ဒီဇင္ဘာ မို႕ အပူခ်ိန္ Minus ေရာက္ေနေပမယ့္ ႏွင္းေတြေတာ့ မက်ေသးပါ။ ထံုးစံအတိုင္း မနက္မိုးအလင္းမွာ ေနေရာင္လင္းလာေပမယ့္ အပူဓါတ္ကိုေတာ့ သိပ္မရ။ ကိုရီးယားမွာ ႏွစ္ႏွစ္႐ွိခဲ့ျပီမို႕ ဒီရာသီဥတုနဲ႕ေတာ့ အကၽြမ္းတဝင္ ႐ွိေနပါျပီ။ သူက ဒီဇင္ဘာေမြး၊ ေအးတာကိုလည္း သေဘာက်သူမို႕ ဒီႏိုင္ငံ ရာသီဥတုကို စိတ္မပ်က္ပါ။ ၾကိဳးစား ႐ံုးကန္ရေပမယ့္လည္း ဒီမွာ စာသင္ရတာကိုလည္း သေဘာက်ပါသည္။ ဆရာေတြကလည္း ေတာ္ၾကသည္။ သေဘာေကာင္းၾကပါသည္။ တစ္ခုပဲ ႐ွိသည္။ ဘာသာေရးႏွင့္ ပတ္သက္လို႕ေတာ့ ဆရာက အရမ္းဆြဲေဆာင္ခ်င္သည္။ အဲဒီဆရာကလည္း သူတို႕ အတန္းရဲ႕ အဓိက ဆရာမို႕ ျငင္းဆန္ဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သူကေယာက်ၤားေလးလည္း ေယာက်ၤားေလးမို႕ ဘာသာေရးကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ မလုပ္ျဖစ္ေပမယ့္ မိ႐ိုးဖလာ ယံုၾကည္မႈကေတာ့ ေဖ်ာက္ဖ်က္မရေသာ ယံုၾကည္မႈ အျဖစ္႐ွိေနခဲ့ျပီးသား။ သူ႕မိဘေတြကလည္း ဗုဒၶဘာသာဝင္ စစ္စစ္ေတြ ဆိုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး သိသင့္သေလာက္ သိေသာ္လည္း ဆရာ့ကို ျပန္႐ွင္းျပေလာက္သည္အထိ မတတ္ကၽြမ္းေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ ေျပာတာနားေထာင္ေနလိုက္သည္။ အဲလိုနဲ႕ပဲ သူအပါအဝင္ ျမန္မာေက်ာင္းသား အားလံုးက ဆရာေတြႏွင့္ ဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပဖို႕ပဲ ရည္႐ြယ္ျပီး Sunday School လည္း အပတ္တိုင္း တက္ျဖစ္ေနၾကသည္။ ေသာၾကာ ညေနတိုင္း ႐ွိေသာ Bible Study ခ်ိန္ကိုလည္း မပ်က္ကြက္ရဲပါ။ ဆရာေျပာဖူးေသာ စကားတစ္ခြန္းကို ေတာ့ သူ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ မ်ားလို႕ ဆင္းရဲေနတာ … တဲ့။ သူတို႕ ျမန္မာေတြ အားလံုး မခံခ်င္ေပမယ့္ ျပန္မေျပာတတ္လို႕ ျငိမ္ေနခဲ့ရသည္။ မျပန္ခင္ တစ္ေန႕ေန႕ ေတာ့ ဆရာ နားလည္ေအာင္ ျပန္ေျပာခဲ့ခ်င္ပါသည္။
သူမႏွင့္ စေတြ႕ရတာလည္း Sunday School မွာပဲ ျဖစ္ပါသည္။ သူမတို႕ အဖြဲ႕က သူတို႕ တကၠသိုလ္က Conference တစ္ခုကို တက္ေရာက္ရန္ လာျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမတို႕ကလည္း သူတို႕ ဆရာရဲ႕ ဖိတ္ေခၚမႈနဲ႕ ေရာက္လာၾကသူမ်ားမို႕ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ညဘက္မွာပဲ Sunday School ကို ေရာက္လာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတို႕အဖြဲ႕ထဲက မိန္းကေလးေတြ အားလံုး