ေက်းလက္ေန အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ဘဝမွ Keys Software Solutions ကုမၸဏီ CEO တစ္ေယာက္ ဘဝသို႕ အေရာက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့သူ

“ေအာင္ျမင္တဲ့ ဇာတ္လမ္းတိုင္းမွာ နာက်င္စရာနဲ႕ အစျပဳခဲ့ရျပီး နာက်င္ပင္ပန္းတဲ့ အစျပဳမႈတိုင္းမွာလည္း ေအာင္ျမင္တဲ့ အဆံုးသတ္တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။” (Dr. APJ Abdul Kalam)

 “သင့္က ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေမြးဖြားလာတယ္ ဆိုရင္ အဲဒါ သင့္ အမွား မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ သင္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ နဲ႕ပဲ ေသဆံုးသြားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒါ သင့္အမွားပါ” (Bill Gates)

သာမာန္ ရြာသူ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ဘဝကေန Keys Software Solutions ကုမၸဏီ CEO တစ္ေယာက္ အျဖစ္သို႕  အေရာက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့သူကေတာ့ အိႏၵိယအမ်ိဳးသမီး Mrs. D. Anil Jyothi Reddy (ဒီ အေနးလ္ ေဂ်ာ့သီ ရက္ဒ္ဒီ) ျဖစ္ပါသည္။

Anil Jyothi Reddy ကို ၁၉၇၀ ခုႏွစ္တြင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဆင္းရဲသား မိသားစုတစ္စုမွ ေမြးဖြားခဲ့ျပီး ေမြးခ်င္း ေလးေယာက္ ရွိခဲ့သည္။ သူမ ငယ္စဥ္မွာပင္ မိခင္ ဆံုးပါးသြားခဲ့ျပီးေနာက္ ဖခင္က အလုပ္အကိုင္မဲ့ကာ စစ္တပ္သို႕ ဝင္ခဲ့သည္။ ဆက္လက္ မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ေတာ့သည့္အတြက္ သူမကို အစိုးရ မိဘမဲ့ေက်ာင္းကို ပုိ႕ခဲ့သည္။ Jyothi Reddy သည္ ၅ တန္းမွ ၁၀ တန္းအထိ မိဘမဲ့ ေက်ာင္းတြင္ ခ်ိဳ႕တဲ့စြာ ေနထိုင္ရင္း တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားမွာပင္ သူမသည္ အိမ္သို႕ မျပန္ရပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး၏ အိမ္တြင္ ေနထိုင္ရင္း အိမ္အလုပ္မ်ားကို ကူလုပ္ေပးခဲ့ရသည္။ သူမ၏ ခါးသီးစရာ ကိုယ္ပိုင္ ခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ယခုအခါတြင္ မိဘမဲ့ ကေလးမ်ား၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေထာက္ပံ့ေပးေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

Jyothi Reddy သည္ ဆယ္တန္းကို အမွတ္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ျပီး ေရွ႕ဆက္ရန္ အိပ္မက္မ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း မဆက္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ သူမ၏ မိဘမ်ား အတင္းအက်ပ္ တိုက္တြန္းမႈျဖင့္ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ အရြယ္မွာပင္ Mr. SangiReddy ႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့ရသည္။ အိႏၵိယ ေက်းလက္မ်ားမွာ မိန္းကေလးငယ္မ်ား၏ မိဘမ်ားက တတ္ႏိုင္သမွ် ျမန္ျမန္ သမီးမ်ားကို စြန္႕လႊတ္ခ်င္ေနေသာေၾကာင့္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္မွာပင္ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးေလ့ ရွိၾကပါသည္။ သူမသည္ အိမ္ေထာင္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ဘာမွ မသိနားမလည္ေသးေသာ အရြယ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္ ၂ ႏွစ္အၾကာ၌ ကေလးႏွစ္ေယာက္၏ မိခင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ သူမ၏ ကေလးမ်ားကို ေကၽြးေမြးျပဳစုရန္၊ ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ရန္ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ား ျပည့္စံုဖို႕ရန္ ခက္ခဲေသာ ဘဝ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

