20 January, 2010

မွန္ ၁၀၀၀ နဲ႕ အိမ္




ဟိုးေ႐ွးေ႐ွးတုန္းက ေဝးလံတဲ့ ေနရာမွာ႐ွိတဲ့ ႐ြာငယ္ငယ္ေလး႐ြာမွာ… မွန္ ၁၀၀၀ အိမ္ လို႕ ေခၚတဲ့ ေနရာတစ္ခု ႐ွိပါတယ္။ ေသးငယ္ျပီး ေပ်ာ္တတ္တဲ့ ေခြးငယ္ေလး တစ္ေကာင္ဟာ အဲဒီေနရာကို ေလ့လာခ်င္တာနဲ႕ သြားလည္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ အဲဒီကို ေရာက္တဲ့အခါ အိမ္ရဲ႕ တံခါးေပါက္ကိုေရာက္ေအာင္ ေလွကားထစ္ေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ တက္သြားခဲ့ပါတယ္။ တံခါးကို ျဖတ္ေက်ာ္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူ႕နား႐ြက္ေတြ ေထာင္ျပီး အျမီးလည္း ေထာင္လာပါသည္။ သူ႕လိုပဲ အျမီးေထာင္ျပီး ေပ်ာ္႐ႊင္ေနတဲ့ တစ္ျခားေခြး ၁၀၀၀ ကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ အတြက္ သူအေတာ္ အံၾသသြားပါတယ္။ သူက ေတာက္ေတာက္ပပ ျပံဳးျပလိုက္ေတာ့ တစ္ဖက္က ေႏြးေထြးလိႈက္လွဲတဲ့ အျပံဳး ၁၀၀၀ ကို သူျပန္ရခဲ့ပါတယ္။ သူူ အဲဒီအိမ္က ထြက္လာေတာ့ “တကယ္ အံၾသစရာေကာင္းတဲ့ ေနရာပဲ၊ ငါျပန္လာဦးမယ္၊ မၾကာခဏကို လာလည္ဦးမယ္” လို႕ သူ႕ဟာသူ စဥ္းစားေနပါတယ္။

အဲဒီ႐ြာမွာပဲ အျမဲတမ္း မေပ်ာ္မ႐ႊင္ ျဖစ္ေနတဲ့ တျခား ေခြးငယ္ေလး တစ္ေကာင္ကလည္း အဲဒီအိမ္ကို သြားလည္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ သူက ျဖည္းျဖည္းေလးေလး အိမ္ေပၚကို တက္လာခဲ့ျပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႕ အိမ္ထဲကို ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ မေဖာ္ေရႊ မပ်ဴငွာတဲ့ မ်က္ႏွာ ၁၀၀၀ က သူ႕ကို ၾကည့္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ သူကလည္း သူတို႕ကို မာန္ဖီလိုက္ပါတယ္။ တစ္ဖက္က ေခြးကေလး ၁၀၀၀ ကလည္း သူ႕ကို ျပန္ျပီး မာန္ဖီျပေနတာကို ေၾကာက္စရာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ သူျပန္ထြက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ “ဒီေနရာက တကယ့္ကို ေၾကာက္စရာ ေနရာပဲ၊ ငါေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္မသြားေတာ့ဘူး”လို႕ သူ႕ဟာသူ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဒီကမၻာေပၚက မ်က္ႏွာတိုင္းဟာ ၾကည့္မွန္ေတြပါပဲ။ သင္နဲ႕ေတြ႕ဆံုတဲ့ လူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြေပၚကေန ဘယ္လို တုန္႕ျပန္မႈမ်ိဳးကို သင္ျမင္ခ်င္ပါသလဲ…။

ဂ်ပန္႐ိုးရာ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ ကို ျပန္ဆိုပါသည္။

သိဂၤါေက်ာ္


19 January, 2010

အျပံဳးတစ္ခုရဲ႕အင္အား




လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္… ကၽြန္ေတာ္ ေကာလိပ္တက္ေနတုန္းကပါ။ သဘာဝသမိုင္းျပတိုက္မွာ လက္ေတြ႕ဆင္းေနရတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ တစ္ေန႕မွာ လက္ေဆာင္အေရာင္းဆိုင္ရဲ႕ ေငြသိမ္းေကာင္တာမွာ လုပ္ေနတုန္း အသက္ၾကီးၾကီး စံုတြဲတစ္စံုဟာ wheelchair ေပၚက ကေလးမေလး တစ္ေယာက္နဲ႕ အတူ ဝင္လာတာကို ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။

ကုလားထုိင္ေပၚက ကေလးမေလးကို အနီးကပ္ေတြ႕ရေတာ့မွ သူမမွာ လက္ေတြ ေျခေတြ လံုးဝမ႐ွိပဲ ေခါင္းနဲ႕ ကိုယ္လံုးပဲ ႐ွိတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူမကို အျဖဴေပၚမွာ အနီစက္ကေလးေတြ ပါတဲ့ ဂါဝန္ေလး ဝတ္ေပးထားပါတယ္။

