ေအနန္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕
အခင္ဆံုုး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ပါ။ ေက်ာင္းကတည္းက ခင္မင္လာၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲကမွ
ခုုခ်ိန္ထိ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ေသးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အနည္းငယ္ထဲ တစ္ေယာက္ အပါအဝင္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တိုု႕
ႏွစ္ေယာက္စလံုုးဟာ သဘာဝအတိုုင္းမဟုုတ္တဲ့ ထူးျခားတဲ့ ကိစၥေတြကိုုလည္း စိတ္ဝင္စားတတ္ၾကပါတယ္။
ႏွစ္ေယာက္လံုုးက အင္ဂ်င္နီယာေတြ ျဖစ္ေနျပီး အလုပ္လည္း မ်ားလွေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္
ေတြ႕ျဖစ္ၾကဖိုု႕ အခြင့္အလမ္း နည္းျပီးေတာ့
ဖုုန္းထဲက ေမးလ္ထဲကေလာက္ပဲ ေတြ႕ျဖစ္ၾကပါတယ္။
အခုု ေျပာမယ့္ အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့
လြန္ခဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္က ကၽြန္ေတာ္တိုု႕ မြမ္ဘိုုင္းမွာ
ရွိခဲ့စဥ္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ public holiday နဲ႕ weekends ေပါင္းျပီး ငါးရက္ေက်ာ္ေလာက္ ပိတ္ရက္
ရခဲ့ပါတယ္။ အလုုပ္ေတြမ်ားျပီး ခရီးမထြက္ ျဖစ္တာလည္း ၾကာခဲ့ျပီမိုု႕ ဇနီးက ကမ္းေျခကိုု ခရီးထြက္ၾကဖိုု႕ အၾကံျပဳလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေအနန္ကိုု ဖုုန္းဆက္ျပီး
အားမအား ေမးေတာ့ သူနဲ႕ သူ႕ဇနီးကလည္း ခ်က္ခ်င္းပဲ သေဘာတူတာနဲ႕ သြားၾကဖိုု႕ ဆံုုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။
မြမ္ဘိုုင္းနဲ႕
၁၈၀ ကီလိုုမီတာ ေလာက္ေဝးျပီး ကားေမာင္းသြားရင္ ၃ နာရီအေလာက္ အၾကာမွာ ေရာက္ႏိုုင္တဲ့
မူရတ္ဒ္က ကမ္းေျခ အပန္းေျဖစခန္းကိုု သြားၾကဖိုု႕ ဆံုုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေအနန္ရဲ႕ ကားနဲ႕ မနက္ ၇နာရီေလာက္မွာ စထြက္ခဲ့ေတာ့ ၁၀နာရီေလာက္မွာ
အပန္းေျဖစခန္းကိုု ေရာက္ပါတယ္။ အပန္းေျဖစခန္းက တကယ့္ကို လွပါတယ္။ မူရတ္ဒ္ ကမ္းေျခနဲ႕ အနီးဆံုုး ေတာင္ေျခမွာ ေဆာက္ထားတာပါ။ ေရွ႕ဘက္မွာ
ပင္လယ္ကိုု ျမင္ေနရျပီး ေနာက္ဘက္မွာကေတာ့ ေတာအုပ္တစ္ခုု ရွိေနတာဟာ တကယ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္တိုု႕ကိုု
သဘာဝကိုု ခံစားမိေစပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ခ်က္ခ်င္းပဲ ကမ္းေျခကို ဆင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရကူးလိုုက္၊
ေဆာ့လိုုက္နဲ႕ တကယ္ သေဘာက်စရာ အခ်ိန္ပါပဲ။
တည္းခိုေဆာင္ကိုု ေန႕ခင္းေလာက္မွ ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ေန႕လည္စာ ျမန္ျမန္စား ခဏေလာက္နား
ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုုး အရမ္း ျမင္ခ်င္ေနတဲ့ Janjira fort ဘက္ကိုု ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီကေန ည ၈ နာရီေလာက္မွ ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ညစာစားျပီးေတာ့ အခန္းထဲမွာပဲ အနားယူၾကဖိုု႕
ဆံုုးျဖတ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ပင္ပန္းေနေပမယ့္ ေအနန္က ေခၚတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တိုု႕ သူတို႕အခန္းဘက္ကူးျပီ
ကတ္ ေဆာ့ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဇနီးနဲ႕ သူ႕ဇနီးကလည္း
ခင္ေနေတာ့ ကိစၥ မရွိပါဘူး။
သူ႕အခန္းကိုု ဝင္လိုုက္တယ္
ဆိုုရင္ပဲ ႐ုုတ္တရက္ဆိုသလို ကၽြန္ေတာ့္ကို သက္ေတာင့္သက္သာ မရွိေစတဲ့ ေအးစိမ့္တဲ့ ခံစားမႈကိုု
ခံစားလိုုက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေအနန္ကိုု ေျပာေတာ့ သူက ပင္လယ္ဘက္က လာတဲ့ အေအးဓါတ္ေၾကာင့္
ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္လိုု႕ ဆိုုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲလိုုပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္လိုု႕ ထားလိုုက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တိုု႕ ၂ နာရီေလာက္ ကတ္ကစားၾကပါတယ္။ ည ၁၂ နာရီ ဝန္းက်င္ေလာက္မွာ အဆံုုးသတ္ျပီး
