမ့ အလြမ္းေတြကို ဘယ္သူ႕ကိုမွလည္း မေၾကျငာရဲပဲ တိတ္တိတ္ လြမ္းေနရသည္။ အမ်ားအျမင္မွာေတာ့ ေမဟာ လြမ္းစရာ မရွိသည့္ အပ်ိဳၾကီးေပါ့။ ေဝးခဲ့ျပီးသည့္ ခ်စ္သူကို ေမ့ ခ်စ္သူ ရယ္ပါ လို႕ ဖြင့္ဟ ေျပာလို႕ သင့္ပါ့မလားေလ။ သူ မေပးခဲ့သည့္ ကတိေတြကို  ေမ ႐ူးသြပ္စြာ ေမွ်ာ္လင့္ ေနမိတာက တစ္က႑ေပါ့။ ကိုယ္ ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမည္ ဟု သူ ေမ့ကို ကတိမေပးခဲ့ပါ။ ေမ့ကိုသာ “ကိုယ္ျပန္လာတဲ့ အထိ ေမ ေစာင့္ေနမွာလား” တဲ့။ ေမ ကတိ မေပးခဲ့ပါ။ သို႕ေပမယ့္ ေမ သူ႕ကို ခုထိ ေစာင့္ေနတာ သူ သိႏိုင္ပါ့မလား။ “ခရစၥမတ္တိုင္းမွာ ေမ နဲ႕ အတူ ရွိခ်င္တယ္” လို႕ ဆိုခဲ့သူက ေမ့ကို ခရစၥမတ္ႏွစ္ခု တိုင္တိုင္ တစ္ေယာက္တည္း ျဖတ္သန္းေစခဲ့ျပီးျပီ။ ဒီႏွစ္ ခရစၥမတ္လည္း ေမ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ျဖတ္သန္း ရဦးမည္။

နွစ္ေယာက္လံုး ကြန္ပ်ဴတာ နွင့္ အင္တာနက္ကို အျမဲသံုးေနသူမ်ား ျဖစ္ပါလွ်က္ သူႏွင့္ ေမဟာ chat ထဲမွာလည္း အဆက္အသြယ္ မရွိခဲ့တာ သူမ်ားေတြ ၾကားလွ်င္ ရယ္စရာမ်ား ျဖစ္ေနမလား။ Facebook ထဲမွာေတာ့ သူ ရွိေနခဲ့ဖူးသည္။ သို႕ေပမယ့္ သူက ဒီ facebook ကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ဖြင့္ပံုမေပၚပါ။ သူ ႏွင့္ ေမဟာ သံုးေလး ငါးလ ၾကာမွ တစ္ခါေလာက္ Mail အဆက္အသြယ္ ရွိၾကသည္ ဆိုလွ်င္ ဘယ္သူ႕ကို အျပစ္တင္ၾကမလဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာလွ်င္ အဲလို လူတစ္ေယာက္ကို ေမ့လိုက္ပါေတာ့ လို႕ ေမ့ကို ေျပာၾကမည္ ဆိုတာ ၾကိဳသိေနသျဖင့္ ေမ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဖြင့္ဟ မျပခဲ့ပါ။ သူငယ္ခ်င္း မဂၤလာေဆာင္ေတြမွာ အျပံဳးနဲ႕ တက္ရင္း၊ အပ်ိဳၾကီး မစြံေသးဘူးလား ဆိုတဲ့ စကားေတြကို နားေထာင္ရင္း ေမ့ ရင္ထဲက အနာကို က်က္ေအာင္ မနည္းၾကိဳးစား ေနခဲ့ရသည္။

ေမ့ကို Propose လုပ္ေနသည့္ အဲဒီ တစ္ေယာက္ကလည္း ေမ့ရင္မွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ရွိေနျပီးသား ဆိုတာကို မယံုေလဘူး တဲ့။ ေမ သူ႕ကို အေၾကာင္းရွာျပီး ျငင္းေနသည္ ဟု ထင္ေနသည္။ ေမ့မွာ သူ႕ကို မခ်စ္ရသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေတြကိုပဲ reasonable ျဖစ္ေအာင္ ထပ္ရွာရမလို။ ေမေမ ကလည္း ဒီတစ္ေယာက္ကို သေဘာက်ကာ ေနျပန္ျပီ။ ေမ ျငင္းဦးမည္ ဆိုတာကို မသိေလေရာ့သလား ေမေမ ရယ္။ အရင္တုန္းကလည္း ေမ ျငင္းျပီးတာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတာင္လဲ ေမေမ မွတ္မိေသးရဲ႕လား။ ေမ ျငင္းလိုက္လွ်င္ ဇြတ္အတင္း မစီစဥ္ရွာသည့္ ေမေမ့ကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရဦးမည္။ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း ဆိုသည္ကို တာဝန္ဝတၱရား တစ္ရပ္လို ဘာေၾကာင့္ လုပ္ရမလဲ။ ေမ မလုပ္ႏိုင္ပါ။ ပြင့္လႊာေမက ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ကို မွီခို အားကိုးမွ ေနႏိုင္ေတာ့မည္ သူလည္း မဟုတ္ပါပဲ။ ေမေမက ဘာေၾကာင့္ ေမ့ကို အိမ္ေထာင္ျပဳေစခ်င္ ေနသလဲ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ပါ။

ေမ ဟိုမွာ အလုပ္ ဆက္လုပ္လို႕ ရေသးလွ်က္နဲ႕ ေမေမက ေမ့ကို ျပန္လာေစခ်င္တာနဲ႕ပဲ အခ်ိန္တိုေလးနဲ႕ ျပန္လာခဲ့ျပီးျပီ။ ေမကိုယ္တိုင္လည္း ေမေမ တစ္ေယာက္တည္းကို စိတ္မခ်၍ ျပန္လာခဲ့တာပါ။ မုဆိုးမ တစ္ေယာက္တည္း ဘဝႏွင့္ ေမ့ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့သူမို႕ ေမေမ့ စကားဆို ေမ့ တစ္သက္လံုး နားေထာင္ခဲ့သည္။ သို႕ေပမယ့္ ဒီတစ္ခုေတာ့ နားမေထာင္ပါရေစနဲ႕ လို႕ ေမေမ့ကို ေတာင္းပန္ခဲ့ရသည္။ ေမေမကလည္း ေမ ဘာေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႕ကို ဒီေလာက္ ျငင္းဆန္ရသလဲ နားမလည္ ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ေမေမ လက္ခံႏိုင္ေအာင္ ေျပာဖို႕လည္း ေမ့မွာ အေၾကာင္းအရာ မရွိပါ။ ေမေမ စီစဥ္တာေတြကို မၾကိဳက္ရင္ သမီးမွာ ခ်စ္သူ ရွိလို႕လား တဲ့ ေမေမက ေမးေတာ့ ေမ့မွာ ေျဖစရာ မရွိခဲ့ပါ။

ခုေန သူ႕စိတ္ထဲ ေမ ရွိခ်င္မွ ရွိေတာ့မည္ ဆိုတာလည္း ေမ ေတြးထားပါသည္။ အထီးက်န္မႈကို မလြန္ဆန္ႏိုင္တာႏွင့္ပဲ အနီးအနား တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ လက္ခ်င္းတြဲေနႏိုင္သည္ ဆိုတာလည္း ေမ နားလည္ပါသည္။ သူ႕ဆီကို ေမ mail မပို႕ေတာ့တာ ေျခာက္လ ရွိခဲ့ျပီ။ သူ႕ဘက္ကလည္း ဘာမွ ျပန္မပို႕ခဲ့ပါ။ ေမ သူ႕ကို သံေယာဇဥ္ ျဖတ္မွ ျဖစ္မည္ကို နားလည္ပါလ်က္ႏွင့္ စြဲလမ္းစိတ္က တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ရွိျမဲ ရွိေနခဲ့သည္။ ခုခ်ိန္ထိ သူ ေမ့ကို တကယ္ ခ်စ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ယံုၾကည္ေနခ်င္ေသးသည္။ တစ္ေန႕မွာ သူ႕ဘဝ အတြက္ လက္တြဲရမည့္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကို ရွာေတြ႕မွာပဲေလ။ သူ ေမ့ဆီကို wedding invitation ေတာ့ ပို႕မွာပါ။ အဲဒီ အခ်ိန္အထိ ေမ ေမွ်ာ္လင့္ ေနခ်င္ေသးသည္။ အဲဒီ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေမ သူ႕ကို ေမ့ အသိစိတ္ထဲကေန တစ္သက္လံုး အတြက္ သိမ္းထားလိုက္ေတာ့မည္။ ပြင့္လႊာေမ ဟာ တစ္သက္လံုး မစြံခဲ့သည့္ အပ်ိဳၾကီး တစ္ေယာက္ အျဖစ္ ေနသြားေတာ့မည္။

******

ဒီဇင္ဘာ ကို ေမ့ စိတ္ထဲ ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ ျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္းထဲတြင္ ေမက ဒီဇင္ဘာဖြား ျဖစ္ေနတာလည္း ပါသည္။ ဒီဇင္ဘာမွ ေမေမြးေန႕က မွတ္မွတ္ရရ ခရစၥမတ္ေန႕ ျဖစ္ေနသည္။ ေမ ငယ္ငယ္ ကတည္းက ဘိုးဘိုးက ေမ့ ေမြးေန႕ႏွင့္ ခရစၥမတ္ပါတီကို ေရာျပီး ျခံထဲမွာ လုပ္ေပးေလ့ ရွိသည္။ ဘိုးဘိုး ဆံုးျပီးေတာ့ ေဖေဖက စီစဥ္ေပးသည္။ ေဖေဖ ဆံုးျပီးေတာ့ ေမေမက ဆက္လုပ္ေပးသည္။ ေမ ဇာတိ ျမိဳ႕ကေလးကို မျပန္ႏိုင္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေတြက လြဲျပီး တစ္ႏွစ္မွ မပ်က္ခဲ့ပါ။ ေမကလည္း ဒီဇင္ဘာဆို ခရီးေတြ ထြက္ျဖစ္တတ္သည္။ ဒီဇင္ဘာမွာ ေမ ခရီးသြားေနတာ မဟုတ္လွ်င္ေတာ့ ေမေမ့ ျခံထဲမွာ ခရစၥမတ္ပါတီ ႏွင့္ ေမ့ ေမြးေန႕ကို သူငယ္ခ်င္းေတြ ႏွင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အျမဲ က်င္းပျဖစ္သည္။ ခရစ္ယာန္ မဟုတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြပင္ ေမ့ ေမြးေန႕မို႕ လာၾကသည္။ တစ္ခါတေလ တစ္ျခားျမိဳ႕က ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေမ အလုပ္ တာဝန္က်ေသာ ျမိဳ႕မွာ အတူလုပ္သည့္ သူငယ္ခ်င္းေတြပါ လာတတ္ၾကသည္။ သူ ႏွင့္ မေတြ႕ခင္ နွစ္ေတြ မ်ားစြာမွာ ေမဟာ ေမ့ေမြးေန႕၊ ခရစၥမတ္ပါတီကို သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ပင္ အပူအပင္ကင္းစြာ ေပ်ာ္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ အဲဒီလို ႏွစ္မ်ားစြာ အနက္မွ ေမက သူႏွင့္ အတူ ရွိခဲ့ဖူးေသာ တစ္ခုေသာ ခရစၥမတ္ကိုမွ ဘာလို႕ တမ္းတမ္းတတ သတိရေနမိရသည္ မသိေပ။

