ေန႕လည္

ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲမွာ ေန႔ခင္းဘက္ ခိုးေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ အခုတေလာ ရာသီဥတုနဲ႔ ကိုက္ညီေနလို႕ နည္းနည္းပါးပါး ျပင္ျပီး တင္လိုက္တာပါ။ ကေလးဆန္တယ္လို႕ေတာ့ မေျပာၾကနဲ႔ေနာ္…။

ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ေန႕ခင္းဟာ

လူတစ္ေယာက္ကို

အပ်င္းေရာဂါစြဲကပ္ေစတယ္၊

ဥာဏ္ခပ္ခပ္တံုးတံုး ဦးေႏွာက္ဟာ

လံုး၀ပ်က္စီးသြားလုမတတ္

ေကာင္းကင္ဟာ

ပူျပင္းေနေလရဲ႕။

အိုက္စ္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ထဲ ေျခေထာက္ေတြႏွစ္ရင္း

စိတ္ကို ဆန္႕ထုတ္ရမလား၊

ရူးသြပ္သြပ္ ေနဟာ

အသည္းႏွလံုးကို အရည္ေပ်ာ္ေစရဲ႕။

ဒါဟာ

အမွန္တရားတစ္ခု မဟုတ္ဘူး၊

မိုးခါးေရေသာက္တဲ့

လူေတြထဲက တစ္ေယာက္အေၾကာင္းပါပဲ။

စူးရွရွမ်က္လံုး

ေအးစက္စက္အသည္းႏွလံုးနဲ႕

လူတစ္ေယာက္၊

သူ႕စိတ္ဓာတ္ဟာ

စိတ္မႏွံတဲ့ ေန႕လည္ခင္းေတြမွာ

အ၀ီစိအထိ ထိုးက်ေနေလျပီလား။

အေဖာ္အေပါင္းမဲ့

ျပင္းရွရွေန႔ခင္းဟာ

ငါ့ကို ဖမ္းစားလြန္းေနေလရဲ႕။

သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္ဟာ

ဒီလိုေန႔လည္ေတြမွာ

ေနကိုအန္တုျပီး

ေလဆန္ပ်ံသန္းေနၾကေပါ့၊

ဘယ္ေတာ့မွလည္း

ဦးတည္ရာကို မေရာက္ႏိုင္ပဲနဲ႕ေလ။

(သိဂၤါေက်ာ္)