(ခုတေလာ ကိုယ္ၾကိဳက္ေနတဲ့ The Best of Melody World 2009 Vol 1 ထဲက ႏွစ္သိမ့္ဆု သီခ်င္းေလးကို ခံစားျပီး သရုပ္ေဖာ္ထားတာပါ။ ကိုယ္သြားခဲ့တဲ့ ပုဂံ ရႈခင္းပံုေလးေတြလည္း တင္ခ်င္တာနဲ႕ ပုဂံခရီးနဲ႕ ေရာပစ္လိုက္ပါတယ္။ ခရီးသြားမွတ္တမ္းလို ျဖစ္သြားရင္ေတာ့ သည္းခံၾကပါေနာ္..။)
“ငါစိတ္ညစ္ေနတယ္ ကိုခန္႕၊ ဒီတစ္ပတ္ ပိတ္ရက္ ခရီးတစ္ခုခု သြားရေအာင္ စီစဥ္ေပးစမ္းပါဟာ”
“ခရီးသြားတာေတာ့ ဟုတ္ပါျပီ၊ နင္က ဘာအေၾကာင္းနဲ႕ စိတ္ညစ္ေနရတာလဲ၊ ဘာကိစၥ ျဖစ္လို႕တုန္း ေျပာစမ္းပါဦး”
“ငါ ကိုကို နဲ႕ ျပတ္သြားျပီ၊ စိတ္ေလတယ္ဟ၊ ခရီးသြားမွ ျဖစ္မယ္၊ နင္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပး၊ ေသာၾကာည ထြက္ခ်င္တယ္၊ ရထားနဲ႕သြားရင္ ပိုေကာင္းမယ္၊ ဆိုင္ကယ္ေတြ တင္သြားမယ္ေလ၊ ငါ့မွာ ပိုက္ဆံလည္း သိပ္မရွိဘူးေနာ္.. ခရီးစားရိတ္ သက္သက္သာသာနဲ႕ သြားရေအာင္ လုပ္ေပး”
“ဘယ္ႏွေယာက္ သြားမွာလဲ”
“ငါ့သူငယ္ခ်င္း သံုးေလးေယာက္ေလာက္ ေခၚခဲ့မယ္”
ပြင့္သစ္ ေျပာေသာအခ်ိန္မွာ ၾကာသပေတးေန႕ ညဘက္။ ရထားလက္မွတ္ ဝယ္ေပးသာ ေျပာသည္။ မွတ္ပံုတင္လည္း ပို႕မေပး။ ဒီအခ်ိန္က်မွ ရထားလက္မွတ္ကလည္း ဘယ္လိုမွ ရႏိုင္စရာ လမ္းမျမင္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ခန္႕သူမွာ သူ႕ LiteAce ကားကိုပဲ ေသခ်ာစစ္ျပီး သြားၾကဖို႕ ျဖစ္လာရသည္။ ကားေမာင္းဖို႕ သူ႕သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကိုပါ ေခၚလာရသည္။
ခန္႕သူ အတြက္ေတာ့ ပြင့္သစ္ ဒုကၡေပးတာကို ခံရေပါင္း မ်ားေနတာမို႕ ထူးျပီး မဆန္းေတာ့ပါ။ ပြင့္သစ္ စိတ္ညစ္တိုင္း၊ စိတ္ေလတိုင္း ႏွစ္သိမ့္အားေပးဖို႕ သူ အျမဲတမ္း အနားမွာ ရွိခဲ့သည္။
****
ခန္႕သူ ႏွင့္ ပြင့္သစ္ က မူလတန္း ကတည္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ပြင့္သစ္ ရဲ႕ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတြကေတာ့ အထက္တန္း အေရာက္မွာပင္ စတင္ခဲ့သည္။ သူတို႕ ကိုးတန္းႏွစ္မွာ ဆယ္တန္းကို ေက်ာင္းသားသစ္ တစ္ေယာက္ ေျပာင္းလာသည္။ ရုပ္က ခပ္ေခ်ာေခ်ာ၊ စာကလည္း ေတာ္သည္။ ပြင့္သစ္က ထိုေကာင္ေလးကို အေသအလဲ ၾကိဳက္သြားသည္။ ပြင့္သစ္ အတြက္ သူကပါ ထိုေကာင္ေလးႏွင့္ မိတ္ေဆြ ဖြဲ႕ခဲ့ရေသးသည္။ ပြင့္သစ္ႏွင့္ ထို တစ္ေယာက္ကို ေအာင္သြယ္ လုပ္ေပးခဲ့ရသည္။ ထို ေကာင္ေလးက ခရစ္ယာန္မို႕ ပြင့္သစ္က ခရစ္မတ္စ္ လက္ေဆာင္ေတြ ေပးသည္။ ထိုေကာင္ေလး ေမြးေန႕ကို သိေအာင္ လုပ္ကာ ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္ေတြ ေပးသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုေကာင္ေလးက ဆယ္တန္းလို အေရးၾကီးေသာ အတန္းမွာ စာကိုပဲ ၾကိဳးစားဖို႕ ဆံုးျဖတ္ထားပံုရသည္။ ပြင့္သစ္ကို လံုးလံုးမွ အေရးမစိုက္ပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပြင့္သစ္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ျပတ္ျပတ္သားသား သူ႕ကို လိုက္မေႏွာက္ယွက္ဖို႕ ေျပာပစ္လိုက္ပံုရသည္။ ပြင့္သစ္ အသည္းကြဲလာသည္။ ကိုးတန္း စာေမးပြဲကို မေျဖေတာ့ဘူး လုပ္ေသာေၾကာင့္ ခန္႕သူ မွာ အေတာ္ၾကီးကို ေခ်ာ့ေမာ့ ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့ရသည္။ သူ႕အတြက္ေတာ့ ပြင့္သစ္က သူအခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း။ ပြင့္သစ္ ငိုမွာကို သူမၾကည့္ခ်င္။ ပြင့္သစ္ စိတ္ဆင္းရဲေနတာကို သူမျမင္ခ်င္ပါ။