ေမ့ အခန္းက်ဥ္း ကေလးထဲမွာ ထားဖို႕ ခရစၥမတ္ပင္ကေလး တစ္ပင္ သူက ဝယ္ေပးသည္။ ေမက တစ္ျခား decoration အေသးေလးေတြ လုပ္သည္။ ေမ့ အခန္းေရွ႕က ဝရံတာကေလးမွာ မီးေရာင္စံုကေလး ထြန္းသည္။ ေမက မီးလံုးေလးေတြ ထြန္းရတာ ဝါသနာ ပါသည္။ အိမ္မွာဆို သီတင္းကၽြတ္တိုင္း မီးေရာင္စံုေတြ ထြန္းသလို ခရစၥမတ္တိုင္းလည္း ထြန္းသည္။ ေမ့ ေမြးေန႕ ခရစၥမတ္ညမွာ ႏွစ္ေယာက္သား ျမိဳ႕ထဲ ေလွ်ာက္သြားျပီး ခရစၥမတ္ညကို ခံစားသည္။ ခရစၥမတ္ Decoration မီးေရာင္စံုေတြကို ၾကည့္ရတာ ေမ အရမ္းၾကိဳက္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ခရစၥမတ္ကို အဲေလာက္ လုပ္ၾကေလ့ မရွိေပ။ ေျခေထာက္ေတြ ေညာင္းေအာင္ ေလွ်ာက္သြားျပီး ည ၉ နာရီေလာက္မွ ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ 

ေမ့ အခန္းေလးထဲ ေရာက္ေတာ့ သူ ဝယ္လာေသာ ခရမ္ ကိတ္မုန္႕အၾကီးၾကီးေပၚမွာ ဖေယာင္းတိုင္ေလးေတြ ထြန္းျပီး Happy Birthday လုပ္သည္။ မီးမႈတ္ျပီးေတာ့ ကိတ္မုန္႕လွီးျပီး ေဘးနားက အခန္းေတြ ေဝလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ညလံုး စကားေတြ ထိုင္ေျပာၾကသည္။ သူက ေမ့ကို ဒီမွာ staff mobility လာလုပ္သည့္ တစ္ႏွစ္ျပီးလွ်င္ ေနာက္ထပ္ တစ္ခုခု ဆက္တက္ေစခ်င္သည္။ သူ႕ Ph.D Thesis က ခုမွ စတုန္း ရွိေသးသည္မို႕ ျပီးဖို႕က မေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ေသးပါ။ ျငင္းၾက ခုန္ၾက ရင္းႏွင့္ပင္ သူက မနက္ မိုးလင္းကာနီးမွ သူ႕အိမ္သို႕ ျပန္သြားသည္။ သူက အေဖ အေမ မရွိေတာ့သည့္ေနာက္ သူ႕အန္တီေလး ႏွင့္ အတူလိုက္ေနရင္း ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးကတည္းက ဒီမွာ ေရာက္ေနသူ ျဖစ္သည္။

အခုေတာ့ သူ မရွိေသာ သံုးခု ေျမာက္ ခရစၥမတ္ကို ေမ ျဖတ္သန္းရဦးမည္။ Justin Bieber ၏ Mistletoe လို ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး သီခ်င္းကို နားမေထာင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ေမ့မွာ အလြမ္းဓါတ္ခံ မ်ားေနသည္။ ေမ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ေရတြက္ ေနမိသလဲ ေမ့ကိုယ္ေမလည္း မသိတတ္ေတာ့ပါ။ သူႏွင့္ ဆံုေတြ႕ခဲ့ျခင္းဆိုတာက တစ္ႏွစ္တာမွာ အမွတ္မထင္ ဆံုခဲ့ျခင္းပဲ မဟုတ္လား။ သူဘက္က ေမ့ကို ဘယ္လို သေဘာထားသလဲ ေမက အတတ္သိႏိုင္ပါ့မလား။ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ အခ်ိန္တို အတြင္း ခ်စ္ခဲ့ၾကသည့္ အခ်စ္တစ္ခု ရယ္လို႕ ေမ့အေပၚ အေလးအနက္ ထားမွ ထားရဲ႕လား..။ ၾကံဳၾကိဳက္လို႕ ခ်စ္လိုက္သည့္ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္လို႕ပဲ သေဘာထားသလား၊ တစ္သက္လံုးအတြက္ ရည္ရြယ္ခဲ့တာေရာ ဟုတ္ပါရဲ႕လား ေမ မသိႏိုင္ခဲ့ပါ။ ေမက သူ႕ကို မ်က္စိမွိတ္ျပီး ယံုၾကည္ခ်င္ေနခဲ့ျခင္း သက္သက္ပါပဲ။

******

တစ္ေနကုန္ Christmas Isn’t Christmas Without You သီခ်င္းကို ညည္းရင္း ညေန ပါတီအတြက္ ျပင္ဆင္ေနသည့္ ေမ့ကို ေမေမႏွင့္ အတူလာကူသည့္ သူငယ္ခ်င္း ခ်ိဳမာက နားၾကားျပင္း ကတ္ေနၾကသည္။ ျခံထဲမွာ ခရစၥမတ္ အတြက္ Decoration ကို ေမ စိတ္ကူးထားေသာ ဒီဇိုင္းအတိုင္း ခပ္ဆန္းဆန္းေလး ျပင္ထားသည္။ ခရစၥမတ္သစ္ပင္ေတြက အတုေတြ မဟုတ္ပဲ ထင္႐ွဴးပင္ေပါက္ကေလးေတြကို ေျမၾကီးမွာ ခ်စိုက္ျပီး မီးလံုးေလးေတြႏွင့္ လက္ေဆာင္ထုတ္ေလး ေတြ၊ ဟိုဟို သည္သည္ အ႐ုပ္ကေလးေတြ၊ ပစၥည္းေလးေတြ ကို ရေအာင္ ခ်ိတ္ထားသည္။ အရင္ တာဝန္က်ဖူးသည့္ ျမိဳ႕က သူငယ္ခ်င္းတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ေရာက္ေနၾကျပီ။ ခရီးပန္းျပီး အိပ္ေနၾကသည္။ ေမက အလွအပ အတြက္ ျပင္ဆင္ေနျပီး ခ်ိဳမာ ႏွင့္ ေမေမ ကေတာ့ အစားအေသာက္ အတြက္ စီစဥ္ေနသည္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ကစားၾကဖို႕ Game ေတြလည္း စီစဥ္ထားသည္။ ေမ့ သူငယ္ခ်င္းေတြတင္ မဟုတ္ပဲ ေမေမ့ မိတ္ေဆြေတြလည္း လာၾကမည္ ျဖစ္သည္။

ေမြးေန႕ညမွာေတာ့ ေမက ေမ့ စိတ္တိုင္းက် အေရာင္ ႏွင့္ ဒီဇိုင္းကို ေရြးျပီး ခ်ဳပ္ခိုင္းထားေသာ ေဗဒါေရာင္ႏုႏု ဂါဝန္ေလး ႏွင့္ လွခ်င္တိုင္း လွေနသည္။ အျမဲတမ္း ဆံပင္ရွည္ အေျဖာင့္ႏွင့္သာ ေနေနၾကေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေမက စိတ္ကူးေျပာင္းျပီး အဖ်ားမွာ အေခြအလိပ္ကေလး ျဖစ္ေအာင္ ေကာက္ထားခဲ့သည္။ ေမသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွန္ထဲမွာ ၾကည့္ရင္း သေဘာက်ေနသည္။ ၾကည့္စမ္းပါဦး ေမ့ကို ဘယ္သူက ၃၂ ျပည့္ ေမြးေန႕ က်င္းပမယ့္သူ လို႕ ထင္မွာလဲ ေနာ္..။ မသကာ ၂၅ ႏွစ္ေပါ့။ တစ္ျမိဳ႕တနယ္စီ ကြဲေနတာ ၾကာျပီ ျဖစ္သည့္ သူငယ္ခ်င္း သုသု က အ႐ူးမ ရယ္လို႕ ေကာင္းခ်ီးေပးသည္။ Christmas Isn’t Christmas Without You ကို ဆိုမိျပန္ေတာ့ “နင္က ဘယ္သူ႕ကို ရွိေစခ်င္ေနတာလဲ” တဲ့ ေမ့ကို မယံုသကၤာ ႏွင့္ ေမးၾကျပန္သည္။ ေမက လွ်ာထုတ္ျပရင္း ျခံထဲကို ေျပးဆင္းခဲ့သည္။ “ဟဲ့ ကေလးက်ေနတာပဲ ေခ်ာ္လဲဦးမယ္ နင့္ ဖိနပ္ အထူၾကီးနဲ႕”  သုသုက ထံုးစံအတိုင္း လူၾကီးသူမလို ေျပာရင္း က်န္ခဲ့သည္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူလည္း ေမ့လိုပဲ အပ်ိဳၾကီး ျဖစ္ေနတာေပါ့။ သူ မရွိေသာ ခရစၥမတ္ေပမယ့္လည္း ေမ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီး လာေတာ့ ေမက ေပ်ာ္ရမွာေပါ့။