အဲဒီစံုတြဲက သူမကို တြန္းျပီး ေငြ႐ွင္းဖို႕လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ငံုၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကို သူမ ဘက္လွည့္ျပီး သူမကို မ်က္စိမွိတ္ျပလိုက္မိပါတယ္။ သူမရဲ႕ အဘိုးအဘြားေတြကို ေငြ႐ွင္းျပီးလို႕ သူမဘက္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ သူမက ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ဖူးသမွ်ထဲမွာ အလွပဆံုး အၾကီးမားဆံုး အျပံဳးတစ္ခု ျပံဳးျပေနတာကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ သူမရဲ႕ ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားျပီး အလွပဆံုး မိန္းကေလးကို ျမင္လိုက္ရတာပါပဲ။ သူမရဲ႕ အျပံဳးက ကၽြန္ေတာ့္ကို အရည္ေပ်ာ္ေစျပီး ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး တစ္ခါမွ မခံစားဖူးတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးကို ခံစားလိုက္ရသလုိပါပဲ။ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ပင္ပန္းဆင္းရဲျပီး မေပ်ာ္႐ႊင္စရာ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားဘဝကေန ဆြဲထုတ္ျပီး အျပံဳးေတြ.. အခ်စ္ေတြ.. ေႏြးေထြးမႈေတြနဲ႕ ကမၻာတစ္ခုထဲကို ေခၚသြားခဲ့တာပါ။

အဲဒါက ဆယ္ႏွစ္ၾကာခဲ့ပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အခုဆိုရင္ ေအာင္ျမင္တဲ့ လုပ္ငန္း႐ွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ က်႐ံႈးတဲ့ အခ်ိန္တိုင္း… ဒုကၡပင္လယ္ေဝခဲ့တဲ့ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ကေလးမေလးအေၾကာင္းကို ေတြးခဲ့ပါတယ္။ ဘဝနဲ႕ပတ္သက္ျပီး မေမ့ႏိုင္စရာ သင္ခန္းစာကို သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကို သင္ေပးခဲ့တာပါ။

A World of Smile ကို ျပန္ဆိုပါသည္။

သိဂၤါေက်ာ္


13 January, 2010

ရာသီတိုင္း အတြက္ ဆရာ




ဆရာ၊ဆရာမ ဆိုတာ
ေႏြဦးရာသီလိုပဲ
ဖူးသစ္ရြက္ႏုေတြ ေဝေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးသူ၊
သူတို႕ မွာ သံသယေတြ မ်ားေနတဲ့ အခ်ိန္ပဲျဖစ္ေနေစ
သူတို႕ကို ၾကိဳးစားဖို႕ တြန္းအားေပးရင္း ဦးေဆာင္သူ။

ဆရာ၊ဆရာမ ဆိုတာ
ေႏြရာသီလိုပဲ
ေနျခည္ျဖာတဲ့ စိတ္ရင္းမ်ိဳးနဲ႕
သင္ၾကားမႈကို
မေက်မနပ္ ျငီးေငြ႕စရာမျဖစ္ေစပဲ
ေပ်ာ္စရာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္တတ္သူ။

ဆရာ၊ဆရာမ ဆိုတာ
မိုးရာသီလိုပဲ
လတ္ဆတ္ ႐ွင္းလင္းတဲ့ နည္းေတြနဲ႕
ေတာက္ပတဲ့ သင္ခန္းစာေတြသင္ၾကားရင္း
ေပ်ာ္႐ႊင္စရာ ပတ္ဝန္းက်င္ျဖစ္ေအာင္
ဖန္တီးေပးတတ္သူ။

ဆရာ၊ဆရာမ ဆိုတာ
ေဆာင္းရာသီလိုပဲ
အျပင္မွာ ႏွင္းေတြသည္းထန္စြာက်ေနပါေစ
ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြကိုေတာ့
သက္ေတာင့္သက္သာ ေႏြးေထြးေအာင္
ကူညီ ညႊန္ျပ ေပးတတ္သူ။

ဆရာ၊ဆရာမ တို႕ဟာ
ဒါေတြ အားလံုးကို ႏွစ္လိုဖြယ္စိတ္နဲ႕လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရဲ႕၊
ရာသီအားလံုးအတြက္ပဲေပါ့၊
ဆရာ၊ဆရာမတို႕အေပၚ
ကၽြန္ေတာ့္တို႕ဆပ္မကုန္ႏိုင္တဲ့ ေက်းဇူးေတြ တင္႐ွိခဲ့ေပါ့။

Joanna Fuchs ၏ A Teacher for All Seasons ကို သင့္ေလ်ာ္သလို ျပန္ဆိုပါသည္။
ပံုကို http://www.eurolinkcourses.co.uk/advcert.shtml မွ ယူထားပါတယ္။

သိဂၤါေက်ာ္