အျဖဴေရာင္နတ္သမီး ရဲ႕ ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ ပို႕စ္ကို သြားဖတ္မိရာက သူက ကိုယ့္ကို သတိရသြားျပီး တဂ္ထားလိုက္ေတာ့ ခက္သြားပါတယ္။ ကိုယ္က တကယ္ေတာ့ အဲဒါမ်ိဳး မေရးခ်င္ပါဘူး။ ၾကိဳက္တာ မၾကိဳက္တာကို အဲေလာက္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ၾကီး မေတြးဖူးဘူးေလ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တဂ္တဲ့လူက ခင္လို႕ မင္လို႕ တဂ္မွေတာ့ မေရးပဲ ေနလို႕ မေကာင္းတာနဲ႕ပဲ အနည္းအက်ဥ္းေလးေတာ့ ေရးမွပဲလို႕ စဥ္းစားျပီးေတာ့ ေရာက္တတ္ရာရာေလး ေရးလိုက္ပါတယ္။
ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ေတာ့ သိပ္မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ေျပာရေလာက္ေအာင္ ဘာမွလည္း ထူးထူးျခားျခား မရွိပါဘူး။ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ကိုျပန္ၾကည့္ရင္ေတာ့ မၾကိဳက္တာေတြ မ်ားေနလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ မ်က္ႏွာက ေယာက်္ားဆန္သလို အလွျပင္ဖို႕လည္း စိတ္မဝင္စားတဲ့ သူမို႕ ေယာက်္ားေလးလို ေနရတာကို သေဘာက်တဲ့သူပါ။ ဆယ္တန္းေလာက္အထိ ရွပ္အက်ႌလို စပို႕ရွပ္လို ေယာက်္ားေလးပံုစံေတြပဲ ဝတ္ျပီး ေနလာခဲ့ရာက တကၠသိုလ္ တက္မွ နည္းနည္း ေျပာင္းသြားတာပါ။ အက်ႌေတြဆိုလည္း ready made အက်ႌခပ္ပြပြေတြ ဝတ္ရတာ သေဘာက်ပါတယ္။ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ အက်ႌပြပြ ဝတ္ရင္ ပိုျပီး ဝဝတုတ္တုတ္ အေဒၚၾကီး ပံုမ်ား ေပါက္မလား ဆိုျပီး နည္းနည္းပါးပါး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ fit ျဖစ္တဲ့ အဝတ္အစားမ်ိဳး ဝတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနပါတယ္။ အလုပ္မွာလည္း အလုပ္သဘာဝအရ ျမန္မာအက်ႌေတြပဲ ဝတ္ရတာ ဆိုေပမယ့္ သူမ်ားလို ကြက္တိ က်ပ္ထုပ္ေနတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး မဝတ္တတ္ပါဘူး။ အသက္႐ွဴက်ပ္တယ္လို႕ ထင္လို႕ပါ။ အဝတ္အစား အသံုးအေဆာင္ အေရာင္ကိုေတာ့ ထင္းေနတဲ့ အေရာင္ရင့္ေတြထက္ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေတြကို ပိုၾကိဳက္ပါတယ္။ မီးခိုးေရာင္တို႕၊ အျပာႏုတို႕၊ ပန္းေရာင္အႏုတို႕ စသျဖင့္ေပါ့။ ဖိနပ္ျမင့္ျမင့္ ထူထူေတြကိုေတာ့ သေဘာက်တတ္တယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ေတြလို ေယာက်္ားစိတ္ ေပါက္ေနတာမဟုတ္ေပမယ့္ ေယာက်္ားေလး ျဖစ္ခဲ့ရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႕ေတာ့ အျမဲလိုလို ေတြးမိပါတယ္။ ေယာက်္ားေလး ျဖစ္ခဲ့ရင္ မိန္းကေလးထက္ပိုျပီး လြတ္လပ္ခြင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ မ်ားမယ္လို႕ ထင္တယ္ေလ။ ဥပမာ တစ္ေယာက္တည္း ရုပ္ရွင္႐ံု သြားၾကည့္တာမ်ိဳး၊ တစ္ေယာက္တည္း ညဘက္ ေလွ်ာက္သြားတာမ်ိဳး မွာ ေယာက်္ားေလး