တာဝန္က်တဲ့ ေနရာမွာ ျငီးေငြ႕ေနတုန္း ရန္ကုန္ကို သံုးလ သင္တန္း တက္စရာ ေပၚလာေတာ့ ဝမ္းသာအားရ လာခဲ့လိုက္တယ္။ တက္ရမယ့္ သင္တန္းက Project Management ပါ။ အခုမွ စဖြင့္တဲ့ Trial Course ပါတဲ့။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ကေတာ့ ေက်ာင္းသား ျပန္လုပ္ရရင္ ေပ်ာ္တာပဲ။ စုစုေပါင္း သင္တန္းသားက ဆယ္ေယာက္ပါ။ အားလံုး ကိုယ့္ထက္ Senior ေတြခ်ည္းပါပဲ။
ပထမဆံုး စသင္ရတဲ့ ဆရာၾကီးက ဆရာ Kogure ပါ။ တစ္ရက္စာ share ထဲက download ခ်ထားတဲ့ document တစ္ခု တစ္ခုမွာ စာမ်က္ႏွာမနည္း ပါပါတယ္။ ပ်င္းစရာေကာင္းေလာက္တဲ့ စာေတြ အမ်ားၾကီးေပမယ့္လည္း ဆရာၾကီးက စိတ္ဝင္စားေအာင္ သင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲ သင္သင္ ေန႕လည္ ေန႕ခင္း က်ေတာ့ ငိုက္ျပီး စိတ္က မဝင္စားေတာ့ဘူး။ Internet ကေလးကလည္း ရေနေလေတာ့ mail ေလးဖြင့္လိုက္ ဟိုဟို ဒီဒီ ဘေလာ့ေလး ဖြင့္လိုက္ နဲ႕ ခိုးျပီး လုပ္တာေပါ့။ ဆရာၾကီး သင္ေနတဲ့ စာမ်က္ႏွာကိုလည္း မလြတ္ေစရပါဘူး။ ဖြင့္ေတာ့ထားတယ္။ ေသခ်ာ မၾကားလိုက္တာပဲ ႐ွိမယ္။ Exercise ဆိုမွ ျပဴးျပဲ ဖတ္ျပီး ေျဖေတာ့ အေျဖေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အလြဲေတြခ်ည္းပဲ။ ဟား ဟား...။
ကုိယ္က တကယ့္လူဆိုး...။ Internet ရေနရင္ တစ္ခုခုေတာ့ မဖြင့္ပဲ မေနႏိုင္တဲ့လူ။ ကိုယ္နဲ႕ (Batcher မွာ senior ေပမယ့္ Post Graduate same batch မွာ ျဖစ္တဲ့) ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္သားက ေနာက္ဆံုးတန္း (အတန္းက ႏွစ္တန္းပဲ ႐ွိတာပါ) မွာ ထိုင္ျပီး အဲသလိုေတြ လုပ္ၾကတာ ဆရာၾကီးက ရိပ္ေတာ့ရိပ္မိ ႏိုင္ေပမယ့္ ဘာမွေတာ့ မေျပာပါဘူး။ ကိုယ္တို႕ကလည္း ႐ုပ္တည္ၾကီးေတြနဲ႕ Laptop ေပၚမွာ သူသင္ေနတဲ့ pdf file ကိုပဲ တအားၾကီး စိတ္ဝင္တစား ဖတ္ေနသေယာင္နဲ႕ ျမန္မာ စာလံုးေတြ ဖတ္ေနၾကတာကိုး...။ ကိုယ္မ်ား ဘယ္ေလာက္ ဆိုးသလဲဆို... တစ္ခါတေလ ကိုယ့္စက္ေပၚ မဖြင့္ေပမယ့္ ေဘးစက္က ဝတၱဳကို လွမ္းဖတ္ခ်င္ ဖတ္ေနေသးတာ...။
ေနာက္ေတာ့ ဆရာမ တစ္ေယာက္ ထပ္ေရာက္လာပါတယ္။ ဒီ PM သင္တန္း အတြက္ သက္သက္ ေခၚထားရတဲ့ ဆရာမပါ။ ဆရာမ Eguma က PM နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ certificate ရထားျပီး တကယ္ လက္ေတြ႕ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ expert ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူက စာသင္ေတာ့ သိပ္မေကာင္းပါဘူး။ သူ တစ္ခါမွ မသင္ဖူးဘူးလို႕ ေျပာထားတယ္။ သူ စာသင္ရင္ အဂၤလိပ္လို စကားလံုး ေရြးေနတာနဲ႕ သူ႕အစား ေမာလြန္းလို႕ သူမေျပာခင္ပဲ ကိုယ္တို႕က ေခါင္းညိတ္ျပီး အတင္း သိပစ္လိုက္ၾကတယ္။ သူကေတာ့ Gantt Chart ေတြ ဘာေတြ ဆြဲဖို႕ Grantt Project တို႕ MS Project တို႕နဲ႕ လက္ေတြ႕ schedule ဆြဲဖို႕ သင္ပါတယ္။ စာေတြဖတ္ရတာ ပ်င္းေပမယ့္လည္း လက္ေတြ႕ လုပ္ဖို႕ကိုေတာ့ ကိုယ္က စိတ္ဝင္စားတယ္။ အဲဒီ assignment ေတြ လုပ္ေနရရင္ေတာ့ တစ္ျခား ဘာမွကို မဖြင့္ႏိုင္အားပါဘူး။
ဆရာမ သင္တဲ့ အထဲက ေနာက္ထပ္ ကိုယ္စိတ္ဝင္စားတဲ့ topic တစ္ခု ႐ွိေသးတယ္။ စကၠဴ အရုပ္ေခါက္တာ...ဟီး ဟီး။ သူက ကုိယ္တို႕ကို လက္ေတြ႕ ပစၥည္းေတြနဲ႕ ဥပမာေပးတယ္။ သူက ေရာင္စံု စကၠဴေတြ ေပးျပီး Tower တစ္ခုကို team work အေနနဲ႕ design စဥ္းစားျပီး အခ်ိန္တို အတြင္း ေခါက္ခိုင္းေတာ့ တစ္ခါမွ မေခါက္ဖူးတဲ့ Tower ကို ေခါက္ၾကတာ Tower ပံုကို ထြက္မလာဘူး ျဖစ္သြားတယ္။ PM ေတြမွာTower ေခါက္တာနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး technical skill မ႐ွိလို႕ပါလို႕ ကိုယ္တို႕ကလည္း ေျပာၾကတာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ သူက အ႐ုပ္တစ္ခု ေခါက္နည္း သင္ျပတယ္။ ၾကိဳးၾကာ႐ုပ္ ပါ။ ဒါမ်ိဳးက် ကိုယ္တို႕ကလည္း တအားစိတ္ဝင္စားၾကျပီး လိုက္ေခါက္ၾကတာေပါ့။ မနက္ပိုင္း အရုပ္ေခါက္တာ သင္ျပီးေတာ့ ညေန စာဆက္သင္ေတာ့ ကိုယ္တို႕က သူမသိေအာင္ အ႐ုပ္ေတြ ခိုးေခါက္ၾကေသးတာ...။ မွတ္မိေအာင္ ဆိုျပီးေတာ့...။
ျပန္ကာနီးေတာ့ ဆရာမက ျမန္မာ ခ်ည္ထည္ အက်ႌနဲ႕ လံုခ်ည္ ႏွစ္စံု ဝယ္ထားျပီး ဝတ္ပါတယ္။ လံုခ်ည္က ခ်ိတ္နဲ႕၊ အက်ႌကေတာ့ သူ႕ကိုယ္နဲ႕ ကြက္တိပဲ ဆိုေတာ့ တကယ့္ကို ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ပဲ။ သူက ကိုယ္တို႕ ယူနီေဖာင္းကိုမ်ား သေဘာက်သလား မသိဘူး။ ကိုယ္တို႕ကေတာ့ သူအစက ဝတ္ဝတ္ေနတဲ့ ဂါဝန္အတိုေလးေတြကို သေဘာက်လို႕...။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ႐ွိတယ္ေလ ဟုတ္ဖူးလား။ သူက အဲလို လံုခ်ည္ဝတ္ျပီးေတာ့ တစ္ခါ တစ္ခါ စိတ္႐ႈပ္လာတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ထမီကို မျပီးေတာ့ သြာေသးတာ...။ ကုိယ္တို႕ကို သင္ရမယ့္ course ေတြျပီးေတာ့ ဆရာၾကီးေရာ ဆရာမေရာ ဂ်ပန္ ျပန္သြားပါတယ္။ ဆရာမက မျပန္ခင္ လက္ကိုင္ပဝါ တစ္ထည္စီ လက္ေဆာင္ေပးသြားပါေသးတယ္။