******

ျခံေရွ႕မွာ ၁၀ ေလာက္ ၾကာေအာင္ပင္ ခ်ီတံုခ်တံုႏွင့္ သူ ရပ္ေနမိေသးသည္။ ဝင္သြားလိုက္ရင္ ေမက သူ႕ကို ဝမ္းသာအားရ ၾကိဳမွ ၾကိဳပါ့မလား။ သူ႕ကို အၾကာၾကီးေနမွ ျပန္ေတြ႕သည့္ သာမန္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္လိုပဲ သေဘာထားမွာလား။ ေမ့ကို တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ အတူယွဥ္တြဲျပီး ေတြ႕လိုက္ရရင္ သူ ဘယ္လို လုပ္ရပါ့မလဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ.. ဒီေလာက္ ခရီးအေဝးၾကီး လာခဲ့ျပီးမွ ဝင္ေတာ့ ဝင္ရမွာေပါ့။ စိတ္ကို ပိုင္းျဖတ္ျပီး ျခံထဲ ဝင္ခဲ့လိုက္သည္။ ခရမ္းႏုေရာင္ ဂါဝန္ေလးႏွင့္ ေမ့ကို အေဝးကပင္ လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ သူ ေမ့ကို ဒီလိုပံုစံႏွင့္ တစ္ခါမွမျမင္ဖူးခဲ့ပါ။ ေမက အျမဲတမ္း ေဘာင္းဘီရွည္ ႏွင့္ အက်ႌအရွည္ေတြ ဝတ္တာပဲ ျမင္ဖူးခဲ့သည္။ ခပ္နီးနီးသို႕ ေရာက္လာသည္ အထိ ေမက သူ႕ကို မျမင္ေသးပါ။ ေမက ႏႈတ္ခမ္းနီ ခရမ္းေဖ်ာ့ေရာင္ႏွင့္ အလွေတြ ျပင္ထားသည္။ ေမ့ကို ခ်စ္ခဲ့ေပမယ့္ ေမ့ကို ေခ်ာသည္ဟု သူ တစ္ခါမွ မထင္ခဲ့ဖူး။ ခုေတာ့ ေမက အရမ္းလွေနပါလား။ ေမ့အနားမွာ မိန္းကေလးေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ သူ စိုးရိမ္ခဲ့သလိုေတာ့ ျဖစ္မည္ မထင္ပါ။

ေမက ႐ုတ္တရက္ သူ႕ကို အနီးအနားမွာ ျမင္လိုက္ရေတာ့ အိပ္မက္လားေတာင္ အထင္မွားသြားသည္။ ေမ သူ႕ကို သတိရလြန္းလို႕ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေနတာမ်ားလား။

“Happy Birthday, May”

သူ႕အသံကို ၾကားေတာ့မွ အျမင္မွားတာ မဟုတ္မွန္း ေသခ်ာသြားသည္။

“ရဲရင့္... ေမ့ဆီကို လာတယ္”

“ေမ ကိုယ့္ကို ဒီလိပ္စာ ေပးဖူးတယ္ေလ”

ေမ့ကိုယ္ေမ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့။ သူႏွင့္ ေမ့ၾကား ေျခလွမ္း ၅ လွမ္းစာေလာက္ ကြာေနသည္ကိုပင္ မခံစားႏိုင္ေတာ့။ ေမ ေစာင့္ခဲ့ရတာ ၾကာလွျပီ။ ေမ သူ႕ဆီ ေျပးသြားမိသည္။ သူကလည္း ေမ့ကို တင္းတင္းေပြ႕ဖက္လိုက္သည္။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့။ ေမ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ထူးဆန္းအံၾသသည့္ မ်က္ႏွာမ်ားႏွင့္ ေငးၾကည့္ေနၾကသည္။ ပြင့္လႊာေမ တစ္ေယာက္ ဘယ္တုန္းက ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ပတ္သက္ခဲ့ပါလိမ့္ ဟု ေတြးေနၾကလိမ့္မည္။

“ရဲရင့္ အလည္လာတာလား”

“မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ္အျပီးျပန္လာတာ၊ ဒီမွာ ဘာလုပ္မယ္ ဘာညာ၊ အစီအစဥ္ေတာ့ မဆြဲရေသးဘူး။ ဒီ ခရစၥမတ္ အမွီ ေမ့ဆီလာမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ထားလို႕ေလ၊ ေမ ကိုယ့္ကို ေစာင့္ေနလိမ့္မယ္လို႕ ကိုယ္ မ်က္စိမွိတ္ ယံုထားခဲ့တယ္”

“ေမကလည္း အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုပဲ ျပန္လာမယ္ မေသခ်ာတဲ့လူကို ေစာင့္ေနတာပါေနာ္..တစ္ခါမွလည္း ေရေရရာရာ စာလည္း မျပန္တဲ့လူ”

“ကိုယ္က ေမနဲ႕ အျမဲ ဆက္သြယ္ေနရင္ Thesis ျပီးေအာင္ေတာင္ လုပ္ႏိုင္ပါ့မလား မသိဘူး၊ ေမ့ဆီ လာခ်င္ေနမွာ စိုးလို႕ေလ၊ အဲဒါေၾကာင့္ အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ျပီး ကိုယ့္စာပဲ ကိုယ္လုပ္ေနတာပါ၊ ေမနဲ႕တင္ မဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္သူနဲ႕မွ မ chat ဘူး”

“ဟြန္႕.. အပိုေတြ”

“ဒီခရစၥမတ္က စျပီး ကိုယ္တို႕ အတူတူ ရွိႏိုင္ပါျပီကြာ ေနာ္..၊ ေမ ကိုယ့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ထားမသြားနဲ႕ေတာ့ ဟုတ္လား”

“ရဲရင့္သာ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ကို အဲလို မေစာင့္ခိုင္းနဲ႕ေတာ့”

“ကိုယ္ ကတိေပးပါတယ္”

“ေမ့ အတြက္”

သူက ဘူးေလး တစ္ခု ေမ့ကို ေပးသည္။ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ စိန္လက္စြပ္ကေလး တစ္ကြင္း။ ေမ ဒီဇိုင္းဆန္းဆန္း ၾကိဳက္မွန္း သိလို႕ ဒီဇိုင္းလွလွေလး။

“ေမ့ကို လက္ထပ္ပါရေစေတာ့ ေမ”

ေမ့ လက္ကေလး ေပးလိုက္ေတာ့ သူက စြပ္ေပးသည္။ ေမ့ လက္သူၾကြယ္ေလးႏွင့္ တိုင္းထားသည့္အတိုင္း ကြက္တိ ျဖစ္ေနသည္။

“အဲဒါက ေမေမ့ကို ခြင့္ေတာင္းရမွာေပါ့၊ လာ..”

 ေမေမကလည္း သူ႕သမီးရဲ႕ ႐ုပ္ရွင္ျပကြက္ကို ေတြ႕လိုက္၍ ထင္သည္။ ဟိုဘက္ လူၾကီးဝိုင္းကေန ဒီဘက္ ေရာက္ေနသည္။

“ေမေမ၊ ဒါ သမီးခ်စ္သူပါ၊ ရဲရင့္လူသစ္ တဲ့”

ေမသည္ ခုမွပဲ ေမ့ခ်စ္သူကို ေမေမ ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အတိအလင္း မိတ္ဆက္ေပးခြင့္ ရေတာ့သည္။ ေမ တို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းသစၥာကို ေမေမ သိလွ်င္ သေဘာတူမွာပါ။ ဒီႏွစ္ ခရစၥမတ္က ေမ့အတြက္ အမွတ္တရ အျဖစ္ဆံုး ႏွင့္ အေပ်ာ္ဆံုး ခရစၥမတ္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ေနာက္ ခရစၥမတ္တိုင္းမွာလည္း သူႏွင့္ အတူ ရွိေနႏိုင္ေတာ့မည္ဟု ေမ ယံုၾကည္ထားလိုက္ပါျပီ။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဖြင့္ထားေသာ Projector မွာလည္း Justin Bieber ၏ Mistletoe သီခ်င္းလာေနသည္။ ခုေတာ့ ခ်စ္သူႏွင့္ လက္တြဲျပီး ေမ ဒီသီခ်င္းကို နားေထာင္ႏိုင္ပါျပီ။

ခ်စ္ေသာသူတိုင္း ဆံုဆည္းႏိုင္ၾကပါေစ...။

သိဂၤါေက်ာ္

20.12.2011

11:37 PM

December Songs

My December by Linkin Park


December by Olivia


December by Collective Soul


Back to December by Taylor Swift


It's December by Audrey Hannah


Cold December by Matt Costa


Remember December by Demi Lovato


December by Nino


Love in December by Club 8


Hope you enjoy December songs.

သိဂၤါေက်ာ္

ေန၏ တစ္ဖက္ျခမ္း (ဇာတ္သိမ္း)

(၉)

“ဘယ္လိုလဲ သက္ေအာင္၊ ကိုလင္းကို ဘယ္သူ လုပ္တယ္လို႕ မင္းထင္လဲ”

“ဘယ္သူ ရွိမလဲ၊ ဦးမင္းလပဲေပါ့၊ သူ သိသြားျပီ လို႕ ငါထင္တယ္၊ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ ကိုလင္း ရဲ႕ ဖုန္းကို ေနာက္ဆံုး ေခၚထားတာ ဦးမင္းလပဲ၊ မ်က္ျမင္သက္ေသရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရ ကိုလင္းက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေစာင့္ေနတဲ့ ပံုပဲတဲ့၊ အဲဒီမွာ ကားတစ္စီးက ဝင္တိုုက္သြားတာ တဲ့”

“ခ်ိန္းစရာ ရွားလို႕ လမ္းမေပၚမွာ လားကြာ”

“အဲဒါက သူတို႕ အိမ္နားမွာေလ၊ ေကာ္ဖီဆိုင္ ေရွ႕မွာ၊ လမ္းေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ျပီးမွ ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲ ဝင္မယ္လို႕ ေျပာထားတာလည္း ျဖစ္ရင္ ျဖစ္မွာေပါ့”

“အဲဒါ မင္းရဲ႕ ေတြးလံုးပဲ မဟုတ္လားကြာ၊ အရက္မူးျပီး ေမာင္းလာတဲ့ တစ္ျခား ကားတစ္စီးစီးလည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ”

“မင္း မျဖစ္ေစခ်င္တိုင္း ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႕ ကိုေန၊ အဲလို မျဖစ္ႏိုင္တာ မင္းသိရဲ႕သားနဲ႕”

“ကားနံပါတ္ မွတ္မိလိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္ကြာ”

“တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္၊ အဲဒီကားက ပလက္ေဖာင္းကို တိုက္ျပီး ကားေရွ႕ဘက္က ေဆးနည္းနည္း ကြာက်န္ခဲ့တယ္၊ ကားလည္း နည္းနည္းေတာ့ ခိုက္မိသြားပံုပဲ”

“မင္းက သိလွခ်ည္လား”

“သိဆို၊ အဲဒီ အမႈကို လိုက္မယ့္ ရဲအရာရွိက ငါ့အသိပဲ၊ ဒီလူက လူေတာ္တစ္ေယာက္ ပဲ၊ ငါ သူနဲ႕ ေတြ႕ျပီး ေမးၾကည့္ျပီျပီ၊ သူတို႕ အဲဒီကားကို ရွာေနတယ္၊ ငါလည္း ငါ့နည္း ငါ့ဟန္နဲ႕ ရွာခိုင္းထားပါတယ္”

“ေကာင္းတယ္၊ မင္းေတာ္တယ္ ကြာ၊ ဒါနဲ႕၊ ဦးမင္းလ သိသြားျပီ ထင္ရင္ ကိုလင္းက ငါတို႕ကို ဘာလို႕ မေျပာခဲ့ရတာလဲ”

“သူလည္း မေန႕ညကမွ သိတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္”

“ငါ့အေဖ ဦးမင္းလကသာ ကိုလင္းကို လုပ္ၾကံ႐ိုး မွန္ရင္၊ ငါ့ဘက္ကလည္း လႈပ္ရွား ရလိမ့္မယ္၊ တနလၤာေန႕ ရွယ္ယာရွင္ အစည္းအေဝး မတိုင္ခင္ ဒီကိစၥကို ငါသိခ်င္တယ္ ကြာ၊ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ငါက ငါ့ ပေယာဂ မပါပဲ သူ႕အလိုလို ျဖစ္မယ့္ ကိစၥ တစ္ခုကို ေစာင့္မလို႕ပဲ”

ဖုန္းတစ္ခု ဝင္လာသျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုရဲသူ ျဖစ္ေနသည္။

“ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အတိုင္းပဲ အ႐ိုးစု တစ္ခု ေတြ႕တယ္ ကိုေနထက္ေခါင္၊ identify လုပ္ဖို႕ ရန္ကုန္ကို ပို႕လိုက္ျပီ၊ အ႐ိုးစု လက္မွာလည္း လက္စြပ္တစ္ကြင္း ဝတ္ထားတာေတြ႕တယ္၊ အဲဒီဟာကို သူ႕မိသားစုေတြ ျပၾကည့္ရင္ေတာင္ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါ ဆိုတာ သိရမွာပဲ၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေတြ႕ထားတဲ့ တုတ္နဲ႕ ဓါးေျမွာင္ ကိုလည္း အဆင့္ျမင့္ နည္းေတြနဲ႕ စစ္ေဆးရင္ တစ္ခုခုေတာ့ သိရႏိုင္တယ္”

“ေကာင္းလိုက္တာ ကိုရဲသူ၊ သူ႕ မိသားစုေတြကေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ဒီမွာ ကိစၥေလး တစ္ခု ျဖစ္ေနလို႕ လာၾကည့္ေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး ထင္တယ္”

“ရပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဒီ အ႐ိုးေတြကို အရင္ စစ္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ေလ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရန္ကုန္လာမွာပဲ၊ မပန္းငံုကို ကတိေပးထားသလို ဒီကိစၥကို အျပီးအထိ ကၽြန္ေတာ္ ကူညီမွာပါ၊ အတိအက် သိရေတာ့မွ ခင္ဗ်ားကို ထပ္ဆက္မယ္”

“ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးပါပဲ ကိုရဲသူ ရာ”

ကိုရဲသူက မပန္းငံုကို ဘယ္တုန္းက ကတိေပးထားသလဲေတာ့ သူလည္း မသိပါေပ။ သူ႕ မ်က္စိထဲတြင္ Bones ဇာတ္လမ္းတြဲကိုေတာင္ သြားျမင္ေယာင္မိ ေနေသးသည္။

“အဲဒါက ဘယ္သူတုန္း၊ မင္း ဒီေန႕ အေစာၾကီး ဘယ္ကို သြားေနတာတုန္း၊ မင္းဖုန္းကို ကိုင္တဲ့ ေကာင္မေလးက ဘယ္သူတုန္း ကိုေန၊ ေျပာစမ္းပါဦး”

“ဟား ဟား.. ေမးခြန္းေတြက မ်ားလွခ်ည္လား၊ ေျပာရရင္ေတာ့ ရွည္လိမ့္မယ္ကြာ၊ ေနာက္မွ မင္းကို ေျပာျပမယ္၊ အဲဒီ ေကာင္မေလးက ငါ့မိတ္ေဆြပါ၊ သူက ကိုလင္း ညီမေလး ျဖစ္ေနတယ္၊ သူက ဦးမင္းလရဲ႕ အမႈေဟာင္း တစ္ခုကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနတာ၊ ငါက သူ႕ကို လိုက္ပို႕႐ံုပါ”

“အဲဒီ ဦးမင္းလက မင္း အေဖ အရင္း ဆိုတာလည္း နည္းနည္းေတာ့ စိတ္ထဲ ထားဦး ေဟ့ေကာင္”

“ငါက ေနာက္ဆုတ္ခ်င္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူ႕ စိတ္ဓါတ္က ခုထက္ထိ မေျပာင္းလဲေသးဘူး၊ ဟိုးအရင္ကတည္းက ခုခ်ိန္ထိပဲ၊ အဲဒီေတာ့ ငါလည္း ေနာက္ဆုတ္လို႕ မျဖစ္ဘူး”

♥♥♥♥♥

သုကို ေနထက္ေခါင္က ဖုန္းဆက္ျပီး ကိုရဲသူတို႕ အ႐ိုးစု ေတြ႕ခဲ့သည့္ အေၾကာင္းကို ေျပာျပီး ကိုရဲသူ ဖုန္းနံပါတ္ကို ေပးသည္။ စပ္စုခ်င္သည့္ သုက အဲဒီ အ႐ိုးေတြကို သြားၾကည့္ခ်င္သည့္ အတြက္ ကိုရဲသူကို ဖုန္းဆက္ျပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးလိုက္သည္။ တနလၤာေန႕မွာ Forensic Department ကို လာခဲ့ဖို႕ေျပာသည္။ တနလၤာေန႕ သြားေတာ့ ကိုရဲသူလည္း ေရာက္ေနသည္။ အဲဒီ အ႐ိုးကို တာဝန္ယူ စစ္ေဆးသည့္ ေဒါက္တာ ႏွင္းစက္ က သူ စစ္ေဆးသမွ် အားလံုး ရွင္းျပသည္။

ကိုရဲသူတို႕ ေတြ႕လာေသာ အ႐ိုးမွာ ကိုပီတာ ၏ အ႐ိုး အမွန္ပင္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အရပ္ ၅ေပ ၁၁ လက္မခန္႕ ရွိေသာ ေယာက်္ားအ႐ိုးစု ျဖစ္သည္။ ေသဆံုးခ်ိန္က အသက္မွာ ၂၅ ႏွစ္ေလာက္ ျဖစ္လိမ့္မည္ ဟု ဆိုသည္။ ဦးေခါင္းခြံတြင္ ျပင္းထန္စြာ ႐ိုက္ႏွက္ ခံထားရေသာ ပံုသ႑န္ကို ေတြ႕ရသည္။ နံရိုးမ်ား က်ိဳးေနသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။ ထို႕အတူ ဝမ္းဗိုက္ပိုင္းတြင္လည္း ဓါးျဖင့္ ထိုးခံထားရျခင္း ျဖစ္ဟန္တူေသာ သဲလြန္စမ်ားကို ေတြ႕ရသည္ ဟု ဆိုသည္။

“ဒီအ႐ိုးကို ျမွဳပ္ထားတဲ့ ေနရာက ေအးျပီး ေျခာက္ေသြ႕ပံုရတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ႏွစ္ေပါင္း ဒီေလာက္ ၾကာေပမယ့္ အရမ္းၾကီး မပ်က္စီးေသးဘူးလို႕ ဆိုရမွာေပါ့”

ထိုေနရာက ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ဝိုက္ထက္ အနည္းငယ္ ကုန္းျမင့္ေလး ျဖစ္ေနတာကို သု မ်က္စိထဲ ေျပးျမင္လိုက္သည္။ တစ္ဖက္ျခမ္း လက္ပံပင္ေနာက္ဘက္ကသာ ေရတုိက္စားခံရေပမယ့္ သရက္ ႏွစ္ပင္ေအာက္ ကုန္းျမင့္မွာေတာ့ ေရဝပ္ပံုလည္း မရေပ။

“႐ိုးတြင္းျခင္ဆီကို DNA စစ္ဖို႕ ပို႕ထားတယ္၊ အဲဒါထက္ ထူးျခားတာ တစ္ခု ရွိတယ္၊ ညာဘက္လက္ေခ်ာင္းေတြက နည္းနည္း ေကြးျပီး တစ္ခုခုကို ကုတ္ျခစ္ထားတဲ့ ပံု ျဖစ္ေနတယ္၊ အဲဒါနဲ႕ ကၽြန္မ ေသခ်ာ ၾကည့္ေတာ့ လက္သည္းထဲမွာ တစ္ခုခု ရွိေနတယ္၊ ေျမၾကီးေတြ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါဟာ အက်ႌစနဲ႕ အသားစေတြ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႕ ထင္တယ္၊ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ေျမၾကီးမႈန္႕ေတြလို ျဖစ္ေနေပမယ့္ အဲဒါကို DNA စစ္ၾကည့္လို႕ ရႏိုင္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အဲဒါကိုလည္း စစ္ဖို႕ ပို႕ထားတယ္။ ညေန ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ သိရမွာပါ”

