လင္းသည္ မင္းေက်ာ္ထင္ ဆိုေသာ ထိုေကာင္ေလးကို တူမ ဝမ္းကြဲေလး ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး သိခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကို ႏွစ္ဖက္မိဘက သေဘာတူထားျပီး တစ္ဦးကို တစ္ဦး ေလ့လာရန္ အခ်ိန္ေပးထားေသာ ကာလတြင္ တူမေလးက ကူျပီး ေလ့လာေပးပါဦးဟု ၾကိဳေျပာထားကာ ေခၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။ လင္း အကဲခတ္၍ ရသေလာက္ေတာ့ ႐ိုးသားေအးေဆးပံု ေပၚေသာေၾကာင့္ မဆိုးပါဘူး လို႕ပဲ တူမေလးကို ေျပာျဖစ္သည္။ တူမေလး ခ်ယ္ကလည္း ေခတ္ဆန္ဆန္ ဝတ္စားျပင္ဆင္တတ္ျပီး အေပါင္းအသင္းမ်ားတာကလြဲ၍ ခ်စ္သူရည္စား ဆိုတာမ်ိဳး မ႐ွိေသးသူပါ။ ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္ေတြ႕သည္ႏွင့္ အျပစ္အနာအဆာ တစ္ခုခုေတာ့ ရေအာင္ ႐ွာေတြ႕တတ္ေသာ လင္းက သည္လူငယ္ေလးကိုေတာ့ သေဘာမေတြ႕စရာ ႐ွာမေတြ႕မိေသး။ တစ္ခါတည္း ေတြ႕ဖူးေသးလို႕လည္း ျဖစ္မည္။ တစ္ျခား လင္းရဲ႕ ညီမဝမ္းကြဲ၊ တူမဝမ္းကြဲ ေတြ မိတ္ဆက္ေပးသမွ် ေကာင္ေလးေတြနဲ႕လည္း ေတြ႕ခဲ့ဖူးပါသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ အျမင္ႏွင့္ပင္ လင္းက သေဘာမက်ျဖစ္မိသလို၊ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ သူတို႕ပတ္ဝန္းက်င္မွ ျမင္ရ ၾကားရေသာ အေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ပင္ သူတို႕စိတ္ဓါတ္၊ သူတို႕ သေဘာထားကို မၾကိဳက္မိတာမ်ိဳး ႐ွိခဲ့သည္။ လင္းက သေဘာမေတြ႕ေသာ အရာကို သူတို႕မိန္းကေလးမ်ားကေတာ့ အျပစ္ရယ္လို႕ မျမင္ၾကပါ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း လင္းက အပ်ိဳၾကီး ျဖစ္ခဲ့တာ ေနမည္။ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး လင္းက ဝမ္းကြဲညီအစ္မမ်ား၊ တူ တူမ မ်ားကို ခင္မင္သလို သူတို႕ကလည္း သူတို႕ ေျပာသမွ် နားေထာင္ေပးတတ္ေသာ လင္းကို ခ်စ္ေရး ခ်စ္ရာကိစၥမွ အစ တိုင္ပင္တတ္ၾကသည္။
*****
အရင္ႏွစ္မ်ားက သၾကၤန္တြင္းဆို သက္သတ္လြတ္စား ဥပုသ္ေစာင့္ ေလာက္သာ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း လင္းသည္ ဒီႏွစ္ေတာ့ ၁၀ ရက္ တရားစခန္း ဝင္ျဖစ္သြားပါသည္။ အသက္ ၄၀ လည္း ျပည့္ျပီးျပီမို႕ ဟိုအေၾကာင္းျပ ဒီအေၾကာင္းျပႏွင့္ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ တရားအလုပ္ကေလးေတာ့ လုပ္ဦးမွ ျဖစ္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ျပီး ဝင္ျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ထိုတရားရိပ္သာတြင္ စခန္းဝင္ေသာ ခ်ယ့္ေကာင္ေလးကို ေတြ႕သည္။ ခ်ယ္ ေျပာျပသျဖင့္ ထိုေကာင္ေလး ဘုရားတရား ကိုင္း႐ိႈင္းတာေတာ့ သိျပီးသားျဖစ္ေပမယ့္ ခုလို တရားစခန္းေတြ ဘာေတြ ဝင္တာကိုေတာ့ တကယ္ကို ခ်ီးက်ဴးမိပါသည္။ ဆြမ္းမစားခင္တစ္ခ်ိန္မွာ သူက လာႏႈတ္ဆက္ရင္း ေျပာသျဖင့္ အားလပ္ရက္ရတိုင္း သူ တရားစခန္း ဝင္တတ္ေၾကာင္း သိရေသာ အခါ ပို၍ပင္ သာဓုေခၚမိပါသည္။ ခ်ယ္အတြက္လည္း စိတ္ခ်မိသြားသည္။
လင္းသည္ ကိုယ့္႐ွယ္ယာ သံုးပံုတစ္ပံု ပါေသာ ကုမၸဏီမွာပင္ လုပ္ေနသူျဖစ္သည္။ လင္းတို႕ ကုမၸဏီကို Computerized System ေျပာင္းမည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကေသာအခါ Software House တစ္ခုႏွင့္ ဆက္သြယ္ျပီး ေစ်းညိွႏိႈင္းဖို႕၊ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ေျပာျပဖို႕တာဝန္မွာ General Manager ျဖစ္ေသာ လင္းတာဝန္ ျဖစ္လာသည္။ လင္းတို႕ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ေသာ Software Team မွာ ခ်ယ့္ေကာင္ေလးကို ေတြ႕သည္။ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္တြင္ မာစတာ တက္ေနရင္း အခ်ိန္ပိုင္း ဝင္လုပ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။ ခုေခတ္မွာ အေတြ႕ရနည္းေသာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ပုဆိုးႏွင့္ ႐ွပ္အက်ႌႏွင့္ ဝတ္တတ္ေသာ သူ႕ပံုစံကိုလည္း လင္းလို လူၾကီးသူမ မ်က္စိက သေဘာေတြ႕သည္။
ကိုယ့္လို လူၾကီးကသာ လူၾကီးဆန္ဆန္ေကာင္ေလးကို သေဘာက်ေပမယ့္ သူ႕ေကာင္မေလး ခ်ယ္ကေတာ့ သူႏွင့္ တြဲရတာ ပ်င္းလာျပီ ဟု မေန႕ညကပင္ ဖုန္းဆက္ေသးသည္။ သူက ေအးလြန္းအားၾကီးျပီး ခြင့္လႊတ္တတ္လြန္းေသာေၾကာင့္ ရန္ျဖစ္ခ်င္လို႕ပင္ မျဖစ္ရေသာေၾကာင့္ ပ်င္းစရာေကာင္းသည္ ဟု ခ်ယ္က ဆိုသည္။ ရန္မျဖစ္ရလို႕ ပ်င္းေသာ တူမကို လင္းမွာ အံ့ၾသလြန္းလို႕ ဘာမွပင္ ျပန္မေျပာႏိုင္ခဲ့ပါ။
ထို Software ကုမၸဏီမွ အထက္ပိုင္းကလည္း သူႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေတာ္ေၾကာင္း ေအးေဆးေၾကာင္းသာ ခ်ီးက်ဴးၾကသည္။ မင္းေက်ာ္ထင္တို႕ ကုမၸဏီႏွင့္ပင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ေခါက္၊ သံုးေခါက္ သြား၍ Requirements (လိုအပ္ခ်က္) ေတြ ေျပာျပရသည္။ ေနာက္ပိုင္း လင္း သြားစရာ မလိုေတာ့ ေသာ္လည္း မင္းေက်ာ္ထင္ကေတာ့ သူတို႕ Software ေရးေနစဥ္ လင္းတို႕ ကုမၸဏီ လုပ္ပံုကိုင္ပံု ႏွင့္ ပတ္သက္၍ သိခ်င္တာ ေမးဖို႕ ႏွစ္ေခါက္ သံုးေခါက္ လာရေသးေသာေၾကာင့္ သူႏွင့္ ပိုရင္းႏွီးသြားသည္။ လင္းတို႕ကို System အပ္ျပီးေနာက္ပိုင္းလည္း အသံုးျပဳနည္းကို ႐ွင္းျပဖို႕ သူပဲ လာရေသးသည္။ လင္းလည္း သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို ေျပလည္ေစခ်င္သူမို႕ ေတြ႕တိုင္း ခ်ယ္ႏွင့္ အေျခအေနကို ေမးရသည္။ ဂ႐ုစိုက္ဖို႕ ေျပာရသည္။ သူကေတာ့ ဘယ္အခါေမးေမး အဆင္ေျပသည္ ဟုသာ ဆိုျမဲပင္။ ေနာက္ထပ္ သူႏွင့္ ေျပာျဖစ္တာက တရားအေၾကာင္း...။ သူက ေန႕စဥ္ နာရီဝက္ေလာက္ေတာ့ အနည္းဆံုး တရားထိုင္သည္ ဟု ဆိုသျဖင့္ ရိပ္သာက ထြက္ကတည္းက တရား မထိုင္ျဖစ္ေတာ့ေသာ သူ႕ထက္ အသက္တစ္ဆ ၾကီးတဲ့ လင္းမွာေတာ့ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ။
လင္း အလုပ္ကိစၥႏွင့္ စင္ကာပူ တစ္လေလာက္ သြားလိုက္ရျပီး သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ႏွင့္လည္း အဆက္အသြယ္ျပတ္သလို ျဖစ္သြားသည္။ လင္းမသြားခင္ ေနာက္ဆံုး ခ်ယ္ ဖုန္းဆက္တုန္းကေတာ့ မင္းေက်ာ္ထင္ကို စိတ္ကုန္ေနေသာ ေလသံက နည္းနည္း ျပင္းထန္သလို ထင္ရသျဖင့္ လင္းကပင္ နားလည္ေအာင္ ေျပာျပလိုက္ရေသးသည္။ အရက္မေသာက္၊ ေဆးလိပ္မေသာက္၊ ေလာင္းကစား ဝါသနာမပါ၊ မိန္းကေလး ဆိုလို႕လည္း ခ်ယ္ကလြဲလို႕ ဘယ္သူနဲ႕မွ အျမင္ေစာင္းစရာ အေနအထိုင္မ႐ွိသူ။ အဲလို ေယာက်္ားေလးမ်ိဳး ေနာက္တစ္ေယာက္ ေတြ႕ဖို႕ မလြယ္ေၾကာင္း နားခ်လိုက္ရသည္။ ခ်ယ့္အေမ ကိုယ့္အစ္မဆီေတာင္ ဖုန္းဆက္ျပီး သူတို႕ကို ျမန္ျမန္ေနရာခ်ေပးလိုက္ဖို႕ မတိုက္တြန္းစဖူး တိုက္တြန္းလိုက္မိေသးသည္။ သို႕ေသာ္ ခ်ယ္ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးက စိတ္မပါေတာ့ဘူး ဆိုလွ်င္ ေစာင္းငဲ့မၾကည့္တတ္သူ။
*****
ခ်ယ္ကေလး ေရာက္လာေတာ့ သူတို႕ ေစ့စပ္ပြဲအတြက္ လာဖိတ္တာလို႕ပင္ လင္းက ထင္လိုက္ေသးသည္။ “သမီးတို႕ လမ္းခြဲလိုက္ျပီ” ဟု ခ်ယ္ကေျပာေတာ့ လင္းမွာ ယံုေတာင္ မယံုခ်င္။ ခ်ယ္ေျပာတာကေတာ့ .. ေရခဲတံုးလို ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္သက္လံုး အတူမေနႏိုင္၍ပါ တဲ့။ သူမက သဝန္တိုေအာင္ လုပ္ျပေသာ္လည္း သဝန္မတိုတတ္သူ၊ ခ်ိန္းသည့္အခ်ိန္ထက္ ေတာ္ေတာ္ၾကီး ေနာက္က်ျပီးမွ လာတာကိုပင္ စိတ္မတိုတတ္သူ၊ စတိတ္႐ိႈးတို႕၊ ႐ုပ္႐ွင္႐ံုတို႕ သြားလွ်င္လည္း ပံုတံုးၾကီးႏွင့္ပင္ လိုက္လာျပီး တက္တက္ၾကြၾကြမ႐ွိပဲ အိပ္ငိုက္ေနသလား၊ တရားပဲမွတ္ေနသလား မသိ လုပ္ေနတတ္သူ .. စသျဖင့္ ခ်ယ့္ဘက္က ျမင္ေသာ အျပစ္မ်ားကလည္း အမ်ားသား။ ခ်ယ္က စကတ္အတို၊ ေဘာင္းဘီတို ႐ွည္ စသျဖင့္ ဝတ္တတ္ေသာ ေခတ္မိန္းကေလး။ တက္တက္ၾကြၾကြ ဆူဆူပူပူ ကိုမွ သေဘာက်တတ္သူ သည္ကေလးမက ရန္ျဖစ္လိုက္၊ စိတ္ေကာက္လိုက္၊ ျပန္ခ်စ္လိုက္ ဆိုေသာ အခ်စ္မ်ိဳးကိုမွ လိုခ်င္သူ ျဖစ္ေနသည္။ လင္းမွာလည္း ဘာမွ ေျပာစရာ မ႐ွိေတာ့ပါ။ အသြင္မတူ အိမ္တူ မျဖစ္ ဆိုေသာ စကားကိုသာ သတိရလိုက္မိသည္။
ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ မင္းေက်ာ္ထင္ႏွင့္ ခ်ယ္ က ႏွစ္ဖက္မိဘကို ဖြင့္ေျပာ၍ လမ္းခြဲဖို႕ လုပ္ၾကရာ မိဘမ်ားက လက္မခံပဲ ဇြတ္အတင္း စီစဥ္္ၾကသည္။ ရလာဒ္ကေတာ့ ခ်ယ္က တစ္ျခား ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ လိုက္ေျပးသြားျခင္းပင္။
သူ႕မိဘေတြလည္း ဘယ္သူႏွင့္မွန္းေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိၾကသည့္အတြက္ စိတ္ပူေနၾကသည္။ လင္းလည္း ထို႕အတူပင္။ သူ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ႏွင့္ တြဲလာတာ ေတြ႕တာေတာင္ မင္းေက်ာ္ထင္က သဝန္မတိုေၾကာင္း ခ်ယ္ေျပာျပဖူးတာကို သတိရျပီး မင္းေက်ာ္ထင္ကို ဖုန္းဆက္လိုက္မိသည္။ ခ်ယ့္ေကာင္ေလးကို သူ သိခ်င္သိႏိုင္သည္။
“စိတ္မပူပါနဲ႕ အန္တီလင္းရယ္၊ ခ်ယ္နဲ႕ အလုပ္တူ အတန္းတူ အေဝးသင္ ေနာက္ဆံုးႏွစ္က ေကာင္ေလးပါ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ဖူးပါတယ္၊ မဆိုးပါဘူး” တဲ့။ သူကေျပာသည္။ သူ႕ေလသံ ခပ္ေအးေအးကို နားေထာင္၍ လင္းပင္ စိတ္တိုသြားသည္။ သူ ခ်ယ့္ကို တကယ္ မခ်စ္ခဲ့ဖူး ထင္ပါရဲ႕။ ဒါေၾကာင့္သာ ခ်ယ္ေျပာသလို ခ်ယ့္ကို သဝန္မတိုတာေပါ့။ လမ္းခြဲေတာ့လည္း ခပ္ေအးေအးပဲ ေနႏိုင္သည္။
“အန္တီ့ကိုေတာ့ အဲဒီေကာင္ေလး အေၾကာင္း ဘာမွ မေျပာဖူးဘူး ကြယ့္၊ မင္း သဝန္တိုေအာင္ သူတမင္လုပ္ဖူးတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ႐ွိခဲ့တာေတာ့ သိတယ္၊ အဲဒီေကာင္ေလး ပဲလား...”
“ကၽြန္ေတာ့္ကို တမင္တြဲျပတဲ့ ေကာင္ေလးပါပဲ၊ အဲဒီေကာင္ေလးက သူ႕ကို ပ႐ိုပို႕စ္ လုပ္ထားတယ္တဲ့၊ ေနာက္ေတာ့ သူနဲ႕ စိတ္သေဘာထားခ်င္း၊ ဝါသနာခ်င္း တိုက္ဆိုင္လို႕ တကယ္ သေဘာက်သြားျပီလို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ လမ္းခြဲရေအာင္ ဆိုလို႕ သူစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တယ္၊ မိဘေတြကိုလည္း သူ႕စိတ္တိုင္းက် ျငင္းေပးခဲ့တာပါပဲ၊ မိဘေတြက လက္မခံတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ”
“မင္းကလည္း ေတာ္ေတာ္ ေသြးေအးတဲ့သူပဲေနာ္၊ နည္းနည္းပါးပါး ကိုုယ့္ဘက္ပါေအာင္မ်ား ျပန္ဆြဲေဆာင္ပါေတာ့လားကြယ္၊ ခုေတာ့ သူ႕အိမ္ကလည္း ဘာမွ မသိရေတာ့ စိတ္ပူေနတယ္၊ သူတို႕ ဘယ္သြားၾကမယ္လို႕ မင္းထင္လည္း...”
“ကိုယ့္အေပၚ စိတ္မ႐ွိေတာ့တဲ့သူ တစ္ေယာက္ကို ဘယ္လို ျပန္ဆြဲေဆာင္လို႕ ရမလဲ အန္တီရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒါမ်ိဳးလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူး၊ သူတို႕ ထြက္ေျပးေတာ့မယ္ ကူညီဦး လို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာလို႕ ဟဲဟိုးက သူငယ္ခ်င္း လင္မယားဆီ သြားဖို႕ ကၽြန္ေတာ္ပဲ စီစဥ္ေပးလိုက္ရတယ္၊ သူက ဘယ္သူ႕မွ မေျပာပါနဲ႕ ဆိုေပမယ့္ အန္တီတို႕ စိတ္ပူေနမွာ စိုးလို႕ ေျပာတာပါ၊ သူတို႕ အဆင္ေျပမွာပါ၊ တစ္ပတ္ေလာက္ေနရင္ ျပန္လာၾကမယ္ ေျပာတယ္၊ စိတ္မပူပါနဲ႕ အန္တီ”
“မင္း အသံ နားေထာင္ရတာ ခံစားခ်က္ မ႐ွိသလိုပဲ မင္းေက်ာ္ထင္ရယ္၊ မင္း ခ်ယ့္ကို သံေယာဇဥ္ မ႐ွိခဲ့ဘူးလား..”
လင္းက မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ သူ႕ကို ေမးမိျပန္သည္။
“ခ်ယ္က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်စ္ဦးပဲ သံေယာဇဥ္ မ႐ွိပဲ ေနပါ့မလား အန္တီရယ္၊ ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ ညီမေလး တစ္ေယာက္လိုပဲ သေဘာထားလိုက္ပါျပီ၊ ေတြ႕ၾကံဳ ဆံုကြဲ ဆိုတာ ေ႐ွာင္လႊဲလို႕ မရႏိုင္ဘူးေလ၊ သံေယာဇဥ္ ဆိုတာလည္း ျပတ္ေအာင္ ျဖတ္ရင္ ရတာပါပဲ”
“ေကာင္းပါေလ့ကြယ္၊ မင္းေလသံက ခ်ယ့္အဖို႕ ေနာင္တ မရခ်င္စရာပါပဲ”
*****
႐ွင္ေစာပု ဘုရင္မၾကီး ကိုးကြယ္ခဲ့ေသာ ႐ုပ္ပြားေတာ္ တန္ေဆာင္းထဲတြင္ ဒီေန႕ ႐ွား႐ွားပါးပါး လူ႐ွင္းေနသည္။ လင္းသည္ ပုတီးကို စမစိပ္ျဖစ္ေသးပဲ ထိုကေလးမေလးကို ေခတၱ ေငးေမာေနမိေသးသည္။ ခုေခတ္မွာ ေတြ႕ရခဲလွေသာ က်က္သေရ႐ွိ႐ွိ အလွ႐ွင္ကေလး ျဖစ္သည္။ က်စ္ဆံျမီး တုတ္တုတ္ တစ္ေခ်ာင္းတည္း က်စ္ထားသည္မွာ တင္ပါးေအာက္နား ေလာက္အထိ က်ေနျပီး စံပယ္ကံုးေလး တစ္ကံုးကို ရစ္ေခြျပီး ပန္ထားေသးသည္။ ရင္ေစ့ လက္စက အက်ႌေလးႏွင့္ လံုခ်ည္႐ွည္႐ွည္ေလး ဝတ္ထားသည္။ အဆင္ကေလး ခပ္မွိန္မွိန္ အပြင့္က်ဲက်ဲေလး ျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာေလးကလည္း ႏုနယ္ၾကည္လင္လွသည္။ ခ်ယ္တို႕ အ႐ြယ္ေလာက္ပင္ ျဖစ္မည္။
လင္း ပုတီးစိပ္ျပီး၍ ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႕ အမွ်ေဝကာ မ်က္စိကို ျပန္ဖြင့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ထိုကေလးမေလး ပုတီးစိပ္၍ မျပီးေသးသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ လင္း ပုတီး စ မစိပ္ခင္ကေလးမွာ ထိုမိန္းကေလး ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ လင္း ပုတီးစိပ္တာက တစ္နာရီနီးပါး ၾကာေသာေၾကာင့္ ထိုမိန္းကေလး ပုတီးစိပ္တာလည္း လင္းထက္ပင္ ၾကာပံုရသည္။ လင္းသည္ ေယာဂီတဘက္ကေလး ပခံုးေပၚတင္၍ မ်က္လႊာခ်၍ ထိုမိန္းကေလး ကို ၾကည့္၍ မဆီမဆိုင္ ႐ွပ္အက်ႌႏွင့္ ပုဆိုးအကြက္စိပ္စိပ္သာ ဝတ္တတ္ေသာ မင္းေက်ာ္ထင္ကို သတိရလိုက္မိသည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္သာဆိုလွ်င္ လိုက္ဖက္မည္ဟု စိတ္ကူးယဥ္လိုက္မိေသးသည္။