ဘယ္လိုပဲ အခ်စ္ေရး ရႈပ္ေထြးေထြး ပြင့္သစ္က ဥာဏ္ေကာင္းသူမို႕ ကိုးတန္း ကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း ေအာင္ျမင္ ခဲ့ပါသည္။ ဆယ္တန္း ေရာက္လာေတာ့ အဲဒီေလာက္ အေရးၾကီးေသာ အတန္းမွာေတာင္မွ ပြင့္သစ္က သူမကို ကိုးတန္းကတည္းက ၾကိဳက္သေယာင္ျပခဲ့ေသာ တစ္ျခား တန္းခြဲထဲက ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ကို အေျဖျပန္ေပးခဲ့သည္။ ငါအခု သူခ်စ္ကိုပဲ ရွာေတာ့မယ္ လို႕လည္း ေျပာေသးသည္။ ခန္႕သူ ကေတာ့ ဘာကိုမွလည္း မတားျမစ္၊ မကန္႕ကြက္ခဲ့ပါ။ သူေျပာလွ်င္လည္း ပြင့္သစ္က နားေထာင္သူမွ မဟုတ္ပဲ။ ဆယ္တန္း စာေမးပြဲက အေရးၾကီးေၾကာင္း၊ စာၾကိဳးစားဖို႕ အေၾကာင္းေလာက္ေတာ့ သူေျပာျဖစ္ခဲ့ေသးသည္။ ပြင့္သစ္ကေတာ့ သူမ အျမဲေျပာေနၾက ငါသိပါတယ္၊ နင္ ဆရာ မလုပ္ပါနဲ႕ ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႕ ပဲ တံု႕ျပန္သည္။
အဲဒီတစ္ေယာက္ႏွင့္ေတာ့ ဆယ္တန္း တစ္ႏွစ္လံုး ျမဲေနသည္။ ခန္႕သူ ႏွင့္လည္း အသြားအလာမပ်က္။ ပြင့္သစ္က ခ်စ္ေတာ့လည္း ထိုတစ္ေယာက္ကို ခန္႕သူကလည္း သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ရတာပါပဲ။ သူတို႕ သံုးေယာက္သား က်ဴရွင္ အတူတက္၊ စာအတူ က်က္ရင္း ဆယ္တန္း စာေမးပြဲကို ေျဖခဲ့ၾကသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ား မွာလည္း သူတို႕ ပြင့္သစ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္က တစ္တြဲတြဲပါပဲ။ သူတို႕ကို ၾကည့္ျပီး ခန္႕သူ စိတ္ေတြကသာ ေျပာင္းလဲလာသည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္း ေသခ်ာမသိေသာ္လည္း ပြင့္သစ္ကို သူမဟုတ္ေသာ တစ္ျခားတစ္ေယာက္ႏွင့္ တြဲသြားတြဲလာ လုပ္ေနျခင္းအေပၚ မနာလို မေက်မနပ္ ျဖစ္မိသည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕ ခံစားခ်က္ကို ပြင့္သစ္ သိေအာင္ မျပခ်င္ခဲ့ပါ။
တကၠသိုလ္ေတြ ဖြင့္ေတာ့... ပြင့္သစ္ ေကာင္ေလးက နည္းပညာတကၠသိုလ္၊ သူႏွင့္ ပြင့္သစ္က ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္ တက္ခြင့္ရၾကသည္။ ေက်ာင္းခ်င္း မတူေတာ့ မေတြ႕တာၾကာလာသည္။ ေနာက္ သံုးေလး လေလာက္ၾကာေတာ့ ပြင့္သစ္ ေကာင္ေလးမွာ အသစ္တစ္ေယာက္ တြဲေနသည့္ အေၾကာင္း ၾကားလာရသည္။ ပြင့္သစ္က တငိုငို တရယ္ရယ္ ႏွင့္မို႕ ဟုတ္မဟုတ္ သူ႕မွာ စံုစမ္းေပးရေသးသည္။ ပြင့္သစ္ ကိုယ္တိုင္ မ်က္ျမင္ ေတြ႕သြားေတာ့ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အျပီးျပတ္သြားၾကသည္။ ပြင့္သစ္က မစားမေသာက္ စိတ္ညစ္ေနသည္မို႕ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ဆိုျပီး ျပင္ဦးလြင္ ႏွစ္ေယာက္သား တက္ျပီး လည္ပတ္ခဲ့ၾကေသးသည္။ ပြင့္သစ္ အသည္းက အနာက်က္ေတာ့ ျမန္ပါသည္။ တစ္လ ေလာက္ ပါပဲ။ ျပီးေတာ့လည္း ျပီးသြားတာပါပဲ။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ထိပ္ထိပ္က်ဲ သေဌးသား။ သူက ေက်ာင္းပိတ္ရက္ သင္တန္းတက္ရင္း အလုပ္႐ႈပ္ေနခိုက္မို႕ ပြင့္သစ္ ထိုလူႏွင့္ ဘယ္လိုေတြ႕ျပီး ၾကိဳက္သြားသည္ကိုပင္ ေသခ်ာမသိလိုက္ပါ။ သူ႕အတြက္ ထူးျပီးလည္း မနာက်င္ေတာ့ပါ။ ပြင့္သစ္ကို ေယာက်္ားေလး သူငယ္ခ်င္းေဘးနားမွာ မျမင္ခ်င္ေသာ္လည္း ပြင့္သစ္အတြက္ အဲလို အေဖာ္ရွိမွ ေပ်ာ္မယ္ ဆိုလည္း သူ က ဘာမွမေျပာသာပါ။ ခန္႕သူအဖို႕ သူ နာက်င္ရေပမယ့္ ပြင့္သစ္ကို ခ်စ္ေသာသူႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနလွ်င္ ေက်နပ္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ သူ ဆုေတာင္ ေပးခ်င္သလို မဟုတ္ခဲ့ျပန္ပါ။ ထိုလူ၏ အေမက ထိုလူမွာ ေစ့စပ္ထားသူ ရွိ၍ ပြင့္သစ္ႏွင့္ ထိုလူကို သေဘာမတူႏိုင္ပါ တဲ့။ အဲဒီမွာတင္ မာနခဲ ပြင့္သစ္က ထုိလူကို သူမက အရင္ အဆက္ျဖတ္လိုက္သည္။ ထိုလူက လိုက္ေတာင္းပန္ေသးေသာ္လည္း တကယ္တမ္း သူ႕အေမကို လြန္ဆန္ႏိုင္ပံုမရပါ။ အဲလိုႏွင့္ ပြင့္သစ္မွာ တစ္ခါ အသည္းကြဲရျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဒဏ္ရာက အေတာ္ျပင္းသည္ဟု ဆိုရမည္။ ေနာက္ထပ္ ခ်စ္ရမွာ ေၾကာက္သြားျပီ လို႕ပင္ ေျပာေသးသည္။ ထို စကားက အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပါေစလို႕ ခန္႕သူ ဆုေတာင္းမိပါေသးသည္။