အဲဒီက ျပန္ထြက္လာေတာ့ ကိုရဲသူက အ႐ိုးကခၽြတ္ယူထားျပီး ျဖစ္ေသာ လက္စြပ္ကို ေသခ်ာေအာင္ စစ္ၾကည့္ဖို႕ ေျပာသည္။ သား အတြက္ စိတ္ပူေနေသာ ေမေမ့ကို မေခၚခ်င္ေသာ္လည္း ဒီကိစၥကို အျမန္ ျပီးေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ ေခၚလိုက္ရသည္။ ဒီအမႈကို တာဝန္ယူထားေသာ အရာရွိ ဆီသို႕ သြားလိုက္ၾကသည္။ ေမေမက ထိုလက္စြပ္မွာ ကိုပီတာ အျမဲဝတ္ထားေသာ လက္စြပ္ အမွန္ ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံသည္။ သုကလည္း ကိုကို႕ အေၾကာင္း ၾကားျပီး အျမန္ ျပန္လာရေသာေၾကာင့္ မအပ္ခဲ့ရေသာ သုေတြ႕ခဲ့သည့္ လက္စြပ္ကိုပါ အပ္လိုက္သည္။ ေမေမက ထိုလက္စြပ္ကိုေတာ့ ဦးမင္းလ လက္စြပ္ ဟုတ္မဟုတ္ ေသခ်ာ မသိေပ။ အဲဒါနဲ႕ပဲ ေဖေဖ့ကိုပါ ေခၚရျပန္သည္။ ဦးမင္းလက ထိုစဥ္က ေဖေဖတို႕ အိမ္သို႕ ဝင္ထြက္ေနသည္မို႕ ေဖေဖကေတာ့ သိႏိုင္ေလာက္သည္ ဟု ထင္သည္။ ေဖေဖ ေရာက္လာေတာ့ ေဖေဖက တကယ္ပင္ ဦးမင္းလ လက္စြပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္မိေနပါသည္။ အခုအခ်ိန္မွ ကိုပီတာရဲ႕ အ႐ိုးစု ထြက္ေပၚလာသည့္ အတြက္ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမက အေတာ္အံ့ၾသေနပါသည္။ ဤအမႈကို ျပန္ေဖာ္ထုတ္တာ သုမွန္း သိေတာ့ ပိုလို႕ေတာင္ အံၾသသြားေသးသည္။

ေမေမကေတာ့ သူ႕အစ္ကို ကိုပီတာကို အေဝးတစ္ေနရာ ထြက္သြားျပီး အသက္ရွင္ေနေသးသည္ ဟု မျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိလွ်က္ႏွင့္ ဇြတ္မွိတ္ ယံုထားသူမို႕ အခုေတာ့ သူ႕အစ္ကို တကယ္ပင္ လူ႕ေလာကၾကီးမွာ မရွိေတာ့သည့္ အျဖစ္ကို ေသခ်ာေပါက္ လက္ခံ လိုက္ရေလျပီ။

♥♥♥♥♥

“ကဲ သက္ေအာင္ေရ.. အဂၤါေန႕ အတြက္ျပင္ထားလိုက္ေပေတာ့၊ ကားတိုက္မႈ ကို ဘယ္သူ လုပ္လဲ ေသခ်ာ မသိေပမယ့္၊ ကိုလင္း သစၥာေဖာက္တာကိုေတာ့ ဦးမင္းလ သိသြားတာ ေသခ်ာတယ္၊ အဲဒီေန႕က လင္းထြဋ္သာ ရဲ႕ ႐ံုးခန္းထဲကို ဦးမင္းလ ဝင္ၾကည့္တယ္၊ လင္းထြဋ္သာျပန္လာေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အၾကီးအက်ယ္ စကားမ်ားၾကတယ္၊ “မင္းကပဲ ငါ့ကုမၸဏီကို သိမ္းႏိုင္မလား၊ ငါ့ကို ဘာလုပ္ႏိုင္မလဲ ၾကည့္ေသးတာေပါ့” လို႕ ဦးမင္းလ က ေျပာတယ္ တဲ့။ အတြင္းေရးမွဴးခ်ိဳ က ငါ့ကို ေျပာတယ္။”

“အတြင္းေရးမွဴး မခ်ိဳ ဟုတ္လား”

“ဟုတ္တယ္ေလ၊ သူ႕ကို ငါ နည္းနည္းပါးပါး ကူညီခဲ့ဖူးတယ္၊ အမွန္ဆို ကိုလင္းက ငါ့တို႕ကို အဲဒီအေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့သင့္တယ္”

“သူကလည္း သူ႕ေယာကၡမ ေလကြာ၊ သူက သူ႕မိန္းမကို ငဲ့ခ်င္ေနတာ မင္းလည္း သိသားနဲ႕”

“ခုခ်ိန္မွေတာ့ ဘာမွ ငဲ့ေနလို႕ မရေတာ့ဘူးေလကြာ၊ စခဲ့ျပီးမွပဲ”

“ဦးမင္းလက ကိုလင္း မရွိေတာ့ရင္ သူ႕ကို ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ဘူး လို႕မ်ား ထင္သလား မသိဘူး”

“သူ သိမွာပါ၊ ကိုလင္း တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ ေပါင္းၾကံခဲ့တယ္ ဆိုတာ သူသိတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူနဲ႕လဲ၊ ဘယ္ေလာက္ အထိလဲေတာ့ သူ မသိေလာက္ဘူး”

“ဟို ကားကိစၥ၊ မင္းကို ငါ ေျပာစရာ ရွိေသးတယ္၊ ကိုလင္းကို တိုက္သြားတဲ့ ကားကို ေတြ႕ျပီတဲ့၊ ဒါေပမယ့္ လမ္းေဘးမွာ ပစ္ထားတာ၊ MoonShape ကုမၸဏီက ပိုင္တဲ့ ကားေတြထဲက တစ္စင္းပဲ၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကားကို ခိုးခံခဲ့ရတယ္ လို႕ မန္ေနဂ်ာက ရဲစခန္းကို တိုင္ထားတယ္တဲ့၊ အဲဒီကိစၥ မျဖစ္ခင္ေလးတင္ပဲ၊ ကားခိုးသြားတဲ့ အေၾကာင္း သတင္းပို႕ထားတာ”

“သူတို႕ကို ဥပေဒအရ စြပ္စြဲလို႕ မရဘူးေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ငါတို႕ အတြက္ ဒီေလာက္ သိရရင္ပဲ လံုေလာက္ပါတယ္၊ မဟုတ္လား”

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

(၁၀)

ရွယ္ယာရွင္ အစည္းအေဝးက ပံုမွန္အတိုင္း စတင္ရန္ျပင္ခိုက္မွာပင္ ေနထက္ေခါင္ ေရာက္သြားသည္။ ဒီတစ္ေခါက္ အစည္းအေဝးမွာ လူစံုေနသည္။ လင္းထြဋ္သာ စုစည္းထားခဲ့တာျဖစ္ႏိုင္သည္။ ေဒၚျဖဴျဖဴသစ္ပါ ေရာက္ေနသည္။ သားသမီးေတြ အရြယ္ေရာက္ ျပီးေနာက္ ေဒၚျဖဴျဖဴသစ္ကလည္း အိမ္တြင္းပုန္း မေနေတာ့ပဲ ဦးမင္းလ၏ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားမွာ ပါဝင္လာသည္။

“ဒီတစ္ေခါက္ အစည္းအေဝးမွာ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႕ ေၾကျငာစရာ ရွိေနပါတယ္၊ အဲဒါကေတာ့ MoonShape လုပ္ငန္းစု ရဲ႕ ရွယ္ယာ ၅၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ပိုင္ဆိုင္သူ တစ္ေယာက္ MoonShape ရဲ႕ CEO ရာထူးကို အသစ္လဲဖို႕ ေတာင္းဆို လိုပါတယ္။ လက္ရွိ CEO ဦးမင္းလ အေနနဲ႕လည္း အႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ ဒီေနရာမွာ ေနခဲ့ျပီးျပီ ဆိုေတာ့ ေတာ္သင့္ပါျပီေနာ”

“ေနပါဦး၊ မင္း.. မင္း ဘယ္သူလဲ၊ မင္းကို အရင္က တစ္ခါမွ အစည္းအေဝးမွာ မေတြ႕ဖူးဘူး”

“ကၽြန္ေတာ္က Sun’s Highness က ေနထက္ေခါင္ပါ”

“မင္းမွာ ၅၅ ရာခိုင္နႈန္း ရွိေနတယ္ ဆိုတာ ဘယ္နည္းနဲ႕မွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး”

“ဟုတ္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ပိုင္တာက ၄၀ ရာခိုင္နႈန္းပါ၊ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း စိုးသက္ေအာင္က ၅ ရာခိုင္နႈန္း၊ လင္းထြဋ္သာက ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ သူတို႕ရဲ႕ ရွယ္ယာေတြ အားလံုး ကၽြန္ေတာ့္ လက္ထဲမွာ ရွိေနတယ္ေလ၊ အစကေတာ့ ဒီလို ေၾကျငာဖို႕ လင္းထြဋ္သာ ကိုပဲ တာဝန္ယူ လုပ္ခိုင္းဖို႕ပဲ၊ အခုေတာ့ သူက ေဆး႐ံု ေရာက္ေနလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ လာရတယ္ ဆိုပါေတာ့၊ ဦးမင္းလမွာ ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ရွိေနတဲ့ အတြက္ ဘာမွ ေျပာပိုင္ခြင့္ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုတာ သိပါတယ္ေနာ္..။

ကၽြန္ေတာ္တို႕က ေရွ႕ဆက္ျပီး MoonShape နဲ႕ Sun’s Highness ကို ပူးေပါင္းသြားမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ ေရွ႕ဆက္မယ့္ လုပ္ငန္းေတြ အတြက္ အစီအစဥ္ေတြ အဆင္သင့္ ျပင္ဆင္ျပီးသား ရွိပါတယ္၊ တင္ျပဖို႕ အသင့္ပါ”

“မင္း ဘယ္သူလဲ၊ မင္း ဘယ္တုန္း ကတည္းက ၾကံစည္ခဲ့တာလဲ၊ လင္းထြဋ္သာကို ကူညီခဲ့တာ မင္းေပါ့ ဟုတ္လား”

“ေသခ်ာ ၾကည့္ပါဦး ဦးမင္းလ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို မမွတ္မိဘူးလား”

အစည္းအေဝး ခန္းမထဲမွာ မီးေရာင္ကို ေဖ်ာ့ထားသျဖင့္ ဦးမင္းလက ေနထက္ေခါင္ကို ေသခ်ာ မမွတ္မိေသးေပ။ သူ ေရွ႕ထြက္လိုက္ေတာ့မွ အားလံုးက သူ႕ကို ေသခ်ာ ျမင္သြားၾကသည္။ အံ့ၾသသြားသူမ်ားမွာ ဦးမင္းလ ႏွင့္ ေဒၚျဖဴျဖဴသစ္ သာ ျဖစ္သည္။ က်န္သူမ်ားကေတာ့ သူကို သိၾကသူမ်ား မဟုတ္ပါ။