ႏွင္းကာကုတ္အက်ႌ႐ွည္ၾကီးမ်ား ဝတ္ထားၾကသည္။ အပူပိုင္းႏိုင္ငံက လာသူမ်ား ထံုးစံ အတိုင္း ဒီရာသီဥတုကို စိုးရိမ္တၾကီးႏွင့္ ျပင္ဆင္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ဟန္တူသည္။ ဒီႏိုင္ငံက မိန္းကေလးမ်ားကေတာ့ ဒီလို အက်ႌမ်ိဳး ဝတ္ေလ့မ႐ွိၾကပါ။ ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းခ်မ္း ဖက္႐ွင္က်က်ပဲ ဝတ္ေလ့႐ွိၾကသည္။ အဲဒီလို ႏွင္းကာဂ်ာကင္မ်ိဳးကို ေယာက်ၤားေလးမ်ားသာ ဝတ္ေလ့႐ွိတာပါ။ သူမတို႕ ပံုစံက တစ္ျခားႏိုင္ငံက ဆိုတာ သိသာေနသည္။ ထိုအဖြဲ႕ကို ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာပင္ သူမကို သတိထားမိသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမက ေခ်ာလြန္း၊ ေတာက္ပလြန္းလို႕ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ သူမက သူတကာထက္ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မ႐ွိပါ။ သို႕ေပမယ့္ မ်က္ႏွာေလးက ကေလးဆန္လြန္းသည္။ အညိဳေရာင္ ဆံပင္႐ွည္ေလးမ်ား အနားသတ္ထားေသာ မ်က္ႏွာက အ႐ုပ္မ မ်က္ႏွာမ်ိဳးေလး…။ အနက္ေရာင္ မ်က္လံုးဝိုင္းေလးမ်ားက ေတာက္ပေနသည္။ ဓမၼသီခ်င္း ဆိုဖို႕ တန္းစီၾကေတာ့ သူမက သူ႕ေဘးမွာ ျဖစ္သြားသည္။ သူမ အရပ္ကေလးက သူ႕ ပခံုးကိုပင္ မမွီခ်င္။ ဖ်တ္ခနဲ သူမကို ခိုးၾကည့္မိေတာ့ မ်က္ေတာင္စိပ္စိပ္တို႕ ဝန္းရံထားေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စံုကို ေဘးတိုက္ ျမင္လိုက္ရသည္။ ပြင့္လိုက္ ဟလိုက္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ၾကည့္ရင္း သူ႕ရင္ေတြ ခုန္ခ်င္သလို ျဖစ္လာသည္။ projector screen က ဆိုေနၾက သီခ်င္းစာသားမ်ားကိုပင္ မျမင္ခ်င္ေတာ့။
သီခ်င္း ဆိုျပီး အခ်င္းခ်င္း မိတ္ဆက္ေပးေတာ့မွ သူမ နာမည္ကို သိလိုက္ရသည္။ သူမတို႕ အဖြဲ႕ အားလံုးႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးေသာ္လည္း သူမွတ္မိလိုက္တာ သူမ နာမည္ တစ္ခုတည္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ သူမ နာမည္က ႏွင္းျဖဴျဖဴ တဲ့။ သူမက နာမည္ႏွင့္ လိုက္ေအာင္ေတာ့ အသားမျဖဴပါ။ သို႕ေပမယ့္ ထိုနာမည္ေလးကို ၾကားလိုက္ရေသာ သူ႕ရင္မွာေတာ့ ေအးျမျမေလး ခံစားလိုက္ရသည္။ သူမျပံဳးလိုက္ေတာ့ ပိုခ်စ္စရာ ေကာင္းသြားသည္။ သူမမ်က္ႏွာက သူေတြ႕ဖူးသမွ် ေကာင္မေလးေတြထဲမွာ အျပစ္အကင္းစင္ဆံုး…၊ အျဖဴစင္ဆံုး ပံုစံ ေပါက္သည္။ ထုိတနဂၤေႏြညက သူ႕အတြက္ အဓိပၸါယ္႐ွိသြားေလျပီ။ အဲဒီညက သူမ အတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေရးျဖစ္သည္။
