ခရမ္းျပာ ေမွာ္၀တ္ရုံ ၀တ္လို႔
ၾကယ္ေရာင္လက္တဲ့ ဖိနပ္ကို စီးလို႔
လျခမ္း နဲ႔ ၀ိုင္အနီေသာက္လို႔
မိုးေတြသည္းလိမ့္မယ္လို႔ေတာ့
ဘယ္သူကမွ မထင္ခဲ့တာ အမွန္ပါ။
ပင္လယ္က
အျပာေရာင္ အိပ္ရာခင္း အက်အနခင္းျပီး
အိပ္ရာ၀င္မလို ျပင္ေနတဲ့ေနာက္
ကမ္းေျခကို က်ဴးေက်ာ္မယ္လို႔
ဘယ္သူက ထင္မလဲ။
အိပ္မႈံစံုမႊား နတ္သမီးက
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ေဆးျခယ္မွာ ေၾကာက္တယ္။
အမူးလြန္ေနတဲ့ ျမားနတ္ေမာင္က
ကၽြန္ေတာ့္ အခ်စ္ကို ဖန္ဆင္းမွာ ေၾကာက္တယ္။
ေလလြင့္၀ိညာဥ္ေတြက
ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ကူးကို ယူေဆာင္သြားမွာ ေၾကာက္တယ္။
ဘ၀ဆိုတာ
မမွည့္ေသးပဲ ပုတ္သြားတဲ ့သစ္သီးတစ္လံုးလား...
ေနၾကာပန္းေတြ
ဘယ္ေတာ့မွ မရႏို္င္တဲ့ ေနမင္းကိုေမွ်ာ္လင့္သလိုလား...
အျမဲစိမ္းသစ္ပင္ေတြလိုေတာ့
ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ႏိုင္တာ ေသခ်ာတယ္။
ခရမ္းေရာင္ျမင္းခြာပန္းေတြကို မုန္းတယ္
ေရတမာတန္းေတြ စိမ္းေနတာကို မုန္းတယ္
၀င္ကစြက္ေတြ ေပ်ာ္ေနတာကို မုန္းတယ္
အိပ္မက္ေတြ မက္တတ္တာကို မုန္းတယ္။
အဲဒီညက
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္ေတာ့တာကို
ပထမဆံုး သိခဲ့တယ္။
(သိဂၤါေက်ာ္)
ဘေလာ့ ေရးကာစက တင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ အသစ္မေရးျဖစ္လိုု႕ ျပန္တင္လိုုက္ပါတယ္..။ ခုုတေလာ ေပ်ာက္ေနပါဦးမယ္...။