သို႕ေသာ္ ေနာက္ထပ္ လ အနည္းငယ္ ၾကာေသာအခါမွာ ပြင့္သစ္က အခ်စ္ကို ထပ္မံေတြ႕ရွိခဲ့ျပန္သည္။ ဒီတစ္ေယာက္ကေတာ့ သူတို႕ထက္ ေလးႏွစ္ေလာက္ငယ္သည္။ ေမာင္ေလး ဆိုပါေတာ့။ ပြင့္သစ္ရဲ႕ ေမာင္ေလးက စိတ္သေဘာထား ေလး ေကာင္းရွာပါသည္။ ပြင့္သစ္ကိုလည္း အမွန္တကယ္ ခ်စ္ရွာေၾကာင္း သူသိလာေသာအခါ ပြင့္သစ္ အတြက္ စိတ္ခ်မိသည္။ သူႏွင့္ ပြင့္သစ္လည္း အခု ေနာက္ပိုင္းမွာ သိပ္မေတြ႕ျဖစ္ေတာ့ပါ။ သူက ပထမဘြဲ႕ ျပီးေနာက္ ေက်ာင္းဆက္မတက္ပဲ စီးပြားေရးပဲ လုပ္ေနသည္။ ပြင့္သစ္ကေတာ့ Master ဆက္တက္သည္။ ေကာင္ေလးက ပြင့္သစ္ထက္ အတန္းငယ္သည္။ ခန္႕သူကေတာ့ ပြင့္သစ္ကို ေမ့ထားလုိက္သည္။ ပြင့္သစ္ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ သူ႕ခံစားခ်က္ကိုေတာ့ သူဖြင့္မေျပာခ်င္ပါ။ ပြင့္သစ္ ၏ ေျမာက္ျမားစြာေသာ ခ်စ္သူေတြထဲက တစ္ေယာက္ေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ပါ။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ပြင့္သစ္က က်န္ရစ္ခဲ့ရသူ မဟုတ္ပဲ ခ်န္ထားသူ ျဖစ္သြားျပန္သည္။ သူမ ခ်စ္သူ ေကာင္ေလး ရွိလွ်က္ႏွင့္ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေျပာင္းခ်စ္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ Computer master ႏွင့္ ေက်ာင္းျပီးခဲ့ျပီး ေလာေလာဆယ္ DSA မွာ သင္တန္းတစ္ခု လာတက္ေနေသာ ဗိုလ္ၾကီး တစ္ေယာက္ႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ပြင့္သစ္ႏွင့္ မာစတာ တက္မွ ခင္ခဲ့ေသာ သူမ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အိမ္ကို အလည္သြားျခင္း ေတြ႕ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ “ငါ ဒီတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ တကယ္ ခ်စ္သြားတာ ကိုခန္႕၊ အဲလို ေျပာင္းလဲတာ မေကာင္းမွန္း ငါသိရက္နဲ႕ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ဘူး၊ ေကာင္ေလးကို သနားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေကာင္ေလးကို ငါ မခ်စ္ေတာ့ဘူးလို႕ ထင္တယ္၊ ဒီတစ္ေယာက္ကိုမွ တကယ္ ခ်စ္တာဟ” ခန္႕သူကို ေတာ့ ရင္ဖြင့္ျမဲအတိုင္း ရင္ဖြင့္ခဲ့ေသးသည္။ ခန္႕သူကေတာ့ ေကာင္ေလးကို ျဖတ္လိုက္သည့္ ကိစၥအတြက္ ပြင့္သစ္ကို အျပစ္တင္ခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကိုေတာ့ သူသိပ္မသိ။ ပြင့္သစ္က တစ္ခါေတာ့ သူ႕လူႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ခန္႕သူက ထိုလူကို သိပ္သေဘာမေတြ႕မိပါ။ မိန္းကေလးေတြႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး က်မ္းေက်ေနသူ ဟု ထင္သည္။ သို႕ေသာ္ ပြင့္သစ္ကို ေတာ့ သူဘာမွ မေျပာခဲ့ပါ။ ေျပာလို႕လည္း မရမွန္း သိေနသည္။
အခုေတာ့ ပြင့္သစ္က သူမ ကိုကို ႏွင့္ ျပတ္သြားျပီ ဟု ဆိုျပန္ေလျပီ။ သူမ အသည္းကြဲတိုင္းမွာ သူပဲ ႏွစ္သိမ့္ေပးေနရျခင္း သည္လည္း သူ႕ ဝဋ္ေၾကြးပဲလား မသိပါ။
*****
ခန္႕သူ ႏွင့္ ေဇာ္လြင္က တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ ကားေမာင္းသည္။ ပြင့္သစ္ တို႕ ေလးေယာက္ကေတာ့ ေနာက္ခန္းမွာ ေစာင္ေတြ ျခံဳျပီး အိပ္လိုက္လာသည္။ မႏၱေလးမွ ည ၁၁ နာရီ ေက်ာ္ေလာက္ ထြက္လာသည္။ ထို လမ္းသစ္မွ ပုဂံသို႕ သြားဖူးေသာ္လည္း အခုလို ညၾကီးမင္းၾကီး မဟုတ္၍ သိပ္မမွတ္မိပါ။ လမ္းခြဲေတြ ေရာက္လွ်င္ ေမးစမ္း၍ သြားရသည္။ လမ္းကလည္း ေကာင္းသည့္ေနရာ ေကာင္း၍ ဆိုးသည့္ ေနရာက ေတာ္ေတာ္ဆိုးသည္။ ပုဂံသို႕ မနက္ ၅ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ ေရာက္သြားသည္။ ဘာမွ မစီစဥ္ပဲ ခ်က္ခ်င္း ထလာသလို ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘယ္ တည္းခိုခန္းမွာ တည္းရမွန္းလည္း မသိေသးပါ။ သူက ေရႊစည္းခံု ဘုရားေရွ႕ ထိုးရပ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေတြလည္း ကားေပၚက ဆင္းျပီး ဘုရားေပၚတက္ၾကသည္။ ဘယ္သူမွေတာ့ မ်က္ႏွာမသစ္ရေသး။ ဘုရားေပၚက ျပန္ဆင္းလာေတာ့ အနီးအနားက ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ မနက္စာ ဝင္စားၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ သင့္ေတာ္မည့္ တည္းခိုခန္း လိုက္ရွာရင္း မိုးလင္းသြားသည္။ သူတို႕ တည္းခ်င္သည့္ ဟိုတယ္ကလည္း လူျပည့္ေနသည္။ မႏူဟာ ဘုရားအနီး ေရာက္သြားေတာ့ မ်က္ႏွာအေဟာင္းေတြနဲ႕ပဲ ဘုရားဖူးလိုက္ၾကေသးသည္။