ကိုုယ့္အခန္းကိုုယ္ ျပန္လာၾကပါတယ္။
တစ္ေန႕လံုုး ပင္ပန္းထားတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေရာ ဇနီးပါ ခ်က္ခ်င္းပဲ အိပ္ေမာက်သြားခဲ့ပါတယ္။
၁ နာရီ ခြဲ ေလာက္က်ေတာ့ အခန္းတံခါးကိုု ေခါက္သံၾကားရပါတယ္။ ဘယ္သူပါလိမ့္ ဆိုုျပီး ဖြင့္လိုက္ေတာ့
အံၾသစရာ ေအနန္ကိုု အခန္းေရွ႕မွာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ သူ႕ကို ၾကည့္ရတာ နည္းနည္းလည္း စိုးရိမ္ပူပန္
ေနပံု ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ထြက္လာျပီးေတာ့ သူ႕ဇနီး ဂ်ယို ရုတ္တရက္ အရမ္းေအးျပီး အဖ်ားတက္သလို
တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္လာတယ္ လို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာျပပါေတာ့တယ္။ ေအနန္ကေတာ့ အဲလို ေအးတာမ်ိဳး
မခံစားရတဲ့ အတြက္ အံၾသမိတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆရာဝန္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးကိုပါ
သူ႕ေဆးအိတ္ကို ယူျပီး ေအနန္တို႕ အခန္းကို လိုက္ခဲ့ဖို႕ ေျပာရပါတယ္။ အဲဒီ အခန္းထဲကို
ဝင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသက္မသာ ခံစားမႈ တစ္စံုတရာကို ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ ဂြမ္းေစာင္ ႏွစ္ထည္နဲ႕ ေထြးပတ္ထားတဲ့ တိုင္ေအာင္
ဂ်ယိုဟာ တုန္ယင္ျပီး သြားခ်င္းရိုက္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးက ဂ်ယိုကို စမ္းသပ္တဲ့
အခါမွာေတာ့ သူမဟာ ဖ်ားသလို ခံစားေနရျပီးေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ေရခဲတံုးလို ေအးစက္ေနပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးလည္း သူမကို အဖ်ားက်ဖို႕နဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ေဆးတိုက္ျပီး အနားယူခိုင္းထားလိုက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း သူတို႕ကို ဒီတိုင္း ထားမသြားရက္တာနဲ႕ သူတို႕ အခန္းထဲမွာပဲ ေနလိုက္ပါေတာ့တယ္။
ေအနန္က အိပ္ရာေပၚမွာ
ထိုင္ျပီး ဂ်ယိုရဲ႕ လက္ကို ကိုင္ထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဇနီးေမာင္ႏွံလည္း အခန္းထဲက
ခံုေတြမွာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သက္သာသလို ထိုင္ျပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။ မနက္ ၃ နာရီ ေလာက္မွာေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးလည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီအျဖစ္ ျဖစ္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ
တစ္ေယာက္တည္း ကတ္ခ်ိဳးေနခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ယိုဟာ ရုတ္တရက္ အိပ္ရာေပၚကေန ထထိုင္လိုက္ျပီးေတာ့
သူမ မ်က္လံုးေတြကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ အရင္က တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႕ ၾကည့္ေနပါတယ္။
သူမ ေဘးမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေအနန္က သူမကို ေပြ႕ဖက္ျပီး သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနခဲ့ပါတယ္။
သူမဟာ ရုတ္တရက္ ေအနန္ လက္ထဲက ႐ံုးထြက္ျပီး သူ႕လည္ပင္းကို ဖမ္းကိုင္ တြန္းပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
အင္အားက ဘယ္ေလာက္ၾကီးသလဲ ဆိုရင္ ေအနန္ဟာ အိပ္ရာကေန ေျခာက္ေပေလာက္ ေဝးတဲ့ ေကာ္ေဇာေပၚကို
ေရာက္သြားပါတယ္။ ေအနန္လို အရပ္ ၆ေပ ၃ လက္မ၊ ၉၀ ကီလို ေလာက္ ရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို အဲလို
တြန္းပစ္လုိက္ႏိုင္တာဟာ ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ အင္အားတစ္ခု ရွိမွပဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
ဂ်ယိုဟာ ႐ုတ္တရက္ စကားလံုးတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။ “ငါသြားပါရေစ၊ ငါသြားရမယ္”
။ ထူးဆန္းတာက အဲဒီ အသံဟာ ဂ်ယိုရဲ႕ အသံ မဟုတ္ပါဘူး။ ဂ်ယိုဟာ ထရပ္ျပီး ေကာ္ရစ္တာ ဆီကို
သြားဖို႕ ၾကိဳးစားေနပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ေအနန္လည္း
