ေအးျမျဖဴဆိုေသာ နာမည္ကို အေဖ ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေအးျမျဖဴက ဒီဇင္ဘာလမွာ ေမြးသည္။ ေအးျမျဖဴကို ေမြးသည့္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေဘးက သရက္ပင္ၾကီးမွာ ႏြယ္တက္ေနေသာ ဒီဇင္ဘာပန္းျဖဴျဖဴေလးေတြကလည္း ေဖြးေနေအာင္ ပြင့္ေနေသေၾကာင့္ ေအးျမျဖဴ ဟု ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု အေဖက ေျပာျပဖူးသည္။ ေအးျမျဖဴ တို႕ အေဖ ဆံုးေတာ့ ေအးျမျဖဴက ၉တန္း၊ ညီမေလးက ၇တန္း၊ ေမာင္ေလးက ၅ တန္းသာ ရွိေသးသည္။ အေမ ဆိုတာကလည္း ခ်က္ဖို႕ ျပဳတ္ဖို႕ ေလွ်ာ္ဖို႕ ဖြတ္ဖို႕ကလြဲျပီး အျပင္ေလာကအေၾကာင္း ဘာမွ မသိသည့္ ေတာသူ အရိုးအအ ျဖစ္သည္။ အေဖက ပန္းရန္ဆရာ လုပ္ျပီး ေပးသမွ်ကို အေမက စစ္စစ္စီစီႏွင့္ ေလာက္ငေအာင္ သံုးျပီး သားသမီးေတြ အားလံုးကို ေက်ာင္းထားေပးခဲ့သည္။ အသားဟင္း ေန႕တိုင္း မစားရေသာ္လည္း ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ စီစဥ္ျပီး ေန႕စဥ္ ထမင္းဘူး ထည့္ေပးႏိုင္သည္။ ေက်ာင္းလခ ဘာညာ ေပးစရာ ရွိတိုင္းလည္း သူမ်ား တန္းတူ ေပးႏိုင္ခဲ့သည္သာ။ အေဖကလည္း သူမ်ားေတြလို အလုပ္ပင္ပန္းတယ္ ဆိုျပီး အေသာက္အစား ရွိသူမဟုတ္ပဲ ရသမွ် မိန္းမကိုသာ အပ္သူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေအးျမျဖဴတို႕ သားအမိတေတြ လူတန္းေစ့ေလာက္ ေနႏိုင္ စားႏိုင္ ခဲ့ၾကသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ တစ္လကေတာ့ အေဖ ေနပူထဲကျပန္လာျပီး ေရခ်ိဳးရင္း ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္ကာ ဆံုးပါးသြားခဲ့သည္။ ေအးျမျဖဴတို႕ ေမာင္ႏွမ တေတြ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္မို႕ အိမ္မွာ ရွိေနခိုက္ အခ်ိန္ အေဖက ႐ုတ္တရက္ၾကီး ခုလိုျဖစ္ေတာ့ ဘာလုပ္လို႕ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ရသည္။ ရက္လည္ျပီးသည္အထိ အေမက ငိုလို႕ မဆံုး ျဖစ္ေန႐ံုကလြဲလို႕ ေရွ႕ေရးအတြက္ ဘာမွ မစီစဥ္တတ္ပါ။ ေအးျမျဖဴတို႕မွာ ေဆြမ်ိဳး ရင္းခ်ာ ရယ္လို႕လည္း အေဖ့ဘက္ကေရာ၊ အေမ့ ဘက္ကပါ မရွိပါ။ အေဖက နာမည္ရွိ ပန္းရန္ဆရာမို႕ အလုပ္ေကာင္းခဲ့ေသာ္ျငား ေအးျမျဖဴတို႕ ေက်ာင္းစားရိတ္၊ မိသားစု စားစရိတ္ ႏွင့္၊ ေလာက္ငရံုေလာက္သာ ရွိခဲ့ျပီး ဘာမွ ပိုပိုလွ်ံလွ်ံ စုစုေဆာင္းေဆာင္း မရွိခဲ့ပါ။ ခုလို အေဖ မရွိေတာ့ေသာ အခ်ိန္မွာ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးအတြက္ တာဝန္က အေမ ႏွင့္ ေအးျမျဖဴ အေပၚ က်ေရာက္လို႕ လာသည္။ အေမက ကုန္စိမ္းေလး ေကာက္ျပီး ေရာင္းဖို႕ လုပ္သည္။ သို႕ေပမယ့္ ကုန္စိမ္းသည္ စြာက်ယ္ အာက်ယ္ မ်ားကို မယွဥ္ႏိုင္တာလည္း ပါသည္။ အေမ မလုပ္တတ္တာလည္း ပါသည္။ အဆင္က သိပ္မေျပပဲ တစ္ရက္စာ ေစ်းဖိုးေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ ျဖစ္လာသည္။
ေအးျမျဖဴတို႕ အိမ္ေရွ႕မွာ စံပယ္ရံုအၾကီးၾကီး တစ္ခု ရွိသည္။ အေဖနဲ႕ အေမ အိမ္ေထာင္က်စကတည္းက စိုက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေႏြရာသီေပမယ့္ ေရႏိုင္ႏိုင္ေလာင္းေပးေတာ့ အပြင့္ေတြ ေဝေနေလရာ ညီမေလးနဲ႕ ေအးျမျဖဴ ႏွစ္ေယာက္သား သီျပီး အေမ ေရာင္းေသာ ေစ်းမွာ သြားေရာင္းၾကသည္။ ပန္းခူးတဲ့အထဲေတာ့ ေမာင္ေလးလည္း ပါသည္။ အဲဒါနဲ႕တင္ အားမရပဲ လမ္းထိပ္က ခေရပင္ေအာက္ ေစာေစာသြားေကာက္ျပီး ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ သီကာ ေမာင္ေလးက ေစ်းမွာ ေလွ်ာက္ေရာင္းသည္။ ေက်ာင္းဖြင့္လွ်င္ တက္ဖို႕ ကိုယ့္ေက်ာင္းစားရိတ္ကိုယ္ ရွာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ေအးျမျဖဴ အတြက္ေတာ့ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႕ သိပ္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တာ သိေနေပမယ့္ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ေမ့ထားလိုက္ခ်င္သည္။ အရင္ႏွစ္ေတြကေတာ့ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ မဂၢဇင္းစာအုပ္ေလး၊ ဝတၱဳစာအုပ္ေလး ငွားဖတ္ရင္း ေအးေအးလူလူ ေနႏိုင္ေသာ္လည္း ဒီႏွစ္ေတာ့ စာအုပ္ငွားဖတ္ႏိုင္ဖို႕ ေနေနသာသာ စားဖို႕ ေသာက္ဖို႕ ပိုက္ဆံ ဘယ္ကရမလဲ ဆိုတာကစျပီး စိတ္ပူေနရသည္။ ေအးျမျဖဴက စာဖတ္ဝါသနာပါသည္။ စာေတြထဲကေန လူ႕ေလာကၾကီး အေၾကာင္း ကိုယ္မသိေသးတာေတြ သိရတာကို သေဘာက်သည္။
တစ္ရက္ေတာ့ အေမ ကုန္စိမ္းေကာက္ဖို႕ ေစ်းသြားရင္း အခါမဲ့ရြာေသာ မိုးမိကာ အၾကီးအက်ယ္ဖ်ား သြားသည္။ ဆရာဝန္သြားျပသျဖင့္ သက္သာလာေသာ္လည္း အားနည္းေနေသးသျဖင့္ ေစ်းမေရာင္းျဖစ္ေတာ့ပါ။ ေအးျမျဖဴပဲ အေမ့ေနရာ ဝင္လိုက္ရသည္။ ေအးျမျဖဴကမွ အေမ့ထက္စာရင္ သြက္သြက္လက္လက္နဲ႕မို႕ ပိုေတာင္မွ ေရာင္းေကာင္းေသးသည္။ ညီမေလးကလည္း အတူတူ လိုက္လာျပီး ပန္းေရာင္းဖို႕ တာဝန္ယူသည္။ ေစ်းဖိုးအျပင္ ေက်ာင္းတက္လွ်င္ ေပးရမည့္ စာအုပ္ဖိုး ဘာညာ အတြက္လည္း နည္းနည္းစီ စုထားသည္။ ေစ်းက ေရာင္းေကာင္းေသာ္လည္း ေအးျမျဖဴတို႕ ေရာင္းေသာ ေနရာက တရားမဝင္ေရာင္းေနေသာ ဗ်တ္ထိုး ေစ်းတန္းေလး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ခဏ ခဏ အဖယ္ခံရသည္။ ဝီစီ မႈတ္လွ်င္ ပစၥည္းေတြ ေတာင္းထဲထည့္ သိမ္းျပီး ေျပးရသည္။ အဲဒါကို ျမင္ေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက ေအးျမျဖဴတို႕ အေမႏွင့္ ခင္ေနေသာ အေဒၚၾကီးက ေအးျမျဖဴကို ေက်ာင္းထြက္ျပီး ျမိဳ႕ၾကီးမွာ အလုပ္သြားလုပ္ဖို႕ ေျပာသည္။ ေအးျမျဖဴလို ရုပ္ရည္ သန္႕သန္႕ေလးႏွင့္ ကုန္စိမ္းေတာင္းၾကီး ပင္ပင္ပန္းပန္း ရြက္ျပီး ေျပးလႊား ေစ်းေရာင္းေနတာႏွင့္ စာလွ်င္ ျမိဳ႕ၾကီးမွာ အိမ္အကူ သြားလုပ္တာကမွ ပိုျပီးေတာ့ သက္သာလိမ့္ဦးမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လခလည္း ေကာင္းသည့္အျပင္ ေကာင္းေကာင္း ေနရ စားရ မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေျပာေသာ္လည္း ေအးျမျဖဴကေတာ့ အေမတို႕ ေမာင္ေလး ညီမေလး တို႕ႏွင့္ ခြဲကာ သြားမေနခ်င္ပါ။ သို႕ေသာ္ မသြားမျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းက ေပၚလာသည္။ ေအးျမျဖဴတို႕ ေစ်းေရာင္းေနေသာ ဗ်တ္ထိုးေစ်းကြက္ ကေလးကို အျပီးဖ်က္သိမ္းျပီး ေစ်းဆိုင္ခန္းမ်ား ေဆာက္ဖို႕ အစီအစဥ္ ျဖစ္လာသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေစ်းသည္မ်ားကလည္း တစ္ျခားေစ်းေလးမ်ားသို႕ ေျပာင္းသြားၾကသည္။ ဆိုင္ခန္းဝယ္ႏိုင္သူေတြကေတာ့ ဆိုင္ခန္း ဝယ္ဖို႕ ဆိုင္းျပင္းေနၾကသည္။ အဲလိုနဲ႕ပဲ ေအးျမျဖဴဘဝ တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ေျပာင္းခဲ့ရသည္။ အျဖဴအစိမ္းေက်ာင္းသူ ေအးျမျဖဴကေန အိမ္ေဖာ္မေလး ေအးျမျဖဴ ဘဝသို႕ ေရာက္ခဲ့ရသည္။