ပထမဆံုး ဝင္ဖူးျဖစ္တာက ထီးလိုမင္းလိုဂူဘုရား။ ပြင့္သစ္ကေတာ့ ကင္မရာတစ္လံုးႏွင့္ ျမင္ျမင္မွ်ကို စတင္ျပီး ရိုက္ေနေလျပီ။ ခန္႕သူအတြက္ေတာ့ သူမေလးကို ခုလိုပဲ အျမဲတမ္း ေပ်ာ္ေနတာကို ျမင္ခ်င္ပါသည္။ ထီးလိုမင္းလို ဘုရား အနီးက ေဇယ်ာသီရိ ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရား အတြင္းကို ဝင္ေရာက္ဖူးေျမွာ္ရင္း ဓါတ္ပံုရိုက္ခဲ့ၾကေသးသည္။
ထီးလိုမင္းလို ေစတီေတာ္ကေတာ့ အေပၚထပ္အထိ တက္ခြင့္မရွိပါ။ အဲဒီက ထြက္လာၾကျပီးေနာက္ လမ္းတြင္ေတြ႕ေသာ ေစတီေတာ္ တစ္ဆူမွာ သူ ရပ္ေပးလိုက္သည္။ ထိုေစတီေတာ္ကေတာ့ အေပၚထပ္အထိ တက္၍ရသည္။ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္း အုတ္ေလွကား က်ဥ္းက်ဥ္းမွ တက္ျပီးေနာက္ အေပၚေရာက္သြားသည္။ ဤပုဂံရႈခင္းကို အေပၚစီးမွ ၾကည့္ရေသာ ျမင္ကြင္းေလာက္ သာယာ႐ႈေမာဖြယ္ ေကာင္းတာ မရွိပါ။ ဓါတ္ပံုၾကိဳက္ေသာ မိန္းကေလးမ်ားပီပီ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ ရိုက္ၾကသည္။ ခန္႕သူကေတာ့ သူတို႕အတြက္ ဓါတ္ပံုဆရာေပါ့။
ေနာက္ထပ္သြားျဖစ္ေသာ ဘုရားကေတာ့ ထုမွာ ဓမၼရံၾကီး ဟု ဆိုစမွတ္ျပဳၾကေသာ ဓမၼံရံၾကီး ဂူဘုရား။ ပထမဆံုး အၾကိမ္ ေရာက္ကတည္းက ခန္႕သူက ဤဘုရားၾကီးကို ၾကည္ညိဳသေဘာက်သည္။ ထုႏွင့္ ထည္ႏွင့္ ပံုသ႑န္ကို သူအျမဲ အမွတ္ရေနခဲ့သည္။ ေနက ေတာ္ေတာ္ ပူေနျပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဓါတ္ပံုကို auto ပဲ ရိုက္တတ္ေသာ ပြင့္သစ္ ႏွင့္ သူမ သူငယ္ခ်င္း က ပံုေကာင္းေကာင္း မရ၍ သိပ္စိတ္မၾကည္။ အဝင္မွာပင္ ကားရပ္ျပီး ဘုရားၾကီး တစ္ခုလံုးကို ေနာက္ခံထားျပီး ရိုက္ခဲ့ၾကေသးသည္။ လူငယ္ေတြမို႕ ခန္႕သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ပြင့္သစ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပင္ ခင္မင္သြားၾကသည္။
အားလံုးပဲ ဗိုက္လည္း ဆာေနၾကေလျပီ။ သို႕ေသာ္ အနီးသို႕ ေရာက္ေနျပီ ျဖစ္ေသာ အာနႏၵာဘုရားကို ေတာ့ ဖူးလုိက္ၾကေသးသည္။ အႏုလက္ရာမွာ အာနႏၵာ ဆိုသည့္ စကားအတိုင္း ေက်ာ္ၾကားေသာ ဘုရားတစ္ဆူ ျဖစ္သည္။ သူတို႕ကေတာ့ ဘာကိုမွ အေသးစိတ္ ႏွံႏွံစပ္စပ္ ေလ့လာျဖစ္ၾကသည္ မဟုတ္ပါ။ ႏွစ္ရက္အတြင္း ပုဂံဘုရားအစံု ဖူးႏိုင္ဖို႕သာ ရည္ရြယ္သည္။ အတြင္းဘက္ ေလးမ်က္ႏွာမွ ရပ္ေတာ္မူ ရုပ္ပြားေတာ္ၾကီးမ်ားကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ေကာင္းပါသည္။
အာနႏၵာဘုရားမွ ထြက္လာခဲ့ၾကျပီးေနာက္ ထမင္းဆိုင္သို႕ ခ်ီတက္ၾကသည္။ မ်ိဳးမ်ိဳး ထမင္းဆိုင္။ နာမည္ၾကီးေသာ ဆိုင္ပီပီ လူေတာ္ေတာ္ စည္သည္။ ဟင္းခြက္ေတြ အစံု လာခ်ေပးျပီး ကိုယ္စားေသာ ဟင္းခြက္အေရအတြက္အလိုက္ ရွင္းေပးရသည္။ ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္၊ ပုစြန္ခ်ဥ္ေၾကာ္၊ မိႈႏွင့္ မံုလာဥနီေၾကာ္၊ ေျပာင္းဖူးေၾကာ္၊ ခ်ဥ္ေပါင္ဖူးေထာင္း၊ ဆိတ္သားေျခာက္ေၾကာ္၊ ၾကက္ဟင္းခါးသီးခ်က္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးခ်က္ စသည့္ အရံဟင္းမ်ားကို ၾကက္သား၊ ဆိတ္သား အျဖဴထည္ဆီျပန္မ်ားထက္ သူတို႕အဖြဲ႕က ပိုၾကိဳက္ၾကသည္။
ထမင္းဆိုင္မွ ထြက္ျပီးေနာက္ ငွက္ပစ္ေတာင္ကို သြားၾကသည္။ ကေလးမ်ားက ဘုရားသမိုင္း ရွင္းျပခ်င္သျဖင့္ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ၾကေသာ္လည္း သူတို႕ အဖြဲ႕ ဘယ္သူမွ နားမေထာင္ခ်င္။ အနည္းငယ္ေတာ့လည္း သိၾကသူခ်ည္းပင္။ ငွက္ၾကီး ရန္ကို ေၾကာက္၍ အပ်ိဳေတြ ပုန္းေသာ ဂူမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ အနီးရွိ ရွင္အရဟံအုတ္ေက်ာင္းကိုလည္း ဝင္ခဲ့ၾကပါေသးသည္။