*****
သူတို႕ ေက်ာင္းကို သူမတို႕ အဖြဲ႕ သံုးရက္ေလာက္ လာသည္။ သူမ လာတိုင္းမွာ သူသြားႏႈတ္ဆက္ျဖစ္သည္။ သူမကလည္း သူ႕ကို မွတ္မိသြားျပီ။ တစ္ညကေတာ့ ေက်ာင္းထဲကေန လိုင္းကား အတူစီးျပီး ညေစ်းကို အားလံုး အတူတူ သြားျဖစ္ၾကသည္။ ႏွင္းမက်ေပမယ့္ ေအးစက္ေနေသာ ေလက မ်က္ႏွာကို ခပ္ျပင္းျပင္းတိုးေဝွ႕ေနသည္။ ဒီလို ညမ်ိဳးမွာ သူမ လက္ကို တြဲျပီး ေလွ်ာက္ခ်င္မိသည္။ သူမက ကေလး တစ္ေယာက္လို အျပစ္ကင္း ပြင့္လင္းသည္။ ခရစၥမတ္စ္ အတြက္ ထံုးစံ အတိုင္း လမ္းတိုင္းမွာ အၾကီးအက်ယ္ မီးေတြ ထြန္းျပီး ျပင္ဆင္ထားၾကတာကုိ ေတြ႕ေတာ့ သူမက ကေလးတစ္ေယာက္လို ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသည္။ သူမတို႕ မိန္းကေလးေတြကို ဓါတ္ပံု႐ိုက္ေပးရသည္။ ဦးထုပ္ေတြေဆာင္း၊ မာဖလာေတြ ပတ္ႏွင့္မို႕ မ်က္ႏွာကိုပင္ သိပ္မျမင္ရခ်င္ပါ။
ေနာက္တစ္ရက္ က်ေတာ့ ခရစၥမတ္…။ ဆရာတို႕ ျခံက်ယ္ၾကီးထဲမွာ ပြဲလုပ္ေတာ့ ေက်ာင္းကလူေတြ အားလံုးႏွင့္ အတူ သူမတို႕ ဧည့္သည္အဖြဲ႕လည္း ပါသည္။ သူမ ႏွင့္ သူ အေတြ႕အၾကံဳေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ သူမတို႕ အားလံုးႏွင့္ သူတို႕ ဒီက ျမန္မာ ေက်ာင္းသား အားလံုးလည္း ရင္းႏွီး သြားၾကသည္။ အမွန္ေတာ့ သူတို႕ ျမန္မာအားလံုးက ဗုဒၶဘာသာေတြ…။ ဒါေပမယ့္ ထံုးစံအတိုင္း ခရစၥမတ္စ္ သီခ်င္းေတြ အတူ ဆိုၾကသည္။ မုန္႕ေတြ အတူစား.. ဝိုင္ အတူ ေသာက္ၾကရင္း အားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ႏႊဲၾကသည္။
ျပန္ကာနီးေတာ့ ႏွင္းေတြ စက်လာသည္။ တျဖည္းျဖည္း… တဖြဲဖြဲ… တစ္စတစ္စ နဲ႕ သူတို႕ ဦးထုပ္ေတြေပၚမွာ ႏွင္းစက္ေတြ ကပ္ျငိကုန္ၾကသည္။ သူမကေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္လို ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသည္။ လမ္းေတြ ေပၚမွာ အျဖဴေရာင္ ဝါဂြမ္းေတြ တစ္ဆုပ္စီၾကဲထားသလို ျပန္႕ၾကဲေနသည္။ လမ္းေဘး သစ္ပင္ေတြ ေပၚမွာလည္း ႏွင္းေတြ တစ္ဆုပ္စီ တစ္ခဲစီ...။ လက္တြဲတဲ့ အေျခအေန မဟုတ္ေပမယ့္ သူမ အတူ ယွဥ္ေလွ်ာက္ေနရင္း စည္သူလြင္ ရဲ႕ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို သတိရမိသည္။
“ခရစၥမတ္စ္ ေန႕တို႕ အဆံုးမသတ္ခ်င္ဘူး… ေဆာင္းႏွင္းေလးထဲ ေတြ႕ခဲ့သူ ခ်စ္ဦး … ေအးခ်မ္းျခင္းမ်ား ေပးအပ္မယ့္သူ မင္းရယ္… ဒီရင္ခြင္မွာေလ.. ထာဝရ မင္းပဲ ႐ွိေနမယ္..”