#####
ပြဲစားအေဒၚၾကီးက တစ္ဆင့္ ေအးျမျဖဴ ျမိဳ႕ၾကီးရွိ အိမ္တစ္အိမ္သို႕ အိမ္အကူ လုပ္ဖို႕ ေရာက္ခဲ့ရသည္။ အိမ္ရွင္ေယာက်္ားၾကီးက စီပြားေရးသမားျဖစ္ျပီး တစ္ခ်ိန္လံုး အျပင္ထြက္ေနသလို မိန္းမကလည္း ဆရာဝန္မမို႕ အိမ္မွာ ေနသည္ ရယ္လို႕ မရွိလွ။ သူတို႕၏ သမီးေလးက ေအးျမျဖဴ ညီမေလးထက္ ငယ္သည္။ ခုမွ ေျခာက္တန္း တက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သားေလးကေတာ့ ေလးတန္း တက္ရသည္။ ထမင္းဟင္းခ်က္ အျပင္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္၏ တာဝန္ကိုပါ ေအးျမျဖဴ ယူရသည္။ ထမင္းဘူးထည့္တာ၊ မုန္႕ဘူးထည့္တာ အျပင္ ေက်ာင္းသြားဖို႕ အိပ္ရာႏႈိးတာကအစ ေအးျမျဖဴ လုပ္ရသည္။ တစ္ျခား တစ္ျခားေသာ အိမ္ေတြလို အိမ္ရွင္မက လိုက္ၾကည့္ျပီး ေနရာတကာ ေျပာဆိုတာ၊ ဇီဇာေၾကာင္တာမ်ိဳးေတာ့ ဒီအိမ္မွာ သိပ္မရွိပါ။ အိမ္ရွင္ ဆရာဝန္မက မီးဖိုေဆာင္ အေရးႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး သိပ္စိတ္ဝင္စားသူ မဟုတ္သျဖင့္ ေအးျမျဖဴ ကံေကာင္းသည္ဟု ထင္ခဲ့သည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ အဲလို အိမ္ရွင္မက အိမ္မွာ အျမဲေနျပီး မီးဖိုေခ်ာင္ကို စိတ္ဝင္စားေနတာကမွ ေအးျမျဖဴအတြက္ ပိုျပီး လံုျခံဳ စိတ္ခ်ရမည္ကို ေနာင္မွ ေတြးမိသည္။
ေအးျမျဖဴ ေရာက္စကေတာ့ အိမ္ရွင္ေယာက်္ားကလည္း အိမ္မွာ သိပ္မေနပဲ ေအးျမျဖဴကို သတိမထားမိပါ။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ တာဝန္ ဆိုတာကလည္း ေအးျမျဖဴကိုယ္တိုင္ ေမာင္ေလး နဲ႕ ညီမေလး ရွိသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကိုယ့္ေမာင္ညီမ လို သေဘာထားျပီး လုပ္ကိုင္ေပးႏိုင္သည္မို႕ ဘာမွ တာဝန္ၾကီးသည္ မထင္မိပါ။ အစားအေသာက္ကလည္း သူတို႕ စားသလိုပင္ ေအးျမျဖဴကို ေကၽြးေသာေၾကာင့္ ပြဲစားကေပးသည့္ သံုးလစာကိုလည္း အိမ္ကိုပဲ ေပးခိုင္းလိုက္သည္။ ညီမေလးႏွင့္ ေမာင္ေလးအတြက္ ေက်ာင္းစားရိတ္ ဖူလံုသြားေသာေၾကာင့္ ေအးျမျဖဴလည္း ဝမ္းသာသည္။ အေမကေတာ့ ခုထိ တေရွာင္ေရွာင္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အျပင္ထြက္ ေစ်းေရာင္းဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္ေသးပါ။ ေအးျမျဖဴတို႕ ေမာင္ႏွမေတြ အတြက္ စိတ္တင္းထားေသာ္လည္း အေဖ ဆံုးျပီး ကတည္းက အေမက ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဓါတ္က်ျပီး က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာခ်င္ေနျပီ။
ေနာက္တစ္လေလာက္ေနေတာ့ အိမ္ရွင္ေယာက်္ားက ဇာတိျပလာသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္မွ ေျပာစကားအရ မိန္းမက ဆရာဝန္မမို႕ အလုပ္ရႈပ္ျပီး ေယာက်္ားကို ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ထို ေယာက်္ားက အျပင္တြင္ ေပြ႐ႈပ္သည္ဟု သိရသည္။ ေအးျမျဖဴကေတာ့ ကိုယ့္အလုပ္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ဘာမွေျပာစရာမရွိပါ။ အိမ္ထဲမွာေတာ့ ထိုေယာက်္ားက မိန္းမကို ေတာ္ေတာ္ ခ်စ္သည့္ပံုဖမ္းသည္။ ေအးျမျဖဴ အေဖထက္ေတာ့ ေလးငါးႏွစ္ ငယ္ႏိုင္သည္။ သူတို႕ လင္မယား ၾကည္ႏူးေနၾကသည္ကို ၾကည့္ျပီး ေအးျမျဖဴက အေဖႏွင့္ အေမကို သတိရမိေသးသည္။ ေအးျမျဖဴ တစ္သက္လံုးမွာ အေဖ ႏွင့္ အေမ ရန္ျဖစ္သည္ကို တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးပါ။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ညွာတာကာ ဦးစားေပးသည္၊ ၾကင္နာၾကသည္ကို ျမင္ေနရသျဖင့္ ေအးျမျဖဴက ကိုယ့္အလွည့္က်ရင္လည္း အေဖ့လို ေယာက်္ားမ်ိဳးကိုပဲ လိုခ်င္မိပါသည္။