ခန္႕သူအတြက္ေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္ဖို႕အျပင္ ပြင့္သစ္ မ်က္ႏွာကို အရိပ္လို ၾကည့္ဖို႕ လိုက္ပါလာျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ပြင့္သစ္ မ်က္ႏွာညိဳလွ်င္ သူမေနတတ္။ ပြင့္သစ္ ပင္ပန္းေနသည္ဟု ထင္လွ်င္ သူ စိတ္မေကာင္း။ သူက သူမအတြက္ အျမဲတမ္း ႏွစ္သိမ့္သူ သာ ျဖစ္ပါသည္။ သူမတို႕ေလးေတြ ပင္ပန္းျပီး အိပ္ခ်င္ေနေလျပီ။ ညက တစ္ညလံုး မအိပ္ခဲ့ရေသာ ခန္႕သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္လည္း ခဏေလာက္ေတာ့ အိပ္လိုက္ဖို႕ လိုေနတာအမွန္မို႕ ဟိုတယ္ျပန္ျပီး အိပ္လိုက္ၾကသည္။ ညေနဘက္က်မွပင္ ဆည္းဆာၾကည့္ရင္း တစ္ေနရာရာ သြားၾကဖို႕ စီစဥ္လိုက္သည္။
*****
ေရႊဆံေတာ္ ဘုရားတြင္ ညေနဆည္းဆာ ၾကည့္ဖို႕ ေစာင့္ေနၾကသည့္ လူေတြႏွင့္ ျပည့္က်ပ္ေနသည္။ ဘုရား၏ အလယ္ ပစၥယံႏွင့္ အထက္ ပစၥယံတြင္ ထိုင္ေနေသာ လူေတြကို ျမင္ရတာပင္ ၾကည့္၍ လွေသးသည္။ သူတို႕ကေတာ့ ဤဘုရားမွာ ဆည္းဆာ ေစာင့္ၾကည့္ဖို႕အထိ မရည္ရြယ္ပါ။ ဆည္းဆာကို ဘူး ဘုရားမွာ ၾကည့္ဖို႕ စီစဥ္ထားသည္။ ဘုရားေပၚမွ ေအာက္ဘက္ ရႈခင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရိုက္၍ ရခဲ့သည္။ ေရႊဆံေတာ္ ဘုရားျပီးေနာက္ သဗၺညဳဘုရားသို႕ ဝင္ေရာက္ဖူးေမွ်ာ္သည္။
သဗၺညဳဘုရားမွ ထြက္ေတာ့ ဘူးဘုရား သြားသည့္လမ္းကို မွားသြားသျဖင့္ ဘူးဘုရား ေရာက္သည့္အခ်ိန္မွာ ေနလံုးၾကီးကေတာ့ ဝင္ျပီး ျဖစ္ေနေလျပီ။
သူငယ္ခ်င္းေတြ ဓါတ္ပံုရိုက္ေနခိုက္ ဘူးဘုရား ေအာက္ဘက္ ျမစ္ကမ္းနားေဘးမွာ ႏွစ္ေယာက္သား ထိုင္ရင္း စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။
“နင့္ကိုကိုနဲ႕ ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ ဆိုတာ ငါ့ကို ေျပာဦး ပြင့္သစ္၊ နင့္ေၾကာင့္ျပတ္တာလား၊ သူ႕ေၾကာင့္ျပတ္တာလား”
“နင့္ေမးခြန္းၾကီးက ဘာလဲ ဘာလို႕ ငါ့ေၾကာင့္ ျဖစ္ရမွာလဲ၊ ငါ ကိုကို႕ကို ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ နင္ သိပါတယ္၊ ခုဟာက ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့လို႕ ငါက စျဖတ္လိုက္တာ၊ ကိုကို႕မွာ ငါ့အျပင္ ေနာက္ထပ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ရွိေနတယ္”
“နင္ကလည္းဟာ ဒါကေတာ့ ေယာက်္ားေလးပဲ အရင္ ရည္းစား ဆိုတာေတာ့ ရွိမယ့္သူခ်ည္းပဲ၊ လိုက္ျပီး သဝန္တိုုေနလို႕ေတာ့ ဘယ္ရပါ့မလဲ၊ နင္တို႕ လက္ထပ္ဖို႕ေတာင္ ဆံုးျဖတ္ထားၾကျပီးျပီဆို ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ”
“နင္ကလည္း ငါ့စကားကို ဆံုးေအာင္ နားေထာင္စမ္းပါဦး၊ အဲဒီ ေကာင္မေလးက အရင္ ေကာင္မေလး မဟုတ္ဘူး၊ ခုထိ အဆက္အသြယ္ရွိေနတာ၊ ကိုကို႕အိမ္ကလည္း သိတယ္၊ ကိုကို႕သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးလည္း သိတယ္၊ ကိုကို႕ တိုက္ခန္းကိုလည္း အျမဲတမ္း လာေနၾကတဲ့။ ငါနဲ႕က ကိုကို သင္တန္းလာတက္ေတာ့မွ ေတြ႕ရတာေလ၊ အဲဒီ သင္တန္း တက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာပဲ အဲဒီေကာင္မေလးက မလာတာတဲ့၊ ဟိုတစ္ေန႕က အဲဒီ ေကာင္မေလးက ငါ့ကို ဖုန္းဆက္ျပီး ေျပာတာ၊ ငါ ဘယ္လို ေနမလဲ နင္ စဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါ၊ ငါမယံုခ်င္ပါဘူး၊ ကိုကို႕ ဘက္က မဟုတ္ပါဘူး၊ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာပါ လို႕ ျငင္းဖို႕ကို ငါ အရမ္း ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ငါ ထင္သလို မဟုတ္ဘူး၊ သူ ဝန္ခံတယ္ ကိုခန္႕၊ ဟုတ္တယ္တဲ့ အခု အဲဒီ ေကာင္မေလးကို ျဖတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားေနပါတယ္ တဲ့၊ ငါ ဘယ္လို လက္ခံ ရမလဲ၊ သူက ခ်စ္သူ အျပိဳင္ထားေနတာ၊ အဲဒါကို ငါက ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ သေဘာထားရမွာလား၊ မထားႏိုင္ဘူး ကိုခန္႕၊ ဘယ္လိုမွ မထားႏိုင္ဘူး၊ အခ်စ္ကို မုန္႕လို ေဝမစားႏိုင္ဘူး၊ ငါ ကိုကို႕ကို ျဖတ္လိုက္ျပီ၊ သူ႕ဖုန္းေတြကိုလည္း block ထားလုိက္ျပီ”
