ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္

မေၾကာက္မ႐ြံ သိေနတာ...။

ေမွာင္မည္း နက္႐ိႈင္း

ေခ်ာက္ကမ္းပါး ထဲမွာေတာင္

ပန္းေတြ ပြင့္ေစတာ...။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က

ကတိစကားကို သန္မာေစေအာင္

တိတ္တဆိတ္ ေထာက္ပံေလရဲ႕။

Sri Chinmoy ၏ Hope ကို ျပန္ဆိုပါသည္။

သိဂၤါေက်ာ္

Happy Birthday ဝက္ဝံေလး

ဝက္ဝံေလး ... စက္တင္ဘာေကာင္းကင္

(ဘယ္လို ေခၚရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး)

အတြက္

ေမြးေန႕လက္ေဆာင္

ပန္းစည္း နဲ႕ ကိတ္မုန္႕

ဘေလာ့ဂါ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ပထမဆံုး ခင္မင္ရတဲ့ ညီမေလး

ေမြးေန႕မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ...

မမသိဂၤါေက်ာ္

ဂမၻီရျမင္း႐ိုင္း

သူ႕ဇက္ၾကိဳးကို
လႊတ္ေပးလိုက္ရတာ
ငါမွမဟုတ္ပါဘူး။

ဘယ္ေတာ့မွ မေသတဲ့
ပ်ံေနတဲ့ငွက္ဟာ
သူပဲေပါ့၊

မီးပံုထဲကလည္း
အနာတရနဲ႕ ခုန္ထြက္
႐ွင္သန္တတ္ေသးရဲ႕။

သစၥာမ႐ွိတဲ့
လိပ္ျပာတစ္ေကာင္
သူဟာ
ဝတ္ရည္မစားပဲ
ပြင့္ဖတ္ေျခြတတ္သူေပါ့။

သူ႕ခြာသံေတြေအာက္မွာ
႐ိုးစင္းအိပ္မက္ေၾကြက်
သူ႕ပါးစပ္က
ေသြးသံရဲရဲအာ႐ံုေတြ
ဝါးစားဆဲ။

သူ႕ေပါက္ကြဲသံစဥ္ေတြ
ေကာင္းကင္ထဲ
ပဲ့တင္ထပ္လို႕။

တိမ္ေတြကို ဥေပကၡာျပဳ
အေမွာင္ထုထဲဝင္တိုး
သက္ဆိုး႐ွည္ေနတဲ့ ျမင္း႐ိုင္း၊
ပဥၥလက္အတတ္နဲ႕
သားေကာင္ကို ညိႈ႕ယူ
အပိုင္းအစစ ျဖစ္သြားတာ
ျဖဴစင္မႈေတြေပါ့။

လွ်ိဳ႕ဝွက္တတ္တဲ့
မီးခိုးေငြ႕ေတြထဲ
သူ ကခုန္ဖို႕ၾကိဳးစားဆဲ။
ညေတြဟာ
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးထား
သူ ကဆုန္စိုင္းလိုက္ေတာ့
ၾကယ္ေတြငိုၾကေပါ့။

စိတ္ကူးထည္ေတြကို ဆုတ္ျဖဲ
တစ္ခါတစ္ေလလည္း
သူ တဟဲဟဲ ရယ္ေနတတ္၊
ေန႕လည္ေန႕ခင္းေတြတုန္းက
ရခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာေတြ အေၾကာင္း
ျမည္တမ္းရင္း
သူ ဟစ္ေၾကြးစဥ္မွာ
ကမၻာၾကီး တုန္ယင္သြားေပါ့။

သူ႕ေျခေထာက္ေတြကို
႐ိုက္ခ်ိဳးသိမ္းျပီး
ပံုစံခြက္ထဲ ျပန္ေနရတဲ့အခါ
ျမံဳေနတဲ့ အနာတစ္ခုလို
လိႈက္စားလို႕....။

(သိဂၤါေက်ာ္)

(႐ွစ္တန္း၊ ကိုးတန္း ေလာက္က ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ စာအသစ္ မေရးႏိုင္ေသးတာနဲ႕ တင္လိုက္တာပါ။ ဘာအဓိပၸါယ္လည္းေတာ့ လာမေမးနဲ႕ေနာ္... သိေတာ့ဘူး :D)

ပံုေလးကို ဒီက ယူထားပါတယ္။