စိမ္းဝတီ လည္း ဘယ္လို စဥ္းစားရမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ပင္ ဦးေႏွာက္ထဲတြင္ ႐ႈတ္ေထြးလာသည္။ တကယ္လို႕ ေနဇာမင္းသည္ ေနဇာ ေခၚ ခန္႕ေလး ျဖစ္ေနပါက ျဖဴျဖဴထိုက္ အတြက္ အႏၱရာယ္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သူတို႕ ေနာက္သို႕ စိမ္း လိုက္သြားျပန္လွ်င္လည္း ဦးဘေသာင္းထိုက္ ကို ရည္႐ြယ္ကာ လုပ္ၾကံလာခ့ဲလွ်င္ မကာကြယ္လိုက္ႏိုင္မွာ စိုးရသည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ျဖဴျဖဴထိုက္တို႕ဆီ လိုက္သြားဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီး ဦးစိုးျမတ္ကို သတင္းပို႕လိုက္သည္။ ဦးဘေသာင္းထို္က္မွာ ဦးစုိးျမတ္၏ ဆရာလည္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးရာ သူကိုယ္တိုင္ လာအိပ္ေပးမည္ ဆို၍ ဤအိမ္အတြက္ စိတ္ခ်သြားသည္။
ဤျမိဳ႕ကို လာခဲ့ေသာ PRADO အစိမ္းပုပ္ေရာင္ ကားႏွင့္ပင္ ျဖဴျဖဴထိုက္တို႕ ေရာက္ေနေသာ ျမိဳ႕သို႕ ညတြင္းခ်င္း ေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။ ျမိဳ႕ခ်င္းက သိပ္မေဝးပါ။ ဦးဘေသာင္းထိုက္ သားၾကီး ၏ လိပ္စာ အတိုင္း ေရာက္ေအာင္ သြားေတာ့ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေနျပီ ျဖစ္သည္။ အားနာနာႏွင့္ပင္ ႏိႈး၍ ျဖဴျဖဴထိုက္တို႕ ဘယ္မွာတည္းသည္ကို ေမးရသည္။ ျဖဴျဖဴထိုက္တို႕က ျမိဳ႕ထဲ႐ွိ ၾကယ္စင္ တည္းခိုခန္းတြင္ တည္းမည္ ဟု ေျပာသြားသည္ ဆိုသည္။ အသုဘက မနက္ျဖန္ ေန႕လည္ ႏွစ္နာရီ ခ်မည္ ဟုဆိုသည္။
ၾကယ္စင္ တည္းခိုခန္းသည္ ညလံုးေပါက္ဖြင့္ေသာ တည္းခိုခန္း ျဖစ္သည္။ စိမ္းဝတီသည္ အခန္းတစ္ခန္း ယူလိုက္ျပီး ဝန္ထမ္းကတ္ကို ျပ၍ ျဖဴျဖဴထိုက္ ႏွင့္ ေနဇာမင္း တို႕၏ အခန္းနံပါတ္ မ်ားကို ေမးလိုက္သည္။ စိမ္း အစိုးရိမ္ လြန္ေနျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သို႕ေပမယ့္ မျဖစ္ခင္မွာ ၾကိဳတင္ ဂ႐ုစိုက္တာက အေကာင္းဆံုးပင္။
စိမ္း သည္ ကိုယ့္အခန္းထဲ ပစၥည္းထားျပီး ျဖဴျဖဴထိုက္ အခန္းေ႐ွ႕သို႕ လာခဲ့သည္။ သူမကို ႏိႈးရေကာင္းႏိုး၊ မႏိႈးရေကာင္းႏိုး စဥ္းစားေနခိုက္မွာပင္ အခန္းထဲမွ ညည္းတြားသံ သဲ့သဲ့ႏွင့္ ႐ုန္းကန္လႈပ္႐ွားသံ သဲ့သဲ့ကို ၾကားရသည္။ ေအာက္ထပ္႐ွိ မန္ေနဂ်ာကို သြားေခၚျပီး ေသာ့အပို ျဖင့္ ဖြင့္ကာ ဝင္လိုက္ရသည္။ ျဖဴျဖဴထိုက္သည္ ကုတင္ေပၚတြင္ လူးလိမ့္ေနျပီး လည္ပင္းေပၚမွ တစ္စံုတစ္ရာကို ဆြဲခြာရန္ ၾကိဳးစားေနပါသည္။ ထိုအရာမွာ လက္ျပတ္ၾကီး တစ္ဖက္ပင္ ျဖစ္သည္။ စိမ္း ေျပးသြားျပီး ဆြဲခြာေသာ အခါမွာေတာ့ အလြယ္တကူ ျပဳတ္ပါလာျပီး စိမ္းလက္ထဲမွ ႐ုန္းထြက္ကာ တံခါးေပါက္မွ ထြက္ခြာသြားသည္။ ထိုလက္ျပတ္ၾကီးမွာ လူေသေကာင္လက္လို ေအးေအးစက္စက္ၾကီး ျဖစ္ျပီး ညိဳမည္း ေျခာက္ကပ္ေနသည္။ စိမ္းလည္း ခဏမွ်ေၾကာင္ေနျပီးေနာက္ လက္ျပတ္ၾကီး ထြက္သြားရာေနာက္သို႕ လိုက္ၾကည့္ေသာအခါ အစအနပင္ မျမင္ရေတာ့ပါ။ ျဖဴျဖဴထိုက္ အခန္းထဲ ျပန္ဝင္ခဲ့ေသာအခါမွ နံရံမ်ား ေပၚမွ ေသြးလက္ဝါးရာမ်ားကို သတိထားမိသည္။
ေသြးပ်က္မတတ္ ေၾကာက္႐ြံထိတ္လန္႕ေနေသာ ျဖဴျဖဴထိုက္ကို ႏွစ္သိမ့္ျပီးေနာက္ ေသာ့ေတာင္းကာ ေနဇာမင္း အခန္းကို ဝင္ၾကည့္ေသာအခါ အိပ္ေမာက်ေနေသာ ေနဇာမင္းကို ေတြ႕ရသည္။ အခန္းထဲတြင္လည္း ဘာမွ မသကၤာစရာ မေတြ႕ရပါ။ သို႕ေသာ္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ အခန္းမွာ ကပ္လ်က္ ျဖစ္ရာ ဟုိဘက္အခန္းမွ ထြက္လာေသာ လက္ျပတ္ၾကီးသည္ ဒီဘက္အခန္းထဲသာ ဝင္သြားခဲ့ပါက စိမ္းေနာက္က်သြားေသာ တခဏ အတြင္းမွာ မ်က္ေျချပတ္သြားႏိုင္သည္ မဟုတ္ပါလား။ စိမ္းဝတီက ေနဇာမင္းကို ႏိႈးလိုက္ေတာ့ ဘာမွ မသိေသာ အိပ္မႈံစံုမႊား ပံုစံႏွင့္ ထလာသည္။ သူ႕အခန္းထဲတြင္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ႐ွာေသာ္လည္း မသကၤာစရာ ဘာမွ မေတြ႕ရပါ။ ထူးျခားတာဆို၍ ကေလးမ်ားကစားေသာ လက္တစ္ဝါးစာ ဂိမ္းစက္ကေလး တစ္ခုသာ ႐ွိသည္။
တကယ္တမ္းမွာေတာ့ လက္ဝါးျပတ္ၾကီးသည္ ျပတင္းေပါက္မွ ထြက္၍ အျပင္ဘက္ အုတ္နံရံတြင္ ကပ္ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္ကို စိမ္းဝတီ မသိခဲ့ပါ။
***
ထုိညက စခန္းမွဴး ဦးစိုးျမတ္တို႕မွာလည္း အလားတူ အျဖစ္မ်ိဳး ၾကံဳခဲ့ရသည္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့မွ စိမ္းဝတီ သိရပါသည္။ ေသြးမ်ားေပေနေသာ လက္ဝါးျပတ္ၾကီး နံရံတြင္ ကပ္ေနစဥ္ ဦးစိုးျမတ္က ျမင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ ေသနတ္ႏွင့္ အခ်က္မ်ားစြာ ပစ္ေတာ့မွ ေအာက္သို႕ ျပဳတ္က်လာခဲ့သည္။ နံရံတြင္ ေသြးလက္ဝါးရာ တစ္ခု က်န္ခဲ့သည္။ လက္ဝါးအလယ္ႏွင့္ လက္ေကာက္ဝတ္ အရင္းနားတြင္ က်ည္ဆံရာမ်ား ႐ွိေနေသာ္လည္း တစစီ ျပဳတ္ထြက္ ပ်က္စီး မသြားခဲ့ပါ။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ထိုလက္ျပတ္ၾကီးမွာ ကေလးကစားစရာ ရီမုတ္ကြန္ထ႐ိုး ႏွင့္ သြားေသာ ကား၊ ေလယာဥ္ တို႕ကဲ့သို႕ အ႐ုပ္တစ္ခုသာ ျဖစ္ျပီး အေပၚယံတြင္ လူအေရျပားႏွင့္ တူေအာင္ လုပ္ထားျပီး ခန္႕ၾကီး ၏ လက္ေဗြရာအတုကို ကပ္ထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ေသြးမ်ားမွာ တိရိစာၦန္ေသြးမ်ား ျဖစ္သည္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္က တစ္ေနရာမွ ရီမုတ္ကြန္ထ႐ိုး ႏွင့္ လက္ဝါးျပတ္ၾကီးကို လႈပ္႐ွားခိုင္းျခင္း ျဖစ္မည္။
ဦးစိုးျမတ္တို႕ ျဖစ္ေသာ အခ်ိန္က စိမ္းတို႕ထက္ ေစာေသာေၾကာင့္ စိမ္းေတြ႕ခဲ့ေသာ လက္ျပတ္ၾကီးမွာ ယခု ပ်က္စီးသြားေသာ လက္ မဟုတ္ႏိုင္ပါ။ အနည္းဆံုးေတာ့ လက္ဝါး ႏွစ္ခု ႐ွိရမည္။ တစ္ခ်ိန္တည္း တစ္ေနရာစီမွာ ေတြ႕ျခင္းျဖင့္ သို႕ေလာ သို႕ေလာ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ယခင္က ေသြးလက္ဝါးရာကိုသာ ေတြ႕ေစျပီး ယခု အိပ္ေဆး မသံုးပဲ လက္ဝါးျပတ္ကိုပါ ေတြ႕ေစျပီး စိတ္ေခ်ာက္ျခားေအာင္ လုပ္ျခင္း ျဖစ္မည္။ မေၾကာက္တတ္ေသာ ဦးစိုးျမတ္ႏွင့္ ေတြ႕မွ ဒုကၡေရာက္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ၾကံစည္သူကို အျမန္ဆံုး ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မွ ျဖစ္မည္။ ကေလးမ်ား ကစားေသာ ဂိမ္းစက္သည္ အ႐ုပ္တစ္ခု အတြက္ ရီမုတ္ကြန္ထ႐ိုး မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား…။
“ကၽြန္ေတာ္တို႕ နားေတာ့မယ္” ဟုေျပာကာ ေနဇာမင္းက သူ႕အခန္းဆီသို႕ သြားရန္ျပင္သည္။ သူ႕ပံုစံက မင္ေသသည္။ စိမ္းဝတီတို႕ သံုးေယာက္စလံုး အိမ္ေ႐ွ႕ဧည့္ခန္းတြင္ ထိုင္၍ ဦးစိုးျမတ္ ေျပာသည္ကို နားေထာင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ “ကိုေနဇာ ခဏေနဦး ခင္ဗ်ား အိတ္ကို ႐ွာဦးမယ္” စိမ္းကေျပာေတာ့… “တည္းခိုခန္းတုန္းကလည္း ခင္ဗ်ား ႐ွာျပီးျပီပဲ မစိမ္းဝတီရာ၊ ကၽြန္ေတာ့ကို ဘာျဖစ္လို႕ သက္သက္မဲ့ မသကၤာျဖစ္ေနတာလဲ၊ အဝတ္အစားကလြဲလို႕ ဘာမွ မပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ အ႐ွာမခံႏိုင္ဘူး” ဟု သူကျငင္းသည္။