“ဒီ ခရစၥမတ္စ္ ရာ ေငြႏွင္းေလး က်ခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္ခဲ့ေပါ့ မင္းရယ္ငါ .. အို အခ်စ္မ်ားစတဲ့ ေန႕မွာပဲ..
အို အခ်စ္ဆိုတာ ၾကယ္ေရာင္ရယ္လင္းျပီ .. အခ်စ္သက္ေသရယ္.. တိုင္တည္ထားခဲ့ျပီ ..”
သူမဘက္က သူနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး တစ္ခုခု လႈပ္ခတ္မႈ ႐ွိမ႐ွိ သူ မသိေပမယ့္ … သူ႕ရင္ထဲမွာေတာ့ သူမ ႐ွိေနခဲ့ျပီ ဆိုတာ ေသခ်ာသည္ထက္ေသခ်ာေနခဲ့ျပီ။ စိတ္ဝင္စားဖူးေသာ ေကာင္မေလးေတြ ႐ွိေပမယ့္ ဒီေလာက္အထိ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ တစ္ခါမွ မျဖစ္စဖူး…။ ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာပင္ သူမက သူ႕ဖူးစာ႐ွင္ရယ္လို႕ ႏွလံုးသားက သိ႐ွိသြားခဲ့တာ…။ တစ္ခ်ိန္မွာ သူ႕ႏွလံုးသားကို သူမ နားလည္လာမည့္ ေန႕သို႕ ေရာက္လိမ့္မည္ လို႕ သူ ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္။
*****
ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္တယ္ ေျပာလိုက္ရင္ သူမ မယံုၾကည္မွာစိုးသည္။ ျပီးေတာ့ ဧည့္သည္ကို ေစာ္ကားသလို ျဖစ္သြားမွာ စိုးသည္။ ဒါနဲ႕ပဲ ခရစၥမတ္ အျပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာ သူမတို႕ ျပန္သြားသည္ အထိ သူဘာမွ မေျပာလိုက္ရပါ။ ဒါေပမယ့္ mail ေတာ့ ေတာင္းထားလိုက္ပါသည္။ သူမရဲ႕ gmail ကို invite လိုက္ေတာ့ သူမက လက္ခံလိုက္ေပမယ့္ online မွာေတာ့ သိပ္မေတြ႕ျဖစ္ၾကပါ။ သူက ညဘက္က်မွ သံုးျဖစ္သည္။ သူမက ေန႕လည္ပဲ သံုးတာမ်ားသည္။ သူက forward mail ေတြေရာ... သာေၾကာင္း မာေၾကာင္း ေမးသည့္ mail ေတြေရာ အားတဲ့အခ်ိန္မွာ ပို႕ခဲ့ပါသည္။ သူူမက တစ္ခါတေလ မွာေတာ့ ခပ္တိုတို စာျပန္ပါသည္။ သူမ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ အိမ္ျပန္မွာတို႕… စာေမးပြဲ႐ွိလို႕ စိတ္ညစ္ေနတာတို႕… စသည္ျဖင့္ သူမ ဘက္ကလည္း အေၾကာင္းၾကားခ်င္တာ႐ွိလွ်င္ သူ႕ကို mail ပို႕တတ္လာသည္။
ေနာက္ေတာ့ သူ ေန႕ခင္းဘက္ သံုးျဖစ္လွ်င္ သူမႏွင့္ တစ္ခါတေလ chat ထဲမွာ ေတြ႕ျဖစ္သည္။ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ကိုယ္လုပ္ေနေသာ Research ရဲ႕ အခက္အခဲေတြ အေၾကာင္း၊ အေတြ႕အၾကံဳေတြ အေၾကာင္း မွ်ေဝ ျဖစ္ၾကသည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြလို ျဖစ္လာသည္။ တကယ္ေတာ့ သူက သူမထက္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ၾကီးပါသည္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း သူမက သူ႕ကို သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္လို အျပင္ အစ္ကိုၾကီး တစ္ေယာက္လိုလည္း သေဘာထားသည္ဟု ေျပာဖူးပါသည္။ သူကေတာ့ သူမကို ညီမေလး တစ္ေယာက္လုိေတာ့ သေဘာမထားႏိုင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူ႕အခ်စ္ကလည္း ျဖဴျဖဴစင္စင္ အခ်စ္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ပိုင္ဆိုင္ရတာ.. မပိုင္ဆိုင္ရတာကို အေရးမလုပ္လိုတဲ့ အခ်စ္မ်ိဳးနဲ႕ သူမကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမိေနျခင္းသာ။ သူ႕ဘက္က ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္ေနေပမယ့္ လူခ်င္းေတြ႕တာ မဟုတ္ပဲနဲ႕ေတာင္ သူမကို ဖြင့္ဟဖို႕ ခက္ေနခဲ့ပါသည္။ သူမက ႐ိုး႐ိုးသားသား ခင္မင္ေနတာကို သူက ဖြင့္ေျပာလုိက္မွ စိတ္ဆိုးျပီး အခင္အမင္ ပ်က္သြားမွာလည္း စိုးသည္။ သူ တစ္ေယာက္တည္း သူမကို တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ခ်စ္ေနခြင့္ ရတာနဲ႕ပဲ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေက်နပ္ေနရပါသည္။
*****
သူမႏွင့္ စတင္ခင္မင္ခဲ့ျပီး ႏွစ္ႏွစ္ေျမာက္ ခရစၥမတ္မွာ သူ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ခဏျပန္လာခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။ ေက်ာင္းကေတာ့ မျပီးေသး…။ ေနာက္ထပ္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ က်န္ပါေသးသည္။ သူ႕အေမကလည္း က်န္းမာေရး မေကာင္းတာ အေၾကာင္းျပျပီး ျပန္လာခိုင္းေသာေၾကာင့္ ခရစၥမတ္ ပိတ္ရက္မွာ ျပန္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျပန္ဖို႕ စီစဥ္ေနကတည္းက သူမကို သတိရျပီး သူမကို ေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ သြားေတြ႕မည္ဟု စိတ္ကူးႏွင့္ ေပ်ာ္ေနခဲ့သည္။ သူ တစ္ေယာက္တည္း ျပံဳးေနမိေသာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကပင္ စေနာက္ၾကေသးသည္။
သူျပန္လာမည္ ဆိုတာ သူမကို ေျပာလုိက္ပါသည္။ သူမကို ခ်စ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းကိုပါ ဇြတ္တိုးျပီး ေျပာလိုက္သည္။ သူႏွင့္ ေတြ႕လွ်င္ အေျဖျပန္ေပးဖို႕ စဥ္းစားပါလို႕… ေျပာျပီး သူမ ဘာမွ ျပန္မေျပာခင္မွာ သူက အရင္ ထြက္ပစ္လိုက္သည္။ စိတ္ဆိုးလည္း ေတြ႕မွပဲ ေတာင္းပန္ေတာ့မည္ ဟု စိတ္ကူးသည္။ သူမ အေဆာင္ကို သူသိထားသည္။ သြားေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ ေတြ႕ရမည္ေလ..။
သို႕ေပမယ့္ သူ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ သူမက အေဆာင္မွာ မ႐ွိေတာ့ပါ။ ဒီဇင္ဘာေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ အိမ္ျပန္သြားေလျပီ။ သူမအိမ္က မႏၱေလးမွာ ဆိုတာ သိေပမယ့္ လိပ္စာ အတိအက် မသိပါ။ သူမက သူ႕ကို စိတ္ဆိုးေလသလား မသိ၊ အိမ္ျပန္တာကို သူ႕ကိုလည္း ေျပာမသြားပါ။ သူ႕မွာ သူမကို ေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႕ အ႐ူးတစ္ပိုင္း ျဖစ္ရေတာ့သည္။ online တက္ေတာ့လည္း သူမကို မေတြ႕ရပါ။ အိမ္ျပန္တုန္းမွာ internet နဲ႕လည္း အဆက္ျဖတ္ထားပံုရသည္။ သူမကို mail ပို႕ျပီး ေတာင္းပန္ရင္း ေတြ႕ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာထားေပမယ့္ reply ျပန္မလာပါ။ ေလးရက္ေလာက္ အခ်ိန္ကုန္သြားသည္။ သူေနမွာက ၁၀ ရက္ တည္း…။ သူမကို မေတြ႕ရပဲ ျပန္ရေတာ့ မလားမသိပါ။