ေနာက္ေန႕မ်ားမွာလည္း ေ႐ႊတိဂံုဘုရားေပၚမွာ ခဏခဏ ေတြ႕ျဖစ္သျဖင့္ ထိုကေလးမေလးႏွင့္ မ်က္မွန္းတန္းမိသြားသည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သူမကလည္း လင္းလိုပင္ ထို႐ုပ္ပြားေတာ္ေ႐ွ႕မွာ အဓိဌာန္ဝင္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ လင္းကပင္ လူၾကီးပီပီ စႏႈတ္ဆက္ျပီး စပ္စုသျဖင့္ ခင္မင္သြားျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ သူမနာမည္မွာ ေ႐ႊသဇင္ ျဖစ္ျပီး မႏၱေလးကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ မွ ရန္ကုန္သို႕ ေျပာင္းလာျပီး ဂုဏ္ထူးတန္း တက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ လင္းကလည္း ထိုကေလးမကို ခ်စ္သြားသျဖင့္ ဖုန္းနံပါတ္ေတြ လိပ္စာေတြပါ ေပးျပီး မိတ္ဖြဲ႕ျဖစ္ခဲ့သည္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ သူမကလည္း တိုင္ပင္စရာ႐ွိလွ်င္ လင္းကို ဖုန္းဆက္သည္။ သူမေျပာျပသျဖင့္ သူမမွာလည္း ခ်စ္သူ၏ ပစ္ခြာျခင္းကို ခံခဲ့ရသူ ျဖစ္ေၾကာင္း လင္း သိရသည္။ ဘာသာခ်င္း မတူသျဖင့္ ေ႐ႊသဇင္၏ မိဘမ်ားက လံုးဝသေဘာမတူသလို ထိုသူကလည္း ထိုသို႕ သေဘာမတူရျခင္းကို မေက်မနပ္ျဖစ္၍ လမ္းခြဲခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႕ဘက္ကသာ မိဘေတြကို ဆန္႕က်င္ျပီး လိုက္ခဲ့ဖို႕ ေခၚလွ်င္ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ေ႐ႊသဇင္က လိုက္ခဲ့ဖို႕ အဆင္သင့္ ႐ွိခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ သူက သူ႕လို ပညာအရည္အခ်င္းလည္း ျပည့္စံုျပီးသား၊ အလုပ္အကိုင္ ႐ွိျပီးသားလူကို သေဘာမတူတာကိုပင္ မခံႏိုင္သလို သေဘာမ်ိဳး ႐ွိခဲ့ပံုေပၚသည္။ ေ႐ႊသဇင္ကသာ ျပည့္စံုေသာ သူမ အသိုင္းအဝိုင္းကို စြန္႕လာႏိုင္ေသာ သတၱိ႐ွိခဲ့ေသာ္လည္း သူ႕ဘက္ကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ဘဝ ထူေထာင္ဖို႕ စိတ္ကူး ႐ွိပံုမရခဲ့ပါ။ ထို႕အျပင္ သူငယ္ခ်င္းပါ လို႕ တြင္တြင္ ေျပာေနခဲ့ေသာ အစ္မၾကီး တစ္ေယာက္ႏွင့္ တြဲသြားတြဲလာတာကလည္း မပ်က္ခဲ့ပါ။ ထိုလူႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေအာင္ ဆိုျပီး ေ႐ႊသဇင္ ရန္ကုန္ ေျပာင္းလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ ထိုလူက သူ႕အိမ္က သေဘာတူေသာ ဘာသာတူ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထပ္လိုက္ျပီ ျဖစ္သည္။ ဘာသာတရားဘက္ကို လိုက္စားရင္း ေျဖေနရေသာ္လည္း အခ်စ္ဦးမို႕ အသည္းကြဲေသာ ဒဏ္ရာကိုေတာ့ အလူးအလဲ ခံစားခဲ့ရေၾကာင္း ေ႐ႊသဇင္က လင္းကို ရင္ဖြင့္သည္။
လင္းသည္ မေဟာသဓ ဇာတ္ေတာ္ထဲမွ အခန္းတစ္ခန္းကို သတိရမိသြားသည္။ ဒိသာပါေမာကၡ ဆရာၾကီးက ပညာစံုျပီျဖစ္ေသာ တပည့္တစ္ေယာက္ႏွင့္ သမီး ကို လက္ဆက္ေပးျပီး ျပန္လႊတ္လိုက္ေသာအခါ လမ္းခရီး ၌ မိန္းကေလး၏ ဘုန္းကံေၾကာင့္ ထိုလုလင္က စြန္႕ခြာထြက္ေျပးသြားရာ ဝိေဒဟရာဇ္ မင္းၾကီးႏွင့္ ေတြ႕ဆံု၍ မိဖုရား ေျမွာက္ျခင္း ခံခဲ့ရေသာ အေၾကာင္းကေလး ျဖစ္သည္။ မင္းေက်ာ္ထင္ႏွင့္ ေ႐ႊသဇင္ တို႕ကို သူတို႕ ခ်စ္သူမ်ားက စြန္႕ခြာသြားရျခင္းမွာလည္း ထိုသေဘာတရားပင္ ျဖစ္ေလမလားဟု လင္းက ေတြးေနမိပါေသးသည္။