သူမသည္ ပိုက္ဆံရရန္အတြက္ ေယာကၡမႏွင့္ အမ်ိဳးသား ကို ခြင့္ေတာင္းကာ လယ္ထဲဆင္း၍ တစ္ရက္လွ်င္ ၅ ရူပီးမွ် ရေသာ အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့ရသည္။ သူမသည္ ၁၉၈၆ မွ ၈၉  ခုႏွစ္အထိ ထိုအလုပ္ကို လုပ္ခဲ့ျပီးေနာက္ ၁၉၈၉  ခုႏွစ္တြင္ သူမအတြက္ အလွည့္အေျပာင္းတစ္ခု ၾကံဳခဲ့သည္။ ရြာတြင္ အသက္ၾကီးသူမ်ားအတြက္ မူလတန္းပညာသင္ေပးရန္ ညေက်ာင္း တစ္ခု ဖြင့္ရာ ထိုေက်ာင္းတြင္ တစ္လလွွ်င္ ရူပီး ၁၂၀ ႏွင့္ အလုပ္ရခဲ့သည္။ အဆင့္ျမင့္ပညာ မျပီးလွ်င္ ေနာက္ထပ္ ရာထူးတက္ရန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္သည့္အတြက္ သူမသည္ အေဝးသင္ျဖင့္ ဘြဲ႕ရေအာင္ ယူခဲ့သည္။ သူမသည္ အန္နာ တကၠသိုလ္မွ B.Ed ဘြဲ႕ ရျပီး ေနာက္ အစိုးရဝန္ထမ္း Volunteer ဆရာမ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာျပီး တစ္လလွ်င္ ရူပီး ၂၀၀ ရခဲ့သည္။

သူမ၏ အမ်ိဳးသားကလည္း မကန္႕ကြက္သည့္အတြက္ သူတို႕မိသားစုသည္ ရြာမွ သူမ အလုပ္ရွိရာ ျမိဳ႕သို႕ ေျပာင္းလာခဲ့ၾကသည္။ ျမိဳ႕ေရာက္ေသာ အခါ၌လည္း မိသားစုႏွင့္ အလုပ္ကို ညွိယူရျခင္း၊ ပိုက္ဆံရွာရန္ အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း လစာ မလံုေလာက္ျခင္း စသည့္ ေက်းလက္ေန အိႏၵိယအမ်ိဳးသမီးမ်ားထက္ ပိုမ်ားေသာ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳၾကရျပန္သည္။ သူမသည္ အလုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၂ တြင္ သူမ ေနေသာ ေနရာႏွင့္ ၇၀ ကီလိုမီတာ ေဝးေသာ ေက်ာင္းတြင္ ဆရာမ အလုပ္ရသည္။ ခရီးစားရိတ္ ရရန္အတြက္ သူမသည္ ရထားေပၚမွာ ဆာရီမ်ား ေရာင္းခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆံုး ၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ တစ္လလွ်င္ ရူပီး ၂၇၅၀ ရေသာ ပံုမွန္ အလုပ္တစ္ခု ရခဲ့သည္။ အမ်ိဳးသမီးငယ္မ်ား ဖြံျဖိဳးတိုးတက္ေရး အရာရွိအေနႏွင့္ ေက်ာင္းမ်ားကို စစ္ေဆးရေသာ အလုပ္ျဖစ္သည္။