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ မႏၱေလးက သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ႕ကို ခရစၥမတ္လာဖို႕ ဖိတ္ၾကသည္။ တစ္ေယာက္က ခရစ္ယာန္မို႕ သူတို႕ ျခံထဲမွာ ပြဲလုပ္ေနၾက။ ေက်ာင္းတက္တုန္းက တစ္ခါေရာက္ဖူးသည္။ အခု သူျပန္ေရာက္ေနတာ ၾကားျပီး လာလည္ဖို႕ ဖိတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူကလည္း မႏၱေလးကို သြားခ်င္ေနတာနဲ႕ အေတာ္ျဖစ္သြားသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ ႐ွိေသာ ေျမကို နင္းရေတာ့လည္း သူမႏွင့္ ပိုနီးစပ္လာသလို ခံစားရသည္။ မလာခင္ သူမကို သူ မႏၱေလး လာမည့္ အေၾကာင္းလည္း mail ပို႕လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ လည္း ပို႕လိုက္ေသးသည္။
မႏၱေလးေရာက္ေတာ့ Internet ဆိုင္ဝင္ျပီး mail စစ္ေတာ့ သူမ ဆီက စာတစ္ေစာင္ ေရာက္ေနတာေတြ႕ေတာ့ သူေပ်ာ္သြားသည္။ သူမက အိမ္ဖုန္းနံပါတ္ ေပးထားျပီး ေနာက္ ငါးရက္ေလာက္ မႏၱေလးမွာ ႐ွိဦးမည္ ဟု ေရးထားသည္။ အိမ္က ယူလာသည့္ သူ႕ mobile ဖုန္းႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း ဆက္ေတာ့ သူမနွင့္ တန္းေတြ႕သည္။ သူမက သူ႕ကို စိတ္မဆိုးေတာ့ပါ ဟု ေျပာေသာ္လည္း အိမ္လိပ္စာကိုေတာ့ လံုးဝမေပး။ အိမ္မွာက သူမ မိဘေတြပါ ႐ွိမွာ ဆိုေတာ့ သူ႕ကို မလာေစခ်င္တာ သူ နားလည္ႏိုင္ပါသည္။ သူမ႐ွက္ေနဦးမည္ ဆိုတာလည္း နားလည္ ေပးလိုက္ပါသည္။ သူမ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ သူမျပန္ခင္ တစ္ခါေလာက္ ေတြ႕ဖို႕ကိုပင္ သူမက ေသခ်ာကတိမေပးပါ။ အခုေတာ့ ဖုန္းေျပာရတာေလာက္နဲ႕ပင္ ေက်နပ္လိုက္ရပါသည္။
*****
ခရစၥမတ္ညခ်မ္းက ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လွပျမဲ လွပေနပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ျခံထဲမွာ လူေတြ စံုေနေလျပီ။ သူလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ မေတြ႕ရတာၾကာျပီမို႕ စကားေျပာလို႕ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနဆဲ မွာပဲ.. တစ္ခ်ိန္က သူမႏွင့္ အတူ ႐ွိခဲ့ဖူးေသာ ခရစၥမတ္ တစ္ညကိုလည္း သတိရေနေသးသည္။