ေအးျမျဖဴက ကိုယ့္အေဖ အရြယ္၊ ဦးေလး အရြယ္ပဲလို႕ ထိုလူၾကီးကို ခင္ခင္မင္မင္ ဆက္ဆံမိေသာ္လည္း ထိုလူၾကီး၏ အၾကည့္ေတြက မူမမွန္ေတာ့တာကို ၾကာေတာ့ သတိထားမိလာသည္။ သူ႕အခန္းထဲကို သူ႕မိန္းမ မရွိခိုက္ တမင္သက္သက္ အေအးပို႕ခိုင္း၊ ေကာ္ဖီပို႕ခိုင္းလုပ္ရင္း ေအးျမျဖဴ လက္ကို ကိုင္တတ္သည္။ တစ္ခါတရံကို တင္ပါးကို မေတာ္တဆလိုလို ႏွင့္ ထိတတ္သည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမို႕ ေျပာတာမဟုတ္ပါ။ ေအးျမျဖဴက အတန္းထဲမွာဆို အေခ်ာဆံုး ေကာင္မေလး သံုးေယာက္ထဲမွာ ပါသည္။ ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ကလည္း ေျဖာင့္သည္ဟု သူမ်ားေတြက ေျပာၾကသည္။ ေအးျမျဖဴကေတာ့ အဲဒီလို ကိုယ္ခႏၶာကို စိတ္ဝင္စားေသာ ေယာက်္ားေတြကို ရြံသည္။ တစိမ္းေယာက်္ားတစ္ေယာက္က ေအးျမျဖဴ အသားကို ထိတာ ေအးျမျဖဴ မၾကိဳက္ပါ။ အေမကလည္း ဘယ္ေယာက်္ားကိုမွ မယံုရဘူးလို႕ ငယ္ငယ္တည္းက အျမဲတမ္း ဆံုးမထားဖူးသည္။ အဲဒါေၾကာင့္ အိမ္ရွင္ေယာက်္ား အခန္းကို သူ႕မိန္းမ မရွိလွ်င္ ေအးျမျဖဴ မသြားခ်င္ပါ။ သို႕ေသာ္ ဒီအိမ္မွာ ခိုင္းသည့္လူက ေအးျမျဖဴအျပင္ မရွိေသာေၾကာင့္ သူခိုင္းလွ်င္ လုပ္ေပးရတာပဲ ျဖစ္သည္။ သူ႕အခန္းသို႕ ပို႕ခိုင္းလွ်င္ ေအးျမျဖဴက ခံုေပၚမွာ ျမန္ျမန္ခ်ျပီး ျမန္ျမန္ ျပန္လာေလ့ရွိသည္။
#####
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအးျမျဖဴ အဲဒီအိမ္မွာ သံုးလေက်ာ္ ရွိခဲ့ျပီ။ ေနာက္ သံုးလစာကိုပင္ အိမ္ကို ထပ္ပို႕ျပီးသြားျပီ။ အိမ္ရွင္ ေယာက်္ားက ေအးျမျဖဴကို ရိတိတိ လုပ္တာ၊ လက္ကိုင္တာေလာက္ အျပင္ ပိုမလာေသာေၾကာင့္ အစစ အဆင္ေျပေနေသာ ဤအိမ္မွ ေအးျမျဖဴ မေျပာင္းျဖစ္ေတာ့ပါ။ သို႕ေသာ္ အိမ္ရွင္မက ႏိုင္ငံျခားသို႕ စာတမ္းဖတ္ဖို႕ ဆိုလား ဘာလား တစ္ပတ္ေလာက္သြားမည္ ဟု ၾကားရေသာအခါမွာေတာ့ ေအးျမျဖဴ စိတ္ထဲ နည္းနည္းေတာ့ ထင့္မိသည္။ သို႕ေသာ္ သိတတ္ေသာ အရြယ္ ကေလးႏွစ္ေယာက္လည္း ရွိေနေသာေၾကာင့္ သိပ္ေတာ့ စိတ္မပူမိပါ။
တစ္ညမွာေတာ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္က သူတို႕ အဘိုးအဘြားအိမ္သို႕ သြားအိပ္ၾကသည္။ ဟိုဘက္ကပဲ ေခၚလို႕လား၊ အိမ္ရွင္ေယာက်္ားကပဲ အကြက္ဖန္ျပီး ပို႕လိုက္တာလားေတာ့ ေအးျမျဖဴ မသိပါ။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ျပန္မလာလို႕ ေမးၾကည့္ေတာ့မွ ဟိုဘက္အိမ္ သြားအိပ္သည္ဟု ေျပာသည္။ သူ႕မိန္းမလည္း မရွိပဲႏွင့္ အိပ္ျပန္အိပ္ကတည္းက ေအးျမျဖဴ ရင္ထဲ တစ္ထိတ္ထိတ္ ျဖစ္ေနသည္။ နည္းနည္းလည္း မူးလာပံုရသည္။ ေအးျမျဖဴကို အျမည္းလုပ္ခိုင္းျပီး အခန္းထဲ ေသာက္မွာထက္စာလွ်င္ေတာ့ သူ႕ဟာသူ အျပင္မွာ မူးလာျပီး အိပ္သြားတာက ပိုေကာင္းပါေသးသည္။ အရင္ကေတာ့ သူ႕မိန္းမ ေဆး႐ံုမွာ တာဝန္က်သည့္ ညေတြဆို သူလည္း အိမ္ျပန္လာတာမွ မဟုတ္ပဲ။ မနက္ေစာေစာ သူ႕မိန္းမ ျပန္မလာခင္ေလာက္မွ ျပန္လာတတ္တာ။ သို႕ေသာ္ ေအးျမျဖဴ ထင္သလိုလည္း ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မည္။ ေအးျမျဖဴက ဝတၱဳဇာတ္လမ္းေတြ ဖတ္ျပီး စိတ္ပူလြန္းေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သူ႕ဟာသူ အျပင္မွာ ဘယ္မိန္းကေလးႏွင့္ပဲ အိပ္အိပ္ ကိုယ့္အိမ္က ကိုယ့္သမီးအရြယ္ အိမ္ေဖာ္မကေလးကိုေတာ့ မၾကံေလာက္ဘူး မဟုတ္လား။