*****
ရပ္တန္႕မေနေသာ အခ်ိန္ကေလးေတြက တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ စီးေမ်ာသြားၾကသည္။ မင္းေက်ာ္ထင္က ကုမၸဏီမွ ထြက္ကာ Master Thesis ျပီးျပီးခ်င္းပင္ ဆရာဝင္လုပ္သည္ဟု ၾကားရသည္။ ေ႐ႊသဇင္ကလည္း Master မတက္ခင္မွာပင္ ဆရာမ ဝင္လုပ္လိုက္သည္ဟု လင္းကို ေျပာခဲ့သည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုးႏွင့္ မေတြ႕တာ ၾကာသျဖင့္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ သိေအာင္ပင္ လင္းမွာ မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါ။ ေ႐ႊသဇင္က မင္းေက်ာ္ထင္ထက္ ငယ္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းခ်င္း တူသျဖင့္ သူတို႕ခ်င္း ေတြ႕ဖူးခ်င္ေတာင္ ေတြ႕ဖူးလိမ့္မည္ ထင္သည္။ မင္းေက်ာ္ထင္က ေက်ာင္းျပီးျပီးခ်င္း နယ္ေကာလိပ္တစ္ခုသို႕ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ရေၾကာင္း လင္းကို ဖုန္းဆက္ေသးသည္။ ေနာက္ပိုင္း သူႏွင့္လည္း အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားသည္။ ေနာက္ႏွစ္ဝက္ေလာက္မွာ ေ႐ႊသဇင္လည္း နယ္ေျပာင္းကာနီးမို႕ ဆိုျပီး လာႏႈတ္ဆက္သည္။ ေလာေလာ ေလာေလာ နဲ႕မို႕ ဘယ္တကၠသိုလ္ ဆိုတာေတာင္ ေသခ်ာ မၾကားမိလိုက္ပါ။
တူမဝမ္းကြဲ ခ်ယ္တို႕ လင္မယားကေတာ့ သူမ မိဘေတြ ေပးထားသည့္ တိုက္ခန္းမွာ ေနၾကျပီး ကေလးတစ္ေယာက္ပင္ ရေနေလျပီ။ သူ႕ေကာင္ေလးသည္ စိတ္သေဘာထား ေသးသိမ္သူ ျဖစ္ျပီး ခ်ယ့္ကို အႏိုင္ယူတတ္သည္ဟု ၾကားရသည္။ ေကာင္ေလး မိဘမ်ားက လူလတ္တန္းစား မွ်သာျဖစ္ျပီး ေကာင္ေလး ကိုယ္တိုင္ကလည္း အေရာင္းဝန္ထမ္း ဘဝမွ တက္ဖို႕ အရည္အခ်င္း မ႐ွိသူမ်ိဳးျဖစ္သည္။ မင္းေက်ာ္ထင္ မိဘမ်ား၏ ထိတ္ထိတ္က်ဲ ခ်မ္းသာေသာ အေျခအေန၊ မင္းေက်ာ္ထင္ရဲ႕ အရည္အခ်င္း နဲ႕ေတာ့ ႏိႈင္းမရေအာင္ ကြာလွသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရန္ျဖစ္ ျပန္ခ်စ္ ဘဝမ်ိဳးမွာ ခ်ယ္က ေပ်ာ္ေနသည္ ဆိုေတာ့လည္း လင္းတို႕က ပူပန္ေပးေနလို႕ အလကားပင္။
*****
မေတြ႕တာၾကာျပီ ျဖစ္ေသာ မင္းေက်ာ္ထင္ႏွင့္ ေ႐ႊသဇင္ တို႕ကို ေတြ႕မယ့္ ေတြ႕ေတာ့လည္း အတြဲလိုက္ လင္း အိမ္ကို လာလည္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ နယ္က လက္ေဆာင္ေတြလည္း တစ္ပံုတစ္ပင္ ပါလာေသးသည္။ နယ္တြင္ မင္းေက်ာ္ထင္က ႏွစ္ႏွစ္၊ ေ႐ႊသဇင္က တစ္ႏွစ္ ၾကာခဲ့ျပီးေနာက္ ယခု ႏွစ္ေယာက္စလံုး Ph.D ဝင္ခြင့္ ေျဖရန္ ရန္ကုန္ လာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ မၾကာခင္ လက္ထပ္ဖို႕ ရည္႐ြယ္ထားသည္ ဟု ၾကားရေတာ့ လင္း ျဖစ္ေစခ်င္သည့္ စိတ္ကူးအတိုင္း ျဖစ္သြားသည့္အတြက္ ဝမ္းသာရသည္။ Ph.D တက္ျဖစ္လွ်င္ေတာ့ ျပီးမွပဲ လက္ထပ္ျဖစ္ခ်င္လည္း လက္ထပ္ျဖစ္မည္ ဟု ေျပာၾကသည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္က နတ္ေရးတဲ့ ဖူးစာလို တကယ္ လိုက္ဖက္ေသာ စံုတြဲဟု ခံစားရသည္။
“မင္းေက်ာ္ထင္ရယ္၊ မင္း မိန္းမမွ ယူပါေတာ့မလားလို႕၊ ဘုန္းၾကီးပဲ ဝတ္ေတာ့မလားလို႕ ထင္ေနတာ၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ အခ်စ္စစ္ကို ေတြ႕သြားျပီလား..”