“ေအးေလ၊ နင့္စိတ္က ျပတ္ျပီဆို ျပီးတာပဲ၊ နင့္ကို မေျပာခ်င္လို႕သာ ေနတာ၊ ငါ အစတည္းက ဒီေကာင္ ဒီလို လူမ်ိဳး ဆိုတာ ထင္ေနတယ္၊ ေယာက်္ား အခ်င္းခ်င္း သိေနတယ္၊ နင့္မွာ ေကာင္ေလး ရွိရဲ႕သားနဲ႕ နင့္ကို ရေအာင္လိုက္ႏိုင္တာလည္း ငါမၾကိဳက္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ နင့္စိတ္က မျပတ္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ သူ႕ကို ေတြ႕ျပီ ေသခ်ာ ေက်လည္ေအာင္ ရွင္းဦးေပါ့၊ အဲဒီ ေကာင္မေလးကို ျဖတ္မွာ ေသခ်ာတယ္၊ နင့္ကိုပဲ လက္ထပ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ နင္လည္း ေသခ်ာ ျပန္စဥ္းစားဦးေပါ့”
“ေတာ္ျပီ ငါ့ကို ဘာမွ ျပန္မစဥ္းစားခိုင္းနဲ႕၊ အဲဒီ ေကာင္မေလး နဲ႕ သူနဲ႕ အတူ ေနေနတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိျပီ နင္သိလား၊ သူ ငါ့ကို အဲဒီ အေၾကာင္း တစ္စြန္းတစ္စေတာင္ မေျပာခဲ့ဖူးဘူး”
ပြင့္သစ္က ေျပာရင္း မ်က္ရည္က်လာသည္။ ခန္႕သူ ရင္ထဲမွာေတာ့ မေကာင္း။ သူမ ရဲ႕ အခ်စ္ကံက ဘာေၾကာင့္ အဲေလာက္ ဆိုးရသလဲ မသိပါ။ သူမကို စြန္႕လႊတ္ရသည့္ အတြက္ သူတစ္ေယာက္တည္းသာ အသည္းကြဲျပီး နာက်င္ရင္ နာက်င္ပါေစ။ သူမကိုေတာ့ ခ်စ္သူကို စြန္႕လႊတ္ရေသာ ခံစားမႈမ်ိဳးကို မခံစားေစလိုပါ။
“မငိုပါနဲ႕ဟာ တိတ္၊ တိတ္၊ သူ မေကာင္းဘူး ဆိုတာ သိရင္လည္း နင့္စိတ္နင္ ေျဖမွေပါ့၊ ဘဝ ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲဟာ၊ ေပ်ာ္တလွည့္ ငိုတလွည့္ေပါ့၊ ဘာမွ ခံစားမေနနဲ႕ေတာ့၊ သူ႕အေၾကာင္းလည္း မေတြးနဲ႕ ေပ်ာ္ေအာင္ေန၊ ဟိုမွာ နင့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆင္းလာျပီ၊ တိတ္ေတာ့ေနာ္”
နင္လည္း အသည္းမကြဲဖူးတာမွ မဟုတ္ပဲ လို႕ ဆက္ေျပာခ်င္ေသာ္လည္း ဒီအခ်ိန္မွာ ေျပာလို႕မေကာင္းပါ။ နင္က ေယာက်္ားေတြနဲ႕ မပတ္သက္ပဲမွ မေနႏိုင္ပဲ အသည္းကြဲတာ နည္းေတာင္ နည္းေသးတယ္ လို႕လည္း သူ မေျပာရက္ပါ။
*****
တနဂၤေႏြေန႕ မနက္ေစာေစာမွာေတာ့ တန္႕ၾကည့္ေတာင္ကို တက္ဖို႕ စီစဥ္လိုက္သည္။ နံနက္ ၅ နာရီခြဲေလာက္မွာ ဘူးဘုရား ဆိပ္ကမ္းမွ စက္ေလွငွား၍ တန္႕ၾကည္ေတာင္ ရွိရာ တစ္ဖက္ကမ္းသို႕ လာခဲ့သည္။ ကားကိုေတာ့ ဘူးဘုရား ဘက္ကမ္းမွာ ထားခဲ့ရသည္။ တစ္ဖက္ကမ္းေရာက္ေတာ့ ကားဂိတ္မွ ဂ်စ္ကားတစ္စီး ငွား၍ တက္ရသည္။ ပုဂံကို ေရာက္ဖူးသူေတြခ်ည္း ျဖစ္ေသာ္လည္း တန္႕ၾကည္ေတာင္ကိုေတာ့ မေရာက္ဖူးသူက မ်ားသည္။ မနက္အရုဏ္မွာ ဘုရားဖူးရတာ အေတာ္ၾကည္ႏူးဖို႕ ေကာင္းသည္။ ေတာင္ေပၚကေန အရုဏ္တက္စ ေနမင္း ကို ျမင္ေတြ႕ရသည္မွာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လို လွပသည္။
တန္႕ၾကည္ေတာင္ စြယ္ေတာ္ရွင္ ဘုရားကို ဖူးေျမွာ္ျပီးေနာက္ စြယ္ေတာ္ရွင္တစ္ဆူ ျဖစ္သည့္ ေလာကနႏၵာ စြယ္ေတာ္ရွင္ေစတီသို႕ သြားခဲ့ၾကသည္။
အထူးတလည္ အဓိဌာန္ျပဳ ကပ္လွဴ ပူေဇာ္တာမ်ိဳးေတြ မရွိေသာ္လည္း ပြင့္သစ္တို႕ကို ဒီေန႕ မြန္းမလြဲခင္မွာေတာ့ စြယ္ေတာ္ ေလးဆူကို ျပည့္ေအာင္ ဖူးေစခ်င္သည္။ ဒီဘဝမွာ ေနာက္ထပ္အသည္းမကြဲ ပါေစနဲ႕လို႕ ဆုေတာင္းခ်င္လည္း ဆုေတာင္းေပါ့ ပြင့္သစ္ရယ္ ဟု တန္႕ၾကည့္ေတာင္ မတက္ခင္ကေတာ့ ေနာက္သလို ေျပာင္သလို ေျပာခဲ့မိေသးသည္။ ပြင့္သစ္ကလည္း စိတ္ၾကည္ေနလို႕ ပဲလားမသိ သူ႕ကို စိတ္မဆိုး၊ မ်က္ေစာင္း တစ္ခ်က္ေတာ့ ထိုးသြားသည္။