ဆို သင့္ေတာ္ျပီး မိန္းကေလးဆို မသင့္ေတာ္ဘူးေလ။ အခု စင္ကာပူ ေရာက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း (မိန္းကေလး) မသြားခင္က ကိုယ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ အပတ္တိုင္း ႐ုပ္ရွင္႐ံု သြားၾကည့္ျဖစ္ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံျခားကားေတြကို တစ္ခါတေလ အေခြ ၾကည့္ျပီးတာေတာင္ ႐ံုမွာ ၾကည့္ရတာ ပိုေကာင္းတယ္ ဆိုျပီး သြားသြားၾကည့္တယ္။ ႏိုင္ငံျခား ၾကည့္စရာ မရွိေတာ့ရင္ ဗမာကား ၾကည့္ျပန္ေရာ.. ၾကည့္ျပီးရင္ ႏွစ္ေယာက္သား ေဝဖန္လို႕ မဆံုးျပန္ဘူး။ ခု သူ အေဖာ္မရွိေတာ့ ကိုယ္လည္း ႐ုပ္ရွင္႐ံု မသြားျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ။ အေခြပဲ ဝယ္ၾကည့္ျဖစ္ေတာ့တယ္။
ကိုယ္က ႐ုပ္ရွင္ဆို ႏိုင္ငံျခားကား Action ကားေတြ ပိုၾကိဳက္တယ္။ ငယ္ငယ္တည္းက အိမ္က အဘိုးကစျပီး ဂ်ိန္းစဘြန္းကားေတြ ဘာေတြ ၾကိဳက္ခဲ့တာ ဆိုေတာ့ ခုထိ အဲဒါမ်ိဳးပဲ ၾကိဳက္တယ္။ ငယ္ငယ္က တီဗြီကလာတဲ့ The Guns of Navarone ဆို ခုထိ မွတ္မိေနတယ္။ ခုေနာက္ပို္င္း တီဗြီ ဇာတ္လမ္းတြဲ ဆိုလည္း 5 series ရတုန္းက ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ CSI ဇာတ္လမ္းတြဲေတြ၊ 4400 တို႕၊ Lost တို႕ ကိုရီးယားေရွးေဟာင္း အမႈေဖာ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းတို႕၊ အိႏၵိယမွာ သင္တန္းတက္တုန္းက ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ Lies To me တို႕လို ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးေတြ ၾကိဳက္တယ္။ Action ကားေတြ ၾကည့္စရာ မရွိေတာ့ရင္ လူသတ္ကား၊ သရဲကားေတြ ၾကည့္တယ္။ ေသြးသံရဲရဲ အသားေပးတာထက္ ကိုရီးယား သရဲကားေတြလို ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတာမ်ိဳးကို ပိုၾကိဳက္တယ္။ တစ္ခါတေလေတာ့ အေဖာ္ေကာင္းရင္ Drama ကား ေကာင္းေကာင္းေလးေတြလည္း ၾကည့္ျဖစ္တာပဲ။ ဗြီဒီယိုအေခြ ေခတ္ကတည္းက ႏိုင္ငံျခားကားေတြပဲ ငွားၾကည့္ျဖစ္တာ... DVD ေခတ္က်ေတာ့လည္း အပတ္တိုင္း ဝယ္ဝယ္ ၾကည့္ေနတာပါပဲ။ အဲဒါအျပင္ ျမဝတီ၊ MRTV၊ MRTV 4 တို႕က လာတဲ့ ကိုရီးယား ကားေတြလည္း အလြတ္မေပးခ်င္ ျပန္ဘူး။ ျမဝတီက လာတဲ့ ဂ်ာမန္႐ုပ္ရွင္လား မသိ၊ ဥေရာပ စကားေျပာနဲ႕ ကားေတြလည္း အားေပးတာပဲ။ အခ်ိန္ကုန္ အက်ိဳးမရွိမွန္း သိေပမယ့္လည္း ၾကည့္ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။ အဲဒါေတြ ၾကည့္မယ့္ အခ်ိန္ စာေရးျဖစ္ရင္ေကာင္းမွာပဲလုိ႕ စိတ္ထဲေတြးမိေပမယ့္လည္း ေတြးတာေလာက္နဲ႕ပဲ ရပ္ထားလိုက္တာ။