“ညမင္း”

“ညမင္း ဆိုတာ မရွိေတာ့ပါဘူး၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္ ကတည္းက ေသသြားပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္က ေနထက္ေခါင္ပါ၊ ကၽြန္ေတာ့ အေဖရဲ႕ ကုမၸဏီကို ကၽြန္ေတာ္က ဆက္ခံခ်င္တာပါ ဦးမင္းလ၊ တကယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွယ္ယာ ၄၀ ရာခိုင္နႈန္းေတာင္ ရွိစရာ မလိုဘူး မဟုတ္လား၊ ဒီေနရာကို ခင္ဗ်ားရဲ႕ သားအရင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို မေပးရင္ ဘယ္သူ႕ကို ေပးခ်င္ေသးသလဲ၊ ခင္ဗ်ားရဲ႕ သားၾကီးက သူ႕ေဆး႐ံုေလးကိုေတာင္ သူ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ရဲ႕လား ဆိုတာ ေမးၾကည့္ပါဦး”

ဦးမင္းလ ဘာမွ မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေရွာ့ခ္ ရသြားသည္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ လူတစ္ခ်ိဳ႕ ႐ံုးခန္း ထဲကို ဝင္လာခဲ့သည္။ ယူနီေဖာင္း ဝတ္မထားေသာ စစ္ေဆးေရး အရာရွိမ်ား ျဖစ္သည္။

“ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဦးမင္းလကို ေပးစရာေလး တစ္ခု ရွိလို႕ပါ၊ ဒါေလးကို ၾကည့္ပါဦး၊ ဦးမင္းလရဲ႕ လက္စြပ္လား ဆိုတာ၊ လက္စြပ္မွာ M လို႕ ထိုးထားတယ္ေလ၊ ရြာက ေရႊပန္းထိမ္ဆရာၾကီး ဦးေငြေဆာင္ ဆီမွာ လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္လား”

“ဒီ ဒီ လက္စြပ္က အခုမွ ဘယ္ကေန...။ ေနပါဦး မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါ က်ဳပ္ လက္စြပ္ မဟုတ္ပါဘူး”

“အခုမွ ျငင္းလို႕ မရေတာ့ပါဘူး၊ ဦးမင္းလ ဒီလက္စြပ္ကို မွတ္မိေနသားပဲ၊ ကိုပီတာကို လုပ္ၾကံတုန္းက ဦးမင္းလရဲ႕ လက္ကို ဆြဲကုတ္ရင္းနဲ႕ ကၽြတ္ထြက္သြားတာကို မသိလိုက္ဘူး မဟုတ္လား၊ ေနာက္မွ သိေတာ့ ျပန္ရွာလို႕ မေတြ႕ေတာ့ဘူး”

“ေနပါဦး.. မင္းတို႕ ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ၊ ဘာပံုျပင္ေတြလဲ”

“လြန္ခဲ့တဲ့ ၃၅ ႏွစ္က ဦးမင္းလ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ လူသတ္မႈ အေၾကာင္း ေျပာေနတာပါ”

“ဘာေျပာတယ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃၅ ႏွစ္က လူသတ္မႈ ဟုတ္လား၊ အဓိပၸါယ္မရွိတာ၊ ဘယ္တုန္းကလဲ၊ ဘာလူသတ္မႈ နဲ႕မွ မပတ္သက္ဘူး”

“ကၽြန္ေတာ္တို႕ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃၅ ေလာက္က အသတ္ခံခဲ့ရတယ္ လို႕ ခန္႕မွန္းရတဲ့ အ႐ိုးစု တစ္ခုကို တူးေဖာ္ ေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အ႐ိုးစု နဲ႕ အတူ လူသတ္ လက္နက္လို႕ ယူဆရတဲ့ တုတ္ အပိုင္းအစ ေတြနဲ႕ ဓါးေျမွာင္ တစ္ေခ်ာင္းကိုလည္း တူးေဖာ္ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါ အျပင္ အနီးအနားကေန လူသတ္သမား ရဲ႕ လက္စြပ္လို႕ ယူဆရတဲ့ လက္စြပ္ တစ္ကြင္းလည္း ေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္၊ ဒီလက္စြပ္ပါ၊ ဦးမင္းလ အျမဲဝတ္တဲ့ လက္စြပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသ ထြက္တဲ့လူလည္း ရွိျပီးသားပါ”

ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ဟန္တူသည့္ အရာရွိက ေျပာသည္။

“ေနစမ္းပါဦး၊ အဲဒီ အ႐ိုးနဲ႕ က်ဴပ္နဲ႕ ဘာပတ္သက္တာတုန္း၊ မင္းတို႕ကို အသေရ ဖ်က္မႈနဲ႕ တရားစြဲမယ္၊ ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ”

“ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာကို နားေထာင္ပါဦး၊ အဲဒီ အ႐ိုးစုကို ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ပညာရွင္ေတြက စစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္က ရြာမွာ ေပ်ာက္သြားတယ္ ဆိုတဲ့ ကိုပီတာရဲ႕ ပံုသ႑န္နဲ႕ ကိုက္ညီေနပါတယ္၊ ဒါ့အျပင္ အ႐ိုးစုက လက္စြပ္ကို ကိုပီတာရဲ႕ မိသားစုဝင္ေတြကို ျပၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုပီတာ ရဲ႕ လက္စြပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ခံၾကပါတယ္”

“ၾသ ပီတာလား၊ ပီတာ့ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အဲဒီတုန္း ကတည္းက က်ဳပ္ကို ရဲေတြ ေမးလိုက္ ျမန္းလိုက္ ၾကတာ မေျပာပါနဲ႕ေတာ့၊ မသကၤာစရာ ဘာမွ မရွိလို႕ က်ဳပ္ အဖမ္းမခံရတာေပါ့၊ ခုခ်ိန္မွ လာျပီး ဘာေတြ ေမးခ်င္ေသးတာလဲ”

“အခ်ိန္ကာလ ၾကာေနျပီ ျဖစ္လို႕ အ႐ိုးစုနဲ႕ အတူ ေတြ႕ရတဲ့ ဓါးေျမွာင္ေပၚကေန လက္ေဗြရာေတာ့ စစ္လုိ႕ မရခဲ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ဓါးေျမွာင္ကလည္း ဦးမင္းလရဲ႕ ဓါးေျမွာင္ ျဖစ္ေၾကာင္း အဲဒီ အခ်ိန္က အတူပါခဲ့တဲ့ ဦးမင္းလ ရဲ႕ အေပါင္းအသင္းေတြကို ျပၾကည့္ရင္ သိမွာပါ။ ျငင္းလို႕ မရႏိုင္တာ တစ္ခုက အ႐ိုးစု ရဲ႕ လက္သည္းထဲမွာ ေတြ႕ရွိရတဲ့ အမႈန္အစေတြကို စစ္ၾကည့္တဲ့ အခါမွာ အ႐ိုးစု ရဲ႕ DNA နဲ႕ မတူညီတဲ့ DNA တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီကို မလာခင္ေလးပဲ NewMoon ေဆး႐ံုကိုဝင္ျပီး ဦးမင္းလရဲ႕ ေဆးမွတ္တမ္းက DNA နဲ႕ တိုက္စစ္ျပီးပါျပီ။ တူေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဝန္ခံလိုက္ပါေတာ့ ဗ်ာ”

“ဝန္ခံရမယ္ ဟုတ္လား၊ ဘာကို ဝန္ခံရမွာလား၊ ငါ ကိုပီတာကို မသတ္ဘူး၊ ဘာမွ ဝန္မခံႏိုင္ဘူး”

“အဲဒါ ဆိုရင္လည္း တရား႐ံုးက်မွပဲ ေျပာေပေတာ့ ဗ်ာ”

ဦးမင္းလကို လက္ထိတ္ခတ္၍ ေခၚသြားၾကသည္။ ေဒၚျဖဴျဖဴသစ္မွာ ဘာမွ မေျပာႏိုင္ေအာင္ အံအားသင့္လွ်က္ က်န္ခဲ့သည္။ မတ္တပ္ေတာင္ မရပ္ႏိုင္ေတာ့ေသာေၾကာင့္ ခံုမွာ ျပန္ထိုင္ လိုက္ရသည္။

“စိတ္မေကာင္းပါဘူး ေမေမ၊ အဲဒီကိစၥကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ မဆိုင္ပါဘူး၊ ေမေမ နဲ႕ မေတြ႕ခင္ အရင္တုန္းက က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အမႈပါ၊ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဖေဖက ဘာေၾကာင့္ မုန္းေနရသလဲ ဆိုတာ ေမေမ ေသခ်ာသိရဲ႕လား”

“သား... သားငယ္၊ ေမေမ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ကြယ္၊ သားဘက္က ေမေမ ရပ္မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ သားအေဖက မ်က္လံုးျပာနဲ႕ အေမရိကန္ေတြကို မုန္းတာ၊ သားက အဲဒီလူမ်ိဳးနဲ႕ တူေနေတာ့ သူက သေဘာမက်တာပါကြယ္”

“ဟင္း ဟင္း.. မဟုတ္ဘူး ေမေမ၊ တကယ္ေတာ့ ေဖေဖ သတ္ခဲ့တဲ့ အဲဒီ ကိုပီတာ ဆိုတဲ့ လူက မ်က္လံုးျပာနဲ႕ လူတစ္ေယာက္ မို႕ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကီးလာေတာ့ သူနဲ႕ တေထရာတည္း တူလာတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ေဖေဖက ပိုျပီး မုန္းလာတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မၾကာေသးခင္ေလးကမွ ဒီအေၾကာင္းကို သိရတာပါ”

“သား.. မင္းေျပာသလိုဆို၊ သူ တကယ္ လူသတ္ခဲ့တာေပါ့ ဟုတ္လား”

“ခုနတုန္းက ေျပာသြားတာ ၾကားလိုက္တယ္ မဟုတ္လား ေမေမ၊ ဒါေတာင္ ေမေမ့ သားမက္ကို ကားနဲ႕ တိုက္ခိုင္းတဲ့ အမႈက မေပၚေသးလို႕..”