သူငယ္ခ်င္းက သူႏွင့္ လက္ထပ္ေတာ့မည့္ ခ်စ္သူ ေကာင္မေလးနဲ႕ သူ႕ကို မိတ္ဆက္ေပးမည္ ဆိုျပီး မိန္းကေလး အဖြဲ႕တစ္ခုနား ေခၚသြားသည္။ အဲဒီမွာပဲ သူ႕ခရစၥမတ္က ပိုလင္းလက္ သြားေတာ့သည္။ ထိုမိန္းကေလး အဖြဲ႕ထဲမွာ သူမပါသည္။ သူမက သူ႕သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ေရာ၊ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ခ်စ္သူနဲ႕ပါ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ေနသည္။ ကဲ ေကာင္မေလးေရ.. ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလဲ.. ခုေတာ့ မင္း မေ႐ွာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား…။ ဖူးစာမွန္လို႕ ျပန္ေတြ႕ၾကတယ္လို႕ မွတ္လိုက္ရမလား ေကာင္မေလးေရ…။
သူငယ္ခ်င္းေတြက သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္သိေနၾကတာကို အံၾသေနၾကသည္။ သူမကို ေတြ႕ရလို႕ သူေပ်ာ္သြားတာကိုလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြက ရိပ္မိကုန္ၾကျပီး ထံုးစံအတိုင္း စၾကေနာက္ၾကေတာ့သည္။ သူမကလည္း သိပ္ေတာ့ စိတ္ဆိုးပံုမရ…။ သူမ်ားေတြ ေ႐ွ႕မွာ မို႕လား မသိ… အရယ္အေမာ မပ်က္ပါ။ ေနာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ေ႐ွာင္ေပးၾကျပီး သူတို႕နွစ္ေယာက္တည္း စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ အဲလိုေတာ့လည္း သူမက ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ မျပန္ခင္ အလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ေနလို႕ သူ႕ကို mail မပို႕ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာသည္။ သူေျပာထားတာကို ဘယ္လို သေဘာရသလဲ ဆိုေတာ့ စိတ္မဆိုးပါဘူး ဆိုျပီး ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္ေနသည္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ႐ွည္၊ အေႏြးထည္႐ွည္႐ွည္ ႏွင့္ သိုးေမြးဦးထုပ္ေလး ေဆာင္းထားေသာ သူမ ပံုစံက ကေလးလိုလို ခ်စ္စႏိုးႏွင့္ အသည္းယားစရာေလး ျဖစ္ေနသည္။ အေအးဓါတ္ေၾကာင့္ ရဲေနေသာ သူမပါးေလးကို ဖ်စ္ျပီး စခ်င္စိတ္ကိုေတာင္ မနည္းထိန္းထားရသည္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အေျဖမေပးေသးေပမယ့္ သူမ သူ႕အေပၚ ရက္စက္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာေတာ့ ယံုၾကည္ေနမိသည္။
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သီခ်င္းဆိုၾကေတာ့ အားလံုး မဆိုမေနရဆိုျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြက က်ပ္ၾကေသာေၾကာင့္ သူမက Last Christmas သီခ်င္းကို ဆိုသည္။ သူမ အသံက Taylar Swift အသံႏွင့္ပင္ တူသလို ထင္ရျပီး ခ်ိဳခ်ိဳေအးေအးေလး…။
ကိုယ့္အလွည့္က်ေတာ့ စည္သူလြင္ရဲ႕ ခရစၥမတ္ေန႕ခ်စ္သူ သီခ်င္းကို ဆိုလိုက္သည္။
“ခရစၥမတ္မွာ စေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့ရင္ထဲက တစ္စံုတစ္ေယာက္ အတြက္ပါ” ဆိုေတာ့ အားလံုးက လက္ခုပ္တီးၾကသည္။
“ ခရစၥမတ္စ္ ေန႕တို႕ အဆံုးမသတ္ခ်င္ဘူး… ေဆာင္းႏွင္းေလးထဲ ခ်စ္ခဲ့ၾကသူ မင္းရယ္ ….
