ရပ္တန္႕ေနတဲ့ ေန႕ေတြ

သြားေတာ့ သြားေနပါရဲ႕
ေရာက္ကို မေရာက္ႏိုင္တာ...။

ဦးေႏွာက္ထဲမွာလည္း
သံုးလို႕ စားလို႕ ရတာ တစ္ခုမွ ထြက္မလာေအာင္
အသံုးမက်တာေတြပဲ ျပည့္ႏွက္ေနသလား။
Intel ေရ
ငါ့ ဦးေႏွာက္ကို
ျမန္ျမန္ မွန္မွန္ process လုပ္ဖို႕
processor တစ္ခု ေလာက္ ထြင္ေပးပါဦး။

ငါ့ကိုယ္ငါ မေတာ္မွန္းလည္း သိပါရဲ႕
မျပည့္စံုမႈထဲက ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရွာရင္းနဲ႕
ပ်င္းပ်င္း လာသလား...
အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္
ပ်င္းေနသူ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနေပါ့။

ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ေျပာဖို႕ေတာင္
ခါတိုင္းလို စကားလံုးေတြ မရွာခ်င္ေတာ့ဘူး။
ဘယ္အရာကိုမွ သိမ္းပိုက္မထားပါပဲ
ႏွလံုးသားလည္း အမိႈက္ေတြ ျပည့္ေနဆဲ။

အစ တစ္ခု စ စ ျပီး
အဆံုးမသတ္ခ်င္တဲ့ အက်င့္ဆိုးေတြ
မေကာင္းမွန္းသိရက္ အဖယ္ခက္ ေနတုန္းေပါ့။

ငါ့ရဲ႕ guardian angel ေလး ေရ..
ငါ့ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြ တည့္မတ္ေပးဖို႕
နင္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ပ်င္းေနျပီလား..။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ
ငါက ရပ္ေနလိုသူ မဟုတ္ဘူး
သြားေတာ့ သြားေနတာပါပဲ
ေရာက္ကို မေရာက္ႏိုင္တာ...။

သိဂၤါေက်ာ္

(ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး... ႐ံုးမွာ ပ်င္းပ်င္းနဲ႕ ျပန္ကာနီး ေရးတဲ့ ကဗ်ာ။ ကိုယ့္ကိုယ့္ကို အားမရလို႕ ေရးျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာပါ။)