လမ္းမွာ ေဖေဖ့ကို ဖမ္းသြားတာ ေတြ႕လိုက္လို႕ ဘာအေၾကာင္းလဲ သိခ်င္စိတ္ႏွင့္ အစည္းအေဝးခန္းထဲ အထိတ္တလန္႕နွင့္   ေျပးဝင္လာေသာ    ေအးလရိပ္ကပါ ထိုစကားကို ၾကားသြားသည္။

“ဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ ဟင္၊ ေဖေဖ့ကို ဘာျဖစ္လို႕ ဖမ္းသြားတာလဲ၊ သူက ဘယ္သူလဲ”

“သမီး ရဲ႕ အစ္ကိုေလး ေလ”

“ကိုကို ညမင္း”

“ကိုယ့္နာမည္ေျပာင္းထားတယ္၊ ေနထက္ေခါင္တဲ့၊ ညီမေလးက အရြယ္ေရာက္လို႕ အိမ္ေထာင္ရွင္မေတာင္ျဖစ္ေနမွကိုး။ ျပန္ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ကြာ။ အခုေတာ့ သြားေတာ့မယ္၊ ေနာက္မွ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့”

လင္းထြဋ္သာ ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ေအးလရိပ္က ေမးလာလွ်င္ သူ မေျဖခ်င္ေသာေၾကာင့္ ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႕ျပႆနာ သူတို႕ဟာသူတို႕ ရွင္းၾကပါေစ။ လင္းထြဋ္သာ အေၾကာင္း ေအးလရိပ္ သိမသိလည္း သူမသိပါ။ ကိုလင္း ကလည္း ခုထိ သတိမရေသးခ်ိန္မွာ သူ႕ကို အျပစ္မတင္ေစခ်င္ပါ။

♥♥♥♥♥

“သတိရပါေတာ့ ကိုရယ္၊ လရိပ္ကို ရင္မဆိုင္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႕ အဲလို ထြက္ေျပးဖို႕ မၾကိဳးစားပါနဲ႕။ ကို လရိပ္တို႕ မိသားစု ထဲ ဝင္လာခဲ့တာ မရိုးမသား ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ဆိုတာ လရိပ္ သိေနခဲ့တာ ၾကာပါျပီ။ လရိပ္က ဖြင့္ေျပာလိုက္ရင္ ကို လရိပ္ကို ထားခဲ့မွာ စိုးလို႕။ ကို ဘာလုပ္မလဲလို႕ လရိပ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ႏွစ္ အတြင္း ကေလး မယူေသးဘူးလို႕ ေျပာခဲ့တဲ့ ကို႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုလည္း လရိပ္ ရိပ္မိသြားတယ္။ ကိုက လရိပ္ကို ထားခဲ့ဖို႕ စိတ္ကူး အစတည္းက ရွိခဲ့လို႕ ကေလး မယူခ်င္ခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ လရိပ္ကေတာ့ ကို ထားခဲ့ရင္ေတာင္ ကို႕ရဲ႕ အမွတ္တရေတြကို တစ္သက္လံုး သိမ္းထားခ်င္လို႕.. ကို ေသာက္ခိုင္းထားတဲ့ ေဆးေတြကို မေသာက္တာ ၾကာခဲ့ျပီ။ အခု လရိပ္မွာ လရိပ္တို႕ ရင္ေသြးေလး ရွိေနျပီ။ ဘယ္သူ႕ကိုမွေတာ့ ဖြင့္မေျပာရေသးဘူး။ ကို႕ကို ေျပာျပဖို႕ ၾကိဳးစားေနတုန္းမွာပဲ ကိုက အခုလို ျဖစ္သြားတာ”

“ျပန္လာခဲ့ပါ ကို ရယ္၊ ကို႕ကို လရိပ္ အျပစ္မတင္ပါဘူး၊ ကိုလည္း ေဖေဖ့ကို အျပစ္မတင္ပါနဲ႕ေတာ့၊ ေဖေဖလည္း သူ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ဒဏ္ကို ခံစားရေတာ့မွာပါ။ ကိုကို ေနထက္ေခါင္ေတာင္ ေဖေဖ့ကို ခြင့္လႊတ္လိုက္ျပီ။ ေဖေဖ့ကို သူသြားေတြ႕တယ္။ လရိပ္တို႕ သားအမိ တို႕ဆီလည္း လာတယ္။ ကိုၾကီးကေတာ့ သူ႕ေဆး႐ံုကို ေရာင္းလိုက္ရတာ ကိုကို ေနထက္ေခါင္ ေၾကာင့္ ဆိုုျပီး သိပ္မၾကည္ဘူး။ ကိုကိုက ေဆး႐ံုကို ျပန္ေပးေတာ့လည္း မယူဘူးတဲ့။ ကိုၾကီးက အေမရိကားကို ျပန္ဖို႕ လုပ္ေနတယ္။”

“ကို နဲ႕ ကိုကို ေနထက္ေခါင္နဲ႕ အေစာၾကီးထဲက သိေနရဲ႕သားနဲ႕ လရိပ္တို႕ မသိရတာ ဆိုးလိုက္တာ၊ ကိုကို က အျငိဳးၾကီးတယ္၊ ဒါလည္း သူက ခံခဲ့ရတာကိုးေနာ္..။ လရိပ္ကေတာ့ ကိုကို႕ကိုလည္း အရင္တည္းက ခ်စ္ပါတယ္ေလ။ ကိုကိုကသာ လရိပ္ကို ကိုၾကီးဘက္ ပါတယ္လို႕ ယူဆျပီး စကားသိပ္မေျပာတာ။ လရိပ္ကျဖင့္ ကိုကို႕ကို ၾကိတ္ျပီး ရွာခဲ့ေသးတယ္။ ေမေမကလည္း ကိုကို႕ကို ခိုးျပီး ေထာက္ပံ့တာ လရိပ္ေတာင္ လံုးဝ မသိခဲ့ရဘူး။ သူက ကို႕ အေၾကာင္း လရိပ္ မသိဘူး ထင္ျပီး ဖံုးဖို႕ ၾကိဳးစားေနေသးတယ္”

“ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုတို႕ မိသားစုနဲ႕ လရိပ္တို႕ မိသားစုနဲ႕ ေရစက္ရွိတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ မသု နဲ႕ ကိုကို နဲ႕ကလည္း ဘယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ေနမွန္း မသိဘူး၊ ခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတဲ့၊ ေနာက္ေတာ့လည္း အဆင့္တက္မွာပါ၊ အျပစ္ရွိတာ ေဖေဖ တစ္ေယာက္တည္းပါ၊ လရိပ္တို႕ မိသားစုေတြ ေျပေျပလည္လည္ ေနရေအာင္ေနာ္..၊ ကို သတိရလာမွ ျဖစ္မွာ၊ ႏို႕မို႕ ေဖေဖ့ အျပစ္ကလည္း ပိုၾကီး သြားလိမ့္မယ္။ ကို႕ေမေမက လရိပ္တို႕ကို ခြင့္လႊတ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး”

ေအးလရိပ္သည္ ေန႕တိုင္းလို လင္းထြဋ္သာ ဆီသြားျပီး စကားေတြေျပာေနသည္။ ဆရာဝန္ၾကီးက ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ဘာမွ မပ်က္စီးပါဘူး၊ ျပန္သတိရလာမွာပါ ဆိုေပမယ့္ လင္းထြဋ္သာကေတာ့ တစ္လေလာက္ၾကာသည္အထိ သတိမရေသးပါ။

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

(၁၁)

ေျခာက္လၾကာေသာ္။

“ကိုေနေရ ဒီမွာ ေစာင့္ေနဦးေနာ္၊ ေဆးကုန္ကာနီးလို႕ သု ဆရာမ ကို သြားေခၚလိုက္ဦးမယ္”

“အင္း သြားေလ”

ေနထက္ေခါင္က ေဆး႐ံုေစာင့္ က်ေနေသာ သုဆီသို႕ စားစရာ လာပို႕ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူလည္း ကိုလင္းဆီသို႕ မၾကာခဏ ေရာက္ေလ့ ရွိပါသည္။

“ကိုလင္း ေရ၊ ခင္ဗ်ား အိပ္ေနတာ ၾကာျပီဗ်ာ၊ ထဖို႕သင့္ျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း Moon ေရာ Sun ေရာ လုပ္ေနရတာ မႏိုင္ေတာ့ဘူးေနာ္၊ ခင္ဗ်ား ရွိမွ ျဖစ္မွာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ ညီမေလးလည္း သနားပါတယ္၊ သူ႕ခမ်ာ ခင္ဗ်ားကို အေတာ္ ခ်စ္ရွာတာ၊ သူ႕ကို အၾကာၾကီး ပစ္မထားပါနဲ႕ဗ်ာ၊ျပန္လာခဲ့ေတာ့ ဟုတ္လား .ျပီးေတာ့ ခင္ဗ်ား အေမက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သု နဲ႕ကို မယူေစခ်င္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္၊ ေမာင္လွယ္ ႏွမလွယ္ မယူေကာင္းဘူး ဆိုလား မသိပါဘူးဗ်ာ၊  ကၽြန္ေတာ့္ကို သားလိုပဲ သေဘာထားခ်င္တယ္တဲ့၊ သားမက္ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူးတဲ့၊ အဲဒါ ခင္ဗ်ား ကူေျပာေပးမွ ျဖစ္မယ္”

လင္းထြဋ္သာ ၾကားႏိုင္၊ မၾကားႏိုင္ မသိေပမယ့္ သူတို႕ အားလံုးက ကိုလင္းကို အဲလို စကားမ်ိဳးေတြ အျမဲတမ္း ေျပာေလ့ ရွိသည္။

ကိုလင္းက ဒီလို ပံုစံနဲ႕ ရွိေနေလ သုတို႕ မိသားစုက ေဖေဖ့ကို ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ေလျဖစ္ေနေတာ့မည္။ အခုေတာ့ သူက ဒီမိသားစု ႏွစ္စုကို ေျပလည္ေစခ်င္ ေနေလျပီ။ ကိုလင္းကို ၾကည့္ေနခိုက္မွာပဲ မ်က္ခြံေတြ လႈပ္ရွားလာတာကို ေတြ႕လိုက္ရျပီး ကိုလင္း သတိျပန္ရ လာခဲ့သည္။

“ကိုလင္း၊ သတိရျပီလား၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ရလား၊ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာကို ၾကားလား၊ သု လာလိမ့္မယ္ ခဏေနာ္၊ လရိပ္လည္း လာေတာ့မွာ”

“ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ”

“ကၽြန္ေတာ္က ေနထက္ေခါင္ပါ၊ ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္ကို မွတ္မိလား၊ ခင္ဗ်ားနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ခဏ ခဏ ဖုန္း ေျပာဖူးတယ္ေလ”