သို႕ေသာ္ သူက ေအးျမျဖဴ ထင္သလို အိပ္မသြားေသးပါ။ ေခါင္းမူးလို႕ သံပရာသီးနဲ႕ ပ်ားရည္ေလး ေဖ်ာ္ျပီး လာပို႕ပါ ဆိုျပီး အခန္းထဲ ျပန္ဝင္သြားသည္။ ဒီအိမ္မွာ ႏွစ္ေယာက္တည္း ရွိမေနခ်င္ရသည့္အထဲ သူ႕အခန္းထဲအထိဆို ေအးျမျဖဴ ပိုလို႕ေတာင္ မဝင္ခ်င္ပါ။ ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္။ သူ႕ဆန္စား ရဲရေတာ့မည္။ သံပရာရည္ ေဖ်ာ္ျပီးေတာ့ သစ္သီးအခြံခြာေသာ ဓါးအေသးေလးကို ေအးျမျဖဴ အိပ္ကပ္ထဲ ထည့္လိုက္သည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာ္လံအဝိုင္းေလးႏွင့္ အိပ္ကပ္ပါေသာ ကေလးအက်ႌ ဖားဖားေလးႏွင့္ တစ္ကိုယ္လံုး လံုလံုျခံဳျခံဳ ရွိေနပါသည္။ ဘာမွမျဖစ္သလို ပံုစံျဖင့္ အိမ္ရွင္ အခန္းကို ခြက္ကေလးကိုင္ျပီး သြားပို႕လိုက္သည္။ အေအးခြက္ဗန္းေလးကို သူ႕ စားပြဲေပၚတင္ျပီး ျပန္ထြက္ဖို႕ ျပင္ေတာ့ ေခါင္းကိုက္ေနလို႕ ဇက္ေၾကာဆြဲေပးပါဦးဟု ဆိုလာျပန္သည္။ သူ႕မိန္းမရွိတုန္းက သူ႕မိန္းမက ေျပာထားသျဖင့္ အဲလိုမ်ိဳး မခိုင္းရဲပါ။ ခုေတာ့ မိန္းမမရွိတုန္း အတင့္ရဲေတာ့မည္လား..။ သမီး မႏွိပ္တတ္ဘူး ဦးဦး ဟု ျငင္းလိုက္ေသးေသာ္လည္း အပိုပါပဲ။ ေအးျမျဖဴ အေအးဗန္းတင္ေနတုန္း သူက တံခါးကို ေလာ့ခ္ခ်လိုက္တာကိုလည္း မသိလိုက္ပါ။ ေအးျမျဖဴ တစ္ခ်က္ေလာက္ပဲ ႏွိပ္ရေသးသည္၊ သူက ေအးျမျဖဴလက္ကို ကိုင္ျပီး ဆြဲေဆာင္သည့္ စကားေတြ တရစပ္ေျပာသည္။ ေအးျမျဖဴက အတင္း႐ံုးထြက္ျပီး တံခါးဆီ ေျပးေတာ့ ပိတ္ထားေသာ တံခါးေရွ႕မွာ သူက အရင္ေရာက္ေနျပီး ေအးျမျဖဴ ကို ခုတင္ဆီသို႕ အတင္းဆြဲေခၚသြားသည္။ သူ႕ ဇာတိ႐ုပ္ကေတာ့ ဘြားဘြားၾကီး ေပၚလာေလျပီ။ စားေနၾက ေၾကာင္ဖားၾကီး ျဖစ္ေသာ သူ႕အတြက္ ေအးျမျဖဴက နည္းနည္း ခက္ခဲသည္ဟု ထင္ေနမလား မသိပါ။ သူ အရက္ သိပ္အမ်ားၾကီး မူးမေနပါ။ ထို႕ျပင္ သူက သန္မာေသာ ေယာက်္ားၾကီး တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႕ေပမယ့္ ေအးျမျဖဴက အလြယ္တကူ အ႐ႈံုးမေပးခ်င္ပါ။ အိမ္ကပ္ထဲက ဓါးေလးကို ထုတ္ျပီး သူ႕ ဗိုက္ကို ထိုးပစ္လိုက္ေတာ့ သူ႕ လက္ေတြ ေျပေလ်ာ့သြားျပီး ေအးျမျဖဴ ႐ံုးထြက္လို႕ ရသြားသည္။ ဓါးက ေသးေသာေၾကာင့္ သူ႕မွာ ဒဏ္ရာ ၾကီးၾကီး မရပဲ ေဒါသသာ ေပါက္ကြဲသြားျပီး ေအးျမျဖဴကို လွမ္းရိုက္သည္။ ေအးျမျဖဴက သူ႕ကုတင္ေဘးက စားပြဲေပၚမွာ တင္ထားေသာ ေသာက္လက္စ အရက္ပုလင္းကို ျမင္သြားျပီး လက္ျမန္ျမန္ႏွင့္ ဆြဲယူကာ သူ႕ေခါင္းကို ႐ိုက္ပစ္လိုက္သည္။ ဓါးဒဏ္ရာ ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ နာေနေသာ သူက ေအးျမျဖဴ၏ ႐ိုက္ခ်က္ကို မေရွာင္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
ေအးျမျဖဴ ညတြင္းခ်င္း ထိုအိမ္က ထြက္ေျပးရေတာ့သည္။ အိမ္ျပန္မည့္ ကားဂိတ္ကို ေအးျမျဖဴ သိေသာ္လည္း ညၾကီး ေမွာင္ေမွာင္မွာေတာ့ မသြားတတ္ပါ။ ပြဲစား အေဒၚၾကီး အိမ္ကေတာ့ တစ္ရပ္ကြက္ေလာက္ပဲ ျခားသည္မို႕ ေအးျမျဖဴ သြားတတ္သည္။ ဒီျမိဳ႕ၾကီးမွာ ေအးျမျဖဴ အလုပ္လုပ္ေသာ အိမ္အျပင္ တစ္ျခား သြားတတ္ေသာ အိမ္မွာ အဲဒီ အေဒၚၾကီး အိမ္ပဲ ရွိသည္။ အဲဒီ အိမ္ ေရာက္ေတာ့ ပြဲစားအေဒၚၾကီး အျပင္ ဧည့္သည္ အန္တီၾကီး တစ္ေယာက္ကိုပါ ေတြ႕ရသည္။ ေအးျမျဖဴကို ႏွစ္သိမ့္ျပီး အိမ္ေရွ႕ ၾကမ္းခင္းမွာ အိပ္ရာခင္းေပးျပီး အိပ္ခိုင္းသည္။ မနက္မွ ကားဂိတ္ပို႕ေပးမည္ ဟုဆိုသည္။ အိမ္ရွင္ေယာက္်ား ေသဆံုုးသြားလွ်င္ ေအးျမျဖဴ ေထာင္က် မွာမို႕ ဒီျမိဳ႕ၾကီးကေန ထြက္သြားမွ ရမည္ဟု ဆိုသည္။ ဒါေပမယ့္ သံုးလစာၾကိဳယူထားေသာ လစာေတြေတာ့ ျပန္ေပးရမည္ ဟုလည္း ဆိုျပန္သည္။ ဧည့္သည္ အန္တီၾကီး က တစ္ျခား ျမိဳ႕မွာ သူ အလုပ္ရွာေပးမည္၊ မနက္က်လွ်င္ သူႏွင့္ လိုက္ခဲ့ ဟု ေခၚသည္။ အဲဒါဆို