စာေမးပြဲ မွာ multiple choice ေတြကို online ကေန ေျဖရပါတယ္။ သင္ထားတဲ့ စာေတြလည္း ၾကည့္ေတာ့ၾကည့္သြားေပမယ့္ ကုိယ့္ အယူအဆနဲ႕ကိုယ္ ေျဖရမယ့္ ေမးခြန္း အမ်ားစုရဲ႕ အေျဖကို မေသခ်ာဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။ အခ်ိန္ေစ့လို႕ အားလံုး ေျဖျပီးတာနဲ႕ အမွတ္က တန္းထြက္ပါတယ္။ ေအာင္မွတ္ေက်ာ္ေပမယ့္လို႕ ကိုယ့္အမွတ္က အေတာ္နည္းလို႕ မေျပာေတာ့ပါဘူး။ :D
စာေမးပြဲျပီးေတာ့ Workshop စပါတယ္။ software သင္တန္းက သင္တန္းသားေတြက အသင္းေတြခြဲျပီး project တစ္ခု လုပ္ရေတာ့ ကိုယ္တို႕က အဲဒီ အသင္း တစ္ခုစီမွာ project manager အျဖစ္လုပ္ရပါတယ္။ Workshop ကာလအတြင္းမွာေတာ့ ကိုယ္တို႕ကို ၾကီးၾကပ္ဖို႕ software workshop ကိုၾကီးၾကပ္ေနၾက ဆရာတစ္ေယာက္ ျပန္ေရာက္လာျပီး တာဝန္ယူပါတယ္။ သူက တကယ္ေတာ့ PM expert မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္တို႕က အရင္ ဆရာေတြ သင္ခဲ့တဲ့ အတိုင္း လက္ေတြ႕ လုပ္တာကို သူက ၾကည့္ေပး႐ံုပါ။ သူက java နဲ႕ database field မွာ expert ပါ။
ကိုယ္တို႕ သင္တန္းကို trial course လို႕ အစကတည္းက ေျပာထားျပီးေတာ့ certificate ေပးဖို႕လည္း ရည္ရြယ္ခ်က္ မ႐ွိပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့မွ certificate ေပးရမယ့္ အေျခအေန ျဖစ္လာေတာ့ ဆရာ Ono က မနက္႐ံုးေရာက္တာနဲ႕ ကိုယ္တို႕ အခန္းထဲကို တန္းလာျပီး ညေန ျပန္မယ့္ အခ်ိန္မွပဲ အျပီးျပန္ပါေတာ့တယ္။ အေပၚထပ္က သူတို႕ အားလံုးထိုင္တဲ့ ႐ံုးခန္းထဲကို လံုးဝၾကာၾကာမသြားေတာ့ပါဘူး။ ကိစၥ႐ွိမွပဲ သြားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီလိုကို ကိုယ္တို႕ကို ၾကီးၾကပ္ေတာ့တာပါ။ ကိုယ္တို႕နဲ႕ တိုက္႐ိုက္ မဆိုင္တဲ့ ေနာက္ထပ္ ဂ်ပန္္ ဆရာမတစ္ေယာက္လည္း ႐ွိပါေသးတယ္။ သူမကေတာ့ ကိုယ္တို႕ တစ္ပတ္တစ္ခါ presentation လုပ္တဲ့ေန႕ေလာက္ပဲလာတာပါ။
Workshop ကာလမွာ တစ္ပတ္တစ္ခါ ကိုယ္အဖြဲ႕ရဲ႕ progress ကို report တင္ရပါတယ္။ ကိုယ္တို႕တင္တဲ့ documents ေတြကို ျပန္သြားတဲ့ PM ဆရာမ ဆီကို ဆရာ က တစ္ဆင့္ ပို႕ျပီးေတာ့ ဆရာမကမွ comments ေတြေပးျပီး ျပန္ပို႕ပါတယ္။ အစကေတာ့ အဲဒီကာလမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေက်ာင္းေနာက္က်လို႕ ရမယ္လို႕ ကိုယ္တို႕က ေမွ်ာ္လင့္ထားတာ...။ ခုေတာ့ ဆရာၾကီးက ၉ နာရီ မထိုးခင္ကတည္းက အခန္းထဲကို ေရာက္ေနျပီး ကိုယ္တို႕ကေတာ့ ၉ နာရီ အတိ ေရာက္ေအာင္ကို မနည္းၾကိဳးစားရတာ...။ တစ္ခါ တစ္ေလလည္း ၅မိနစ္ ေလာက္ ေက်ာ္သြား... တစ္ခ်ိဳ႕က ၁၀ မိနစ္ေလာက္ေက်ာ္မွ ေရာက္နဲ႕ ဆရာ့ကို အားနာရေတာ့တာေပါ့။