အားရွိသေလာက္ ၾကိဳးစားျပီး ဂ်ယိုကို သူမ အိပ္ရာေပၚ ျပန္ေခၚလာရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးကေတာ့
အျပင္ထြက္ျပီး အကူအညီရွာပါတယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္ အတြင္း ဟိုတယ္ ဝန္ထမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ ေရာက္လာျပီး
ကူညီၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဂ်ယိုကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခန္းထဲကို ေရႊ႕ဖို႕ ခ်က္ခ်င္း
ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ငါးေယာက္ဟာ ဂ်ယိုကို မခ်ီျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခန္းထဲကို
ပို႕ရပါတယ္။ ဂ်ယိုကေတာ့ တစ္ခ်ိန္လံုးပဲ “ငါသြားပါရေစ၊ ငါသြားရမယ္” လို႕ ညည္းတြားေနပါတယ္။
ဂ်ယိုဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိပ္ရာေပၚကို ေရာက္သြားတယ္ ဆိုရင္ပဲ ပံုမွန္ စျဖစ္သြားပါတယ္။
ဂ်ယိုဟာ ႐ုန္းကန္ ေနတာကို ရပ္ျပီး အိပ္ေမာက် သြားပါေတာ့တယ္။ အခ်ိန္ကေတာ့ မနက္ ၅နာရီ
ေလာက္ရွိျပီဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ယိုကို ဝင္ပူးတဲ့ ဝိညာဥ္ဟာ မနက္လင္းကာနီးမို႕ပဲ
အားေလွ်ာ့သြားေလသလား အခန္းေျပာင္းလုိက္လို႕ပဲ ထြက္သြားသလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။
ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္မွာေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ check out လုပ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ နည္းနည္း ပင္ပန္း ေနသေယာင္
ရွိေပမယ့္ ဂ်ယိုဟာ ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္မွာ လံုးဝ ေနေကာင္းပါျပီ။ မေန႕ညက အျဖစ္ေတြကိုလည္း
လံုးဝ မမွတ္မိပါဘူး။ သူမ ႏိုးလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခန္းထဲ ေရာက္ေနတာကို အံၾသ ေနခဲ့ပါတယ္။
ဟိုတယ္က ျပန္မွ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အားလံုး ရွင္းျပမယ္လို႕ ေအနန္က သူမကို ႏွစ္သိမ့္ထားလိုက္ပါတယ္။
ေအနန္ ေကာင္တာမွာ ေငြရွင္းေနတုန္း ဟိုတယ္ ဝန္ထမ္း တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခၚျပီး
လြန္ခဲ့တဲ့ လအနည္းငယ္က အဲဒီအခန္းမွာ စံုတြဲ တစ္တြဲ မေတာ္တဆမႈ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းကို
ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
စံုတြဲ တစ္တြဲ လာတည္းခဲ့ျပီး
ညဘက္မွာ ၾကီးၾကီးမားမား ရန္ပြဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားက အမ်ိဳးသမီးကို ထားျပီး အခန္းထဲက
ထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးကို အခန္းေရွ႕ ေကာ္ရစ္တာမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္
သတ္ေသေနတာကို ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ရဲေတြ လာေရာက္ စံုစမ္း စစ္ေဆးခဲ့ေပမယ့္ သူမနဲ႕ ရန္ျဖစ္ခဲ့တဲ့
အမ်ိဳးသားကို ရွာမေတြ႕ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီေက့စ္ ကိုလည္း မၾကာခင္မွာ ပိတ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း
လာတည္းတဲ့ လူေတြမွာ ဘာ မေတာ္တဆမႈမွ မျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ သန္႕ရွင္းေရး ဝန္ထမ္းေတြကေတာ့ အဲဒီအခန္းထဲ
ေရာက္တိုင္း ထူးဆန္းတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးကို ခံစားခဲ့ရတယ္ လို႕ ဆိုပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ မျပန္ခင္မွာ
မန္ေနဂ်ာကို အဲဒီ ကိစၥ အသိေပးျပီး အဲဒီ အခန္းထဲက မကၽြတ္မလြတ္ေသးတဲ့ ဝိညာဥ္နဲ႕ ပတ္သက္ျပီး
တစ္ခုခု လုပ္ဖို႕ အၾကံေပးခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း အဲဒီကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္မေရာက္ေတာ့တဲ့
အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အၾကံေပးတဲ့ အတိုင္း မန္ေနဂ်ာ လုပ္မလုပ္ကိုေတာ့ မသိရေတာ့ပါ။
Sanjub ၏ A
Beach Resort Haunting ကို သင့္ေလ်ာ္သလို ျပန္ဆိုပါသည္။
သိဂၤါေက်ာ္