သံုးလစာ ျပန္ေပးဖို႕လည္း မလိုေတာ့ပဲ ခုထက္ေတာင္ လစာ ပိုေကာင္းႏိုင္သည္ဟု ေျပာသျဖင့္ ေအးျမျဖဴ စိတ္ပါသြားသည္။ အိမ္ျပန္လိုက္လွ်င္ သံုးလစာကိုလည္း ျပန္ေပးဖို႕ မလြယ္သလို ၾကံဳရာလုပ္ရင္းနဲ႕လည္း ညီမေလး ႏွင့္ ေမာင္ေလး၏ ေက်ာင္းစားရိတ္ကို ေပးႏိုင္ဖို႕ မလြယ္ပါ။ အန္တီၾကီး ေျပာတာေတာ့ အဆင္ေျပလွ်င္ တစ္ျခားႏိုင္ငံသို႕ အလုပ္သြားလုပ္ဖို႕ ပို႕ေပးမည္ဟု ဆိုသည္။ အဲဒီႏိုင္ငံမွာ ဆိုလွ်င္ လစာေတြ အမ်ားၾကီး ရမည္ဆိုေတာ့ ေအးျမျဖဴလည္း စိတ္ဝင္စားသည္။
#####
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ တစ္ျခားႏိုင္ငံ မေရာက္ေသးပဲ နယ္စပ္ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕က စားေသာက္ဆိုင္မွာ လုပ္ရသည္။ ေအးျမျဖဴ ႏွင့္ အတူတူ တစ္ျခား မိန္းကေလး သံုးေယာက္လည္း ပါသည္။ သူတို႕က ေအးျမျဖဴထက္ေတာ့ သံုး ေလး ႏွစ္ေလာက္ ၾကီးပံု ေပၚသည္။ ေအးျမျဖဴက ရိုးရိုးသားသား အလုပ္ပဲ လုပ္လိုသည့္ အေၾကာင္း အန္တီၾကီးကို ၾကိဳေျပာျပီးသားမို႕ သိပ္ေတာ့ စိတ္မပူပါ။ သို႕ေပမယ့္ စလုပ္သည့္ တစ္ရက္မွာပဲ အလုပ္၏ သေဘာသဘာဝကို သိသြားသည္။ စားေသာက္သူ ေယာက်္ားၾကီးေတြရဲ႕ မူးယစ္ရီေဝေသာ အၾကည့္မ်ား၊ စည္းမရွိ ကမ္းမရွိ သရမ္းတတ္ေသာ ပါးစပ္မ်ားႏွင့္ အသားယူတတ္ေသာ လက္မ်ားကို ေအးျမျဖဴ မၾကိဳက္ပါ။ ေအးျမျဖဴ အသက္ငယ္ေပမယ့္ ဒီေလာက္ေတာ့ သိပါသည္။ ဒီအလုပ္ကို မလုပ္ခ်င္ေတာ့သည့္ အေၾကာင္း အန္တီၾကီးကို ေျပာမည္ျပင္ေတာ့ အန္တီၾကီးက ျပန္သြားျပီဟု စားေသာက္ဆိုင္က ေအးျမျဖဴ တို႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ အေပါက္ဆိုးဆိုး မိန္းမက ေျပာသည္။ ပထမဆံုးည ကတည္းက ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႕ အိပ္ရသည္။ ေအးျမျဖဴတို႕ ေနာက္ေရာက္ေသာ မိန္းကေလးေတြ အားလံုး အတူတူ အိပ္ရသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ တံခါးပြင့္လာျပီး ဘယ္သူ႕ကို လာေခၚမလဲဟု ေၾကာက္လန္႕ရင္း ေအးျမျဖဴ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္။ က်န္တဲ့ အစ္မၾကီးေတြကေတာ့ အဲလို မဟုတ္ပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေနႏိုင္ၾကသည္။
တတိယေန႕မွာေတာ့ ေအးျမျဖဴ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ပဲ အလုပ္လုပ္ေနရင္းမွ လစ္ထြက္သြားဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ စားေသာက္ဆိုင္မွ လူမိုက္႐ုပ္ႏွင့္ အေစာင့္မ်ားက ေအးျမျဖဴကို ထြက္ခြင့္မျပဳေပ။ ေအးျမျဖဴတို႕ အသစ္ေတြ ထြက္ေျပးမွာ စိုးသျဖင့္ အခ်ိန္ျပည့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနေၾကာင္း ခုမွ သိရသည္။ အန္တီၾကီးက ေအးျမျဖဴတို႕ကို ဒီေနရာမွာ ေရာင္းစား၍ ေအးေအးလူလူ ျပန္သြားတာ ေသခ်ာေနေလျပီ။ ေအးျမျဖဴက ေတာ္႐ံုႏွင့္ေတာ့ လက္ေလွ်ာ့တတ္သူ မဟုတ္ပါ။ ေနာက္တစ္ေန႕ တစ္ေန႕လံုး အလစ္ေခ်ာင္းေနေသာ္လည္း မလစ္သျဖင့္ ညဘက္အိပ္ခ်ိန္က်မွ ခိုးထြက္ဖို႕ ၾကိဳးစားေသာ္လည္း အျပင္မွ ေသာ့ခတ္ထားေၾကာင္း သိလိုက္ရသျဖင့္ ေအးျမျဖဴ အေတာ္ေၾကာက္သြားသည္။ အဲဒီညက ေအးျမျဖဴတို႕ထဲမွ အစ္မၾကီး ႏွစ္ေယာက္ကို ညဘက္ အျပင္သို႕ ေခၚသြားျပီး မနက္မိုးလင္းမွ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ၆၇က္ေျမာက္ေန႕မွာေတာ့ ညေနဘက္မွာ ေအးျမျဖဴ အျပင္ခိုးထြက္တာ ေအာင္ျမင္သြားသည္။ သို႕ေပမယ့္ ဒီျမိဳ႕ထဲမွာ ဘယ္သြားလို႕ ဘယ္လာရမယ္မွန္း ေအးျမျဖဴ မသိပါ။ ကားဂိတ္ လိုက္ရွာေနတုန္းမွာပဲ စားေသာက္ဆိုင္က လူမိုက္ေတြက ျပန္မိသြားခဲ့သည္။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေအးျမျဖဴကို ဒီအတိုင္း လႊတ္မထားေတာ့ပဲ တစ္ေယာက္တည္း အခန္းတစ္ခန္းမွာ ေသာ့ပိတ္ထားသည္။ အေပါက္ဆိုးဆိုး မိန္းမ ေရာက္လာျပီး ေအးျမျဖဴကို ပါးေတြ နားေတြ ရိုက္ျပီး ပက္ပက္စက္စက္ ေျပာသည္။ နင္ ဒီည အေၾကာင္းသိရမယ္ လို႕လည္း ၾကိမ္း သြားေသးသည္။ ေအးျမျဖဴ ေၾကာက္ျပီး တုန္ေနသည္။ ညက်လွ်င္ ဘယ္လို ကံၾကမၼာႏွင့္ ၾကံဳရမည္ကိုလည္း သေဘာေပါက္သလိုလို ရွိလာသည္။ အေပါက္ဆိုးဆိုးမိန္းမ ျပန္သြားေတာ့ ရသမွ် ဘုရားစာေတြ ရြတ္ျပီး ေအးျမျဖဴ ၾကမ္းေပၚမွာ ငုတ္တုပ္ကေလး ထိုင္ေနမိသည္။ တံခါးေပါက္ကို ေသာ့ခတ္သြားမွန္း ေသခ်ာေနေသာေၾကာင့္ ဖြင့္ဖို႕လည္း မၾကိဳးစားမိေတာ့ပါ။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ၾကာသြားသည္မသိပါ။ တံခါးပြင့္လာျပီး လူတစ္ေယာက္ ဝင္လာသည္ကို ေအးျမျဖဴ ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။
#####
ဘုရားတန္ခိုးေၾကာင့္ ေအးျမျဖဴ ေဘးမသီ ရန္မခ လြတ္လာရသည္ ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။ စားေသာက္ဆိုင္က လူမိုက္ေတြႏွင့္ အရင္ လႊတ္မေပးပဲ တစ္ေယာက္တည္းႏွင့္ပဲ လႊတ္ေပးတာ ေအးျမျဖဴ ကံေကာင္းသြားပါသည္။ ထိုလူက ေယာက်္ားတို႕ သဘာဝ ေပ်ာ္ခ်င္ပါးခ်င္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း လူေကာင္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုလူၾကီးသည္ ေအးျမျဖဴ အတြက္ ေက်းဇူးရွင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ပါျပီ။
သူ ေအးျမျဖဴ အခန္းထဲ ဝင္လာေတာ့ ေၾကာက္လန္႕ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ ေအးျမျဖဴကို ေတြ႕ေတာ့ အေတာ္ အံၾသသြားသည္။ ေအးျမျဖဴက ရွိခို္းေတာင္းပန္ေတာ့ သူ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ျပီး အမူးေျပသြားသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူ အေျခအေနကို နားလည္သြားသည္။ သူကလည္း ဒီလို ေနရာမ်ိဳးကို အျမဲလာေနတတ္သူ တစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ တစ္ခါတရံမွသာ အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္ ေသာက္ရင္း စားရင္း လာျဖစ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေအးျမျဖဴကို ျမင္ေတာ့ ရွစ္တန္းအရြယ္ သူ႕သမီးၾကီးကို သတိရသြားပါသည္။
“မင္းက ငါ့သမီးထက္ နည္းနည္းေလာက္ပဲ ၾကီးမယ့္ပံုပဲ၊ မင္းကို ငါကူညီမယ္ ကေလးမ၊ ဒီေလာကမွာ မိန္းမေတြ ေပါပါတယ္ကြာ၊ အလိုမတူတဲ့ မိန္းကေလးကို ဖ်က္ဆီးတတ္တဲ့ အထဲေတာ့ ငါမပါပါဘူး၊ ငါတို႕ လိုခ်င္ရင္ အလိုတူ အလိုပါ ျဖည့္ဆည္းမယ့္ မိန္းကေလးေတြ အပံုၾကီး ရွိေနသားပဲ” ဟု သူက ေျပာသည္။
သူက ေအးျမျဖဴကို မွန္ျပတင္းကို ေက်ာ္ျပီး ကားရပ္နားရာဆီသို႕ အရင္ေျပးခိုင္းသည္။ ခန္းဆီးေနာက္ဘက္မွာ သံတိုင္မပါေသာ မွန္တံခါးခ်ပ္မ်ား ျဖစ္သည္ကို ေအးျမျဖဴက မသိခဲ့ပါ။ အခန္းက ေအာက္ထပ္မွာမို႕ ေအးျမျဖဴ အလြယ္တကူပင္ ဆင္းေျပးႏိုင္ခဲ့ျပီး ကားမ်ား ရပ္ထားေသာ ေနရာ ေနာက္မွာ ပုန္းေနႏိုင္ခဲ့သည္။ ခဏေနေတာ့ ထိုလူၾကီး ဆင္းလာျပီး သူ႕ကားႏွင့္ တင္ေခၚသြားကာ အမ်ိဳးသမီးေရးရာ အဖြဲ႕ဝင္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္၏ အိမ္ေရွ႕မွာ ေအးျမျဖဴကို ခ်ထားေပးခဲ့သည္။ ေအးျမျဖဴ အိမ္ထဲဝင္သြားတာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနျပီးမွ သူျပန္သြားသည္။ သူ႕ဂုဏ္သိကၡာ အတြက္ေၾကာင့္ ဒီကိစၥကို အစအဆံုး မကူညီႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုအိမ္ထဲမွ ေက်ာင္းဆရာမ အမ်ိဳးသမီးက ဆက္လက္ ကူညီလိမ့္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိေနေသာေၾကာင့္ စိတ္ခ် လက္ခ် ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