“ကိုေန၊ ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ေျပာစရာ ရွိတယ္၊ ဘာပါလိမ့္”

“အခု ဘာမွ မစဥ္းစားနဲ႕ဦး ဟုတ္လား၊ ကိစၥေတြ အားလံုး ျပီးသြားျပီ။ ခင္ဗ်ား သတိေမ့ ေနတာ ၆ လေတာင္ ၾကာေနျပီ”

သု ႏွင့္ သူနာျပဳ ဆရာမ ဝင္လာေတာ့ လင္းထြဋ္သာ သတိရေနတာကိုေတြ႕သြားသည္။ သူနာျပဳ ဆရာမက ဆရာဝန္ၾကီး ကို ေျပးေခၚသည္။

“ကိုကို သတိရလာျပီ၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ကိုကိုရယ္၊ သုတို႕မွာ ဆုေတာင္းလိုက္ရတာ၊ ဝမ္းသာလိုက္တာ၊ ေမေမ တို႕ကို ဖုန္းဆက္ရမယ္”

ေနထက္ေခါင္ကလည္း ေအးလရိပ္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ သျဖင့္ ခဏေနေတာ့ ေရာက္လာသည္။ ဗိုက္ဖံုးအက်ႌ ဖားဖားေလးႏွင့္ ေအးလရိပ္ကို ေတြ႕ေတာ့ လင္းထြဋ္သာ မွာ အံအားတသင့္ ျဖစ္ရသည္။ လရိပ္ သူ႕ကို ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္မွာ ကို သူအျမဲတမ္း စိုးရိမ္ခဲ့ရသည္။ သူစိုးရိမ္သလို မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ထင္သည္။

“လရိပ္”

“ကို၊ သတိရလာျပီေနာ္..။ လရိပ္ တို႕ သမီးေလး မေမြးခင္ ကို ျပန္လာတာ အရမ္းဝမ္းသာတယ္”

ေနထက္ေခါင္က သုကို လက္တို႕ျပီး အျပင္ထြက္ လာခဲ့ၾကသည္။

“ခုေတာ့ အားလံုး ေကာင္းသြားျပီေနာ္.. ကိုကို႕ကို သတိမွ ျပန္ရပါေတာ့မလားလို႕၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ လရိပ္မွာလည္း မေပါ့မပါး ျဖစ္ေနတာ”

“အင္း၊ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ေျပလည္မွာပါ၊ တစ္ခုပဲ က်န္တယ္”

“ဘာလဲ”

“ကိုယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ေလ၊ သု ေမေမက သေဘာမတူ ဆိုေတာ့ ဘယ္လို လုပ္မလဲ၊ အဲဒီ ေမာင္လွယ္ ႏွမလွယ္ ဆိုတာ ဘယ္ကစလာတဲ့ အယူအဆလဲ၊ အဓိပၸါယ္ မရွိတာကြာ၊ ကိုယ္ထင္တာေတာ့ ကိုယ္က ဦးမင္းလ သား ျဖစ္ေနလို႕ သေဘာမတူတာ ထင္တယ္”

“မဟုတ္ပါဘူး ကိုေန ရာ၊ ေမေမက ကိုေန႕ကို သူ႕အစ္ကိုၾကီးနဲ႕ တူတယ္ ဆိုျပီး ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္သလဲ၊ ခုဟာက ဘာလို႕မွန္းကို မသိဘူး”

“သု စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ ကိုပီတာနဲ႕ မပန္းငံုက ဆံုးသြားလို႕ေပါ့၊ မဟုတ္ရင္ သူတို႕လည္း ေမာင္လွယ္ ႏွမလွယ္ပဲ ယူျဖစ္ၾကမွာ မဟုတ္လား”

“အဲေတာ့လည္း ယူခ်င္မွ ယူမွာေပါ့၊ တစ္ခ်ိဳ႕ေဒသေတြမွာ အဲဒီအယူအဆ ရွိတယ္တဲ့ ကိုေန ရဲ႕”

“ေနပါဦး၊ အဲဒီေတာ့ သုနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕က ဒီလုိပဲ ေနရမွာလား”

“သု စဥ္းစားေနပါတယ္၊ ေမေမ့ကို ႏိုင္တဲ့လူ ရွာရမွာေပါ့၊ သု အၾကံရျပီသိလား”

“ဘယ္သူလဲ”

“ေမေမ့ ဦးၾကီး ဘုန္းဘုန္းေလ၊ သူက ဟိုးငယ္ငယ္ေလးထဲက ဘုန္းၾကီး ဝတ္ေနတာ၊ ရြာမွာ မဟုတ္ဘူး၊ စစ္ကိုင္းမွာ၊ အခု ရန္ကုန္ ခဏေရာက္ေနတယ္၊ အေတာ္ပဲ သိလား၊ ဘုန္းဘုန္းကို နားခ် ခိုင္းရမွာေပါ့၊ ေမေမက ဘုန္းဘုန္းေျပာရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နားေထာင္တယ္၊ ဘုန္းဘုန္းက အခုဆို တရား စာအုပ္ေတြ ဘာေတြ ေရးျပီး ေအာင္ျမင္ေနတာ၊ အခုလည္း ရန္ကုန္မွာ တရားပြဲ ရွိလို႕ လာေဟာတာ”

“ဟား ဟား.. သု ကေတာ့ တကယ္ပါကြာ၊ ဘုန္းဘုန္းေတာင္ မေနရဘူး”

“ေျပာေနတာ ၾကာတယ္၊ ခုပဲ ဘုန္းဘုန္းဆီ သြားမွာ၊ လိုက္ပို႕ေပး”

“ဟုတ္ပါျပီ၊ ဟုတ္ပါျပီ” 

♥♥♥♥♥

ဘုန္းဘုန္းက ေကာင္းေကာင္း နားခ်လိုက္၍ ေဒၚမိုးေအးလည္း ဘာမွ မေျပာသာပဲ သေဘာတူ လိုက္ရသည္။ ဦးသာေမာင္ကေတာ့ အစကတည္းက အယူေတြ အစြဲေတြ သိပ္ရွိသူ မဟုတ္သျဖင့္ သေဘာတူျပီးသား ျဖစ္သည္။ ဒီၾကားထဲ သုက မပန္းငံုကို မကၽြတ္မလြတ္ေသး ဟု ေျပာသျဖင့္ ရြာကို ျပန္ျပီး အလွဴလုပ္ကာ အမွ်ေဝ လိုက္ရေသးသည္။ အလွဴျပီးေသာ ညက သု အိပ္မက္မက္ေသးသည္။ မပန္းငံုက သူတို႕ မတရားခံရေသာ အမႈကို ျပန္လည္ ေဖာ္ထုတ္ေပးသည့္ အတြက္ သုကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ အခု သူ စိတ္ခ် လက္ခ် သြားႏိုင္ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကိုပီတာ ကို သု က ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႕ ေျပာသြားသည္ ဆို၏။

ေနထက္ေခါင္ကေတာ့ သူသာ ကိုပီတာ ဝင္စားသည္ ဆိုလွ်င္ မပန္းငံုက သူ႕ကို ဘာေၾကာင့္ တစ္ခါမွ အိပ္မက္ မေပးသလဲ ဟု ေတြးေနေသးသည္။ သူကေရာ အဲဒါေတြကို ယံုလို႕လား။ အိပ္မက္ဆိုတာလည္း သိပ္မက္ေလ့ မရွိပဲ တစ္ခါတည္း အိပ္ေပ်ာ္ သြားေလ့ ရွိသူ မို႕ပဲ မပန္းငံုက အိပ္မက္ေပးလို႕ မရသလား။ ကိုရဲသူ ႏွင့္ သုကိုပဲ အိပ္မက္ေပးလို႕ ရသလား။ ေလာကၾကီးမွာ သူမသိႏိုင္ေသာ အရာေတြလည္း အမ်ားၾကီး ရွိသည္ကိုေတာ့ လက္ခံေပးရပါလိမ့္မည္။

ေနထက္ေခါင္ ႏွင့္ သု တို႕ မဂၤလာပြဲကို ေစ့စပ္ျပီး တစ္လ အၾကာ၌ ရန္ကုန္မွာ ဧည့္ခံပြဲ၊ ညစာစားပြဲ လုပ္သည့္အျပင္ ရြာမွာလည္း မဂၤလာဆြမ္းေကၽြး သြားလုပ္လိုက္ေသးသည္။ ျပီးေတာ့ ႏွစ္ဦးသေဘာတူပင္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိ မိဘမဲ့ေက်ာင္းမ်ားသို႕ အလွဴေငြမ်ား ပို႕ေပးျပီး လွူဒါန္းလိုက္သည္။

MoonShape ႏွင့္ Sun’s Highness ကို ေပါင္းစည္းကာ Sun Side ဟု နာမည္ေျပာင္းလိုက္ျပီး လုပ္ငန္းစု တစ္ခုတည္း ျဖစ္ေစလိုက္သည္။ လင္းထြဋ္သာက ဖက္ရွင္လုပ္ငန္းဘက္ကို ဦးစီးျပီး ဒီဇိုင္းသစ္မ်ား ဆက္လက္ ထုတ္လုပ္ေနသည္။ ေနထက္ေခါင္ကေတာ့ သူ တိုးခ်ဲ႕ထားသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ေနသည္။ စိုးသက္ေအာင္ကေတာ့ NewMoon ေဆး႐ံု ကိစၥ သြားရင္းႏွင့္ ေနထက္ေခါင္ သေဘာမတူသည့္ ၾကားမွပင္ နံသာႏွင့္ ဆက္လက္ ပတ္သက္ေနသည္။ လရိပ္သစ္ကေတာ့ အေမရိကားကို ထြက္သြားျပီ ျဖစ္သည္။

လင္းထြဋ္သာ ႏွင့္ ေအးလရိပ္ တို႕၏ သမီးကေလး ေအးထက္သာ ၏ တစ္ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႕ကို Sun Side လုပ္ငန္းစု တစ္ႏွစ္ျပည့္ ႏွစ္ပတ္လည္ ႏွင့္ ပူးတြဲ က်င္းပခဲ့သည္။ ေအးထက္သာ ၏ အဘြား ေဒၚမိုးေအး ႏွင့္ ေဒၚေလး သုထက္သာ ကေတာ့ ေအးထက္သာကို မပန္းငံု ဝင္စားသည္ဟု ယံုၾကည္ေနၾကျပန္သည္။

သိဂၤါေက်ာ္

12.12.2011

12:19 AM