ေရႊစည္းခံုကို မေန႕က ဖူးျပီးျပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီေန႕မနက္မွာ စြယ္ေတာ္ ေလးဆူ ျပည့္ေအာင္ ဖူးဖို႕အတြက္ ေရႊစည္းခံုဘုရားကို ဝင္၍ ခဏ ဖူးသည္။ ဆုေတာင္းသည္။ မေန႕က ေမွာင္ၾကီးထဲ ဓါတ္ပံုမရိုက္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ အုပ္စုလိုက္ ဓါတ္ပံု ထပ္ရိုက္သည္။
ေနာက္ဆံုး တစ္ဆူကေတာ့ တုရင္ေတာင္ စြယ္ေတာ္ရွင္ ဘုရားပင္ ျဖစ္သည္။ ဘုရား ကန္ေတာ့ၾကျပီးေနာက္ ဘုရားေပၚမွာလည္း ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကသည္။ ဘုရားမွ အဆင္း ေတာင္ေပၚမွာလည္း ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကသည္။
ပြင့္သစ္မ်က္ႏွာေလး ဓါတ္ပံုတိုင္းမွာ ျပံဳးေနတာကို ျမင္ရေတာ့ ခန္႕သူ စိတ္ခ်မ္းသာသည္။ ခရီးသြားျခင္းက လူကို စိတ္လက္ေပါ့ပါး လန္းဆန္းေစသည္မွာ အမွန္ပင္။ တုရင္ေတာင္ေပၚမွ ဆင္းလာၾကျပီး အဝင္ဝ ဆိုင္းဘုတ္ကို မက်န္ေအာင္ ဓါတ္ပံုရိုက္လိုက္ၾကေသးသည္။ အားလံုးလည္း ဗိုက္္ဆာေနၾကျပီ။ ေဇာ္လြင္ကလည္း ဗိုက္ဆာ၍ ထင္သည္။ ကားကို အျမန္ေမာင္းေနေလျပီ။ ထမင္းဆိုင္သို႕ တန္းသြား၍ မရေသး။ ဟိုတယ္ အခ်ိန္မီ ျပန္၍ check out လုပ္ဖို႕ အထုပ္အပိုး သိမ္းရဦးမည္။
ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့ အနည္းငယ္ အနားယူျပီး ေရခ်ိဳးခ်င္သူက ေရမိုးခ်ိဳး၊ ျပန္မည့္ အဝတ္အစား တစ္ခါတည္း လဲကာ အထုပ္အပိုးသိမ္း၍ check out လုပ္ၾကရသည္။ ျပီးေတာ့ စားေနက် ထမင္းဆိုင္ကို ဦးတည္သည္။ စားေသာက္ျပီးေနာက္ မဖူးရေသးပဲ က်န္ေနသည့္ နာမည္ၾကီး ဘုရားမ်ားကို မက်န္ေအာင္ ဖူးၾကမည္ဟု အားလံုးက ေၾကြးေၾကာ္သည္။
ပထမဆံုး အပယ္ရတနာဘုရား။
ေနာက္... ျမေစတီ ႏွင့္ ဂူေျပာက္ၾကီး။
ေရွးေဟာင္းသုေတသန ျပတိုက္ ဆိုင္းဘုတ္ေရွ႕မွာလည္း ဆင္းျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္ခဲ့ၾကေသးသည္။ ဝင္ခ ေစ်းၾကီးလို႕ ဆိုျပီး အားလံုး သေဘာတူစြာ အတြင္းကို မဝင္ပဲ ကားေပၚျပန္တက္ၾကသည္။ ခန္႕သူကေတာ့ ပထမတစ္ေခါက္က ေသခ်ာ ဝင္ၾကည့္ျပီးသားမို႕ သူတို႕ မဝင္ခ်င္တာကို ဘာမွ မေျပာေတာ့ပဲ ကားကိုပဲ ေမာင္းခဲ့လိုက္သည္။
ေနာက္တစ္ေနရာက... ကန္ေတာ့ပလႅင္ဘုရား။
ျပီးေတာ့ ေရႊဂူၾကီး။
ပုဂံေမွ်ာ္စင္ကိုေတာ့ အေပၚထိ မတက္ေတာ့ပဲ ဥယ်ာဥ္ဝင္းထဲမွာပဲ ဓါတ္ပံုလိုက္ရိုက္ၾကသည္။ ေနကလည္း မြန္းလြဲမို႕ အေတာ္ပူေနသည္။ သို႕ေသာ္ ဓါတ္ပံုဝါသနာအိုးမ်ားကေတာ့ ေနပူပူမွာပင္ ရိုက္ျဖစ္ေအာင္ ရိုက္လိုက္ၾကေသးသည္။
ေနာက္ေတာ့ ပုဂံေမွ်ာ္စင္ကိုပါ လွမ္းျမင္ရသည့္ ရႈခင္းေကာင္းေသာ ဘုရားအမွတ္ ၆၅၉ သို႕ ဝင္ျပီး ဘုရားလည္းဖူး၊ ဓါတ္ပံုလည္း ရိုက္ၾကသည္။
မေန႕က မနက္ပိုင္းက ဘယ္သြားရမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာ လမ္းမသိခဲ့ေသာေၾကာင့္ အဲဒီ မနက္မွာတင္ ခန္႕သူက ပုဂံလမ္းညႊန္ စာအုပ္တစ္အုပ္ဝယ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒီေန႕ ထိုစာအုပ္ကို ၾကည့္ျပီး သူတို႕ကို လိုက္ပို႕ေပးေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ဆင္မ်ားရွင္ဘုရားမွာ ရပ္ေပးျပီး ဖူးေျမွာ္ေစေသာအခါ၌လည္း စကၠဴပန္းပင္ပါ မက်န္ ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကျပန္သည္။ တက္လို႕ရသည့္ အုတ္နံရံမွန္သမွ် တက္ရပ္ကာ ဓါတ္ပံုရိုက္ၾကသည္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့ လမ္းမၾကီး ေပၚမွာပါမက်န္ မွတ္တမ္း တင္ခဲ့ၾကသည္။
မီးျငိမ္းကုန္း ဘုရားၾကီးကိုေရာက္ေတာ့ အေပၚကို တက္လို႕ရတာႏွင့္ တက္ခဲ့ၾကသည္။ မီးျငိမ္းကုန္း ဘုရားေပၚမွာ တစ္ေယာက္တစ္ေနရာစီ ထိုင္ရင္း ဆည္းဆာ ၾကည့္ေနခ်ိန္မွာ ခန္႕သူႏွင့္ ပြင့္သစ္က တစ္တြဲ ျဖစ္သြားသည္။
“ကိုခန္႕ နင္လည္း မငယ္ေတာ့ဘူးေနာ္၊ နင္ၾကိဳက္တဲ့ ေကာင္မေလး ခုထိ မေတြ႕ေသးဘူးလား၊ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလးေတြေရာ ဘယ္လိုလဲ၊ ဟိုႏွစ္ေယာက္က နံပါတ္ မရွိေသးဘူးေနာ္… နင္စဥ္းစားလို႕ ရတယ္”