ရည္မွန္းခ်က္ၾကီးေသာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ အေနႏွင့္ သူမ၏ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို လံုေလာက္ရံုမွ်သာ ေကၽြးေမြးႏိုင္သည္ကို မေက်နပ္ႏိုင္ေသးပါ။ ၁၉၉၈ တြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္ အေျခခ်ေနထိုင္ရာမွ အလည္လာေသာ သူမ၏ ဝမ္းကြဲေဆြမ်ိဳး တစ္ေယာက္ႏွင့္ ေတြ႕ ခဲ့သည္။ သူမတို႕ႏွင့္ ကြာျခားလွေသာ ထိုေဆြမ်ိဳး၏ ပိုက္ဆံ သံုးႏိုင္မႈ၊ ဘဝအဆင့္အတန္းႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အားက်ခဲ့သည္။ သူမ၏ ဝမ္းကြဲအစ္ကို ကဲ့သို႕  computer software ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး သင္ယူခ်င္စိတ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူမသည္ အေမရိကား သြားရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ျပီး computer သင္တန္းတက္ကာ ပတ္စ္ပို႕ ႏွင့္ ဗီဇာအတြက္ ပိုက္ဆံစုခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္ သူမ၏ အိပ္မက္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ သမီးႏွစ္ေယာက္ကို အေဆာင္တြင္ အပ္ထားခဲ့ျပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႕ ထြက္ခြာခဲ့သည္။

Jyothi Reddy သည္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႕ ေရာက္ကာစတြင္ ထိုႏိုင္ငံတြင္ အေျခခ် ေနထိုင္ရန္မွာ လြယ္ကူေသာ ကိစၥ မဟုတ္မွန္း သိလာရသည္။ စစခ်င္း လစာနည္းေသာ အေရာင္းစာေရး အလုပ္မ်ား လုပ္ခဲ့ရျပီး သူမ်ားအိမ္တြင္ ကပ္ေနခဲ့ရသည္။ အေတာ္ၾကာမွ ကုမၸဏီတစ္ခုတြင္ လစာေကာင္းေကာင္း အလုပ္ရခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္လည္း မၾကာခင္ သူမ၏ ဗီဇာ ျပႆနာေၾကာင့္ အလုပ္မွ ထြက္ခဲ့ရျပီး ဗီဇာ မရခင္ ကာလအတြင္း ရရာ အလုပ္မ်ားကို ျပန္လုပ္ခဲ့ရျပန္သည္။ ဗီဇာအတြက္ မကၠစီကို သို႕ သြားရင္း ဗီဇာရရန္ လုပ္ေဆာင္ရသည့္ ခက္ခဲမႈမ်ားအတြက္ အၾကံေပးကုမၸဏီတစ္ခု ေထာင္ရန္ စဥ္းစားခဲ့မိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ Keys software solutions ကို စတင္ခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္ software မ်ား ေရးသားျခင္းႏွင့္ အျခားအလုပ္အကိုင္ ရွာေဖြျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားကို ခ်ဲ႕ထြင္ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ Jyothi Reddy သည္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ တြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႕ ေရာက္ရွိခဲ့ျပီး ၂၀၀၁ ခုႏွစ္တြင္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူမ၏ အစ္ကို ဝမ္းကြဲကိုပါ အလုပ္အတူတြဲလုပ္ရန္ ေခၚခဲ့ျပီး လုပ္ငန္းမ်ားကို ထပ္ခ်ဲ႕ခဲ့သည္။ သူမ၏ သမီးမ်ားကို ေခၚယူျပီး အေမရိကန္တြင္ ေက်ာင္းဆက္တက္ေစသည္။

သူမ၏ ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈ၊ ရည္မွန္းခ်က္ ခ်မွတ္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မႈတို႕ေၾကာင့္  သူမ၏ အိပ္မက္မ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ သူမ၏ သမီးမ်ားကို အဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္ ေနေစခ်င္ေသာ သူမ၏ အိပ္မက္အတိုင္း ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ သူမ၏ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္မ်ားကို ေကာင္းေကာင္း ေထာက္ပံ့ႏိုင္ခဲ့သည္။ သူမ၏ သမီးမ်ားသည္ ယခုအခါ အင္ဂ်င္နီယာ ဘြဲ႕မ်ားရကာ လက္ထပ္ျပီး US မွာပင္ အေျခခ် ေနၾကျပီ ျဖစ္သည္။