“မရဘူး၊ ခင္ဗ်ားအိတ္္ကို အခု ဖြင့္ျပပါ ကိုေနဇာ” ။ စိမ္းဝတီက သူ႕ေက်ာပိုးအိတ္ကို ဆြဲယူလိုက္ျပီး ဖြင့္ေနစဥ္မွာပင္ ေနဇာမင္းက ထြက္ေျပးသြားပါေတာ့သည္။ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ ႏွစ္ေယာက္က သူ႕ေနာက္သို႕ လိုက္သြားသည္။ အိတ္ပြင့္သြားျပီးေနာက္ လက္ျပတ္ၾကီး ထြက္လာျပီး စိမ္းလည္ပင္းကို တြယ္ကပ္ ဖ်စ္ညွစ္သည္ကို ႐ုတ္တရက္ ခံလိုက္ရသည္။ လက္ျပတ္ၾကီး၏ အားက ေတာ္ေတာ္ၾကီးသည္။ စိမ္းဝတီမွာ မ်က္လံုးမ်ား ျပာေဝျပီး အသက္႐ွဴမရေအာင္ ခံစားရသည္။ အားကုန္သံုးျပီး လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ဆြဲခြာရသည္။ လက္ၾကီး စိမ္းဝတီ၏ လည္ပင္းမွ ကြာကြာျခင္း ဦးစိုးျမတ္က ေသနတ္ႏွင့္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ပစ္ထည့္လိုက္သည္္။ လက္ျပတ္ၾကီးကိစၥ ျပီးေတာ့မွ ေနဇာမင္း ေနာက္သို႕ လိုက္ေသာအခါ မမီေတာ့ပါ။ ခ်က္ခ်င္း လိုက္သြားေသာ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ ႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္ေျခဖ်တ္ကာ ေျပးသြားျပီ ျဖစ္သည္။ ေနဇာမင္း ထြက္ေျပးစဥ္က လက္ထဲတြင္ ဘာမွ ပါမသြားပါ။ သူ႕ကို ဒီလို ႐ွာလိမ့္မည္ ထင္မထား၍ လက္ျပတ္ၾကီးကို ဒီအတိုင္းထည့္လာခဲ့သည္။ စိမ္းဝတီက ရီမု ဟုထင္ထားေသာ ဂိမ္းစက္ကေလးမွာလည္း အိတ္ထဲတြင္ က်န္ခဲ့ပါသည္။ လက္ျပတ္ၾကီးက သူ႕ဟာသူ လႈပ္႐ွားႏိုင္ပါသလား…။ ထိုကဲ့သို႕ မဟုတ္လွ်င္ ယခုတစ္ၾကိမ္ လက္ျပတ္ၾကီးကို လႈပ္႐ွားေစသူမွာ ေနဇာမင္း မျဖစ္ႏိုင္။ သို႕ေသာ္ အခ်ိန္ကိုက္ လႈပ္႐ွားႏိုင္ရန္ အတြက္ အျပင္မွ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ဤအခန္းထဲ႐ွိ ျမင္ကြင္းကို ျမင္ေနမွသာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
***
ဆရာဦးစိုးျမတ္က ေနဇာမင္းကို ဖမ္းဆီးရန္ အတြက္ တစ္ျမိဳ႕လံုးအႏွံ ႐ွာေဖြရန္ႏွင့္ ျမိဳ႕ဝင္ေပါက္၊ ထြက္ေပါက္ မ်ားတြင္ ပိတ္ဆို႕တားဆီးထားရန္ စီမံေနသည္။ ဦးမင္းကို ကလည္း ေၾကာ္ျငာထုတ္လိုက္ေသာ ဓါတ္ပံုကို ေတြ႕ျပီး ေနဇာမင္းသည္ ခန္႕ၾကီး၏ ညီ ခန္႕ေလး ျဖစ္ေၾကာင္း အတည္ျပဳသည္။ ၇တန္း အရြယ္က ခန္႕ေလးကို သူျမင္ဖူးခဲ့သည္ မဟုတ္လား။