ေလာေလာဆယ္ အေဆာင္နားမွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္ မရွိလို႕ ငွားမဖတ္ျဖစ္ေပမယ့္ စာဖတ္ရတာလည္း သေဘာက်ပါတယ္။ အိမ္ျပန္ရင္ေတာ့ ဂမၻီရမဂၢဇင္းေတြေရာ၊ ဘာေရာ အကုန္ ငွားဖတ္ျဖစ္တယ္။ အေဒၚက စာဖတ္ ဝါသနာပါေတာ့ ငယ္ငယ္တည္းက သူဖတ္တာ လိုက္ဖတ္ရင္းနဲ႕ စြဲသြားတာေလ။ အေမက ျမန္မာစာဌာနက ဆိုေပမယ့္ သူက စာဖတ္တာ ဒီေလာက္ ဝါသနာ ပါလွတာ မဟုတ္ဘူး။ ငယ္ငယ္ကဆို သူ႕ တကၠသိုလ္ စာၾကည့္တိုက္က ရွိသမွ် ဘာသာျပန္ စံုေထာက္ဝတၱဳေတြ ကိုယ္ ဖတ္ဖူးတယ္။ မိုးေအးေအးေလးမွာ ဝတၱဳေကာင္းေကာင္းေလး တစ္အုပ္ ဖတ္ျပီး ႏွပ္ရတာေလာက္ ေကာင္းတဲ့ အရသာ မရွိဘူးလို႕ ထင္တယ္။
ခုတေလာ ၾကိဳက္ေနတာ တစ္ခုက ရွိေနေသးတယ္။ အေဆာင္မွာက internet က မရေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ အရင္က Farmville ထဲမွာ စိုက္ခဲ့ဖူးတာကိုေတာ့ ေမ့လိုက္ပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ Laptop ေလး ဖြင့္ျပီးရင္ အလုပ္ လုပ္မလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႕ ေနာက္ဆံုးမွာ Game ထဲေရာက္ေရာက္ သြားျပန္ပါေရာ။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး Zuma Revenge တို႕ Zombie တို႕ ဘာတို႕ ေပါ့။ အဲဒါေတြ လုပ္လုပ္ေနလို႕ စာက မေရးျဖစ္တာ.. :D ။
အစားအေသာက္ အေၾကာင္း ေျပာရရင္ ေကာင္းမလား ဆုိျပီး စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ အဲေလာက္ၾကီး ၾကိဳက္တာ မၾကိဳက္တာ မရွိလွဘူးလို႕ ထင္တယ္။ ငယ္ငယ္က မၾကိဳက္တာေတြလည္းခု ေနာက္ပိုင္းေတာ့ စားလို႕ ျဖစ္သြားတာေတြ ရွိတယ္။ မနက္စာ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ အရပ္ေဒသက အသုပ္တို႕ မုန္႕ဟင္းခါးတို႕ ဘာတို႕ကို ပိုၾကိဳက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကလည္း ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ မေနရတာက မ်ားေတာ့ ရွိတဲ့ ေနရာက အစားအေသာက္ေတြကိုပဲ စားျဖစ္တယ္ ဆိုရင္ စားလိုက္တာပါပဲ။ ရွမ္းစာေတြ ဘာေတြေတာ့ သိပ္မၾကိဳက္တတ္ဘူး။ မနက္စာ ဆိုရင္ ကိုယ္သိပ္မၾကိဳက္တဲ့ လက္ရာနဲ႕ အသုပ္ေတြ မုန္႕ဟင္းခါးေတြ စားတာထက္ လက္ဖက္ရည္နဲ႕ စားတဲ့ မုန္႕မ်ိဳးေတြ (နံျပားေထာပတ္သုပ္၊ ပဲပလာတာ၊ အီၾကာေကြး...) စားရရင္ ပိုၾကိဳက္ပါတယ္။ ေကာ္ဖီ၊ လက္ဖက္ရည္ ကိုေတာ့ အေအးဘူးေတြ အေအးပုလင္း ေတြထက္ ပိုၾကိဳက္တယ္ ေျပာရမွာပဲ။ ေပါင္မုန္႕လည္း ၾကိဳက္တယ္၊ ခ်ိစ္လည္း ၾကိဳက္တယ္၊ ကြတ္ကီးေတြလည္း ၾကိဳက္တယ္။ ဝေစတဲ့ အစားအစာေတြ ပိုၾကိဳက္တတ္လို႕ ခက္ေနတယ္။
ဝတာကို မၾကိဳက္ေပမယ့္ မဝေအာင္ အစားေလွ်ာ့စားရမွာကို ပိုျပီး မၾကိဳက္ဘူး... :D ။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္းလည္း ရွိတဲ့ သြားေရစာေတြ ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္စားခ်င္ေနတာပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက အပိန္အေသးေလးေတြ ျဖစ္ေနေတာ့ ကိုယ္က အဝဆံုး ျဖစ္ေနရတာပါ။ တကယ္ေတာ့ အရပ္ ၅ေပ ၂ခြဲ၊ ေပါင္ ၁၂၀ ဆိုတာ ပံုမွန္ေလာက္ပဲ မဟုတ္လား :D ။ အဲဒီထက္ ထပ္မဝေအာင္ ထိန္းဖို႕ေတာ့ ၾကိဳးစားေနပါတယ္...