ေမွ်ာ္သူမဲ့ ရာသီ

ႏွင္းျဖဴျဖဴေတြ ခဏေလာက္ က်ဲခ်ျပီး

တစ္ပတ္လံုးလံုး ေအးခဲေစခဲ့

အိမ္ေျခရာမဲ့ေတြ မေမွ်ာ္တဲ့ ရာသီ

ေႏြးေထြးမႈဆိုတာလည္း

အသည္းႏွလံုးမွာပဲ ရွိႏိုင္ေတာ့တယ္။

ေႏြကို မေမွ်ာ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ

တစ္စက္မက်န္ေအာင္ ခမ္းေျခာက္ပစ္တတ္တဲ့

ေဒါသေတြ သင့္တဲ့ ရာသီလည္း

ဘယ္သူမွ မေမွ်ာ္ပဲ ေရာက္ေရာက္လာ။

အတၱ အဝွက္ေကာင္းတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြ

တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ပြဲထုတ္ေနရင္းလည္း

ဟိုဟိုသည္သည္က ေသနတ္သံေတြ

မၾကားရတဲ့ ရာသီကို မရွိခဲ့ဘူး။

ကမၻာၾကီး ကို က်ည္ကာအက်ႌ ဝတ္ေပးထားတယ္လို႕

အသံေကာင္းေတြ ဟစ္ဟစ္ျပီး

ဒီထက္မက ေပါက္ကြဲေစတာေတြနဲ႕ အနာတရ ျဖစ္ေစခဲ့

ကမၻာၾကီး ကိုယ္တိုင္ ခိုကိုးရာမဲ့ေနတဲ့ ရာသီေတြ။

လူဟာ လူပါပဲ

ဒီထက္ဘာမွ ပိုျပီး မေမွ်ာ္လင့္ပါနဲ႕၊

လူဟာ လူလိုက်င့္တတ္တာကိုမွ

စၾကဝဠာသားတို႕က အျမင္ကတ္တယ္လို႕

ၾကယ္မိုးေတြနဲ႕အတူ ျဂိဳဟ္သားဗီဇေတြ က်ဲခ်ခ်င္ရင္လည္း

ကမၻာၾကီးကေတာ့ မ်က္ႏွာလႊဲေနေတာ့မွာပဲ။

သူ႕ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ အဆံုးသတ္ကို

သူကိုယ္တိုင္ မသိပဲ

႐ုပ္ရွင္ေတြထဲပဲ ျပန္ျပန္ ၾကည့္ေနရတာလည္း

ျငီးေငြ႕လာျပီ တဲ့ေလ..။

ျဂိဳဟ္ခ်င္းပဲ ဝင္တိုက္တိုက္...

ေနမင္းပဲ Copy ပြားပြား..

Solar Storm ေတြပဲ ဖံုးလႊမ္းခ်င္ ဖံုးလႊမ္း...

ကမၻာၾကီးကေတာ့ မ်က္ႏွာလႊဲေနေတာ့မွာပဲ။

သူကိုယ္တိုင္ မဖန္တီးတဲ့ ရာသီေတြ အတြက္

ကမၻာၾကီးကို ႏွလံုးသားမဲ့သူလို႕ မျမင္ပါနဲ႕..

ဒါေပမယ့္လည္း

သူမတတ္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြအတြက္

ကမၻာၾကီးကေတာ့ မ်က္ႏွာလႊဲေနေတာ့မွာပဲ။

သိဂၤါေက်ာ္