ဒီ ခရစၥမတ္စ္ ရာ ေငြႏွင္းေလး က်ခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္ခဲ့ေပါ့ မင္းရယ္ငါ .. အို အခ်စ္မ်ားစတဲ့ ေန႕မွာပဲ..
အို အခ်စ္ဆိုတာ ၾကယ္ေရာင္ရယ္လင္းျပီ .. အခ်စ္သက္ေသရယ္.. တိုင္တည္ထားခဲ့ျပီ .. အိုး…
ကိုယ္တို႕ ႏွစ္ဦး ခ်စ္တာ အားလံုးသိထားခဲ့ ... ၾကင္နာခြန္းဆက္မယ္..တို႕ရဲ႕ ခရစၥမတ္စ္ ေလး..
ခရစၥမတ္စ္ ေန႕တို႕ အဆံုးမသတ္ခ်င္ဘူး… ေဆာင္းႏွင္းေလးထဲ ေတြ႕ခဲ့သူ ခ်စ္ဦး … ေအးခ်မ္းျခင္းမ်ား ေပးအပ္မယ့္သူ မင္းရယ္… ဒီရင္ခြင္မွာေလ.. ထာဝရ မင္းပဲ ႐ွိေနမယ္..
ႏွင္းမႈံေတြ ပ်ံၾကဲတဲ့ လမ္းေပၚမွာ အခ်စ္မ်ားနဲ႕ ေႏြးေစပါ အို လက္ခ်င္းတြဲလို႕ သြားမယ္.. ခ်မ္းေနရင္ ေထြးဖက္လို႕ထား… တို႕ အခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ ၾကယ္ေရာင္မ်ား လင္းလာ အေႏြးဆံုး…
ကိုယ္တို႕ ႏွစ္ဦး ခ်စ္တာ ေလာကၾကီးသိခဲ့.. ၾကင္နာခြန္းဆက္မယ္.. ခရစၥမတ္စ္ ေလး..
ခရစၥမတ္စ္ ေန႕တို႕ အဆံုးမသတ္ခ်င္ဘူး… ေဆာင္းႏွင္းေလးထဲ ေတြ႕ခဲ့သူ ခ်စ္ဦး … ေအးခ်မ္းျခင္းမ်ား ေပးအပ္မယ့္သူ မင္းရယ္… ဒီရင္ခြင္မွာေလ.. ထာဝရ မင္းပဲ ႐ွိေနမယ္.. ”
သူမကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမကလည္း ျပံဳးေနသည္။ သူ ဆုိျပီး ဆင္းလာေတာ့ သူမက ေျပာသည္။ “ႏွင္းလည္း ဒီသီခ်င္းကို အရမ္းၾကိဳက္တာ..” တဲ့။ သူမမ်က္လံုးထဲမွာလည္း ၾကည္ႏူးမႈ အရိပ္အေယာင္ေတြကို သူ ျမင္ေနရပါသည္။ ႏွင္းေတြ မက်ေပမယ့္လည္း ႏွင္းျဖဴျဖဴ ဆိုေသာ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ႐ွိ႐ံုႏွင့္ပင္ သူ႕ခရစၥမတ္က လွေနပါသည္။ သူမ အေပၚ သူ႕ ျမတ္ႏိုးျခင္းေတြ အတြက္လည္း အသြားအျပန္႐ွိလိမ့္မည္ လို႕ ယံုၾကည္ထားပါသည္။ ကိုယ့္ တစ္သက္တာလံုးမွာ ႏွင္းျဖဴျဖဴ ေတြ ထာဝရ က်ေစခ်င္တာပါ ေကာင္မေလးရယ္…။
သိဂၤါေက်ာ္
22.12.2009
10:32 PM