ေနမဝင္ခင္မွာပင္ ေနဇာမင္း ေခၚ ခန္႕ေလးကို အေဝးေျပးကား တစ္စီးေပၚတြင္ ဖမ္းမိသြားသည္။ သူက သူတစ္ေယာက္တည္း လုပ္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံသည္။ သူ႕တြင္ အေပါင္းအေဖာ္ မ႐ွိေၾကာင္း ျငင္းသည္။ လက္ျပတ္ၾကီး ႏွစ္ခုႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေသးစိတ္ ေျပာဆိုရန္ ျငင္းဆန္သည္။ ခန္႔ၾကီး အေလာင္းကို သူ႕ဦးေလး တစ္ေယာက္ အကူအညီႏွင့္ ေနရာေ႐ႊ႕ခဲ့ျပီး လက္ေဗြရာမ်ားလည္း ယူခဲ့ေၾကာင္း ဝန္ခံသည္။ ထိုဦးေလးမွာ ယခုေတာ့ ဆံုးသြားျပီ ဟုဆိုသည္။ ေနဇာမင္းမွာ အေပါင္းအသင္း တစ္ေယာက္႐ွိရမည္ ဟု ထင္ထားေသာ္လည္း သူက မေဖာ္သျဖင့္ ဘယ္လုိ႐ုပ္၊ ဘယ္လို ပံုစံမွန္းမသိပဲ ႐ွာဖို႕ရန္ ခဲယဥ္းလွသည္။
ရဲစြမ္းႏိုင္ ဆီမွ အဆက္အသြယ္ရေတာ့ ညမိုးခ်ဳပ္ေနျပီ။ ဒီေန႕တစ္ေန႕လံုး ေနဇာမင္း အေၾကာင္းေတြ စံုစမ္းျပီး mail ပို႕လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနဇာမင္းသည္ (…….) ေဘာ္ဒါေက်ာင္းမွ ဆယ္တန္းေအာင္ခဲ့သည္။ သူႏွင့္ အရင္းႏွီးဆံုး သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္႐ွိခဲ့သည္။ ထိုသူငယ္ခ်င္း၏ အေဖကလည္း သူ႕ကို ေမြးစားသားလို ခ်စ္ခဲ့သည္။ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးေနာက္ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္စလံုး သူ႕သူငယ္ခ်င္း အေဖ၏ အဆက္အသြယ္ျဖင့္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ အလုပ္သြားလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႕ လုပ္ရေသာ ေနရာက အ႐ုပ္စက္႐ံု ျဖစ္သည္။ လႈပ္႐ွား သြားလာႏိုင္ေသာ စက္႐ုပ္အေသးေလးမ်ား၊ ပ်ံသန္းေမာင္းႏွင္ႏိုင္ေသာ ေလယာဥ္ငယ္၊ ကားငယ္ေလးမ်ား ထုတ္လုပ္ေသာ စက္႐ံုု ျဖစ္သည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္စလံုး ထိုစက္႐ံုမွ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးေသာ သင္တန္း အဆင့္ဆင့္ကို ထူးခၽြန္စြာ ေအာင္ျမင္၍ ရာထူးမ်ားလည္း တိုးလာခဲ့သည္။ ယခု သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး ခြင့္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ ျပန္လာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ရဲစြမ္းႏိုင္က ထိုလူ၏ ဓါတ္ပံုကိုပါ ႐ွာေဖြလာႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုဓါတ္ပံုျဖင့္ ဦးစိုးျမတ္တို႕က ႐ွာေဖြေရးလုပ္ငန္း စေတာ့သည္။
ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ ထိုလူကို ဖမ္းဆီးႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုလူက သူ႕ကို ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ ဟုထင္ျပီး ဤျမိဳ႕မွ ထြက္ခြာမသြားေသးပဲ ဦးဘေသာင္းထိုက္တို႕ အိမ္ႏွင့္ တစ္အိမ္ေက်ာ္က အိမ္တြင္ ဒ႐ိုင္ဘာ လုပ္ေနသည္။ သူ႕ကို ဖမ္းမိျပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက သူတို႕လုပ္ခဲ့သမွ်ကို ဝန္ခံၾကသည္။ လက္ျပတ္ၾကီး ႏွစ္ဘက္ကို လက္စားေခ်ရန္ အၾကံအစည္ျဖင့္ လုပ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ အေစာကတည္းက ျဖဴျဖဴထိုက္ႏွင့္ online တြင္ ရင္းႏွီးေစရန္ ေနဇာမင္းက ၾကိဳးစားခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ခြင့္ရသည္ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ ျပန္လာခဲ့ေၾကာင္း ထိုလူ႕ဆီမွ သိရသည္။ ဦးဘေသာင္းထိုက္၏ သားၾကီးကို သတ္ခဲ့သူမွာ ထိုလူ ျဖစ္သည္။ ရဲအုပ္ ေဇာ္မင္းသိုက္ကို သတ္ခဲ့ျပီး ဦးဘေသာင္းထုိက္ အိမ္မွာ ျဖစ္သမွ် အျဖစ္အပ်က္တို႕ကို ေနဇာမင္းက လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႕ အစီအစဥ္မွာ ဦးဘေသာင္းထိုက္ တစ္အိမ္သားလံုး ျပီးလွ်င္ ဦးမင္းကို တစ္အိမ္သားလံုးကိုပါ လက္စားေခ်ရန္ စီစဥ္ထားသည္။
ထိုအိမ္၏ ဧည့္ခန္းမွာ ကင္မရာေလး တစ္လံုးလည္း တပ္ထားခဲ့ျပီး ေနဇာမင္း ေျပးေသာေန႕က ထိုလူက တစ္ဖက္အိမ္မွ ၾကည့္ကာ သူ႕ဆီမွ ရီမု ႏွင့္ လက္ၾကီးကို လႈပ္႐ွားေစခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေနဇာမင္းကို မိသြားေသာ္လည္း သူက ျငိမ္ေနျပီး အခ်ိန္တန္လွ်င္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ျပန္သြားမည္။ အခြင့္သင့္လွ်င္ ျပန္လာျပီး ေနဇာမင္း၏ မျပီးေသးေသာ လက္စားေခ်သည့္ လုပ္ငန္းကို ဆက္လုပ္ေပးရန္ ရည္ရြယ္ထားသည္။ ထိုလူသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ မလာခင္မွာလည္း သူႏွင့္ မတည့္ေသာ အထက္အရာ႐ွိ တစ္ေယာက္ကို ထုိနည္းႏွင့္ပင္ သတ္ပစ္ခဲ့ဖူးသည္။ ယခုေတာ့ သူတို႕ ႏွစ္ေယာက္လံုး တရားဥပေဒ၏ အဆံုးအမကို ခံယူရေတာ့မည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆန္းသစ္ေသာ နည္းကို သံုးပါေစ၊ ရာဇဝတ္ေဘးကေတာ့ ေျပးမလြတ္ပါေခ်။
သိဂၤါေက်ာ္