။ အမွန္ေတာ့ ေပါင္ ၁၁၀ အထိ က်ခ်င္တာ..၊ ဒါေပမယ့္.. မျဖစ္ႏိုင္ေသးဘူး ဟီးးး။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မၾကိဳက္တာ တစ္ခုက ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရးေပါ့။ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ မေျပာတတ္ဘူး။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ငယ္ေပါင္း ၾကီးေဖာ္လို ရင္းႏွီး သြားတတ္တဲ့ သူမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတေလမွာ ဘယ္လို ေျပာလိုက္သင့္တယ္ ဆိုတာ သိေပမယ့္လည္း ပါးစပ္က ဖြင့္ေျပာဖို႕ကို ခက္ေနတတ္တာပါ။ အထက္ကိုလည္း မဖားတတ္၊ ေအာက္ကိုလည္း အရမ္း မေရာတတ္တဲ့ သူပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကို မုန္းေနတဲ့လူလည္း တစ္ေယာက္မွေတာ့ မရွိဘူးလို႕ ထင္ပါတယ္။ လူတိုင္းနဲ႕ အရမ္းၾကီး မရင္းႏွီးေတာင္မွပဲ ပံုမွန္ ခင္ခင္မင္မင္ေတာ့ ရွိၾကပါတယ္။ သိပ္မရင္းႏွီးတဲ့ သူေတြက ကိုယ့္ကို အရမ္းေအးတာပဲ လို႕ မွတ္ခ်က္ ခ်တတ္တယ္။ ရင္းႏွီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ အဲေလာက္ ေအးတာ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ တစ္ခြန္းမခံ ျပန္ေျပာတတ္တာ သူတို႕ မသိလို႕တဲ့ ... ေျပာၾကတယ္။ တစ္ခြန္းဆို တစ္ခြန္း ထိေအာင္ ေျပာတတ္တယ္ တဲ့..။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အတူတူ လည္ပတ္၊ စားေသာက္၊ ႐ုပ္ရွင္ ၾကည့္ရတာ ၾကိဳက္ေပမယ့္ အျမဲတမ္း ေနထိုင္မႈ အတြက္ေတာ့ လူအမ်ားၾကီးနဲ႕ အခန္းမွာ မေနခ်င္ဘူး။ ကိုယ့္ Privacy နဲ႕ကိုယ္၊ တစ္ေယာက္ခန္းေလး ထဲမွာပဲ ကိုယ္ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနခ်င္တယ္။ သီခ်င္းေတြ အျမဲတမ္း ဖြင့္ခ်င္ ဖြင့္ထားမယ္။ အမ်ားနဲ႕ ေနတဲ့ အခန္းမွာဆို သူမ်ား ဖြင့္တဲ့ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ေနရမွာမ်ိဳးကို မၾကိဳက္ဘူး။ ကိုယ့္အခန္းထဲမွာ ကိုယ္ ညနက္မွ မီးပိတ္ျပီး အိပ္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွ အိပ္မယ္၊ သူမ်ားနဲ႕ဆို အားနာေနရမယ္ေလ။ အိမ္ ဆိုရင္လည္း ဆူညံေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေနရတာကို မၾကိဳက္ဘူး။ တိတ္ဆိတ္တဲ့ ရပ္ကြက္လိုမ်ိဳးမွာပဲ ေနခ်င္တယ္။
ကိုယ့္မွာ မိန္းမ မဆန္တဲ့ စ႐ိုက္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိတယ္။ ဟင္းခ်က္ရတာလည္း မၾကိဳက္ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ ပ်င္းစရာ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္လို႕ ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးကတည္းက တစ္ျခားမွာပဲ ေက်ာင္းတက္ေနရေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္စားဖို႕ ကိုယ္ လုပ္ေနရတာပါပဲ။ အဆင္ေျပရင္ေတာ့ ဆိုင္က ဝယ္စားတယ္။ ထမင္းခ်ိဳင့္ဆြဲ စားတယ္။ အိမ္က ပို႕တာေတြ စားတယ္။ ေနာက္ဆံုး ဘြဲ႕လြန္က်မွ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စျပီး ခ်က္စား ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ၾကက္သား၊ ငါး၊ ပုစြန္ အဆင္ေျပတာ ေၾကာ္ပစ္လိုက္တာပဲ။ ျပီးေတာ့ ဟင္းသီး ဟင္းရြက္ တစ္ခုခု ေၾကာ္လိုက္တယ္။ ျပီးျပီေပါ့။ ထမင္းေလး တစ္နပ္ စားဖို႕ အေရး ဘယ္ေလာက္မ်ား ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ေနရဦးမလဲ လို႕..။ ခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စုျပီး ခ်က္စားၾကဆိုေတာ့ ကိုယ့္ ဂ်ဴတီ ေန႕က်ရင္ေတာ့ အားလံုး စားႏိုင္ေအာင္ ခ်က္ရတာေပါ့။ တစ္ေယာက္တည္း တုန္းကလို ျဖစ္သလို လုပ္လို႕ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဟင္းခ်က္တယ္ ဆိုတာ ဘာမွ မခက္ဘူး၊ မလုပ္ခ်င္လို႕ ေနတာ လို႕ ကိုယ္ကလည္း အျမဲေၾကြးေၾကာ္ လာခဲ့သူ ဆိုေတာ့ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရတာေပါ့။
အိမ္မႈကိစၥေတြ လုပ္ရတာ ၾကိဳက္ကို မၾကိဳက္ဘူး။ မၾကိဳက္ေပမယ့္လည္း လုပ္ေနရတာပဲေလ။ မိန္းမ ျဖစ္ရတာ မၾကိဳက္တဲ့ အထဲ အဲဒါလည္း ပါတယ္ေလ။ မိန္းမ ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ေနလည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လုပ္၊ အိမ္ေထာင္ က်ေတာ့လည္း လုပ္ရဦးမွာ မဟုတ္လား။ တစ္ေယာက္တည္း ကမွ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွ ထလုပ္၊ မလုပ္ခ်င္ရင္လည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စာပဲ ေရးေနေန၊ ႐ုပ္ရွင္ပဲ ၾကည့္ေနေန ဘယ္သူမွ ေျပာမယ့္သူ မရွိဘူး။ အဲဒီ ဘဝက အေကာင္းဆံုးေနာ္.. အပ်ိဳၾကီးေတြ စိတ္ကူးလြဲျပီး ဒုကၡတြင္းထဲ ခုန္မဆင္းရလို႕ ဆိုျပီး စိတ္မပ်က္ပါနဲ႕.. :P ။ ေယာက်္ားေလး ျဖစ္ရမွာကို ၾကိဳက္တယ္.. ဆိုတာက... ေယာက်္ားေလး ဆိုရင္ေတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို ခ်စ္လို႕ရမယ္ေလ..။ ခုေခတ္မွာ လွတ ပတ ေကာင္မေလးေတြ ဒီေလာက္မ်ားတာ...။ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ရင္လည္း အိမ္မွာ ကိုယ့္ကို ထမင္းဝိုင္း အဆင္သင့္နဲ႕ အေမာေျပမယ့္ ႐ုပ္ကေလးနဲ႕ ၾကိဳေနမယ့္ မိန္းကေလးမ်ိဳးကို ရွာယူလို႕ ရႏိုင္တယ္ေလ...။ ဟဲဟဲ ေလွ်ာက္ေျပာတာပါ။ ေတာ္ၾကာ တစ္မ်ိဳး ထင္ေနၾကဦးမယ္။ ေယာက်္ားေလး ဆိုရင္ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ရဟန္းဘဝကို ရႏိုင္တယ္ေလ..။ ဒါကေတာ့ ျငင္းမရတဲ့အခ်က္ မဟုတ္လား။ ကိုယ္ကေတာ့ ေနာင္ဘဝမွာလူျဖစ္ခဲ့ရင္ စိတ္ထား ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေယာက်္ားပဲ ျဖစ္ခ်င္မိပါတယ္။
ေရာက္တတ္ရာရာေလွ်ာက္ေရးရင္းနဲ႕ နည္းနည္းေတာင္ ရွည္သြားပါျပီ။ စာဖတ္သူ မ်က္စိေညာင္းေအာင္ ႏွိပ္စက္မိတယ္ ဆိုရင္ေတာ့ Sorry ပါ။ :)
သိဂၤါေက်ာ္