ကိုယ့္စက္ကေလးကိုယ္ စဖြင့္တာနဲ႕ gmail ေလး စစစ္။ forward mail ေလး ဘာေလးဖတ္။ ဟိုဟုိ ဒီဒီေလွ်ာက္ၾကည့္မလို႕ ႐ွိေသးတယ္။ ဆရာၾကီးက ကိုယ့္အသင္းကိုယ္ သြားျပီး daily meeting လုပ္ရမယ္ ဆိုျပီး မသြားမခ်င္း ေစာင့္ၾကည့္ေနတာပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ meeting ဘယ္လို လုပ္သလဲ ဆိုတာ ဆရာက လိုက္ၾကည့္တတ္ေသးတယ္။ Team ေတြက တစ္ျခားအခန္းမွာ သူ႕အဖြဲ႕နဲ႕သူ လုပ္ေနၾကတယ္။ ကိုယ္တို႕ PM ေတြကေတာ့ ကိုယ္တို႕ စာသင္ခန္းမွာပဲ ေနၾကျပီး အေၾကာင္း႐ွိမွ ကိုယ့္အသင္းကိုယ္ သြားေျပာတယ္ေလ။ Team တစ္ခုမွာ Supervisor တစ္ေယာက္စီ ပါျပီး team member ေတြ program ေရးတဲ့ေနရာမွာ အခက္အခဲ ႐ွိရင္ ကူညီေျဖ႐ွင္း ေပးဖို႕ ပါ။ PM ကေတာ့ Plan ခ်ဖို႕နဲ႕ ဘယ္ေန႕ ဘာအျပီး.. ဘယ္သူေတြ ဘာလုပ္ရမယ္.. တစ္ေန႕ ဘယ္အေျခအေနအထိ ျပီးသလဲ.. သတ္မွတ္ရက္မွာ ျပီးေအာင္လုပ္ဖို႕ စတာေတြကို ၾကီးၾကပ္ဖို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာင္းသားဘဝကို ျပန္ေရာက္ရတာ တကယ္ေကာင္းတယ္။ ကိုယ့္အလုပ္က ဘာေတြပဲ လုပ္ေနရပါေစ ေက်ာင္းသားျပန္ျဖစ္သြားရင္ ေက်ာင္းသားက်င့္ ေက်ာင္းသားၾကံ ျပန္ျဖစ္သြားတာပဲ။ Presentation လုပ္ရမွာကို ေသခ်ာ ျပည့္ျပည့္စံုစံု မျပင္ဆင္ျဖစ္ခဲ့ရင္ မလုပ္ရေသးခင္ မနက္ေစာေစာမွာ ကဗ်ာကရာျပင္ၾက… presentation ကို ပါးစပ္ထဲ ေတြ႕ရာ ေလွ်ာက္ေျပာၾကတာမ်ိဳးလည္း လုပ္ၾကေသးတာ…။ Presentation ကိုလည္း မေၾကာက္ေတာ့ဘူး ကိုယ္လုပ္ထားတာေတြ ကိုယ္ ဒီလိုပဲ ေျပာပစ္လိုက္ၾကတာပဲ…။ ေမးေတာ့လည္း ေျဖလိုက္ၾကတာပဲ…။ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္…။ :D
ဆရာၾကီးက PM Expert မဟုတ္ေပမယ့္ သူ expert ျဖစ္တဲ့ field ေတြကို အရမ္း မွ်ေဝခ်င္တဲ့သူပါ။ သူနဲ႕ စာရင္ ကိုယ္တို႕က အဲဒီေလာက္ ထဲထဲဝင္ဝင္ မသိၾကေတာ့ သူလည္း စိတ္ညစ္မွာပဲ။ သူက သင္ခ်င္တာ႐ွိရင္ projector ၾကိဳး ထိုးျပီး သင္ေတာ့တာပဲ။ တစ္ခါတေလ ၾကိဳျပီး Local mail နဲ႕ ပို႕ထားေပမယ့္ ကိုယ္တို႕က ဖြင့္မၾကည့္ေတာ့ သူက ပါးစပ္နဲ႔ ေၾကျငာမွပဲ ဖြင့္ၾကည့္ျပီး download လုပ္စရာ႐ွိရင္ လုပ္ၾကတာ..။ သူေျပာတဲ့ အတိုင္း Install ေတြလုပ္၊ တစ္ဆင့္ျပီး တစ္ဆင့္ အတူတူ လုပ္ၾကေပမယ့္ ၁၀ ေယာက္ထဲမွာ တစ္ေယာက္ေလာက္ကေတာ့ တစ္ခုခုမွားျပီး မရတာမ်ိဳးလည္း အျမဲလိုလို ျဖစ္တတ္ေသးရဲ႕။ ဆရာက စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္နဲ႔ error ႐ွာေပးပါတယ္။ တစ္ခု ႐ွိတာ ဆရာက သူ႕ကို မေမးပဲ အဲဒီ center မွာ စာျပန္သင္ေနရတဲ့ ကိုယ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူတို႕ သံုးတဲ့ framework ကို ကၽြမ္းက်င္ျပီးသား ဆိုေတာ့ ကိုယ္တို႕က ျမန္မာလို ေမးရတာ ပိုအားရလို႕ (သူ႕ကို ေမးရမွာလည္း အားနာလို႕) ေခၚေမးမိရင္ ဆရာက သိပ္မၾကိဳက္ခ်င္ဘူး။
