ပုသိမ္မိုး

မိုး မိုး
ေမွ်ာ္တုန္းကေတာ့ မလာ မလာ နဲ႕
လာျပန္ေတာ့လည္း
သည္းသည္းမည္းမည္း
မိုးျဖဴမစဲ မိုးမည္းေစြရြာလို႕။

အသည္းခြဲတတ္တဲ့
မိုးနာမည္နဲ႕ ခ်စ္သူမ်ိဳးလည္း
မရွိခဲ့ဖူးပါပဲ
မိုးကို
ငါမုန္းတယ္။

ဇြန္ ဇူလိုင္
မိုးနဲ႕အျမဲမိတ္ဖြဲ႕ေနတတ္တဲ့ လမ်ိဳး
အဲဒီလိုလမ်ိဳးမွာ
အားလံုးနဲ႕အေဝး
တစ္စိမ္းတို႕ အရပ္မွာ
မိုးကလည္း သည္းသည္းရြာလို႕ေကာင္းတဲ့
Weekend days ေတြမွာ
ငါလည္း
တစ္ေနကုန္ အိမ္တြင္းေအာင္းျပီး
မိုးေၾကာက္တဲ့ သတၱဝါလို
အထီးက်န္ ေတြးရင္းေငးရင္း
လြမ္းစရာ မရွိပါပဲ
လြမ္းခ်င္သလိုလိုေတာင္
ျဖစ္လာပါေရာ...။

(သိဂၤါေက်ာ္)
၇.၆.၂၀၀၉

လူေၾကာက္

ခုေနခါမွာ
ငါ့ကိုေမးလာၾကည့္
ဘဝမွာ
ရည္မွန္းခ်က္ကဘာလဲလို႕..
ငါမေျပာတတ္ေတာ့ဘူး...
ဘဝကေပးလာတဲ့
လမ္းေၾကာင္းထဲမွာပဲ
အလိုက္သင့္ေမ်ာပါေနလို႕ေပါ့။

အသက္က ၃၀
ေငြမ်ားမ်ား ႐ွာႏိုင္တဲ့အလုပ္လည္း
တစ္ခါမွမလုပ္ဖူးလို႕
သေဌးျဖစ္ဖို႕လည္း
ရည္မွန္းလို႕မရဘူး။

ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားမႈဆိုတာကလည္း
ငါနဲ႕မသက္ဆိုင္တဲ့အရာတစ္ခုျဖစ္ေနဆဲပဲ၊
ဒါေပမယ့္ ငါလည္း
ဆန္ကုန္ေျမေလး တစ္ေယာက္ေတာ့
မဟုတ္ခဲ့ပါေလ..
တာဝန္ေတြ႐ွိတယ္
ဝတၱရားေတြ ႐ွိတယ္၊
ပံုစံခြက္ထဲအျမဲမေနခ်င္ေပမယ့္
လူတစ္ေယာက္မွာ႐ွိသင့္တယ္ဆိုတဲ့
အသက္ေမြးမႈတစ္ခုေတာ့လုပ္ေနေလရဲ႕...။

ကိုယ့္အိပ္မက္မဟုတ္ခဲ့ေတာ့လည္း
ထိပ္ဆံုးေရာက္ေအာင္လည္း မၾကိဳးစားႏိုင္၊
ေနာက္ဆံုးမွာလည္း ထိုင္မေနခ်င္တဲ့သူမို႕
ဆႏၵနဲ႕ဘဝၾကား
ဒုကၡေတြမ်ားေနဆဲပဲ...။
အိပ္မက္ေတြလည္း ႏွစ္ျမွဳပ္ထားရဆဲပဲ...။

အိပ္မက္ကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႕
အခြင့္အလမ္းအဆင္သင့္ မ႐ွိတဲ့သူမို႕
အနည္က်ဘဝကိုလည္း
စြန္႕ခြာဖို႕သတၱိနည္း...
ဒီလိုနဲ႕ပဲ...
ဘဝေရစီးထဲ
အလိုက္သင့္ေမ်ာပါရင္း
အသက္ေတြလည္း
တစ္ႏွစ္ျပီးတစ္ႏွစ္ ၾကီးလာေပါ့...။

(သိဂၤါေက်ာ္)