“အဲဒီေလာက္ထိ ပါရမီ မရင့္က်က္ေသးလို႕ေပါ့ အန္တီလင္းရယ္၊ သူနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္က စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းကတည္းက ဘာမွ မေျပာရေသးပဲနဲ႕ကို အခ်င္းခ်င္း နားလည္ခဲ့ၾကတယ္ အန္တီရဲ႕..”
သူ႕မ်က္ႏွာက ခုေတာ့လည္း မတုန္မလႈပ္ ေက်ာက္႐ုပ္မဟုတ္ေတာ့ပဲ ခ်ိဳျမေနသည္။
“ေ႐ႊသဇင္ ကေရာ..”
“အရင္ ၾကံဳဖူးခဲ့တာ ပူေလာင္တဲ့ အခ်စ္ အန္တီလင္းရဲ႕၊ အဲဒါက ခုေတာ့ အစအနေတာင္ မက်န္ေအာင္ ေပ်ာက္သြားပါျပီ၊ သူ႕အေပၚထားမိတာက ေအးခ်မ္းတဲ့ ေမတၱာပဲ၊ အလိုလို ျဖစ္လာတဲ့ အခ်စ္မ်ိဳး”
ေ႐ႊသဇင္က ႐ွက္ျပံဳးေလးႏွင့္ ႐ွင္းျပေနေသးသည္။
“ေအးကြယ္၊ အန္တီ သမီးကို ျမင္ကတည္းက မင္းေက်ာ္ထင္နဲ႕ဆို လိုက္မွာပဲ လို႕ တြဲျမင္မိတာ၊ အိမ္ေထာင့္တာဝန္ေတြ မ်ားလာရင္လည္း ဘုရား၊ တရားကိုေတာ့ ေမ့မပစ္ၾကနဲ႕ ဟုတ္လား”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္တီ”
“အမယ္ေလး အန္တီရယ္ သၾကၤန္တုန္းက သမီးက အိမ္ျပန္မလို႕ဟာကို သူ ဆြယ္တာနဲ႕ တရားရိပ္သာ ဝင္ျဖစ္သြားတယ္၊ အိမ္ေတာင္မျပန္ျဖစ္ေတာ့ဘူး”
“ေအး.. ေအး .. ေကာင္းတာေပါ့ကြယ္”
သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ လင္းကို ကန္ေတာ့ျပီး ျပန္သြားၾကသည္။ စိတ္တူ အသြင္တူ စံုတြဲေလးဖို႕ စိတ္ခ်မ္းေျမ႕ရပါသည္။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဖူးစာမစစ္သူ၊ ကိုယ္ႏွင့္ မထိုက္တန္သူနဲ႕ ကြဲကြာျပီး ဖူးစာ႐ွင္ အစစ္ႏွင့္ ဆံုေတြ႕ခဲ့ရျပီ ဟု လင္း ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ထင္လိုက္ပါသည္။
****************************************************************************
(အရင္ ၅ ႏွစ္ေလာက္က ေရးထားတဲ့ စာမူေလး အိမ္ျပန္တုန္းက ေတြ႕လို႕... နည္းနည္းပါးပါး ျပင္႐ိုက္ျပီး တင္လိုက္တာပါ)
သိဂၤါေက်ာ္