တစ္ခါတေလေတာ့ မုန္႕ေကၽြးျပီး သင္ရသလိုပဲ ဆရာက သူ ဂ်ပန္က ယူလာတဲ့ မုန္႕ေတြ၊ ဒီမွာ ဝယ္တဲ့ သစ္သီးေတြ ကိုယ္တို႕ကို ေကၽြးတတ္ေသးတယ္။ သူ႕အရင္ တပည့္ေဟာင္းေတြ (ခု အဲဒီ center မွာ စာျပန္သင္ေနရတဲ့ ကိုယ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ) က ဆရာက ကိုယ္တို႕ PM သင္တန္းသူေတြကို ပိုခ်စ္သြားျပီး သူတို႕ေတာင္မပါပဲ ကိုယ္တို႕ကိုပဲ မုန္႕ေတြေကၽြးတယ္ လို႕ ခနဲ႕ၾကေသးတယ္။ ကိုယ္တို႕ကလည္း ညေန ေရာက္ရင္ မုန္႕စားခ်င္တယ္၊ ဆရာက အခန္းထဲက မျပန္ေသးဘူး ဆိုေတာ့… သူ႕ဖို႕ပါ မုန္႕မွာျပီး ေကၽြးလိုက္ၾကတယ္၊ ကိုယ္တို႕လည္း မွာစားတယ္ေလ… အဆင္ကို ေျပလို႕။
တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ ကိုယ္တို႕ လုပ္ေနတဲ့ web development project ကို real မွာ သံုးရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ ဆိုတာေတြ သူက တစ္ခုျပီး တစ္ခု လိုက္စဥ္းစားျပတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြ ကိုယ္တို႕လည္း စဥ္းစားမိေပမယ့္ အခ်ိန္အတိုင္းအတာကို လိုက္ျပီးေတာ့ perfect ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လို႕မွ မရပဲေလ။ အဲဒါေတြကို ဆရာက လိုက္ေျပာေနေတာ့လည္း ခက္သားပဲ။ ေနာက္ျပီး ကိုယ္တို႕ အဖြဲ႔ေတြ လုပ္ေနၾကတာ online library management system project ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီ center မွာ စာၾကည့္တိုက္တာဝန္ခံရယ္လို႕ မ႐ွိဘူး။ ဘီ႐ိုထဲမွာ စာအုပ္ေတြကို ေသာ့ပိတ္ထားတယ္။ ဆရာမေတြ ငွားခ်င္ရင္ တာဝန္႐ွိတဲ့သူကို ေသာ့ဖြင့္ခိုင္းျပီး ငွားရတယ္။ သင္တန္းသားေတြကို မငွားပါဘူး။ အဲဒါကို ဆရာက ဒီ system ကို ဒီမွာ သံုးၾကည့္လို႕ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲ… ရႏိုင္တဲ့ စာအုပ္ေတြ႕လို႕ လာငွားတဲ့အခါ ငွားေပးမယ့္လူ မ႐ွိရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ… ဆိုတာမ်ိဳးေတြနဲ႕ ကိုယ္တို႕ ေခါင္းစားေအာင္ လုပ္တတ္ေသးတယ္။ Final Presentation ေန႕မွာ အျပင္ကုမၸဏီေတြက ဧည့္သည္ေတြက external အေနနဲ႕ လာရင္ ဘာေတြေမးမလဲ… အစစ ဆရာက စိုးရိမ္ပူပန္ျပီး အကြက္ေစ့ေအာင္ စဥ္းစားတတ္တဲ့သူပါ။ ဆရာနဲ႕ ေနရတာ တစ္ခါတေလေတာ့ လည္း စိတ္ညစ္ရေပမယ့္ သူ႕ဆီက knowledge ေတြ အမ်ားၾကီး ကိုယ္တို႕ ရလုိက္ပါတယ္။ သူ႕ကိုလည္း ကိုယ္တို႕ရဲ႕ PM ဆရာအစစ္ ႏွစ္ေယာက္ထက္ ပိုခင္သြားတယ္။ ဆရာ့ အမ်ိုဳးသမီးက မေလး႐ွားကပါ။ သူ႕အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ေမြးေန႕ ဆိုျပီး တစ္ခါ ကိုယ္တို႕ကို မုန္႕ေကၽြးပါေသးတယ္…။
Workshop ျပီးကာနီးေတာ့ ကိုယ္တို႕ကို အရင္က သင္သြားတဲ့ ဆရာနဲ႕ ဆရာမ ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ Final Evaluation အေနနဲ႕ ဆရာႏွစ္ေယာက္က ကုိယ္တို႕ အသင္းသားေတြ လုပ္ထားတဲ့ project ကို testing အၾကီးအက်ယ္ လုပ္ၾကပါတယ္။ (Software သင္တန္းသားေတြက သူတို႕ project အတြက္ presentation ေလးခါ ေပးရပါတယ္။ အကုန္လံုးကို အမွတ္ေပးတာပါ။ ကို္ယ္တို႕ PM သင္တန္းသားေတြလည္း ကိုယ့္အပိုင္းကိုယ္ ပါဝင္ရတာေပါ့။ ေနာက္ဆံုး presentation အျပီးမွာ အျပင္လူေတြကို မျပခင္ testing လုပ္ၾကတာပါ။) အမွန္ေျပာရရင္ ကိုယ္ေရးဖူးတဲ့ program ေတြအေပၚ ဒီေလာက္ ကတ္သီးကတ္သတ္ တစ္ခါမွ မစစ္ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ခုမွပဲ testing ဆိုတာ ဘာလဲ ေသခ်ာသိေတာ့တာပါ။ ဒီသင္တန္းတက္တာ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ပညာရလိုက္ပါတယ္။
External ေတြေ႐ွ႕မွာလည္း မ်က္ႏွာပန္းလွခဲ့ပါတယ္။ Final Presentation ေန႕ျပီးေတာ့ Closing မွာ Certificate ေတြ ေပးပါတယ္။ ဆရာေတြနဲ႕ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုေတြ ႐ိုက္ခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႕ကလည္း ျပန္ၾကေတာ့မွာေလ...။ ကိုယ္တို႕က ေရႊခ်ည္ထိုး ဆင္႐ုပ္ပံု ကားခ်ပ္ေတြ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဆရာႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ဇနီးေတြ ဖို႕နဲ႕ ဆရာမ အတြက္ ၾကိမ္ အိတ္ကေလးေတြလည္း အဆစ္ေပးလိုက္ၾကေသးတယ္။ ဒီသင္တန္းေလး ျပီးသြားျပီ ဆိုေတာ့ ဝမ္းနည္းမိၾကတယ္။ တက္ခဲ့တဲ့ အခန္းေလးကိုလည္း မခြဲခ်င္ၾကဘူး။ ကိုယ့္ အလုပ္ေတြကိုယ္ ျပန္လုပ္ရေတာ့မယ္ေလ…။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အမွတ္တရ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာေတြ၊ ဆရာမေတြ … သင္တန္းေဖာ္ေတြကို သတိတရ ႐ွိေနျဖစ္မွာပါ…။
(တက္ခဲ့တဲ့ သင္တန္းေလး အမွတ္တရပါ။ လာေရာက္ဖတ္႐ႈသူေတြ ပ်င္းသြားရင္ sorry ေနာ္…)
သိဂၤါေက်ာ္