ေရႊစက္ေတာ္ခရီး

ကိုယ္တို႕ ျမိဳ႕နဲ႕ ေရႊစက္ေတာ္နဲ႕ သိပ္အေဝးၾကီး မဟုတ္ေပမယ့္လို႕ တစ္ခါမွ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ကိုယ္ကလည္း အိမ္မွာ ေနတဲ့ အခ်ိန္ သိပ္မ႐ွိပဲ အေဝးမွာပဲ အျမဲေနေနေတာ့ မိသားစုနဲ႕ အတူတူ ဘယ္ခရီးမွ သိပ္မသြားျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ့ သြားျဖစ္ေအာင္ သြားမယ္ဆိုျပီး ေက်ာင္းပိတ္ရက္ သံုးရက္မွာ အိမ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ျပန္ျဖစ္ မျပန္ျဖစ္ မေသခ်ာျဖစ္ေနျပီး ျပန္မယ့္ ေန႕မွပဲ အိမ္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္ရပါတယ္။ (မသြားခင္ ကင္မရာတစ္လံုးေတာ့ ေျပးဝယ္ခဲ့ရေသးတယ္)

အိမ္ကလည္း ဘာမွ မစီစဥ္ႏိုင္ပဲ လိုင္းကားလက္မွတ္ပဲ ဝယ္ထားႏိုင္ပါတယ္။ အိိမ္ေရာက္ျပီး ေနာက္ေန႕ မနက္ေစာေစာမွာပဲ ေရႊစက္ေတာ္ကို ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

လမ္းမွာ ဖုန္ကလည္း အရမ္းထူ၊ ကားၾကီးကလည္း တအိအိနဲ႕ မေကြးကို ညေန ၄ နာရီ ေက်ာ္မွ ေရာက္သြားပါတယ္။ ေရႊစက္ေတာ္ လိုင္းကား လြတ္သြားလို႕ ေလးဘီးတစ္စီး ငွားျပီး သြားၾကရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာမွာ ႏွာေခါင္းစည္း နဲ႕ေတာင္ သြားရပါတယ္။ ညဘက္မွာ ေအာက္စက္ေတာ္ရာ ကို ဖူးခဲ့ပါတယ္။

ကိုယ္တို႕ သြားတဲ့ အခ်ိန္က သံုးရက္ဆက္ပိတ္တဲ့ ရက္မို႕ လူအရမ္း မ်ားေနပါတယ္။ မန္းေခ်ာင္းထဲက ေရကလည္း ေနာက္က်ိ ျပီး ေရေမွာ္ေတြနဲ႕မို႕ သိပ္ေပ်ာ္စရာ မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။

မနက္ဘက္ အထက္စက္ေတာ္ရာတက္ျပီး ဖူးရတာကေတာ့ ၾကည္ႏူးစရာပါ။

ေအာက္ဘက္႐ႈခင္းကေတာ့ အေတာ္ကို လွပါတယ္။

အႏွစ္ ၅၀ က ေဗာဓိေညာင္ပင္မွာလည္း ေညာင္ေထာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႕ ၁၀ နာရီေလာက္မွာ ျပန္ထြက္ခဲ့ျပီး အလာတုန္းက ကားနဲ႕ပဲ ေက်ာင္းေတာ္ရာ ကို သြားခဲ့ပါတယ္။ ဖုန္ေတြလူးျပီး လူ႐ုပ္မေပၚေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေပတူးျပီး ေက်ာင္းေတာ္ရာကို ေရာက္သြားၾကပါတယ္။ အဲဒီက ဆက္ျပီး မင္းဘူးစကၠန္းတဲ၊ နဂါးပြက္ေတာင္ေတာ္ တို႕ကို သြားျပီး မေကြးကို ျပန္အေရာက္မွာေတာ့ ကားလက္မွတ္ ၾကိဳမမွာမိတဲ့ အတြက္ ကားမရေတာ့ပဲ မေကြး အေဝးေျပးဂိတ္မွာ တစ္ည အိပ္ခဲ့ရပါေသးတယ္။

အဲဒီက ဆက္ျပီး မင္းဘူးစကၠန္းတဲ၊ နဂါးပြက္ေတာင္ေတာ္ တို႕ကို သြားျပီး မေကြးကို ျပန္အေရာက္မွာေတာ့ ကားလက္မွတ္ ၾကိဳမမွာမိတဲ့ အတြက္ ကားမရေတာ့ပဲ မေကြး အေဝးေျပးဂိတ္မွာ တစ္ည အိပ္ခဲ့ရပါေသးတယ္။

ဘာမွ ထူးထူးေထြေထြ မဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ္သြားခဲ့တဲ့ ခရီးေလးေတြကို အမွတ္တရ ျဖစ္ေစခ်င္လို႕ တင္လိုက္တာပါ။ သည္းခံျပီး ဖတ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပဲေနာ္...။

(သိဂၤါေက်ာ္)