Jyothi Reddy သည္ သူမကို အစစအရာရာ ကူညီ ေထာက္ပံ့ ေပးခဲ့သူမ်ားကို အျမဲတမ္း ေက်းဇူးတင္လ်က္ရွိသည္။ သူမသည္ သူမ နာက်င္ခဲ့ရေသာ က်ပ္တည္းေသာ ဘဝကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ခဲ့ပဲ အကူအညီ လိုအပ္သူမ်ားကို ကူညီေထာက္ပံ့ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္။ မျပည့္စံုမႈမ်ား၏ ရိုက္ခတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ၾကရေသာ မိဘမဲ့ ကေလးမ်ား၏ မ်က္ရည္ကို သုတ္ေပးခ်င္ခဲ့သည္။ သူမသည္ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ စီမံကိန္းမ်ားစြာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသို႕ လာေရာက္ အေျခခ်ခ်င္ေသာ အိႏၵိယလူမ်ိဳးမ်ားကို အကူအညီမ်ား ေပးခဲ့သည္။

“ကၽြန္မ ဒီထက္ပိုျပီး အမ်ားၾကီး လုပ္ခ်င္ပါေသးတယ္။ အလုပ္ၾကိဳးစားျပီး ဥာဏ္ထက္ျမက္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြက အမ်ိဳးသားေတြထက္ ပိုျပီး စီးပြားေရးသမားေကာင္းေတြ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္” လို႕ သူမက ေျပာခဲ့သည္။

“ကၽြန္မက အမ်ိဳးသမီးေတြကို အရြယ္အလိုက္ေပါ့ သူတို႕ရဲ႕  အေဖေတြ၊ အမ်ိဳးသားေတြ၊ သားေတြ အေပၚ မမွီခိုပဲ အလြတ္လြတ္လပ္လပ္ စီးပြားေရး လုပ္ေစခ်င္ပါတယ္၊ ပညာေရးမွာလည္း ဘြဲ႕ေတြ ဒီပလိုမာေတြ ရတဲ့အထိ ဆက္သင္ေစခ်င္ပါတယ္။ လက္ထပ္ျပီးေနာက္ပိုင္း အလုပ္မလုပ္ေတာ့တာ မ်ိဳးေတြလည္း မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္တိုင္ တည္ေဆာက္ပါ။ သားသမီးေတြကို ဂရုစိုက္တာဟာ ဘဝရဲ႕ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ျဖစ္ေပမယ့္လို႕  အဲဒါနဲ႕ ခ်ည္းပဲ တစ္ဘဝလံုး မကုန္ဆံုးသင့္ပါဘူး” လို႕ သူမက ေျပာခဲ့ပါသည္။

ဘဝရဲ႕ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းမ်ားက လူေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္ ျမင့္တက္ဖို႕ တြန္းအားေပးပါသည္။ သူမ ျပင္းျပစြာ ခံစားမိတာကေတာ့ လူတိုင္းလူတိုင္း ပတ္ဝန္းက်င္ကို အျပစ္တင္တာေတြ ရပ္ျပီး ကိုယ့္ကိုယ့္ကိုယ္ ကူညီဖို႕ စတင္သင့္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ကၽြန္မတို႕ဟာ ေနာက္ျပန္လွည့္မၾကည့္ပဲ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ဘဝ တိုးတက္ျမင့္မားဖို႕ ကၽြန္မတို႕မွာပဲ တာဝန္ရွိတယ္ ဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္ သေဘာေပါက္သင့္ပါသည္။

မွီျငမ္း

http://www.jyothireddy.com/story.php

http://www.indiaonrent.com/view/f/from-a-labour-to-ceo-jyothi-reddy-great-inspiration.html

http://timesofindia.indiatimes.com/city/visakhapatnam/D-Anila-Jyothi-Reddy-A-journey-from-farm-labourer-to-IT-firms-CEO/articleshow/18857681.cms

(တစ္ျခားမွာ ျပန္ဆိုထားတာ၊ ရွိခ်င္လည္း ရွိမွာပါ။ ကိုယ္တိုင္ ဖတ္ဖို႕  ကိုယ္တိုင္ စိတ္ခြန္အားတိုးဖို႕ အတြက္ ေလးစားအားက်ဖြယ္ရာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကို ေရးျဖစ္တာပါ။)

သိဂၤါေက်ာ္