“ေတာ္စမ္းပါဟာ၊ ငါ စိတ္မဝင္စားဘူး၊ ငါ စီးပြားေရးပဲ လုပ္ခ်င္တယ္၊ အခ်စ္အေၾကာင္းမစဥ္းစားခ်င္ဘူး”
ပြင့္သစ္က သူ႕စိတ္ကို တကယ္ပင္ မသိတာလား၊ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာလားေတာ့ မသိပါ။ ပြင့္သစ္ စကားမ်ားက သူ႕ရင္ကို နာက်င္ေစေသာ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္ပင္ ေဆာင္ေနလိုက္ပါသည္။
“နင့္ အသည္းကြဲဒဏ္ရာေရာ သက္သာရဲ႕လား၊ မိပြင့္သစ္”
“ေမ့ေတာ့ ဘယ္ေမ့ဦးမလဲ ဟဲ့၊ ဒီလိုပဲ ၾကိဳးစားရမွာေပါ့၊ ေလွ်ာက္လည္ေနတုန္းေတာ့ ကိုကို႕ကို သတိမရတာ အမွန္ပဲ၊ အဲဒါေၾကာင့္ ငါ ခရီးထြက္ခ်င္တာေပါ့၊ အခု ခရီးကို ငါ အရမ္းေပ်ာ္တယ္၊ အားလံုးကို ေမ့ထားလိုက္တယ္”
ေရႊဆံေတာ္ ဘုရားေလာက္ လူမမ်ားေသာ္လည္း ဆည္းဆာကို ေစာင့္ၾကည့္သူ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ခ်ိဳ႕ေတာ့ ရွိသည္။ ခန္႕သူတို႕ အုပ္စုလည္း ထိုဘုရားၾကီး ေပၚမွာ ပုဂံဆည္းဆာ အလွကို ခံစားခဲ့ၾကသည္။ ပုဂံ လမ္းမၾကီးေပၚမွာ ျမင္လွည္းေလးေတြ သြားေနတာက အစ ျမင္ေနရသည္။ ပုဂံျပတိုက္ၾကီးကိုလည္း အေပၚစီးမွ ျမင္ရသည္။ ပုဂံဆည္းဆာကို မလြတ္တမ္း မွတ္တမ္းတင္ ထားႏိုင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုး တစ္ဆူ အေနႏွင့္ မဟာေဗာဓိဘုရားကို ဝင္ေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ေတာ့ ေနဝင္ သြားျပီး ေမွာင္ရီျဖိဳးျဖ အခ်ိန္ ျဖစ္ေနေလျပီ။ ဓါတ္ပံု ရိုက္မေကာင္းေတာ့ေသာ္လည္း မရမက Flash ထည့္၍ Group ပံုမ်ား ရိုက္ခဲ့ေသးသည္။ ပုဂံကို ႏႈတ္ဆက္ရေတာ့ အခ်ိန္လည္း နီးလာေလျပီ။
စားေနက် ထမင္းဆိုင္ေလးမွာ ညေနစာ သြားစားၾကေသးသည္။ ထံုးစံအတိုင္း ဘဲဥခ်က္၊ ဆိတ္သားေျခာက္ေၾကာ္၊ ဆိတ္သားတစ္ခြက္ ႏွင့္ အရံဟင္းကိုေတာ့ အစံုအလင္မွာျပီး စားၾကသည္။ မ်ိဳးမ်ိဳး ထမင္းဆိုင္မွ ထြက္ေတာ့ ၇ နာရီပင္ ထိုးကာနီး ေနေလျပီ။ ပုဂံကို ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာခဲ့ပါျပီ။ လြမ္းသလို ေဆြးသလိုပင္ ျဖစ္မိေသးေတာ့သည္။ ေဇာ္လြင္က အေစာပိုင္း တစ္ဝက္ သူေမာင္းမည္ ဆိုသျဖင့္ ခန္႕သူက ေနာက္ခန္းသို႕ လာအိပ္လိုက္သည္။ ပြင့္သစ္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေရွ႕ခန္းမွာ ခဏ သြားေစာင့္ေပးသည္။ အိပ္လို႕ေတာ့ သိပ္မေပ်ာ္ပါ။ ဟိုဟိုသည္သည္ ေတြးရင္း သူ႕စိတ္ေတြ ေယာက္ယက္ခပ္ေနေသးသည္။
ပြင့္သစ္ကို အျမဲတမ္းပဲ ဒီအတိုင္း ရွိေနေစခ်င္သည္။ သူ႕နံေဘးမွာ သူ႕ခ်စ္သူေလး အေနနဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သူငယ္ခ်င္းမေလး အေနနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ။ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္ၾကားကို တစ္စိမ္းေယာက်္ားတစ္ေယာက္ ေနာက္ထပ္ ဝင္မလာေစခ်င္ေတာ့ပါ။ ႏွစ္သိမ့္ဆု သိမ္းပိုက္ရသည့္ အျဖစ္မွ ခန္႕သူ လြတ္ခ်င္ေလျပီ။ သို႕ေသာ္ သူ႕ ခံစားခ်က္ကို ပြင့္သစ္ကို ဖြင့္မေျပာခ်င္ပါ။ ဖြင့္မေျပာရပဲႏွင့္ ပြင့္သစ္ သိသြားဖို႕ကို သူလိုလားသည္။ သို႕ေသာ္ အဲဒါက သူ႕အိပ္မက္သာ ျဖစ္ပါသည္။ လက္ေတြ႕ ျဖစ္လာဖို႕ကေတာ့ မလြယ္ကူႏိုင္ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွစ္သိမ့္ဆုႏွင့္လည္း သူေက်နပ္ရမည္သာ။ ပြင့္သစ္ အသည္းကြဲတိုင္း သူ႕ကို သတိရတာကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရေသးသည္။ ပြင့္သစ္ေဘးမွာ ႏွစ္သိမ့္ေပးႏိုင္သူ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ရွိေနခြင့္ရတာကိုပင္ သူလက္ခံႏိုင္ပါသည္။ ပြင့္သစ္တစ္ေယာက္ အနီးဆံုးကလူကို ျမင္ႏိုင္သည့္တစ္ေန႕ သူ႕နံေဘးက ထာဝရထြက္ခြာမသြားမည့္ အျဖစ္ကို သူေစာင့္ေနပါသည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာၾကာ ပြင့္သစ္ႏွင့္ ႏွလံုးသားခ်င္း နီးႏိုင္မည့္ တစ္ေန႕ကို ႏွစ္သိမ့္သူ အျဖစ္ႏွင့္ပင္ သူေစာင့္ေနပါမည္။
သိဂၤါေက်ာ္