အဲဒီေနာက္ေတာ့ ေအးျမျဖဴ အေမ့အိမ္ ျပန္ေရာက္သြားသည္။ အေမ့ကို စိတ္မေကာင္းမွာစိုး၍ ဘာမွ ေျပာမေနေတာ့ပါ။ အဆင္မေျပလို႕ ျပန္လာတယ္ပဲ ေျပာလိုက္သည္။ ေနာက္ထပ္ အိမ္အကူပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စားေသာက္ဆိုင္ စားပြဲထိုးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာပဲေျပာေျပာ ေအးျမျဖဴ ဘယ္ေတာ့မွ လုပ္ဖို႕ စိတ္မကူးေတာ့ပါ။ ကုန္စိမ္းေတာင္း ရြက္ျပီး ေရာင္းရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေဆာက္လုပ္ေရး အလုပ္မွာ အုတ္သည္ ေက်ာက္သည္ လုပ္ရတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပန္း ပင္ပန္း ေအးျမျဖဴ လုပ္ပါေတာ့မည္။ အေမ ႏွင့္ ညီမေလး၊ ေမာင္ေလး တို႕ကိုေတာ့ ေအးျမျဖဴ စိတ္ထဲကပဲ ေတာင္းပန္မိပါသည္။
“အေမ့ကို လည္း ခ်စ္ပါတယ္၊ ညီမေလးနဲ႕ ေမာင္ေလးကိုလည္း ျပည့္ျပည့္စံုစံုနဲ႕ ေက်ာင္းထားေပးခ်င္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအတြက္ သမီး ဘဝကို သမီး မစေတးႏိုင္တာ ခြင့္လႊတ္ပါ။ သမီး ဘဝရဲ႕ ျဖဴစင္မႈကို သမီး ထိန္းသိမ္းပါရေစ အေမ၊ အဲဒီအစား ေနပူစပ္ခါး ဘယ္ေလာက္ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ အလုပ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ျပီး သမီး ရွာေကၽြးပါ့မယ္”
#####
(ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွလို႕ပါ လို႕ ကံကို လႊဲခ်ျပီး ဘဝပ်က္ထဲမွာ ေရစုန္ေမ်ာေနၾကတဲ့ မိန္းကေလးေတြ ျဖစ္မသြားေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႕ ဒီဝတၱဳကို ေရးပါတယ္။ လြတ္ေျမာက္ေစလိုတဲ့ စိတ္ ရွိတဲ့သူဟာ ဘယ္လို အေျခအေနပဲ ေရာက္ေရာက္၊ ဘဝပ်က္ထဲကပဲ ျဖစ္ေစ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမွာပါ။)
(ဒီစာကို ေရးရင္းနဲ႕ ကိုယ္တို႕ ဘြဲလြန္တက္တုန္းက အေဆာင္ေရွ႕ လမ္းေပၚက မိန္းကေလးမ်ားကို သတိရမိပါတယ္။ သူတို႕ေၾကာင့္ ကိုယ္တို႕ အေဆာင္သူေတြမွာ တစ္ေယာက္တည္း အျပင္ထြက္ရင္လည္း အထင္မွား အျမင္မွား ခံရမွာေၾကာက္၊ တကၠစီ ငွားရင္လည္း အထင္မွား အျမင္မွား ခံရမွာေၾကာက္ နဲ႕ စိတ္ညစ္ခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ခါတရံ သူတို႕က ကိုယ္တို႕ ယူနီေဖာင္း လံုခ်ည္နဲ႕ ဆင္ဆင္တူတာမ်ိဳး ဝတ္၊ ျခင္းေလးဆြဲ၊ ဖိုင္တြဲေလး ကိုင္ျပီး၊ ထီးေလးေဆာင္းျပီး ေစာင့္ေနတတ္ေသးေတာ့ အေတာ္ စိတ္ညစ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ၾကာေတာ့ ေစာင့္ေနၾက မိန္းကေလးေတြကို ကိုယ္တို႕လည္း မ်က္မွန္းတမ္းမိလာပါျပီ။ သူတုိ႕ ဘာေၾကာင့္ ဒီဘဝ ေရာက္ေနသလဲ၊ တစ္ေန႕ ဘယ္ေလာက္ ရသလဲ၊ ဒီဘဝမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနသလား၊ မလုပ္ခ်င္ပဲ လုပ္ေနရသလား ဆိုတာ အင္တာဗ်ဴးခ်င္ေပမယ့္ မဗ်ဴးရဲခဲ့ပါဘူး။ သူတို႕ကေတာ့ သနပ္ခါး အေဖြးသားနဲ႕ ေၾကာ့ေၾကာ့ေမာ့ေမာ့ ေန႕စဥ္ ေစာင့္ေနဆဲပါပဲ။)
သိဂၤါေက်ာ္
